Bretagne

4 en 5 September 2019: Camping Armor Loisirs in Trebeurden, Bretagne

/ martin&miriam

Zoals gisteren al gezegd blijven we de kust volgen de komende dagen. Na vertrek van de camping, verliep de reis prima en hebben we eerst onderweg nog gestopt om boodschappen te halen bij een grote supermarkt die we tegen komen. Mir doet de boodschappen en ik blijf bij de camper. Nadat we genoeg eten hebben ingeslagen, gaan we weer op pad. We vertrokken vanmorgen met grijs, grauw en nat weer, met een temperatuur van 14 graden. Niet om echt vrolijk van te worden, maar gaandeweg de rit schiet de temperatuur omhoog en laat de zon zich weer van zijn zonnigste kant zien. De landschappen waar we doorheen rijden lijken niet echt spectaculair, maar zien er gewoon plattelands uit. Weilanden, glooiende landschappen, soms een leuk dorpje, soms een rommelig industrieterrein en heel soms verkeer.

Het is hier zo rustig qua verkeer. We komen onderweg niet veel auto’s tegen op de secondaire wegen. Dan zien we uiteindelijk weer de kust in het vizier komen. De wegen die we kiezen zijn echt de kustweggetjes en zodoende zien we de opaal-kust van Bretagne weer regelmatig verschijnen. Miriam wil vandaag doorrijden naar de Granite-Rose kust. De graniete rotswanden daar zijn rose-achtig van kleur en in de zee liggen enorme rotsen verspreidt in het water. Slingerend door de dorpjes komen we via Binic, Plouha, Paimpol, in Treguier aan. Een prachtig dorpje met een waanzinnig mooi strand aan de Granite-Rose kust.

We besluiten om onze camper in de haven te parkeren en met Joep een wandeling te maken langs het strand en door een parkje op een eilandje vlak voor de kust. We zien een oudere man lekker zwemmen in de zee, slenterende stelletjes die flaneren over het strandje en de zonnestralen op hun neer voelen dalen.

Vervolgens rijden we door en komen aan in Tresgastel, net voorbij Perros-Guirec. Ook hier besluiten we om de camper ergens neer te zetten en weer te gaan wandelen met Joep. Het was een erg fraaie wandeling langs en tussendoor enorme rotsblokken in de zee in een baai. We lopen helemaal door tot het einde van het strand en passeren dan fantastische kapitale villa’s met uitzicht op de opaalkleurige zee en haven. Wat een plek om te wonen! We komen erachter dat wanneer je om de villa’s heen loopt er een ander strand en kustlijn tevoren komt. We lopen door en zien dan vervolgens echt mooie stranden en kustlijn. 

Beiden zeggen tegen elkaar dat Bretagne ons enorm verrast heeft qua natuur en infrastructuur. Het lijkt echt op Engeland en Schotland in vele opzichten, daarom wordt Bretagne dan ook wel Klein-Brittanië genoemd. Voor ons heeft het deze dagen het beste van beide werelden; het lijkt op Schotland, maar dan in de zon en in korte broek. Een duidelijke win-win situatie. We gaan hier in de toekomst dan ook nog zeker terug komen.

Mir en ik genieten enorm van deze dag en ook de blijheid van Joep voor het eerst bij en in de zee is ontwapenend om te zien. Met een bravour en enthousiasme loopt hij het water in en rent en vliegt over het strand.   Na een tijdje verlaten we het strand en pikken de camper weer op om verder te gaan. Het is midden van de middag en we willen het komende uur langs de kust een fijne camping vinden om de komende dagen te verblijven. De kust volgend komen we na een half uurt in Trebeurden aan, een dorpje helemaal in het noorden van Bretagne ten westen van Brest.

We ontdekken op Campercontact de camping Armor Loisirs die goede recenties krijgt en ook de foto’s zien er uitnodigend uit. Ook nog een paar honderd meter van het strand, dus we besluiten om deze camping maar eens op te zoeken. Bij aankomst was er plek genoeg om te staan, dus na installatie even gemoedelijk met wijntje en biertje in de zon zitten. Mir begint einde van de middag lekkere maaltijd te bereiden en ik lees lekker wat luchtige kost in magazines. Heerlijke avond gehad met ook nog TV tot beschikking, doken we vroeg in bed aangezien de avonden hier wel enorm afkoelen.

