10 t/m 13 juni 2019: Camping Hartje Groen in Schaik (N-Brabant)

We besluiten om na het uitchecken in de camping in Linden, iets om te rijden naar Beneden Leeuwen, het dorp waar onze geliefde Tante Ria woont. Ze is net voor onze vakantie onverwachts haar man verloren door een hartstilstand, zoals eerder in blog is beschreven. Ook was ze deze dag 80 jaar geworden en omdat we niet bij de uitvaart van Ome Henk konden zijn, wilden we toch haar persoonlijk condoleren en een hart onder de riem steken. Bij aankomst was ze zeer aangenaam verrast dat we er even waren en het huis zat vol met visite en was zowaar nog gezellig ook. Alleen wist Tante Ria niet of de openstaande fles wijn nog wel goed was, die ze aan een gast wilde schenken. Nou, zeiden wij; “er is de familie van Eldijk nog nooit een fles drank geweest wat over datum was. Daar krijgt ie geen tijd voor!”. Tja…uit zo’n familie  komt Miriam nou eenmaal. Bij ons is het niet anders eerlijk gezegd, dus een perfect match zal ik maar zeggen….

De laatste dagen van onze vakantie blijven we gewoon in Nederland. Voor het weer hoef je geen betere locatie te zoeken, want overal om ons heen is het weer beroerd en te wisselvallig. Aangezien we in het begin van de vakantie eerste nacht bij Hartje Groen in Schaik waren terecht gekomen, leek het ons nog wel leuk om er nog een paar nachten te gaan staan. We hadden de vorige keer voor 2 nachten betaald en waren zelf na 1 nacht weggegaan, dus hoopten we stiekem nog op enige vorm van coulance m.b.t. de teveel betaalde nacht. Het hoefde niet, want we hadden zelf besloten om na 1 nacht weg te gaan ivm slechte weer, maar was toch leuk geweest als we daar nog weer voor 4 nachten gingen verblijven en er maar 3 hoefden te betalen. We besloten om er zelf niet over te beginnen, maar keken het wel aan of de camping er zelf over begon. Dit gebeurde dus niet. Sterker nog; we konden geen 4 nachten boeken omdat dit betekende dat we dan zaterdagochtend weg zouden gaan. De camping vond dit niet kon. We konden tot vrijdag blijven en als ze niet vol zaten in het weekend dan mochten we een nacht bijboeken. Was onze plaats dan al geboekt voor het weekend dan, vroegen we. Nee, dat niet, zei de eigenaresse van de camping, maar ik wil niet het risico lopen dat ik niet een volledig weekend op jullie plaats kan boeken omdat jullie maar 1 dag van het weekend willen blijven. Nee, wij willen 4 dagen blijven in dat geval. De beste mevrouw was onvermurwbaar en bleef bij standpunt. Wel konden we donderdagmiddag nog eens vragen of onze plek voor weekend geboekt was. Was dat niet zo, dan konden we tot zaterdag blijven. Was het wel zo, dan moesten we weg of voor 1 nacht nog naar andere plek die wel beschikbaar was verkassen. We hopen tot zaterdag te kunnen blijven, maar we gaan niet verkassen is ons besluit.

Maar eerst nog even genieten van deze camping en mooie plek aan het water die we hebben.

Deze plek aan het water hebben we gekregen naar aanleiding van mijn verzoek om op een plek te staan waar ik satelliet-ontvangst heb, zodat ik WK voetbal van onze Leeuwinnen zou kunnen kijken en nog wat andere programma’s die we volgen. Vooral bij slecht weer of in de avond dat het erg afkoelt vinden wij TV kijken leuke afleiding. Deze plek was open en de dame van de camping wees op de kaart aan waar het zuiden was en dus de goed plek voor satelliet-ontvangst.

Wij vol overtuiging de fraaie plek inrichten met onze camper, luifel uit, stoelen en tafel buiten, het schapennet voor Joep gespannen en de satelliet in gebruik stellen. Wat denk je; Compleet de verkeerde kant staan we en door de bomen om ons heen is er totaal geen ontvangst van welke satelliet dan ook. Weer een klein dompertje. Geen probleem; we hebben 5 jaar zonder TV in camper prima vertoeft, dus geen punt van maken. Maar het klopt niet. Het gevoel bij deze camping begint toch wat te veranderen, ook door de verhalen die we om ons horen over gedoe bij boekingen en andere plaatsen geven dan waren geboekt.

