Drone

11 November 2025: Jarafuel, El Arco Ranch

/ martin&miriam / 2 reacties

Gisteren vertrokken uit Consuegra en moesten we weer een stuk terug over dezelfde weg om weer naar de Carrefour te gaan om de camper klaar te maken voor de komende dagen. Superfaciliteiten voor campers bij deze grote supermarkt en op het moment dat ik daar met de camper bezig ben, haalt Mir nog even een paar boodschappen en kunnen we weer op pad. We rijden richting de kust, richting Valencia om ergens daartussen nog een paar nachten ergens te verblijven om even niks te doen, niks te zien en even de was doen en de camper schoonmaken. Het wassen van de camper is wederom niet gelukt bij de Carrefour.

We rijden door een stuk landschap waar wij niet erg enthousiast van worden. Sowieso vinden wij het gebied rondom Madrid en ook eigenlijk alles om de plekken waar de molens staan van Don Quichote niet mooi qua natuur en omgeving. Enorme vlakten met kleine dorpen waar nou niet echt architectonische hoogstandjes te zien zijn. Ook lijkt hier ook niet echt een afdeling Bouw- en woningtoezicht en Welstandscommissie te bestaan. De verschillende steensoorten van huizen, vormen van huizen, hekwerken of wat er voor door moet gaan, verbazen ons enorm. Ook in de dorpen nagenoeg geen leven te bekennen. Maar rijdende verlaten we het gebied en komt er zo langzamerhand weer wat kleur groen in de natuur te bekennen. We rijden echt in een wijngebied van Castillo-La Mancha en het ziet er weer wat lieflijker uit allemaal. Maar dan opeens rijden we een bocht door en zien we opeens een enorm dal naast ons. En niet een klein dalletje, maar echt een dal van honderden meters diep. Huh? Waar komt dit vandaan opeens? Blijken we al tijden op een hoogvlakte te rijden en rijden we zo opeens weer in bergachtig gebied. Hier worden we accuut weer vrolijk van! Dat waren we natuurlijk al, maar nu zo ineens verrast worden door deze nieuwe omgeving, werden we wel blij van.

Tussendoor stoppen we ergens om een broodje te eten aan de rand van een dorp en willen we gaan bekijken waar we gaan overnachten. Miriam ziet een camperplaats in Jarafuel die uitsluitend erg goede reviews krijgt. De foto’s zien er goed uit en we besluiten om erheen te gaan omdat in deze omgeving in verhouding niet veel beschikbaar is. Wel parkeerplaatsen, maar aangezien we nu al 4 nachten zonder faciliteiten staan, willen we nu toch even iets zoeken waar we dagen achtereen kunnen staan om vooral even rust in de tent te krijgen na de eerste 3 weken onderweg te zijn. We besluiten om toch even te vragen of er plek is, omdat de rit er naar toe nog ruim 150 kilometer rijden is. En dat met de 200 kilometer die we al gedaan hadden, was dat weer een lange dag rijden. Te lang vinden wij, maar Joep zeker. Het gaat super goed met de kleine veldheer in de camper, maar 6 a 7 uur onderweg zijn vindt ie minder leuk en dan wordt ie ook minder leuk.

Ze hebben nog plek en dus wij die kant op. Omstreeks 4 uur in de middag komen we aan nadat we een routebeschrijving ontvingen hoe we er moesten komen. Via GPS zouden we verkeerd worden gestuurd en zelfs onszelf vastrijden door de smalle straatjes van Jarafuel. We volgen keurig de beschrijving die prima tot in het kleinste detail is beschreven en dus komen we aan op de plek. Via smalle weggetjes, soms wat krap, komen we door mooie natuur en zien we een paar campers staan. Het is een erg mooi gelegen paardenranch, met olijfboomgaard en gerund door een erg leuk Nederlands echtpaar. Zij hebben een ruime 2 jaar geleden de stap gemaakt om te emigreren naar dit Spanje en hebben deze boerderij/finca/ranch gekocht om met hun paarden activiteiten aan te bieden, retraites te geven en een kleine camperplaats met 3-5 plekken.

We worden hartelijk ontvangen en installeren ons op het laatste beschikbare plaatsje. Elektra aansluiten en stoelen buiten. Het is prachtig weer, 20 graden en zon strak aan de hemel. Lekker hoor! Mooie bijkomstigheid is dat de honden er los mogen lopen op het gehele terrein. Deze is hermetisch afgesloten en de honden kunnen niet van het terrein af. Super! Het schapennet rondom de camper plaatsen, kon toch al niet door de rotsgrond en beton die gestort was op en rondom de camperplaatsen. Het loslopen van Joep was in eerste instantie van korte duur. Bij het verkennen van de camperplaats werd hij binnen 1 minuut gegrepen door de buurhond. Joep lag weer op zijn rug te kermen toen er een border collie nogal dominant zijn tanden liet zien en laten voelen. Geen verwondingen, maar de schrik zat er weer in bij de kleine veldheer, die in geen velden en wegen meer te bekennen was. Dat is wel jammer dat zo’n hond van de buren het plezier er weer meteen uit haalt. De eigenaresse van de hond vond het ook vervelend en zou erop toezien dat het niet meer gebeurt, aangezien haar hond vaker dit soort kamikaze aanvallen hield op andere honden. Nadien ging het beter tussen de beide viervoeters.

En dan hebben we nog Drago, de enorme hond van de eigenaren. Die heeft bij binnenkomst ons hart gestolen. De vriendelijke lobbes is vanaf aankomst tot nu niet meer van onze zijde geweken. Hij waakt over Joep en samen liggen ze heerlijk te slapen naast elkaar. Ze kijken af en toe op en storten met hun wang weer ter aarde om in een zorgeloze diepe coma te raken.

De namiddag was heerlijk en avond super stil op deze plek. Vooral donker ook. De avond en nacht waren rustgevend en lekker tv gekeken in de camper. Joep was down and out na een lange reisdag en alle indrukken die we gehad hebben.

Pauline en Maxim, de beide eigenaren van deze prachtige ranch, zijn druk bezig om de plek nog mooier te maken dan hij al is, maar investeringen worden gefinancierd vanuit de opbrengsten vanuit de activiteiten die op het terrein plaatsvinden. Maar dat gaat dus in etappes. Wij vinden het een topplek om te staan, met waanzinnig mooi uitzicht over het dorp en de vallei. Pauline kwam einde van de middag nog even kennis maken en ons de sleutel van het toegangshek overhandigen, zodat we altijd erin en eruit kunnen. Het terrein blijft hermetisch gesloten de hele dag, zodat de honden echt vrij over terrein kunnen banjeren en niet weg kunnen lopen. We doen een drankje samen en vertellen wat over onze plannen en hun plannen met deze plek. Was erg gezellig en veel gedeeld over het ontstaan van de wederzijdse keuzes in de afgelopen jaren. We komen tot de conclusie dat alles in het leven een keuze is om ergens mee door te gaan of te stoppen. Wat het ook is. Alle keuzes hebben consequenties

Vanmorgen na het wakker worden na dagen te hebben gedoucht in eigen camper, nu een heerlijke douche genomen op de camperplaats. Ondanks dat we super fijn kunnen douchen in eigen camper, is wat meer ruimte en iets langer kunnen douchen toch dan weer extra bonus. Oh ja…ook nog even een bolus. Niet in de douche overigens…

Maar dat brengt ons wel op het punt dat we ook wat moeten benoemen wat ons niet zo goed bevalt op deze camperplaats. Voor camperaars is het echt een superplek om te staan en ook de eigenaren zijn erg vriendelijk en behulpzaam. Niks op aan te merken, het beperkt ons niet in het plezier om hier een paar dagen te staan, maar het afstorten van het grijze water is hier problematisch en het legen van het chemisch toilet kan hier niet als je de normale chemisch toiletvloeistof gebruikt die denk ik 75% van de camperaars gebruikt. Je mag hier alleen milieuvriendelijke toiletvloeistof gebruiken. Of liever helemaal geen toiletvloeistof. Nou, de kenners onder ons weten dat wanneer je alles in de camper doet op toiletgebied, dat de geuren en dampen die vrijkomen met de milieuvriendelijke toiletvloeistof nou niet uitnodigen om een borrelplank te nuttigen in de camper. Je vlucht naar buiten…zeker weten. Maar dit betekent voor ons dat we hier een paar dagen kunnen blijven en niet 3 of meer dagen. Het is jammer, want eigenlijk zijn deze 2 minpunten eigenlijk het enige waardoor we hier niet een week of zo kunnen blijven vegeteren hier. Het dorpje schijnt ook gezellig te zijn met winkeltjes, terrasjes, dus dat gaan we morgen doen.

Vandaag stond in het teken van de camper weer helemaal schoon maken van binnen, het beddengoed verschonen en een aantal wasjes draaien. Ook de garage van de camper weer opnieuw leeg halen en weer netjes inrichten. Alle luiken schoonmaken van de binnenzijde en in teiltjes het grijs water van 1 dag afstorten.

Aangezien we ook op deze ranch in een hippische omgeving zitten en sierlijke paarden zien staan, vonden we ook dat we Joep moesten gaan trainen in dressuur. Niet dat we de illusie hebben dat onze eigenwijze teckel Joep uberhaupt te trainen is, maar we zijn toch tevreden over het eerste resultaat en overwegen hem op te geven voor de Ankie van Grunsven Academie. Kijk m gaan die kleine!

Vanmiddag nog een paar vluchten gemaakt met de drone om van bovenaf een indruk te krijgen van de omgeving. We blijven oefenen met de drone, maar op deze hoogte is er toch nog best wat wind, dus af en toe schokt het beeld. Ik was blij dat ik van de eigenaren mocht dronen aangezien we precies op de rand zitten van waar je mag dronen. Pauline en ik spreken af dat Miriam een videoclip maakt van de vluchten, zodat Maxim en Pauline ook beelden van hun eigen koninkrijk ter beschikking hebben, mochten ze ooit nog een website voor hun domein gaan maken. Miriam is daar veel handiger in om clips te maken.

Ook samen tussen de middag nog een lekkere wandeling gemaakt, maar godzijdank liep die weg dood na een kleine kilometer. Het stijgingspercentage van het wandelpad was tong-op-de-knieen-gehalte, maar dat zegt ook iets over ons eigen conditie-niveau. Maar de uitzichten over de vallei en bergen is prachtig. Ook Joep zijn tong hangt op zijn enkels (heeft kortere pootjes..) en zien we na de wandeling lekker op zijn bedje buiten aan het rusten. Dat doen wij dan maar ook.

