8-10 September 2020: Fietsen rondom Afferden, Schade aan caravan bij Vlagberg St. Anthonis

Dinsdag was onze laatste volledige dag in Afferden en deze hebben we dan gebruikt om na alle ochtendrituelen een fietstocht te plannen met onze e-bikes. Miriam heeft een fietsknooppuntenroute gemaakt door Nationaal Park Maasduien. De route is ruim 28 kilometer lang en we hebben er zin in. De omgeving is hier prachtig en de route is dan ook geweldig om te doen. Onze conditie is top en ook Joep vindt eindelijk eens wat rust in zijn fietsmand, waardoor Miriam ook wat rustiger is en meer geniet van de omgeving. We rijden door oeroude bossen, komen langs prachtige meren en zandduinen. De route verloopt soepel totdat ik opeens Miriam vol in de remmen zie hangen. Joep is uit zijn mand gevallen en bungelt als een sleutelhanger aan de mand. Godzijdank komen zijn pootjes niet tussen de spaken en kan Miriam heel snel uit zijn benader positie halen. Miriam had zo hard geremd dat ze niet net over de kop sloeg met de fiets. Ik kon nog net de bagagedrager pakken om het te stoppen en Mir viel voorover met haar doos op de stang. We noemen het nu de zwarte doos en konden daardoor goed achterhalen wat er nu echt is gebeurd. Hartslag op 200 bij Joep en Mir, maar al snel kwispelde de veldheer er lustig op los en wilde weer in zijn mandje om de toer te hervatten. Na terugkomst van deze mooie rit, wilden we nog even op een terras een pilsje drinken en een borrelgarnituur bijj Bos Cafe, vlakbij de camping. Calorieen verbranden; okay! Maar ook weer aanvullen is ons motto.

De gezellige borrel veranderde al snel in een hoog irrriterend gehalte van ons buurtafeltje gezelschap. De mevrouw van dit stelletje zat ons af te vinken en lachtte hartelijk mee met de gesprekken tussen Mir en mij. Zo van….ik vind het zo leuk, praat met me!! De man, type Hagar de Verschikkelijke, maar dan zonder helm (en tanden) wilde niets van ons weten en keek onverschillig om zich heen. Totdat het moment kwam dat ie dacht; “ik moet ook wat kwijt” Op dat moment ontstond een monoloog van ongeveer 1,5 uur, waarbij de man aan het ratelen was, niet reageerde op onze antwoorden of vragen, maar al zijn vrienden aan ons voorstelde. Van Johan Derksen tot Arie, Jan, Marcel, Pieter en zo verder die allemaal heul heul belangrijk waren in de muziekscene. Oh ja…of we wilden afspreken volgend jaar in Tjechie, want daar moesten we heen. Hij zou wel een goed plekje regelen, want de campingbaas was zijn beste vriend, buiten Johan Derksen natuurlijk. We waren er klaar mee en zijn met stille trom vertrokken naar onze eigen oase van rust; de caravan op de camping.

De laatste avond lekker gegeten en rustig avondje gehad om de volgende ochtend alles weer op te ruimen en klaar te maken voor vertrek. Joep wilde rust om zich heen en besloot uit zichzelf maar om alvast in de auto te gaan zitten om zodoende ons niet te storen. Wat is ie lief he? Op tijd konden we vertrekken om de reisdag volgens planning te laten verlopen. We moesten immers wel zo’n 20 kilometer rijden tot het volgende adres, Camping De Vlagberg in St. Anthonis. We willen op tijd daar zijn om alvast ons kamp op te slaan, voordat onze vrienden Sonja en Enno met hun camper een nachtje bij ons komen logeren om hun ervaringen te delen over hun eerste camperreis. Leuk!