Vanmorgen erg rustig aan wakker geworden. Het regent een beetje buiten en zolang Joep nog slaapt, blijven wij ook lekker in bed dommelen. Het is de eerste ochtend dat we zo in luierstand de dag beginnen. Einde van de ochtend lekker douchen en kreeg Miriam weer een schoonmaakstuip. De hele camper moest eraan geloven en onze Mien Dobbelsteen was weer niet te houden. Daarom ik maar even met Joep gewandeld en buiten schot gebleven. De camper is weer verkoopklaar! Menig showroom zou willen dat hun campers er zo uitzien…

Na de middag besluiten we om via een wandelpad achter de camping naar het lagere gelegen strand te lopen. Een wandeling van ongeveer 1,5 kilometer, maar wel via steile wandelpaden. Nu is het in mijn geval door de zwaartekracht makkelijk om naar beneden te lopen, want de massa doet zijn werk. De wandeling terug zie ik als een berg tegenop. Ook Miriam blijkt. Maar goed; de beloning van deze wandeling is wel dat we op een strand terecht komen wat supermooi is. We lopen naar de waterlijn met Joep en willen kijken of hij er wat aan vindt zo in die zee. Nou; hij vond het geweldig! De beelden zeggen genoeg, maar het was aandoenlijk om hem zo blij en druistig door het water te zien banjeren.

Na een uurtje op het strand te hebben vertoeft, lopen we terug naar de camping en komen hijgend en puffend aan bij onze camper. Daar de rest van de middag lekker geborreld, gelezen en gebabbeld. Er moeten vandaag wat zakelijke knopen doorgehakt worden en dan is het altijd wel weer fijn om te vernemen dat we op 1 lijn zitten en ik volledige support van mijn Mirreke mag ontvangen.

De temperatuur begint einde van de middag af te koelen en we gaan zo naar binnen. Het heerlijk avondje is gekomen en vinden het kneuterige in de camper ook zo leuk. Deur dicht, kacheltje een beetje aan, lekker kokkerellen met TV-tje aan en knus onder de wol vanavond.

Morgen besluiten we deze regio te verlaten en gaan richting het Loire-dal. Het weer hier gaat de komende dag veranderen en aan de Loire schijnt het nog lekker 23-25 graden te zijn. Morgen dus weer een reisdag!

2 + 3 September 2019: Cote d Amors & Cap Frehel (Bretagne, France)

/ martin&miriam

Maandagochtend worden we bij het ontwaken voor onze camper onaangenaam verrast door een paar megadrollen van een hond die duidelijk 2 a 3 maal groter is dan Joep. En Joep kan er ook wat van hoor! Maar goed, naast ons staat een belgisch echtpaar met 2 grote hazewind-honden. Gisteren waren de belgen erg toegankelijk en vriendelijk lachend naar ons, maar vanmorgen doen ze hun uiterste best om ons niet te zien of te groeten. Aangezien het de enige 2 grote honden op deze kleine camping zijn, moeten zij het geweest zijn. Toen ik de drollen zag, dacht ik ook; ha! Ze winden er geen doekjes om! Asociaal om zo’n baal stront voor de camper van een ander te laten liggen. We kunnen het niet bewijzen maar toch..Je ruimt toch de poep van je hond op, op een camping.

Een onsmakelijk begin van onze dag en dit blog, maar je maakt wat mee tegenwoordig…

Na even de boel opgeruimd te hebben, gaan we op pad. Vandaag staat niet een lange rit gepland, dus we hebben alle tijd van de wereld. We overwogen eerst nog om de Normandische kust meer te bekijken, mede door de enthousiaste tips van mijn ex-collega Serena. Dat ziet er ook goed uit, maar aangezien vooral Bretagne en Vannes op de planning staan, blijven we bij ons plan. Maar 1 ding is zeker; Normandie gaan we ook nog eens doen, want het was prachtig daar!

