Camperreizen

Maandag 23 juni 2025: Camping De Torenvalk in Grashoek (L)

/ martin&miriam / 5 reacties

Gisteren na vertrek in Noord Frankijk via redelijk saaie weg weer terug naar ons eigen landje vertrokken. Onderweg nog wel even boodschappen doen voor de komende dagen. We hebben een minicamping uitgezocht in Grashoek; De Torenvalk.

Na aankomst op de plek die ons de komende dagen moest gaan vermaken, zagen we dat alles prima op orde was op deze gemoedelijke camping, aan de rand van een bos en net buiten de bebouwde kom van Grashoek. Een dorp waar werkelijk niets te doen lijkt.

We krijgen een mooie ruime camperplek tussen 2 bestaande gasten die er al staan. We raken al snel aan de praat met het jongere stel naast ons en zien dat zij ook een ruwharige dwergteckel hebben, genaamd: Turbo. Joep en hij kunnen het prima met elkaar vinden en Miriam praat in alle rust met hun door, terwijl ik de buitenkant zaken van de camper even regel. Het chemische toilet moest echt afgestort worden want die cassette stond bol zo vol was deze. Op onze vorige camperplaats konden en mochten we het niet kwijt. Ook niet afstorten in het normale toilet. Ondanks dat sommige gasten dat dus wel doen, houden wij ons aan de afspraak en daarom dus maar direct afstorten op de nieuwe plek. De camping staat vol en de sfeer vinden wij allebei erg gemoedelijk. Iedereen praat met elkaar en er wordt links en rechts wat gedold met elkaar.

Het is echter zo bloedheet dat wij onder de luifel de schaduw zoeken. Niets nodigt uit om ook maar iets te doen en dat doen we dus ook maar niet. Eigenlijk doen we deze hete dagen helemaal niets behalve heel veel lezen. Ook Joep heeft met deze hitte geen zin om te wandelen.

Tot slot komt deze avond nog even onze andere buurvrouw even een knuffel geven aan Joep, maar deze was er niet van gediend dat iemand meteen bukkend over het net naar Joep een beweging maakte. Joep had er geen zin in en maakte dat heel duidelijk. Echter deze mevrouw had ons deze dag geanalyseerd hoe wij met onze Joep omgingen. Ze bleek gedragstherapeut en hondentrainster te zijn geweest en altijd een eigen hondenschool gehad in West Friesland. Haar analyse over de verhoudingen binnen het gezin Lammertink was wel treffend te noemen. Aan het hoofd van de roedel zit Joep zelf, daar waar het eten en snaaien te halen is, is bij “het baasje” en daar waar alles van gedaan te krijgen is en die volledig ten dienste is van Joep is “het vrouwtje”. Het klopt volledig en vooral het bespelen van ons beiden door Joep is goed ontwikkelt. Ach…we zijn gewoon personeel van het mannetje zolang het duurt.

Hoe anders ziet het weer eruit de volgende dag. Maandag 23 juni. Regenbuitjes, veel wind en 15 graden kouder dan gisteren. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit dan lekkerder vind dan de hitte van de laatste dagen. Na het ontbijt begint Mir haar ontbijtspullen op te bergen en schrikt ze van wat ze aantreft in de keukenkast waar alle kruiden en oliën staan. Alle flesjes zijn omgevallen en hebben gelekt. Van olijfolie, balsamico-azijn tot de ketjap hebben alle flessen gelekt in de mandjes waarin ze stonden. De wegen in België zijn zo slecht en vol met gaten dat alles de hele weg aan het rammelen was. Alleen daarom al rijden wij niet graag in België. Op het ene moment prima asfalt en vervolgens komt er een stuk met kuilen waar de eendjes in kunnen zwemmen als het geregend heeft. Zodoende vanmorgen moest de hele keuken gekuist worden en alles opnieuw afgewassen. Aangezien ik van de afdeling Afwas ben, moest ik er ook aan geloven. Maar na een uurtje zaten de werkzaamheden erop en besloten we om even een broodje te eten en daarna met de fiets met Joep op pad. Allebei hadden we weinig energie en dus klein ritje en langere wandeling in het bos.

Na een paar kilometer over onverharde boerenpaden te hebben gereden, komen we bij een bosperceel waar we onze fietsen stallen en beginnen te wandelen.

Al lopende komen we opeens een gedenkplaats tegen van een neergestorte Lancaster bommenwerper uit de 2e wereldoorlog. We lopen over het terrein en Miriam ziet een lessenaar staan met daarin een gastenboek met allemaal quotes die mensen erin schrijven. Velen maken zich zorgen in deze tijden, dus Miriam besloot het luchtig te houden en schrijft een kort persoonlijk verhaal wat de Lancaster bij haar oproept. Deze Lancester is op 18 januari uit de lucht geschoten en Miriam is op 18 januari uit haar moeders buik geschoten. Een Lancaster is ook ooit gevonden in Miriam haar woonwijk in Dronten en ze heeft op 2 plekken gewoond op de Lancasterdreef in Dronten. Ook gebruikt ze soms make-up van Lancaster en zijn we ook in Engeland Lancaster voorbijgereden. Dit geeft ze toch de mensheid in het Limburgse mee om eens bij stil te staan. De restanten van de betreffende Lancaster hebben we echter niet kunnen vinden.

Nadat we het rondje hebben afgemaakt rijden we nog op onze fiets door de landerijen en bossen. Joep is stierlijk vervelend of juist erg opgewonden als hij in de fietsmand zit en maakt bewegingen dat hij eruit wil. Wat ik zelf nog nooit gezien heb, maar Miriam al bleek eerder te hebben gedaan is om Joep aan de lijn mee te laten rennen tijdens het fietsen. Joep vond het meerennen fantastisch en in zijn tempo reden we met hem mee. Ik was zelfs trots op het ventje. Wat was ie aan het rennen en wilde niet stoppen. Ook toen we wel stopten na 600 meter was ie er nog niet klaar mee.

Ook rijden we nog een stukje over Wegh van Meijl op Seven.

De Wegh van Meijl op Seven is 21 km lang en wordt gemarkeerd door 10 zware basaltzuilen. Bij het passeren van elke zuil heb je minimaal een Romeinse Meijl van 1478 meter afgelegd. In de zuilen is een vergulde afbeelding van de Romeinse Peelhelm uitgehouwen met de tekst: WEGH VAN MEIJL OP SEVEN gevolgd door het volgnummer met het Romeinse cijfertype van I tot X De tiende en laatste zuil staat in de kerk van St. Fabianus en St. Sebastianus kerk te Sevenum.

De route loopt grotendeels over het knooppunten wandelnetwerk maar is ook met de fiets te doen. Volg van Meijel naar Sevenum de routeplaatjes met de Gouden Peelhelm. De route loopt door het hedendaagse natuur- en cultuurlandschap waar de oorspronkelijke Peel verdwenen is. Wil je de route van vroeger echt beleven met historische achtergrondinformatie en weten hoe het landschap ter plekke in de loop der jaren veranderd is, lees dan verder op www.deweghvanmeijlopseven.nl

Bij terugkomst bij camper lekker tukkie gedaan en stoelen in de zon gezet. Veel mensen zijn inmiddels vertrokken en is er serene rust op deze camping. Mir gaat zo koken en vanavond lezen en beetje tv kijken. Morgen gaan we weer op pad en hebben we in het Twentse land weer hopelijk een mooi nieuw plekje gevonden om de laatste dagen van deze vakantie door te brengen. De weersberichten zien er goed uit.

20 juni 2025: Le Domaine de la Flaminette in Hon-Hergies

/ martin&miriam / 5 reacties

Wat zijn we weer bofkonten met deze plek in het noorden van Frankrijk! Gistermiddag zijn we aangekomen in Hon-Hergies, een gehucht helemaal in het noorden van Frankrijk. Dit plaatsje ligt in het departement Hauts de France en telt ongeveer 800 inwoners. Het ligt tegen de belgische grens aan en dat betekent dat we weer richting ons eigen landje gaan begeven.

Gisteren na het wakker worden onze normale routines gedaan voordat we konden vertrekken van onze camperplaats Le Grande Retz in Quend. Toch nog even een review achtergelaten op Park4Night en Campercontact over onze bevindingen van deze camperplaats. Het zijn hele fijne ruime plekken, maar het niet kunnen afstorten van grijs water (dat is het water dat via afvoer douche, badkamer en keuken in eigen opvangtank in camper opgeslagen wordt) en het onder erbarmelijke omstandigheden moeten afstorten van het chemisch toilet, maakt dat wij deze camperplaats toch lager waarderen dan de 5 sterren die hij van vele bezoekers heeft gekregen. Maar nogmaals; het was een fijne plek, mooie omgeving, stranden in de buurt met fiets te bereiken en een heel vriendelijke eigenaar, maakt dat we voor een dagje of twee er prima vertoeven is. Maar nu weer op pad met de Lambortinki naar andere omgeving.

Doordat het de komende dagen zo enorm warm, zeg maar tropisch, gaat worden willen we richting de bossen om schaduw te kunnen pakken. De kust gaat nog drukker worden dan het nu al is. Want wat zijn er veel mensen al op vakantie. Veelal oudere mensen zonder kinderen, maar ook gezinnen zien we al vakantie vieren. Hoe zit dat dan met school vragen we ons af.

We besluiten om richting de Franse en Belgische Ardennen te vertrekken. Wellicht naar nog zo’n mooi plekje die we ooit eerder bezocht hebben in Fourneau Saint Michel vlakbij Houyet. Dit was een vrije plaats op prachtige plek bij oude herberg. Hier zijn we ooit geweest toen we onze 25 jarig trouwfeest gingen voorbereiden in 2016. We hadden toen daar een groot huis gehuurd en hadden familie en vrienden uitgenodigd om op onze kosten een week samen te vertoeven in dit hele mooie huis om samen ons jubileum te vieren. Die week hadden we ook enorm geboft met het weer en een superweek gehad met alleen maar dierbare mensen om ons heen. Waardevolle gesprekken, lachsalvo’s, heerlijk eten, drank in overvloed en zelfs samen muziek maken en zingen met en voor elkaar. Onvergetelijke herinneringen in andere tijden. 9 jaar geleden alweer.