Bij aankomst in Sint Anthonis was er eerst een wegomleiding en liepen we wat vertraging op. Deze vertraging bleek later gevolgen te hebben, aangezien we later bij de camping aankwamen en nu dus opeens geconfronteerd werden met een tegenligger met caravan in een hele krappe, blinde bocht. We zagen elkaar niet tot in de bocht en konden we niet terug doordat achterliggers achter ons stonden. Stapvoets elkaar passeren moet lukken was onze inschatting. Dat ging eerst heel goed. Beiden reden zoveel mogelijk aan de buitenzijde van de weghelften, maar bij het indraaien van de bocht op het kraptste stuk ging het mis. Onze kont van de caravan raakte de wielkast van de andere caravan. Wij meteen stoppen want verderrijden of terugrijden ging niet lukken. Loskoppelen van onze caravan was het enige dat zou helpen. Zodoende konden we ook de schade bepalen. De tegenligger was een zeer correcte heer en we hebben voor de zekerheid gegevens uitgewisseld, ondanks dat we nu inschatten dat alleen het poetsen van de krassen de oplossing zou zijn. Geen verdere schade. Maar het eerste krasje deed wel pijn, nu met onze spiksplinternieuwe caravan. Straks maar een biertje nemen verzacht, denken we. Nu de laatste meters naar de camping en installeren.

Boem is ho!

Daar eerst even alles weer opbouwen en gezellig maken. Daar is Mirreke een topper in. Lekker koelkastje gevuld voor het avondeten en drankjes natuurlijk. Maar ook Sonja zou lekkere dingen meenemen, dus dat komt zeker goed! De middag rustig op ze gewacht en omstreeks 14.00 uur kwamen ze aan met hun 8 meter lange gevaarte. Gezellig de middag doorgebracht, samen gewandeld en daarna bij ons onder luifel heerlijke Coq au Vin gegeten, welke Miriam op onze CampingGaz BBQ en wokpan gemaakt had. Het was weer erg lekker, het recept staat op onze KookInspiratie pagina op deze website. Daarna lekker koffie en nagepraat en ging een ieder terug naar zijn eigen luifel om vervolgens netjes op tijd en nog in goede staat zijn bed op te zoeken.

Gezelligheid samen met vrienden

Vanmorgen afscheid genomen van Sonja en Enno aangezien deze de camper moesten terugbrengen en daarmee hun vakantie beeindigd was. Wij gaan nog even door met onze supervakantie in eigen land! Wat zijjn we boffferds met dit weer en in deze omgeving. We besluiten om een lange wandeling te maken met Joep en de rest van de dag lekker niks te doen, behalve lezen, wandelen en lezen. De wandeling die we maken loopt door duinlandschap, heidevelden en mooie bossen, waar de najaarszon lekker doorschemert en wij de warmte op ons lijf voelen. Het is geweldig hier!

Na de wandeling nog even wat praktische zaken doen zoals de afwas, water vullen, chemisch toilet legen en wat opruimen in en rondom de caravan. Daarna een siesta gehouden en nu vanavond na het eten nog een rondje met Joep en heerlijk in ruststand op de bank in de caravan. Morgen gaan we weer fietsen of zo….

15 Oktober 2019: Camper-Verzekerd? Je weet pas of dit zo is, als je hem nodig hebt…

De afgelopen weken hebben voor ons in het teken gestaan van vechten tegen onrecht en de hufterigheid van onze camper-verzekeraar. Ja, het is onze perceptie of het onrecht is en ja… mogelijk hadden we alle kleine letters van de enorme polisvoorwaarden die in onleesbare juridische teksten staan geformuleerd, goed moeten doorlezen. Maar dan ook nog in ogenschouw nemend dat we een tussenpersoon hebben die ons met een ontzorg-polis ondersteunt, adviseert, communiceert namens ons met de betreffende verzekeraars van al onze verzekeringspolissen die bij hem lopen. Tevens assisteert hij ons met de afhandeling van eventuele schadeclaims. Hierdoor zijn wij hier nagenoeg geen tijd kwijt, aangezien zij de taal spreken van de verzekeraars.

