Drenthe

26 – 28 Maart 2020: Camping Voscheheugte in Mantinge (Dr)

/ martin&miriam / 4 reacties

Donderdag 26 maart 2020:

Na de eerste dagen te hebben geleefd in de caravan komen toch steeds meer de onpraktische keuzes die we gemaakt hebben m.b.t. de inrichting van de nieuwe caravan naar boven. Al pratende met elkaar tijdens de ochtendkoffie, blijkt dat we dezelfde conclusies trekken hieromtrent. Mooi om dan ook direct te bepalen hoe je het anders gaat doen als we straks terug zijn van dit weekend. Eerst maar even de oven aanzetten en afbakbroodjes bakken, eitje koken, plakje kaas erbij en ons ontbijt is weer in gepaste sfeer volbracht. 

Na het ontbijt willen we lekker gaan douchen in het sanitairgebouw en ga ik als eerste door de wasstraat. Bij aankomst sanitairgebouw, hangt er een A4-tje op de deur en zien wij de volgende tekst staan:

Huh? Huh???? Wat is dit nu voor een rare tekst? En ik dacht daar het mijne van;

  1. We zijn hier maar met zijn tweeen, dus waarom kom je niet naar ons toe om toe te lichten
  2. Mag ik nu ook niet meer afwassen buiten bij wasplaats, niet meer kakken en ook niet meer douchen hier? Wat doe ik hier dan? Waarom vraag je dan wel het volle tarief als je niets mag gebruiken.

Verbolgen loop ik terug naar de caravan en laat Miriam de tekst zien en vraag haar wat haar 1e reactie is. Miriam haar reactie was b en toen a, exact dezelfde reactie dus. Enigszins bepaalde dit wel ons humeur in de ochtend, maar we besloten de eigenaren van de camping wel te vragen naar het hoe en waarom en waarom op deze manier. Ze bleken echter niet aanwezig te zijn, dus komt later wel.

Door het prachtige weer en het feit dat er bijna geen wind was op dat moment, besloot ik maar weer eens te gaan oefenen met mijn DJI Spark Drone om een leuke clip te maken van de camping en onze solitaire opstelling waaruit blijkt dat we de 1,5 meter afstand ruimschoots halen ten opzichte van de buren…….op 300 meter afstand. De drone vliegen is super leuk om te doen, maar je moet wel goed oefenen. Aangezien ik het alweer een tijdje niet meer gedaan had, was het weer even wennen. Was weer leuk om te doen.

https://videopress.com/v/sju5bd7b?resizeToParent=true&cover=true&preloadContent=metadata
Dronevlucht boven Camping Voscheheugte te Mantinge (Dr)

De temperatuur loopt gedurende de morgen meer op en we besluiten om een andere wandeling te gaan maken dan gisteren. Mir zoekt een wandeling uit op het Mantingerveld, welke begint bij het Dorpshuis Nieuw Ballinge en vandaar uit een ander natuurgebied laat zien. Ook deze wandeling was mooi om te doen. Vlakke heidevelden, minder beschut dan gisteren, maar ook mooi. Dwars door weilanden, langs boerderijen en weer terug Nieuw Ballinge in.

Vervolgens heb ik Miriam en Joep teruggebracht naar de camping en ben ik boodschappen gaan doen met de auto in Westerbork. We zeggen dan ook dat het een goed besluit is geweest om over te stappen naar de caravan. Op de fiets had ik nooit die 18 kilometer gereden om even boodschapjes te doen en die andere wandeling gemaakt, als we er eerst nog eens 12 kilometer voor hadden moeten rijden. Kortom; alles voelt goed rondom de caravan.

Bij de Jumbo in Westerbork aangekomen bleek het erg druk te zijn en moesten we om de beurt wachten wie naar binnen mocht. Ook maar als je 1 pakje boter kwam halen, mocht je uitsluitend naar binnen met een boodschappenkar. Het in de winkel lopen zonder de kar bij je mocht ook niet. Allemaal maatregelen waarmee ik nog niet eerder mee te maken had in Lelystad. Het was een aparte sfeer in de winkel aangezien iedereen zich wat krampachtig aan de regels hield en zijn best deed om de 1,5 meter afstand te houden. Impulsief als ik ben als het om eten gaat, schoot mij opeens iets te binnen wat ik nog wilde hebben en liep ik zonder karretje naar het betreffende gangpad. Ik werd direct aangesproken door een medewerker of ik mijn kar bij mij wilde houden. Heul apart, maar uiteindelijk wel goed dat ze daar de regels willen volgen. 

De jonge cassiere vroeg bij het afrekenen of ik contant wilde betalen of pinnen, zodat ze vooraf het schoteltje of toetsenbord van pinapparaat kon desinfecteren. Ook nadat ik gepind had, werd het toetsenbord weer gedesinfecteerd. 

De supermarkt was zo schoon dat je erin kon opereren..zo steriel.

En als je denkt dat het nog gekker kan; nadat ik mijn karretje weer ingeleverd had, meteen een medewerker die de handvatten van de kar desinfecteren. Ik begon nu echt aan mijzelf te twijfelen en rook even onder beide oksels….deze roken fris en fruitig… niks mis mee! 

Maarrrrrr…missie volbracht en weer een gevulde koelkast voor de laatste dagen!

De laatste uren van de middag lekker in de zon voor de caravan gezeten en liggen dommelen, boekjes lezen, borrelplankje, biertje, wijntje en samen mijmeren. Onze plannen voor de komende maanden zullen anders zijn dan we bedacht hadden. Voor velen natuurlijk, maar wij zouden in mei 5 weken naar het zuiden van europa op vakantie gaan, maar daar zien we maar vanaf. Als de wereld weer een beetje normaal van start gaat, dan werken wij de maand mei en juni door om zodoende de opgelopen schade toch te beperken. 

In de avond zoals gewoonlijk het kacheltje aan, koffie na het eten en de TV aan. Niet om vrolijk van te worden, maar we volgen toch zoveel mogelijk het nieuws. 

Chillmode Miriam in caravan

We zijn geen nachtbrakers en de bedden zijn erg lekker, dus op tijd naar bed!