Onderweg rijden we door typische franse plattelandsdorpen en verbazen we ons dat we zo rechtstreeks vanaf een snelweg zo direct een dorp inrijden en na dorp de bebouwde kom zo weer wijzigt in snelweg. Raarrrr! Wel moeten we eerlijk zeggen dat we nooit geweten hebben dat het noorden van Frankrijk, zoals deze regio Hauts de France en Picardië zo mooi waren. Normaliter als je op vakantie gaat dan raas je over de snelwegen en tolwegen richting de Provence of de Cote ‘d Azur. En zeker met dit mooie zonnige weer ziet ook hier alles er beter uit.

Onderweg moeten we nog ergens het grijze water van 2 dagen kwijt. We hebben namelijk 2 dagen in de camper gedoucht, gewassen, gekookt en met de wasmachine/cenfrifuge de was gedaan in de camper, dus deze tank zit bomvol. We verlaten de snelweg als we een bordje met camperservice-symbool zien staan en volgen de bordjes naar de plek waar we de camper kunnen verzorgen. Moesten wel 8 kilometer van de snelweg af om bij de serviceplaats te komen……is ie opgeheven! Wij de ziekte erin en vinden later toch een plek om het water te kunnen lozen. Het valt ons een beetje tegen hoe weinig dit soort camper-serviceplekken er in Frankrijk zijn eigenlijk. Het is toch een enorm camper-land, dus je zou er meer verwachten. In Portugal afgelopen winter zagen we bijna in ieder dorp wel zo’n plek. Ook bij supermarkten zie je ze soms. Maar goed…we zijn helemaal klaar nu voor een paar dagen los staan in de natuur op een camperplaats die Miriam weer heeft gevonden in Hon-Hergies.

De rit door de landschappen verloopt prima, we passeren Arras, Atrecht, Cambrai, Denain, Valenciennes, Bavay om vervolgens het laatste stukje binnendoor naar Han-Hergies te rijden. We mochten zelf een plekje uitzoeken op de camperplaats van de eigenaresse, want ze was er zelf niet om ons te ontvangen. Toen we aankwamen beviel ons wat we zagen. Een kleinschalig chaletparkje, met afgescheiden daarvan een camperplaats gelegen in een stuk glooiend landschap met mooi uitzicht op graanvelden, paarden en bomen. En dat alles in een stralende zon met zoveel vogelgeluiden, dat je denkt dat je in een volière bent. Wat een waanzinnig mooie plek is dit. Onze plek is zo ongeveer 1200 m2 groot en voorzien van verschillende gemaaide paden met daar omheen allerlei perkjes met wilde bloemen. Joep is het er ook helemaal mee eens dat we hier blijven. Hij huppelt als een malle door de bloemen en is vrolijk. Wij ook!

We installeren ons en zijn blij dat er veel schaduw is van de bomen. We staan los, dus zonder electriciteit en schoon water op de plek, dus voor een paar dagen kunnen we hier wel blijven. Misschien iets langer aangezien we wel hier hele fijne douches en toiletten op de camperplaats hebben. Dit scheelt weer waterverbruik in de camper en kunnen we langer los staan op deze plek. De zon schijnt volop de komende dagen, dus ook de zonnepanelen op het dak zorgen ervoor dat de huishoudaccu vol blijft. Maar het mooiste is dat we hier helemaal alleen staan en dus eigenlijk privé sanitair hebben.

We hebben heerlijk de hele middag in de zon gezeten en gelezen in onze boeken. Omstreeks 19.00 uur hebben we de Cadac aangezet en heeft Mir weer risotto gemaakt en allebei een zalmpakketje, gevuld met zalmfilet, verse groenten, knoflook, verse pesto en deze dichtgevouwen in aluminiumfolie op de grill (25 minuten). Heerlijk!

Daarna heb ik buiten de afwas gedaan en heeft Miriam de camper gekuist. Klaar voor de avond. Super lekker geslapen allebei en vanmorgen weer in alle rust buiten koffie gedronken en gaan we wel kijken wat de dag brengt. Zal niet heel spannend worden hier denken we. Er is hier niks te doen en met de hitte die verwacht word, zoeken we de schaduw met onze boeken.

Wij komen de dag wel door hier!

17 juni 2025: Camping La Chateau in Condette en Ferme de Grande Retz in Quand

/ martin&miriam

Nadat we gisteren de prachtige privé camperplaats hebben verlaten, moesten we op zoek naar een servicestation voor campers om het chemisch toilet te lozen en het grijze water uit de tank lossen. Binnen 4 kilometer zit het gezellig aandoende dorp Wissant. De landschappen rondom dit plaatsje zijn fraai en via mooie vergezichten zien we agrarische heuvels met daarachter de zee. Maar al rijdende door Wissant, komen we niet het service station tegen en is waarschijnlijk opgedoekt. We beginnen ook steeds beter te begrijpen waarom gemeenten openbare camperplaatsen dichtgooien. Als je ziet wat een kleine groep misbruikers voor puinhoop overal achterlaten, moet de goede meerderheid er straks weer voor boeten.

We rijden eigenlijk in cirkels rondom deze plaats doordat er wegversperringen zijn en de navigatie er erg druk mee is om alternatieven te bedenken. Kortom; na een paar uurtjes waren we hemelsbreed nog geen 15 kilometer weg van onze laatste overnachtingsplaats. We volgen uiteindelijk de D940 langs de kust omdat we dat het mooiste lijken te doen. Maar dat valt vies tegen allemaal. Tjonge wat is het druk overal. Laag seizoen en hoog seizoen bestaat volgens mij niet meer en met de fiets naar het werk doet ook niemand in deze contreien, zo lijkt het. Voeg daar nog eens de 743 rotondes aan toe en we waren er een beetje klaar mee voor vandaag. We besluiten om vroeg een plekje te vinden voor een overnachting in Boulogne sur Mer, aan het strand. Het strand voor Joep zodat hij lekker in de zee kan ravotten. Vind ie fijn.

Maar waar we ook kwamen met onze camper, ook gisteren al, nergens konden wij in de buurt van het strand komen. Alle parkeerplaatsen waren voorzien van een dwarsbalk bij de ingang van 2,10 mtr hoogte. En druk om ons heen, totdat we uiteindelijk bij de parkeerplaats kwamen voor campers. Betaling a € 8,70 voor 24 uur, maar gewoon op een parkeerplaats. Echt ons ding….not! We besluiten om een wandeling te gaan maken langs het strand, want het strand konden wij niet op. Nergens liep er een pad naartoe en ook het strand was niet echt fraai.

Na een wandeling van een uur met Joep bovenlangs, kwamen we terug bij de camper en stond deze camperplaats alweer wat voller. Een nachtje hier staan zie met name ik niet zitten. Voor die € 8,70 kan ik in ieder geval mijn grijze water lozen en de chemische cassette legen. Zo…die zijn we ook weer kwijt. Je weet nooit waar we terecht komen en nu kunnen we in ieder geval een paar dagen onderweg zijn voordat we weer moeten legen en vullen met water. Na 2 uur op deze plek te hebben vertoeft, gaan we ook weer verder. Ook hier was het weer een bende met afval om ons heen, terwijl er overal prullenbakken staan. We verwonderen ons slechts…Joep ook!

Joep let op de verkeersborden

We rijden verder en wat ons opvalt is dat deze regio zo mooi is, zo afwisselend tussen dorpjes, bossen, kust, agrarisch, glooiend met heuvels in verschillende kleuren na gelang de gewassen die er op staan. Met dit weer hoef je echt niet naar Zuid Frankrijk, want ook hier ademt alles vakantie, recreatie en horeca. Leuke pleintjes, haventjes en weinig industrie. We hebben nooit geweten dat direct onder Calais zo’n mooi gebied was. Of we Normandië nog gaan halen weten we niet, want misschien blijven we hier wel hangen. Ondanks deze constatering was de onderlinge sfeer wel wat minder geworden. Het weer zoeken naar een passende plek is soms altijd weer een uitdaging. Zoveel camperplekken die ons wat lijken zijn er niet om ons heen, dus rijden we weer langer door dan goed is voor ons gestel.

We besluiten om te overnachten op camping Le Chateau in Condette. Een klein plaatsje zo’n 5 kilometer van de kust, vlakbij een kasteel. We komen de camping op rijden en krijgen een prima, maar krap plekje direct naast de kinderspeelplaats. Nu zie ik 70 plussers die er allemaal zijn niet van de glijbaan of klimrek roetsjen, maar meer achter hun looprek schuifelen. We nemen de gok en nemen de plaats. Na het stellen van de camper alles weer gezellig maken en zitten we lekker in de namiddag in het zonnetje en met de juiste catering verzorgd door Mirreke. Prima overnachting gehad en vanmorgen in alle rust eerst alle persoonlijke hygiënische handelingen gedaan en konden wij omstreeks 9.30 uur weer op pad.

Miriam had via Park4Night een kampeerplaats voor campers gevonden waar je overdag mocht staan, niet mag overnachten, maar wel nagenoeg direct toegang tot een enorm groot strand. Neufchatel-Hardelot heet de plaats en doet ons zeer denken aan Hossegoor, waar we in de winter een nachtje gestaan hebben. Bosrijke omgeving met duurdere huizen, zonder huursubsidie dat weet ik zeker. De parkeerplaats heeft nog plek en we parkeren onze camper en gaan naar het strand met Joep. Na een 300 meter lopen komen we aan bij het strand en alleen al de enorme grootte van het strand maakt al dat het een fikse wandeling is om bij de waterlijn te komen.