Wel besluiten we nog om Mont Saint Michel te bezoeken. Dat is een dorpje op een eilandje wat ook het hele eilandje bestrijkt. Wereldwijd bekend en daarom ook wereldwijd bezocht. We rijden daar de parkeerplaats op en staan in een file om naar een eilandje te mogen kijken. Hier komen de cultuurbarbaren binnen ons weer op en besluiten om weg te gaan van deze mega-drukke plek en het allemaal wat meer op een afstandje te bekijken. We zetten de camper bij een koffiestop, met uitkijk op het eilandje. Miriam wil nog wat foto’s maken en loopt een stukje die richting op. We hebben het gezien, maar ook direct daarna weer door met de rit.

We rijden nog even langs de kust voordat we hem uit het oog zien verdwijnen. Al snel rijden we Bretagne binnen. Door de binnenlanden van Bretagne, vlak langs de kust doet het landschap ons denken een Engeland en Schotland. Soms meer Schotland door de ruige rotsen, soms Engeland door het glooiende landschap met allemaal grove bouwstenen die doen denken aan de Cotswolds in Engeland. We hebben het hier prima naar onze zin en zitten goed in ons vel. 

Na verloop krijgen we weer contact met de kust en passeren we een aantal plaatsjes langs de Cote d Amors. We gaan de dorpjes niet in omdat we niet weten of onze camper wel makkelijk door de straatjes kan. We hopen op elke keer kleine campings net buiten die charmante dorpjes, zodat we makkelijk ook die dorpjes kunnen bezoeken per voet of fiets.

In het noorden van Bretagne ligt het departement Côtes d’Armor. 

De kust van Côtes-“Armor is werkelijk van een ongekende schoonheid. Vooral de emerald-kleurige wateren maken enorm indruk bij ons als we langs de kust rijden. Ook de hoge rotsen die we soms zien, maken het plaatje compleet.

We denken erover om in Dinard een camping te bezoeken. Dinard staat bekend om het statige en flamboyente leven van de vroegere rijkere fransen, waardoor dit plaatsje ook wel het Nice van het noorden wordt genoemd. Wij vonden het vergane glorie voor wat we gezien hebben. Bij aankomst bij de camping mogen we eerst de beschikbare plaatsen zien, maar we vonden het beiden niks. Hutjemutje op elkaar en megagroot. Met gierende banden weg van hier. Dinard slaan we dus over.

Uiteindelijk rijden we nog een eindje door en komen we terecht in Pleboulle, 500 meter van de kust waar we midden in het dorp een camping vinden; Le Freche a l’ane. Een fijne camping met vriendelijke eigenaren. Foodtruck voor de deur, restaurantje om de hoek en verse broodjes bij het wakker worden. We besluiten om hier 2 nachten te blijven staan om zodoende ook een beetje rust in onze donder te krijgen. We rijden nu al meer dan 1000 kilometer immers… We slaan ons kamp op en maken het ons gemakkelijk en gezellig. TV kijken is er niet bij aangezien we rondom tussen bomen staan. Op de grill maken we heerlijke kipreepjes en Miriam maakt verse pesto en pasta en ratatouille. In de avond koelt het wel af, maar overdag is het een zonnige 20 graden. Voor ons prima.

Vanmorgen werden we gewekt door de kerkklokken en voor het zingen moesten we eruit. Lekker wakker worden in ons bedje en klaarmaken voor de dag. De eigenaresse geeft ons een mooie fietsroute. Af en toe best steil blijkt later, maar wel een mooie rit. Wel gaf ze aan dat er een klein stukje route zat die met fiets erg steil  (dat is meer dan best steil..) te noemen was, maar met e-bikes moest het zeker lukken.

