poepen

16 + 17 februari 2025: Montargil – Ourique

/ martin&miriam / 8 reacties

Na het afscheid van de kleine, knusse camperplaats Quinta Lima bij Sylvia, Sander, Linde en Mara zijn we weer op onze normale tijd vertrokken richting het zuiden van Portugal. Onderweg volgen we gewoon weer de N2, die ons de afgelopen week vele gezichten van dit prachtige Portugal heeft laten zien. Verschillende natuurparken, bergkammen, heuvellandschappen, rijke en arme dorpen, goed en slechte wegen, uitdagingen met de camper soms als je door de hele smalle straatjes moet rijden, terwijl het een doorgaande secondaire weg is. We genieten intens en naarmate de zonnestralen verder doorkomen, hoe beter ons humeur wordt. We hebben toch nog minstens een tussenstop voor de komende avond/nacht nodig om echt in het noorden van de Alvarve aan te komen.

We gaan echter over deze stop niets meer vermelden dat er niets over te melden was. Het was een ACSI camping in Montargil. Deze camping is onderdeel van een portugese versie van Droomparken en heeft een hoog Peter Gillis gehalte. Aangezien er verder niets in de buurt zit, besluiten we toch maar hier 1 nacht te boeken. Op zich zag de camping er best aardig uit. Restaurantje, zwembad en direct aan een groot meer. De mensen maken zich hier op voor het nieuwe seizoen en is bezig om te snoeien, maaien, schilderen, dus een hoop lawaai. Tegenover ons staan 2 nederlandse gezinnen uit Nederland, ook goed voor een hoop kabaal en racende fietsen voor onze deur. Niks mis mee, maar Joep wordt er niet rustiger op en daardoor wij weer niet om Joep steeds tot kalmte te manen. Daarnaast is hun hond ook nog loops en ja….denk zelf nog maar eens na toen we vroeger jong waren en gingen stappen hoe gruizig we waren. Niet te houden! Joep dus ook niet. Morgen met gierende banden weg hier! Prima rustige nacht gehad en op tijd weer op pad.

Voordat we gaan rijden willen we nog een camping voor een aantal nachten vinden, maar in het binnenland is het wat dunner gezaaid dan aan de kust met campings. We vinden een camping waar we beiden enthousiast over zijn. Een oase van rust op een kleine camping met maar 20 plekken. We bellen, maar ze zitten bomvol en geen plek dus voor ons. Dan besluiten we maar dan maar te zien waar we terecht komen. Ons schrikbeeld is op een grote parkeerplaats te staan met 100 campers deur aan deur op een rijtje. Maar we stellen daar ons op in en ook prima als er geen alternatief is. We spreken de afgelopen dagen meerdere campereigenaren en deze spreken allemaal hetzelfde uit over de hoeveelheid campers en drukte in deze tijd van het jaar op alle camperplekken en campings. Mijn schoonzus Sylvia was in het najaar in het zuiden en die verbaasde zich er ook al over. Zij willen niets reserveren vooraf, maar daar ontkom je al bijna niet aan tegenwoordig.

We rijden in een prachtige omgeving door mooie natuur en stoppen bij een parkeerplaats met park eraan vast midden langs de N2. Picknickbanken, BBQ’s, prieeltjes en alles supernetjes. Als je dan weer andere parkeerplaatsen ziet met de hoeveelheid zwerfafval, dan denk je; waarom kan het hier wel en ergens anders niet zo netjes blijven. Dan worden we gebeld door de camping die we zelf graag hadden willen boeken. Onverwacht is er een camper vertrokken en ze bieden ons een plaats aan voor maximaal 5 a 6 nachten. Daar hebben we wel zin in en dus bevestigen we onze komst. Ons humeur is nog beter dan het al was. Wij die kant op. Ourique is de bestemming en we hebben er zin aan.

