Maandagochtend worden we bij het ontwaken voor onze camper onaangenaam verrast door een paar megadrollen van een hond die duidelijk 2 a 3 maal groter is dan Joep. En Joep kan er ook wat van hoor! Maar goed, naast ons staat een belgisch echtpaar met 2 grote hazewind-honden. Gisteren waren de belgen erg toegankelijk en vriendelijk lachend naar ons, maar vanmorgen doen ze hun uiterste best om ons niet te zien of te groeten. Aangezien het de enige 2 grote honden op deze kleine camping zijn, moeten zij het geweest zijn. Toen ik de drollen zag, dacht ik ook; ha! Ze winden er geen doekjes om! Asociaal om zo’n baal stront voor de camper van een ander te laten liggen. We kunnen het niet bewijzen maar toch..Je ruimt toch de poep van je hond op, op een camping.
Een onsmakelijk begin van onze dag en dit blog, maar je maakt wat mee tegenwoordig…
Na even de boel opgeruimd te hebben, gaan we op pad. Vandaag staat niet een lange rit gepland, dus we hebben alle tijd van de wereld. We overwogen eerst nog om de Normandische kust meer te bekijken, mede door de enthousiaste tips van mijn ex-collega Serena. Dat ziet er ook goed uit, maar aangezien vooral Bretagne en Vannes op de planning staan, blijven we bij ons plan. Maar 1 ding is zeker; Normandie gaan we ook nog eens doen, want het was prachtig daar!
Wel besluiten we nog om Mont Saint Michel te bezoeken. Dat is een dorpje op een eilandje wat ook het hele eilandje bestrijkt. Wereldwijd bekend en daarom ook wereldwijd bezocht. We rijden daar de parkeerplaats op en staan in een file om naar een eilandje te mogen kijken. Hier komen de cultuurbarbaren binnen ons weer op en besluiten om weg te gaan van deze mega-drukke plek en het allemaal wat meer op een afstandje te bekijken. We zetten de camper bij een koffiestop, met uitkijk op het eilandje. Miriam wil nog wat foto’s maken en loopt een stukje die richting op. We hebben het gezien, maar ook direct daarna weer door met de rit.
We rijden nog even langs de kust voordat we hem uit het oog zien verdwijnen. Al snel rijden we Bretagne binnen. Door de binnenlanden van Bretagne, vlak langs de kust doet het landschap ons denken een Engeland en Schotland. Soms meer Schotland door de ruige rotsen, soms Engeland door het glooiende landschap met allemaal grove bouwstenen die doen denken aan de Cotswolds in Engeland. We hebben het hier prima naar onze zin en zitten goed in ons vel.
Na verloop krijgen we weer contact met de kust en passeren we een aantal plaatsjes langs de Cote d Amors. We gaan de dorpjes niet in omdat we niet weten of onze camper wel makkelijk door de straatjes kan. We hopen op elke keer kleine campings net buiten die charmante dorpjes, zodat we makkelijk ook die dorpjes kunnen bezoeken per voet of fiets.
In het noorden van Bretagne ligt het departement Côtes d’Armor.
De kust van Côtes-“Armor is werkelijk van een ongekende schoonheid. Vooral de emerald-kleurige wateren maken enorm indruk bij ons als we langs de kust rijden. Ook de hoge rotsen die we soms zien, maken het plaatje compleet.
We denken erover om in Dinard een camping te bezoeken. Dinard staat bekend om het statige en flamboyente leven van de vroegere rijkere fransen, waardoor dit plaatsje ook wel het Nice van het noorden wordt genoemd. Wij vonden het vergane glorie voor wat we gezien hebben. Bij aankomst bij de camping mogen we eerst de beschikbare plaatsen zien, maar we vonden het beiden niks. Hutjemutje op elkaar en megagroot. Met gierende banden weg van hier. Dinard slaan we dus over.
Uiteindelijk rijden we nog een eindje door en komen we terecht in Pleboulle, 500 meter van de kust waar we midden in het dorp een camping vinden; Le Freche a l’ane. Een fijne camping met vriendelijke eigenaren. Foodtruck voor de deur, restaurantje om de hoek en verse broodjes bij het wakker worden. We besluiten om hier 2 nachten te blijven staan om zodoende ook een beetje rust in onze donder te krijgen. We rijden nu al meer dan 1000 kilometer immers… We slaan ons kamp op en maken het ons gemakkelijk en gezellig. TV kijken is er niet bij aangezien we rondom tussen bomen staan. Op de grill maken we heerlijke kipreepjes en Miriam maakt verse pesto en pasta en ratatouille. In de avond koelt het wel af, maar overdag is het een zonnige 20 graden. Voor ons prima.
