Flevoland

6-11 Augustus 2025: Good to be back in Lelystad!

/ martin&miriam / 7 reacties

Zoals jullie eerder hebben gelezen hadden wij een paar dagen Lelystad gepland om daar weer eens wat super-gezellige sociale contacten weer te bezoeken en bij te praten over onze “avonturen” in binnen- en buitenland. Toen we deze trip hadden gepland, besloten we om deze te doen met onze Lambortinki 3.0 en moest er een overnachtingsplek worden gevonden. Daar ging het planmatig al direct mis!

Vanuit sentimenten vanuit het verleden en het feit dat de camping ‘t Oppertje van Erik en Mirella tevens ook vrienden zijn van mijn schoonzus en zwager, was dat eigenlijk de enige juiste keuze die we konden maken op menselijk vlak. Erik en Mirella hebben een aantal jaren geleden deze camping overgenomen van Erik’s vader (hij was toen de eigenaar toen we voor het eerst met onze eigen caravan in 1994 hier zijn gaan proefdraaien) en hebben enorm veel aandacht en liefde gegeven aan deze plek. Camping is top om er te verblijven. Als jarenlange inwoners van Lelystad zijn we in dit recreatiegebied eigenlijk nooit meer geweest. Maar mensen, wat zijn we verrast van de ontwikkeling van de camping en alle ondernemingen die ook hier gevestigd zijn; Paradiso Beach and Surf, het bij oudere schoolgenoten bekende “surfplas” waar we ons examenfeest van de SGL hebben gevierd destijds in 1982/1983. Tom’s Creek, het visvijvercomplex dat inmiddels zo uitgegroeid is tot landelijke bekendheid en meerdere locaties in Nederland. De bijbehorende horeca van Tom’s Creek en de in aanbouw zijnde pannekoekenrestaurant. Beredruk in het weekend! Maar sta je op de camping dan heb je het strandje en gedeelte als hondenstrandje en een heerlijk bosgebied om met je hond te wandelen. De publiekstrekker voor natuurliefhebbers die hier verblijven zijn natuurlijk ook de Oostvaardersplassen. De diverse mensen die we hier op de camping spraken waren allemaal vol lof over deze camping en omgeving. Tja, dan ben je trots als Lelystedeling dat dit bij jouw stadje hoort.

Maar nu even terug naar onze planmatige onvolkomenheid; ‘t Oppertje ligt in het uiterste noorden van Lelystad en het episch centrum van onze vrienden/kennissen ligt in het Zuiden van Lelystad. Dit betekent dus heel veel fietsen deze afgelopen dagen. Elke dag wel meerdere afspraken die allemaal bezocht werden, dus ik heb inmiddels kuiten als Arnold Schwarzenegger en een kont als een baviaan met een ontstoken anus! Maarrrr…de fietsen bevallen enorm goed! Het zijn kleine vouwfietsjes en ik als kolos zie eruit als Bob de Rooij als ik aan het peddelen ben op mijn trappers. Een camping boeken in het zuiden van Lelystad was handiger geweest…

Aangezien de afspraken hoofdzakelijk hebben plaatsgevonden bij vrienden in de woonwijken Landerijen I en II, Buitenhof, Buitenplaats, Lelycentre en Warande, hebben de fietsen er weer meer dan 100 km erop zitten. Maar we kunnen niet anders zeggen dat we het erg leuk en gezellig hebben gehad bij iedereen en hoe leuk is het dan ook als je op het strand loopt en niet het besef hebt dat dit in Lelystad is, opeens mensen je naam hoort roepen of herkent als we langs lopen. Mijn neef Ward en zijn gezin gezien, een oud collega van de PTT Post en onderweg op de fiets nog wat bekenden gezien. Erg leuk!

Afgelopen vrijdag was Miriam met haar zussen en vader naar de Betuwe een dagje om familie te bezoeken en kijkje bij het geboortehuis van de 3 zussen.

