Bonusweekend en ritje stalling

7 november 20152 mei 2025 / martin&miriam

Het afgelopen weekend stond er nog een familiebijeenkomst gepland bij mijn grote broer Harry en Joanne in Gaanderen, nabij Doetinchem. Voor ons een mooie gelegenheid om nog een extra laatste weekendje te pakken met de Lambortinki. Ondanks dat we vrijdags nog gewoon moesten werken, hadden we wel de kans om al vroeg te vertrekken vanuit Lelystad. De avond daarvoor hadden we alvast de camper volgeladen met proviand en kleding voor de komende dagen.

Direct nadat we klaar waren met het werk, vlug omkleden en nog voor de grote filedrukte op vrijdagmiddag naar het oosten van Nederland. De bestemming die we vooraf al hadden bepaald was de camperplaats bij Camping Brockhausen in Stokkum. Hier waren we al eerder geweest en vonden het toen een erg prettige plek en mooie omgeving om met onze scooter rond te tuffen om de vele leuke dorpjes rondom Doetinchem te bekijken. Onze scooter gaat als een speer met ons beiden erop en ook het opladen en lossen van de scooter op het scooterrek gaat erg makkelijk nu we er meer routine in hebben gekregen de afgelopen maanden.

Aangekomen om ons ” eigen” plekje bij Brockhausen, direct de gordijnen gesloten en in het knusse woonverblijf eerst een lekkere maaltijd gemaakt met een koud biertje erbij. Daarna lekker gelezen en beetje muziek op de achtergrond een fijne avond gehad.

De volgende dag vroeg uit de veren en klaar maken voor de scooterrit in de omgeving, eerst naar ’s Heerenberg en daarna naar Doetinchem gereden. Lekker geslenterd in Doetinchem en op terrasjes gezeten. Het weer is fantastisch en het lijkt wel het eerste voorjaarszonnetje dat we zien. Iedereen is goedgemutst en vrolijk. Op de terugweg naar de camper nog even een dorpje ingegaan om wat boodschapjes te doen en te lunchen op het terras in “s Heerenberg.

Nadat we nog even een paar uurtjes in de camper hebben gechilled, zijn we op pad gegaan naar de house-warming van big brother Harry in Gaanderen. Daar gezellige avond gehad met zijn allen, toen wij ’s nachts weer op scooter naar de camper moesten. Tjonge…zo lekker als het overdag was, zo berekoud was het in de nacht. We waren er redelijk goed op gekleed, maar het viel een beetje tegen. Daarom maar na aankomst in camper dicht tegen elkaar aan gaan liggen in onder ons texel’s dekbed; heerlijk knus en behaaglijk de slaap gevat.

De zondag was eigenlijk dezelfde als de vorige dag; lekker rond tuffen in de regio en nog een stukje Duitsland gedaan op scooter. Einde van de middag konden we nog in de zon buiten voor onze camper zitten met een toastje, kaasje, wijntje en voor de chauffeur 1 biertje.

De boel weer opgeruimd en weer naar huis gereden in begin van de avond. Bizar hoe mooi het weer in de Achterhoek was en hoe mistig het was toen we Flevoland binnen kwamen rijden. Super lekker weekend gehad en campertje was weer in topconditie.

Gisteren, vrijdag 6 november, hebben we onze Lambortinki weer naar de winterstalling moeten brengen, tot onze spijt. De komende maanden zijn druk met werk en zien we geen kans om nog weer weg te gaan. Ook vinden we het thuis erg lekker om te zijn na een werkweek, dus het is goed zo. We hebben weer genoeg plannen voor het volgende camperseizoen, dus in de wintermaanden kunnen we verder werken aan de voorpret om bestemmingen en bezienswaardigheden uit te zoeken in de betreffende gebieden waar we heen willen.