Vanmorgen werden we gewekt door de kerkklokken en voor het zingen moesten we eruit. Lekker wakker worden in ons bedje en klaarmaken voor de dag. De eigenaresse geeft ons een mooie fietsroute. Af en toe best steil blijkt later, maar wel een mooie rit. Wel gaf ze aan dat er een klein stukje route zat die met fiets erg steil (dat is meer dan best steil..) te noemen was, maar met e-bikes moest het zeker lukken.
We gaan vol goede moed en bepakking voor Joep op pad. Ongelofelijk wat er allemaal meegaat op een fietsrit met de vandaag zeer dwarse teckel. We zouden hem zo van een klif af willen gooien soms. Nog niet eerder meegemaakt zo dwars. Maar we gaan op pad en het wordt onze eerste rit sinds lange tijden, dus we zijn benieuwd hoe we het ervan af brengen.
We gaan ons dorp uit en rijden direct de landerijen op richting Camp Frehel, onze bestemming van vandaag.
De rit begint lieflijk langs een paar mooie hoeves en natuurgebieden, totdat we in het gebied komen waar de steile weggetjes zouden zijn. Nou…die helse klim kwam er direct aan en het viel niet mee kan ik zeggen. Op een bepaald moment hoorde ik opeens iets tussen mijn spaken rammelen. Ik kijk naar beneden en zie ik dat het mijn tong was…Tjesus wat ging ik stuk op die weg. Mirreke reed fluitend door, maar die heeft astma! Jut en Jul on tour!
We vermaken ons echt prima op de fiets en rijden door zandweggetjes naar de kust en langs de kust naar Cap Frehel.
De kaap, die bijna 8,5 km van de dorpskern van Fréhel afligt en 4 km van Plévenon, is tot beschermd natuurgebied verklaard en staat bekend om zijn steile rotswanden en als broedplaatsgebied van talrijke vogelsoorten. De rotswanden, met een hoogte van 70 meter, bestaan uit rode zandsteen, zwarte leisteen en roodachtige granietstenen. De grasvelden die tussen en langs de rotswanden lopen, maken deel uit van een 300 ha groot heidelandschap, welke in bloei staan. Prachtig! Sommige grillige gevormde rotsblokken hebben, vanuit een bepaalde punt gezien, eigenaardige vormen, wat namen opleverde zoals o.a. “De hoed van keizer Napoleon” en de “Varkenskop”.
Aan de kaap zijn twee vuurtorens gebouwd. De ene dateert uit de 1650 en is gebouwd onder koning Lodewijk XIV door de beroemde generaal, vestingbouwer en architect Vauban. De tweede en nieuwere vuurtoren die in 1950 nog werd verhoogd, kan op gezette tijden beklommen worden. In geval van gunstige weersomstandigheden kan men vanaf de toren de Kanaaleilanden zien liggen.
Door de bewolkte, maar zonnige dag zien we de eilanden Guernsey en Britannie niet, maar wel een hoop mensen op de kaap. We lopen met Joep helemaal tot het einde van de kaap en maken daar wat foto’s voordat we terug gaan naar de fietsen.
Miriam besluit via andere weg terug naar fietsen te lopen en laat ons alleen. Mijn terugtocht naar de fietsen met Joep was vreselijk. De kleine langharige dwarsteckel was in paniek en wilde met mij niet meelopen. Slepend dus mee en mensen moesten lachen en riepen; jullie zijn niet echt een goede combinatie he? Gelijk hebben ze, want Joep is gewoon een externe chromosoom van Miriam en ik ben bijzaak. Uiteindelijk vielen ze beiden elkaar weer in de poten en iedereen weer gelukkig!
Op de terugweg richting camping komen we in de middag nog langs een bretons restaurant met een gezellig veranda-terras. Miriam heeft daar heerlijke mosselen gegeten, gekookt in room en wijn, met gebakken spekjes erdoor heen. Ik had een soort crepe, gevuld met zalm, creme fraiche en bieslook. Was erg lekker, maar er was er weer 1 die deze lunch weer verstoorde; Joep. Zijn hormonen waren aan het opspelen in aanwezigheid van een tweetal viervoetige dames om hem heen. Zijn bronstige burlen was niet om aan te horen en wij direct na het eten meteen weg. Geen koffie…niks…met schaamrood op de kaken. Nog wel allebei excuses gemaakt aan andere gasten. Die konden er gelukkig om lachen.
De terugweg verliep voorspoedig en nu weer in chillmodus voor de camper. Lekker vlees op de grill straks en rustig avondje, voordat we morgen weer op pad gaan. We blijven de kust voorlopig volgen en zien wel waar we terecht komen.
Camperjoy 