Ik ben bij Joep bij de camper gebleven. Heerlijk wat langere wandelingen gemaakt, maar ieder keer aan het einde van de wandeling wilde Joep naar het hondenstrandje. Man, wat is het toch een waterrat geworden de laatste jaren en je komt niet van het strand af zonder het spel te spelen met een stok in het water gooien. Dat ging deze dag helemaal goed, maar afgelopen zondag ging het bijna mis met de over-enthousiaste viervoeter; Ik gooide de stok wat te ver in het water en Joep ging er als een speer op af. Maar hij kreeg de stok te ver in zijn mond en daardoor kwam er veel water in zijn mond. Hij raakte in paniek en ging kopje onder. Miriam ook wat verhoogde hartslag en spoorde mij aan om hem uit het water te vissen. Ik mijn blauwe cape-je met de rode S omgeslagen en het water ingespurt. Heftige golfslag en zandzuiging door zandmullen, tijgerhaaien met de vinnen boven water om mij heen maar niets hield mij tegen om Joep te redden van de verdrinking. Zowel Joep en ik smakken op het strand ter aarde en ik strompel omhoog en zie Miriam op mij afrennen en ik wil haar in mijn armen nemen om alles wat we samen nu hadden meegemaakt. Ze bukt onder mijn armen door en valt op de grond om Joep te troosten en in haar armen te nemen. De kleine teckel was helemaal van slag en ontdaan. Wat kun je dan teleurgesteld raken na zo’n heldendaad…

Ik denk toch dat ik eens een boek ga schrijven, want man wat kan ik beeldend schrijven. De werkelijkheid was eigenlijk meer van; ik loop tot aan mijn knieën in het water, pak Joep bij zijn tuigje en loop relaxed met hem uit het water. Dit klinkt toch anders dan de alinea hiervoor. Zeg nou zelf….

Joep op het hondenstrandje

Voor dit soort sterke verhalen moet je goed uitgerust zijn en dat is precies waar de nieuwe matrassen in onze camper voor zorgen. Ze liggen super lekker en vooral Miriam slaapt erg goed op deze matrassen. Mijn mening is nog vaag, omdat ik zelf wat vaag was na een paar avonden toch voor het eerst weer wat biertjes ingenomen had tijdens alle gezellige avonden. Na een periode van maanden zonder alcohol, reageert mijn lichaam toch op deze geestverruimende vloeistoffen. Dus ik weet niet of ik niet echt goed geslapen heb door de alcohol of dat het door het matras komt. Ik denk het eerste….Over een langere periode kan ik er meer over zeggen. Want dat de komende tijd weer alcoholloos zal zijn, dat staat vast.

Gedurende de fietstochten door Lelystad de afgelopen dagen, is ons opgevallen wat een groene stad het is. Als je door de wijken rijdt zie je prachtige parken, bossen en mooie doorkijkjes en zijn er ook veel mooie wijken die direct langs deze natuur liggen. Aangezien we in het verleden bijna nooit de fiets pakten, hebben we dit nooit echt geweten. Maar een aanrader is om eens lekker door Lelystad te fietsen. Of je nu in het oude of nieuwere gedeelte van Lelystad fietst, het is altijd tussen het groen!

Tja, dan zitten opeens deze dagen er weer op en hebben we enorm geboft met het weer en vertrekken we deze ochtend weer naar ons verblijf in Drenthe, nadat we eerst nog even naar vrienden op de Boeier zijn geweest en naar Miriam haar oom en tante die ook in Lelystad (Warande) wonen.

Volgende maand gaat de camper voor onderhoud en inbouw van een nieuwe Maxxfan in de camper naar het camper-onderhoudsbedrijf van Jan Kuipers in ons dorp Schoonoord. Hele goede ervaringen gehoord van mede-camperaars op ons park en lekker dichtbij. Top!

Ook gaan we onze najaars- / winterreis voorbereiden de komende weken. Wanneer we precies weggaan weten we nog niet, maar dat kan afhankelijk zijn van het weer. We richten ons op oktober, maar kan ook november worden als het weer hier dan nog lekker is. We hebben er weer zin in om richting Spanje/Portugal te gaan om ook daar weer bekenden en familie te gaan bezoeken. Eerst nog genieten van het leven op ons park De Eeke, dat deze maand haar 25-jarig jubileum viert.

5 Augustus 2025: Klaarmaken voor vertrek naar de parel van Flevoland!

/ martin&miriam / 9 reacties

Na alweer 6 weken in ons huisje in Drenthe te hebben vertoefd, hebben we vorige week dinsdag deze de camper weer van stal gehaald om deze eens grondig te wassen. Deze keer niet voor de deur, want we zijn erachter gekomen dat in Assen een hele fijne wasstraat zit voor campers. Een wasplek waarbij er ook aan beide zijden een verhoogde balustrade is, waardoor je ook het dak goed kan wassen. Dit vinden wij fijner dan voor de deur op een laddertje te gaan staan en net niet overal goed bij kunnen.

