Ondanks dat we inmiddels al weer in Nederland aan het werk zijn en de vakantie er dus weer op zit, toch nog maar even ons blog cq dagboek bijwerken van de laatste 2 reisdagen terug naar huis.

We stonden afgelopen vrijdag toch maar redelijk vroeg op om ons klaar te maken voor de terugreis. We dubben nog hoe we terug gaan; over Frankrijk of Zwitserland en Duitsland. Als we door Zwitserland gaan, dan moeten we bij de douane aldaar in plaats van een vignet, een ander formulier kopen. Dit heeft te maken met het feit dat onze camper zwaarder is dan 3500 Kg. Dan worden we gezien als vrachtauto en dus een andere belasting die we moeten betalen. Maar aangezien die zwitsers doorgaan nou niet echt de grootste feestvierders en lachebekken zijn, had ik er eigenlijk niet zo’n zin in om via Zwitserland te gaan. Maar ja; het is de kortste, snelste en dus ook goedkoopste weg om te gaan en omdat het weer in Freiburg regio ook goed is, lijkt ons een paar dagen Duitsland ook nog wel even lekker. Daarom toch maar besloten om gewoon via Zwitserland te gaan reizen.

Eerst nog even alles opruimen rondom de camper, scooter er weer op vastmaken en luiken dicht en nog even betalen bij de camping. We hebben een erg warme nacht achter de rug en de verkoeling tijdens het rijden met open ramen is voor beiden een welkome remedie tegen de warmte. Eerst nog even tanken bij een nogal krap en druk tankstation. Ik liet mijn slang er weer eens lekker inhangen, maar alles wat er uit kwam; geen diesel! Bleek het weer zo’n vooraf betalen tankstation te zijn. Zo klantonvriendelijk vind ik dit! Ook de betaalterminal was alleen in het italiaans weergegeven. Nu kan ik mij redelijk redden in het italiaans, maar dit was even een brug te ver. De medewerkster (tenminste, dat denk  ik dat het was…) hielp mij uiteindelijk en zonder al teveel vertraging gingen we op pad.

De rit door Italie verliep zonder files dus na een paar uur kwamen we in Chiasso, de zwitserse grensovergang aan en moest ik dus het bewuste formulier voor onze camper gaan kopen. Na 3 loketten te hebben afgelopen was ik er al weer klaar mee. Niemand die mij kon helpen aan het 10-daagse tol formulier dat “Schwerverkehr-angabe” heet. Chagrijnig werd ik ervan en dus liep ik maar even lopend op de douanier aan om hem te vragen. Doorrijden en niet hier lopen was zijn snauwige reactie. Krijg de pest dan maar, dacht ik en reed met de camper door de italiaanse grens naar de zwitserse. De douanier aldaar zag meteen dat ik geen vignet had en gaf met een arrogante armbeweging aan dat ik aan de kant moest parkeren. Lekker; worden we helemaal gecontroleerd was mijn eerste gedachte. Maar niets van dat alles! De douanier was erg vriendelijk en had gezien dat ik mijn best had gedaan om het formulier te bemachtigen. Hij was erg behulpzaam en gaf zelfs nog tips om langer dan 10 dagen met dit formulier te doen en zei nog dat het eigenlijk een koopje was in relatie met het normale vignet, dat 40 euro kost. Mijn formulier kostte 30 euro en binnen 5 minuten was ik weer op weg. Goed te doen dus en nu weet ik hoe het zit, kan ik ook weer andere camperaars op het camperforum aangegeven wat te doen. Het blijkt namelijk dat veel camperaars met deze onzekerheid zitten. Zo zie je maar weer; elk nadeel heb zijn voordeel!

Onderweg verliep alles prima. Geen files, alleen maar even 10 minuutjes bij de Gotthard Tunnel en verder niets. Met een comfortabele kruissnelheid van 100 kilometer per uur, reden we langs de mooiste vergezichten en kwamen we midden in de middag in Duitsland aan en gingen we op zoek naar een leuke camping.

Miriam had haar best gedaan om via de Apps en Google een goed alternatief te zoeken en ook gevonden. Vanavond slapen we op Camping Lug im Land in Bad Bellingen. Een grote, fraaie camping met verharde camperplaatsen. Mooi sanitair, leuk thermisch zwembad en een gezellig restaurant. Nadat we eerst nog even voor de camper een dutje hadden gedaan en wat gedronken, lekker gedoucht en toen in avond heerlijk gegeten bij het restaurant. Ongelofelijk als je 2 weken in italiaanse sferen bent geweest qua culinaire pasta’s en pizza’s, we allebei meteen weer terug grijpen op de degelijke wiener schnitzel met salade en frietjes/gebakken aardappeltjes. De schnitzels waren zo groot dat je er menig studentenkamer ermee zou kunnen bekleden. Maar was erg lekker.

Na terugkomst bij camper hadden we binnen no time weer mensen op bezoek die een praatje wilden maken. Erg leuk allemaal, maar je hebt er niet altijd even veel zin in. Deze mensen waren zo nieuwsgierig naar onze camper, dat bij grote uitzondering en verbazing Miriam ze mee naar binnen nam om de camper te laten zien. Heel raar….De camper is normaliter een onneembare vesting met die pitbull die er normaal voor ligt, maar ze had een milde bui denk ik….

Na afzakkertje heerlijk geslapen omdat het toch weer wat koeler was dan in Italie. Heeeerlijk! Ook weer een romantische zonsondergang gezien, dus die stemming zat er ook weer goed in.

Morgen willen we binnendoor verder richting huis en niet over snelweg. We hebben nog een 2-tal dagen om nog 700 kilometer te reizen. Moet lukken!