Joep is de laatste dagen niet in beste vorm en kwispelt toch enigszins als hij het water ruikt en er direct doorheen banjert. We zien kreeftjes, krabbetjes, zeehonden zwemmen en een man in zee naar iets vissen, maar we weten niet wat. Het is een mooi strand en hier nog niet zo druk, behalve een paar schoolklassen die zeilles krijgen direct in zee.

We genieten enorm van deze wandeling en bij terugkomst in camper doen we samen even een wat verlaat ontbijt voordat we de diesel weer aanslingeren en verder op pad gaan via de D940 die steeds zuidelijker loopt en regelmatig de kust aandoet. We vinden zo’n paar dagen aan de kust prima te doen, maar besluiten toch weer richting ons eigen natuurlijke habitat te verkassen. We vinden een boerencamping op ruim een uur afstand in de buurt van Quend. Deze krijgt louter positieve reviews en nadat we contact hadden gehad met de eigenaar was onze plek gereserveerd voor de komende dagen.

Quend is een gemeente in het franse departement Somme (regio Hauts de France) en telt 1313 inwoners (2019). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Abbeville. Of we Abbeville gaan aandoen weten we nog niet. Eerst maar eens hier een paar dagen vertoeven.

Bij aankomst op de camperplaats beviel ons wat we zagen. Mooie rustige plek midden in de natuur genoeg privacy om ons heen. We kunnen hier niet douchen of naar de WC, maar wel water en elektriciteit. Het is echter erg warm in de zon, maar het windje koelt toch lekker af. We installeren ons en de luifel uit en het zonnedoek ervoor, aangezien de komende dagen temperaturen van boven de 26 graden worden verwacht. Morgen lekker stukje fietsen en voor de rest kijken we wel wat de dag ons brengt. We staan hier tussen uitsluitend franse camperaars, dus lekker slap ouwehoeren zit er niet in, denk ik zo…

15 juni 2025: Leubringhen – Departement Hauts de France

/ martin&miriam / 5 reacties

De afgelopen dagen hadden we in Baarlo voorgenomen om lekker te gaan fietsen met elkaar. Los van het op de fiets boodschappen doen in Baarlo, is het er niet meer van gekomen. Mensen lief, wat was het de afgelopen dagen tandjes heet! Het was niet te harden en wat waren wij blij dat we het laatste beschikbare plekje hadden gekregen op Camping Heiderust. Veel schaduw onder de bomen in de nis waar we stonden en daardoor hebben we het overleefd. Beide dagen was het ruim 32 graden en geen zuchtje wind. We waren niet de enigen die onder de luifel en in de schaduw bleven hangen. Alles en iedereen bleef op het terrein, op een paar enkelingen na. Eerlijk gezegd vonden we dit ook wel lekker om “thuis” te blijven bij de camper. We hebben 2 dagen gelezen en een beetje gelaafd samen. Alcoholvrij tegenwoordig.

Campercamping Heiderust Baarlo

We zijn onze leefstijl een beetje aan het aanpassen en we missen het wijntje en het biertje helemaal niet. En dat nu al 9 dagen achtereen. Ook eerlijk is te vertellen dat wij bijna iedere avond bij het eten wel een biertje of wijntje dronken. Geen flessen maar gewoon een biertje en wijnje. Miriam en de huisarts hebben mij wel geinspireerd moet ik zeggen. Mir leeft al langer alcoholvrij en voelt zich veel beter en fitter. En aangezien ik een redelijk slechte lichte slaper ben, naast nog wat andere fysieke beperkingen leek het mij ook wel beter om eens drastisch mijn leefstijl wat om te gooien. Concreet is dit dus meer bewegen en minder eten en gezonder eten. Miriam kookte altijd voor 4 personen voor ons tweetjes. Allebei zijn grote eters. Ik eet geen kaas meer, geen melk meer, geen of veel minder sausjes bij van alles en nog wat en ik tennis sinds een jaar met mijn buurman in het drentse land wekelijks. Neem daarnaast nog eens de wandelingen met onze Joep, nou…dan vind ik dat goed bezig ben. Dit heeft dan ook geleidt tot inmiddels 12 kilo lichter in 1 jaar tijd. En geen stress meer…ook heeeel lekker!

Mir had weer heerlijk een paar avonden op de Cadac grillplaat buiten gekookt en fijne gezellige avonden op deze campercamping gehad. Ook veel gesprekken gevoerd tijdens mijn afwassessies bij de gezamenlijke afwasplaats. Gezellige mensen om ons heen en leuke gesprekken gevoerd.

Maar vanmorgen was het weer tijd om op pad te gaan. We waren weer omstreeks 7 uur klaarwakker en ben ik begonnen om het water aan te vullen, het chemisch toilet legen en klaar maken voor een nieuwe dag. De elektrakabel schoonmakend oprollend en tot slot de oprijblokken opbergen. Mir had alle luiken gesloten en klaar gemaakt om dag te gaan rijden richting Frankrijk en Normandië in het bijzonder. De weersverwachtingen zien er voor onze standaarden heel goed uit. Zonnig en ongeveer 23 graden aan de kust. Top!

We rijden de poort uit en moeten tot slot nog even het vuil water afstorten. Met een prachtig goedje vooraf bij lege tank toegevoegd om de vuilwatertank ook aan binnenzijde te reinigen, rook het inderdaad wat frisser bij het leeg storten. We kunnen op pad.

Via de A67 en A73 reden we via Genk, Brussel, Gent, Brugge, Oostende naar de kustregio in België om via secondaire wegen Frankrijk binnen te rijden, bij Addinkerken. Binnendoor naar Calais om vervolgens door het Parc Naturelle Regional des Caps et Marais de Cote Opale te rijden.

Op het moment dat we in de buurt rijden van Calais hebben we het er samen over hoe treurig het 10 jaar geleden was toen we met de camper naar Engeland gingen en overal vluchtelingen langs de weg leefden in geïmproviseerde tentjes. Honderden bijeen, hopend op een beter leven. We hadden niet verwacht dat we ze nu weer zouden zien, aangezien Engeland geen EU land meer is en ook de grenzen heeft dichtgegooid. Maar niets is minder waar. We worden er treurig van als we het weer zien en beseffen dat we op een flinterdun lijntje begeven om als EU steeds dichterbij grotere problemen komen te staan met zelfs oorlog zo dichtbij. Hoe lullig het ook klinkt, maar wij besluiten om daarom misschien wel om nu te genieten van onze keuzes, zonder onze ogen te sluiten over wat er gebeurt in de wereld vandaag.

De rit verloopt super voorspoedig voor de rest en na Calais rijden we het natuurpark binnen. Vlakbij Cap Gris-Nez.

Cap Gris-Nez (Nederlands: Kaap Zwartenes; verouderd: Swartenesse, “zwarte nes”) is een kaap aan het Nauw van Calais in Frankrijk. Deze kaap vormt de plaats van het Europees continent die het dichtst bij Groot-Brittannië ligt. De afstand tot de krijtrotsen van Dover in Engeland bedraagt er amper 33 km.

De kaap ligt in de gemeente Audinghen in het departement Pas-de-Calais. De top ligt 50 m boven de zeespiegel. Cap Gris-Nez ligt 16 km ten zuidwesten van Cap Blanc-Nez. Beide kapen liggen in een natuurgebied, de Grand Site des Deux Caps in het Parc naturel régional des caps et marais d’Opale.

Onze verbazing is groot hoe mooi het is. Bij regio Calais denk je vooral aan de tunnel, shuttle of vluchtelingen. Maar wat een mooi lieflijk gebied zien we als we in het natuurpark rijden. We besluiten om hier een dagje te blijven hangen en willen via Park4Night een plekje vinden zonder voorzieningen. Gewoon midden in de natuur, zo stil mogelijke omgeving. De camper heeft al zijn kinderziektes overwonnen en voldoet supergoed met alles wat ie aan boord heeft. We willen daarom vaker los staan en zelfvoorzienend reizen met onze camper. Miriam vind een mooie plek op een heuvel/berg met een fantastisch uitzicht en uitsluitend goede reviews. De plek heeft geen naam, maar uitsluitend te vinden via de app Park4Night, code: 526048, plaats Leubringhen.

Er is niks behalve een mooi uitzicht en oh ja…een droogtoilet. Dat is voor ons een brug te ver, dus blij dat onze cassettetoilet leeg is. We kunnen hierdoor zeker 2 dagen los staan en met dit zonnige weer is er ook genoeg stroom aan boord.

Droogtoilet

Toen we aankwamen werden we verrast door de plek. Wat een plek!! We zijn helemaal alleen op een vlak stuk weiland van een landeigenaar, met uitzicht rondom om te smullen en zien we de krijtrotsen van Engeland. Het weer is iets te heiig om het echt goed te zien, maar we zien de contouren van de engelse kust. Voor het gevoel zou je ernaar toe kunnen zwemmen.

We installeren ons en nu we los staan hoeft er niet veel te gebeuren. Parkeren want we staan vlak en voila…klaar. Het weer is heerlijk en toch zo’n 12 graden koeler als gisteren. Stoelen naar buiten en even lunchen om vervolgens met Joep de middagronde te lopen. Deze doen we op de landerijen van de landeigenaar. Al glooiend loop de over de heuvel rug rondom en tussen de bomen door. Ook heeft de beste man een mooie tuin aangelegd waar je met je hond ook doorheen kan en mag lopen. Dit plekje kost ons 10 euro voor een nacht en mogen we voor dat geld ook morgen nog de schoon water tank voor aanvullen. Top toch!

