17-19 Augustus 2018: Natuurkampeerterrein SBB De Kijl te Schoonoord en Kamp Westerbork

Dit weekend staat het camperweekend gepland met onze vrienden Kees en Jose. We proberen elk jaar een weekend te plannen om met elkaar een paar dagen gezellig met elkaar op pad te gaan met onze campers. Vorig jaar was dat jammer genoeg niet gelukt en nu dus wel. Aangezien we ook Drenthe wat vaker aan willen doen besloten we weer om een Staatsbosbeheer camping te bezoeken. Vorig weekend waren we in Borger/Drouwen en nu staan we op de Kijl in De Kiel, vlakbij Schoonoord. We zijn benieuwd wat het ons gaat brengen als we na ons werk op vrijdag rustig richting Drenthe kachelen. Kees en Jose rijden vanuit hun basiskamp Scherpenzeel (Friesland) naar de plek en we zien elkaar daar, hadden we besloten.

Vrijdag was een beetje een drukke dag met nog allerlei werkafspraken, boodschappen doen, camper vullen, koelkasten vullen. Jaaaaa, we praten inmiddels over koelkasten, aangezien we van mijn zus Annette een handig klein extra koelkastje hebben gekregen. Handig voor de drank….Kan die tenminste uit de camperkoelkast en kunnen we meer daarin kwijt. Aangezien ook Kees en Jose niet spugen in een glaasje geestverruimende vloeistoffen, is het heul handig!

Ook onderweg op de weg was het beredruk. Net geen filerijden, maar het scheelde niet veel. Even een snel broodje gescoord bij een tankstation, want de lunch was erbij ingeschoten. De tijd nemen om even in camper een broodje klaar te maken namen we ook niet. Raar maar waar…

Aangekomen op de camping werden we al hartelijk gegroet door Jose met hun beagle Ollie. Afwachten hoe dat met onze Joep zou gaan, want beide viervoeters hadden nog geen kennis gemaakt in het afgelopen jaar. Nou..dat zat meteen helemaal snor en erg leuk om te zien hoe ze met elkaar lopen te dollen. Onze plek was weer prachtig en ook de plek daarnaast, waar de fraaie camper van Kees en Jose stond was ook super! We konden tussen de bomen doorlopen om bij elkaar op het “erf” te komen. Wat een supercamping is dit weer zeg! Erg veel privacy, schone faciliteiten en zoals we gewend zijn; fraaie natuur!

Maar we begonnen eerst met een nat uur. Even alles uitruimen, stroom aansluiten, luifel uit, stoelen eruit, tafel eruit en de fietsen van het rek af en ik weer nat van het zweet. Daarna gezellig bij elkaar even een biertje en wijntje drinken samen. Een nat uur dus…

De rest van de middag rustig aan gedaan en kijkend hoe de beide honden met elkaar spelen en heel rustig naast elkaar gaan liggen om een dutje te doen. Het probleem met een teckel en een beagle is echter dat eten en snaaien hun lust en hun leven is. Elke keer als we een toastje pakten, dan zaten direct beide Dyson’s met hen reebruine ogen ons aan te kijken. En ik deel geen voer dus bij mij kansloos.

Als avond eten met elkaar hadden we bedacht om het lekker simpel te houden en op onze pizzasteen verse pizza’s te maken met verschillende ingredienten. Was super gelukt en erg lekker allemaal. Het uit de hand eten van de pizzapunten was nogal een dingetje, maar aangezien ik doorgaans verantwoordelijk ben voor de afwas kon ik heel goed leven met uit de hand eten. De avond verliep super gezellig en redelijk op tijd in ons mandje terecht gekomen.

De volgende ochtend beide stellen in eigen tempo wakker worden en ieder zijn eigen dingetje doen. Fijn gevoel is dat, dat je niet je verplicht voelt om het hele weekend bij elkaar op de lip hoeft te zitten. Na het ontbijt en een beetje rondlummelen besloten Kees en Jose op de scooter nog wat boodschappen te gaan doen voor het avondeten en Miriam en ik gingen een stuk fietsen en ook nog even Orvelte bezoeken, aangezien mijn drentse collega’s hadden aangegeven dat dat leuk was. Nou, dat klopte zeker!! Het is een dorpje waarin je, als je op de Brink loopt aldaar, je honderd jaar terug in de tijd gaat. Hele mooie boerderijtjes, huisjes, schapenkooi en verschillende ouderwetse ambachten worden daar in het hoogseizoen opengesteld in winkeltjes, schuren en op straat. Genoeg horeca om ook even een terrasje te pakken en de wereld voorbij te zien scharrelen. Wel behoorlijk toeristisch, maar zeker niet massaal. Na Orvelte weer op de fiets gestapt om verder met de route te gaan.

