SBB

17-19 Augustus 2018: Natuurkampeerterrein SBB De Kijl te Schoonoord en Kamp Westerbork

/ martin&miriam

Dit weekend staat het camperweekend gepland met onze vrienden Kees en Jose. We proberen elk jaar een weekend te plannen om met elkaar een paar dagen gezellig met elkaar op pad te gaan met onze campers. Vorig jaar was dat jammer genoeg niet gelukt en nu dus wel. Aangezien we ook Drenthe wat vaker aan willen doen besloten we weer om een Staatsbosbeheer camping te bezoeken. Vorig weekend waren we in Borger/Drouwen en nu staan we op de Kijl in De Kiel, vlakbij Schoonoord. We zijn benieuwd wat het ons gaat brengen als we na ons werk op vrijdag rustig richting Drenthe kachelen. Kees en Jose rijden vanuit hun basiskamp Scherpenzeel (Friesland) naar de plek en we zien elkaar daar, hadden we besloten.

Vrijdag was een beetje een drukke dag met nog allerlei werkafspraken, boodschappen doen, camper vullen, koelkasten vullen. Jaaaaa, we praten inmiddels over koelkasten, aangezien we van mijn zus Annette een handig klein extra koelkastje hebben gekregen. Handig voor de drank….Kan die tenminste uit de camperkoelkast en kunnen we meer daarin kwijt. Aangezien ook Kees en Jose niet spugen in een glaasje geestverruimende vloeistoffen, is het heul handig!

Ook onderweg op de weg was het beredruk. Net geen filerijden, maar het scheelde niet veel. Even een snel broodje gescoord bij een tankstation, want de lunch was erbij ingeschoten. De tijd nemen om even in camper een broodje klaar te maken namen we ook niet. Raar maar waar…

Aangekomen op de camping werden we al hartelijk gegroet door Jose met hun beagle Ollie. Afwachten hoe dat met onze Joep zou gaan, want beide viervoeters hadden nog geen kennis gemaakt in het afgelopen jaar. Nou..dat zat meteen helemaal snor en erg leuk om te zien hoe ze met elkaar lopen te dollen. Onze plek was weer prachtig en ook de plek daarnaast, waar de fraaie camper van Kees en Jose stond was ook super! We konden tussen de bomen doorlopen om bij elkaar op het “erf” te komen. Wat een supercamping is dit weer zeg! Erg veel privacy, schone faciliteiten en zoals we gewend zijn; fraaie natuur!

Maar we begonnen eerst met een nat uur. Even alles uitruimen, stroom aansluiten, luifel uit, stoelen eruit, tafel eruit en de fietsen van het rek af en ik weer nat van het zweet. Daarna gezellig bij elkaar even een biertje en wijntje drinken samen. Een nat uur dus…

De rest van de middag rustig aan gedaan en kijkend hoe de beide honden met elkaar spelen en heel rustig naast elkaar gaan liggen om een dutje te doen. Het probleem met een teckel en een beagle is echter dat eten en snaaien hun lust en hun leven is. Elke keer als we een toastje pakten, dan zaten direct beide Dyson’s met hen reebruine ogen ons aan te kijken. En ik deel geen voer dus bij mij kansloos.

Als avond eten met elkaar hadden we bedacht om het lekker simpel te houden en op onze pizzasteen verse pizza’s te maken met verschillende ingredienten. Was super gelukt en erg lekker allemaal. Het uit de hand eten van de pizzapunten was nogal een dingetje, maar aangezien ik doorgaans verantwoordelijk ben voor de afwas kon ik heel goed leven met uit de hand eten. De avond verliep super gezellig en redelijk op tijd in ons mandje terecht gekomen.

De volgende ochtend beide stellen in eigen tempo wakker worden en ieder zijn eigen dingetje doen. Fijn gevoel is dat, dat je niet je verplicht voelt om het hele weekend bij elkaar op de lip hoeft te zitten. Na het ontbijt en een beetje rondlummelen besloten Kees en Jose op de scooter nog wat boodschappen te gaan doen voor het avondeten en Miriam en ik gingen een stuk fietsen en ook nog even Orvelte bezoeken, aangezien mijn drentse collega’s hadden aangegeven dat dat leuk was. Nou, dat klopte zeker!! Het is een dorpje waarin je, als je op de Brink loopt aldaar, je honderd jaar terug in de tijd gaat. Hele mooie boerderijtjes, huisjes, schapenkooi en verschillende ouderwetse ambachten worden daar in het hoogseizoen opengesteld in winkeltjes, schuren en op straat. Genoeg horeca om ook even een terrasje te pakken en de wereld voorbij te zien scharrelen. Wel behoorlijk toeristisch, maar zeker niet massaal. Na Orvelte weer op de fiets gestapt om verder met de route te gaan.