Het is nu einde van de zondagmiddag en buiten zitten we voor de camper te genieten van elkaar en het uitzicht. Klein hapje en drankje nieuwe stijl. Lekker gedoucht in de camper en klaar voor de avond.

Morgen gaan we rustig onderweg naar onze eerste stop in Normandië. Saint Marie du Eglise gaan we beginnen en willen over de stranden lopen met Joep en geen plannen voor waar we morgen willen zijn. We zien wel. Los staan kun je hier op veel plekken via park4night. Allebei zitten op dezelfde lijn en Joep vaart er wel bij, want die is niet te houden hier met al dat gras, bossen, strand en zee.

12 juni 2025: Deldenerbroek en Campercamping Heiderust in Baarlo (L)

/ martin&miriam / 7 reacties

Vanmorgen heerlijk vroeg uit de veren en buiten aan picknicktafel de eerste kopjes Nespresso samen drinken. Het uitzicht op de paardenbak met 6 prachtige paarden aan het darren. Zeer rustgevend en mooi om te zien dat de paarden zich net zo op de rug door het zand woelen als dat Joep dat soms doet. De zon staan al lekker te schijnen en we maken ons klaar om de hele fijne camperplaats Deldenerbroek te gaan verlaten. We hebben hier een paar fijne dagen gehad. Maar qua gezondheid was het verstandig om weg te gaan. Na een hele dag ballen gooien en weer terug op je voeten gelegd krijgen van Bram, de Jack Russel van de eigenaar van de camperplaats, ben ik klaar voor mijn 17 fysiotherapie-sessies die in mijn dekking van de zorgverzekeraar zijn opgenomen. Of ik daarna hersteld ben, is niet zeker. Maar die dwingende kop van Bram was onweerstaanbaar…

Gisteren eerst gewandeld om vervolgens een mooie fietstocht te maken van ongeveer 30 kilometer. Tussendoor stoppen we bij bosgebieden om met Joep ook even te wandelen, zodat deze veldheer niet de hele middag in het stuurmandje te hoeven vertoeven.

Tijdens het wandelen hoor ik ineens een enorme dreun. Een soort aardschok eigenlijk. Ik kijk achterom en zie opeens Miriam op de grond liggen te schokken. Ik denk een epileptische aanval en schrik ervan. Maar mijn lieverd lag te schuddebuiken van het lachen omdat ze weer eens klunzig was gestruikeld over een opstaand polletje. Haar broek zag eruit. Het leek wel of ze al survivallend door de landerijen was getijgerd….maar meer vallend dus, dan survi! Het is mij er eentje hoor, die lieverd. Niets bezeerd alleen een gedeukt ego….

Het verloopt verder allemaal prima en we rijden door het mooie en gezellige dorp Delden waar genoeg te doen is gezien het mooiere weer dat is begonnen. De terrassen zitten vol en veel fietsers onderweg. Mooie kleine winkeltjes, veel horeca en mooie panden kenmerken Delden. Een dorp dat ooit zijn herkomst had in het jaartal 1036 en via stadsmuren Goorsepoort en Woolderpoort stadsrechten bezat. Later is het een levendig dorp geworden waar veel ambachtslieden zich vestigden en dus altijd veel aanloop was, ook gezien de nabije aanwezigheid van Landgoed Twickel.

Landgoed Twickel fietsen we ook doorheen. Het is één van de mooiste landgoederen van Nederland welke al 675 jaar bestaat. Nog steeds bewoond, vormt het statige kasteel het hart van een prachtig landschapspark. 

Er omheen een afwisselend landschap van eeuwenoude bossen, bijzondere natte heideterreinen en landbouwgrond. Het kleinschalige coulisselandschap biedt steeds nieuwe doorkijkjes. We fietsen onze weg er doorheen en genieten enorm van deze omgeving.

De kenmerkende zwart-witte luiken verraden welke boerderijen bij het landgoed horen. En verder zijn de monumentale watermolen, de tuinen en de houtzagerij een bezoek meer dan waard. Wij besluiten om niet deze watermolen en tuinen te bezoeken aangezien het er erg druk was met vooral pensionadas. Waarschijnlijk een Omroep Max clubdag of zo…

We fietsen door en komen uiteindelijk later in de route nog bij een andere watermolen, ‘t Mölnhoes net buiten Delden.

Tot zover de dag van gisteren en verder met vadaag. We wilden vanmorgen vroeg op pad want inmiddels is het ons wel duidelijk geworden dat het overal beredruk is met campers overal. We hebben een mooie plek gevonden waar we direct vanaf de camperplaats het bos in kunnen lopen en aan een kruispunt van Fietsknoop. Camper- en fietserscamping Heiderust in Baarlo is de verkorene! Gisteren contact met ze gehad via de email, maar reserveren niet mogelijk. Wie het eerst komt, eerst maalt. Daarom maar voor ons doen vroeg op pad richting Baarlo, nabij Venlo. Hoe lullig was het dat mijn lieve nicht Helga ons vroeg of we even bakkie kwamen doen in haar nieuwe woonomgeving Haaksbergen. Juist omdat we ervan uit gingen dat door de warme dag op komst, dat alle camperaars vroeg op een plek willen gaan installeren, wilden we snel door richting Baarlo. Sorry Helga, de volgende keer komen we echt aan als we in de buurt zijn. Aangezien Twente qua omgeving echt onze favoriet is, komt dat wel goed.

Omstreeks 9 uur vertrekken we onderweg via binnen wegen richting het zuiden. Via Winterswijk, stukje Duitsland in om vervolgens nabij Kleve weer Nederland binnen te rijden. Het was een mooie route met hoofdzakelijk groene bosgebieden. Verkeer was niet noemenswaardig en dus om exact 12 uur komen we aan bij Campercamping Heiderust. De reden dat we 12.00 uur gepland hadden qua aankomst, heeft te maken met het feit dat iedereen die weggaat uiterlijk 12.00 uur van de camping af moet zijn.

Enfin, we komen dus om 12.00 uur aan en tot onze schrik zien we dat achteraan in de rij moeten aansluiten om de camping op te komen. En wat denk je…? De camper voor ons is de laatste die binnen mag komen. Camping is vol! Wij balen en omkeren was ook nog geen optie, want we konden geen kant op. De dame van de camper achter ons die liet haar ongenoegen blijken en liep te foeteren dat ze niet op deze plek terecht kon. Ik bleef maar gewoon even wachten totdat ik vooruit of achteruit kon. Miriam stapt uit met Joep en loopt alvast naar voren om te kijken waar ik kan keren, totdat de camper voor ons aangeeft niet te willen blijven. Dit betekende dat wij dus nog wel een plekje kregen. Maar meestal zijn de laatste plekjes niet de beste plekjes, dus eerst maar kijken waar dat dan is. Er komt een super gemoedelijke oudere man naar ons toe en deze bleek dus van de camping te zijn. Wat een vriendelijkheid en rust straalde deze man uit. En dat accent is zooo lekker…..Wij hebben dus een prima plekje gekregen in de hoek van een veldje, met voldoende schaduw tijdens deze warme dagen die op ons af komen.

Nadat we ons gesetteld hadden moesten er voor de komende dagen boodschappen gedaan worden in downtown Baarlo. Ik ga met de fiets deze taak op mij nemen. Eigen belang, want dan weet ik wat er op de BBQ komt te liggen vanavond en morgenavond. Al die groentegerechten van Mirreke zijn erg lekker, maar soms even een romeins bachanal is ook een heerlijk vooruitzicht. Het woord bacchanal stamt af van Bacchus, de romeinse god van wijn en extase, welke verwijst naar uitbundige feesten die vaak gepaard gaan met veel eten en drinken. Aangezien Mir en ik momenteel al weekje alcoholvrij door het leven gaan, vind ik dat het eetgedeelte best eens uitbundig mag zijn…

De komende dagen lopen en fietsen we het er wel weer vanaf….

10 juni 2025: We beginnen weer in Deldenerbroek

/ martin&miriam / 4 reacties

We zijn weer op pad! Na een aantal regendagen in ons huisje in Drenthe te hebben doorgebracht zijn we vanmorgen weer op pad gegaan. Vorige week waren we nog plannen aan het maken onderweg toen we nog in De Lutte stonden, toen Miriam haar vader ons belde met het verzoek of wij zin hadden in een etentje met de familie ivm met de sterfdag van mijn schoonmoeder, “ons Adje”. Juist doordat het de komende dagen daarna zo slecht weer werd, besloten om met volle overtuiging ja te zeggen tegen deze uitnodiging. De afgelopen pinksterdagen zijn we dus in Drenthe gebleven en hebben daar het ook lekker gehad en mooie wandelingen gemaak in ons bos.

Vervolgens op 2e pinksterdag naar Lelystad gegaan om gezellig weer even samen te zijn en bij te kletsen. Jammer genoeg was Sylvia, de oudste telg van mijn schoonouders, op vakantie met mijn zwager John. Deze was er dus niet bij helaas.

Het was druk op de weg maar keurig op tijd waren we in het Restaurant MJ Cafe in de BataviaHaven van Lelystad. Erg gezellig gehad met elkaar en na een paar uurtjes laven en kletsen weer terug naar Drenthe. Ja, voor een lunch met de familie rijden we dus gewoon even ruim 3 uur op en neer. Zoals in vorige blogs al vermeld; familie moet je zuinig op zijn en elke kans proberen aan te pakken als de gelegenheid zich voor doet. Iedereen is druk met zijn eigen leven en dat is logisch, maar daarom des te fijn om elkaar tussendoor te zien bij dit soort gelegenheden. Zeker nu we veel in Drenthe zijn of onderweg met camper aan het reizen loop je niet zo makkelijk bij elkaar naar binnen.

In augustus spreken we af om weer een weekje in Lelystad te zijn om buiten de familie nog andere dierbare vrienden, kennissen en ander gespuis te ontmoeten. Maar nu weer op pad.