Gisteren hadden we van Pauline gehoord dat ze olijven moesten plukken omdat er wel een soort van deadline op zat, tot wanneer ze hun eigen olijven mochten aanleveren bij de lokale olijfpersmachine van het dorp. Ze gaan hier zelf hun eigen olijfolie produceren en ook dat geeft weer opbrengsten. Doen ze goed! Wij hadden de gedachte om vandaag nog een paar uur te helpen met plukken, maar nadat we de camper hadden gekuist en met Joep gelopen, was de pijp even leeg. Morgen doen we een nieuwe poging om na elkaar een paar uurtjes te helpen. Lijkt ons oprecht leuk om in de boomgaard even het te voelen hoe het is om daar te plukken. Leuke verhalen zien we ook voorbij komen bij Quinta Lima in Portugal, waar wij begin van dit jaar hebben gestaan met de camper (bij het Nederlandse “Het Roer Om” echtpaar). Zij bieden een week gratis staan bij hun met je camper, in ruil om in die week dagelijks 4 uur te helpen met allerlei specifieke werkzaamheden die gedaan moeten worden. Metselaars, elektricien, timmerlieden, etc. Om te helpen om de “ruïne” weer te laten opbouwen tot representatieve verhuuraccommodatie, met een paar appartementen. Ons lijkt dit ook een locatie waar een soortgelijke deal goed van pas kan komen. Wie weet….. 1 ding weet ik zeker: Maxim gaat mij niet vragen als hij ziet hoe pijnlijk onhandig ik ben…

Het is nu einde van de middag en het koelt inmiddels behoorlijk af en drinken we ons eerste drankje binnen. Miriam bekijkt haar foto’s en gaat aan de gang met de drone-beelden. Morgen blijven we tenminste nog een dag en willen we naar het dorp lopen om daar eens te zien of er nog wat te beleven valt.

04 november 2025: Drone, Guardia Civil en Uña…..wat een dag!!

/ martin&miriam

Mooi op tijd in de ochtend gaan we weer op pad, na een paar dagen in relax stand te hebben gezeten op deze camping in Albarracin. Prima plek en prachtig stadje om te bezoeken. Maar nu weer door naar onze volgende bestemming. Miriam heeft weer een mooie plek gevonden midden in de natuur. Joep kan daar lekker wandelen, want in de steden en dorpen loop je toch over straten en is er weinig groen voorhanden.

We draaien met de camper de weg op en gaan richting Parc Natural de La Serrania de Cuenca. Miriam had deze route al in haar gedachten om te overwegen, maar we kregen ook de tip om richting Cuenca te gaan vanuit een lezer van ons blog en lid van onze motortoerclub de Windvangers. Lida Muller zei dat we ook Cuenca in moesten gaan en dat de natuur om deze plaats ook fantastisch is. Nou, Lida…dat is een understatement! Wat een rit hebben wij vandaag gemaakt. Niet normaal zo genoten van de route van Albarracin naar het Parc Natural La Serrania de Cuenca. Maar eerst moeten we van de camping af en door het dorp Albarracin heen en slaan we af, meteen de bergen in op een nieuw wegdek. Verkeer is er niet en zeer relaxt rijden we door de bergen en is het meteen genieten onderweg. Het is echt ongelofelijk dat na elke bocht er een nieuw schilderij zich ontvouwt. Na een 30-tal kilometers rijden we langs een parkeerplaats waar we goed de camper kwijt kunnen, midden in de natuur. We besluiten om even een wandeling te maken met Joep, zodat hij in plaats van tegels, nu grond, gras en bomen om hem heen heeft. Nou, dat weet deze dictator van de camper wel goed te waarderen. We lopen naar een paar uitkijkpunten en zijn nu al blij. Dat het allemaal nog mooier en beter wordt, dat hadden we toen nog niet in de gaten.

Doorrijden gaan we. We rijden vanaf Albarracin over de A-1512, A-1703, A-1704 rijden we richting Frias de Albarracin en komen uit bij Nacimiento del Rio Tajo. Een picknick park met een aantal grote prachtige bijzondere monumenten.

De letterlijke vertaling van is “De bron van de Taag”.  Dit park ligt in het hart van de Montes Universales, een bergketen die tot meer dan 1800 meter hoog is. Een stroompje water dat uit de Fuente García-fontein ontspringt en naar het monument stroomt, waarbij het water uit vele andere bronnen langs de rivier wordt verzameld, vertegenwoordigt de eerste stappen van onze rivier op haar meedogenloze reis naar de zee.

Het Monument aan de bron van de Taag, ontworpen in 1974 door José Gonzalo Vives, geboren in Rubielos de Mora, is een eerbetoon aan de drie provincies waar de rivier ontspringt: Teruel, Cuenca en Guadalajara, die de loop ervan bepalen. Teruel wordt vertegenwoordigd door zijn symbolische “kleine stier”, terwijl de ster en de kelk Cuenca vertegenwoordigen en de ridder Guadalajara. De gehele beeldengroep wordt geleid door Pater Taag, een allegorie van de rivier, vormgegeven door een grote titaan met een eigen, unieke geschiedenis.

De figuur van de Titaan, die uit een grote berg oprijst, is rijk aan symboliek. Zijn zwaard, ingebed in de voet van het beeld, stelt de grote kloof voor die de rivier in het schiereiland heeft uitgesleten, en de spleet die zijn lichaam doorsnijdt, is de rivierbedding die het schiereiland van west naar oost doorkruist. Zijn baard symboliseert het smelten van het bergwater na het smelten van de sneeuw, en de ster die hem kroont, vertelt ons dat hij geboren is uit de wintersneeuw van de bergen.

Het monument voor Vader Tagus bestaat uit monolieten en een recreatiegebied met een barbecue (alleen in de winter geopend), picknicktafels en bankjes om te ontspannen en te genieten van de frisse lucht. Er is ook een fontein met water dat zo koud is dat het voelt alsof het net uit de koelkast komt – het puurste bergwater dat er is. Joep haalde zijn neus ervoor op en besloot water uit het kreekje te drinken.

We raken even aan de praat met een aantal oudere spanjaarden en een jongere dame. Ze vragen waar we vandaan komen en ze geven aan dat ze al 40 jaar in Duitsland wonen en nu weer terug zijn met hun dochter om Spanje te bezoeken. We nemen afscheid en rijden door over de wegen die ons doen denken aan onze reis met de camper in Amerika. De vormen van de rotsachtige gigantische bergen, de naaldbomen, rode grindpaden en de “snake river” die we naast ons hebben. Na een aantal kilometers verder te hebben geslingerd door de bergen, hoor ik Miriam in extase roepen: hier wil ik stoppen, stop, stop, stop!

We zien een afslag naar een groot plateau boven de, zoals wij hem noemen, de Snake river. Opaal kleurig water, slingerende rivier en omringd met rotsachtige bergen. We stoppen daar op het plateau en zien opeens dezelfde spaanse mensen staan en ze herkennen ons direct en enthousiast beginnen ze weer een praatje met ons. Godzijdank spreekt de dochter goed Engels en raken we echt aan de praat. Ze vragen ons waar we precies wonen en vertellen over hun leven in Duitsland als buitenlanders. Ze geven ons nog wat tips over de omgeving en wensen ons een heel fijn verblijf in Spanje. Ze waren trots op ons dat we op onze leeftijd nu de keuze hebben gemaakt om te reizen en niet meer te werken. Doen we goed, zegt de oude baas! Prachtig.

Sowieso zijn de mensen hier zo verschrikkelijk vriendelijk en attent! Even ter voorbeeld: Eergisteren wilden we voordat we naar de camping in Albarracin gingen, eerst nog boodschappen doen in Teruel. Op een zondag. Via Google vonden we een Supermercado en wij er dus op af. Toen we aankwamen daar op de desbetreffende plek, bleek het een supermercado te zijn voor huisraad, een soort Action. We moesten dus iets anders zoeken en geparkeerd even met de camper om op google een alternatief te zoeken. Tot opeens op onze deur werd getikt. Een wat oudere dame die in een nogal rap tempo, in het spaans, als een mitrailleur klinkende stortvloed aan woorden tegen ons aan het roeptoeteren waren. We dachten eerst dat ze boos was, maar ondanks dat we zeiden dat we geen spaans spreken, bleef ze maar door praten. Google Translate erbij gepakt en aangegeven dat ze tegen de smarthpone moest praten. De krasse dame deed dat zonder enig voorbehoude en hield een betoog dat ook Google Translate even moest verwerken. Maar wat bleek; de dame dacht dat wij boodschappen moesten hebben en dat we nu op verkeerde plek stonden. “Volg ons maar dan brengen wij jullie naar een goede supermarkt, waar je ook kan tanken” zei ze. We waren perplex, zoveel vriendelijkheid en bereidheid om vreemden te helpen. Fantastisch! Ze reden ons naar een prima supermarkt en met tankstation voor de deur. De dame ging zo ver, dat ze nog uitstapte en ons een parkeerplaats vasthield waar we de camper konden zetten. Ze wuifde nog even en stapt in haar eigen auto. This made our day!

Maar goed…nu weer terug naar de dag van vandaag. We staan de Spaanse dochter en haar ouders nog even uit te zwaaien bij de prachtige uitkijkplaats terwijl de zon straalt tegen een strak blauwe lucht. Nagenoeg geen wind en om ons heen geen mensen en geen verkeer. Ik stel voor aan Mir om met de drone te gaan vliegen in deze mooie kloof met dat opaalblauwe water op de achtergrond. Jaaa, zegt Mir; goed idee, we hebben geen haast. We pakken de drone en zijn nog wat onwennig om alles vliegklaar te maken en heel erg onwennig om ermee te vliegen. We gaan het gewoon proberen en de drone gaat prima omhoog en op onze scherm zien we al mooie beelden binnenkomen. Rondom in de bergen en boven ons vliegen een tiental enorme roofvogels; gieren! Prachtig hoe sierlijk zij dansen op de thermiek, zoekend naar een prooi! En ook komt er een adelaar overvliegen en we hebben ze op beeld! Miriam gaat helemaal uit haar plaat!

We willen net wat wat meer foto’s en video’s van boven gaan maken als opeens een auto van de Guardia Civil het plateau op komen rijden en ons aankijkt en heel langzaam langs onze camper rijdt. Nou, we schrikken allebei en denken meteen dat dit een dure dag gaat worden. Drone inleveren en boete van 2500 euro! Dit is wat we horen via een andere camperaar die het is overkomen. Toevallig een mede bewoner van ons recreatiepark in Drenthe. Gerald en Leoni raakten hun drone kwijt toen ze betrapt waren. Wij waren vergeten om te checken of wij uberhaupt wel mochten vliegen in dit gebied, maar aangezien we niemand tot last zijn, geen gebouwen zien en op goede hoogte vliegen, moest dit volgens mij wel mogen. De Guardia Civil rijdt langs ons en zien volgens mij niet dat we met een drone aan het vliegen waren, aangezien we in de schaduw staan en we strak naar boven keken. Hierdoor dachten ze misschien dat we op onze smartphone zaten te kijken en zagen zij niet de afstandbediening van de drone. Die gasten denken natuurlijk dat we zitten te genieten van de gieren en de adelaar boven de bergen. Ze rijden door en wij maakten dat we de drone zo snel mogelijk op konden bergen.

Nadat we begonnen waren aan de laatste etappe van vandaag, kwamen we ongeveer om 13.00 uur aan op onze geplande camperplaats in Uñu. Area Caravanas Uñu (Cuenca). Het is een adventure terrein voor met name (school)kinderen die op schoolkamp gaan of in de weekenden padvinders ontvangen om leuke dingen te doen. Het ziet er prima uit en we zijn blij dat we zo midden in de natuur staan. De koelkast zit nog voldoende vol voor een paar dagen hier te verblijven en het dorp ligt op nog geen 700 meter. Daar is een mini-supermarkt aanwezig, dus als we nog langer willen blijven lukt dat ook. De eigenaar van de camperplaats was supervriendelijk en goedlachs. Hij spreekt een paar woorden engels en ik inmiddels een paar woorden Spaans. Na een enerverend gesprek over het reilen en zeilen op deze camperplaats, met handen en voeten en onze taalbarriere, zegt de beste man: maar ik begrijp je goed, duidelijk! Waarop ik zeg: nou..dan moeten we maar gaan trouwen, want mijn vrouw begrijpt mij na 35 jaar nog steeds niet. De man kijkt mij aan en begin te schaterlachen en slaat mij op de rug met de mededeling; ik heb er ook zo eentje thuis!! Zo’n gesprek schept toch een band!