Tot slot even wat data omtrent dit eerste camper-seizoen met onze eigen camper, de Lambortinki:

8500 km gereden, 9 landen bezocht (Nederland, Duitsland, Oostenrijk, Italie, San Marino, Belgie, Frankrijk, Engeland, Schotland), 1025 liter Diesel, 2100 liter schoon water, 2100 liter vuil water afgestort, 52 overnachtingen, 33 campings/camperplaatsen (gemiddeld 1,57 nacht per camping/camperplaats), Campingkosten totaal 950 euro (gemiddeld 20,00 per nacht), 26 liter rode wijn, 156 biertjes, 108 franse kaasjes en 41 chemisch toilet ledigingen (32 vullingen Miriam, 9x Martin).

Op basis van bovenstaande statistieken kunnen we concluderen dat wij een super mooi 1e camperjaar 2015 hebben meegemaakt. De komende wintermaanden zal in het teken staan van nieuwe voorbereidingen op 2016. Tot volgend jaar!

Laatste camperweekend: Otterlo / Nationale Park Hoge Veluwe

10 oktober 20152 mei 2025 / martin&miriam

Nadat we nu inmiddels 3 weken weer gewerkt hebben na onze september-vakantie, vonden we dat we nog wel een keer met de camper weg wilden voordat we de camper weer naar de stalling zouden brengen. De weersverwachtingen zagen er de hele week goed uit en dus zodoende plannen gemaakt om dit weekend met onze Lambortinki weg te gaan. De afgelopen weken waren erg druk en we wilden wel een weekendje chillen ergens in het mooie Nederland. Lekker overdag wat dingen zien en wandelen om vervolgens ’s avonds lekker knus, met kacheltje aan, in onze camper biertje en wijntje te nuttigen en te lezen. Alleen moesten we nog een bestemming zien te vinden.

Vrijdag waren we allebei relatief laat klaar met werken, maar we wilden wel meteen weg als we klaar waren. Dit betekende ook dat we niet te ver willen reizen op vrijdagavond. De Veluwe was daarom vanuit onze hometown Lelystad een prima bestemming. Vol verwachting dus op pad naar Otterlo, grenzend aan het Nationale Park de Veluwe.

Nadat we klaar waren met werk, allebei ons omgekleed en direct met de camper onderweg naar Camping Beek en Heide, een natuurkampeerterrein. Aangekomen aldaar was het al donker geworden, dus op de tast een mooie plek in het bos gevonden en daar “ons kamp” opgeslagen. De scooter halen we er de volgende morgen wel van af, dus nadat we de elektra hadden aangesloten en de pootjes uitgedraaid, begon onze avond en ging Miriam meteen de keuken in om onze avondmaaltijd te prepareren. Daarna lekker nog een wijntje gedronken en plannen gemaakt voor 2016. Ook die voorpret is al heerlijk! Nu je weet wat je volgend jaar wilt doen, kunnen we dus al beginnen uit te zoeken wat we willen gaan zien en wat er allemaal te doen is.

Heerlijk geslapen in ons kneuterig klein liefdesnestje…zeg maar gerust “in coma gelegen”. Dakluik open en frisse lucht naar binnen. Samen onder het thermo-dekbed en onze neuzen koud van de buitenlucht….heerlijk!

Zaterdagochtend zoals gewoonlijk eerst rustig wakker worden, ontbijtje doen en vervolgens beiden douchen en aankleden. We vinden het mooi zoals we weer snel onze routines binnen oppakken. Net alsof we nog niet zijn thuis geweest na onze vakantie. Alles ligt nog op zijn plek.

Na het ontbijt samen even de scooter van het rek afrijden en klaar voor de start!

We rijden eigenlijk direct vanuit onze camping in het Nationale Park de Hoge Veluwe binnen. Even vragen of we met onze scooter het park in mogen. Ook willen we weten of we met de scooter ook over de fietspaden van het park mogen rijden. Aangezien wij een snorscooter hebben mag dit. Tot ongenoegen van de fietsers trouwens, die in grote getallen aanwezig zijn in het park. Vanaf de entree in Otterlo rijden we door naar het bezoekerscentrum om daar onze scooter te parkeren en het centrum te gaan bekijken.