Vrijdag 27 Maart 2020:

De volgende ochtend zijn we een beetje rondom de caravan wat klusjes aan het doen, als de eigenaresse van de camping ons komt bezoeken. Ze heeft een mededeling, namelijk dat het sanitairgebouw per direct gesloten moest worden op laste van de burgemeesters van het Noorden. In dat perspectief had de eigenaresse van de camping gisteren al de mededeling op de deur geplakt. Ze wist dat het eraan zat te komen dus. Tijdens het gesprek maakte ik duidelijk hoe dat papiertje op ons overkwam gisteren en dat we ons afvroegen wat we dan nog op hun camping deden. Ze snapte het en toen we zeiden dat we dan zaterdag weg zouden gaan in plaats van zondag, maakte ze duidelijk dat het geld terug zou boeken naar onze rekening. Was fijn om toch nog even elkaar gesproken te hebben. Bij deze camping is tevens ook nog een eethuisje wat er erg gezellig uitziet en waar je dus ook goed kunt eten. Beide bedrijven liggen dus voor hun ook plat, terwijl ze net in een artikel in het magazine Caravannen hadden gestaan, waaruit veel boekingen waren gekomen. Erg onzekere tijden voor hun, voor ons en zovelen. Hopelijk komen we er goed uit binnenkort! We zijn in ieder geval gezond!

Godzijdank mocht ik nog wel even douchen voordat het gebouw echt dicht ging. Ik begin graag tintelfris aan de dag, zodoende ruik je je oksels niet gedurende de dag…

Nadat we alle klusjes gedaan hadden, besloten we weer te gaan wandelen met onze kleine vriend Joep. In de buurt van Orvelte vonden we een bosgebied wat ons wel wat leek. In de bossen zijn we het liefst. Allebei zeggen we het keer op keer tegen elkaar. Ook onze favoriete campings liggen in de bossen, nooit aan de kust, nooit in een plaats, maar altijd in de bossen. Na de wandeling nog even Orvelte willen bezoeken, maar daar aangekomen leek het wel een spookstadje en niets te beleven dus.

Vervolgens wij terug naar de camping en daar in de middag lekker in de zon gezeten en ons prima vermaakt. Avond hetzelfde liedje als gisteren en aangezien we zaterdag ochtend meteen willen vertrekken ruimen we al een beetje alles op. Stoelen en tafel in de luiken, de luifel inrollen en morgen de laatste dingetjes. We hebben enorm genoten van deze dagen! Ook om de onrust rondom het coronavirus te ontlopen was dit een aangename afleiding. Als het kan gaan we de komende weekenden nog wel ergens anders heen, aangezien de caravan nog bij ons op de oprit staat. We shall see!

24 – 25 MAART 2020: CAMPING VOSCHEHEUGTE IN MANTINGE (DR)

/ martin&miriam / 3 reacties

Dinsdag 24 maart 2020:

Doordat we niet mogen werken binnen onze eigen ondernemingen ivm coronavirus, besluiten we maar om een paar dagen op pad te gaan met onze nieuwe caravan. Mooie gelegenheid om alle toeters en bellen te leren kennen zonder dat je daarbij gadegeslagen wordt door een volle camping. Aangezien we nog totaal geen routine hebben om de caravan in gebruik te nemen en te ervaren hoe slim wij de caravan beladen hebben, lijkt ons deze dagen de uitgelezen gelegenheid om dit te ervaren. 

Voordat we einde van de ochtend op pad willen, gaan we eerst ons schoonzusje Luciënne ophalen om samen een verjaardagserenade te geven aan Miriam haar vader. Schoonvader Bert is 77 jaar geworden en nu geen mens door het coronavirus op zijn verjaardag komt, en onze Bertus wel van gezelligheid houdt, besluiten we om zijn cadeautje langs te brengen en Lang zal ie leven te zingen….als hij binnen blijft tenminste….Dit doen we op gepaste afstand met elkaar, staand in de hal van zijn appartementencomplex. We mochten hem niet feliciteren en kussen en we voelden dit wel als heul apart en surrealistisch…het is de wereld van vandaag, helaas.

Na dit heugelijke feit, gaan we terug naar huis en koppelen we de caravan aan de auto en gaan op pad richting Drenthe. Daar hebben we voor de komende dagen een kampeerplaats geboekt op natuurkampeerterrein De Voscheheugte in Mantinge. Het is een kleine camping, waarop we de enigen zijn die er huisvesten. Lekker rustig en iedereen ruim om afstand…de boerderij ligt op 250 meter van onze plek. Het is geen bijzonder mooie camping of zo, maar wat we nodige hebben is er en op loopafstand van de wandelroute in het Mantingerzand, een prachtig natuurgebied om doorheen te lopen. Bij ons op de camping lopen prachtige Schotse Hooglanders runderen; Prachtige beesten en loeien ons in de ochtend wakker.

Bij aankomst op de camping, kunnen we zelf een mooie plek uitzoeken en die vinden we dan ook snel. Maar dan begint het gestuntel; achteruitrijden om op de plek te komen, de mover zien aan te krijgen en datgene te laten doen wat je ook werkelijk van plan bent, terwijl direct achter de caravan een greppel loopt. De pootjes uitdraaien, vanzelfsprekend met een accuboormachine want gemakt dient de mens. De luifel uitdraaien en vastzetten met stormbanden deden we ook altijd bij camper, maar ook nu was het toch weer even wennen allemaal. In ieder geval stonden we vrij snel klaar voor gebruik. 

Nu dan de satellietschotel opzetten. Dat was werkelijk een crime. De volautomatische schotel kon de juiste satelliet niet vinden en daardoor ben ik denk ik wel 1,5 uur bezig geweest om de schotel te verplaatsen, weer uitrichten, en wachten of ik signaal had. Uiteindelijk lukte het en konden we in de avond lekker tv kijken in de caravan. Wij vinden dat altijd wel lekker, aangezien het in de avond heel erg afkoelt en wij geen lezers zijn. Netflixen gaat niet lukken aangezien deze camping buiten elk telecommunicatie verstoken is. Bellen, mailen, wifi, 4G….Allemaal met de mantinge der liefde verstoten. Totaal isolement van de buitenwereld…

Tot slot hadden we nog wat problemen met de gasaansluiting in de caravan. De gasdrukregelaar is te dik voor de lichtgewicht gasfles die we hebben. Het gas lekte langs de koppeling en hierdoor moesten we nog voor dit weekend een stalen fles meenemen, want verwarming en kooktoestel hebben we echt nodig de komende dagen. Morgen bij de dealer maar eens kijken of hij een oplossing heeft voor dir probleem. Ook het doorspoelen van het toilet lukt niet; de waterpomp van de spoelwatertank horen we pompen, maar er komt geen water uit. We checken de spoeltank op waterniveau en zien bij openen van de dop, dat het water tot de nok toe is gevuld. Ook een raadsel dat we morgen bij de dealer even neerleggen. Ik moet woensdag in Wezep onze kentekenplaat van de caravan ophalen nu deze inmiddels is binnengekomen. De dealer had ons zijn groene handelaarsplaten meegegeven zodat wij sowieso weg konden.