Joep was gisteren tussendoor door onze vrienden Frits en Jetske uitgelaten en ging zowaar ook gewoon mee met deze inmiddels vertrouwde huisvrienden in het drentse land. Was top dat deze lieverds zich even over onze trouwe reisgezel wilden ontfermen. Joep meenemen in de auto voor een lunch voor een paar uurtjes leek ons voor hem niet zo prettig. Thuis kan hij gaan liggen in 1 van zijn vele manden, vachten, nisjes, plekjes. Maar deze rat lag gewoon op de bank. De bank waarbij hij altijd ons “ nodig “ heeft om erop te komen. Met 2 pootjes staat hij altijd rechtop tegen de bank en kijkt dan met die melancholieke ogen naar ons met een blik….”Help me, zie je dan niet dat ik er niet op kan”. En wij als personeel van hem, doen dat dan ook. Maar deze komediant kan het dus gewoon zelf. Toch maar dan ook kleden op de bank leggen als we er niet zijn.

Gisteravond na thuiskomst meteen de camper voor de deur gezet zodat Assepoester de camper weer tip top en bacterievrij klaar kon maken zodat we onze reis voort kunnen zetten. Alleen een kleine tegenvaller toen ik de camper ophaalde van de parkeerplaats. Mijn fiets stond nog op de drager achterop de camper en had een lekke voorband. Katsleeg en ik snapte er helemaal niks van. De fiets was met harde band op de drager gezet toen we vorige week naar huis reden. Maar goed; ik heb dus geen plakspullen in huis, de fietsenreparateur in het dorp is niet open deze dagen. De buitenband was van zijn velg gelopen dus ik kon voelen dat er niks scherps in de band zat. Tijdens het oppompen proberen te horen waar het lek zat. Kon niks vinden.

Aangezien we de volgende dag dus vroeg weg willen, bel ik de ANWB Wegenwacht. We hebben ook pechhulp voor fietsen. Aangezien ik al vanaf 1986 lid ben van deze club en nagenoeg nooit er gebruik van heb gemaakt, vond ik wel dat ik ze om hulp mocht vragen. Die hulp was perfect. Gisteravond ze gebeld en ze wilden nog wel om 22.00 uur langs komen of de volgende ochtend vroeg in de morgen. Deze optie koos ik dan ook. Vanmorgen dus keurig op tijd de monteur van de ANWB bij ons en deze zag uiteindelijk dat de band lek was direct naast het ventiel. Geen lek, maar een scheur in de soldering van het plekje rondom het ventiel. Aangezien wij dus weer geen standaard banden op de fiets hebben; het is geen normale band, maar ook net geen fatbike band. Deze had de beste man dus niet bij zich, ondanks dat ik wel de maten had doorgegeven. Voorstel van hem was dat ik met auto achter hem aanreed met vouwfiets achterin de auto. Nou, zo gezegd zo gedaan en binnen een uur was ik heen en weer naar Assen gereden naar een fietshandel die de binnenband op voorraad had. Binnen een kwartiertje was alles gepiept. Ik zou hier zeker een aantal uren mee bezig zijn geweest, dus ik was weer blij.

Maar uiteindelijk weer op pad nu dus. Wat zijn de plannen? Nou, die weet je bij ons natuurlijk nooit, maar de bedoeling is afzakken via Oost Nederland richting de Ardennen en daarna naar Normandië. Maar als het weer ook mooi in de Ardennen blijft, kan het ook zijn dat we daar blijven plakken. Nadat we net onderweg zijn nog even tanken en LPG tanks bijvullen en kunnen we echt op zoek naar de eerste stop in het twentse land wederom.

Na een zeer natte en koude rit komen we aan bij camperplaats Deldenerbroek in Delden. Een prima plaats die ook al bezocht was door mijn schoonzus Sylvia en zwager John, die er enige weken geleden met hun camper ook hadden gestaan. Na aankomst zien we inderdaad dat het een superplek is en installeren we ons voor de komende dagen.

Vandaag is het petweer, morgen gaan we fietsen en Delden eens even verkennen. Misschien donderdag nog dagje onder de luifel als het zo warm is. Vrijdag weer verder afzakken richting Betuwe of Limburg of misschien toch al donderdag. We zien het wel. We hebben er weer zin in en dus de komende weken zal ik regelmatig onze verslagen hier vastleggen. Toedeloe!

4 juni 2025: Pitsstop op De Eeke

/ martin&miriam / 16 reacties

Eergisteren verlieten wij het Landgoed Het Meenen in Mander om door te trekken naar De Lutte, alwaar we op de mooie camperplaats Erve Velpen, voor een paar nachten willen bivakkeren. Gerard, de eigenaar had een plekje voor ons gererveerd aangezien het nogal druk is in deze dagen tussen hemelvaart en pinksteren. Nadat we ons geinstalleerd hadden zijn we zoals gewoonlijk eerst gaan wandelen met Joep om daarna lekker in relaxstand voor de camper te laven en te dutten. Heerlijk!

Gisteren hebben we onze fietsen uit de camper gehaald om een mooie tocht te maken via het Lutterzand, een mooi natuurgebied waar we al vaker hebben rondgedwaald. Via Knooppunten app een rit gemaakt van ruim 25 kilometer via Gildehaus in Duitsland en rondom daar het agrarische landschap. Om via een hele kleine grensovergang weer terug in Nederland te komen. We dachten nog heel even dat de duitsers met een sneaky invasie ons land binnen wilden komen. We zaten namelijk bij deze grensovergang lekker even een pauze te houden, toen ineens een twintigtal oudere senioren aan kwamen rijden. Ze stopten netjes voor de grens en ik vertelde ze dat ik hun “ausweis” brauchtte. Ze moesten lachen en er ontstond een leuk gesprek over dat de nederlanders zo gastvrij zijn. Als je van Nederland naar Duitsland rijdt, dan moet je bij de grens een grenscontrole ondergaan. De andere kant op, de duitsers die naar Nederland komen, mogen zo doorrijden. Typerend voor ons land vinden ze. Dat juist om dit onderwerp migratie onze regering is gevallen, hadden ze nog niet meegekregen. Was even een leuke conversatie. Ik heb ze daarom maar doorgelaten…

Aan het einde van onze fietstocht komen we weer aan bij het Lutterzand en parkeren we onze fietsen om een langere wandeling met Joep te maken. Deze voorbeeldige teckel heeft 2,5 uur in zijn stuurmandje met ligplateau rustig de wereld voorbij zien komen. Soms met enige opwinding als hij een konijntje, kat of andere hond zag. Daarom laten we hem even uitrazen in het Lutterzand en gaat deze meteen bij het zien van het strandje en het water een poging doen om record vlinderslag te verbeteren. Super om het ventje zo enorm te zien genieten. Dat zal met je eigen kinderen niet anders zijn denken we..

Na terugkomst bij camper eten we even lekker een broodje en raken aan de praat met andere camperaars om ons heen. Tegenover ons staat een nogal bijzondere man uit Bergen op Zoom die nogal onder de indruk is van mijn lieftallige en zoekt elk moment om met Mir aan de praat te raken. Superaardig echtpaar deze 2 brabanders en vol enthousiasme komt hij vertellen dat hij bij de Expert een noodradio heeft gekocht voor wanneer de Russen komen. Een knijpkat-opwindmechanisme om de batterijen van de radio op te laden en ook een zonnecel om zonlicht te kunnen laden. De beste man heeft wel 10 minuten uit de doeken gedaan hoe het werkt en hoe hij ons tijdig kan waarschuwen als de Russen komen. Hij woont zuidelijker, dus ze komen eerst bij ons in het midden van Nederland. Oh ja….dan bellen jullie mij maar als ze bij je in de tuin staan. Dan heb ik dus die radio niet nodig….ik heb het bonnetje nog….prachtig, wat een kerel! Er zat geen stop op. Zijn vrouw zat hoofdschuddend op de achtergrond met plaatsvervangende schaamte te knikken. Die heeft vast al wel wat meegemaakt met deze heerlijke nar.

Dan zien we vervolgens dat de weersverwachtingen veranderd zijn en zijn de komende dagen kouder en natter dan verwacht. Op het moment dat we onze plannen aan het heroverwegen zijn, belde Miriam’s vader met de uitnodiging of wij met zijn allen 2e pinksterdag willen komen lunchen. Deze dag is de sterfdag van mijn lieve en o zo gemiste schoonmoeder. Hier willen we met elkaar bij stil staan en hoe kan dit beter dan tijdens een lunch? We besluiten daarom onze reis maar te onderbreken en erbij te zijn op 2e pinksterdag. Zeker nu we in Nederland aan het ronddwalen zijn met de camper.

Vorige week tijdens de dagen in Oost Duitsland kwamen Miriam en ik tot de conclusie dat wij beiden, los van elkaar, niet lekker in ons vel zaten. Eerst dachten we dat het te maken had met de ervaringen in Oost Duitsland dat ons niet kon bekoren. Maar al pratende met elkaar denken we ook dat het aan ons lag. We zaten niet lekker in ons vel. Toen Miriam met mij deelde wat haar parten speelde, was dat precies ook datgene dat mij ook enorm bezig hield en soort van verdrietig maakte. “We missen enorm wat ooit was”, zei Miriam en dat was precies wat mij ook zo raakte. Met het wegvallen van Miriam haar moeder, het wegvallen van mijn zus, zwager, broer en vader, veranderde de gehele dynamiek in ons bestaan. Met name het leven dat Miriam en ik nu leven, was vaak onderwerp tussen mijn zus, zwager en broer om in de toekomst met elkaar ergens in Europa samen af te stemmen met onze campers (zij hadden ook campers) en elkaar daar dan te ontmoeten en een paar leuke gezellige dagen samen maken. Aangezien Mir en ik nu soort van pensioen zijn gaan houden, zouden deze plannen nu zo mooi kunnen samenvallen. Het besef dat dit dus nooit meer gaat gebeuren, het gevoel van gemis van onze dierbaren zo nu binnenkomt en gevoeld wordt, maakt dat we ons niet in beste doen voelden de afgelopen week. Daarom is het dus belangrijk om zoveel mogelijk de momenten met je dierbaren te maken, zoeken en doen. Voor je het weet is het voorbij, voordat het ooit echt begonnen is. Dit alles maakt dat we dus gezellig komen lunchen met de schoonfamilie in het Lelystadse!