De omgeving is hier geweldig om te fietsen en we vinden het zelfs veel leuker en afwisselender dan in Borger vorige week. We rijden door mooie bospaadjes, vergezichten over de landerijen, kleine gezellige dorpjes en het weer was ook wederom lekker om in te fietsen. Opeens wordt er getoeterd naast ons als we een houten bruggetje overrijden. Komen we Kees en Jose tegen met de scooter. Of we even een bakkie samen gingen doen op het terras in Schoonoord. Wij laten dat ons niet 2x voorstellen dus wij meteen naar het terras in Schoonoord. Daar neergestreken nog wel even gelachen op het eind. We zaten daar op het punt om weg te gaan, toen er een dame aankwam lopen. Laten we zeggen dat deze dame nou niet echt was uitgerust met ook maar 1 van de 7 schoonheden die de mens kan hebben. Zelfs naar die ene moest je nog zoeken.

Miriam vertelde dat haar moeder dan altijd zei: Daar zou een hond zich schor op blaffen als die haar zou zien. De dame liep echter ons terras op en toen Joep haar zag, bleef hij maar blaffen tegen haar en stopte ook niet toen we hierom vroegen. Ook Kees en Jose liepen meteen het terras af om weg te gaan. We kwamen niet meer bij. Het bleek om een serveerster te gaan. Het terras was leeg toen we aankwamen en toen we weggingen.

De avond samen lekker gegeten en vlees op de BBQ gebraden en de avond in gepaste sfeer laten verlopen. Veel over reizen gehad en over handige camper-weetjes. Altijd leuk om met hun hierover te praten, want we leren elke keer weer een hoop handigheidjes erbij. Nu over het chemisch toilet en de schoonmaak daarvan. De details laat ik achterwege.

De volgende ochtend stond in het teken van alles weer opruimen en inladen, maar dit alles wel in een zeer relaxt tempootje. Even de laatste afwas doen, de BBQ schoonmaken, even laatste bakkie koffie samen doen en weer ieder zijn eigen weg verder. Kees en Jose plakken er nog een nachtje in Scherpenzeel aan vast en wij willen nu we zo dichtbij Westerbork zijn, het Kamp Weterbork bezoeken. Beiden zijn er nog nooit geweest en willen het “graag” eens zien. Mooi om te zien dat zoveel ouders met hun kinderen ook het Kamp bezoeken om deze zwarte bladzijde in onze moderne geschiedenis te laten zien aan hun kroost. In de hoop dat zoiets nooit meer gebeurd. Nou….we weten inmiddels beter…maar toch!

Kamp Westerbork (Duits: Judendurchgangslager Westerbork) was tijdens de Tweede Wereldoorlog een doorgangskamp in de voormalige gemeente Westerbork in Drenthe. Het kamp was een voorportaal waarvandaan ruim 100.000 in Nederland wonende Joden en 245 Roma per trein werden gedeporteerd naar concentratie- en vernietigingskampen in Duitsland, Polen en Tsjechië.

Het kamp werd door de Nederlandse regering in 1939 gebouwd als Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork om Joodse vluchtelingen uit Duitsland op te vangen. Ruim twee jaar na het begin van de Duitse bezetting, op 1 juli 1942, namen de nazi’s het kamp over, waarna Westerbork functioneerde als doorgangskamp. Bij de overname maakten de nazi’s gebruik van de reeds bestaande kampstructuur van het vluchtelingenkamp.

De overgrote meerderheid van de gevangenen verbleef slechts enkele dagen tot weken in het kamp, een relatief klein aantal verbleef maanden tot soms zelfs jaren in het kamp. Zij die langere tijd in kamp Westerbork verbleven leerden, na de eerste schok van arrestatie en deportatie naar Drenthe te boven te zijn gekomen, kamp Westerbork kennen als een kamp waar de leefomstandigheden relatief goed waren.

Maar toch kunnen we ons niet voorstellen dat dit ooit heeft plaatsgevonden in ons land. Als we er rond lopen daalt er een somberheid over je heen en zie je toch redelijk goed door middel van animaties, borden en audiofragmenten wat er heeft afgespeeld. Vooral het veld met alle 107.000 gekleurde paaltjes met verschillende hoogten om de volwassenen en kinderen aan te tonen maakt bij ons een enorme indruk. Het doet ons ook denken aan het jodenmonument in Berlijn.