Maar wat een heerlijke caravan is het en wat genieten we van het comfort en ruimte van onze caravan. We slapen als een roos en het kacheltje, boiler, koelkast etc werkt naar behoren. We vermaken ons prima in ons eentje op de camping.

Hoe de verhoudingen liggen, letterlijk, zal ik toelichten. We hebben een normaal 1-persoonsbed aan de ene kant en andere kant een korter/kleiner bed, waarin je niet geheel languit kan liggen als je langer bent dan 1.80 mtr. Nu hebben jullie beeld van mij als persoon (1.86 mtr en hetzelfde als omtrek..) en mijn lieftallige, slanke, kleiner als ik zijnde droomvrouw van mij…..welk bed slaap ik denken jullie? Laat ik een hint geven: Mir slaapt heerlijk languit…..

Op onze eerste avond maakt Miriam een heerlijke preitaart in het ieni-minie keukentje en samen met een biertje en wijntje genieten we van onze eerste maaltijd in ons 2e huisje op wielen.

Mir en ik willen een extra pagina op onze camperjoy-blog gaan maken waarin we lekkere en makkelijke camping recepten willen gaan plaatsen. Hopelijk inspiratie voor andere kampeerders en ontstaat er een uitwisseling van lekkere gerechten. Met jaarlijk meer dan 20.000 websitebezoekers moet dit leuk gaan worden, denken we. De preitaart zal het eerste gerecht worden op deze pagina. Ik krijg nu weer honger als ik er aan denk.

Lekker nog in de avond tv gekeken en toen naar bed. Heerlijk geslapen!

Woensdag 25 Maart 2020:

De volgende ochtend is het vooral rustig wakker worden. We horen helemaal niets op de camping aangezien we de enige gasten zijn. Heel bijzonder! Nadat we samen koffie hadden gedronken, wilde ik direct met de auto naar Wezep om daar bij Boer Caravans A28 onze kentekenplaat van de caravan op te halen. Het RDW had zijn werk gedaan en de platen lagen in Wezep op mij te wachten en ik moest de groene handelaarsplaten terugbrengen. Na de eerste dag met de caravan op pad te zijn, waren er ook nog de kleine probleempjes met de gasfles en spoeltank toilet, die ik kon laten uitleggen door de experts van BCA28. Bij aankomst in Wezep eerst mijn handen desinfecteren voordat ik de showroom in mag lopen. De receptioniste herkent mij en geeft direct de kentekenplaat. Jorian Boer, de verkoper die ons geholpen heeft tijdens de aankoop, kwam direct om mijn vragen te beantwoorden. Bij mijn beide probleempjes had ik het gevoel dat ik weer klunsend en onbenullig uit de onhandige hoek kwam, want beide antwoorden waren al in grootverpakking bedacht….een verlengnippel op de gasfles moest er komen en ik was zelf vergeten om het plastic bakje (wat meegeleverd was) op de vulmond van de spoelwatertank te plaatsen, waardoor er een overdruk werd gecreëerd en het water door de zwanenhals werd gedrukt om de tank te vullen. Ik had beter op moeten letten bij de wijze lessen van Gert tijdens de aflevering. Story of my life…niet opletten tijdens de les! Topservice van BCA 28 om de gasnippel a 18,75 mee te geven. Nu kon ik weer met goed gevoel terug naar de camping.

Bij aankomst op de camping direct de spoeltank gevuld en had Miriam weer een erg lekkere Kerriesoep gemaakt in het kleine keukentje. Nadat we dit lekker in de zon, buiten voor de caravan hadden opgegeten was onze kleine Joep aan de beurt. Vlakbij de camping ligt het Mantingerzand, een fraai natuurgebied waarin je mooie wandelingen kan maken.

Het Mantingerzand ligt ten noordoosten van Hoogeveen en is ontstaan door het steken van heideplaggen en de aanwezigheid van schapen in het gebied. Het is een van de mooiste stuifzandgebieden in Nederland waar je prachtig kunt wandelen en fietsen.
Doordat de mens en de schapen zoveel schade aanbrachten aan de bovenste laag van het zand, kwamen de onderliggende zandlagen vrij te liggen. Hierdoor ontstonden zandverstuivingen. Het gebied Mantingerzand is heel oud (stamt uit de Middeleeuwen) en is dus ontstaan doordat de mens invloed heeft gehad op het gebied. Omdat het gebied met zandverstuivingen steeds groter werd, heeft men eind negentiende eeuw eiken- en dennenbomen geplant. Ook heeft men de jeneverbes geplant die vooral goed op stuifzand groeit.

Impressies vanuit het Mantingerzand

Tijdens de wandeling nagenoeg geen mens tegengekomen en in ieder geval op gepaste afstand. De eerste kilometers was door het zand en duingebied, daarna de waterpoelen en bossen. Genoten van het weer en elkaar. Ook Joep vermaakt zich geweldig en driftig kwispelend veroorzaakte hij een aantal zandverstuivingen…zo blij was de kleine vriend! Ook het water inlopen en daarin spelen is hij inmiddels gewend en ook daarin vermaakt hij zich prima. Ook word duidelijk hoe zijn ras tot stand is gekomen. Elk konijnenhol of vossenhol duikt hij met zijn snoet in en graaft zich zo diep in, dat hij bijna olie vindt. We hebben erg veel plezier samen en al lopend komen we na een tijdje weer bij aanvang van de wandeling terug en lopen naar onze camping. Daar heeft Miriam een lekkere kaasplankje gemaakt en drankje erbij in de zon zittend. Het voorjaar lijkt echt op gang te komen, maar de wind maakt het nogal kil. We zoeken dan ook de luwte en daar is het prima uit te houden.