We komen aan op de camping en het staat ons al direct aan wat we zien. Goede vibes en alles ogenschijnlijk prima voor elkaar. We maken een praatje met de nederlandse eigenaar die ons ook even de huisregels toelicht. Poepen zonder papier…..om maar meteen met de deur in huis te vallen! Tja, daar moet je mindset wel even op ingesteld worden. Ook papiergebruik in chemisch toilet in camper mag ook niet. Droog fohnen? Met ijskrabber de randen schrapen? In de zon met kont omhoog droogkleien? Hahahaha….ja dit doet wat met een mens. Kortom; ik slik mijn drol wel door! Ik bedoel overigens niet letterlijk! Alhoewel Miriam wel heel lekker gekookt heeft de afgelopen dagen. Maar ik moet er doorheen en hersens op nul. Nou dat lukt ook wel met deze stressloze periode. We staan allebei heerlijk op uit inmiddels. Top!

Maar goed; je mag dus wel papier gebruiken, maar je mag het niet doorspoelen in het toilet. Papier na gebruik in containertje naast je gooien. We noemen het afvalbakje holle bolle gijs…papier hier!!

Het is hier wel een nederlandse enclave met veel mensen die hier echt overwinteren en dus allemaal elkaar inmiddels goed kennen. Passanten vallen dus misschien hier een beetje moeilijk in de groep denken we. Maar ze hebben iedere dag om 17.00 uur happy hour in de Blokhut, waar ze ook voetbal kijken als er iets te kijken valt. Nou….dat komt goed met de gezelligheid.

Ook het wandelen op het campingterrein is prachtig. Het landgoed is direct gelegen aan een riviertje en we lopen rondom de camping door mooie natuur. Hier volgen een paar impressies van deze camping.

Op de eerste avond kreeg Miriam al een klein akkefietje met een wat zuur ouder echtpaar toen ze met Joep haar laatste ronde liep. Een echtpaar riep wat naar Miriam, maar Mir had eerst niet in de gaten dat ze het tegen haar hadden. Wat bleek; de mensen stoorde zich eraan dat er een hondje op de camping liep en die kon toch maar overal “poepen en pissen“. Ze moest buiten het hek van de camping maar die hond uitlaten. Moet je dan je hond optillen en dragen naar de buitenkant van de hekken zodat hij totaal niet kan plassen tot die tijd? Dat doet/lukt toch niemand? Je zal maar een Deense Dog hebben. Voor alle duidelijkheid is dit een camping die honden verwelkomt. De huisregels die we expliciet mee hebben gekregen van de eigenaar van de camping was dan ook alleen maar als de grote boodschap gedaan is binnen de muren van het park; opruimen! En aangezien we dit altijd doen en zakjes bij ons hebben, voelen we ons niet aangesproken. Oh ja, de eigenaar zei ook nog dat alle poepzakjes in specifieke emmer moesten worden gegooid. Iedereen doet dat. En aangezien ik bij aanvang van grote wandeling meteen Joep buiten het hek zijn kunstje zie doen, loop ik dus 4 kilometer met zijn poepzakje in mijn hand voordat ik het in de emmer kon doen, doe ik dat vanzelfsprekend dan ook altijd. Als je niet van honden houdt (en dat kan/mag), ga dan niet op een camping staan waar honden meer dan welkom zijn.

Maar dan tot slot iets anders…als je dan ziet hoe mensen hier de toiletten achter laten na de grote behoefte. Ongelofelijk! Ze kijken niet achterom als ze deur uitgaan en hoe ze het achterlaten. De damestoiletten zagen eruit, Miriam sloeg steil achterover en met het akkefietje van gisteravond in het achterhoofd, is dit dan toch schrijnend. Volwassen mensen, 40 personen bij elkaar, die dus niet in staat zijn om het netjes te houden. “We betalen toch om het schoon te laten houden” was een repliek van een eerdere gast hier, toen we onze verbazing deelden met onze buren naast ons. Verbeter de wereld en begin bij jezelf is ons motto.

We gaan zo lekker een wandeling maken met Joep en zitten de komende dagen in relaxmodus, in de zon. Net even de bandenspanning gecontroleerd, de luiken van de camper schoonmaken en Mir is lekker de binnenkant aan het kuisen. Fietsen hebben wij nog niet gebruikt, maar dat is hier ook niet mogelijk gezien de bergen. Wij willen niet dat onze tongen tussen de spaken komen, dus wachten we maar af totdat we in een gebied komen waar het wat vlakker is.