De omgeving is hier geweldig om te fietsen en we vinden het zelfs veel leuker en afwisselender dan in Borger vorige week. We rijden door mooie bospaadjes, vergezichten over de landerijen, kleine gezellige dorpjes en het weer was ook wederom lekker om in te fietsen. Opeens wordt er getoeterd naast ons als we een houten bruggetje overrijden. Komen we Kees en Jose tegen met de scooter. Of we even een bakkie samen gingen doen op het terras in Schoonoord. Wij laten dat ons niet 2x voorstellen dus wij meteen naar het terras in Schoonoord. Daar neergestreken nog wel even gelachen op het eind. We zaten daar op het punt om weg te gaan, toen er een dame aankwam lopen. Laten we zeggen dat deze dame nou niet echt was uitgerust met ook maar 1 van de 7 schoonheden die de mens kan hebben. Zelfs naar die ene moest je nog zoeken.

Miriam vertelde dat haar moeder dan altijd zei: Daar zou een hond zich schor op blaffen als die haar zou zien. De dame liep echter ons terras op en toen Joep haar zag, bleef hij maar blaffen tegen haar en stopte ook niet toen we hierom vroegen. Ook Kees en Jose liepen meteen het terras af om weg te gaan. We kwamen niet meer bij. Het bleek om een serveerster te gaan. Het terras was leeg toen we aankwamen en toen we weggingen.

De avond samen lekker gegeten en vlees op de BBQ gebraden en de avond in gepaste sfeer laten verlopen. Veel over reizen gehad en over handige camper-weetjes. Altijd leuk om met hun hierover te praten, want we leren elke keer weer een hoop handigheidjes erbij. Nu over het chemisch toilet en de schoonmaak daarvan. De details laat ik achterwege.

De volgende ochtend stond in het teken van alles weer opruimen en inladen, maar dit alles wel in een zeer relaxt tempootje. Even de laatste afwas doen, de BBQ schoonmaken, even laatste bakkie koffie samen doen en weer ieder zijn eigen weg verder. Kees en Jose plakken er nog een nachtje in Scherpenzeel aan vast en wij willen nu we zo dichtbij Westerbork zijn, het Kamp Weterbork bezoeken. Beiden zijn er nog nooit geweest en willen het “graag” eens zien. Mooi om te zien dat zoveel ouders met hun kinderen ook het Kamp bezoeken om deze zwarte bladzijde in onze moderne geschiedenis te laten zien aan hun kroost. In de hoop dat zoiets nooit meer gebeurd. Nou….we weten inmiddels beter…maar toch!

Kamp Westerbork (Duits: Judendurchgangslager Westerbork) was tijdens de Tweede Wereldoorlog een doorgangskamp in de voormalige gemeente Westerbork in Drenthe. Het kamp was een voorportaal waarvandaan ruim 100.000 in Nederland wonende Joden en 245 Roma per trein werden gedeporteerd naar concentratie- en vernietigingskampen in Duitsland, Polen en Tsjechië.

Het kamp werd door de Nederlandse regering in 1939 gebouwd als Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork om Joodse vluchtelingen uit Duitsland op te vangen. Ruim twee jaar na het begin van de Duitse bezetting, op 1 juli 1942, namen de nazi’s het kamp over, waarna Westerbork functioneerde als doorgangskamp. Bij de overname maakten de nazi’s gebruik van de reeds bestaande kampstructuur van het vluchtelingenkamp.

De overgrote meerderheid van de gevangenen verbleef slechts enkele dagen tot weken in het kamp, een relatief klein aantal verbleef maanden tot soms zelfs jaren in het kamp. Zij die langere tijd in kamp Westerbork verbleven leerden, na de eerste schok van arrestatie en deportatie naar Drenthe te boven te zijn gekomen, kamp Westerbork kennen als een kamp waar de leefomstandigheden relatief goed waren.

Maar toch kunnen we ons niet voorstellen dat dit ooit heeft plaatsgevonden in ons land. Als we er rond lopen daalt er een somberheid over je heen en zie je toch redelijk goed door middel van animaties, borden en audiofragmenten wat er heeft afgespeeld. Vooral het veld met alle 107.000 gekleurde paaltjes met verschillende hoogten om de volwassenen en kinderen aan te tonen maakt bij ons een enorme indruk. Het doet ons ook denken aan het jodenmonument in Berlijn.

Na dit bezoek aan Kamp Westerbork komen we weer terug bij onze camper. Door de wandeling door het Kamp en de 3 kilometer wandeling die we vooraf hadden gemaakt, had Joep ook zijn uitje gehad en gingen we huiswaarts. Onderweg waren we stil tegen elkaar, door onze gedachten aan het Kamp. Miriam en ik staan altijd zeer vrolijk en positief in het leven, maar zijn toch een beetje van slag.

Al met al kunnen we terugkijken op een zeer gezellig weekend met fijne vrienden in een mooie omgeving. Ondanks het bezoek aan Westerbork, wat natuurlijk een totaal andere lading heeft.

De komende weekenden blijven we thuis aangezien we allemaal sociale activiteiten hebben en kunnen we de camper weer goed schoonmaken voor onze volgende vakantie over een paar weken. Ook thuis is het leven mooi, dus ons hoor je niet klagen!