Na het eten doe ik als altijd de afwas bij de afwasplaats op camping en maken we er een relaxte avond van. De satelliet doet zijn werk en de nieuwe LED TV heeft prima beeld. Als het later dan nog meer afkoelt, kruipen we onder de wol en draaien de tv beugel even om naar de slaapplaatsen en kijken daar nog even het laatste Corona-nieuws. Het is een rare wereld waarin we nu zitten, maar hier op de camping leven we nu even in onze eigen corona-vrije bubbel. Het ontspant goed hier, terwijl we thuis ook gewoon onze dagelijkse zorgen hebben nu het werk stilligt. Onmacht en geen invloed op momenteel, dus laten we nog maar het beste ervan maken. Mensen besmetten is hier op de camping onmogelijk en we kunnen ook stellen dat Mir en ik groepsimmuniteit hebben…morgen weer een dag!

17-19 Mei 2019: Minicamping De Bulte in Tiendeveen en drone vliegen met Pieter

/ martin&miriam / 3 reacties

Eindelijk weer op pad met de camper! Dit weekend stond in het teken van groots gegeven 50steverjaardagsfeestje van mijn dierbare collega Linda. Ondanks dat ik al afscheid had genomen van mijn collega’s de week ervoor, door het beeindigen van mijn interim-opdracht in Hoogeveen, was ik uitgenodigd en konden we met mijn drentse collega’s even Linda in het zonnetje zetten.

Vrijdagavond na het werk dus direct op pad met de camper om daar kamp op te slaan op Mini Camping De Bulte in Tiendeveen, vlakbij Hoogeveen. We hadden de camping uitgezocht om alleen maar even 2 nachtjes te slapen en geen enkele verwachting of het ook een mooie of gezellige camping zou zijn. “Gewoon dichtstbijzijnde camping kiezen en als ze maar stroom hebben en water dan is het wel goed”, was het credo. Ook van de omgeving rondom Hoogeveen is niet echt bekend dat dit een toeristische trekpleister is, dus eigenlijk was het feest van Linda het centrale punt van dit weekend.

Zonder om Linda tekort te doen, moet ik zeggen dat het gewoon een fantastisch weekend was, rondom het feest van Linda. Wat hebben we genoten, ook omdat het weer erg lekker was!

Vrijdagavond bij aankomst op mini-camping de Bulte, viel al meteen op dat alles er keurig, netjes en verzorgd uit zag. We moesten ons melden bij een caravan op plek 1, want de eigenaren waren zelf niet aanwezig. Erg goed ontvangen door de stand-in receptie en we konden een prachtige plek uitzoeken op de beide beschikbare velden op de camping. De velden waren speels ingericht met groen-perken midden op het veld en zeer ruime plekken van minstens 100 m2. De liefde waarmee deze camping was ingericht en werd onderhouden, sprak ons zeer aan. Gezellige aankleding, Lekkere sfeer, niet moeilijk doen, geen lange lijsten met huisregels, maar gewoon een paar op het milieu gerichte wensen van de campinghouder waren goed weergegeven.

Het sanitair-gebouw was om door een ringetje te halen, de afwasplaatsen netjes en zelfs nog een minibibliotheek om boeken te lenen. Een wasmachine en droger aanwezig en een ijs-vitrine met heerlijke ijsjes. Een blikken potje naast de vitrine met de wens om toch wel het ijs af te rekenen en in het potje te doen. Prachtig dat het hier kan! In het westen wordt je vitrine, inclusief ijs gestolen en nemen ze het blikken potje ook nog mee. Hier dus niet; vertrouwen geven en dit niet beschamen!

Vrijdagavond heerlijk nog na het eten buiten gezeten en toen het tijd was om naar binnen te gaan en lekker nog even TV te kijken, begon de ellende met de satelliet weer. Geen beeld te krijgen. Dit kwam door de bomen achter onze caravan die het signaal blokte. Toen we de plek uit gezocht hadden, was dit al een discussie tussen Miriam en mij, maar zoals bij alle discussies tussen ons is het beter om je zegeningen te tellen en gewoon te doen wat ze zegt. Is voor de rest van het weekend ook beter…maar goed; geen beeld dus en ik ging niet meer de camper afbreken en verkassen. No way! Best lullig voor Mir, want die had bedacht dat als ik naar het feestje zou gaan, zij dan in haar eentje in de camper het Eurovisie Songfestival zou gaan kijken. Nou….die was niet blij….wint eindelijk na 44 jaar Nederland het festival, verpest een boom dit historische moment! Dan maar ouderwets lekker keuvelen en lezen in het weekend!

Zaterdagochtend lekker rustig wakker geworden van de fluitende vogels en de zon die door ons dakluik naar binnen scheen. We gaan vandaag fietsen, boodschappen doen in Hoogeveen en daar dan ook nog even lunchen in Het Postkantoor in dezelfde plaats. Dan weer terug naar de camping om daar te relaxen en een tukkie te doen.

Tijdens het fietsen rijden we door het Mantingerveld, een natuurgebied, stoppen we voor een korte wandeling met Joep en lopen we langs een plaggenhut uit 1650 toen dit nog echt een veengebied was. Het landgoedje rondom de hut geeft ook echt nog het gevoel van hoe vroeger het moet zijn geweest. Leuk om even gezien te hebben.

Nou….dat werd dus niks, want opeens stond er Pieter voor onze neus. Een prachtig ventje van 5 jaar, waarvan je nu al denkt; daar gaan we nog veel van horen in de toekomst. Geweldige gesprekken met dit menneke gehad en hij was om de duvel niet bang en zeker niet dom. Wat hebben we gelachen met hem en zijn kleine zusje Amy.

Pieter en Joep

Miriam en ik vinden het altijd erg leuk om te dollen en gesprekken met ze voeren en zo kwamen we ook op het onderwerp “ drone”. Pieter leek het wel wat en toen we zeiden dat ik een drone bij me had, toen was het hek los. Pieter is de kleinzoon van de campingeigenaar en deze Pieter Spielberg had wel zin in het maken van een mooie film. Hij wist te vertellen dat op de website van de camping ook een dronefilmpje stond, maar dat hij dat ook wel wilde maken. Met hem afgesproken dat ik de drone-piloot ben en hij de regisseur. Het woord regisseur past wel goed bij hem want het zit namelijk in zijn bloed. Pieter weet wat ie wil, hoe die het wil en vooral wanneer hij het wil. NU namelijk! Ik dus de drone spullen gepakt en wij gebroedelijk op een bankje midden op ons veldje zitten om  de drone te starten.

