6-8 April 2018: Kuinderbos in Flevoland

Wat heeft onze eigen Flevoland ons verrast met zijn schoonheid dit weekend! Vrijdagmiddag na ons werk wilden we voor het eerst een weekend weg met onze Lambortinki en daarom zoeken we meestal iets dichtbij, met maximaal 45 minuten rijden van ons huis. Het vorige jaar meestal op de Veluwe, maar nu hoorden we van iemand dat het natuurkampeerterrein van het Kuinderbos in Bant erg de moeite waard was. Nou…..dat was het!! Wat een prachtige plek met zoveel natuurschoon om ons heen.

 

In het grootste en oudste bos van de Noordoostpolder wemelt het van de bijzondere planten, paddenstoelen, vlinders, roofvogels en roofdieren als de boommarter. Rond de Kuinderplas zorgen Welshpony’s en IJslandse paarden dat de open plekken in het bos open blijven. Het Kuinderbos verloochent zijn afkomst niet. Doordat het bos op de bodem van de zoute Zuiderzee werd aangeplant, vind je nog steeds schelpenresten tussen de bomen. Gelegen aan de rand van de provincie Flevoland, grenst het aan Overijssel en Friesland. Deze boswachterij van Staatsbosbeheer is genoemd naar het voormalige Zuiderzeestadje Kuinre, dat thans gelegen is aan de rand van het Kuinderbos.

Nadat we van huis vertrokken richting Emmeloord stonden we eerst even vast op de A6 bij de Ketelbrug, maar ook de wind speelde ons parten onderweg. Even wennen om weer met de camper als windvanger te rijden, maar zonder kleerscheuren kwamen we aan op Camping De Veenkuil te Bant, alias Staatsbosbeheer camping Kuinderbos. Eerst even aanmelden op de digitale incheckzuil, want we hadden namelijk vorige week al gereserveerd, toen we zagen dat dit weekend prachtig weer zou worden. Zal wel druk worden dachten we….maar dat viel reuze mee. We denken dat mensen bij het eerste zonnige weekend altijd eerst de tuin aan kant willen maken. Dat hadden wij al gedaan, dus we “konden” weg! Afijn..na het aanmelden op de paal, liep Miriam al even naar onze plek om te kijken hoe ik het beste met de camper de plek 40 kon benaderen. Het bleek allemaal een beetje krap allemaal door de bomen rondom de plek. Miriam kwam terug met de mededeling dat er al iemand stond met een buscamper. Dat kon dus niet of het boekingssysteem van Staatsbosbeheer moest niet in orde zijn. Dat geloofde ik niet, dus ik zelf maar even naar de mensen stappen. Wel…de meneer zat er al wat ongemakkelijk bij en de dame was meteen van tuuterdetuut “WIJ hebben deze plek gereserveerd!” Aangezien ik specifiek deze plek geboekt had omdat het werkelijk het mooiste plekje van de camping was en daarvoor zelfs 10 euro meer had betaald, wilde ik het niet zo makkelijk weggeven. Toen ik zei dat ik vorige week al gereserveerd had en ook echt deze plek, zei de spitsige dame: ” bewijs het maar “. De omgekeerde wereld in mijn ogen, maar ik zei lachend, dat ik het op mijn email kon laten zien. Maar ja…die werkte niet zonder ontvangst in de bossen, dus ik maar even foto gemaakt van mijn scherm in de incheck-paal gemaakt. Voila…overtuigd liep ik terug, maar bij aankomst was de vrouw er toch achter gekomen dat ze plek 41 dacht dat ze op plek 41 stond, want die had ze geboekt…….ja hoor tuuuurlijk!! Wat n sneue mensen heb je toch!

Maar goed; na dit oponthoud eindelijk de camper op plek kunnen zetten en even alles uitladen. Allereerst beginnen we met het schapennet rondom de camper te plaatsen. Miriam had voor Joep dit net gekocht, aangezien loslopen geen optie was en ook aan een lijn met grondpin was gebleken geen pretje te zijn, aangezien die kleine viervoeter dan constant achter de wielen of stoelpoten vastzit. We leken wel duitsers op vakantie die hun territorium aan het afzetten waren. Alleen de kuil graven ontbrak in eerste instantie, maar daarvan heeft Joep deze taak op zich genomen…hahahaha!! Maar eerlijk is eerlijk; het schapennet ziet er niet uit, maar voldoet voortreffelijk. Joep is helemaal happy, want die heeft vrije bewegingsvrijheid rondom de camper en wij rust tijdens het lezen van een boek.