Samen even de camper dus goed aangepakt en vervolgens vandaag hem voor de deur gezet om de deze klaar te maken voor de komende reis. Het is een mini-trip dit keer; we gaan een paar dagen naar Lelystad, de parel van Flevoland. Een stad met een hele hoop mooie mensen en herinneringen. We hebben een megavol sociaal programma voor de boeg, met allemaal gezellige en leuke afspraken. Aangezien we op een camping staan net buiten Lelystad, tegen de Oostvaardersplassen aan, nemen we onze fietsen mee om ons naar de afspraken te kunnen vervoeren. Camping ’t Oppertje was ooit onze allereerste proefkamperen met onze eerste caravan die wij kochten in 1994; Een Gruau Floreal 37 EK uit 1992.

Met deze caravan hebben wij het kamperen ontdekt en mooie reizen mee gemaakt. Begonnen ooit dus op Camping ’t Oppertje in Lelystad, gelegen aan de zeilplas Het Bovenwater en nabij de Oostvaardersplassen. De natuur is dus om de hoek en ook voor Joep bekend terrein om te wandelen.

Aangezien we drukke dagen in Lelystad voor de boeg hebben, is een goede nachtrust ook belangrijk. Onze nieuwe matrassen gaan we uitproberen die we vorige maand gekocht hebben bij Bedmobiel in Tilburg. De eigenaar vroeg ons met nadruk om een terugkoppeling te geven hoe onze matrassen bevallen en dat gaan we dus ook doen. Zoals het lijkt moeten de matrassen heerlijk liggen.

De komende dagen staan dus in het teken van bekenden bezoeken, lekker eten en drinken en hopelijk weer eens lekker door Lelystad te fietsen. Niet dat we dat in het verleden veel deden, maar vooral nu met onze super vouwfietsen van ENGWE is dat een fluitje van een cent. Ook moet ik even mijn tennisracket opnieuw laten bespannen bij de Lelystadse tenniszaak Bespanracket.nl Deze winkel heb ik in het verleden al een paar keer eerder bezocht en altijd goed geholpen. Ook neem ik de racket van mijn tennismaatje in Drenthe mee om te laten bespannen. Wat hij nog niet weet is dat ik deze laat bespannen met elastiek…..hopelijk win ik dan eindelijk eens een keertje van hem. Maar afgelopen zondag was het een close call! Eindelijk via 2 tie-breaks er toch een echte wedstrijd van kunnen maken. Mijn Duracell-tennismaatje is van dezelfde leeftijd als ik, 60 lentes jong, maar beweegt als een jonge god over de baan en heeft een loopvermogen van Usain Bolt! Ik ben meer het type Antilope….. Ondanks het feit dat ik echt behoorlijk ben afgevallen in de afgelopen maanden, is mijn loopvermogen nog tekortkomend om hem “sneller af te zijn”. Ik moet het dus hebben van hem te laten lopen. Hij kwam net naar mij toe om de racket te brengen en zei: ik heb voor het eerst gevoeld dat ik zwaar heb moeten sporten. Spierpijn in de rug. Kijk; nu komen we ergens…..de volgende keer wil ik hem echt slopen. Het gaat een keer lukken!

Maar nu terug naar het kamperen. De camper is ingeladen en ook nu hebben we weer veel spullen uit de camper gehaald om niets teveel mee te nemen. Deze week weer een keer onze camper gewogen met alle normale bepakking erin en zijn we toch een kleine 100 kg te zwaar. Dat blijft altijd een dingetje, zowel bij de camper als bij mij: gewicht!

Weer kritisch gekeken wat we nodig hebben voor deze dagen en wat niet. Scheelt toch weer. De wasmachine en centriguge hebben we eruit gehaald dit keer. “Hebben jullie een wasmachine en centrifuge in de camper???” zie ik velen van jullie nu denken… Ja, we hebben een Mestic wasmachine gekocht. Het is een handig mini-ding waar je gemakkelijk even je lichtere kleding, handdoeken en ondergoed in kan wassen. Op een camping betaal je al snel 2x 5 euro voor wassen en drogen per wasbeurt. En aangezien deze wasmachine maar 99 euro kostte bij de grootste kampeerwinkel van Nederland, is hij zo weer terug verdiend.