Maar Pieter ging mij eerst vertellen wat hij wilde hoe ik het moest filmen en het huis van opa en oma moest en zou er ook op komen te staan. Oh ja…en nu je er toch bent; hiernaast is de boomkwekerij waar mijn vader nu aan het werk is, die wil ook wel zo’n drone film van zijn kwekerij. Ook nu vertelde de kleine generaal Pieter hoe die het hebben wil. “ mijn vader moet er ook op, dus die moet je tijdens werk vlakbij filmen”. 

Nou…hoe duidelijk wil je het hebben als drone-piloot. Pieter nam ook geen genoegen om op afstand de drone te volgen; nee..hij wilde ook op het scherm meekijken en hilarisch was het moment toen ik even een draai met de drone maakte naar het land van de buurman. De hilarische woorden van Pieter waren: “Nee niet dat land filmen, dat is niet van ons en dat hoeft er niet op. Alleen de kwekerij!” De komende dagen ga ik proberen om de drone-beelden te monteren tot een mooi representatief filmpje voor op website van de camping. Het drone vliegen gaat steeds beter, dus goed om te weten ivm de komende vakantie!

Pieter “Spielberg” en ik samen de drone aan het besturen

5 jaar oud dit mannetje. Het hele weekend was hij veel bij ons en had hele verhalen en honderden vragen. Pieter en Amy hebben ons weekend nog extra glans gegeven. Moeder Petra kwam af en toe nog eens voorzichtig vragen of wij ze nog niet zat waren, maar als dat zo wel was, moesten we ze maar wegsturen. 

Zaterdagavond op het fietsje naar Hoogeveen voor een prima feestje en nogmaals afscheid genomen van de collega’s. Omstreeks half 12 was ik weer op de camping en direct in slaap gevallen. Miriam sliep ook al en toen Joep zag dat ik thuis was, keek ie even op, begroette mij allerhartelijkst en ging vervolgens weer op mijn plek liggen…dusss!!

Wijn brengt je van de kaart, maar bier vilt je!

De zondag is helemaal in gepaste sfeer doorgebracht rondom de camper. Ook nu waren Pieter en Amy regelmatig op bezoek en kunnen we over deze dag niet veel bijzonders melden. Toen Pieter vervolgens een beetje hyper en baldadig werd, toch maar even aan hem gevraagd om naar huis te gaan. Het kereltje was ontdaan en gaf toen we weggingen vanmiddag nog even 3 bloemetjes aan Miriam en een dikke kus!

Al met al was dit weekend een topweekend op een toplocatie Mini Camping de Bulte in Tiendeveen! Een goede generale repetitie voor de komende weken!

17-19 Augustus 2018: Natuurkampeerterrein SBB De Kijl te Schoonoord en Kamp Westerbork

/ martin&miriam

Dit weekend staat het camperweekend gepland met onze vrienden Kees en Jose. We proberen elk jaar een weekend te plannen om met elkaar een paar dagen gezellig met elkaar op pad te gaan met onze campers. Vorig jaar was dat jammer genoeg niet gelukt en nu dus wel. Aangezien we ook Drenthe wat vaker aan willen doen besloten we weer om een Staatsbosbeheer camping te bezoeken. Vorig weekend waren we in Borger/Drouwen en nu staan we op de Kijl in De Kiel, vlakbij Schoonoord. We zijn benieuwd wat het ons gaat brengen als we na ons werk op vrijdag rustig richting Drenthe kachelen. Kees en Jose rijden vanuit hun basiskamp Scherpenzeel (Friesland) naar de plek en we zien elkaar daar, hadden we besloten.

Vrijdag was een beetje een drukke dag met nog allerlei werkafspraken, boodschappen doen, camper vullen, koelkasten vullen. Jaaaaa, we praten inmiddels over koelkasten, aangezien we van mijn zus Annette een handig klein extra koelkastje hebben gekregen. Handig voor de drank….Kan die tenminste uit de camperkoelkast en kunnen we meer daarin kwijt. Aangezien ook Kees en Jose niet spugen in een glaasje geestverruimende vloeistoffen, is het heul handig!

Ook onderweg op de weg was het beredruk. Net geen filerijden, maar het scheelde niet veel. Even een snel broodje gescoord bij een tankstation, want de lunch was erbij ingeschoten. De tijd nemen om even in camper een broodje klaar te maken namen we ook niet. Raar maar waar…

Aangekomen op de camping werden we al hartelijk gegroet door Jose met hun beagle Ollie. Afwachten hoe dat met onze Joep zou gaan, want beide viervoeters hadden nog geen kennis gemaakt in het afgelopen jaar. Nou..dat zat meteen helemaal snor en erg leuk om te zien hoe ze met elkaar lopen te dollen. Onze plek was weer prachtig en ook de plek daarnaast, waar de fraaie camper van Kees en Jose stond was ook super! We konden tussen de bomen doorlopen om bij elkaar op het “erf” te komen. Wat een supercamping is dit weer zeg! Erg veel privacy, schone faciliteiten en zoals we gewend zijn; fraaie natuur!

Maar we begonnen eerst met een nat uur. Even alles uitruimen, stroom aansluiten, luifel uit, stoelen eruit, tafel eruit en de fietsen van het rek af en ik weer nat van het zweet. Daarna gezellig bij elkaar even een biertje en wijntje drinken samen. Een nat uur dus…

De rest van de middag rustig aan gedaan en kijkend hoe de beide honden met elkaar spelen en heel rustig naast elkaar gaan liggen om een dutje te doen. Het probleem met een teckel en een beagle is echter dat eten en snaaien hun lust en hun leven is. Elke keer als we een toastje pakten, dan zaten direct beide Dyson’s met hen reebruine ogen ons aan te kijken. En ik deel geen voer dus bij mij kansloos.

Als avond eten met elkaar hadden we bedacht om het lekker simpel te houden en op onze pizzasteen verse pizza’s te maken met verschillende ingredienten. Was super gelukt en erg lekker allemaal. Het uit de hand eten van de pizzapunten was nogal een dingetje, maar aangezien ik doorgaans verantwoordelijk ben voor de afwas kon ik heel goed leven met uit de hand eten. De avond verliep super gezellig en redelijk op tijd in ons mandje terecht gekomen.