Het was heerlijk om weer in de camper te zijn. We hadden van onze traiteur even voor het gemak het avondeten meegenomen, zodat we ook lekker na aankomst meteen in relaxstand konden komen. Onze plek kijkt uit over de de vijver De Kuilen en bij het schemerlicht zien we een prachtige zonsondergang. Heerlijk de avond doorgekomen in ons knusse huisje en heerlijk geslapen.

De volgende ochtend rustig ontbeten en ons klaar gemaakt voor de dag en na ontbijt de scooter gepakt en op pad gegaan. Joep herkent de scooter en kwispelt er op los, wetende dat we wat met hem gaan doen. Miriam wil heel graag met Joep het Natte Neuzen Pad lopen. Een honden-losloop-gebied in de buurt van de camping, uitgezet in een mooie wandeling door het bos. Je waant je echt in het buitenland als je hier loopt. Fantastisch! Overal kleine vennetjes, heuveltjes waar je overheen kunt lopen, open plekken met picknick-bankjes en natuurlijk ziet dit alles er nog mooier uit in de stralende zon. Wat boffen we vandaag. Na deze wandeling reden we richting Kuinre om dat aan Miriam te laten zien.

 

Kuinre is een plaats in de gemeente Steenwijkerland in de provincie Overijssel. De inwoners worden Kuundersen genoemd. Kuinre lag vroeger aan de rivieren de Linde en de Kuinder, die door de Friezen de Tsjonger werd genoemd en door Stellingwervers de Kuunder.

Het dorp werd gesticht door vissers, doordat zij huizen bouwden op de landtong tussen beide rivieren. De monding van beide rivieren was één van de beste natuurlijke havens van de Zuiderzee. Kuinre groeide uit tot een bescheiden vissers- en havenplaatsje. De oude haven is nog te bezichtigen in het Kuinderbos, welke is gelegen aan de rand van het dorp.

Na dit korte bezoekje aan Kuinre zijn we terug gegaan naar de camper om daar heerlijk in de zon te genieten van het uitzicht en lekker te kunnen lezen. Ook tussendoor kwamen nog even mijn motormaatjes, broer Jos en vriend Robert langs voor een drankje. Erg leuk! Miriam had aan het einde van de middag nog de inspiratie om verse eigengemaakte lasagna te maken in onze hete lucht oven en met een lekker wijntje en biertje erbij was de avond weer compleet. Ik de afwas nog even doen en Mir met Joep nog een kleine wandeling gemaakt.  Wel vroeg naar bed, want de hele dag op pad en in de buitenlucht, maakt ons erg moe.

De volgende ochtend vroeg uit de veren, want we kregen bezoek van onze buurtjes met Kobus, het kleine broertje van Joep. Afgesproken dat we samen met de kleine banjers een wandeling gaan maken rondom het meer De Kuilen voor onze camper. Een wandeling van 3,5 kilometer dwars door de natuur van het Kuinderbos. Maar eerst even een passend begin van de dag om 10.15: samen een fles Cava drinken bij de koffie om het seizoen te openen. Wat een gezelligheid en gelach zo in de vroege ochtend. Raymond, onze buurman, had zijn drone meegenomen om opnamen te maken van de omgeving. Wat een prachtig apparaatje zeg! Ook wij hadden een drone gekocht, maar konden er nog niets mee. Onze drone kwam uit China en die van Raymond uit Europa en ook een ander prijskaartje zal ik maar zeggen…Kwaliteitsverschil is goed te zien.

De wandeling samen met de beide teckels was prachtig. Ook hier lopend langs bossen, vennetjes en weilanden waar inderdaad pony’s loslopen en gemoedelijk op je af stappen. We hadden geluk, want de paarden gingen lekker badderen in de plas en dat gaf mooie plaatjes.

 

 

 

Nadat we de wandeling hadden afgesloten met een lekker koel biertje, kwam er een einde aan dit gezellige bezoek. Buurmeisje Roos moest werken en buurman Raymond ging naar een voetbalwedstrijd van een niet nader te benoemen voetbalclub uit Amsterdam kijken… Nadat wij in deze sociale leegte om ons heen kwamen, besloten we nog even lekker een dutje te doen in onze stoelen en een boekje lezen tot het einde van de middag. Door de hoeveelheid muggen opeens besloten we om ons kamp op te breken en weer huiswaarts te gaan. Het was een heerlijk weekend, met superweer op een toplocatie! We komen zeker nog een keertje hier terug…zeker weten!