We staan hier heerlijk, we hebben vanmiddag nog even gewandeld door de bergen met Joep en vervolgens hebben we nog een paar proefsessies gedaan met onze drone om er wat meer bedreven in te worden. Hopelijk kunnen we dan wat mooie beelden met jullie delen. Nu lekker in een warme camper, TV aan en gezellig avondje aan blog werken en route maken voor over een paar dagen. We genieten!

21 September 2025: Adjustments to camper and website www.camperjoy.com

/ martin&miriam

Over the past few weeks, we’ve seen our website subscribers and Instagram followers grow steadily compared to previous periods. Why? I honestly have no idea! Perhaps it was because we ended last week with a vlog by our favorite vloggers, Tip de Bruine Labrador. In their vlog, where they’re traveling for a year in Canada and America with their Concorde campervan, we were allowed to record a 49-second moment of fame clip introducing ourselves, but most importantly, encouraging everyone to follow, subscribe, or like Tip the Brown Labrador on YouTube. This may have contributed to our increase in followers, but we were already seeing an upward trend before that. Our website has this year been visited 25,000 times by unique visitors, and we now have over 1,000 followers on Instagram. But in recent weeks, we’ve seen more and more followers, especially campervan enthusiasts, from all over the world joining us. It’s pretty cool, and we also enjoy hearing from emails and comments with questions after our blog posts.

Anyway, that did make us decide to start posting blogs in both English and Dutch on our website in the future. That’s proving to be a bit of a hassle, and we also explored the possibility of having the translations done automatically by the website or a plug-in app. But no, it didn’t. Unless it would cost a lot of money every month to use those kinds of apps. Well, it has to stay fun, and camping already costs so much money. Especially if road tax for campers is going to double next year. In our case, that means the road tax will cost about 200 euros per month.

Future blogs will continue to be written in Dutch and saved in their current location under the heading “camper trips” and then under the relevant country we’re staying in. We’ll save the blogs translated into English chronologically under the heading “camper trips” and then under the category “EN / English.” Hopefully, this will make our blogs easier to read for international readers. In the future, we’ll also try to translate older blogs from previous destinations in previous years and save them under the “EN / English” category.

So, that’s it for the housekeeping…now back to reality, which involves scheduled maintenance on our campervan before we leave for the south in the middle of next month. We’re planning to spend a few weeks in France before heading to Spain and Portugal. We’re so incredibly excited. The past few months in our holiday home in Drenthe were wonderful, and the trips to Germany, France, and our beloved Lelystad were also very enjoyable. But now that we’re back on the road for a long period, we think it’s fantastic! We’re also looking forward to blogging regularly, featuring Miriam’s beautiful photos.

To make our website more dynamic, we’ve bought a drone again for scenic flights where we can take aerial photos. Last week, we were actually convinced we’d been scammed with the purchase of this drone. According to Miriam, it was one of those fake websites that rakes in money but never delivers. And indeed, it certainly seemed that way, and I could have kicked myself for that. I was adamant that I didn’t want to buy a DJI drone, but a cheaper alternative, since I wasn’t getting the most out of my previous, more expensive one. For a few aerial shots and simple operation, there had to be an alternative, and I found it in the Skyrovas Air Plus Pro. A lightweight drone under 250 grams, you don’t need a drone pilot’s license, and it actually falls under the toy category rather than a “real” drone. The test and review I’d read about this drone were good and were done by a drone guru with enormous expertise… but it turned out to be unrelated. Its Chinese name had been translated into English… and “Mr. Trust everything he reads” (Me!) was convinced and immediately bought this drone and accessories.

How happy can you be then that DHL suddenly showed up at my doorstep yesterday with this drone? I could have cried! Now, I don’t know if it was from the joy of the drone or the fact that the package was even delivered and I didn’t receive any scorn and ridicule at future birthdays, parties, or other group events where it’s wonderful to criticize someone for being so naive… I’m just happy with the drone! It looks really great, comes with a nice storage case, an extra battery, extra propellers (I’ll probably need them…), and a Dutch-translated user manual. I should add that if the quality of my English blogs in the future is as good as that of the Chinese user manual, it will cost us a lot of subscribers/followers…

Miriam made another significant investment in the form of new sheepskins for the campervan seats. She’d seen them on other campervan owners and thought they’d be a good idea. She, too, was busy finding beautiful fleeces, initially buying a few in a color that didn’t quite fit the “100% natural” label. Sheep in that color are called Barbapappa or Teletubbie, and believe me, they don’t exist! As you can imagine, this example would have come as a counter-move at a birthday party if my wife had pranked me about buying my fake drone…

But yesterday the new sheepskins arrived, and I have to say, they’re beautiful. Miriam couldn’t resist mounting them on our campervan seats to see the final result. Attaching them to our seats was also easy and feels sturdy. This is a premium car seat cover made of 100% lambskin, Marla, purchased at http://www.walser-shop.nl, and honestly, they look great and are very comfortable. Perfect for the colder months in the south.

Finally, we also bought some new road atlases for France, Spain, and Portugal. For years, we tried to convince my sister Annette and brother-in-law Kees to do everything with the GPS, but they wouldn’t budge. Kees always said, “Just laugh at all that paperwork on my lap, but at least I have an overview and can plan more easily while driving.” God bless him, unfortunately, but our Kees is right… maps are easier for planning and keeping an overview. It’s a shame I can’t tell him anymore, but hopefully, he’s laughing his head off up there with all those other family members… You convinced us, Kees!! And to give you all the credit for this, we bought some road maps. Michelin ones, of course, because Kees was a bon vivant and bon vivant…

As you can see, we’re already well on our way to preparing for our next winter trip, and that will be in a few weeks. Next Thursday, our Lambortinki 3.0 is going to the garage for maintenance, a gas pressure test, and the installation of a Maxx fan. We’ll be ready to go then, but first we have a few fun dates with family and friends, a few more days of work to do, and two tennis tournaments for me with my tennis buddy Albert. Time to score some ATP points…

We’ll be hitting the road around Wednesday, October 15th, and we’ll be posting a blog twice a week, detailing our experiences and locations, with hopefully beautiful photos from my sweetheart. We’ll be in touch!

Oh yes…if you haven’t subscribed to our blog yet, you can do so below this blog on the website. Click the subscribe button and you won’t miss a thing in the coming months. We’d love to welcome you as a subscriber!

21 September 2025: Aanpassingen aan camper en website camperjoy.com

/ martin&miriam / 5 reacties

De afgelopen weken zien we in verhouding tot eerdere tijden onze abonnees van de website en de volgers op instagram gestaag groeien. Hoe dat komt? Werkelijk geen idee! Misschien kwam het door het feit dat we vorige week als afsluiting zaten in een vlog van onze favoriete vloggers Tip de Bruine Labrador. In hun vlog, waar ze met hun Concorde camper in Canada en Amerika een jaar aan het reizen zijn, mochten wij een 29 seconds moment of fame-clip opnemen waarin wij ons zelf voorstelden, maar vooral iedereen oproepen om Tip de Bruine Labrador op YouTube te gaan volgen, abonneren of liken. Mogelijk is onze toename van volgers daardoor gekomen, maar daarvoor zagen we ook al een stijgende lijn. Onze website is dit jaar tot en met nu 25.000x bezocht door unieke bezoekers en op Instagram hebben we nu ruim 1000 volgers. Maar nu de laatste weken zien we steeds meer volgers, vooral camperaars, uit geheel de wereld ons gaan volgen. Wel gaaf en ook de e-mails of reacties met vragen na een blog van ons, vinden we leuk om te vernemen.

Maar goed; dat heeft ons wel doen besluiten om op onze website in de toekomst de blogs zowel in het Engels als Nederlands te gaan plaatsen. Dat blijkt nog wel een gedoe te zijn en ook wel gekeken of de vertalingen automatisch door de website of een plug-in app gedaan kunnen worden. Maar nee, dus. Of het moet weer maandelijks veel geld gaan kosten voor het gebruik van dat soort apps. Nou, het moet leuk blijven en het camperen kost al zoveel geld. Zeker als volgend jaar ook de wegenbelasting voor campers verdubbeld gaan worden. In ons geval betekent dit dat de wegenbelasting per maand ongeveer 200 euro gaat kosten.

De toekomstige blogs blijven gewoon in het Nederlands geschreven worden en ook opgeslagen op de huidige locatie onder het kopje “campertrips” en vervolgens onder het betreffende land waarin we verblijven. De in het Engels vertaalde blogs slaan wij op chronologische volgorde op onder het kopje “campertrips” en vervolgens onder de categorie “EN / English”. Hopelijk is daardoor de leesbaarheid van onze blogs voor buitenlandse lezers wat eenvoudiger te doen. In de toekomst zullen we ook proberen om oudere blogs van eerdere bestemmingen in voorgaande jaren te vertalen en ook weer op te slaan onder de categorie “EN / English”.

Zo; tot zover de huishoudelijke mededelingen….nu maar weer gewoon naar de werkelijkheid die te maken heeft met geplande onderhoud van onze camper, voordat we medio volgende maand vertrekken naar het zuiden. We plannen om eerst een paar weken in Frankrijk te vertoeven, voordat we Spanje en Portugal intrekken. We hebben er zo ongelofelijk veel zin in. De afgelopen maanden in ons vakantiehuisje in Drenthe waren erg lekker en ook de tussentijdse trip naar Duitsland, Frankrijk en ons geliefde Lelystad waren erg fijn. Maar nu dan straks weer de lange periode onderweg te zijn lijkt ons geweldig! Ook het regelmatig bloggen, met de mooie foto’s van Miriam erbij is iets waar we naar uit kijken.