Bij aankomst blijkt dat het een wandeldag is in het park, met inschrijving en al. Wij gaan eerst maar eens binnen kijken in het bezoekerscentrum. Wat een mooie en warme omgeving is het centrum. Erg sfeervol ingericht en prachtige natuur-decors gezien. Heel veel informatie over de Veluwe en ook de dieren, planten en bomen zijn goed in beeld gebracht. Ook kun je in Museonder; een ondergronds museum waar je veel kunt te weten komen over de bodem, grondwater en historisch dierenverleden vanaf de eerste ijstijd tot en met nu. Er hebben dus nijlpaarden, olifanten en mammoeten in Nederland geleefd. De botten en schedels zijn er nog te zien. Was erg interessant!

Daarna zijn we via de beeldentuin van het park naar het Kröller-Müller Museum gelopen. Het weer was erg goed voor oktober, dus ook het licht, kleuren en geur in de beeldentuin waren mooi!

Allemaal beelden van verschillende kunstenaars waren er te zien, maar mijn Miriam was voornamelijk druk met het fotograferen van zwammen en vogels, dan dat ze oog had voor de beelden. Ook mij kan het niet echt bekoren allemaal. Veel beelden vind ik niets, sommige wel!

Daarna dus doorgelopen naar het Kröller-Müller Museum. Het Kröller-Müller Museum is een museum voor moderne kunst, gelegen in het Nationaal Park De Hoge Veluwe te Otterlo. Het museum en het aangrenzende beeldenpark, samen ca. 25 ha, genieten internationale bekendheid. Jaarlijks komen er ruim 250.000 bezoekers uit binnen- en buitenland.

We vonden dat we dit museum een keer moesten zien, ondanks het feit dat wij eigenlijk cultuurbarbaren zijn. Allebei; we hebben er niets mee.

Van te voren hadden we via Facebook al laten weten dat er naartoe gingen en kregen we al reacties van hoe prachtig de kunstcollectie van met name Vincent van Gogh was.

Benieuwd hoe we het zouden gaan vinden…

Wel: binnen 15 minuten waren we er weer uitgelopen. Sorry, maar nadat we een paar minuten binnen liepen, en volgens anderen, de meest indrukwekkende schilderijen zouden zien, was het Miriam direct opgevallen dat de vloer dezelfde vloer was als bij ons thuis en vonden we de film over ons geliefde Schotland en de doedelzakmuziek het meest mooie. Wij moeten denken aan de commercial van de Ikea poster die door de gemiddelde bezoeker in dit museum op € 15.000.000,00 wordt geschat; zo betrekkelijk is eigenlijk alles hier. Er zitten absoluut mooie schilderijen bij, maar om er nu met een paar mensen minuten erover te kletsen welke details de kunstenaar heeft willen benadrukken en in welke gemoedstoestand hij is geweest?? Het zal wel! Het is mooi of het is niet mooi. Mijn artistieke buurvrouw Jacqueline schildert ook prachtig en die vraagt maar € 15,00 voor een mooi prentje…ook mooi!

We vonden dat we even lekker moesten lunchen om even de ochtend te evalueren. We zijn met de scooter het park uitgereden weer naar Otterlo en daar heerlijk gegeten bij Restaurant Timber, horend bij Boutique Hotel Sterrenberg. Een erg mooi ingericht hotel, lekkere sfeer ook! De eerste vraag die Miriam vroeg toen de serveerster kwam was welke RAL kleur de muur bij de open haard had….tja, dan weet je dat er weer kwasten aan te pas komen binnenkort. (Terwijl de verf nog niet eens droog is!)

We kozen voor het verrassingsmenu; Steak tartaar met ansjovis en aubergine-mousse en als hoofdgerecht Kabeljauw. Heerlijk!

Daarna wilden we met onze scooter door het Park Hoge Veluwe rijden. De zonnestralen door de bomen schenen mooi op de fietspaden en in het park kregen we de prachtigste uitzichten te zien over de heidevelden en bossen. Miriam heeft onderweg veel foto’s gemaakt en we vonden het Park erg de moeite waard om bezocht te hebben. Meestal met mijn motor rijd ik er ook langs, maar nog nooit zo erin gereden. Dat is toch het voordeel van onze scooter; we komen op veel meer en andere plekken dan met camper, auto, motor en wandelend.