Oh ja….we zien dat er steeds meer nieuwe abonnees aanmelden op onze site voor onze blogs. Dat vinden we super leuk allemaal! Dank je wel! Mocht je willen reageren op onze blogs (nog leuker), zet dan even je naam onder de reactie. Wat is namelijk het geval; WordPress maakt van de jullie emailadressen een fictief emailadres ivm privacybescherming. Maar met alleen je voornaam/naam is het voor ons makkelijker te achterhalen wie ons mailt. Want inmiddels komen er steeds meer reacties binnen. Leuk!

30 juni t/m 4 juli 2018: Natuurcampings Raayerhof te Swalmen en Cokse Heide te Afferden

/ martin&miriam / 2 reacties

Aangezien we pas zondag 1 juli terecht kunnen op een favoriete camping van ons; de Cokse Heide in Afferden, moesten we dus een ingelaste overnachting doen ergens onderweg. De 2e nacht op Park La Clusure hadden we afgezegd, dus even op zoek naar een alternatief. Na 1,5 uur rijden hadden we onder de rook van Roermond een mooie natuurcamping gevonden in Swalmen bij Raayerhof, een boerencamping die prachtig gelegen was rondom een watertje en een singel met daaromheen weilanden met paarden. De dame die de camping runde was een zeer lieve dame, die nogal van een praatje hield. Wij hadden haast omdat de camper vol lag met boodschappen die snel de koelkast in moesten, aangezien met stilstaande camper geen stroom wordt voorzien aan koelkast. De temperatuur was ongeveer 29 graden, dus wij wilden graag in relaxmodus op deze camping. Daar dacht de dame even anders over. Vooral toen we vroegen of er een evenement naast de camping was gepland. We zagen namelijk een enorme feesttent met veel horeca tappunten en ander indrukwekkende decors. Hadden we het maar niet gevraagd….De dame wilde eerlijk zijn en aangeven dat er vanavond een festival was met goede live bands, maar dat er mogelijk enige vorm van bovengemiddelde decibellen op ons af zouden kunnen komen. We kregen telefoonnummers van gemeente ambtenaren om te klagen, procedures aan te vechten, etc. Want zij is al jaren bezig omwille van haar campinggasten het festival te laten verplaatsen. Onze pijnboompitten in de camper waren inmiddels ontkiemt en konden we de bladeren al weer vanaf halen, toen de dame uitgesproken was, de biefstuk was beef jerky geworden, en de melk volle boter…..ik was er klaar mee. Deze plek was alleen maar even om een nachtje te staan en eigenlijk vonden we het wel jammer dat we de volgende dag weer weggingen. Is een plek om terug te komen. Na het plaatsen van de camper nog even op de fiets wat boodschappen doen, terwijl Miriam rondom de camper alles gezellig maakt. Heerlijk avondje gehad, maar het licht ging redelijk snel uit en op tijd naar bed.

De volgende ochtend vlug alles inpakken en op pad richting Afferden, naar de Staatsbosbeheer camping De Cokse Heide. Hier waren we al een paar keer geweest en het is echt een plek voor ons. Midden in de bossen, plekken met privacy en veel diergeluiden in de natuur. Het is geweldig om hier in de ochtend de vogels te horen ontwaken. Ook hoor je soms onder of rondom je camper wat geritsel en denken we dat het een zwijntje of egel kan zijn. Voordat we ons kunnen nestelen vanaf 12.00 uur, moeten we eerst nog even ruimschoots boodschappen doen, want onze buren komen gezellig met hun dochter en schoonzoon een dagje kampeerbeleving meemaken met ons. Met dit prachtige weer lekker met elkaar borrelen en gezamenlijk heerlijk eten onder de boom die ons allen schaduw geeft. Hoe idyllisch allemaal..!

De middag en avond was supergezellig, maar met 6 man op een camping-gourmet plaat bakken is hetzelfde als op een plaat ijs een ei bakken…duurt even!! Enorm gelachen met elkaar en gewoon super dat ze vanuit Lelystad even op en neer knallen naar Afferden voor een portie gezelligheid!