Morgenochtend nog even de laatste spulletjes inladen en dan gaan we einde van de ochtend op pad. Eerst nog even langs een adres in Kampen, om naar iets te gaan kijken wat we gaan kopen. Maar daarover kunnen we nu nog niets zeggen. Dat horen jullie wel later in ons blog wat we daar moesten doen. De komende dagen zijn de weersverwachtingen zonnig en warm, dus gaan we weer een paar dagen buiten leven. Jullie horen van ons!

31 juli t/m 9 augustus 2020: Kabe’s op de kust in Dronten…

/ martin&miriam / 6 reacties

De afgelopen weken hebben Miriam en ik de weekenden en woensdagen op NCC camping Het Abbertbos in Dronten doorgebracht met onze Lambortinki 2.5. Doordeweeks gewoon werken en in de weekenden naar deze simpele, maar prachtig gelegen camping tussen Dronten en Elburg/Kampen. Op loopafstand vindt je daar het strand en paviljoen At Sea, gelegen aan het Drontermeer. Voor ons een half uurtje rijden vanuit huis en daarom perfecte afleiding om in de vakantieperiode, en dus komkommertijd, daar door te brengen.

Sunset Het Abbertbos Dronten

Af en toe wandelen met onze Joep en die sleept dan weer van alles mee naar de plek. Geweldig om te zien hoe die kleine veldheer boomstammen meesleept naar zijn domein! Maar ook Joep had het zwaar de afgelopen dagen. Ook zijn onze vrienden Sonja en Enno nog gezellig langs geweest voor een gezellige borrel en maaltijd. Voor de rest erg rustig aan gedaan en veel gelezen. Wij lezen allebei niet veel, maar de afgelopen weekenden een aantal boeken uit samen!

https://videopress.com/v/ajgvZ05N?resizeToParent=true&cover=true&preloadContent=metadata
Joep kwalificeert zich voor Olympics met Polstok hoogspringen

Over de weekenden daar valt verder echt niet veel te melden en zeker niet met de temperaturen van de afgelopen week. Eigenlijk kun je alles voorspellen daar op het terrein; er gebeurt namelijk he-le-maal niets. Er is niets, men doet niets en je ziet niets. Behalve de mooie natuur om je heen en een paar caravans als je op onze plek staat dan tenminste. Maar sinds afgelopen weekend leek het wel of er een verhoogde staat van paraatheid werd gesignaleerd om ons heen. Toen we ernaar vroegen bij de beheerders van de camping werd direct al aangegeven dat ze onze excuses aanboden voor het feit dat vanaf het weekend van 8 augustus het uit was met de rust en dat dan alle, maar dan ook alle plekjes volgeboekt waren, want……De Kabe Club Nederland heeft een clubweekend en brengt deze hier door. “Nogmaals onze excuses aan jullie, maar het is maar een weekend en dan is het voorbij” werd ons medegedeeld. En toen we ook nog andere campinggasten hoorden zeggen dat ze dan hun spullen gingen oppakken en weggingen, want “hier wilden ze niet bij zijn” ontstond bij ons een beeld van een soort van invasie van Talibanstrijders, Noormannen, Vikingen of ander gespuis…

Nu bleek dat ook te kloppen in een bepaald opzicht, want de Kabe caravan (want hier praten we over, Kabe is een merk caravan) wordt geproduceerd in Zweden. Vikingen dus!! 

Nou….ik heb een paar Netflix series bekeken waarin Vikingen huis hielden en dat loog er niet om! Ik besloot om mij er maar in te verdiepen wat voor soort pluimage volk we het volgende weekend over de vloer kregen. Op basis van de vooroordelen die we links en rechts om ons heen horen zien we het met argusogen tegemoet. Harnas mee, oorlogskleuren op je gelaat, schild voor ons houden en rammen maar!! Maar zo zijn we helemaal niet, zeggen we tegen elkaar. Eerst maar eens meemaken en dan maar oordelen is ons credo!