Nadat Miriam en ik onze gevoelens hadden gedeeld, voelden we ons al stukken beter en begon ook meer het open staan voor het vervolg van hopelijk een hoop mooie reizen voor de boeg. En ook een conclusie is het feit dat aangezien wij geen kinderen en dus ook geen kleinkinderen hebben, ons wereldje wel kleiner aan het worden is. Waar werk vaak enorm veel energie en contacten van ons vroeg, is dat nu dus niet meer zo. We zitten nu gewoon in een totaal andere levensfase en omstandigheid. Nadat we uit de hectische periode van stoppen met werken, ons huis verkopen, komen we nu pas echt in een soort rustige fase en moeten we ons hier aan wennen. Neemt niet weg dat wij ons enorm goed vermaken en blij zijn dat we de keuzes gemaakt hebben om ons leven om te gooien.

Zo zie je maar; niet alles wat je van ons leest is hallelujah, soms hoort niet lekker in je vel zitten of verdriet net zo bij het leven als de mooie momenten. Niets menselijks is ons vreemd….

Oude saksische boerderij

Vanmorgen hebben we onze spullen weer in de camper ingeladen en zijn in verband met het slechtere weer voor de komende dagen naar ons adres in Drenthe gegaan om even daar een pitsstop te maken, nu we toch in Nederland blijven. Aanstaande dinsdag gaan we weer verder met onze reis, maar waar deze heen gaat is voor ons nog de vraag. Als het weer in Nederland voor onze wensen prima is, waarom zou je dan ver weg gaan. Wellicht pakken we nog een gedeelte van onze GPT reis op, in het West Duitsland deel, of we blijven in de Benelux. Frankrijk is ook nog een optie. Het voordeel van een camper is dat er een stuur in zit, dus je kunt alle kanten op. Allicante?? JA, zou ook nog kunnen! 😉

Op de valreep vlak voor het vertrek van de camperplaats Erve Velpen, lacht het geluk ons weer toe. We komen aan de praat met onze buurman met de prachtige Hymer camper. Ik sta de camper te verzorgen met schoon toilet, afstorten van grijs water als hij even bij ons langskomt. Oosterwolde Campers, zegt hij. Dat is waar wij onze camper hebben gekocht en dat blijkt dus een bevriende familie van hem te zijn. We raken aan de praat hoe de service van sommige camperbedrijven is en hoe het proces en de garantie afhandeling tegenwoordig gaan. Je voelt je geen klant meer, het gaat allemaal te makkelijk voor dit soort bedrijven. De man bewondert onze camper en zegt dat hij precies dezelfde hiervoor heeft gehad. “ik heb nog op maat gemaakte topmatrassen voor de bedden” zegt hij. Mir en ik kijken elkaar aan en schieten een beetje in de lach. Gedurende deze week hebben we het erover gehad dat de matrassen lekker slapen, maar dat topmatrassen wel lekker zouden zijn. We hadden zelfs al gekeken op internet waar we ze konden kopen en wat ze kosten. Meneer Lindeboom, zo heet deze man, geeft aan dat zijn toppers erg goed zijn niet niet vaak gebruikt en wasbare teiks heeft met makkelijke ritsen. Topkwaliteit. Verkocht dus aan ons, zeggen we en de deal was snel gesloten. Afhalen in Drachten binnenkort…

1 juni 2025: Landgoed Het Meenen in Mander – Part II

/ martin&miriam / 1 reactie

De afgelopen dagen stonden in het teken van weer een beetje bijkomen van alle indrukken en vooral kilometers van de afgelopen dagen in het oost Duitse land. We zijn voor de tweede keer neergestreken in het prachtige Twente. In Mander om precies te zijn. Vorige maand hebben wij hier zo intens genoten van deze camperplaats en de omgeving waarin deze is gevestigd. De wandelingen in en rondom het landgoed zijn prachtig, maar vooral de faciliteiten van de camperplaats zijn echt top te noemen. Maar hierover kunnen jullie een paar blogs terug over lezen.

Na aankomst op hemelvaartsdag eerst ons gereserveerde plekje opgezocht, toen bleek dat er nog een paar plekken beschikbaar waren. Er waren 4 echtparen geweest die wel gereserveerd hadden niet op kwamen dagen zonder af te bellen. De verhuftering is ook al toegetreden bij de camperaars onder ons. Hoe moeilijk is het om, als je van gedachten bent veranderd, om even af te bellen. Maar wat doen deze mensen? Die sturen random naar 4 a 5 camperplaatsen een reservering en op het laatste moment besluiten naar welke ze gaan. En de eigenaar van de camperplaats loopt “nee” te verkopen naar andere gegadigden die wel hadden willen komen. En zeker nu in zo’n hemelvaartsweekend moeten de campings en camperplaatsen het hebben van de volle bezetting. Dit zijn waarschijnlijk ook de mensen die troep achterlaten of grijs water ergens dumpen. Ze hebben schijt aan de hele wereld. En dus geen chemisch toilet nodig waarschijnlijk…

Na het installeren van de camper, even kwartier maken en we zijn klaar voor de komende dagen vertoeven hier op Landgoed Het Meenen. We maken de eerste dagen een paar langere wandelingen met Joep en voor de rest is het vegeteren met hoofdletter Vee (rundvlees op de Cadac grill!). Het is gezellig druk en ook de laatste plaatsen van de camperplaats worden toch nog bezet. Goed klik met onze buren hier op “ons” veldje. We hebben namelijk hier Boef, een nog kleinere teckel als Joep. Wij dachten dat Joep een olijk en grappig hoofd heeft, maar deze Boef spant de kroon. Zo klein als Kobus (ons buurhondje en broertje van Joep), maar zo stoer en brutaal als een rottweiler. Mooie gesprekken en feest der herkenning over de karakters van onze teckeltjes. Daarnaast hebben we ook nog Jip, een pup van nog maar een paar maanden, met een prachtige mohére-achtige wollen vacht…Net een Swiffer. Wat een leuk, vrolijk en speels hondje was dit. Tijdens een langere wandeling met de eigenaar van Jip en Joep en mijzelf, was Jip een tornado die onder, boven, naast, achter Joep aan het springen was. Maakte totaal geen indruk bij Joep en deze liep stoïcijns door. Ook leuke gesprekken met de eigenaar van Jip. Deze erg vriendelijke en grappige man uit Badhoevedorp heeft een hoveniersbedrijf en zijn echtgenote een makelaarskantoor. Erg leuke mensen en vooral veel gesproken over het stoppen met werken en onder welke voorwaarden en onze plannen hoe wij die gaan vormgeven. Wellicht komen we ze nog een keertje tegen onderweg. Zou leuk zijn.

Afgelopen zaterdag “waren we er weer” na de reisdagen van de afgelopen dagen en lekker even 1,5 dag gechild op het Landgoed. Vooral het feit dat de koffiebar De Koffiesnor ook op het terrein zit, konden we hun heerlijke boerenijs weer eens tot ons nemen. Aanrader! Ook halen de camperaars hier in de ochtend de vers gebakken broodjes en kun je hier gezellig op het terras met elkaar een bakkie doen. En de zon scheen volop en dus was er iemand die er helemaal voor ging liggen…

Zonnebaden op eigen bedje

Het weer was zaterdag natuurlijk helemaal top, dus iedereen had goede zin. Wij dus ook en daarom besloten om een mooie fietstocht te maken richting de omgeving van het Springendal. De fietstocht brengt ons door Vasse en vandaar uit verdwijnen we in de bossen van het Springendal. Joep giert het uit in zijn supersonische vliegmand en waant zich Superman voorop bij Miriam boven het fietsstuur van haar. We stoppen tussendoor nog een paar keer om Joep even een wandeling te laten doen en hij vermaakt zicht prima. Wij dus ook!

Na terugkomst bij de camper even een drankje gedaan en vervolgens de Cadac Safari Chef maar weer uit de hoezen gehaald om lekker buiten te kunnen koken. Ik besluit om vandaag een paar klussen “aan te pakken” en met volle overtuiging begin ik met een technische aanpassing te maken aan ons verwarmings- en boilersysteem van de camper. Jullie kennen mij inmiddels; ik ben niet zo’n klusser (understatement of the year) en dus mijn zelfvertrouwen is ergens onder nul te bekennen. Maar ik begin eraan. Ik pak mijn gereedschapsset uit de garage van de camper en ik besluit dat ik de Black & Decker Workmate niet ga gebruiken en laat deze achterwege…Ik moet een probleem met de water- en condensafvoer oplossen en na diverse youtube video’s te hebben bekeken, mailwisseling met de fabrikant van het nieuwe onderdeel en het pakken van de EHBO-kist, begin ik toch maar met de klus. Wat denk je? Binnen 5 minuten klaar. Wel met ondersteuning van Mirreke, aangezien ik al bij het uitpakken van de verpakking riep dat het niet ging passen. Hieronder zien jullie de foto van het eindresultaat….ik ben tevreden!