Aan het einde van de middag zijn we weer terug in het dorp en halen we nog even boodschappen bij de Spar en de plaatselijke slager Wilbrink. Het dorp is erg druk en we gaan dan ook meteen weer terug naar de camper. Na aankomst nog even in de zon een biertje gedronken en daarna in camper de avond doorbrengen.

Morgen hebben we nog de hele dag op de camping en gaan we nog een tocht maken met de scooter. We genieten het er nog even van!

Videoverslag camper Schotland, Juni 2015

26 juli 20153 november 2025 / martin&miriam

De afgelopen weken is met name Miriam bezig geweest om van alle beelden die we gemaakt hebben een videoverslag te maken.

Door de slechte weersomstandigheden zijn er wat minder beelden als normaal en ook de activiteiten waren minder dan dat we gewenst hadden. Desondanks blijft Schotland fantastisch en hebben we toch enorm genoten van deze 2 weken in onze camper in het noorden van Schotland.

https://videopress.com/v/ND68W6ch?resizeToParent=true&cover=true&preloadContent=metadata&useAverageColor=true

28 juni Glencoe – Glen Etive

30 juni 20153 november 2025 / martin&miriam / 3 reacties

Zoals gisteren de regen hard op ons dak viel, zoveel erger was het vannacht. Tjonge, tjonge wat een regen en wat een wind hier tussen de bergen. Ondanks dat we veel wakker zijn geweest hierdoor, hebben we toch lekker geslapen. Zoals iedere ochtend worden we om 7 uur wakker en dommelen dan nog lekker een beetje en openen we ons slaapkamerraam en kijken naar buiten en de frisse wind naar binnen. Door het eten van gisteren kwam er ook geen frisse wind naar buiten bij sommige lieden in onze camper, waarvan ik het niet ben geweest….

We kleden ons aan en eten ons ontbijtje en zien de wereld om ons heen aftaaien. Alle tentbezitters houden het voor gezien en breken de tent af en gaan naar huis. Doorweekt en tot op het bot koud, zo moeten zij zich voelen. Onze camper staat rondom in de enorme plassen, maar hoog en droog op zijn poten. Nadat we de afwas nog even hebben gedaan en het chemische toilet nog even hebben geleegd, gaan we op pad naar Glen Etive.

Deze weg loopt zo’n 20 kilometer buiten Glencoe vanaf de A82 zo een doodlopende weg in tussen de lange kam van bergen met verschillende vormen. Onwaarschijnlijk groene weilanden en bergheuvels en door de vele regen een woeste rivier parallel lopend aan de weg. Zoals gisteren al gemeld is dit ook het decor geweest van een aantal James Bond scenes in de film Skyfall. Er staat vandaag niets op het programma dan een mooie plek zoeken en daar ons kamp op te slaan voor de rest van de dag en nacht.

Eerlijk gezegd ben ik wel blij zo’n dag met weinig kilometers af te leggen in de camper. Ik kan er goed mee overweg en voel mij zeker met het manouvreren met dit huis op wielen, maar door de smalle wegen en de wind is het wel veel sturen en vooral ook veel schakelen. Onze camper is nu niet echt een kudde met paarden, maar meer een dorpsmanege op wielen qua pk’s. Niets mis mee, maar soms heeft ie het er moeilijk mee.

Nadat we de A82 hadden gereden, wat ook geen straf was, kwamen we bij de afrit van Glen Etive. Deze weg loopt zo’n 15 kilometer lang en is doodlopend bij een meertje. Wij rijden het eerste gedeelte door en zien soms mooie plekken waar we kunnen staan. Maar wel plekken waar je beschut staat en niet van je af kan kijken. Jammer…doorrijden dan maar.

Na een 8 kilometers kwamen we bij een enorm groot dal met daar dus die woeste rivier naast de weg kronkelend door het landschap. Vlak voor een bruggetje zien we een plateau waar onze Lambortinki mooi kan staan. Hier installeren wij ons en zetten een pot thee om even rustig van ons af te kijken naar al dat moois. Ik zal er niet veel meer woorden aan vuil maken in dit blog, de foto’s spreken voor zich.