Maar wij zijn zeer tevreden over onze plek die we gekregen hebben. Inderdaad wel 1 van de mooiste plekken op de camping.

We vermaken ons weer prima de eerste dag en door het slechte weer besluiten we niet om te gaan fietsen, maar een wandeling te maken met Joep door de mooie bossen om ons heen. In het bos is een kinderbos gemaakt samen met een aantal instanties. Een soort sprookjesbos. Hartstikke mooi gemaakt en leuke wandeling om te doen. Einde van de middag lekker zitten borrelen met elkaar en overlegd wat we de volgende vakantie gaan doen en de weekenden die in de zomer er ook nog eens zijn, als we gewoon aan het werk zijn. De komende weekenden is het druk met allerlei sociale events. Mijn lieve nichtje Elles gaat trouwen volgende week en viert een soort Bohemian Festival in de natuur. Wij gaan met de camper, dus dat is al een leuk vooruitzicht. Het weekend daarop ga ik met broer Jos en vriend Robert met de motor naar de Eifel. Ook leuk! Kortom; mooi leven hebben we zo samen!

In de avond begint het van een beetje regenen naar enorme hoosbuien te gaan en sluiten we ons op in ons rijdend woonverblijf. Het klettert op het dak en we vinden het knus! Het komt met bakken uit de hemel en ook in de nacht blijft het maar tekeer gaan!

De hele woensdag is het blijven regenen en zijn we in luierende stand in de camper gebleven. Lezen, maar vooral Yahtzee gespeeld. Met het mes tussen de tanden tegen elkaar spelen en bakkeleien over de kleinste dingen die ogenschijnlijk op fraude lijken tijdens het spel. Doe er nog wat alcohol bij en er ontstaat een geladen sfeer. Was supergezellig!

Donderdagochtend zag de lucht er eindelijk weer eens vriendelijk uit. Tenminste; weerkundig dan!

Voor de rest komen hier een aantal keren per dag een 6-tal gevechtsvliegtuigen vanuit Volkel overjetzen! Wat een geluid! Joep is er niet blij mee  en kruipt iedere keer maar weer in zijn veilig hoekje in de camper en rilt een beetje. We zitten lekker buiten en besluiten om na het ontbijt en douchen lekker te gaan fietsen. Het waait wel enorm, maar het weer ziet er redelijk uit. Met de Mio fietsnavigatie een “verras me” rondje van 25 kilometer geladen en wij op pad. Het nieuwe mandje van Joep gaat goed, het rijden door het vlakke land is weer prettig, dus we vermaken ons prima in het landelijke brabantse land. Het is prachtig hier en vooral de boerderijen en buitenhuizen zijn hier mooi gelegen en riant zal ik maar zeggen. We kuieren door het landschap en komen uiteindelijk weer in Schaik terug. Miriam besluit nog maar even naar de Gall & Gall te gaan om nog een wijntje voor vanavond te kopen. Bij terugkomst op camping lunchen we nog in de Boshut, het restaurantje van de camping, waar je gezellig kunt zitten en waar ze lekkere broodjes serveren. Ook de bediening is erg vriendelijk. Na de lunch kunnen we vragen of ons kampeerplekje nog vrij is in het weekend. “Nee” is het antwoord en dit betekent dus dat dit de laatste dag is van onze vakantie. Morgen rijden we terug naar Lelystad. Ene kant wel jammer, maar aan de andere kant is het ook wel goed zo. Er moet na 3 weken weer zoveel doen voordat we maandag aan het werk gaan.

Vanmiddag willen we met Joep nog wandeling maken naar een natuurbegraafplaats Maashorst. Daar mogen mensen kiezen om ergens in de natuur gewoon begraven te worden naast een boom of zo. Ooit wil Miriam ook zo begraven worden en is daarom geinteresseerd om er eens te kijken. Ik loop in het begin mee met de wandeling, maar mijn hielspoor is na de fietstocht en het beetje wandelen weer aan het opspelen en besluit om weer terug naar de camper te gaan. Gek word ik van de hielspoor. Het heeft mij, maar ook ons, beperkt in wat we willen doen. De Fysio met zijn Shockwave moet weer aan de bak met me!