Na dit bezoek aan Kamp Westerbork komen we weer terug bij onze camper. Door de wandeling door het Kamp en de 3 kilometer wandeling die we vooraf hadden gemaakt, had Joep ook zijn uitje gehad en gingen we huiswaarts. Onderweg waren we stil tegen elkaar, door onze gedachten aan het Kamp. Miriam en ik staan altijd zeer vrolijk en positief in het leven, maar zijn toch een beetje van slag.

Al met al kunnen we terugkijken op een zeer gezellig weekend met fijne vrienden in een mooie omgeving. Ondanks het bezoek aan Westerbork, wat natuurlijk een totaal andere lading heeft.

De komende weekenden blijven we thuis aangezien we allemaal sociale activiteiten hebben en kunnen we de camper weer goed schoonmaken voor onze volgende vakantie over een paar weken. Ook thuis is het leven mooi, dus ons hoor je niet klagen!

10 t/m 13 augustus 2018: Natuurkampeerterrein Borger, Drenthe

/ martin&miriam / 2 reacties

Afgelopen vrijdag hadden we ons tweede opeenvolgende weekend weg met de camper geprogrammeerd. Normaliter gaan we nooit in het hoogseizoen de weekenden weg, maar aangezien het mooie weer ons zo lekker is bevallen, besluiten we dus om een paar weekenden erop uit te plannen. Ik weet niet of jullie ons vorige blog gevolgd hebben, maar doordat het afgelopen weekend in Nunspeet nogal enerverend is verlopen, zijn we persona non grata op onze geliefde Veluwse campings, door Boswachter Nadine. Daardoor moesten we uitwijken naar een ander natuurkampeerterrein van Staatsbosbeheer, aangezien dat uiteindelijk wel onze favoriete kampeerplekken zijn.

Maar voordat we inhoudelijk op ons laatste weekend ingaan, willen we toch jullie het formele statement van Boswachter Nadine en Staatsbosbeheer niet onthouden. Voor de sensatiebakken onder jullie, weet ik zeker dat jullie het willen lezen. Boswachter Nadine is nogal viral gegaan afgelopen week. Veel reacties op ons blog gehad en ook via twitter reageerde Staatsbosbeheer dat ze onze oplossing voor Joep met het schapennet eerder een goede prettige oplossing vonden, dan de stelling van Nadine. Maar goed, hierbij de officiele reactie op het schapennet-conflict:

Goedemorgen mevrouw Lammertink,

 Wij hebben uw reactie doorgestuurd naar de beheerster. Zij heeft nogmaals een uitgebreide uitleg gegeven waarom een afgezette plek niet wenselijk is op de natuurkampeerterreinen op de Veluwe. Hierbij ontvangt u van ons deze uiteenzetting zoals zij deze aan ons gestuurd heeft:

 Het hekwerk dat om de camping heen staat is ongeveer een meter hoog en stopt enkel zwijnen maar geen ander wild. De hekken hebben een machete van kippengaas zodat voornamelijk de achterpoten van herten en reeën niet door het hek kunnen steken en dan een rot smak maken als ze verkeerd aanspringen. Dit machete is vorige week nog gecontroleerd door de vereniging van het Edelhert. Herten en reeën kunnen dus de camping op (evenals dassen, vossen, konijnen, vogels etc.) Dit is ook de realiteit op de campings van de Veluwe. Rasters, en zeker niet strak gezette rasters, dubbelgevouwen of waarvan het extra los op de grond ligt, vormen een risico voor het wild en ik wil dit risico tot een minimum beperken. Ik zou er niet aan moeten denken dat we een dier op de camping moeten bevrijden en mogelijk afmaken in bijzijn van gasten en kinderen. 

 Honden binnen een raster reageren anders dan aangelijnd. Ze worden waaks op het afgezette deel en volgen alle mensen die langslopen. Dit vinden veel medekampeerders niet fijn en veroorzaakt dus overlast. De spelregels van het toestaan van een hond op de camping zijn duidelijk, geen overlast voor andere campinggebruikers. Een hond aan de lijn is meer werk voor de eigenaar maar de eigenaar is ook degene die ervoor kiest om met de hond op vakantie te gaan en degene die ervoor moet zorgen dat de hond geen overlast veroorzaakt. 

 Ik kan geen onderscheid maken in de reden waarvoor mensen een raster of andere afscheiding plaatsen. Ik kan enkel bepalen of het afscheiden van de plaats wel of niet is toegestaan. Juist omdat dit een natuurkampeerterrein betreft wil ik voorkomen dat iedereen zijn kampeerplaats als een eigendom gaat afzetten. Dit zou het grootste deel van onze gasten tegenstaan en afschrikken. 