Voor het meer dynamisch maken van onze website, hebben wij weer een drone gekocht om mooie vluchten te maken waarin we foto’s kunnen maken vanuit de lucht. De afgelopen week waren we trouwens ervan overtuigd dat we opgelicht waren met de aanschaf van deze drone. Volgens Miriam was het zo’n fake website die wel geld opstrijkt maar nooit levert. En inderdaad leek het daar wel een beetje op en heb ik mijzelf wel weer voor de kop kunnen slaan dat dat mij dan overkomt. Ik was namelijk stellig in het feit dat ik geen DJI drone wilde kopen, maar een wat goedkoper alternatief, aangezien ik bij mijn vorige duurdere DJI drone er lang niet alles uithaalde wat erin zat. Voor een paar luchtshots en simpel gebruik moest er een alternatief zijn en die had ik dus gevonden in de Skyrovas Air Plus Pro. Een lichtgewicht drone onder de 250 gram waardoor je geen drone-piloot licentie hoeft te hebben en deze valt eigenlijk onder de speelgoed-criteria in plaats van een “echte” drone. De test en review die ik gelezen had over deze drone was goed te noemen en was gedaan door een drone-goeroe met enorm veel expertise……..maar bleek niet onafhankelijk te zijn. Zijn chinese naam was vertaald naar een engelse naam…en “Mr Trust everything he reads” (Me!) was overtuigd en kocht meteen deze drone met toebehoren. Hoe blij kun je dan zijn dat dan gisteren toch ineens DHL op de stoep staat met deze drone. Ik kon wel janken…! Nu weet ik niet of dat van blijdschap was van de drone of het feit dat uberhaupt het pakketje was afgeleverd en ik geen hoon en spot over mij heen kreeg bij de volgende verjaardagen, feestjes of ander groepsgebeuren waar het heerlijk is om iemand af te zeiken hoe naief iemand is geweest…….Ik ben gewoon blij met de drone! Hij ziet er echt prima uit, mooi opberg-etui, extra batterij, extra propellors (zal ik vast nodig hebben…) en in het Nederlands vertaalde gebruiksaanwijzing. Moet ik er wel bij zeggen dat als de kwaliteit van mijn Engelstalige blogs in de toekomst net zo zijn als die vanuit de Chinese gebruiksaanwijzing, dan kost ons dat een hoop abonnees/volgers.

Een ander diepte-investering heeft Miriam gedaan in de vorm van nieuwe schaapsvachten voor op de stoelen in de camper. Ze had dit gezien bij andere camperaars en dit leek haar ook wel wat. Ook zij is druk geweest met het vinden van mooie vachten en in eerste instantie had ze een paar vachten gekocht in een kleur waarbij “100% natuurlijk”-label niet pastte. Schapen in die kleur heten Barbapappa of Teletubbie en geloof mij; die bestaan niet! Zoals jullie begrijpen zou dit voorbeeld als tegenactie komen op een verjaardag als ik in de maling zou zijn genomen door vrouwlief met betrekking tot de aanschaf van mijn fake drone….

Maar gisteren kwamen dan de nieuwe schaapsvachten binnen en ik moet zeggen dat ze prachtig zijn en Miriam kon zichzelf niet bedwingen om meteen deze vachten te monteren op onze stoelen in de camper om het eindresultaat te zien. Ook het bevestigen van deze vachten op onze stoelen was makkelijk om te doen en voelt stevig aan. Het gaat hier om een Premium Autostoelhoes van 100% lamsvel Marla, gekocht bij http://www.walser-shop.nl en eerlijk is eerlijk; ze zien er top uit en zitten lekker. Fijn voor de koudere maanden in het zuiden.

Tot slot hebben we ook een aantal nieuwe wegenatlassen gekocht van Frankrijk, Spanje en Portugal. Jarenlang hebben wij mijn zus Annette en zwager Kees proberen te overtuigen om alles met de GPS te doen, maar daar wilden ze niet aan. Keessie zei altijd: “lach maar om die papierhandel op schoot, maar ik heb tenminste overzicht en kan makkelijker plannen tijdens het rijden”. God hebbe zijn ziel helaas, maar onze Kees heeft wel gelijk….kaarten zijn toch makkelijker om te plannen en overzicht te houden. Jammer dat ik het hem niet meer kan vertellen, maar hopelijk lacht ie zich rot daarboven bij al die andere familieleden……Je hebt ons overtuigd, Kees!! En om jou alle credits te geven hiervoor, hebben wij dus een aantal wegenkaarten gekocht. Wel van Michelin natuurlijk, want Kees was een bourgondische kok en levensgenieter……

Zoals jullie merken zijn we al lekker op weg om onze voorbereidingen te treffen voor onze volgende winterreis en is het dan ook zo ver over een paar weken. Aanstaande donderdag gaat onze Lambortinki 3.0 naar de garage voor de onderhoudsbeurt, gasdruktest en de inbouw van een Maxxfan. Eigenlijk zijn we dan klaar voor vertrek, maar hebben we eerst nog een aantal gezellige afspraken staan met familie, vrienden en moet er nog even een paar dagen gewerkt worden en speel ik nog 2 tennistoernooien met mijn tennismaatje Albert. Nog even wat ATP punten scoren…….

Omstreeks woensdag 15 oktober gaan we op pad en zullen we 2x per week een blog plaatsen met daarin onze belevenissen, locaties beschreven, met de hopelijk weer prachtige foto’s van mijn liefste. Jullie horen van ons!

Oh ja…mocht je nog niet geabonneerd zijn op ons blog, dat kan hieronder deze blog op de website. Druk op de abonnee knop en je mist niks van onze blogs de komende maanden. Wij vinden het leuk om je als abonnee te begroeten!

26 – 28 Maart 2020: Camping Voscheheugte in Mantinge (Dr)

/ martin&miriam / 4 reacties

Donderdag 26 maart 2020:

Na de eerste dagen te hebben geleefd in de caravan komen toch steeds meer de onpraktische keuzes die we gemaakt hebben m.b.t. de inrichting van de nieuwe caravan naar boven. Al pratende met elkaar tijdens de ochtendkoffie, blijkt dat we dezelfde conclusies trekken hieromtrent. Mooi om dan ook direct te bepalen hoe je het anders gaat doen als we straks terug zijn van dit weekend. Eerst maar even de oven aanzetten en afbakbroodjes bakken, eitje koken, plakje kaas erbij en ons ontbijt is weer in gepaste sfeer volbracht. 

Na het ontbijt willen we lekker gaan douchen in het sanitairgebouw en ga ik als eerste door de wasstraat. Bij aankomst sanitairgebouw, hangt er een A4-tje op de deur en zien wij de volgende tekst staan:

Huh? Huh???? Wat is dit nu voor een rare tekst? En ik dacht daar het mijne van;

  1. We zijn hier maar met zijn tweeen, dus waarom kom je niet naar ons toe om toe te lichten
  2. Mag ik nu ook niet meer afwassen buiten bij wasplaats, niet meer kakken en ook niet meer douchen hier? Wat doe ik hier dan? Waarom vraag je dan wel het volle tarief als je niets mag gebruiken.

Verbolgen loop ik terug naar de caravan en laat Miriam de tekst zien en vraag haar wat haar 1e reactie is. Miriam haar reactie was b en toen a, exact dezelfde reactie dus. Enigszins bepaalde dit wel ons humeur in de ochtend, maar we besloten de eigenaren van de camping wel te vragen naar het hoe en waarom en waarom op deze manier. Ze bleken echter niet aanwezig te zijn, dus komt later wel.

Door het prachtige weer en het feit dat er bijna geen wind was op dat moment, besloot ik maar weer eens te gaan oefenen met mijn DJI Spark Drone om een leuke clip te maken van de camping en onze solitaire opstelling waaruit blijkt dat we de 1,5 meter afstand ruimschoots halen ten opzichte van de buren…….op 300 meter afstand. De drone vliegen is super leuk om te doen, maar je moet wel goed oefenen. Aangezien ik het alweer een tijdje niet meer gedaan had, was het weer even wennen. Was weer leuk om te doen.

https://videopress.com/v/sju5bd7b?resizeToParent=true&cover=true&preloadContent=metadata
Dronevlucht boven Camping Voscheheugte te Mantinge (Dr)

De temperatuur loopt gedurende de morgen meer op en we besluiten om een andere wandeling te gaan maken dan gisteren. Mir zoekt een wandeling uit op het Mantingerveld, welke begint bij het Dorpshuis Nieuw Ballinge en vandaar uit een ander natuurgebied laat zien. Ook deze wandeling was mooi om te doen. Vlakke heidevelden, minder beschut dan gisteren, maar ook mooi. Dwars door weilanden, langs boerderijen en weer terug Nieuw Ballinge in.

Vervolgens heb ik Miriam en Joep teruggebracht naar de camping en ben ik boodschappen gaan doen met de auto in Westerbork. We zeggen dan ook dat het een goed besluit is geweest om over te stappen naar de caravan. Op de fiets had ik nooit die 18 kilometer gereden om even boodschapjes te doen en die andere wandeling gemaakt, als we er eerst nog eens 12 kilometer voor hadden moeten rijden. Kortom; alles voelt goed rondom de caravan.

Bij de Jumbo in Westerbork aangekomen bleek het erg druk te zijn en moesten we om de beurt wachten wie naar binnen mocht. Ook maar als je 1 pakje boter kwam halen, mocht je uitsluitend naar binnen met een boodschappenkar. Het in de winkel lopen zonder de kar bij je mocht ook niet. Allemaal maatregelen waarmee ik nog niet eerder mee te maken had in Lelystad. Het was een aparte sfeer in de winkel aangezien iedereen zich wat krampachtig aan de regels hield en zijn best deed om de 1,5 meter afstand te houden. Impulsief als ik ben als het om eten gaat, schoot mij opeens iets te binnen wat ik nog wilde hebben en liep ik zonder karretje naar het betreffende gangpad. Ik werd direct aangesproken door een medewerker of ik mijn kar bij mij wilde houden. Heul apart, maar uiteindelijk wel goed dat ze daar de regels willen volgen. 

De jonge cassiere vroeg bij het afrekenen of ik contant wilde betalen of pinnen, zodat ze vooraf het schoteltje of toetsenbord van pinapparaat kon desinfecteren. Ook nadat ik gepind had, werd het toetsenbord weer gedesinfecteerd. 

De supermarkt was zo schoon dat je erin kon opereren..zo steriel.

En als je denkt dat het nog gekker kan; nadat ik mijn karretje weer ingeleverd had, meteen een medewerker die de handvatten van de kar desinfecteren. Ik begon nu echt aan mijzelf te twijfelen en rook even onder beide oksels….deze roken fris en fruitig… niks mis mee! 

Maarrrrrr…missie volbracht en weer een gevulde koelkast voor de laatste dagen!

De laatste uren van de middag lekker in de zon voor de caravan gezeten en liggen dommelen, boekjes lezen, borrelplankje, biertje, wijntje en samen mijmeren. Onze plannen voor de komende maanden zullen anders zijn dan we bedacht hadden. Voor velen natuurlijk, maar wij zouden in mei 5 weken naar het zuiden van europa op vakantie gaan, maar daar zien we maar vanaf. Als de wereld weer een beetje normaal van start gaat, dan werken wij de maand mei en juni door om zodoende de opgelopen schade toch te beperken. 

In de avond zoals gewoonlijk het kacheltje aan, koffie na het eten en de TV aan. Niet om vrolijk van te worden, maar we volgen toch zoveel mogelijk het nieuws. 

Chillmode Miriam in caravan

We zijn geen nachtbrakers en de bedden zijn erg lekker, dus op tijd naar bed!

Vrijdag 27 Maart 2020:

De volgende ochtend zijn we een beetje rondom de caravan wat klusjes aan het doen, als de eigenaresse van de camping ons komt bezoeken. Ze heeft een mededeling, namelijk dat het sanitairgebouw per direct gesloten moest worden op laste van de burgemeesters van het Noorden. In dat perspectief had de eigenaresse van de camping gisteren al de mededeling op de deur geplakt. Ze wist dat het eraan zat te komen dus. Tijdens het gesprek maakte ik duidelijk hoe dat papiertje op ons overkwam gisteren en dat we ons afvroegen wat we dan nog op hun camping deden. Ze snapte het en toen we zeiden dat we dan zaterdag weg zouden gaan in plaats van zondag, maakte ze duidelijk dat het geld terug zou boeken naar onze rekening. Was fijn om toch nog even elkaar gesproken te hebben. Bij deze camping is tevens ook nog een eethuisje wat er erg gezellig uitziet en waar je dus ook goed kunt eten. Beide bedrijven liggen dus voor hun ook plat, terwijl ze net in een artikel in het magazine Caravannen hadden gestaan, waaruit veel boekingen waren gekomen. Erg onzekere tijden voor hun, voor ons en zovelen. Hopelijk komen we er goed uit binnenkort! We zijn in ieder geval gezond!