Einde van de middag komt de regen weer met bakken uit de lucht, terwijl ze niets hadden verwacht. Wij weer naar binnen en potje Yahtzee spelen. Vanavond het laatste avondmaal in de camper deze vakantie. De afgelopen 17 dagen ruim 2300 kilometer gereden, 8 campings bezocht en 230 liter brandstof verbruikt, veel mooie landschappen en dorpjes gezien, mooie bergpassen gereden,  maar voor de rest vooral heel erg veel gerust en zitten vegeteren. Volgende keer gaan we hopelijk weer wat actiever zijn en valt er meer te beleven. Morgen nog 120 kilometer te gaan en dan weer in ons fijne huis, waar ook nog een gezellig BBQ staat te wachten met onze buurtjes en kids! Back to normal!

27 + 28 mei 2018: Hartje Groen in Schaik (NL) en Parc de Chateau in Epinal (F)

We zijn eindelijk maandagochtend op pad gegaan met de camper, na enige vertraging door onze trouwe viervoeter Joep. De afgelopen dagen stonden in het teken van het herstel en welzijn van deze vriendelijke teckel. We zouden afgelopen zaterdagmorgen op vakantie gaan, maar toen ik vrijdag godzijdank een uur eerder thuis was dan gepland, trof ik Joep in zeer zieke toestand aan onder een boom in de tuin. Bij thuiskomst vond ik al raar dat Joep mij niet uiterst enthousiast kwispelend tegemoet liep. Toen ik ook zijn naam riep en geen Joep op mij afliep, liep ik maar even de kapsalon van Miriam binnen om te vragen waar de eminentie was. “In de kamer” zei Mir. Echt niet, riep ik!

Toen maar de tuin ingelopen en zag ik Joep als een voddenpop onder de boom liggen. Hij keek raar uit zijn ogen, kwam niet overeind en toen ik hem oppakte schrok ik hoe slap hij was. Ook geen kwispelend staartje, helemaal niets. Dierenarts gebeld en in allerijl naar de praktijk gegaan en daar heeft hij paar uur aan infuus gelegen, bloedtesten gedaan en medicijnen gekregen. Oorzaak van al dit ongemak is tot de dag van vandaag niet duidelijk. Gezien het feit dat Joep aan de prednison zat en antibiotica kreeg, zei de dierenarts dat hij maandag nog meer testen wilde doen. Nog niet op vakantie dus!

Het was sowieso een rare week door alle drukke werkzaamheden en woensdags dat Miriam in paniek gebeld werd met de melding dat haar vader op zijn fiets was aangereden door een automobilist. Niet zijn schuld, maar hij lag mooi in de ambulance met open wond bij oogkas (6 hechtingen), gekneusde ribben, scheurtje in schedelbasis en overal bont en blauw. Miriam wilde die woensdag allerlei “vrouwendingetjes” doen voor de vakantie, maar daar was dus niets van gekomen. Naar het ziekenhuis om haar vader en moeder bij te staan. Nu dan ook nog eens Joep in de lappenmand, dus we zeiden tegen elkaar; alle ellende komt in drieen, dus er gaat vast nog wat gebeuren.

Uiteindelijk konden we in samenspraak met de dierenarts op vakantie maandagochtend.  Omstreeks 9.30 uur gingen we dan ook op pad. We wisten niet waarheen we zouden gaan, ook omdat overal in Europa het weer zo onbestendig was. Dan kunnen we net zo lief in Nederland blijven was ons credo. Zo gezegd zo gedaan, want het zag ernaar uit dat er deze week een paar mindere dagen zouden komen, maar dat dan voor het komende weekend de weersverwachtingen erg goed zouden zijn. Wij dus op pad richting Schaik in Noord Brabant. Daar wilden we camping Hartje Groen gaan bezoeken. De website zag er erg uitnodigend uit en qua ligging zoals wij dat graag hebben; midden in de natuur. Toen we aankwamen herkenden we opeens deze camping van TV. “De leukste Camping van Nederland” heette het programma. Wat ons betreft hadden ze deze verkiezing wel mogen winnen, want wat was dit een leuke camping zeg! Alles wat je daar zag was met persoonlijke aandacht gedaan of gemaakt. Veel liefde zat in deze camping. Het ontvangst was keigaaf, om maar in brabantse sferen te komen… Er zat een erg leuk grand-cafe bij; de Boshut!, Waar je gezellig kon zitten en ook heerlijke biertjes op de tap en goed eten. Daar houden we van! Plus ook de plekken die er goed uitzien op de velden van de camping.