We zijn voor deze dienstabonnement wel geld kwijt, namelijk ruim 300 euro per jaar.Helaas is het nu dus niet gelukt om een schadeclaim van ons goed af te handelen.

Wat is het geval? Wel; afgelopen augustus tijdens een weekendje met onze prachtige camper op pad in het Abbertbos in Dronten, brak zaterdags opeens, zonder op dat moment een aanwijsbare reden was, het knik arm los van onze luifel die uitgedraaid stond. In ons blog staat dit ook te lezen. De luifel was ook goed verankerd d.m.v. stokharingen en stormbanden (dit doen wij altijd!). Er was geen sprake van storm of sterke wind en we stonden al een dag op de plek dus ook geen beweging van camper geweest. Toen de bevestiging van knik arm losschoot van de luifelcassette, sneed deze door het luifeldoek door en was het net nieuwe luifeldoek wederom gescheurd.

Wederom? Ja, wederom! Toen wij de camper kochten in december vorig jaar, was het luifeldoek beschadigd en kregen wij van de dealer een nieuw luifeldoek, welke in maart 2019, na de winterstallingperiode, geplaatst zou worden. Dit is ook toen uitgevoerd. Dit nieuwe doek was dus de gehele zomer zeer regelmatig in gebruik in de luifel zonder problemen. De hoeveelheid weekenden weg en de 2 grotere vakanties, zoals jullie in ons reisblog kunnen lezen, zijn er geen problemen geweest met de luifel.

Dat dan opeens de knik arm afbreekt tijdens het moment dat wij dus onder de luifel zitten en gezellig een boekje lezen en een bakkie doen is een raadsel, maar is wel zo gebeurd.

Toen de knik arm afgebroken was, hebben wij meteen na de paniek de luifel weer ingedraaid en knik arm weer in de cassette teruggeplaatst en niet meer gebruikt. Ziek waren we ervan en ook het feit dat het luifeldoek weer naar de klote was. Wie zit daar nu op te wachten? We gingen er ook vanuit dat de knik arm nog wel te repareren was, maar dat er weer een nieuw doek in moest.

Maandags na het weekend de verzekeraars-tussenpersoon gebeld en gevraagd of zij de schadeclaim zouden kunnen oppakken, aangezien wij alle verzekeringen bij hun hebben lopen en zij “ontzorgen” en regisseren voor ons. Wij het hele verhaal via de mail gezonden en aangezien wij die week later op vakantie gingen, wilden wij zo snel mogelijk e.e.a. laten repareren. De tussenpersoon gaf aan dat wij naar onze eigen camperdealer moesten gaan (tevens ook schadeherstelbedrijf) om de schade op te laten nemen en offerte te laten maken voor reparatie. Dit werd dus een total-loss verklaring en dus offerte voor nieuwe luifel aangezien de cassette dusdanig te zijn beschadigd door het losklappen van de knik arm en een totaal vernield luifeldoek.

Wij met die offerte terug naar de tussenpersoon en zij zouden het oppakken. En toen ging alles mis, waardoor we nu dus niets maar dan ook niets vergoedt krijgen van de camper-verzekeraar, terwijl we all-risk c.q. volledig casco verzekerd zijn voor maar liefst 70 euro per maand. Ook de 5 jaren hiervoor nooit iets geclaimd, maar nu dus een luifelschade voor een schamele 1200 euro en niets uitgekeerd krijgen.