Godzijdank mocht ik nog wel even douchen voordat het gebouw echt dicht ging. Ik begin graag tintelfris aan de dag, zodoende ruik je je oksels niet gedurende de dag…

Nadat we alle klusjes gedaan hadden, besloten we weer te gaan wandelen met onze kleine vriend Joep. In de buurt van Orvelte vonden we een bosgebied wat ons wel wat leek. In de bossen zijn we het liefst. Allebei zeggen we het keer op keer tegen elkaar. Ook onze favoriete campings liggen in de bossen, nooit aan de kust, nooit in een plaats, maar altijd in de bossen. Na de wandeling nog even Orvelte willen bezoeken, maar daar aangekomen leek het wel een spookstadje en niets te beleven dus.

Vervolgens wij terug naar de camping en daar in de middag lekker in de zon gezeten en ons prima vermaakt. Avond hetzelfde liedje als gisteren en aangezien we zaterdag ochtend meteen willen vertrekken ruimen we al een beetje alles op. Stoelen en tafel in de luiken, de luifel inrollen en morgen de laatste dingetjes. We hebben enorm genoten van deze dagen! Ook om de onrust rondom het coronavirus te ontlopen was dit een aangename afleiding. Als het kan gaan we de komende weekenden nog wel ergens anders heen, aangezien de caravan nog bij ons op de oprit staat. We shall see!

17-19 Mei 2019: Minicamping De Bulte in Tiendeveen en drone vliegen met Pieter

/ martin&miriam / 3 reacties

Eindelijk weer op pad met de camper! Dit weekend stond in het teken van groots gegeven 50steverjaardagsfeestje van mijn dierbare collega Linda. Ondanks dat ik al afscheid had genomen van mijn collega’s de week ervoor, door het beeindigen van mijn interim-opdracht in Hoogeveen, was ik uitgenodigd en konden we met mijn drentse collega’s even Linda in het zonnetje zetten.

Vrijdagavond na het werk dus direct op pad met de camper om daar kamp op te slaan op Mini Camping De Bulte in Tiendeveen, vlakbij Hoogeveen. We hadden de camping uitgezocht om alleen maar even 2 nachtjes te slapen en geen enkele verwachting of het ook een mooie of gezellige camping zou zijn. “Gewoon dichtstbijzijnde camping kiezen en als ze maar stroom hebben en water dan is het wel goed”, was het credo. Ook van de omgeving rondom Hoogeveen is niet echt bekend dat dit een toeristische trekpleister is, dus eigenlijk was het feest van Linda het centrale punt van dit weekend.

Zonder om Linda tekort te doen, moet ik zeggen dat het gewoon een fantastisch weekend was, rondom het feest van Linda. Wat hebben we genoten, ook omdat het weer erg lekker was!

Vrijdagavond bij aankomst op mini-camping de Bulte, viel al meteen op dat alles er keurig, netjes en verzorgd uit zag. We moesten ons melden bij een caravan op plek 1, want de eigenaren waren zelf niet aanwezig. Erg goed ontvangen door de stand-in receptie en we konden een prachtige plek uitzoeken op de beide beschikbare velden op de camping. De velden waren speels ingericht met groen-perken midden op het veld en zeer ruime plekken van minstens 100 m2. De liefde waarmee deze camping was ingericht en werd onderhouden, sprak ons zeer aan. Gezellige aankleding, Lekkere sfeer, niet moeilijk doen, geen lange lijsten met huisregels, maar gewoon een paar op het milieu gerichte wensen van de campinghouder waren goed weergegeven.

Het sanitair-gebouw was om door een ringetje te halen, de afwasplaatsen netjes en zelfs nog een minibibliotheek om boeken te lenen. Een wasmachine en droger aanwezig en een ijs-vitrine met heerlijke ijsjes. Een blikken potje naast de vitrine met de wens om toch wel het ijs af te rekenen en in het potje te doen. Prachtig dat het hier kan! In het westen wordt je vitrine, inclusief ijs gestolen en nemen ze het blikken potje ook nog mee. Hier dus niet; vertrouwen geven en dit niet beschamen!

Vrijdagavond heerlijk nog na het eten buiten gezeten en toen het tijd was om naar binnen te gaan en lekker nog even TV te kijken, begon de ellende met de satelliet weer. Geen beeld te krijgen. Dit kwam door de bomen achter onze caravan die het signaal blokte. Toen we de plek uit gezocht hadden, was dit al een discussie tussen Miriam en mij, maar zoals bij alle discussies tussen ons is het beter om je zegeningen te tellen en gewoon te doen wat ze zegt. Is voor de rest van het weekend ook beter…maar goed; geen beeld dus en ik ging niet meer de camper afbreken en verkassen. No way! Best lullig voor Mir, want die had bedacht dat als ik naar het feestje zou gaan, zij dan in haar eentje in de camper het Eurovisie Songfestival zou gaan kijken. Nou….die was niet blij….wint eindelijk na 44 jaar Nederland het festival, verpest een boom dit historische moment! Dan maar ouderwets lekker keuvelen en lezen in het weekend!

Zaterdagochtend lekker rustig wakker geworden van de fluitende vogels en de zon die door ons dakluik naar binnen scheen. We gaan vandaag fietsen, boodschappen doen in Hoogeveen en daar dan ook nog even lunchen in Het Postkantoor in dezelfde plaats. Dan weer terug naar de camping om daar te relaxen en een tukkie te doen.

Tijdens het fietsen rijden we door het Mantingerveld, een natuurgebied, stoppen we voor een korte wandeling met Joep en lopen we langs een plaggenhut uit 1650 toen dit nog echt een veengebied was. Het landgoedje rondom de hut geeft ook echt nog het gevoel van hoe vroeger het moet zijn geweest. Leuk om even gezien te hebben.

Nou….dat werd dus niks, want opeens stond er Pieter voor onze neus. Een prachtig ventje van 5 jaar, waarvan je nu al denkt; daar gaan we nog veel van horen in de toekomst. Geweldige gesprekken met dit menneke gehad en hij was om de duvel niet bang en zeker niet dom. Wat hebben we gelachen met hem en zijn kleine zusje Amy.

Pieter en Joep

Miriam en ik vinden het altijd erg leuk om te dollen en gesprekken met ze voeren en zo kwamen we ook op het onderwerp “ drone”. Pieter leek het wel wat en toen we zeiden dat ik een drone bij me had, toen was het hek los. Pieter is de kleinzoon van de campingeigenaar en deze Pieter Spielberg had wel zin in het maken van een mooie film. Hij wist te vertellen dat op de website van de camping ook een dronefilmpje stond, maar dat hij dat ook wel wilde maken. Met hem afgesproken dat ik de drone-piloot ben en hij de regisseur. Het woord regisseur past wel goed bij hem want het zit namelijk in zijn bloed. Pieter weet wat ie wil, hoe die het wil en vooral wanneer hij het wil. NU namelijk! Ik dus de drone spullen gepakt en wij gebroedelijk op een bankje midden op ons veldje zitten om  de drone te starten.

Maar Pieter ging mij eerst vertellen wat hij wilde hoe ik het moest filmen en het huis van opa en oma moest en zou er ook op komen te staan. Oh ja…en nu je er toch bent; hiernaast is de boomkwekerij waar mijn vader nu aan het werk is, die wil ook wel zo’n drone film van zijn kwekerij. Ook nu vertelde de kleine generaal Pieter hoe die het hebben wil. “ mijn vader moet er ook op, dus die moet je tijdens werk vlakbij filmen”. 

Nou…hoe duidelijk wil je het hebben als drone-piloot. Pieter nam ook geen genoegen om op afstand de drone te volgen; nee..hij wilde ook op het scherm meekijken en hilarisch was het moment toen ik even een draai met de drone maakte naar het land van de buurman. De hilarische woorden van Pieter waren: “Nee niet dat land filmen, dat is niet van ons en dat hoeft er niet op. Alleen de kwekerij!” De komende dagen ga ik proberen om de drone-beelden te monteren tot een mooi representatief filmpje voor op website van de camping. Het drone vliegen gaat steeds beter, dus goed om te weten ivm de komende vakantie!

Pieter “Spielberg” en ik samen de drone aan het besturen

5 jaar oud dit mannetje. Het hele weekend was hij veel bij ons en had hele verhalen en honderden vragen. Pieter en Amy hebben ons weekend nog extra glans gegeven. Moeder Petra kwam af en toe nog eens voorzichtig vragen of wij ze nog niet zat waren, maar als dat zo wel was, moesten we ze maar wegsturen. 

Zaterdagavond op het fietsje naar Hoogeveen voor een prima feestje en nogmaals afscheid genomen van de collega’s. Omstreeks half 12 was ik weer op de camping en direct in slaap gevallen. Miriam sliep ook al en toen Joep zag dat ik thuis was, keek ie even op, begroette mij allerhartelijkst en ging vervolgens weer op mijn plek liggen…dusss!!

Wijn brengt je van de kaart, maar bier vilt je!

De zondag is helemaal in gepaste sfeer doorgebracht rondom de camper. Ook nu waren Pieter en Amy regelmatig op bezoek en kunnen we over deze dag niet veel bijzonders melden. Toen Pieter vervolgens een beetje hyper en baldadig werd, toch maar even aan hem gevraagd om naar huis te gaan. Het kereltje was ontdaan en gaf toen we weggingen vanmiddag nog even 3 bloemetjes aan Miriam en een dikke kus!

Al met al was dit weekend een topweekend op een toplocatie Mini Camping de Bulte in Tiendeveen! Een goede generale repetitie voor de komende weken!

5 t/m 8 juli 2018: De Vlagberg te Sint Anthonis, Noord Brabant

/ martin&miriam / 3 reacties

Vandaag de laatste dag van onze heerlijke vakantie. Voor het eerst sinds jaren willen we allebei niet naar huis. Meestal in de laatste week van de vakantie kijken we al weer in onze agenda en lezen we vaker weer onze werkmail en begin ik alweer te bemoeien met de werkmail die voorbij komt. Deze week en deze hele vakantie niet. Waarom vragen we ons af? Nou….het was gewoon geweldig! Vooral het weer hielp enorm mee natuurlijk. Wat hebben wij geboft; vanaf het moment dat we van huis vertrokken tot de dag van vandaag uitsluitend zonnig weer met zomerse temperaturen tussen de 25 en 30 graden. Wat wil je nog meer in eigen land?

Afgelopen donderdag zijn we vertrokken vanuit Afferden naar deze plek in Sint Anthonis. De oplettende lezers hebben inmiddels al gemerkt dat we hier eerder en vaker zijn geweest. Maar wij kunnen echt iedereen de Staatsbosbeheer campings aanraden. Tenminste; als je van rust en natuur houdt!