De volgende ochtend beide stellen in eigen tempo wakker worden en ieder zijn eigen dingetje doen. Fijn gevoel is dat, dat je niet je verplicht voelt om het hele weekend bij elkaar op de lip hoeft te zitten. Na het ontbijt en een beetje rondlummelen besloten Kees en Jose op de scooter nog wat boodschappen te gaan doen voor het avondeten en Miriam en ik gingen een stuk fietsen en ook nog even Orvelte bezoeken, aangezien mijn drentse collega’s hadden aangegeven dat dat leuk was. Nou, dat klopte zeker!! Het is een dorpje waarin je, als je op de Brink loopt aldaar, je honderd jaar terug in de tijd gaat. Hele mooie boerderijtjes, huisjes, schapenkooi en verschillende ouderwetse ambachten worden daar in het hoogseizoen opengesteld in winkeltjes, schuren en op straat. Genoeg horeca om ook even een terrasje te pakken en de wereld voorbij te zien scharrelen. Wel behoorlijk toeristisch, maar zeker niet massaal. Na Orvelte weer op de fiets gestapt om verder met de route te gaan.

De omgeving is hier geweldig om te fietsen en we vinden het zelfs veel leuker en afwisselender dan in Borger vorige week. We rijden door mooie bospaadjes, vergezichten over de landerijen, kleine gezellige dorpjes en het weer was ook wederom lekker om in te fietsen. Opeens wordt er getoeterd naast ons als we een houten bruggetje overrijden. Komen we Kees en Jose tegen met de scooter. Of we even een bakkie samen gingen doen op het terras in Schoonoord. Wij laten dat ons niet 2x voorstellen dus wij meteen naar het terras in Schoonoord. Daar neergestreken nog wel even gelachen op het eind. We zaten daar op het punt om weg te gaan, toen er een dame aankwam lopen. Laten we zeggen dat deze dame nou niet echt was uitgerust met ook maar 1 van de 7 schoonheden die de mens kan hebben. Zelfs naar die ene moest je nog zoeken.

Miriam vertelde dat haar moeder dan altijd zei: Daar zou een hond zich schor op blaffen als die haar zou zien. De dame liep echter ons terras op en toen Joep haar zag, bleef hij maar blaffen tegen haar en stopte ook niet toen we hierom vroegen. Ook Kees en Jose liepen meteen het terras af om weg te gaan. We kwamen niet meer bij. Het bleek om een serveerster te gaan. Het terras was leeg toen we aankwamen en toen we weggingen.

De avond samen lekker gegeten en vlees op de BBQ gebraden en de avond in gepaste sfeer laten verlopen. Veel over reizen gehad en over handige camper-weetjes. Altijd leuk om met hun hierover te praten, want we leren elke keer weer een hoop handigheidjes erbij. Nu over het chemisch toilet en de schoonmaak daarvan. De details laat ik achterwege.

De volgende ochtend stond in het teken van alles weer opruimen en inladen, maar dit alles wel in een zeer relaxt tempootje. Even de laatste afwas doen, de BBQ schoonmaken, even laatste bakkie koffie samen doen en weer ieder zijn eigen weg verder. Kees en Jose plakken er nog een nachtje in Scherpenzeel aan vast en wij willen nu we zo dichtbij Westerbork zijn, het Kamp Weterbork bezoeken. Beiden zijn er nog nooit geweest en willen het “graag” eens zien. Mooi om te zien dat zoveel ouders met hun kinderen ook het Kamp bezoeken om deze zwarte bladzijde in onze moderne geschiedenis te laten zien aan hun kroost. In de hoop dat zoiets nooit meer gebeurd. Nou….we weten inmiddels beter…maar toch!

Kamp Westerbork (Duits: Judendurchgangslager Westerbork) was tijdens de Tweede Wereldoorlog een doorgangskamp in de voormalige gemeente Westerbork in Drenthe. Het kamp was een voorportaal waarvandaan ruim 100.000 in Nederland wonende Joden en 245 Roma per trein werden gedeporteerd naar concentratie- en vernietigingskampen in Duitsland, Polen en Tsjechië.

Het kamp werd door de Nederlandse regering in 1939 gebouwd als Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork om Joodse vluchtelingen uit Duitsland op te vangen. Ruim twee jaar na het begin van de Duitse bezetting, op 1 juli 1942, namen de nazi’s het kamp over, waarna Westerbork functioneerde als doorgangskamp. Bij de overname maakten de nazi’s gebruik van de reeds bestaande kampstructuur van het vluchtelingenkamp.

De overgrote meerderheid van de gevangenen verbleef slechts enkele dagen tot weken in het kamp, een relatief klein aantal verbleef maanden tot soms zelfs jaren in het kamp. Zij die langere tijd in kamp Westerbork verbleven leerden, na de eerste schok van arrestatie en deportatie naar Drenthe te boven te zijn gekomen, kamp Westerbork kennen als een kamp waar de leefomstandigheden relatief goed waren.

Maar toch kunnen we ons niet voorstellen dat dit ooit heeft plaatsgevonden in ons land. Als we er rond lopen daalt er een somberheid over je heen en zie je toch redelijk goed door middel van animaties, borden en audiofragmenten wat er heeft afgespeeld. Vooral het veld met alle 107.000 gekleurde paaltjes met verschillende hoogten om de volwassenen en kinderen aan te tonen maakt bij ons een enorme indruk. Het doet ons ook denken aan het jodenmonument in Berlijn.

Na dit bezoek aan Kamp Westerbork komen we weer terug bij onze camper. Door de wandeling door het Kamp en de 3 kilometer wandeling die we vooraf hadden gemaakt, had Joep ook zijn uitje gehad en gingen we huiswaarts. Onderweg waren we stil tegen elkaar, door onze gedachten aan het Kamp. Miriam en ik staan altijd zeer vrolijk en positief in het leven, maar zijn toch een beetje van slag.

Al met al kunnen we terugkijken op een zeer gezellig weekend met fijne vrienden in een mooie omgeving. Ondanks het bezoek aan Westerbork, wat natuurlijk een totaal andere lading heeft.

De komende weekenden blijven we thuis aangezien we allemaal sociale activiteiten hebben en kunnen we de camper weer goed schoonmaken voor onze volgende vakantie over een paar weken. Ook thuis is het leven mooi, dus ons hoor je niet klagen!