Direct naast de camper konden we een zwemvijver bekijken en aan de andere kant liepen we de bloementuin in, die Hartje Groen heeft aangelegd, samen met een bioloog. Bloemenvelden, kruiden, vijver, insecten en een meanderend paadje om langs alles te lopen. Joep gaat inmiddels veel beter en ging zowaar direct zwemmen in de vijver en kwispelt er weer lustig op los. Door de medicijnen is ie wat duffig, vinden wij, maar nu we weer in de natuur ronddarren is ie weer erg levendig en dankbaar voor dat ie mee mocht.

Lekker samen met Miriam wandeling gemaakt en heerlijk voor de camper gezeten en gelezen, drankje, hapje en likeurtje na afloop van een erg lekkere maaltijd. Altijd weer bijzonder hoe Mir uit dat kleine keukentje de lekkerste risotto, ratatouille en kip kan klaarmaken.

Alleen toen kwam opeens het derde stukje ellende waar we het eerder over hadden de kop op zetten. Een telefoontje van Miriam haar moeder. Het slechte nieuws was dat Oom Henk was overleden. Aangezien we mooie herinneringen aan Oom Henk en Tante Ria hebben, waren we beiden er verdrietig over. Mir heeft nog even met haar tante gebeld om haar te condoleren en te horen hoe e.e.a. toch kon gebeuren. Het komt er op neer dat Oom Henk eigenlijk plotseling is weggevallen. Een mooie dood voor Oom Henk, maar voor de gezins- en familieleden toch een beetje te snel.

Het weer slaat ook om in Nederland en dan besluiten we om toch maar dinsdag (vandaag) de rit naar het zuiden van Frankrijk te maken. Het weer is daar toch wat stabieler en aangenamer dan hier. Ook omdat volgende week ook in Nederland het weer slecht blijft. Dus vanmorgen alles weer ingepakt en weer op pad gegaan met de Lambortinki 2.0.

De rit verloopt voorspoedig en wat een wereld van verschil qua rijcomfort nu de camper ook is ge-chiptuned.

We rijden de hele dag door en komen halverwege de middag aan in Epinal, de Vogezen. Aankomst bij Parc de Chateau zag er anders uit dan de naam deed vermoeden. Het is echt een doortrekcamping en zo staat alles er ook bij. Klaar om morgen ochtend weer te vertrekken. Ook wij besluiten om niets buiten neer te zetten en geen luifel uit te draaien. Het weer is erg slecht en regenachtig. Ook onderweg was het weer verschrikkelijk. We zijn beiden erg moe en besluiten toch maar om in namiddag nog een wandeling met Joep te maken naar het kasteel van Epinal. Wat een lamlendige wandeling was dit zeg. Tegen berg op en futloos komen we in park aan en loopt Miriam de hele ronde rondom het kasteel.

Ik ben niet in mijn nopjes. Moe van het rijden, maar al maanden last van jicht, hielspoor, rugklachten en stront verkouden. Het loopt daarom niet lekker. Na deze wandeling terug bij camper nu het blog schrijven en is Miriam aan het kijken welke richting we morgen op gaan rijden. Zoals het er nu uitziet gaan we richting de Cote d’ Azur, maar of we dit via de franse alpen gaan doen of in rechte lijn naar het zuiden. Jullie lezen het binnenkort. We willen in ieder geval zon en lekkere temperaturen!

We komen nu vanuit het restaurant van de camping en hebben daar eenvoudig, maar lekker gegeten. Ook gezellig met een aantal nederlandse kampeerders gesproken over van alles en nog wat. We zijn veruit de jongsten op de camping en onderling lachen we over het feit dat wij, Mir en ik nog wel tot ons 78e jaar moeten doorwerken en dat zij nu al kunnen genieten van hun pensioen. Wij genieten altijd, overal en met iedereen als het moet. Genieten zit hem in kleine dingen en zeker nu je ook weer door het ontvallen van Oom Henk weet dat het zomaar voorbij kan zijn. Pluk de dag!

Zoals Miriam het zo treffend vanavond zei: Als je glas half leeg is, gooi het dan in een kleiner glas!