We gaan vol goede moed en bepakking voor Joep op pad. Ongelofelijk wat er allemaal meegaat op een fietsrit met de vandaag zeer dwarse teckel. We zouden hem zo van een klif af willen gooien soms. Nog niet eerder meegemaakt zo dwars. Maar we gaan op pad en het wordt onze eerste rit sinds lange tijden, dus we zijn benieuwd hoe we het ervan af brengen.

We gaan ons dorp uit en rijden direct de landerijen op richting Camp Frehel, onze bestemming van vandaag. 

De rit begint lieflijk langs een paar mooie hoeves en natuurgebieden, totdat we in het gebied komen waar de steile weggetjes zouden zijn. Nou…die helse klim kwam er direct aan en het viel niet mee kan ik zeggen. Op een bepaald moment hoorde ik opeens iets tussen mijn spaken rammelen. Ik kijk naar beneden en zie ik dat het mijn tong was…Tjesus wat ging ik stuk op die weg. Mirreke reed fluitend door, maar die heeft astma! Jut en Jul on tour!

We vermaken ons echt prima op de fiets en rijden door zandweggetjes naar de kust en langs de kust naar Cap Frehel.

De kaap, die bijna 8,5 km van de dorpskern van Fréhel afligt en 4 km van Plévenon, is tot beschermd natuurgebied verklaard en staat bekend om zijn steile rotswanden en als broedplaatsgebied van talrijke vogelsoorten. De rotswanden, met een hoogte van 70 meter, bestaan uit rode zandsteen, zwarte leisteen en roodachtige granietstenen. De grasvelden die tussen en langs de rotswanden lopen, maken deel uit van een 300 ha groot heidelandschap, welke in bloei staan. Prachtig! Sommige grillige gevormde rotsblokken hebben, vanuit een bepaalde punt gezien, eigenaardige vormen, wat namen opleverde zoals o.a. “De hoed van keizer Napoleon” en de “Varkenskop”.

Aan de kaap zijn twee vuurtorens gebouwd. De ene dateert uit de 1650 en is gebouwd onder koning Lodewijk XIV door de beroemde generaal, vestingbouwer en architect Vauban. De tweede en nieuwere vuurtoren die in 1950 nog werd verhoogd, kan op gezette tijden beklommen worden. In geval van gunstige weersomstandigheden kan men vanaf de toren de Kanaaleilanden zien liggen.

Door de bewolkte, maar zonnige dag zien we de eilanden Guernsey en Britannie niet, maar wel een hoop mensen op de kaap. We lopen met Joep helemaal tot het einde van de kaap en maken daar wat foto’s voordat we terug gaan naar de fietsen.

Miriam besluit via andere weg terug naar fietsen te lopen en laat ons alleen. Mijn terugtocht naar de fietsen met Joep was vreselijk. De kleine langharige dwarsteckel was in paniek en wilde met mij niet meelopen. Slepend dus mee en mensen moesten lachen en riepen; jullie zijn niet echt een goede combinatie he? Gelijk hebben ze, want Joep is gewoon een externe chromosoom van Miriam en ik ben bijzaak. Uiteindelijk vielen ze beiden elkaar weer in de poten en iedereen weer gelukkig!

Op de terugweg richting camping komen we in de middag nog langs een bretons restaurant met een gezellig veranda-terras. Miriam heeft daar heerlijke mosselen gegeten, gekookt in room en wijn, met gebakken spekjes erdoor heen. Ik had een soort crepe, gevuld met zalm, creme fraiche en bieslook. Was erg lekker, maar er was er weer 1 die deze lunch weer verstoorde; Joep. Zijn hormonen waren aan het opspelen in aanwezigheid van een tweetal viervoetige dames om hem heen. Zijn bronstige burlen was niet om aan te horen en wij direct na het eten meteen weg. Geen koffie…niks…met schaamrood op de kaken. Nog wel allebei excuses gemaakt aan andere gasten. Die konden er gelukkig om lachen.

De terugweg verliep voorspoedig en nu weer in chillmodus voor de camper. Lekker vlees op de grill straks en rustig avondje, voordat we morgen weer op pad gaan. We blijven de kust voorlopig volgen en zien wel waar we terecht komen.