PHOTO-2018-07-04-21-57-56

Nadat ze weg waren nog “even” de afwas doen en samen een afzakkertje genomen. We hebben doorgesproken waar we maandag zouden gaan fietsen met onze e-bikes. In Frankrijk lagen onze tongen op de grond toen we tegen de bergen aan moesten klimmen. Hier is alles vlak en goed te doen. We hebben er echt zin in. We maken een rit van ongeveer 30 kilometer op de GPS door de navigatie opdracht te geven om een lus te maken van circa 30 kilometer. De volgende ochtend na het ontbijt en tegen het einde van de ochtend alles in de fiets geladen wat mee moest; Joep, water, eten, poepzakjes, rugzak, mueslireepjes en een goed humeur. De rit was niet echt heel boeiend, aangezien we veel langs de doorgaande wegen rijden, in plaats van door de natuur. Maar we kwamen toch langs het bezoekerscentrum van Nationaal Park De Maasduinen en besloten daar even een koffie te scoren. Prachtige plek, waar je je waant in het buitenland. Het restaurant zweeft boven het water en je kijkt uit over het park met al het water.

Park de Maasduinen is echt een aanrader voor een ieder die er nog niet geweest is. Wat een prachtige natuur daar. We fietsen na de koffie nog door het park en via boerenweggetjes komen we weer terug bij de camping. Moe maar voldoen drinken we een koel biertje en doen onze schoenen en kleding uit om weer in camping-outfit de avond aan te vangen. Erg relaxte dag gehad samen en lekker gegeten op de gourmet plaat met ons tweeen. Dat ging een stuk beter als gisteren.

Dinsdagochtend eigenlijk hetzelfde ritueel als de maandag; lekker wakker worden en in de ochtend lezen, koffie, ontbijtje en rustig douchen en omkleden. Er is bijna niemand op de camping, dus het is muisstil. We gaan het qua fietsen wel even anders doen. Miriam download een app  die allerlei routes via fietsknooppunten maakt of zelf kunt maken. We schrijven de knooppunten op en gaan op pad. Het was een prachtige rit zoals we die graag doen, destijds ook met scooter, door de natuur, slingerweggetjes, akkers, mooie boerderijtjes, kleine dorpjes, waterpartijen, bossen en hopelijk ergens nog een gezellig plekje om te laven….Dat was het enige dat we niet tegenkwamen, een laafplek. Jammer.

En nog een collage met foto’s van de omgeving hier:

We maakten vanmorgen echter wel een fout door de beide accu’s van de e-bikes niet op te laden, omdat we dachten dat ze vol genoeg waren voor deze rit van 42 kilometer. Bij Miriam lukte dat prima, maar bij mijn fiets ging de accu ineens van 4-5 streepjes lading terug naar nog maar 1 streepje. Aangezien we ook nog boodschappen moesten doen, waren we iets van de route afgeweken om een supermarkt te bezoeken. Net vlak voor de supermarkt was de accu leeg van mijn fiets, dus moest ik zonder ondersteuning nog 8 kilometer fietsen met volle fietstassen. Dat was even andere koek moet ik zeggen. De e-bike zonder ondersteuning fietst niet fijn, of je moet in de 2e of 3e versnelling fietsen. Maar ja, dan moeten die korte kromme pootjes van mij enorm gaan draaien. Naast dat het er niet uitziet, is het ook nog eens enorm vermoeiend. Miriam bood heel lief aan om even de fietsen te ruilen, maar als ridderlijk type dat ik ben, weigerde ik dat natuurlijk…soms haat ik die mannelijke principes van me…..

Dat de sfeer er niet beter op werd, toen Mir ook nog dacht kortere route te weten en die het dus niet was, moge duidelijk zijn. Maar na aankomst op de camping was het leed al weer snel geleden en hebben we nog een fijne dag gehad bij de camper.