We hebben bij aankomst op de Vlagberg eerst onze vuilwater tank geloosd in de daarvoor bedoelde put en meteen een volle tank schoon water tot ons genomen, om zodoende lekker de komende dagen in onze eigen douche te kunnen douchen. Een goede keuze geweest want ondanks dat de sanitaire ruimten hier elke dag een paar keer worden schoongemaakt, is het echt ongelofelijk hoe mensen op deze camping de toiletten achter laten. Let wel, dit is geen gezinscamping met losgeslagen jeugd, maar meer een 60+ camping in dit gedeelte van het seizoen. Het is niet druk en de mensen die er zijn, zijn ouder als ons. We drukken de gemiddelde leeftijd zal ik maar zeggen…

Maar hoe is het dan mogelijk dat mensen die dus volwassen zijn, kiezen voor een natuurlijke camping, de natuur dus weten te waarderen, met vlindernetten door de bossen lopen, het afval scheiden tot op het extreme af, dan zo’n gedrag vertonen met betrekking tot het schijten van afval in het toilet? Je kijkt toch achterom als je klaar bent met je boodschap? Je maakt de gootsteen en aanrecht toch schoon als je hebt afgewassen en laat deze toch netjes achter voor de ander die er ook gebruik van maakt? Ik kan er met mijn pet niet bij dat dit soort varkens bestaan op een natuurcamping. Maar goed…genoeg negatieve energie weer verbruikt vandaag.

Miriam had een fraaie plek uitgezocht vanaf de plattegrond, die werkelijk heerlijk was. We waren de laatste plek aan de buitenzijde van de camping, plek 33.  Deze plek, zoals bijna alle plekken hier, ligt tussen de bomen in een soort nis, waar je voor de rest geen andere campingbewoner kunt zien. Als we later over deze camping lopen zien we achterin nog veel meer mooiere plekken, dus we kunnen wel stellen dat deze camping echt tot onze favorieten behoort. Op de onderstaande foto zie je de Lambortinki staan linksboven in de foto.

IMG_1659

Nadat we alles weer hebben opgesteld en ingericht zijn we klaar voor de dag. Het middaguur op donderdagmiddag is net voorbij en we besluiten meteen de e-bikes te pakken en een route te gaan rijden die Miriam heeft gemaakt op de zeer gebruiksvriendelijke fietsknooppunten-app, genaamd “Fietsknoop”. Echt super eenvoudig om daar of een kant en klare route te gebruiken of er zelf eentje maken. Alle knooppunten in Nederland en Belgie staan erop. Wij op pad en we vinden het allebei geweldig dat e-biken. Je trapt toch aardig mee, maar voelt een fijne ondersteuning van de motor van de fiets. We rijden door de meest prachtige landschappen van deze omgeving. Veel bossen, maar ook de landweggetjes brengen je langs de mooiste plekjes van het brabantse land, waar het leven zo goed is.

Ook Joep heeft het steeds beter naar zijn zin op de fiets. Als een romeinse vorst laat deze stoere kerel zich rijden door Miriam, in zijn met koelmat voorziene riante mand. Het ontbreekt er alleen nog maar aan dat ie met een pootje naar iedereen wuift als we door de dorpjes rijden en hij echt de passanten aankijkt. Het is geweldig om te zien hoe hij in dat mandje zit en om zich heen kijkt. Af en toe draait ie zich om en bijt heel zachtjes in Mir haar rug of trekt aan haar topje. Hij heeft het echt fijn is onze mening.

IMG_1640

Om niet meteen weer de fout te maken om de ritten te lang te maken, maken we deze dagen onze ritten tussen de 30 en 35 kilometer per dag. Prima te doen, maar toch aan het einde is het fijn om te weten dat het een voldaan gevoel geeft. Vooral als je dan aan het einde van de route een gezellig terras weet te vinden. Vlak bij onze camping zit Restaurant de Heksenboom met een groot en op het oog gezellig terras. We vonden dat we wel een biertje verdiend hadden en namen er ook nog een borrelgarnituurtje bij. Allereerst duurde het al ellenlang voordat er een bestelling werd opgenomen, terwijl op onze tafel nog steeds de borden van onze voorgangers stonden. Toen eindelijk de bestelling was opgenomen verdween het tweekoppig horecapersoneel met tafels en stoelen naar het grasveld waar ze in alle rust (het was warm, dus begrip!) nieuwe terrassen gingen opbouwen voor een concert op die avond. Iedereen klaagde om ons heen dat er niemand op het terras aanwezig was. Toen wij ons tweede drankje wilden bestellen en er geen contact was met de obers, ben ik naar binnen gelopen om daar de bestelling op te geven en te melden dat er veel mensen waren die klaagden. Ook daar niemand aanwezig, totdat de kok eraan kwam lopen, keek mij aan en zijn kop naar beneden en hup zo de keuken in zonder een woord met mij te wisselen. Uiteindelijk toch een ober even aangeschoten (het liefst met dubbelloops..) en kwam ons drankje brengen. Was geen topbeleving!

Toen we de volgende dag weer een prachtige rit hadden gemaakt (wat kun je hier mooi fietsen zeg!!) met de fietsen, kwamen we op het eind weer langs de Heksenboom. We wilden graag lunchen en doorrijden naar het dorp hadden we geen puf meer voor, dus iedereen verdient een tweede kans, dus ook de Heksenboom. Vrijdagmiddag, lunchtijd, het hele terras vol en allemaal chagrijnige gezichten. De beide top-obers waren er ook weer, maar we zagen op het terras met minstens 80-100 gasten alleen maar de oudste, chagrijnigste van de twee. Ik zal jullie het verhaal besparen, maar na 20 minuten was onze tafel van de vorige gasten nog niet leeg geruimd en onze bestelling (al is maar eerst een drankje) niet opgenomen. We zijn opgestapt en doorgereden naar het dorp Sint Anthonis om daar bij de Eetcafe De 3 Burgemeesters te gaan eten. Hartelijk ontvangen, Joep er weer wat fans en volgers op zijn Instagram-account erbij, lekker gegeten en afgesloten met een heerlijk softijsje op verzoek van Mireke weer op pad gegaan naar de camper. Daar gisteren in de namiddag heerlijk weer gelezen, gedut, gelachen weer nieuwe plannen besproken voor de toekomst. Was wederom een superdag.

Vanmorgen, zaterdag, hadden we een vroeg begin met een lekkere wandeling door de bossen en duinen van dit gebied waarin we zitten. Joep had er duidelijk zin in en daardoor wij dus ook. Miriam wilde echter al snel van de gebaande paden af en dwars door de bossen en duinen struinen om mooie dingen te vinden.

IMG_1655

Op zich een prima idee, maar het pakte helaas anders uit. Of het heeft gelegen aan het feit dat ik nog niet gedoucht had, weet ik niet, maar het moment dat we dwars door de bossen gingen lopen, werd ik aangevallen door horden vliegen, muggen, horzels, wespen, bijen en ander gespuis. Ik werd er gek, maar vooral chagrijnig van! Voelde me bijna een ober van de Heksenboom…wat een ellende. Dat Miriam helemaal in een deuk lag van al mijn zumba bewegingen om deze onderkruipsels van mij af te slaan, maakte dat ik nog kwader werd en er klaar mee was. We hebben de wandeling afgemaakt op de gebaande paden en het was over de overlast van dit ongedierte. Ben me wel meteen gaan douchen toen we bij de camper kwamen. Alleen het douchen in onze eigen camper gaat niet meer. De douchebak is gebarsten. Neeeeeeej, niet toen ik er in stond, maar toen Miriam aan het douchen was. De douchebak is natuurlijk ook al 18 jaar oud, net zo oud als de camper en de bak is gewoon uitgedroogd en daardoor gebarsten. Balen, want we douchen eigenlijk altijd superfijn in onze camper. Contact gehad met de importeur van Eura Mobil om prijsopgave te doen voor nieuwe douchebak. Zal weer een paar honderd euro kosten, maar het moet opgelost zijn voor onze volgende trip. Ook vriend Kees, de campertechneut zal maandag even komen kijken hoe e.e.a. opgelost kan worden. Komt goed!

Dat we vandaag zijn gaan wandelen in plaats van gaan fietsen, zal te maken hebben met het feit dat na ruim 20 jaar niet fietsen, je niet opeens ongestraft in 1,5 week ruim 200 kilometer kunt gaan fietsen. Onderstaande foto geeft een goed beeld hoe we ons voelen…..

9da1f186-b0b8-4945-861c-92af116ddbc2

De rest van de dag doen we niks meer deze laatste dag. We besluiten om de restjes etenswaar uit de koelkast gezellig op te eten en voor de camper te blijven. Ook nog even met de drone gevlogen mooie beelden gemaakt. Vanavond maakt Mirreke nog even lekker risotto, rattatouille en gebraden kip op de buitenkeuken en dan beginnen we vanavond maar alvast met opruimen. Morgenochtend weer richting huis om zwager Kees zijn verjaardag te vieren. Eerst nog een zwoele avond onder de luifel, tussen de bomen, met kaarsjes aan, koffietje, sambucca en dan onder de wol.

PHOTO-2018-07-07-16-35-46

Onze conclusie is nu wel dat we het fijn vinden om in Nederland op vakantie te zijn als het weer acceptabel is. Ook verdere bestemmingen hoeft nu even niet. Noord Frankrijk, Duitsland, Belgie is prima om te vertoeven en veel te zien. Wat we niet fijn vinden is de dagelijkse verplaatsing naar een andere camping. Het liefst staan we 3 a 4 dagen op een plek, om zodoende ook ergens te zijn en te kunnen ontdekken. Op doorreis zijn, geeft een rusteloos gevoel. In 14 dagen 8 campings bezoeken is teveel en gaan we dus niet meer doen. In ieder geval hebben wij een heerlijke relaxte vakantie gehad met ook de wetenschap dat het weer enorm heeft meegespeeld in deze beleving. Het was waanzinnig lekker om weer met mijn maatjes Miriam en Joep op pad te zijn geweest! Vanaf maandag weer aan de bak en drukke week voor de boeg! Of we tussendoor nog weekendjes met camper weg kunnen weten we nog niet, dus misschien brengen we de camper ook wel een paar maanden naar de stalling. Jullie lezen het vanzelf wel bij het volgende blog van Camperjoy.

Omdat de foto’s die door Miriam gemaakt worden, altijd zoveel reactie’s oproepen, plaatsen we tot slot hieronder nog een aantal prachtige foto’s van de afgelopen dagen. Deze foto’s doen recht aan de prachtige natuur en omgeving hier en hopelijk brengt ze dat goed over op beeld.

 

 

 

8 en 9 Mei 2018: Overasseltse en Hatertse Vennen – Camping de Eikenaar

/ martin&miriam / 2 reacties

Dinsdagmiddag bij thuiskomst van het werk in Hoogeveen, was Miriam al klaar met haar werk in de kapsalon en had ze ook al de laatste spulletjes in de camper gelegd. Ik hoefde dus alleen nog maar een korte broek aan te trekken en gympies aan om op pad te kunnen. Geweldige voorbereiding en super veel zin om op pad te gaan. Joep ook! Die was niet te houden vanaf het moment dat hij in de gaten kreeg dat er wat stond te gebeuren op buitenrecreatie gebied. Het woord kamperen negeren we in huis zoveel mogelijk, want anders is ie helemaal door het dolle heen.