Wat valt er te weet te komen over Kabe en zijn gebruikers? Over Kabe kunnen we op basis van de gesprekken gedurende de afgelopen weken melden dat deze wintercaravan de Rolls Royce onder caravans moet zijn. Ze zijn beter geisoleerd, hebben vloerverwarming, dikkere wanden en dus zijn zwaarder door het gewicht, duur in aanschaf, waardevast, afwerking is degelijk en solide, maar voor de rest kun je er hetzelfde in doen als welke andere caravan dan ook. Zelfs onze Adria Adora heeft vloerverwarming en qua indeling is er niets nieuws onder de zon. Mooie caravans, niks mis mee!

Maar wat maakt het dan dat iedereen zo van de leg is als de Kabe Club Nederland op bezoek komt. Als ik hun website bekijk, dan lijkt deze wel een bunker; je weet dat ie er is, maar je komt er niet in! Weinig informatie en wat je ook wilt bekijken op de site; je hebt er een inlog en wachtwoord voor nodig! Gesloten gemeenschap dus? Nou…als je de verhalen moet geloven dan zijn Kabe eigenaren allemaal snobistisch en voelen ze zich verheven boven het andere caravanplebs van deze aardbol. Dus strikte afzondering van de ” gewone” kampeerder is per definitie gewenst.

Omdat de Kabe Club Nederland kwam en dus de camping bommetjevol kwam te staan, waren de beheerders en facilitaire team de hele week heel erg druk om de camping er spic en span bij te hebben staan als al dit koninklijke bezoek het NCC terrein met hun dure koetsen op kwamen rijden. Nu ziet altijd alles op deze camping er supernetjes en schoon uit en wordt er met veel liefde beheert zal ik maar zeggen. 

Doordat onze werkweek deze week al op donderdagavond erop zat, konden wij dus heerlijk dus al deze avond naar de camping en zouden wij de karavaan met de bloeddorstige Vikingen binnen zien komen op vrijdag. Miriam en ik in onze schutkleuren en camouflage-net (o nee, dat is het net van Joep…) tijgerend naar de frontlinie om te bekijken waar hun zwakke plekken zitten en hoe we dit weekend kunnen overleven als we onverhoopt de witte vlag moet laten zien en een uitgang zoeken. De Vikingen zitten overal om ons heen en op vrijdagmiddag waren we omsingeld. Boevengespuis!!

Gedurende dit weekend kwamen we erachter dat al deze Vikingen gewoon heel aardige mensen waren vanuit verschillende windstreken en supertrots op hun kampeermiddel. Zoals wij en anderen ook trots zijn op hun kampeermiddel. Niks mis mee! Erg leuke, vriendelijke mensen gesproken en gelachen bij de afwas. Ook om al deze vooroordelen rondom de Kabe club. Gewone mensen met allemaal hun eigen verhaal en verleden en keuzes in het leven. Kabe dus! Niks mis mee, maar voor ons met heel veel plezier een nieuwe Adria Adora! Het weekend werd in de avonden opgeluisterd door live muziek door “John Woodhouse Jr” met zijn accordeon en gisteravond zat een soort John Denver achtig manspersoon midden in de cirkel op het hoofdveld zijn Kabe-genoten toe te zingen met veelal jaren 60 en 70 muziek op zijn accoustische gitaar. Pastte ook wel bij de gemiddelde leeftijd op deze camping. Was allemaal keurig en gezellig en volgens de huisregels nalevend lekker om 22.00 uur geluid uit. In de cirkel waren namelijk al zo’n 30 personen in slaap gesukkeld….typisch jaren 60/70 volk…wij komen er ook uit! Heerlijk geslapen.

Doordat de camping bomvol zat en de sanitaire voorzieningen bestaan uit wel 1 herendouche en toilet, 1 damesdouche en toilet en 1 afwasplek, liepen de wachttijden bij de afwasplaats, toilet en douche uit de pas. Men klaagde hier ook over. Het kon ook echt niet, maar ja…normaal gesproken staat deze camping ook nooit vol en dan voel je dit dan ook niet. Ook de hitte op de camping was deze dagen niet te harden en daarom vanmorgen vroeg maar naar huis gegaan. Lekker in de tuin zweten en kunnen douchen onder de buitendouche. Bij het wakker worden vanmorgen regende het boven onze camping. In heel Nederland was er 1 buitje en deze was precies boven ons dus, net toen we alles aan het opruimen waren. Erg verfrissend!

