Allebei vrijdag onze agenda’s leeg gehouden om zodoende het pinksterweekend beschikbaar te hebben om weer een paar dagen met onze Lambortinki op pad te gaan.
Eerst weer gekeken waar het beste weer verwacht werd en zodoende kwam Twente op de planning te staan. Donderdagavond laat nog de laatst voorbereidingen gedaan aan de camper om de volgende ochtend vroeg op pad te kunnen.
Gedurende de donderdagavond ontstond er echter ook een WhatsApp conversatie met Neil en Yvonne (onze engelse vrienden, die in Schotland wonen). Deze week was, toch nog plotseling, hun zeer geliefde hond Rosie overleden. Hoe plotseling is de dood van een 16 jarige hond, maar dit lieve beestje was de vitaliteit zelve, alleen stokdoof, maar liep nog iedere dag minimaal 15 kilometer samen met Neil en Yvonne en ging overal mee naar toe. Na het opruimen van al haar spulletjes waren ze zo verdrietig, dat ze voelden dat ze weg moesten. Ze wilden graag een weekje naar ons toekomen in Lelystad. Zondag komen ze aan en wij zorgen dat we zondag weer thuis zijn om ze te ontvangen en troosten. Zodoende duurt ons Pinksterweekend een dag korter, maar vanzelfsprekend doen we het graag voor ze en vinden we het ook erg leuk om ze weer te zien.
Vrijdagmorgen om 9.00 uur reden we met onze camper de Waterland af en richting mijn oorspronkelijke roots; het prachtige Twente! Aangezien we de hele week gewerkt hadden en donderdagavond laat klaar waren, moesten we nog wel even de boodschappen binnen halen voor het weekend. We besloten het maar in Ootmarsum zelf te gaan doen, vlakbij de camping Kuilenberg, waar we deze dagen hebben geboekt.
Normaal gesproken vinden we het leuk om binnendoor de toeristische route te gaan rijden, maar omdat het mooi weer was en veel drukte op de weg verwacht werd en dus een dag korter, zijn we over de snelweg naar Almelo, Oldenzaal en toen Ootmarsum gereden.
Bij de supermarkt AH Noaber kregen we meteen het gezellige vakantie gevoel. De eerste oudere man op fiets die langs de camper fietste lispelde heel droog; “hej oe hoes met-enommen?” en het kleine stukje lopen vanaf camper naar entree supermarkt groetten diverse personen met “Mhoi”.
Het lukt mij niet om de dialect-taal goed te schrijven (en ook niet te spreken), maar mijn familie zal het mij vast vergeven; ik was pas 2 jaar oud toen ik in Lelystad kwam wonen, dus niet zeiken tegen mij!
Na onze boodschappen te hebben ingeladen in de camper, kwam er nog iemand langslopen en zei: “Mooi werkommen” zoiets als Tot ziens! We hebben er schik om gehad, al die gemoedelijkheid tot nu toe al, ook in de supermarkt. Miriam werd door iedereen, maar dan ook door iedereen lief aangekeken en gegroet. Komt vast omdat ze Maria heet….
Aangekomen bij de camping konden we zelf een plekje uitzoeken op de verschillende velden, uitkijkend op de weilanden. Uiteindelijk snel gevonden en alles uitgestald, want het was mooi weer!
Ongelofelijk hoe andere mensen er een project van maken om een plekje uit te zoeken. Met landkaartjes, plattegronden van camping, invloeden van bomen, passaatwinden, zonsopkomst en zonsondergangen. Echt, alle velden eerst nalopen om het mooiste plekje te zoeken. Het mooie was dat door de lange tijd dat men zit te dralen, in de tussentijd een ander die mooie plek inneemt, terwijl ze nog op zoek gaan naar mogelijk NOG een mooier plekje. Tjonge, wat worden die vrouwen dan een partij chagrijnig! Heeeerlijk!
Mir heeft gewoon een kompas app op haar smartphone en zegt binnen 5 seconden; daar gaan we staan!
Nadat Mirreke een heerlijke lunch had gemaakt, zijn we wandelend naar Ootmarsum gelopen om daar het dorp eens te bekijken. Net nadat we de camping waren afgelopen, liepen we langs 3 prachtige kapitale nieuwbouwvilla’s. Moderne bouw en niet op de laatste honderd euro gekeken, zal ik maar zeggen. Allebei enthousiast pratend over de huizen, liep een oudere achter ons en begon met ons te kletsen dat we wel binnen mochten kijken, aangezien hij de eigenaar was van alle 3 de huizen en ook nog een landgoed ergens in de buurt. Zal wel geen huursubsidie ontvangen denken we zo…
Miriam met haar interieur-interesse zei meteen ja graag en binnen stond ze al….Even door het huis gelopen en vervolgens weer verder op ons pad gegaan naar het prachtige idyllisch dorpje Ootmarsum. Ondanks de pinkster-tijd was het erg rustig in het dorp. Al winkelend liepen Mir en ik door de Grote Straat naar het kerkplein en zijn daar gezellig op terras gaan zitten en de wereld voorbij zien struinen. Gezien de vele kunstgaleries lopen er de meest uiteenlopende types rond. Juist dat maakt ons landje zo mooi; al die types. Uren kunnen praten over een schilderij of beeldje….pfffff, ik heb er de kracht niet voor!
Begin van de avond kwamen we thuis (mooi klinkt dat he; “Thuis” als je het over je eigen camper hebt) en heerlijk gegeten. Verse gebakken zalmmoot op de BBQ , Risotto met zongedroogde tomaat en zwarte olijven en ratatouille. Tuuuuurlijk met een wijntje en biertje!
Daarna lekker filmpje gekeken. Was werkelijk een budfilm (Here I am met Kim Bassinger), zonde van de tijd!
Oooh en weer zo lekker geslapen in ons bedje! Om tien voor 9 werden we wakker en meteen onze vers bestelde broodjes opgehaald en buiten ontbeten in de regen, onder de luifel. De dag belooft niet veel goeds en we besluiten om vandaag maar in camper te verblijven en te lezen en ook nog even te werken op de laptop. De regen bleef maar doorgaan en halverwege de middag klaarde het een beetje op.
’s Middags nog even onze overburen op bezoek gehad om onze camper en die van hun te bekijken. Allebei Eura Mobil, dus dat schept een band, blijkt al snel! Erg leuke mensen.
In de middag had Miriam nog even de opleving om ons nieuwe windscherm op te zetten. Nieuw gekocht en zonder gebruiksaanwijzing. Vooral dat laatste bleek nogal problematisch te zijn! Ondanks dat windschermen nou bouwkundig niet de meest ingewikkelde constructies te zijn, is het ons niet gelukt om hem op te zetten. Na 30 minuten gestuntel, met vooral scheerlijnen, en 36 priemende ogen in je rug hebben we de hele meuk maar weer in het ruim gegooid en biertje gepakt. “Het waait vast niet zo vaak” is onze opvatting. Altijd positief….
Deze dag is uiteindelijk omgevlogen, zonder wat te doen voelt het. Maar toch hebben wij beiden genoten van dit korte weekendje. Morgen de gezelligheid in met Neil en Yvonne en ze wat afleiding geven om het verdriet van ze te verlichten. Nu zitten we lekker aan een potje thee en kijkend naar de prachtige zonsondergang in Ootmarsum…..Welterusten voor straks iedereen!
Camperjoy 