Aangezien we op laatste moment de camping voor de komende dagen hadden geboekt, nadat we de oorspronkelijke geboekte camping in Drenthe hadden geannuleerd, wisten we niet echt wat te verwachten. Na een stuk of 5 campings te hadden benaderd, kregen we steeds te horen dat ze vol zaten. Ook hadden we overwogen om naar een grote camping in de belgische ardennen te gaan, maar de reisafstand hadden we toch niet zo’n zin in. Uiteindelijk kregen we bericht van een camping die wel plek had; Camping de Eikenaar in Overasselt. Een boerencamping die pas vorig jaar was open gegaan. Kijkende op de website werden we niet echt enthousiast. Door je jonge aanplant van heggen zag het er wat kaal uit. Maar omdat plekken schaars waren, toch maar besloten om de komende dagen daar te gaan staan.

Onderweg verliep alles naar wens en volgens planning reden we omstreeks 19.00 uur onze plek op de camping. Een super plek met een landelijk vergezicht met weilanden, bomen en boerderijen op de achtergrond. Door onze camper met rug naar camping te zetten, hadden we het gevoel dat we helemaal alleen waren op deze camping. Dat waren we dan bijna ook, want er waren nog 2 andere camperaars, van seniorenleeftijd. Even langslopende een praatje makend, werd mij subtiel even opgedragen dat de middelste toilet en douche voor mij waren in het toiletgebouw. Zodoende hadden we prive-sanitair. Erg flauwekul natuurlijk, maar wel gezellige mensen. Al pratende bleken we gezamenlijke bekenden te hebben in het Lelystadse; Ben en Aly Prins, onze lokale bakkerij-koning! Wij aangegeven dat we ze goed kennen vanuit de vriendschap met hun zoon Joost en schoondochter Claudia. Kleine wereld….

Maar goed; de camping met weinig verwachtingen vooraf, bleek een supermooie camping te zijn met ruime fraaie plekken. Water en afvoer op de plek zelf en een topfaciliteiten op het terrein. Een nieuw sanitairgebouw waarover goed is nagedacht en kwalitatief goede spullen. Ook de eigenaar en zijn vrouw zijn erg vriendelijk en humoristisch. Kortom; wij gaan ons hier wel vermaken.

Fout
Deze video bestaat niet

Ook omdat vanuit de camping veel te doen en zien is in de omgeving. Slechts 5 kilometer van Nijmegen en om de hoek op 2 kilometer een prachtig natuurgebied met de Hatertse- en Overasseltse Vennen. We zijn er langs gereden met camper tijdens de heenreis en dat ziet er supergaaf uit voor ons! Wat een mooi gebied is dat!

We besluiten dat pas donderdag of vrijdag te gaan bewandelen, aangezien het woensdag veel te warm is om te gaan lopen.

Direct nadat we de camper dinsdagavond hadden geinstalleerd was het ook nog zo’n lekker weer, zodat we heerlijk buiten gegeten hadden in de avondzon en een afzakkertje met bakkie Nespresso koffie tijdens de zonsondergang. Was een wereldavond!

De volgende ochtend lekker wakker worden in de toen al brandende zon. Miriam was er om half 7 al uit en ik iets later. Heerlijk buiten ontbeten en de ochtend in relax-stand gelezen, lekker gedoucht en niet veel gedaan. Ik had nog even gestoeid met de Drone en prachtige foto’s gemaakt van de boerderij en camping. De foto’s verstuurd naar de boer en toen deze de foto had gezien, vroeg hij of ik zaterdag bij mooi weer nog eens zo’n vlucht wilde maken en video en foto’s wilde maken van de camping. Hij was er erg blij mee! Ik kan legitiem nog eens oefenen en hij krijgt het beeldmateriaal.

Toen het in het begin van de middag zo warm werd op onze plek, besloten we om met de scooter even een rit te gaan maken door de mooie omgeving. Alles ingepakt voor onderweg om ook Joep te kunnen laven, zijn we begonnen met een dijkentocht langs allemaal mooie dorpjes en landelijke gebieden. Een tocht van ongeveer 37 kilometer en met de verkoeling van de wind door onze haren, was het draaglijk allemaal. Onderweg nog op een dijk, bij restaurant even geluncht en koel biertje gedronken, weer op pad richting de camping. Daar aangekomen nog even boodschapjes doen in Overasselt en weer klaar voor de avond.

De camping is inmiddels al wat voller gelopen door andere gasten en iedereen is lekker aan het BBQ-en en pimpelen buiten. Ziet er gezellig uit. Wij steken ook onze BBQ aan en Mir tovert weer een frisse gezonde salade uit het ieniemienie keukentje en ik ben buiten de heerlijke ossenhaasjes aan het grillen. Ook weer een super zwoele avond samen gehad.

C360_2018-05-08-20-53-34-046

Alleen bij de laatste rondje met Joep wandelen gebeurde een enorm zwaar traumatiserend drama: Joep was heerlijk zijn pootje aan het oplichten tegen een prille heg, toen hij ineens zwaar kermend, alsof hij op een bermbom was gelopen, naar ons toe strompelen. Zijn staart strak onder zijn kont en op zijn kwetsbaarst kijkend zoals alleen teckels dit kunnen, omhoog smekend om opgepakt te worden. Hij kon werkelijk geen stap meer verzetten en wij dachten dat dit zijn laatste moment van zijn leven was….

Maar zuster Clivia ging op onderzoek uit in de camper op een geimproviseerde operatietafel, met operatielamp (zaklamp) op zijn poot gericht om het episch centrum van pijn te onderzoeken. Het bleek om een wespenbeet te gaan en tijdens de operatie is de angel op vakkundige wijze verwijderd, zonder dat het pootje te hoeven amputeren. Joep moest natuurlijk hierdoor wel het beste plek op het bed krijgen om voorspoedig te kunnen herstellen. Dat dit ten koste ging van mijn plek, was van ondergeschikt belang. De volgende ochtend ik brak wakker en Joep was weer helemaal klaar voor zijn ochtendwandeling. Het wordt weer een leuke dag, deze hemelvaartsdag!

13-15 April 2018: Camping Dasselaar te Zeewolde

/ martin&miriam / 4 reacties

Na vorig weekend een superweekend te hebben beleefd bij natuurkampeerterrein van Staatsbosbeheer in het Kuinderbos te Bant, hadden we ons voorgenomen om ook het andere Staatsbosbeheer terrein in Flevoland eens te gaan onderzoeken. Normaal gesproken gaan we met camper met gierende banden onze eigen polder Flevoland uit, omdat we altijd denken dat het ergens anders mooier, ouder, audentieker is dan ons eigen “saaie” Flevoland. Vorige week in Kuinderbos waren we dan ook helemaal flebbergasted hoe mooi het daar was.

Dat was dan waarschijnlijk ook onze valkuil voor dit weekend; te hoge verwachtingen! Maar goed; vol goede zin gingen we vrijdag weer op pad na het werk om dus de andere SBB camping in Flevoland te gaan bezoeken. De weersverwachtingen waren goed, dus we zagen ons weer het hele weekend buiten zitten. Ook hadden we weer een voorkeursplek geboekt, dus mooie plek gegarandeerd! Echter bij aankomst bleek de plek er anders uit te zien dan op plattegrond. Het was een smalle strook tussen 2 veldjes, verharde ondergrond met mos/gras er overheen gegroeid. Hierdoor konden we niet de haringen in de grond krijgen van het Joep-net. Was jammer dat het net niet goed gespannen kon worden hierdoor. Net buiten het net, wat ook einde van de plek was, zat overal distels, berenklauw en ander onkruid. Kortom; de plek viel tegen. Maar niet getreurd; eerst de camper helemaal klaar voor gebruik maken, even het eerste borrelhapje en drankje genuttigd en toen maar voor het donker worden een wandeling met Joep gedaan. De bossen zijn mooi om doorheen te wandelen en ook de hoeveelheid vogels en daarbij passende geluiden waren in overvloed, dus dat klonk allemaal super.  Ook mooie bloemen en planten gezien tijdens de wandeling en hiervan natuurlijk ook weer foto’s gemaakt door onze natuurfotograaf Miriam.

Tijdens de wandeling kwamen we nog een hele aardige meneer tegen, met een te schattig hondje. Een Norfolk Terrier, genaamd Katootje. Wat een geweldig beestje en wat kon ze het goed vinden met onze Joep. Ze buitelden over elkaar heen en wilden geen afscheid van elkaar nemen. De kleine Katootje jongedame bleef ons maar volgen en nog even en Miriam had haar meegenomen. Mir en ik waren een beetje verliefd geworden op deze innemende, vriendelijke en olijke terrier.

IeykZh2xTw6Id8THAscL6w

Na de wandeling lekker gegeten weer van de traiteur om het onszelf de eerste avond makkelijk te maken en vervolgens tot laat buiten gezeten. Het was kil, maar met fleecevest en goed ingepakt lekker samen zitten keuvelen over alles en nog wat.

Dit weekend stond ook in het thema van het leren met de drone te vliegen. Nadat ik een paar weken een “instap”-drone had gekocht, rechstreeks bij een chinese fabrikant, kunnen we zeggen dat dat een tegenvaller was. In vergelijking met wat ik nu gekocht heb, is de chinese variant meer een kinderspeeltje, dan dat het echt een strak en professioneel apparaat is zoals de DJI Spark die ik nu gekocht heb. Mannen blijven kinderen, dus ik kon niet wachten om met de drone te oefenen en mooie luchtshots te maken van onze plek en camper. Maar dit gaan we de volgende ochtend pas doen. Nu eerst naar ons mandje om hopelijk heerlijk te slapen.

fullsizeoutput_417

Na het ontbijt was het dan zover; drone vluchten maken rondom onze plek en vervolgens het scootertje pakken om een rit te maken. Eerst nog even een wandeling door het bos richting het Wolderwijd, het meer dat langs de A28 ligt en midden in het bos  uitkomt, bij een mooi strandje en ligweiden. Zomers moet dit een drukke plek zijn, lijkt ons. Nu staan we er alleen met Joep erbij. Onze terror-teckel probeert zowaar zijn eerste zwem-aspiraties te tonen, maar durft het nog net niet. Kwestie van tijd en dan kunnen we zwemmen met onze Joep in natuurwater. Schotland of zo…

Aangezien we voor onze drone nog een SD-card moesten kopen voor de beste foto/video kwaliteit, besloten we ook maar een ritje naar Zeewolde te maken. Hopelijk vinden we daar dan ook nog even een leuk terras waar we kunnen lunchen en wat te drinken. Bij aankomst in Zeewolde direct een SD card gekocht, maar voor de gezelligheid hoef je in Zeewolde niet te zijn is onze mening. De leuke zaakjes aan het water zijn dicht en ook bij het strand en langs de parken is alle horeca dicht. Het weer is niet bijzonder, maar om nu dicht te zijn, snappen we niet zo. Er is namelijk voldoende volk op de been in Zeewolde. Scootertje maar weer gepakt en rit gemaakt door de bossen rondom Zeewolde en vervolgens weer terug op camping gekomen om de middag lekker relaxend en lezend door te komen. Deze plek pakt ons niet. Misschien toch te hoge verwachtingen? Het weer dat beduidend minder is dan vorige week? De mensen die hier staan die minder sociaal en open zijn als vorige week? De leegte dat onze buren niet een Cava komen drinken en gezelligheid komen brengen? We weten het niet! Het voelt gewoon niet helemaal lekker hier, terwijl op de camping is niet veel aan te merken.