10 t/m 13 augustus 2018: Natuurkampeerterrein Borger, Drenthe

/ martin&miriam / 2 reacties

Afgelopen vrijdag hadden we ons tweede opeenvolgende weekend weg met de camper geprogrammeerd. Normaliter gaan we nooit in het hoogseizoen de weekenden weg, maar aangezien het mooie weer ons zo lekker is bevallen, besluiten we dus om een paar weekenden erop uit te plannen. Ik weet niet of jullie ons vorige blog gevolgd hebben, maar doordat het afgelopen weekend in Nunspeet nogal enerverend is verlopen, zijn we persona non grata op onze geliefde Veluwse campings, door Boswachter Nadine. Daardoor moesten we uitwijken naar een ander natuurkampeerterrein van Staatsbosbeheer, aangezien dat uiteindelijk wel onze favoriete kampeerplekken zijn.

Maar voordat we inhoudelijk op ons laatste weekend ingaan, willen we toch jullie het formele statement van Boswachter Nadine en Staatsbosbeheer niet onthouden. Voor de sensatiebakken onder jullie, weet ik zeker dat jullie het willen lezen. Boswachter Nadine is nogal viral gegaan afgelopen week. Veel reacties op ons blog gehad en ook via twitter reageerde Staatsbosbeheer dat ze onze oplossing voor Joep met het schapennet eerder een goede prettige oplossing vonden, dan de stelling van Nadine. Maar goed, hierbij de officiele reactie op het schapennet-conflict:

Goedemorgen mevrouw Lammertink,

 Wij hebben uw reactie doorgestuurd naar de beheerster. Zij heeft nogmaals een uitgebreide uitleg gegeven waarom een afgezette plek niet wenselijk is op de natuurkampeerterreinen op de Veluwe. Hierbij ontvangt u van ons deze uiteenzetting zoals zij deze aan ons gestuurd heeft:

 Het hekwerk dat om de camping heen staat is ongeveer een meter hoog en stopt enkel zwijnen maar geen ander wild. De hekken hebben een machete van kippengaas zodat voornamelijk de achterpoten van herten en reeën niet door het hek kunnen steken en dan een rot smak maken als ze verkeerd aanspringen. Dit machete is vorige week nog gecontroleerd door de vereniging van het Edelhert. Herten en reeën kunnen dus de camping op (evenals dassen, vossen, konijnen, vogels etc.) Dit is ook de realiteit op de campings van de Veluwe. Rasters, en zeker niet strak gezette rasters, dubbelgevouwen of waarvan het extra los op de grond ligt, vormen een risico voor het wild en ik wil dit risico tot een minimum beperken. Ik zou er niet aan moeten denken dat we een dier op de camping moeten bevrijden en mogelijk afmaken in bijzijn van gasten en kinderen. 

 Honden binnen een raster reageren anders dan aangelijnd. Ze worden waaks op het afgezette deel en volgen alle mensen die langslopen. Dit vinden veel medekampeerders niet fijn en veroorzaakt dus overlast. De spelregels van het toestaan van een hond op de camping zijn duidelijk, geen overlast voor andere campinggebruikers. Een hond aan de lijn is meer werk voor de eigenaar maar de eigenaar is ook degene die ervoor kiest om met de hond op vakantie te gaan en degene die ervoor moet zorgen dat de hond geen overlast veroorzaakt. 

 Ik kan geen onderscheid maken in de reden waarvoor mensen een raster of andere afscheiding plaatsen. Ik kan enkel bepalen of het afscheiden van de plaats wel of niet is toegestaan. Juist omdat dit een natuurkampeerterrein betreft wil ik voorkomen dat iedereen zijn kampeerplaats als een eigendom gaat afzetten. Dit zou het grootste deel van onze gasten tegenstaan en afschrikken. 

Wij vertrouwen erop u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben. Indien u nog vragen heeft horen wij dit graag.

Wel…voor ons dus geen Veluwse natuurkampeerterreinen van Staatsbosbeheer meer. We snappen eigenlijk niet wat nu echt het probleem is, aangezien rondom de camping dus een hek staat en het terrein volledig afsluit. Het kleine wild komt er niet in, en uitsluitend bij herten en reeen zou het een groot risico zijn. Dat ons schapennet dan tot een probleem leidt zou kunnen, maar gezien het feit dat we het nog nooit gehoord hebben bij een andere camping, maakt het dat deze uiteenzetting geen beleid is, maar een persoonlijke invulling van een specifieke boswachter.

Dat een aangelijnde hond minder overlast bezorgd dan een hond die omlijnd los mag lopen in een beperkte ruimte, gaat er bij ons helemaal niet in. Wij herkennen het niet in ieder geval. En ja…als kinderen vlak langs het net rennen, dan blaft ie even, maar na 3x ook niet meer. Het waakse gedrag zit er bij een teckel wel in, daar heeft het net geen invloed op.

Nadat we dus besluiten om niet meer naar de Veluwe te gaan, is onze bestemming voor dit weekend de Natuurkampeerterrein van SBB in Borger. Nadat we de boodschappen na het werk hadden gedaan, konden we lekker vroeg op pad. Beiden waren direct na de middag klaar met werk en dus weer gezellig op pad, met onze fietsen achterop.

Drenthe vinden we een erg prachtige provincie als we langs de route mooie landschappen zien. Nu heb ik het genoegen om een paar dagen per week in Hoogeveen en omgeving te mogen werken, dus ik was al een tijdje overtuigd van al het moois dat deze regio te bieden heeft.  Aangekomen in Borger direct onze spullen in de juiste positie buiten gezet om heerlijk koud biertje en wijntje te drinken. De plek is wederom heerlijk ruim en het uitzicht riant van je af kijkend de bossen in.

 

Miriam en ik hebben onlangs een nieuwe BBQ gekocht voor bij de camper; een Cadac Safari Chef de Luxe. Een gas-bbq met grill, wok en paella pan als uitrusting. De eerste avond hebben we broodje gegrilde kipfiletstrips gegeten met rode ui, rucola, tomaat en truffelmayonaise. Erg lekker. Nespresso en sambuccaatje als dessert en heerlijk de hele avond buiten kunnen zitten totdat de regen losbarstte.

Deze ging de hele nacht door en toen we de volgende morgen, na weer een super lekkere nacht geslapen, wakker werden, was het weer nog steeds erg onstabiel. Om dan te gaan fietsen zagen we niet zo zitten.