Onze dag is dus niet zo spannend voor de rest. Lekker zitten lezen en blog schrijven, dutje doen, wandelingetje naar de rivier en klimmen op een paar rotsen om mooie foto’s te maken, eten, drinken en weer lekker in ons mandje.

We geven volledig toe aan onze vermoeidheid voor de vakantie en slapen ons een gat in de rondte. We gaan liggen en weg zijn we…nou bijna altijd dan…;-)

Morgen staat er een langere rit voor de boeg naar een voor ons weer onbekend gebied. Tenminste; zo denken we er nu over!

26 juni 2015, Cove naar Ardelve, vlak bij Ailean Donan

26 juni 20153 november 2025 / martin&miriam

Vanmorgen heerlijk relaxt wakker worden en dus voor het eerst “los” gestaan voor een nacht in de middle of nowhere. Ging supergoed. Accu’s voldoende capaciteit, koelkast op gas prima, watertank gevuld en de toiletten…..inmiddels weer vol!! Maar deze kunnen we hier niet kwijt, dus moeten we op zoek naar een stortpunt om ze te legen. Maar ja…waar kom je die tegen als je niet op een camping wilt staan?

We besluiten om te proberen om vanavond ergens in Shieldaig te gaan staan. Dit is ook een camperplek zonder faciliteiten, maar daar kun je wel afstorten in het openbare toiletgebouw. Moet een prachtige plek op berg zijn, met uitzicht op een baai en haventje met schepen. Deze plek krijgt ook hoge waardering van zijn bezoekers, dus we verwachten er veel van. Maar eerst gaan we beginnen met de rit door het Wester Ross Coastal Route. Deze weg moet erg mooi en spectaculair zijn, dus kom maar op!

Het is een prachtige weg, met enorme vergezichten en mooie dalen en rivieren. Eerst moeten we nog op aandringen van Neil Johnson, onze engelse/schotse vriend langs Red Point. Dat is ook een uiterste puntje op een schiereiland aan einde van eveneens een doodlopende weg. Dit strand moet rood van kleur zijn en in de verte zie je allemaal bergkammen en dorpjes. Moet een waanzinnig uitzicht zijn. Wij komen bij de afslag naar deze weg en blijkt het nog 16 kilometer te zijn voordat je er bent. Maar deze weg ziet er zo slecht en hobbelig uit, dat dit een enorme lijdensweg gaat worden voor ons en onze camper. Maar…..we willen het graag zien, dus blik op oneindig en gaan met die banaan! Na een half uur komen we aan bij Red Point en bleek dit de grootste deceptie aller tijden te zijn; we zien helemaal niets door de mist en regen. Uitzicht tot aan mijn navel en verder niet! Het weer werd er ook niet beter op, dus even wachten was ook geen optie. Wel zagen we een enorm strand met een wat rode zandsoort, dat dan weer wel….bedankt, Neil!!

Al met al een ruim uur verloren qua tijd, maar toen we uiteindelijk weer op de oorspronkelijke afslag kwamen, kon onze mooie rit beginnen. Tjonge…ik zal e.e.a. niet meer uitdrukken in superlatieven, want die hebben jullie al de hele week gehoord over het landschap in Schotland, maar wat is dit een mooi ruig gebied. We rijden langs Loch Maree door naar Kinlochewe om vervolgens af te buigen naar Torridon, door de Glen Torridon (Glen = dal). Dit berggebied staat bekend als oudste berggebied van de hele wereld. Deze bergkammen bestaan al 6000 miljoen jaren geleden. Je kunt het ook wel zien aan de bergen dat ze ouder zijn dan de omliggende. Ook de bomen op de berg zien er ouder en dramatischer uit dan de jonkies lager in het dal. Je kunt het niet uitleggen, maar het is werkelijk een prachtig groen dal, met altijd weer die vergezichten. Bergen die over de schouders van de voorliggende bergen meekijken en dus zie je diepte van het landschap. Het is druk met verkeer, maar nu echt! Er is een sportevenement gaande met lopers en fietsers. Veel schakelen en remmen met de camper dus..lijkt wel werken!!