Toen ook we nog eens corrigerend werden aangesproken door een klein, ietwat alternatief meisje, type milieu-activist, van toch wel al 6 jaar oud, toen was voor ons de maat vol! 😉

De jongedame vroeg wie wij waren, of wij kinderen hadden en hoeveel fietsen we bij ons hadden. Toen Miriam antwoordde dat we geen kinderen hadden en ook geen fietsen, maar wel een scooter, toen was het hek van de dam….De kleine Greenpeace warrior, met broek van brandnetels gemaakt, truitje van riet en schoenen van gerecyclede boomschors, vond dat scooters stonken en niet konden. Dat vond haar moeder ook..dusss!! Dat dit gezin vervolgens met een Mercedes 190D uit 1985 met zwarte walmen uitlaatgas het terrein op reed, dat hielden we even buiten beschouwing…..om te gieren dit! We hebben er smakelijk om gelachen samen.

Nadat we nog even met Drone gevlogen hadden en op de BBQ een paar ossehaasjes hadden gegrild, met heerlijke salade erbij, de avond lezend doorgebracht en weer vroeg naar ons nestje. De nacht werd vergezeld door hevige regenbuien en de volgende ochtend bleef de lucht onheilspellend en mistig eruit zien, waardoor we besloten om vroeg naar huis te gaan. In een rap tempo na het ontbijt hebben we alles opgeruimd en zijn we rondom het middaguur weer thuis gekomen en alles ook daar weer opgeruimd. Nu de tuin in; ook erg gezellig!

Over anderhalve week gaan we 6 dagen op pad met de camper richting Limburg. Dit weekend was wat tegenvallend, maar dat neemt niet weg dat we enorm veel zin hebben om binnenkort wat langer weg te gaan. Maar nu eerst genieten van wat ze zeggen een zonnige week in onze eigen Lelystadse tuin. Laat het voorjaar en zomer maar komen!!

6-8 April 2018: Kuinderbos in Flevoland

/ martin&miriam / 8 reacties

Wat heeft onze eigen Flevoland ons verrast met zijn schoonheid dit weekend! Vrijdagmiddag na ons werk wilden we voor het eerst een weekend weg met onze Lambortinki en daarom zoeken we meestal iets dichtbij, met maximaal 45 minuten rijden van ons huis. Het vorige jaar meestal op de Veluwe, maar nu hoorden we van iemand dat het natuurkampeerterrein van het Kuinderbos in Bant erg de moeite waard was. Nou…..dat was het!! Wat een prachtige plek met zoveel natuurschoon om ons heen.

 

In het grootste en oudste bos van de Noordoostpolder wemelt het van de bijzondere planten, paddenstoelen, vlinders, roofvogels en roofdieren als de boommarter. Rond de Kuinderplas zorgen Welshpony’s en IJslandse paarden dat de open plekken in het bos open blijven. Het Kuinderbos verloochent zijn afkomst niet. Doordat het bos op de bodem van de zoute Zuiderzee werd aangeplant, vind je nog steeds schelpenresten tussen de bomen. Gelegen aan de rand van de provincie Flevoland, grenst het aan Overijssel en Friesland. Deze boswachterij van Staatsbosbeheer is genoemd naar het voormalige Zuiderzeestadje Kuinre, dat thans gelegen is aan de rand van het Kuinderbos.

Nadat we van huis vertrokken richting Emmeloord stonden we eerst even vast op de A6 bij de Ketelbrug, maar ook de wind speelde ons parten onderweg. Even wennen om weer met de camper als windvanger te rijden, maar zonder kleerscheuren kwamen we aan op Camping De Veenkuil te Bant, alias Staatsbosbeheer camping Kuinderbos. Eerst even aanmelden op de digitale incheckzuil, want we hadden namelijk vorige week al gereserveerd, toen we zagen dat dit weekend prachtig weer zou worden. Zal wel druk worden dachten we….maar dat viel reuze mee. We denken dat mensen bij het eerste zonnige weekend altijd eerst de tuin aan kant willen maken. Dat hadden wij al gedaan, dus we “konden” weg! Afijn..na het aanmelden op de paal, liep Miriam al even naar onze plek om te kijken hoe ik het beste met de camper de plek 40 kon benaderen. Het bleek allemaal een beetje krap allemaal door de bomen rondom de plek. Miriam kwam terug met de mededeling dat er al iemand stond met een buscamper. Dat kon dus niet of het boekingssysteem van Staatsbosbeheer moest niet in orde zijn. Dat geloofde ik niet, dus ik zelf maar even naar de mensen stappen. Wel…de meneer zat er al wat ongemakkelijk bij en de dame was meteen van tuuterdetuut “WIJ hebben deze plek gereserveerd!” Aangezien ik specifiek deze plek geboekt had omdat het werkelijk het mooiste plekje van de camping was en daarvoor zelfs 10 euro meer had betaald, wilde ik het niet zo makkelijk weggeven. Toen ik zei dat ik vorige week al gereserveerd had en ook echt deze plek, zei de spitsige dame: ” bewijs het maar “. De omgekeerde wereld in mijn ogen, maar ik zei lachend, dat ik het op mijn email kon laten zien. Maar ja…die werkte niet zonder ontvangst in de bossen, dus ik maar even foto gemaakt van mijn scherm in de incheck-paal gemaakt. Voila…overtuigd liep ik terug, maar bij aankomst was de vrouw er toch achter gekomen dat ze plek 41 dacht dat ze op plek 41 stond, want die had ze geboekt…….ja hoor tuuuurlijk!! Wat n sneue mensen heb je toch!

Maar goed; na dit oponthoud eindelijk de camper op plek kunnen zetten en even alles uitladen. Allereerst beginnen we met het schapennet rondom de camper te plaatsen. Miriam had voor Joep dit net gekocht, aangezien loslopen geen optie was en ook aan een lijn met grondpin was gebleken geen pretje te zijn, aangezien die kleine viervoeter dan constant achter de wielen of stoelpoten vastzit. We leken wel duitsers op vakantie die hun territorium aan het afzetten waren. Alleen de kuil graven ontbrak in eerste instantie, maar daarvan heeft Joep deze taak op zich genomen…hahahaha!! Maar eerlijk is eerlijk; het schapennet ziet er niet uit, maar voldoet voortreffelijk. Joep is helemaal happy, want die heeft vrije bewegingsvrijheid rondom de camper en wij rust tijdens het lezen van een boek.

30264312_1903088539725535_2590648286385799168_o

Het was heerlijk om weer in de camper te zijn. We hadden van onze traiteur even voor het gemak het avondeten meegenomen, zodat we ook lekker na aankomst meteen in relaxstand konden komen. Onze plek kijkt uit over de de vijver De Kuilen en bij het schemerlicht zien we een prachtige zonsondergang. Heerlijk de avond doorgekomen in ons knusse huisje en heerlijk geslapen.

30261357_1902128603154862_8444850708410269696_o30261661_1902117866489269_5794442904197922816_o

De volgende ochtend rustig ontbeten en ons klaar gemaakt voor de dag en na ontbijt de scooter gepakt en op pad gegaan. Joep herkent de scooter en kwispelt er op los, wetende dat we wat met hem gaan doen. Miriam wil heel graag met Joep het Natte Neuzen Pad lopen. Een honden-losloop-gebied in de buurt van de camping, uitgezet in een mooie wandeling door het bos. Je waant je echt in het buitenland als je hier loopt. Fantastisch! Overal kleine vennetjes, heuveltjes waar je overheen kunt lopen, open plekken met picknick-bankjes en natuurlijk ziet dit alles er nog mooier uit in de stralende zon. Wat boffen we vandaag. Na deze wandeling reden we richting Kuinre om dat aan Miriam te laten zien.

 

Kuinre is een plaats in de gemeente Steenwijkerland in de provincie Overijssel. De inwoners worden Kuundersen genoemd. Kuinre lag vroeger aan de rivieren de Linde en de Kuinder, die door de Friezen de Tsjonger werd genoemd en door Stellingwervers de Kuunder.

Het dorp werd gesticht door vissers, doordat zij huizen bouwden op de landtong tussen beide rivieren. De monding van beide rivieren was één van de beste natuurlijke havens van de Zuiderzee. Kuinre groeide uit tot een bescheiden vissers- en havenplaatsje. De oude haven is nog te bezichtigen in het Kuinderbos, welke is gelegen aan de rand van het dorp.

Na dit korte bezoekje aan Kuinre zijn we terug gegaan naar de camper om daar heerlijk in de zon te genieten van het uitzicht en lekker te kunnen lezen. Ook tussendoor kwamen nog even mijn motormaatjes, broer Jos en vriend Robert langs voor een drankje. Erg leuk! Miriam had aan het einde van de middag nog de inspiratie om verse eigengemaakte lasagna te maken in onze hete lucht oven en met een lekker wijntje en biertje erbij was de avond weer compleet. Ik de afwas nog even doen en Mir met Joep nog een kleine wandeling gemaakt.  Wel vroeg naar bed, want de hele dag op pad en in de buitenlucht, maakt ons erg moe.

De volgende ochtend vroeg uit de veren, want we kregen bezoek van onze buurtjes met Kobus, het kleine broertje van Joep. Afgesproken dat we samen met de kleine banjers een wandeling gaan maken rondom het meer De Kuilen voor onze camper. Een wandeling van 3,5 kilometer dwars door de natuur van het Kuinderbos. Maar eerst even een passend begin van de dag om 10.15: samen een fles Cava drinken bij de koffie om het seizoen te openen. Wat een gezelligheid en gelach zo in de vroege ochtend. Raymond, onze buurman, had zijn drone meegenomen om opnamen te maken van de omgeving. Wat een prachtig apparaatje zeg! Ook wij hadden een drone gekocht, maar konden er nog niets mee. Onze drone kwam uit China en die van Raymond uit Europa en ook een ander prijskaartje zal ik maar zeggen…Kwaliteitsverschil is goed te zien.

Fout
Deze video bestaat niet

De wandeling samen met de beide teckels was prachtig. Ook hier lopend langs bossen, vennetjes en weilanden waar inderdaad pony’s loslopen en gemoedelijk op je af stappen. We hadden geluk, want de paarden gingen lekker badderen in de plas en dat gaf mooie plaatjes.

 

 

 

Fout
Deze video bestaat niet

Nadat we de wandeling hadden afgesloten met een lekker koel biertje, kwam er een einde aan dit gezellige bezoek. Buurmeisje Roos moest werken en buurman Raymond ging naar een voetbalwedstrijd van een niet nader te benoemen voetbalclub uit Amsterdam kijken… Nadat wij in deze sociale leegte om ons heen kwamen, besloten we nog even lekker een dutje te doen in onze stoelen en een boekje lezen tot het einde van de middag. Door de hoeveelheid muggen opeens besloten we om ons kamp op te breken en weer huiswaarts te gaan. Het was een heerlijk weekend, met superweer op een toplocatie! We komen zeker nog een keertje hier terug…zeker weten!