Zoals gisteren al gezegd blijven we de kust volgen de komende dagen. Na vertrek van de camping, verliep de reis prima en hebben we eerst onderweg nog gestopt om boodschappen te halen bij een grote supermarkt die we tegen komen. Mir doet de boodschappen en ik blijf bij de camper. Nadat we genoeg eten hebben ingeslagen, gaan we weer op pad. We vertrokken vanmorgen met grijs, grauw en nat weer, met een temperatuur van 14 graden. Niet om echt vrolijk van te worden, maar gaandeweg de rit schiet de temperatuur omhoog en laat de zon zich weer van zijn zonnigste kant zien. De landschappen waar we doorheen rijden lijken niet echt spectaculair, maar zien er gewoon plattelands uit. Weilanden, glooiende landschappen, soms een leuk dorpje, soms een rommelig industrieterrein en heel soms verkeer.
Het is hier zo rustig qua verkeer. We komen onderweg niet veel auto’s tegen op de secondaire wegen. Dan zien we uiteindelijk weer de kust in het vizier komen. De wegen die we kiezen zijn echt de kustweggetjes en zodoende zien we de opaal-kust van Bretagne weer regelmatig verschijnen. Miriam wil vandaag doorrijden naar de Granite-Rose kust. De graniete rotswanden daar zijn rose-achtig van kleur en in de zee liggen enorme rotsen verspreidt in het water. Slingerend door de dorpjes komen we via Binic, Plouha, Paimpol, in Treguier aan. Een prachtig dorpje met een waanzinnig mooi strand aan de Granite-Rose kust.
We besluiten om onze camper in de haven te parkeren en met Joep een wandeling te maken langs het strand en door een parkje op een eilandje vlak voor de kust. We zien een oudere man lekker zwemmen in de zee, slenterende stelletjes die flaneren over het strandje en de zonnestralen op hun neer voelen dalen.
Vervolgens rijden we door en komen aan in Tresgastel, net voorbij Perros-Guirec. Ook hier besluiten we om de camper ergens neer te zetten en weer te gaan wandelen met Joep. Het was een erg fraaie wandeling langs en tussendoor enorme rotsblokken in de zee in een baai. We lopen helemaal door tot het einde van het strand en passeren dan fantastische kapitale villa’s met uitzicht op de opaalkleurige zee en haven. Wat een plek om te wonen! We komen erachter dat wanneer je om de villa’s heen loopt er een ander strand en kustlijn tevoren komt. We lopen door en zien dan vervolgens echt mooie stranden en kustlijn.
Beiden zeggen tegen elkaar dat Bretagne ons enorm verrast heeft qua natuur en infrastructuur. Het lijkt echt op Engeland en Schotland in vele opzichten, daarom wordt Bretagne dan ook wel Klein-Brittanië genoemd. Voor ons heeft het deze dagen het beste van beide werelden; het lijkt op Schotland, maar dan in de zon en in korte broek. Een duidelijke win-win situatie. We gaan hier in de toekomst dan ook nog zeker terug komen.
Mir en ik genieten enorm van deze dag en ook de blijheid van Joep voor het eerst bij en in de zee is ontwapenend om te zien. Met een bravour en enthousiasme loopt hij het water in en rent en vliegt over het strand. Na een tijdje verlaten we het strand en pikken de camper weer op om verder te gaan. Het is midden van de middag en we willen het komende uur langs de kust een fijne camping vinden om de komende dagen te verblijven. De kust volgend komen we na een half uurt in Trebeurden aan, een dorpje helemaal in het noorden van Bretagne ten westen van Brest.
We ontdekken op Campercontact de camping Armor Loisirs die goede recenties krijgt en ook de foto’s zien er uitnodigend uit. Ook nog een paar honderd meter van het strand, dus we besluiten om deze camping maar eens op te zoeken. Bij aankomst was er plek genoeg om te staan, dus na installatie even gemoedelijk met wijntje en biertje in de zon zitten. Mir begint einde van de middag lekkere maaltijd te bereiden en ik lees lekker wat luchtige kost in magazines. Heerlijke avond gehad met ook nog TV tot beschikking, doken we vroeg in bed aangezien de avonden hier wel enorm afkoelen.
Vanmorgen erg rustig aan wakker geworden. Het regent een beetje buiten en zolang Joep nog slaapt, blijven wij ook lekker in bed dommelen. Het is de eerste ochtend dat we zo in luierstand de dag beginnen. Einde van de ochtend lekker douchen en kreeg Miriam weer een schoonmaakstuip. De hele camper moest eraan geloven en onze Mien Dobbelsteen was weer niet te houden. Daarom ik maar even met Joep gewandeld en buiten schot gebleven. De camper is weer verkoopklaar! Menig showroom zou willen dat hun campers er zo uitzien…
Na de middag besluiten we om via een wandelpad achter de camping naar het lagere gelegen strand te lopen. Een wandeling van ongeveer 1,5 kilometer, maar wel via steile wandelpaden. Nu is het in mijn geval door de zwaartekracht makkelijk om naar beneden te lopen, want de massa doet zijn werk. De wandeling terug zie ik als een berg tegenop. Ook Miriam blijkt. Maar goed; de beloning van deze wandeling is wel dat we op een strand terecht komen wat supermooi is. We lopen naar de waterlijn met Joep en willen kijken of hij er wat aan vindt zo in die zee. Nou; hij vond het geweldig! De beelden zeggen genoeg, maar het was aandoenlijk om hem zo blij en druistig door het water te zien banjeren.
Na een uurtje op het strand te hebben vertoeft, lopen we terug naar de camping en komen hijgend en puffend aan bij onze camper. Daar de rest van de middag lekker geborreld, gelezen en gebabbeld. Er moeten vandaag wat zakelijke knopen doorgehakt worden en dan is het altijd wel weer fijn om te vernemen dat we op 1 lijn zitten en ik volledige support van mijn Mirreke mag ontvangen.
De temperatuur begint einde van de middag af te koelen en we gaan zo naar binnen. Het heerlijk avondje is gekomen en vinden het kneuterige in de camper ook zo leuk. Deur dicht, kacheltje een beetje aan, lekker kokkerellen met TV-tje aan en knus onder de wol vanavond.
Morgen besluiten we deze regio te verlaten en gaan richting het Loire-dal. Het weer hier gaat de komende dag veranderen en aan de Loire schijnt het nog lekker 23-25 graden te zijn. Morgen dus weer een reisdag!
Camperjoy 