We hebben de afgelopen weken enorm genoten van de kampeerweekenden in deze rustige omgeving. Helemaal eruit eventjes. Miriam zegt altijd dat wanneer ze thuis is, ze het gevoel heeft dat ze dan van alles moet doen. Nu niet! Lekker toch; beetje dutten, lezen, wandelen, hapje, drankje…druk met niets doen!

Gewoon foto van omgeving en activiteiten met Joep

Maar nu weer thuis, caravan op oprit en leeggehaald. De komende weken kunnen we niet weg door allerlei andere leuke sociale dingetjes, maar we hebben zeker zin in onze vakantie in september. Dan horen jullie vast weer van ons!

https://videopress.com/v/gW2grFUE?resizeToParent=true&cover=true&preloadContent=metadata

24 – 26 juli 2020 : NCC Camping Het Abbertbos Dronten

/ martin&miriam / 7 reacties

Het is komkommertijd in ons werk en de zomer is nog lang voordat wij zelf op vakantie mogen, als Corona tenminste geen roet in het eten gooit. En jullie weten; kom niet aan mijn eten!

Om deze tijd te overbruggen hebben we besloten om onze caravan een maand op deze camping te zetten. Zodoende kunnen we de 4 komende weekenden en de dinsdagavonden en woensdag genieten van deze heerlijk rustige en prachtig gelegen camping. Midden in de natuur, precies tussen Elburg en Kampen gesitueerd. We zijn hierdoor lid geworden van de Nederlandse Caravan Club (NCC), welke een aantal eigen terreinen hebben in Nederland. Meestal in de natuur. Niet dat wij gaan deelnemen aan verenigings-activiteiten, maar het type camping past gewoon goed bij ons. Nagenoeg geen faciliteiten voor entertainment, kinderprogramma’s, glijbanen en drukke kantines. Niets van dit alles. De gemiddelde leeftijd is hier ook wat hoger en daardoor rustiger qua sfeer. Voor ons prima, aangezien we beiden in ons werk al heel veel praten met mensen, is die rust heerlijk en kunnen we met Joep direct de bossen in lopen voor de mooie lange wandelingen.

Een andere motief om deze weken de caravan hier neer te zetten is om onze nieuwe deeltent / wintertent op te zetten en deze gedurende deze weken ervoor te laten staan. We kunnen dan ook buiten “binnen” zitten als het weer te fris of te nat wordt. Deze tent hadden we bij Obelink gekocht en er niet veel geld ervoor uitgegeven gezien onze doelstelling om deze tent met name in de winter te gebruiken. Dan kunnen we de tent als tochtsluis gebruiken als we met natte jassen terug komen van een wandeling of zo. Ook kunnen we dan onze stoelen daar binnen zetten om ze droog weg te zetten. Leek ons een brilliant idee.

Vrijdagmiddag tegen het middaguur waren we klaar met onze werkzaamheden en konden we meteen weg met de combinatie. Open dakje, caravan er mooi achteraan volgend, lekker door de mooie polder, richting Dronten. Toen we daar aan kwamen op onze favoriete plek, bleek dat we net op tijd waren om onze plek in te richten. 3 minuten nadat wij de caravan hadden losgekoppeld, zagen we opeens teleurgestelde blikken van een camperaar en zijn vrouw. Als ze ons weg hadden konden sturen, hadden ze het gedaan. Ze waren echter heel sportief en vonden nog een andere mooie plek, dus allebei blij!

Het plaatsen van de caravan ging supergoed en we worden er dus handiger in. Toen de nieuwe voortent opzetten. Mijn strategie was om vooral niet zelf na te denken maar blind de commando’s van mijn vrouw op te volgen. Uberhaupt is dat de beste strategie om het met elkaar 30 jaar al goed uit te houden. Deze strategie voor de voortent werkte voortreffelijk. Binnen een half uur hadden we uitgevogeld hoe het moest en vervolgens in alle rust samen de boel afgespannen en klaar.

De deeltent / wintertent in vol ornaat!

Na het afspannen kwam het afpilsen en afwijnen. We hadden zin in een versnapering en gingen lekker even genieten van het uitzicht van de tent en caravan. Even een siesta gehouden, daarna de satelliet installeren en kijken of we nu meteen goed signaal hadden. Wel; dat ging ook supergoed eigenlijk. Even het statief 1x verplaatsen en een strak beeld in de caravan. Mooi was ook om te zien hoe Miriam meteen ook de voortent gezellig maakt met alles op zijn plek en de ruimte vrijlatend om op kille avond in de voortent te kunnen zitten. 

