Vrijdagmiddag direct na het werk konden we weer op pad met onze Lambortinki. Gezien het feit dat we een paar weken geen activiteiten in het weekend hebben, willen we de komende weekenden proberen om weg te gaan met onze camper. Ook onze e-bikes staan achterop om lekker te gaan fietsen in de natuur op de Veluwe. We hadden geluk want we konden al om 4 uur in de middag weg, dus we zagen ons al lekker zitten met ons natje en droogje in de schaduw naast voor de camper. Aangezien onze favoriete weekend-campings van Staatsbosbeheer en Natuurkampeerterreinen niet meer mooie plekjes vrij hadden, zijn we dus terecht gekomen bij Staatsbosbeheer camping Nieuw Soerel te Nunspeet. Hier zijn we ook al een paar keer geweest en ook erg goed bevallen. Met goede zin dus vrijdagmiddag onderweg naar Nunspeet.

Aangezien ik persoonlijk de camper had ingepakt en geladen met alles wat we nodig denken te hebben (dus altijd teveel bij ons…), kon ik bij de vraag van Miriam waar de accu’s van de e-bikes lagen, alleen maar even met mijn adamsappel slikken…oeps…..vergeten! Ik had ze in mijn handen gehad op het laatste moment, maar zag toen dat de schuifpui naar de tuin nog open stond en de pomp van het zwembadje nog aan stond. Tja…accu’s weer even weggelegd en toen dus daarna vergeten. Aangezien we al bijna bij Nunspeet waren, waren de beide opties; of niet fietsen het weekend of toch maar even terug gaan om ze op te halen. Weg voordeel van vroeg onder de luifel zitten.

Het was bloedheet vrijdag en Miriam en zeker Joep had geen zin om terug te gaan. Miriam en onze directeur Joep eerst afgezet bij camping om in te checken en konden dan samen alvast een mooie wandeling door het bos maken om de tijd te doden dat ik heen en weer naar Lelystad moest rijden. Klein voordeel, door deze situatie, was dat we onze nieuwe techniek in ons huis konden testen. We konden op afstand toegang tot ons huis verschaffen aan ons buurmeisje om te checken of de accu’s nog op tafel lagen. Werkte perfect!

Toen ik uiteindelijk weer terug op de camping was, onze camper een soort van “ asociaal “ neergezet op het veldje; met de ingang naar de bosrand ipv sociaal met ingang naar het veldje. Hierdoor hadden we veel schaduw in deze hitte en meer privacy, voor zover we dat nodig hebben. Na installatie van al het meubilair en luifel en fietsen van het rek, zijn we gaan wandelen met Joep door de bossen en heide rondom de camping. Normaal een erg mooie omgeving met vele kleuren en geuren, maar nu zijn we enorm geschrokken van de waanzinnige droogte overal. Een enorm bladendek onder de bomen met gedroogde bladeren, veel verstuiven van het zand, dorre heide en hooivelden in plaats van grasvelden. Tjonge, tjonge….nu zie je pas echt de impact van deze belachelijk warme zomer, die al zo lang duurt. We hebben te doen met de agrarische sector en hopen dat we deze kunnen ondersteunen de komende tijd. Want dat zij grote schade leiden dat is wel duidelijk!

Na terugkomst op de camperplek, konden we ons opmaken voor een gezellige avond. Traditioneel voor de vrijdag aten we spare-ribs, oven-aardappeltjes en groenteschotel van onze geliefde traiteur ‘l Appetit en eindigden we gezellig met een koffie en likeurtje. Heerlijk gelezen en plannen gemaakt voor de komende jaren op het gebied van de vakanties. Was topavond!

Zaterdagochtend lekker wakker worden in ons eigen tempo en buiten ontbijten en lezen. Via de handige fietsknooppunten-app een mooie route gemaakt om straks te gaan fietsen met onze nieuwe Amslod Highland en Newton. We zijn er superblij mee, ondanks dat er meteen na aanvang van de rit een slepend geluid onder het spatbord van Miriam haar fiets naar voren kwam. Het blijkt om de kabelboom te gaan die aanloopt tegen de bovenkant van de band. Hinderlijk geluid, maar we besloten om direct na weekend monteur van Amslod ernaar te laten kijken. Even later bij een soort van noodstop bleek ook mijn stuur niet bestand tegen de druk en zakte naar beneden in een andere stand. Ook niet handig, maar goed op te lossen. Komt goed.

We hebben een prachtige rit door de natuur gemaakt, hoofdzakelijk bospaden en langs mooie glooiende heide-heuvels.

Maar wat een volk op de fiets tegenwoordig! Het was drukker op de fietspaden dan op de provinciale wegen aldaar. Dat gaat volgens ons tot problemen leiden als dat zo doorgaat met de groei van het aantal fietsers. Wat ook nog opviel was dat mensen niet meer gewend zijn om elkaar te groeten. Miriam en ik groeten standaard iedereen die ons tegemoet rijdend passeren. Geweldig om te zien hoe mensen schrikken daarvan en dan 20 meter later terug groeten of niet. We zeggen dat de wereld zo verhard en als we dan vriendelijk gegroet worden, dan schrikken we ervan! Wij gaan gewoon door met groeten in ieder geval, want als je dwars door iemand zijn aura rijdt, mag je toch wel even gedag zeggen is ons motto!

