Vrijdagmorgen moest ik nog naar een zakelijke afspraak in Lelystad en kon Miriam helemaal in haar eigen tempo en wereldje haar laatste zaakjes in de kapsalon regelen en ook de laatste voorbereidingen treffen in de camper. Na mijn afspraak moesten we alleen nog mijn kleding in de camper leggen en niet geheel onbelangrijk; samen onze scooter voor het eerst op ons scooterrek laden. Onze steun en toeverlaat op campergebied Kees Moleman had deze week aan mij laten zien hoe je het best de scooter kon bevestigen en dus stond hij al op het rek. Maar wij dachten dat wij dit zelf samen moesten doen, omdat wij dit ook de komende weken in Schotland zelf moeten doen. Dus de scooter er weer vanaf.

Echter; zoals gewoonlijk was ik weer zo klunzig bezig dat de spanbanden weer helemaal vast sloegen in de ratels en ik dus weer in de stress. Dit soort momenten op campergebied noemen Miriam en ik al “Worst Kees scenario’s”, dus effe Kees bellen en door duidelijke uitleg uiteindelijk zelf de scooter als een rots op het rek bevestigd. Zodanig dat nu inmiddels het eindstuk van het handvat van de scooter is afgebroken, maar dit terzijde…..heerlijk zo’n handige man als ik!

Omstreeks half 2 afgereisd richting IJmuiden om daar met de Ferry van DFDS in te checken met onze camper. Onze droom was ooit met eigen camper in de camperrij bij Ferry te staan. Samen als eerste met alle campers het ruim inrijden en dan vervolgens je spullen pakken en naar je hut te gaan aan boord.

Het regende, dus we dachten we gaan boven op het sky-deck wel naar de bar om overdekt te zitten. De temperatuur was prima! Heerlijk een paar biertjes gedronken en vervolgens toch maar uit eten geweest aan boord. Het is niet te geloven wat voor prijzen ze vragen voor het eten en drinken. Gaat helemaal nergens over… € 13,95 voor een rode wijn en € 6,00 voor een biertje. Biefstuk van een redelijke kwaliteit, maar niet bijzonder a € 30,00. Elke keer zeggen we dat we dit niet meer gaan doen, maar met een boterham op het dek zitten vinden we ook niet een goed begin van de vakantie.

We waren allebei bekaf na het eten en dus naar de hut gegaan om te lezen en nog samen wat te drinken. Mijn ogen vielen na 3,25 minuten al dicht en ben volledig in coma geraakt. Ook Mir was een uurtje later er klaar mee  en viel in slaap. Kortom; om 20.30 uur lagen we al te bedde…we worden oud!

Wel lekker geslapen totdat Miriam in haar slaap midden in de nacht begon te schreeuwen. Dek 4, 5 en 6 waren allemaal wakker, maar het was maar een nare droom….tis een bijzonder kind en dat is het!!

De volgende morgen redelijk voorspoedig met camper van boord af en snel door douane. Vervolgens eerst Newcastle voorbij rijden en dan kom je in de rust van het noorden van Engeland, op weg naar het hoge noorden van Schotland. Vandaag is het doel om bij Aviemore te komen, zo’n 450 kilometer reisafstand. Soms over snelwegen, maar meestal over tweebaanswegen. Schiet niet echt op, maar wel prachtige uitzichten.

De dag moest alleen nog even onderbroken worden om de eerste boodschappen te halen. Deze stop hadden we gepland in Perth. Mooie grote supermarkt naast een tankstation, dus ook maar meteen afgetankt. In het noorden zeggen ze dat wanneer je een tankstation of supermarkt tegenkomt, je beter maar meteen weer kunt bijladen. Je weet nooit wanneer je aan de noordelijke kust wat tegenkomt.

Na een lange tocht kwamen we in de buurt van Aviemore en had Miriam het luminieuze idee om wild te gaan kamperen en wel direct aan een klein meertje Loch Insh bij Kingussie. We moesten dan wel de grote weg af en over een klein weggetje. Dit weggetje was begaanbaar tot een oude brug, met een maximaal toelaatbaar gewicht tot 3 Ton. Onze camper was nu geladen tot ongeveer 4 Ton. We konden er niet over, maar terug gaan zagen we ook niet zitten. De brug zag er best wel sterk uit en wij dachten; dat komt niet op een kilo meer of minder…beetje zoals the story of my life….

We scheten in onze broek, maar gingen ervoor. We reden met klamme handjes erop en alles begon te kraken en piepen en scheuren…stoppen was geen optie, dus vol doorrijden en net nadat we over de brug reden, stortte de monumentale brug in…

Nou?? Klonk dit goed of niet? We overdrijven ietwat….de brug kon ons zonder problemen houden en verder gingen we richting het Loch via smalle weggetjes. Tegenliggers kom je hier bijna niet meer tegen, dus redelijk ontspannen reden we via een bescheiden berg naar het meer. Totdat…we niet verder konden. Er stond een landbouwmachine met pech en een bak met zand dat nog leeg geschept moest worden. Kon wel een uur duren of meer….keren ging niet, doorgaan ook niet, dus maar op de beide spiegels een paar kilometer achteruit gereden totdat we eindelijk een inrit tegen kwamen waar ik wel kon keren. We moesten helemaal weer terug naar de oude gammele brug en er nog een keer overheen. Omrijden via Feshie Bridge en via andere weg naar meertje rijden was onze opzet, maar ook dit is uiteindelijk niet gelukt. Al met al een ruim uur verloren met het zoeken naar het meer dat Miriam wilde zien om wild te kamperen. Dit gaan we vast nog wel doen deze vakantie, maar vanavond staan we toch maar weer op camping High Range in Aviemore , tussen de bomen en heerlijke temperatuur. Miriam heeft heerlijk gekookt en een superverse italiaanse groentesaus met verse pasta en kip.

Morgen gaan we verder richting het noorden, naar Durness aan de kust. We zien wel hoe laat we wakker zijn, want we zijn beiden erg moe. We hebben een paar uur te lang doorgereden, dus dat gaan we niet meer doen! Het is vakantie immers! Straks heerlijk in ons eigen bedje, dus wij gaan heerlijk slapen.

We zijn met onze gedachten ook nog bij een ander iemand die is gaan slapen; Lieve Rob, bedankt voor alles, bedankt voor jouw vriendschap en de diensten die je ons verricht hebt! En natuurlijk onze mooie, maar soms ook diepgaande gesprekken. Respect voor jouw keuze om te gaan! Jouw lijden is verlost en je bent zojuist voor altijd gaan slapen. R.I.P. en We will meet again!!