Wij vertrouwen erop u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben. Indien u nog vragen heeft horen wij dit graag.

Wel…voor ons dus geen Veluwse natuurkampeerterreinen van Staatsbosbeheer meer. We snappen eigenlijk niet wat nu echt het probleem is, aangezien rondom de camping dus een hek staat en het terrein volledig afsluit. Het kleine wild komt er niet in, en uitsluitend bij herten en reeen zou het een groot risico zijn. Dat ons schapennet dan tot een probleem leidt zou kunnen, maar gezien het feit dat we het nog nooit gehoord hebben bij een andere camping, maakt het dat deze uiteenzetting geen beleid is, maar een persoonlijke invulling van een specifieke boswachter.

Dat een aangelijnde hond minder overlast bezorgd dan een hond die omlijnd los mag lopen in een beperkte ruimte, gaat er bij ons helemaal niet in. Wij herkennen het niet in ieder geval. En ja…als kinderen vlak langs het net rennen, dan blaft ie even, maar na 3x ook niet meer. Het waakse gedrag zit er bij een teckel wel in, daar heeft het net geen invloed op.

Nadat we dus besluiten om niet meer naar de Veluwe te gaan, is onze bestemming voor dit weekend de Natuurkampeerterrein van SBB in Borger. Nadat we de boodschappen na het werk hadden gedaan, konden we lekker vroeg op pad. Beiden waren direct na de middag klaar met werk en dus weer gezellig op pad, met onze fietsen achterop.

Drenthe vinden we een erg prachtige provincie als we langs de route mooie landschappen zien. Nu heb ik het genoegen om een paar dagen per week in Hoogeveen en omgeving te mogen werken, dus ik was al een tijdje overtuigd van al het moois dat deze regio te bieden heeft.  Aangekomen in Borger direct onze spullen in de juiste positie buiten gezet om heerlijk koud biertje en wijntje te drinken. De plek is wederom heerlijk ruim en het uitzicht riant van je af kijkend de bossen in.

 

Miriam en ik hebben onlangs een nieuwe BBQ gekocht voor bij de camper; een Cadac Safari Chef de Luxe. Een gas-bbq met grill, wok en paella pan als uitrusting. De eerste avond hebben we broodje gegrilde kipfiletstrips gegeten met rode ui, rucola, tomaat en truffelmayonaise. Erg lekker. Nespresso en sambuccaatje als dessert en heerlijk de hele avond buiten kunnen zitten totdat de regen losbarstte.

Deze ging de hele nacht door en toen we de volgende morgen, na weer een super lekkere nacht geslapen, wakker werden, was het weer nog steeds erg onstabiel. Om dan te gaan fietsen zagen we niet zo zitten.

Maar eerst even verse broodjes door de plaatselijke bakker op camping aangeleverd gekregen en heerlijk ontbeten. We staan versteld hoeveel handel er voor de bakker vanaf de camping nog gedaan wordt. Ik moet lang in de rij staan om mijn 4 cadetten en wat lekkers bij de koffie uiteindelijk mee te krijgen. Hilarische gesprekken tijdens deze rij. Ook de laatste 2 aardbeiengebakjes werden door 6 mensen in de rij begeerd en per opbod verkocht…geweldige sfeer onderling en veel gelachen. Dat belooft weer een mooie dag te worden.

IMG_1850

De hele ochtend lekker gelezen, gebabbeld en een beetje rondom de camper aanklooien met de gewone dingetjes. Maar omstreeks 13.00 uur klaarde het weer zo op, dat we besloten om onze e-bikes aan te zetten en een mooie route te gaan rijden die we vanuit Route.nl hadden gedownload. Een route van 25 kilometer vinden we in deze fase van conditie-opbouw om te gaan fietsen helemaal voldoende. Ook omdat die kleine veldheer Joep ook deze tijd in zijn rieten mand achterop de fiets moet vertoeven, vinden we dat ver genoeg. Het werden er uiteindelijk 45 kilometers en een rode bavianenkont! Tjesus wat zitten die zadels beroerd en ik was er klaar mee. Terwijl de route die we reden echt een mooie was. Vele landschappen, brinkdorpjes met knusse pleintjes en vooral erg vriendelijke mensen. Gemoedelijk wel te verstaan.

De route loopt niet zoals gepland en daar kwamen we al achter nadat we 3 keer Borger tegenkwamen in de route en evenveel aantal mammoeten. Nu komen we mammoeten niet meer dagelijks tegen, dus de bevestiging dat we in een verkeerd rondje zaten was duidelijk……20 kilometer voor jan met de korte achternaam gefietst en decubitus op mijn derriere. Wel een prachtige route, dat wel!