Zaterdagavond na het fietsen had Miriam zich verheugd om buiten te gaan koken op onze nieuwe Cadac Chef gas-bbq. Deze BBQ heeft een grilplaat, paella-pan, wok en groot deksel met temperatuurmeter. Een aantal heerlijke recepten zijn er al op bedacht, dus we gaan het meemaken binnenkort. (Overigens onderstaande foto is van ontbijt)

We zaten lekker buiten bij de camper en de Cadac Chef stond al paraat om onze avondmaaltijd te verhitten, totdat er opeens een mevrouw naast ons stond en zonder zichzelf voor te stellen aan ons, meteen duidelijk maakte dat het net rondom de camper moest verdwijnen. Dit (schapen)net is bedoeld om onze teckel Joep meer bewegingsvrijheid te geven op “ons” perceel en ons meer rust te geven doordat we niet steeds zijn lijn tussen stoelpoten, tafelpoten, wielkassen en andere obstakels hoeven te verwijderen. Niemand heeft er last van en dit doen we al sinds we Joep hebben en veelvuldig op Staatsbosbeheer campings staan. Geen enkele boswachter heeft er ooit een punt van gemaakt en ze geven juist aan dat ze dit juist een prima oplossing vinden.

Boswachter Nadine dus niet! Er is beleid en dit beleid geeft aan dat er geen netten oid mogen worden gebruikt om een rustig campingbeeld te geven. Honden dienen te worden aangelijnd. Punt uit!! Vooral het feit dat ze zich niet voorstelt, geen welkom heet, niet vraagt of we het naar onze zin hebben, geen informatie over de omgeving, geen Staatsbosbeheer kleding draagt en qua gastvrijheid niet herkenbaar is ten opzichte van alle andere ervaringen bij de SBB campings, maakte dat ik vroeg wie zij nu eigenlijk was.

Nou…..dit was geen handige vraag voor deze net in dienst getreden, wat op macht beluste jongedame. “IK ben de boswachter hier!!!”

Zo zie je er niet uit, zeg ik nog……oeps…foute opmerking…het mondje kwam nog strakker te staan, het ooglid begon  te trillen en haar stem werd nog wat hoger in de discussie die toen ontstond.

“Wij begrijpen het niet; aangelijnd is aangelijnd, maar omlijnd is ook aangelijnd. Joep kan nergens heen, valt niemand lastig, voelt zicht prettiger en wij voelen ons prettiger. Wat is het probleem? We hebben met vele collega boswachters van jou gesproken in die 16 bezoeken aan jullie campings verspreidt over Nederland met dit schapennet. Niemand heeft er iets van gezegd, behalve dat ze het vindingrijk vinden en begrijpen. Niets over beleid!

Wij gaan dan ook nu het net niet weghalen of overtuig ons hoe jullie beleid is omschreven.”

Boswachter Nadine dacht er anders over: IK maak met u de afspraak dat morgenochtend het net weg is! En toen ging ze…..Maar ze kwam terug. Meestal zie je op zondag nooit de boswachter, maar deze dame wilde haar gezag laten gelden en moest even herladen, maar wij wisten: She will be back!!

We hebben ietwat opgefokt de avond doorgebracht en ons voorbereidt op de dag die komen gaat: Nadine’s Revenche II”

Miriam heeft haar huiswerk gedaan en rechtstreeks contact gezocht met het hoofdkantoor van alle SBB campings en gevraagd naar het beleid en uitgelegd wat de situatie was. Dezelfde avond kregen wij nog antwoord van SBB en wel het volgende: ze konden niets vinden over dergelijk beleid tegen het schapennet en vonden het wederom juist inventief gevonden. Een officieel antwoord zou nog volgen.

De volgende ochtend bij het ontbijt kwam Akela Nadine er weer aanlopen. In vol ornaat uniform dat alleen maar gebruikt mag worden bij inauguraties van het koninklijk huis of overlijden van prominente boom of zo…. In ieder geval zag ze er top uit, onze Nadine!

“WAT hadden wij afgesproken met u?” sprak ze in meervoud als persoon en Uniform….

Nou….wij hadden niets afgesproken en u droeg gewoon iets op. Wat we overigens niet gaan uitvoeren. Totdat duidelijk is wat uw beleid is, vanuit SBB oogpunt en niet uw dictoriale oogpunt.

Oeps…hier worstelde onze Nadine toch even met haar repliek….opeens was er sprake van Boswachter Frits, die zij opvolgt als boswachter. Wij kennen namelijk boswachter Frits en die heeft namelijk zelf gezegd dat ie het net een NETTE oplossing vond destijds dat wij stonden op camping te Drie bij Ermelo.

Nogmaals onze standpunten uiteengezet en dat wij contact hadden met het hoofdkantoor van SBB om met een officieel beleid naar buiten te komen. Dan hebben wij er vrede mee. We halen dus vandaag geen net weg en gaan zo lekker fietsen.

Nadine worstelde nog steeds en zei tot slot; “nou, ik zal dit meenemen!”

Ik denk naar het werkoverleg of zo, want het net meenemen dat zou toch niet gebeuren als we aan het fietsen zijn. We sloten niets uit bij Nadine en haar domeins- en machtsgeilheid!

Nadat we wederom een heerlijke tocht gefietst hadden, kwamen we terug op de camping (het net stond er nog!) en hebben daar nog even in de zon gezeten tot einde van de middag. Toch samen ruim 80 kilometer gefietst in dit weekend. Toen nog een wandeling met onze Joep door de bossen gelopen en ons laatste avondmaal daar op de camping genutigd.

Vervolgens de afwas even doen, alles opruimen en om 20.30 uur reisden we weer af richting huis. Het was weer een heerlijk weekend samen en de komende weekenden staan ook weekendjes gepland, dus laat de zomer nog maar even blijven. Maar regen, veel regen hebben we nodig om de enorme droogte tegen te gaan. Liefst even niet in de weekenden…..