Maar eerst even verse broodjes door de plaatselijke bakker op camping aangeleverd gekregen en heerlijk ontbeten. We staan versteld hoeveel handel er voor de bakker vanaf de camping nog gedaan wordt. Ik moet lang in de rij staan om mijn 4 cadetten en wat lekkers bij de koffie uiteindelijk mee te krijgen. Hilarische gesprekken tijdens deze rij. Ook de laatste 2 aardbeiengebakjes werden door 6 mensen in de rij begeerd en per opbod verkocht…geweldige sfeer onderling en veel gelachen. Dat belooft weer een mooie dag te worden.

IMG_1850

De hele ochtend lekker gelezen, gebabbeld en een beetje rondom de camper aanklooien met de gewone dingetjes. Maar omstreeks 13.00 uur klaarde het weer zo op, dat we besloten om onze e-bikes aan te zetten en een mooie route te gaan rijden die we vanuit Route.nl hadden gedownload. Een route van 25 kilometer vinden we in deze fase van conditie-opbouw om te gaan fietsen helemaal voldoende. Ook omdat die kleine veldheer Joep ook deze tijd in zijn rieten mand achterop de fiets moet vertoeven, vinden we dat ver genoeg. Het werden er uiteindelijk 45 kilometers en een rode bavianenkont! Tjesus wat zitten die zadels beroerd en ik was er klaar mee. Terwijl de route die we reden echt een mooie was. Vele landschappen, brinkdorpjes met knusse pleintjes en vooral erg vriendelijke mensen. Gemoedelijk wel te verstaan.

De route loopt niet zoals gepland en daar kwamen we al achter nadat we 3 keer Borger tegenkwamen in de route en evenveel aantal mammoeten. Nu komen we mammoeten niet meer dagelijks tegen, dus de bevestiging dat we in een verkeerd rondje zaten was duidelijk……20 kilometer voor jan met de korte achternaam gefietst en decubitus op mijn derriere. Wel een prachtige route, dat wel!

 

Langs de route komen we ook nog het Drentse Hunebedden Centrum tegen. Een toeristische attractie waarin de hunebed en zijn geschiedenis centraal staat. Het was er best druk en lopend langs de verschillende stenen, moesten we denken aan Jim, onze amerikaanse vriend uit Atlanta die ooit eens op een emotioneel geschiedkundig schots slagveld liep waar veel rotsblokken lagen en antwoordde op de vraag wat ie ervan vond; aah, just a bunch of rocks…nothing else to see! Nou…dat was dit ook wel een beetje.

M7JrzCsUTWGJWheIZ7b7Qg

Maar zoals al eens eerder gezegd; Miriam en ik zijn cultuurbarbaren en niet echt museumgangers.

Na terugkomst bij de camper, gewoon onze normale routine. Even de camping scannen wie weg is en wie nieuw. Veel mutaties en na deze vaststelling weer begonnen aan de avondmaaltijd tijdens een natje en droogje. Lekker zitten bomen over onze toekomstige plannen met de camper. Een nieuwere camper of nog lekker met deze doorgaan. We vinden hem nog steeds geweldig, maar hij is uiteindelijk wel al 18 jaar oud. Voorlopig gaan we er nog mee door en als we in 2020 een paar maanden achtereen weg willen, zien we wel hoe we ervoor staan qua werk, inkomen, tijd, middelen, etc. De Lambortinki is echt ons 2ehuis en we zijn er nog steeds superblij mee. Zo erg dat we toch nog besluiten om een kleine cosmetische ingreep aan  het voertuig te laten uitvoeren. Ik bedoel; botox, borstvergroting, bil liften, wenkbrauwen tatoeeren is allemaal maatschappelijk geaccepteerd, dus een kleine ingreep aan onze op leeftijd zijnde koets moet ook kunnen. We laten jullie nog wel weten wat het gaat worden…

Zondagochtend lekker wakker worden, aangezien het zonnetje schijnt en dus lekker buiten ontbijten op de Cadac. Lekker uitsmijtertje, nespresso, broodjes en in een slow tempo gedoucht en aangekleedt. Ook deze dag hebben wij de hele dag op deze camping, aangezien we geboekt hebben tot maandag. Niet dat we tot maandag blijven, maar het kan wel! Dan opeens contact met onze vrienden Harry en Els van onze plaatselijke Lelystadse hotspot lunchroom Harrels (Har en Els…..Harrels….daar is over nagedacht en toch word het vaak in het engels uitgesproken….). Of we zin hadden om samen te lunchen. Nou, dat is altijd gezellig samen dus volmondig ja gezegd op dit voorstel. We vonden wel dat ze moesten weten waar we stonden, namelijk 140 kilometer van Lelystad vandaan, namelijk in Borger. Miriam en ik dachten dat ze zich een hoedje zouden schrikken, maar nee hoor, de horeca-iconen zaten al in de auto en waren al onderweg. Geweldig leuk en spontaan toch.

Wij zouden in de tussentijd nog even een kleine route rijden langs allemaal mooie hunebedden, zodat we ongeveer gelijktijdig zouden aankomen in Grolloo. Want daar zouden we afspreken om te gaan lunchen. Nou….dat kleine rondje fietsen werd weer een ronde van ruim 40 kilometer omdat we ons verreden hadden. Toen we uiteindelijk aankwamen in Grolloo op het terras van het restaurant, zat ik eerder met mijn geirriteerde kont / cloaca in de honden-waterbak dan Joep…. Ik mis mijn scootertje soms… Maar eerlijk is eerlijk; het was wel weer een mooie fietstocht.

 

 

 

Samen gezellig geluncht en daarna de laatste 7 kilometer gereden terug naar onze camping. We waren beiden bekaf en toen we een uurtje zaten na te puffen, zeiden we dat we beter nu al naar huis terug konden gaan in plaats van zondagavond laat. Zo gezegd zo gedaan en om 20.30 uur waren we weer thuis na een heerlijk weekend Drenthe.

PHOTO-2018-08-13-10-54-49[3]

Ook volgend weekend gaan we weer naar Drenthe, maar dan met onze vrienden Kees en Jose. Ook camperaars en ons jaarlijks weekendje vorig jaar was erbij in geschoten, dus nu dit jaar gelukt om samen te plannen. Natuurkampeerterrein De Kijl in Schoonoord is nu de geselecteerde camping. Wederom Staatsbosbeheer! We hebben er weer zin in!