De camperverzekeraar zegt:

  • Je had de schade zelf moeten melden, niet de tussenpersoon (tussenpersoon heeft hierop niet gewezen, hadden ze kunnen weten)
  • Je had de schade moeten laten opnemen bij een door verzekeraar aangewezen schadeherstelbedrijf (tussenpersoon had dit kunnen weten)
  • Op basis van bovenstaande feiten is er sprake van 300 euro eigen risico op schade, terwijl dit anders niet zo was geweest. Meer een boete dus!
  • De schade wordt niet vergoedt omdat er geen aanwijsbare redenen zijn hoe dit gebeurd kan zijn. Er was namelijk geen sprake van windhoos en we stonden al dag stil op plek van bestemming. Verzekeraar stelt zich op met de eis; toon maar aan hoe schade ontstaan is.
  • Vermoeden vanuit verzekeraar is dat luifeldoek er niet goed ingedaan is door de vorige camperdealer; ga daar maar verhaal halen! (Deze verklaart dat het goed gedaan is en dat wij ook 5 maanden luifel probleemloos gebruikt hebben, ook toen er wel windvlagen waren op de campings. Dat beamen wij dan ook!)
  • Verzekeraar weigert tot slot uit te betalen na al onze argumenten omdat wij niet kunnen aantonen hoe schade is ontstaan.

(We hadden dus beter een leugen kunnen vertellen dat er een enorme windvlaag was of ander bullshit verhaal. Eerlijkheid duurt bij verzekeraars dus niet het langst…)

Het gevoel van onrecht maakt ons zo verschrikkelijk boos op beide partijen; op de verzekeraar, maar ook op de tussenpersoon.

Welk voordeel zouden wij willen halen uit een schade zoals deze? Wat is dan de waarde van een all-risk verzekering? Hoezo schadeherstel? Er wordt een nieuwe luifel geplaatst en geen sprake van schadeherstel. Wat kan ik doen richting verzekeraar en tussenpersoon?

Miriam en ik vragen ons ook af of we via onze rechtsbijstandverzekering nu kunnen laten uitzoeken of dit kan. Dit verzoek hebben we weken geleden al gedaan aan onze tussenpersoon, maar deze heeft dit nog steeds niet opgepakt. Ook al onze andere vragen zijn nog niet beantwoordt. Sterker nog; we worden intern besproken of wij als klant nog wel bij hun passen met het ontzorg-abonnement a 300 euro op jaarbasis. Onze verwachtingen blijken te hoog te zijn i.v.m. hun dienstverlening.

Wat???? Je verkoopt een dienstverlening waarin je schetst dat je als particulier niet meer met verzekeringen hoeft bezig te houden, advies krijgt, zij als gesprekspartner voor alle verzekeringsaangelegenheden namens jou optreden, begeleiden bij schade-afhandeling (welke je nagenoeg nooit hebt….) en compleet ontzorgt. De folder suggereert ook al dit soort zaken.

Nou… we weten inmiddels wat we aan onze dure camper-verzekering hebben in dit geval. Niets dus! Schandelijk en frustrerend vooral!

De camper is inmiddels voorzien van een nieuwe luifel vanuit eigen middelen en dus zijn we 1200 euro lichter geworden en een illusie armer.

De tussenpersoon zou met ons nog om tafel gaan om e.e.a. te bespreken, maar hiervoor heeft hij nog geen tijd gehad op de momenten dat wij wel tijd hadden. De gedachte om alle verzekeringen bij hem weg te halen leeft wel bij ons, maar dan al dat gedoe om alles weer om te zetten, daar moeten we niet aan denken. Hopelijk komt het gesprek nog en komen de antwoorden op onze vragen. De rechtsbijstand gaat hopelijk nog iets betekenen, maar daar rekenen we ook maar niet op.

Dit blog was niet om vrolijk van te worden, terwijl we dat nagenoeg altijd wel zijn als het om onze camper gaat, want wat hebben wij altijd genoten van dit reismiddel.

Dat we hem nu gaan verkopen heeft andere redenen, waarover we jullie hopelijk binnenkort meer over kunnen vertellen. Nieuwe plannen zijn gesmeed en stap voor stap komen we op het punt dat wij jullie kunnen informeren over hoe ons volgende reismiddel eruit komt te zien.