 

Langs de route komen we ook nog het Drentse Hunebedden Centrum tegen. Een toeristische attractie waarin de hunebed en zijn geschiedenis centraal staat. Het was er best druk en lopend langs de verschillende stenen, moesten we denken aan Jim, onze amerikaanse vriend uit Atlanta die ooit eens op een emotioneel geschiedkundig schots slagveld liep waar veel rotsblokken lagen en antwoordde op de vraag wat ie ervan vond; aah, just a bunch of rocks…nothing else to see! Nou…dat was dit ook wel een beetje.

M7JrzCsUTWGJWheIZ7b7Qg

Maar zoals al eens eerder gezegd; Miriam en ik zijn cultuurbarbaren en niet echt museumgangers.

Na terugkomst bij de camper, gewoon onze normale routine. Even de camping scannen wie weg is en wie nieuw. Veel mutaties en na deze vaststelling weer begonnen aan de avondmaaltijd tijdens een natje en droogje. Lekker zitten bomen over onze toekomstige plannen met de camper. Een nieuwere camper of nog lekker met deze doorgaan. We vinden hem nog steeds geweldig, maar hij is uiteindelijk wel al 18 jaar oud. Voorlopig gaan we er nog mee door en als we in 2020 een paar maanden achtereen weg willen, zien we wel hoe we ervoor staan qua werk, inkomen, tijd, middelen, etc. De Lambortinki is echt ons 2ehuis en we zijn er nog steeds superblij mee. Zo erg dat we toch nog besluiten om een kleine cosmetische ingreep aan  het voertuig te laten uitvoeren. Ik bedoel; botox, borstvergroting, bil liften, wenkbrauwen tatoeeren is allemaal maatschappelijk geaccepteerd, dus een kleine ingreep aan onze op leeftijd zijnde koets moet ook kunnen. We laten jullie nog wel weten wat het gaat worden…

Zondagochtend lekker wakker worden, aangezien het zonnetje schijnt en dus lekker buiten ontbijten op de Cadac. Lekker uitsmijtertje, nespresso, broodjes en in een slow tempo gedoucht en aangekleedt. Ook deze dag hebben wij de hele dag op deze camping, aangezien we geboekt hebben tot maandag. Niet dat we tot maandag blijven, maar het kan wel! Dan opeens contact met onze vrienden Harry en Els van onze plaatselijke Lelystadse hotspot lunchroom Harrels (Har en Els…..Harrels….daar is over nagedacht en toch word het vaak in het engels uitgesproken….). Of we zin hadden om samen te lunchen. Nou, dat is altijd gezellig samen dus volmondig ja gezegd op dit voorstel. We vonden wel dat ze moesten weten waar we stonden, namelijk 140 kilometer van Lelystad vandaan, namelijk in Borger. Miriam en ik dachten dat ze zich een hoedje zouden schrikken, maar nee hoor, de horeca-iconen zaten al in de auto en waren al onderweg. Geweldig leuk en spontaan toch.

Wij zouden in de tussentijd nog even een kleine route rijden langs allemaal mooie hunebedden, zodat we ongeveer gelijktijdig zouden aankomen in Grolloo. Want daar zouden we afspreken om te gaan lunchen. Nou….dat kleine rondje fietsen werd weer een ronde van ruim 40 kilometer omdat we ons verreden hadden. Toen we uiteindelijk aankwamen in Grolloo op het terras van het restaurant, zat ik eerder met mijn geirriteerde kont / cloaca in de honden-waterbak dan Joep…. Ik mis mijn scootertje soms… Maar eerlijk is eerlijk; het was wel weer een mooie fietstocht.

 

 

 

Samen gezellig geluncht en daarna de laatste 7 kilometer gereden terug naar onze camping. We waren beiden bekaf en toen we een uurtje zaten na te puffen, zeiden we dat we beter nu al naar huis terug konden gaan in plaats van zondagavond laat. Zo gezegd zo gedaan en om 20.30 uur waren we weer thuis na een heerlijk weekend Drenthe.

PHOTO-2018-08-13-10-54-49[3]

Ook volgend weekend gaan we weer naar Drenthe, maar dan met onze vrienden Kees en Jose. Ook camperaars en ons jaarlijks weekendje vorig jaar was erbij in geschoten, dus nu dit jaar gelukt om samen te plannen. Natuurkampeerterrein De Kijl in Schoonoord is nu de geselecteerde camping. Wederom Staatsbosbeheer! We hebben er weer zin in!