Oplossing voor afvoer condenswater

Dan nog een tweede klus te doen in dit weekend. Ik moest ook nog een technische aanpassing doen aan het mechanische antidiefstalsysteem van onze chinese vouwfiets. Vaak vergeten wij het slot mee te nemen als we gaan fietsen. Dit betekent dat we dan ook nooit ergens kunnen gaan wandelen onderweg of een terrasje pakken, aangezien we de fietsen niet zonder slot achterlaten. Hiervoor hadden we een oplossing, maar deze moest nog gemonteerd worden. Nou…gezien het eerdere resultaat van mijn vorige technisch project, durf ik nu echt alles aan! Ook hier tevreden over het eindresultaat!

Kryptonite slotbracket gemonteerd

Mijn aanzien bij mijn lieftallige echtgenote is enorm gegroeid deze dagen, dus voor de interne mens werd weer goed gezorgd. Mir heeft weer heerlijk buiten gekookt en we hebben tot laat in de avond onder luifel gezeten. Op de vraag of het nog gaat regenen vanavond/vannacht was er een gast die zei dat er geen druppel ging vallen en zeker geen onweer verwacht. Alleen maar in Limburg! Maar deze Mevrouw Pelleboer is vervloekt op de camperplaats. Godzijdank hadden wij einde van de avond de luifel ingedraaid, stoelen opgeborgen en schoenen in de garage gezet. Godzijdank! Het onweer brak los en de regen kwam met bakken uit de hemel vannacht. Om ons heen werden in de nacht alsnog luifels ingedraaid en rumoer om ons heen. Mevrouw Pelleboer is de volgende ochtend met stille trom vertrokken…

Vandaag, zondag 1 juni, zien we een exodus aan vertrekkende campers en kunnen wij nog een paar dagen blijven staan. We pakken na het ontbijt weer de fiets en gaan op pad richting Watermolen Bels en Watermolen Frans in het Dal van de Mosbeek. Het is maar een paar kilometer fietsen en aangezien het zondag is, is het druk overal. Maar de watermolens zijn de moeite waard om te bekijken en zijn gelegen in een prachtig glooiend landschap.

Watermolen Bels werd in 1725 gebouwd als papiermolen. Nadat papier maken steeds minder opleverde, besloot men in 1845 een tweede molen bouwen. Watermolen Frans, waar cichorei werd gebrand. Dit is een soort vervanger van koffie, voor de mensen die echte koffie niet konden betalen. In 1860 bouwde de zoon Frits van de watermolen om tot korenmolen en ruim 50 jaar later, in 1916 kocht Jannes Bels het hele complex en werden de beide watermolens vanaf dat moment korenmolens. Vanaf 1962 werd het complex een bekend horeca-onderneming. Eerst als een Theeschenkerij en nu al sinds jaren een gezellig onderkomen voor menig lekkere lunch, diner of gewoon om lekker op het terras een drankje te doen.

Na terugkomst bij de camper besluiten we om de boel alvast een beetje op te ruimen en beginnen met de fietsen weer in te laden. Wat overigens wel een leermomentje was is het feit dat de fietsgespen op een Thule fietsendrager gemaakt zijn voor normale fietsen. Maar nu we dikke fatbike-achtige banden hebben, passen deze gespen niet. Daarom maar met spanbanden van de bouwmarkt maar de boel vastgemaakt. Op route maar ook eens langs Obelink in Winterswijk gaan om de XXL gespen aan te schaffen. Man, wat een gedoe met die spanbanden. Het is weer gelukt. Morgen maar eerst eens kijken waar we terecht komen.

Deze laatste middag hier op Landgoed Camperpark Het Meenen werden we verrijkt met een bezoekje van Mila, de jongste telg van 5 jaar, het gezin hier op dit landgoed, de familie Steggink. Mila kwam met de meest boeiende verhalen over haar school, vakanties, haar broers, de honden, haar oma, het hondje van haar oma, de campers en het leven in het algemeen. Zelfs over de liefde had ze haar vraagtekens. Jongens vond ze maar irritant. Wat denk je met 2 broers zegt ze….en liefde? Ach, Kees is verliefd op haar, maar die is lelijk…..daar begin ik niet an! Mooie afsluiter van deze paar dagen hier in Mander. Morgen weer verder.

We blijven wel hier in Twente hangen de komende dagen, want we zijn er samen wel over uit dat we deze regio echt 1 van de mooiste van Nederland vinden. We hebben nog ruim 4 weken te gaan voordat we weer thuis moeten zijn, dus alle opties zijn nog open!

29 Mei 2025: Terug op (Nederlandse) aarde!

/ martin&miriam / 9 reacties

Tja…We kunnen er een heel verhaal van maken; en dat hebben we de afgelopen dagen ook gedaan, maar we zijn weer terug op Nederlandse bodem. We kunnen zeggen dat de reis die ChatGPT ons heeft voorgesteld en waar wij ons aan hebben gecommiteerd is tegengevallen. Maar dat is maar gedeeltelijk de waarheid.

De route die GPT had gemaakt was zoals wij hem gevraagd hadden. De route slingerde tussen allemaal natuurgebieden en kleine gehuchtjes. Geen serieuze stad gezien en het was werkelijk een prachtige rit van 4 dagen. Waar ging het dan mis? Nou, dat lag hem in het feit dat een aantal camperlocaties niet meer bleken te bestaan of veel duurder waren dan was aangegeven door de digitale wijsneuzen. Als je zegt dat een camperlocatie een tientje per nacht kost en je komt aan en het blijkt 25 tot 39 euro per nacht te zijn, dan wordt het plaatje veel duurder dan je vooraf denkt. Ja, maar een vakantie mag toch ook wel wat kosten? Jazeker, maar wij kennen inmiddels geen vakantie meer en leven van ons eigen vermogen en er is geen inkomen meer. Dan is het verblijven in Oost Duitsland een hele dure grap. Alle campings daar en camperplaatsen waren allemaal tussen de 30 en 50 euro per nacht. Dat zijn wij niet gewend als we onderweg zijn. Daarnaast is het dan ook nog zo dat de acccommodaties ondermaats waren qua faciliteiten en onderhoud. Het was echt ouderwets oost duitse gezelligheid…not! Ook de mensen die we daar spraken in tankstations, winkels en op de camperlocaties waren niet vriendelijk. Wantrouwend en argwanend zelfs, was onze gezamenlijke beleving. Kortom; het voelde helemaal niet goed om daar te zijn.

De camperlocatie van gisteren, Ufercamp Eldeblick in Neuberg bij Parchim, spande de kroon qua ongemakkelijk gevoel. Deze locatie zag er op voorhand prima uit en qua potentie zou het zeker een prachtige locatie kunnen worden. Gelegen aan een rivier met terrasje, restaurantje, bootjes, haventje, zag het er veelbelovend uit toen we aankwamen. We kwamen aan omstreeks 15.00 uur en niemand aanwezig. De campereigenaar van de enige andere camper die er stond, liep ons tegemoet en begon meteen met dat we niet overal konden gaan staan want zijn vrienden kwamen. Of we maar op een ander veldje wilden gaan staan. Op de vraag of hij de eigenaar was, zei hij dat die er nog niet was, maar pas om 17.00 uur zou komen. We gaan niet 2 uur staan wachten totdat hij komt en de andere man zei ook dat we op het andere veldje wel een plekje konden pakken. Wel wist hij ons te vertellen dat de volgende dag (vandaag dus) hemelvaart en Herrentag gevierd zou worden en er een gezellige boel zou worden gemaakt. Nou, voor een dagje leek ons dat wel wat, dus we besloten om te blijven voor de 22 euro per nacht. De camper geinstalleerd en aangesloten op de plek die we uitgekozen hadden.

Om 17.00 uur kwam er een medewerker het restaurant open doen en kwam bij onze camper om te vragen wat wij kwamen doen. We moesten naar het restaurant komen om de formaliteiten te regelen, was de wat dwingende opdracht van de jongedame. Ik meteen met haar naar het restaurant om alles te regelen. Er kwam niks aan informatie voor mij als klant, maar meteen werd de kassa aangeslagen en of ik even 39 euro wilde afrekenen. Maar het was toch 22 euro? Ja dat was bij vorige eigenaar, was haar repliek. Er kwam niets aan informatie waar ik alles kon vinden op het terrein zoals; losput voor grijs water, waar chemisch toilet geleegd kon worden, waar schoon water geladen kon worden, waar vuilnis in container kon. Niets van dat alles. Oh ja…toen pas kwam de mededeling dat het nog kon gebeuren als er nog andere camperaars kwamen, dat ik mijn camper moest verplaatsen naar een andere plek. Mijn vraag waarom dit was en of deze camperaars dan al gereserveerd hadden, was haar antwoord dat dat niet het geval was en dat zij wel bepaalde wie waar moesten staan. Ik gaf aan dat ik niet meer ging verplaatsen aangezien ik al stond waar ik stond en dat ik inmiddels betaald had voor de plek. En wat maakt het dan dat ik weg moet voor een ander die niet gereserveerd heeft? De dame kwam er nu niet meer uit en belde de eigenaar. Na vijven en zessen mocht ik blijven staan. De rest van de dag kwam er niemand meer aan op het terrein. Achteraf snappen wij dit wel waarom er geen andere gasten meer kwamen. Voor 39 euro per nacht kom je op een zeer hobbelig en oneffen terrein, kun je je chemisch toilet niet legen, kun je nergens je grijze water kwijt, zijn de toiletten goor en vies, de afwasplaats vol met vogelpoep en ligt er een uitgedroogd wekenlang vies vaatdoekje waar de schimmel op staat. De middag en avond stond in het teken van overlast ivm klaarmaken voor het feest van vandaag. Bierwagen, tafels en stoelen werden neergezet met ook nog gelal en gebral. Voor de rust was onze timing ook al beroerd. In de avond nog met de eigenaar gesproken in goede harmonie en hem feedback gegeven over onze ervaringen voor deze 39 euro per nacht. Voor de niet camperaars onder ons; dit is een erg duur tarief wat ook nog niet eens in verhouding staat tot het gebodene voor een camperplaats. De eigenaar wist niets van campers en had een autogarage en deed dit er even bij naast omdat het hem wel leuk leek. Het tarief moest voor hem zo hoog zijn want hij moest wel winst maken op zijn investering. Maar dan moet je wel ook wel topfaciliteiten bieden, en die biedt je niet, zei ik nog. Dit gaat hem niet worden. Einde van het jaar is het klaar met dit avontuur denk ik.