Nadat we kilometers lang heel stil in de camper waren door alle indrukken zagen we ineens dat we bijna al bij onze nachtplek aangekomen waren, namelijk Shieldaig. De mooie camperplek stond aangegeven en terwijl we het terrein oprijden, zien we dat we door onze zware dubbelassige camper niet verder het terrein opkomen, zonder weg te zakken in de modder en dus ook niet meer weg kunnen komen. We durven het niet aan, want om ons heen zien we een aantal camperplekken helemaal omgeploegd door wielspin. Wij nemen het risico niet, ondanks het feit dat dit een supergave plek is om te staan. Hier wel even het water aangevuld en weer op pad naar een volgende bestemming waar we kunnen gaan staan voor de komende nacht.

We rijden via Shieldaig door naar Kishorn, een klein vissersdorpje waar we stoppen bij een SeaFood Bar om te gaan lunchen. Bar ziet er gezellig en vol uit en met een beetje mikken, kan ik onze camper nog net kwijt op de parkeerplaats. Binnengekomen worden we hartelijk ontvangen en bestellen we een witte wijn en om te beginnen een bord met Kullen Skink, een kabeljauwsoep met een beetje kerriesmaak. Lekker! Daarna een broodje met eigen gerookte schotse zalm. Dit was de lekkerste die we samen ooit gehad hadden. Zo zacht en mals!

Daarna nog samen een bordje met Jabobsschelpen in knoflook gebakken en geeindigd met een Chocolate Toffee Pudding met ijs, ook gedeeld! (ik haat delen….)

Hele vriendelijke mensen in de bediening en direct nadat we Neil en Yvonne hadden getipt over deze bar, kregen we al het berichtje terug dat ze hier ook geweest waren, die bourgondische visgenieters. Schept weer een band, zo’n zelfde plek!

Nu de laatste etappe langs Loch Carran, waar volgens het reisboekje van Miriam een aantal campings lagen. Al dat we zagen, maar geen campings. Toen maar weer doorgereden naar Stromeferry en door naar Ardelve, waar volgens onze navigatie een camping moet zijn, met uitzicht op Ailean Donan, het meest beroemde en gefotografeerde kasteel van Schotland. Hier waren we al een paar keer geweest, maar Miriam wilde weer naar het kasteel toe. Ik niet, dus Mir gaat alleen en ik werk aan mijn achterstallige blogs van de afgelopen dagen.

We staan nu de laatste avond aan de kust en buigen morgen af richting Fort William en Glencoe. Daar willen we echt een paar dagen staan om in ieder geval morgen mijn 50ste verjaardag te vieren, maar mogelijk ook nog een paar extra dagen bij de Claigach Inn. Daar hebben we ook eerder een sta-caravan gehuurd en die regio bevalt ons goed! Vanavond eerst maar even plannen maken voor deze dagen.

Hemelvaartweekend – Annendaalse Hoeve te Echterbosch (Midden Limburg) – 14 mei 2015

14 mei 20152 mei 2025 / martin&miriam / 4 reacties

De afgelopen dagen hebben we ons afgevraagd waar we naar toe zouden gaan met het hemelvaartweekend. We hadden vooral zin in een paar rustige dagen relaxen, zonder teveel te reizen en compleet in retraite te gaan. De afgelopen anderhalve week, na Engeland, waren erg druk en ja….we worden dagje ouder, dus rust nemen is verstandig.

Afhankelijk van het weer zouden we kijken waarheen we zouden gaan. Ook dat vinden we fantastisch van het op pad gaan met je eigen camper. Je hoeft niets vast te leggen en vooral; niets te boeken.

Gisteravond zaten we laat te eten na de koopavond van Miriam haar kapsalon, toen we de weerberichten aan het bekijken waren in alle interessante windrichtingen om ons heen. We hadden een paar opties; 1. Meppen, Duitsland, vlak bij Coevorden, 2. Moezel, Duitsland, 3. Teutoberger Wald, Duitsland, 4. ergens langs onze kust of Limburg in ons eigen landje.

Kijkend naar al deze bestemmingen, en wat de weersverwachtingen aldaar brengen, kwam ons eigen kikkerlandje het beste uit de bus. Limburg wel te verstaan.

