7 juli 2016: Alba (Piemonte, Italy)

Vandaag staat de rit naar Alba op de planning. Daar hebben we afgesproken met zus Annette en zwager Kees om gezellig in de middag lekker door Alba te slenteren en ’s avonds uit eten te gaan in dit fraaie wijnstadje en natuurlijk Nutella territorium vanuit de hazelnoten die in die regio daar uitsluitend voor Nutella worden verbouwd. Rondom Alba barst het van de wijnboeren met de lekkerste wijnen. We spreken daarom af dat wij naar Luigi Drocco, een wijnboer die wij daar kennen door Annette en Kees, om daar samen wijn in te kopen. We hebben dat al eens samen eerder gedaan en dat is goed bevallen zal ik maar zeggen. En zeg nou zelf, als iemand je vraagt “ga je mee naar de boer om de koeien te zien melken”  of “ga je mee naar een wijnboer om daar wijn te proeven”. Dan is de keuze niet zo moeilijk voor ons. De wijnboer, wij gaan graag mee!

Maar wij waren in de ochtend al in Alba aangekomen op Camping Alba Village en konden daardoor eerst nog even rustig onze camper stallen en nog even een frisse duik in het zwembad aldaar maken. Vervolgens gingen we ons douchen en omkleden om met scooter naar Luigi Drocco te rijden. A&K komen vanuit hun huis in Prunetto met de auto naar Luigi.

Aan het zwembad gelegen, kwamen we nog in gesprek met een deens gezin en hebben we zonder er erg in te hebben, ruim 2 uur met ze zitten ouwehoeren over van alles en nog wat. Was erg gezellig!

Na het zwemmen de scooter van de camper afgeladen en nu als geoefende ervaren camperaars is dat een fluitje van een cent. Gesoigneerd gingen we op pad, maar na nog geen 2 kilometer waren Mir en ik al weer als verzopen katten vermomd met vreselijke Bob en Annie de Rooij helmen zeiknat en roken we bijna als voor de douche…..camembert die al een paar uur op een bord ligt in de zon. Tenminste….zo voelen we het. Mensen kinders wat is het vreselijk warm in Alba en mede ook door de hoge luchtvochtigheid. Daar moest op gedronken worden, dus wij als een speer met onze scooter door het verkeer naar de wijnboerderij van Luigi Drocco. Meestal als we daar vandaan komen, dan zijn we zo lam als een kanarie, want de beste man weet dat we gaan kopen en dus biedt ie al zijn wijnen aan om te proeven. Wat ook mooi is dat ie ook al weet dat wij de wijnen proeven en opdrinken en niet uitspugen in een foelelijke beker. Doodzonde vinden wij van die mooie wijnen!!

Maar goed; wij dus na allerlei hapjes en wijntjes met gezamenlijk voor 900 euro aan wijn naar huis. Mir en ik waren niet eens de grootste bestellers….!

Alle dozen in Kees zijn auto geladen, want ja…op de scooter gaat dat niet lukken; ook goed geregeld dus. Kees neemt ze mee naar Nederland en brengt ze bij ons thuis. Die heeft wel wat uit te leggen bij de douane, denk ik.

Na de wijnexpeditie wij op pad naar het centrum van Alba en op zoek naar een mooie parkeerplaats voor onze scooter. Viel niet mee, maar als je goed naar de verdrijfvlakken op de weg kijkt, zie je daar zelf wel ieniemienie scooterparkeerplekken in. Gewoon gedaan en het kan gewoon in Italie.

Kees is jarig vandaag en mag kiezen waar die vanavond wil gaan eten. Eerst samen een terrasje pakken en een paar biertjes drinken in die verstikkende warmte. Goed spoelen is het credo!

’s Avonds heerlijk gegeten in Ristaurante Piazza Duomo. Was erg gezellig samen met zus en zwager. Bijzonder om je zusje en man ergens anders in europa te zien en af te spreken aldaar en even quality tijd door te brengen. In het normale leven altijd druk en nu alle tijd om lekker te ouwehoeren.

Einde van de avond afscheid genomen en bij thuiskomst (wat klinkt dat heerlijk als je over thuis praat en je hebt het over je eigen camper). Het voelt ook echt als thuis; je eigen spulletjes op je eigen plek, we kunnen het niet uitleggen wat het is, maar wij vinden het super! Miriam zegt het als volgt: ken je het gevoel dat je ergens bent en moet poepen, maar je het uit wil stellen tot je thuis bent. Dat gevoel!!

Nog even samen een afzakkertje genomen en proberen te gaan slapen. Het was niet te doen met de warmte om in de camper lekker te kunnen slapen. Alles stond open, geen dekens, dakluiken, ramen, maar het was niet draaglijk te krijgen. De hitte zat gewoon in ons lijf en door de matras werd die warmte alleen nog maar erger. Mir is blijven proberen en ik ben uiteindelijk eerst nog maar een uurtje buiten blijven slapen op een stoel, voordat ik uiteindelijk om 1.30 uur naar mijn bedje ging. Het was niet onze beste nachtrust deze vakantie. Morgen gaan we echt beginnen met de terugreis en gaan we richting Freiburg. We zien wel hoe ver we komen.