Dan maar de volgende plannen maken. Rügen was onze jarenlange verlangen als bestemming om eens langs te gaan als we in de buurt waren. Dat zijn we nu, maar door het feestweekend is het daar bomvol met kampeerders en zijn daar de tarieven ook belachelijk hoog. Na intern beraad besluiten we om deze hoek van Duitsland achter ons te laten en zien we de weersberichten om ons heen. Nederland lijkt voor ons het beste weer te hebben voor de komende week. Niet te warm, zonnig, fiets- en wandelweer. Het voelde dan bij beide ook meteen goed om weer “ga terug naar start en begin opnieuw” te besluiten.

Vanmorgen om 6.45 uur vertrokken we vanuit Duitsland om de 425 kilometer als een speer terug naar Nederland aan te pakken. Weinig verkeer en we passeren zonder problemen Hamburg en Bremen en komen uiteindelijk tegen de middag aan op Landgoed Het Meenen in Mander, Twente. Hier zijn we een maand geleden ook al geweest en werkelijk een toplocatie om te verblijven. En dat voor € 18,50 per nacht en waar alles echt top top top is! We zijn blij en verblijven hier een paar dagen om bij te komen van de afgelopen reisdagen.

We gaan dan wel weer bepalen welke kant we op gaan. We denken dat we in de Benelux blijven en eerst maar eens ons eigen landje weer eens gaan verkennen. Dit regelen we dit keer zelf en laten ChatGPT even met rust.

Maandag 26 en 27 Mei 2025: Grossenkneten en Klein Eilsdorf

/ martin&miriam / 4 reacties

Maandagochtend eerst nog even naar Emmen gereden om voor Mir bij Hans Anders haar bril nog iets aan te laten passen (ze zag het niet meer zitten…) en daarna nog even naar de ANWB om een duitse milieusticker te halen. Deze waren wij vergeten om te bestellen en via de ANWB website stond vermeld dat je bij de winkel een milieusticker kon halen. Ondanks dat wij totaal niet van plan zijn om een milieuzone binnen te rijden de komende weken tijdens de rondreis door Duitsland, besluiten we dat het toch wel verstandig is om het te doen. Inmiddels moet je voor elk land een milieusticker hebben, maar ik vind het een geldklopperij! Ik bedoel; op alle kentekenbewijzen staan de emissiekwalificaties van het betreffende voertuig. Op ons kentekenbewijs staat Euro6 als zijnde de specificatie en dus zeer schone motor. Maar goed…ik sta bij de ANWB winkel te wachten op mijn beurt en vertel wat ik kom doen. Wat denk je? 5 werkdagen voordat je het bewijs thuis krijgt gestuurd. Ze vullen alleen een aanmeldformulier in en het kenteken en -bewijs. Tja…dat had ik in het weekend ook zelf kunnen doen! Onze bedoeling was om last-minute het direct op te kunnen halen. Geen sticker dus. De medewerker van de winkel vroeg wat onze bedoeling was en ik vertelde hem onze reisplannen in de natuur door verschillende natuurparken. Kom je ook in het Ruhr-gebied of andere grote steden? Nee, zeg ik. Nou…dan kun je gewoon gaan hoor! Nu waren we dat toch al van plan, maar nu we de zegen van de ANWB medewerker krijgen, gaan we zeker!!

Ik kom vervolgens thuis aan en rijd ons straatje in. Miriam zit al helemaal klaar in de camper met Joep en heeft alles afgesloten thuis. We kunnen meteen weg. Binnendoor langs Emmen, Klazinaveen richting Meppen gaan we Duitsland in. We volgen de route die Chat GPT voor ons gemaakt heeft en deze leidt ons om steden, vermijdt snelwegen en zoveel mogelijk door de natuur naar onze diverse bestemmingen. Het is een erg mooie rit door bosgebieden en landbouwregio’s in Emsland.

Tussendoor stoppen we nog bij onze oorspronkelijke locatie die Chat GPT voor ons bedacht had. Een camperplaats die direct naast een kasteel gelegen zou zijn. Schloss Clemenswerth in Sögel. Aangekomen aldaar blijkt dat de camperplaats is opgedoekt. Je mag er alleen nog maar parkeren. Waarschijnlijk mag het niet meer omdat ook onder camperaars er mensen zijn die het verpesten voor anderen. We horen verhalen over vuil achterlaten, chemisch toilet in bosjes leeggooien, camper 3 dubbel parkeren. Ja, dan zegt een gemeente op een dag; klaar ermee! Zonde, want het was een mooie plek. We lopen samen met Joep een ronde langs het slot en zien een parkachtige omgeving met mooie grasvelden en prachtige panden. Miriam maakt weer foto’s en ik laat Joep even uit (en ruim zijn ontlasting op…). We vertrekken weer en besluiten om door te rijden naar de volgende locatie die GPT ons heeft opgegeven.

We rijden richting Grossenkneten en besluiten daar op de gratis camperplaats van het dorp te gaan overnachten. Alle faciliteiten zijn er en alleen stroom en water moet je betalen. Wij hebben niets nodig en staan daar dus helemaal gratis. Het dorp doet enorm zijn best om voor toeristen nog wat te melden te hebben. Ondanks dat er niets bijzonders te zien is, lopen we weer met Joep rondom een vijver en slenteren door het dorpje. Na terugkomst bij de camper zien we dat er nog een camper is bijgekomen. In de avond nog een paar en staat alles dus vol in de avond. Was echt een prima plek en super rustige nacht gehad.

Vanmorgen erg rustig aan gedaan voordat we vertrokken. We hebben alle tijd zeggen we en zo is het uiteindelijk ook. Nadat ik de camper heb klaar gemaakt voor vertrek, rijden we eerst nog even langs een lokale levensmiddelenwinkel. Echt nog een particulier kruideniertje waar we vers brood kopen en ook nog een paar flessen water.

De rit daarna is door erg mooie natuurgebieden en rustige secondaire wegen. We rijden oostwaarts en we komen steeds minder verkeer tegen. Slingerweggetjes door kleine gehuchten waar de enige opwinding van de dag ver te zoeken is. We rijden richting Bleckede, om daar bij een bioreservaat aan de Elbe te gaan staan. Tenminste; dat had Chat GPT ons opgedragen. De rit zou zo 210 kilometer zijn, maar of we zover komen vandaag is nog maar de vraag, aangezien de kleine weggetjes niet opschieten.

Maar eerst willen we ook nog tussendoor een wandeling maken door het Pestruper Grabenfeld. Dit is een archeologische vondst van grafheuvels jaar 800 voor Christus. De heuvels hebben doorsneden van 6 tot 12 meter doorsnee en de locaties van de heuvels zijn in rangorde (lees: rijkdom) bepaald. We lopen samen de wandeling rondom de grafheuvels. Het heideveld met de grafheuvels ziet er mooi uit, ondanks dat de zon in geen (heide)velden en wegen te vinden is. Sterker nog; door de regen maken we dat we snel weer door kunnen en gaan verder met onze rit.

We komen er onderweg al snel achter dat we beiden hondsmoe zijn en zo zien we er ook uit, blijkt uit een selfie. Ik ben nog brak van het motorweekend in Sauerland en Miriam is moe en brak in haar hele lijf. We maken de rit niet af zeggen we en willen een mooie picknickplaats zoeken om te lunchen in de camper. Deze vinden we niet snel en we besluiten dan net na de middag om ergens een camperplaats te zoeken om de rest van de dag te relaxen in de camper.

Miriam zoekt op de apps die we gebruiken om camperplaatsen te vinden en ziet er eentje in de buurt bij een boerenhoeve. Camperplaats Dettmershof in Klein Eilsdorf. Een heel klein dorpje voor Walsrode. We komen er aan en zien geen beweging en het ziet er ook niet uit als een camperplaats. Ik loop naar de grote deur van het huis en zie ook daar geen beweging. Totdat er opeens een hele vriendelijke man uit een schuur naar ons toe komt lopen en we zijn welkom om te verblijven. Kan maar 1 nachtje, maar dat was ook voor ons de bedoeling. Hij loopt voor onze camper uit en we rijden over een smal kronkelend laantje achterom het huis en worden bij iedere meter die we verder rijden enthousiaster. Wat een prachtige plek en wat heeft de man er iets moois van gemaakt! We staan op een grasveldje en zijn de enige die er deze dag staan. Het veldje heeft allerlei leuke nisjes en overal is wat te zien. Emoe’s, damhertjes, geitjes, kippen, pipowagen, kampvuurplek, schommelbankjes, hangmatten, vijvers, wijnvat om in te overnachten (Miriam slaapt niet thuis vanavond denk ik….), houtgestookte sauna en een stiltetuin. Het is prachtig. En rustig…heel rustig….we kakken nog verder in en daarom ook maar meteen na de lunch een siësta gehouden.

We vermaken hier de rest van de dag prima en hebben het rijk alleen. Het weer is nog wisselvallig met soms zon, maar ook buien tussendoor. Miriam leest lekker haar boek en ik ben blog aan het schrijven.

Morgen gaan we verder en besluiten om voor een paar dagen af te wijken van het reisplan dat Chat GPT ons heeft opgedragen. Waar we heen gaan? Ergens waar we al jaren over hebben waar we naartoe willen als we eens in de buurt zijn. Nou….we zijn in de buurt! Jullie lezen het in een volgend blog!