Aangezien we rust wilden en niet teveel gedoe om ons heen, besloten we ons te richten op Natuurkampeerterreinen. Een stichting die door heel Nederland allerlei, veelal kleinschalige, kampeer terreinen beheert, waarvan wij lid zijn geworden. Dat lid worden van allerlei kampeerclubjes, ben ik vooral nogal in doorgeschoten…..ik geloof dat wij inmiddels lid zijn geworden van NKC, ACSI, Natuurkampeerterreinen, Engelse Caravan and Camping Club en nog eentje waarvan ik de naam niet eens meer weet. Ach ja…..zodoende wel altijd genoeg campingadressen voorhanden, zal ik maar zeggen.

Anyway (engels voor “in ieder geval”), wij vanmorgen op pad richting Limburg om daar neer te strijken bij Annendaalse Hoeve in Echterbosch. Dit stukje Limburg is gesitueerd in het smalste stukje van Nederland en wij zitten echt maar 500 meter van de Duitse grens, tegen het leuke dorpje Waldfeucht. Morgen gaan we dat maar eens goed bekijken.

Onderweg naar Limburg was het behoorlijk druk op de weg, waardoor we elke parkeerplaats die we op reden, vol stond met vrachtwuto’s, campers, caravans, autos en vooral heel veel motoren. Waarschijnlijk was er ergens een Harley Davidson meeting, want het waren voornamelijk Harley’s met plakplaatjesvolk met leren Bayerische giletjes met doodskoppen erop……

Door de drukte overal maar doorgereden en tussen de middag kwamen we aan bij de camping. Mooie plekken, tussen de bomen op een veldje en een erg vriendelijke campingbeheerder.

Van deze man meteen weer een lesje gekregen in voertuigtechniek…wat gebeurde er: bij aankomst wilde ik voor de receptie de camper uitzetten en stapte ik uit, samen met Mir. Toen we buiten stonden, met sleutels in hand, bleek de motor nog gewoon te lopen. 2^e keer dat het gebeurde. Best raar. Wat ik daarna ook deed, de motor bleef lopen. Opnieuw starten en ratelende startmotor ten spijt, niets kreeg de motor uit.

Toen de beste man, zo tussen neus en lippen meldde dat ik “dubbelclutch” moest hanteren, ging de motor uit. Was niks ernstigs zei de campingbeheerder. Gewoon even onthouden….

Na aankomst op camping en ons plekje uitgezocht, brak de zon door en hebben we de hele middag lekker met boek, hapjes en drankje, in onze luie stoelen gelegen en genoten we van elkaar en de omgeving. Was super gezellig! Nu naar binnen, want het begint te regenen en het koelt af. We eten heerlijke asperges, met gerookte zalm en gekookte eieren. Moet wel als je in Limburg staat….

De camping staat inmiddels vol om ons heen en iedereen is binnen lijkt het wel. Na het eten zal de rust op camping wederkeren en zit iedereen binnen is de verwachting. Wij vinden het erg knus en zien al weer uit naar lekker slapen in ons ieniemienie bedje.

Nou ja….ik lees alles nog even door en realiseer mij: eigenlijk had de ene zin met: “we zijn vanmorgen met camper vetrokken naar Limburg, in Echterbosch en we staan met mooi weer op natuurkampeerterrein” ook volstaan, maar wordt wel een heel kort blog dan, toch?

Tot morgen! Mogelijk iets meer te melden als vandaag……

Tintagel Castle en Camelot Castle, Cornwall, Maandag 27 april 2015

27 april 20153 november 2025 / martin&miriam

Aangezien we gisteren hadden besloten om 2 nachten in Tintagel te blijven, was gisteren de aankomstdag tevens relaxdag. Daarom vandaag de actieve dag gepland. Tenminste…voor ons dan!

We waren om 7 uur wakker en de zon stond strak aan de lucht en dus heerlijk buiten voor onze camper ontbeten. Stoelen naar buiten en eerst genieten van het prachtige weer.