Vandaag, woensdag 4 juli, hebben we niet gefietst. Mijn derriere voelt alsof ik door King Kong van achteren ben genomen en ik moet er niet aan denken om op een zadel te zitten. Het weer voelt heel klammig en in de loop van de ochtend besluiten we om een lekkere wandeling met Joep te gaan doen en de fietsen niet te gebruiken. De afgelopen dagen waren warm, maar waren goed te doen. Maar vandaag voelt het of je onder een elektrische deken leeft. Onbehaaglijk en drukkend. Het is sowieso weer typisch ons dat wij na 20 jaar fietsloos te zijn geweest, op de warmste dagen van het jaar, meteen met ritjes van 30-40 kilometer te beginnen. Enthousiasme eist zijn tol.

Maar goed; wij aan de wandel met Joep door het prachtige bosgebied rondom onze camping. We lopen lekker en Joep is helemaal in zijn nopjes. We genieten echt van dit kleine kereltje en lachen ons rot om zijn capriolen. Dit teckeltje heeft ons leven zo in positieve zin op zijn kop gezet. Los van alle gekochte attributen, speeltjes, mandjes, inentingen, voedselpakketten, fietsmanden, GPS tracker, verzekeringen, kettingen, dekentjes, tuigjes, en alles wat ik nog vergeten ben, is het geen kostenpost, maar verrijking van ons leven. Mooi om te zien hoe die kleine haarbal zo op Miriam is gefocust. Prachtig om te zien. Ook in deze vakantie heeft ie geen problemen veroorzaakt en is hij superlief geweest tijdens het rijden en op de camping. Joep is een topper! Moest ik even kwijt….

Maar onderweg de wandeling zie ik opeens Miriam haar pupillen vergroten, standje paniek en schichtig kijkend. Ik vraag haar wat er is, maar ze moet enorm naar het toilet…..wat er in de wijde omtrek niet is. Ik zeg; ophouden en doorlopen! Ik zag aan haar loopje dat dat niet ging lukken en voordat ik het wist, zat ze hurkend en met dezelfde blik in haar ogen als Joep (“zit niet naar me te kijken als ik zit te bouten…”). Zoals Miriam altijd alles goed voorbereidt voor Joep qua spulletjes, had ze papier bij haar, natte doekjes en zakjes  om alles in op te bergen en weg te gooien als we weer thuis waren. Behalve die dampende bolus…die mag door de natuur worden geelimineerd! Mijn vrouw is gewoon een ordinaire wildpoeper!! Ik zou het niet kunnen, maar Miriam kwam erg gelukkig uit de bossen. Heerlijk de wandeling afgemaakt en bij thuiskomst de rest van de middag lekker voor de camper gezeten en de laatste avond hier op de grillplaat gekookt. Morgen weer op pad naar onze laatste bestemming deze vakantie: De Vlagberg in St Anthonis. Onze echte favoriete plek tot nu toe! Daar blijven we nog tot zondagochtend. Met dit weer en het buitenleven alsof we in Spanje of Italie zitten, blijven we zo lang mogelijk weg.

Mart en Mir 2018

7 juli 2016: Alba (Piemonte, Italy)

/ martin&miriam / 3 reacties

Vandaag staat de rit naar Alba op de planning. Daar hebben we afgesproken met zus Annette en zwager Kees om gezellig in de middag lekker door Alba te slenteren en ’s avonds uit eten te gaan in dit fraaie wijnstadje en natuurlijk Nutella territorium vanuit de hazelnoten die in die regio daar uitsluitend voor Nutella worden verbouwd. Rondom Alba barst het van de wijnboeren met de lekkerste wijnen. We spreken daarom af dat wij naar Luigi Drocco, een wijnboer die wij daar kennen door Annette en Kees, om daar samen wijn in te kopen. We hebben dat al eens samen eerder gedaan en dat is goed bevallen zal ik maar zeggen. En zeg nou zelf, als iemand je vraagt “ga je mee naar de boer om de koeien te zien melken”  of “ga je mee naar een wijnboer om daar wijn te proeven”. Dan is de keuze niet zo moeilijk voor ons. De wijnboer, wij gaan graag mee!

Maar wij waren in de ochtend al in Alba aangekomen op Camping Alba Village en konden daardoor eerst nog even rustig onze camper stallen en nog even een frisse duik in het zwembad aldaar maken. Vervolgens gingen we ons douchen en omkleden om met scooter naar Luigi Drocco te rijden. A&K komen vanuit hun huis in Prunetto met de auto naar Luigi.

Aan het zwembad gelegen, kwamen we nog in gesprek met een deens gezin en hebben we zonder er erg in te hebben, ruim 2 uur met ze zitten ouwehoeren over van alles en nog wat. Was erg gezellig!

Na het zwemmen de scooter van de camper afgeladen en nu als geoefende ervaren camperaars is dat een fluitje van een cent. Gesoigneerd gingen we op pad, maar na nog geen 2 kilometer waren Mir en ik al weer als verzopen katten vermomd met vreselijke Bob en Annie de Rooij helmen zeiknat en roken we bijna als voor de douche…..camembert die al een paar uur op een bord ligt in de zon. Tenminste….zo voelen we het. Mensen kinders wat is het vreselijk warm in Alba en mede ook door de hoge luchtvochtigheid. Daar moest op gedronken worden, dus wij als een speer met onze scooter door het verkeer naar de wijnboerderij van Luigi Drocco. Meestal als we daar vandaan komen, dan zijn we zo lam als een kanarie, want de beste man weet dat we gaan kopen en dus biedt ie al zijn wijnen aan om te proeven. Wat ook mooi is dat ie ook al weet dat wij de wijnen proeven en opdrinken en niet uitspugen in een foelelijke beker. Doodzonde vinden wij van die mooie wijnen!!

Maar goed; wij dus na allerlei hapjes en wijntjes met gezamenlijk voor 900 euro aan wijn naar huis. Mir en ik waren niet eens de grootste bestellers….!

Alle dozen in Kees zijn auto geladen, want ja…op de scooter gaat dat niet lukken; ook goed geregeld dus. Kees neemt ze mee naar Nederland en brengt ze bij ons thuis. Die heeft wel wat uit te leggen bij de douane, denk ik.

Na de wijnexpeditie wij op pad naar het centrum van Alba en op zoek naar een mooie parkeerplaats voor onze scooter. Viel niet mee, maar als je goed naar de verdrijfvlakken op de weg kijkt, zie je daar zelf wel ieniemienie scooterparkeerplekken in. Gewoon gedaan en het kan gewoon in Italie.

Kees is jarig vandaag en mag kiezen waar die vanavond wil gaan eten. Eerst samen een terrasje pakken en een paar biertjes drinken in die verstikkende warmte. Goed spoelen is het credo!

image

 

’s Avonds heerlijk gegeten in Ristaurante Piazza Duomo. Was erg gezellig samen met zus en zwager. Bijzonder om je zusje en man ergens anders in europa te zien en af te spreken aldaar en even quality tijd door te brengen. In het normale leven altijd druk en nu alle tijd om lekker te ouwehoeren.

image

Einde van de avond afscheid genomen en bij thuiskomst (wat klinkt dat heerlijk als je over thuis praat en je hebt het over je eigen camper). Het voelt ook echt als thuis; je eigen spulletjes op je eigen plek, we kunnen het niet uitleggen wat het is, maar wij vinden het super! Miriam zegt het als volgt: ken je het gevoel dat je ergens bent en moet poepen, maar je het uit wil stellen tot je thuis bent. Dat gevoel!!

Nog even samen een afzakkertje genomen en proberen te gaan slapen. Het was niet te doen met de warmte om in de camper lekker te kunnen slapen. Alles stond open, geen dekens, dakluiken, ramen, maar het was niet draaglijk te krijgen. De hitte zat gewoon in ons lijf en door de matras werd die warmte alleen nog maar erger. Mir is blijven proberen en ik ben uiteindelijk eerst nog maar een uurtje buiten blijven slapen op een stoel, voordat ik uiteindelijk om 1.30 uur naar mijn bedje ging. Het was niet onze beste nachtrust deze vakantie. Morgen gaan we echt beginnen met de terugreis en gaan we richting Freiburg. We zien wel hoe ver we komen.