Nadat we vanmorgen de campingbaas hadden aangegeven dat we nog een nacht wilden blijven, even samen de afwas gedaan, voordat we onze wandelschoenen aantrokken om de stevige wandeling rondom Tintagel Castle en Camelot Castle te gaan doen. Zuurstof en defibrillator ondergebracht in Miriam haar heuptasje en samen op pad!

De wandeling begint vlak bij onze camping naar de entree van het National Monument Park en volgens mij waren we de eersten die het park inliepen. Het eerste wat ik zag was teven de mogelijkheid om met een Landrover naar boven te worden gebracht en gehaald voor 2x 4 Pond….toch maar gaan wandelen in het teken van de gezamenlijke activiteiten ter versteviging van onze relatie. Het eerste stuk was al direct zeer steil naar boven en de zweetdruppels parelden al weer langs mijn koddige wangen. Tjonge, wat heb ik dan de pest erin…bij een slank persoon denken de mensen; zoooo, die heeft actief gelopen. Bij een obesi-tasgeit denken ze: kijk die bolle eens het moeilijk hebben…zal wel stinken ook!

Onze conditie is eigenlijk wel goed. We lopen stevig door naar boven en zijn wel moe, maar zeker voldaan.

Boven gekomen was het helemaal de moeite waard. De steile en hoge staptreden overwonnen, kwamen we op een plateau waar het kasteel staat, waar de oorsprong van King Arthur ligt. De ruines zien er indrukwekkend uit en de uitzichten zijn adembenemend. En zo voelde ik mij ook..adem benomen!

Om het kasteel en de ruimten daaromheen waren de resten van andere middeleeuwse gebouwen, kerken, wachthuisjes en andere kleine huisjes.

Al wandelend boven op de berg, zagen we prachtige grotten, rotsen uit het water komen en azuurblauw water van de Atlantische Oceaan. Prachtige vergezichten en nog steeds prachtig engels weer. Nadat we een ronde hadden gelopen op het complex, wilde Miriam nog een ander plateau bekijken, maar dit was voor mij even een tree te ver…of eigenlijk 75 treden. Zoals Gerard Joling altijd zegt; ik heb er de kracht niet meer voor!

En, nadat Miriam terug kwam van haar eigen wandelingetje, moesten we nog een eind richting Camelot Castle. Daar wilden we langs, niet zozeer om de schoonheid van het kasteel (want dat viel tegen), maar om daar gezellig samen koffie te drinken of eventueel te lunchen. Dat laatste stuk wandelen weer tegen de berg op was voor ons beiden erg zwaar, ook omdat het inmiddels begon te regenen en we dus zeiknat werden. Het voordeel was dat wanneer ik het restaurant van het kasteel binnen zou lopen, dat de mensen zouden denken dat ik zeiknat was van de regen en niet van het zweet. Maar mijn lieverd zou mijn lieverd niet zijn om dan ook pontificaal voor een open haard te gaan zitten die brandde zoals de Hoogovens… goede keus, Mir!! Nadat ik voelde dat mijn hydrocultuur wederom wat van slag begon te raken, zijn we maar verhuisd naar een coole plek en hebben daar in gepaste sfeer de lekkerste koffie van Engeland gedronken. Want daar stond dit restaurant landelijk bekend om. Hahahaha, ben je restaurant en ben je het bekendst om je bakkie pleur!!

Samen hier lunchen zag ik niet zitten, aangezien de ambiance van het interieur en de mensen ook uit de tijd van King Arthur waren. Wij maar weer verder wandelen om in het dorp maar weer in de pub te gaan lunchen en pintje te pakken.

Terug aangekomen bij onze camper brak de zon weer door en hebben we heerlijk dutje gedaan voor onze camper in onze stoelen. Vanavond weer lekker filmpje kijken of rustig lezen in ons 2e huisje en dan morgen weer op pad.

Onze volgende stop gaat naar Dartmoor National Park en zometeen eerst nog maar even kijken waar we ongeveer terecht willen komen. Ook daar blijven we denk ik 2 nachten om daar ook de omgeving te bekijken. Bevalt ons goed!

Camperjoy: Over reizen met een camper…

Reisblog Martin, Miriam & Joep Lammertink

camper