Miriam was nog even met Joep gaan lopen en ik bleef achter bij de caravan. Ik blijf maar last houden van mijn rechtervoet. Eerst hielspoor, toen steunzolen en nu lijkt het of mijn peesplaat ontstoken is. Ik heb er flink last van, maar als ik even dagje rustig aan doe, dan hoop ik morgen in betere conditie te zijn. 

In de avond heerlijk gegeten en TV gekeken. Allebei moe en op tijd naar ons nest. Joep is er eerder klaar voor als wij en vraagt om naar zijn mandje te mogen. Wij slapen altijd heerlijk in de caravan, dus morgen weer tintelfris aan de dag beginnen.

Zaterdagochtend heerlijk rustig wakker worden en in alle rust aankleden, ontbijten, afwassen en een wandeling met Joep gemaakt. We vinden het hier fantastisch om te verblijven; midden in de natuur, loop je zo dwars door de bossen richting het water van het Drontermeer. Onderweg komen we nog mooie dingen tegen die Miriam meteen op de plaat vastlegt.

We genieten enorm van het feit dat we deze plek zo dicht bij ons huis hebben gevonden. Binnen 35 minuten van deur tot deur en geen stress hier. Totdat de regen van miezeren overging naar plenzen…Stevig doorlopen richting de caravan. Op de camping zagen we verschillende stelletjes gezellig spelletjes doen onder de luifel of in de voortent. Ook kwam de beheerster nog even langs fietsen om te zeggen dat ik mijn aanwezigheidsformulier moest invullen en de beginstand van mijn eigen elektra-meter. Omdat de NCC een vereniging is, krijgt ieder lid zijn eigen meter in bruikleen om zodoende eerlijk de kosten te verdelen op basis van verbruik. Je betaalt dus nooit teveel, maar altijd echt datgene dat je verbruikt. Aangezien het regent op ons caravandak, besluiten we eerst nog maar te beginnen met een zaterdagmiddag-borrel. Nu het formulier wegbrengen brengt nattigheid. Dan maar gezellige nattigheid even…

De rest van de dag zoals gewoonlijk heerlijk rustig aan gedaan en een heerlijke maaltijd genoten. Daarna moest ik aan de bak met een grote afwasbeurt. Aangezien deze eenvoudige camping maar 1 afwasplek heeft, kun je geluk hebben dat je meteen kunt beginnen, maar ook dat je nog 2 wachtenden voor je hebt. Het laatste was het geval; ik had 2 afwassers voor mij te dulden. Ook in dit geval kun je geluk hebben dat het gezellig is, of dat het alleen al een gespannen sfeertje tussen afwasser en partner is, zodat je niet de impuls krijgt om een gezellig praatje te maken. Beide gevallen heb ik dit weekend meegemaakt. Ik kan het gewoon soms niet geloven hoe niet-communicatief of zelfs asociaal mensen kunnen zijn en je niet eens groeten of gewoon je onder de wimpers door sneaky aankijken en zich concentreren om niets te zeggen. Ongelofelijk vinden wij dat. Maar ook dit weekend vooral leuke gesprekken gehad met de mede-kampeerders. Ook hoor je bij de afwasplek veel inside informatie binnen de vereniging over wat goed gaat en wat niet. Het is en blijft een vereniging, dus menigeen weet hoe het er daar aan toe gaat. Nu; dat blijkt precies hetzelfde te zijn bij 65+. Veel onrust over oude koers en nieuwe visie. Veranderen is eng en zeker als je niet kunt overzien wat die veranderingen inhouden. Wij houden ons daar verre van en willen gewoon gezelligheid en op mooie plekken staan op kleine campings. Niks meer en niks minder!

In de avond toen het killer werd, zijn we naar binnen gegaan en hebben daar kneuterig in onze zithoek TV zitten kijken, totdat de ogen zwaarder werden. De hele dag buiten eist zijn tol. Daarom ook maar mooi op tijd naar bed gegaan. We blijven maar zeggen hoe goed de caravan bevalt. Veel ruimte, fijne sfeer, goede afwerking en luxe.

Vandaag, zondagochtend, scheen de zon al meteen lekker op ons plekje, dus er weer mooi op tijd uit. De ochtendronde met Joep is altijd voor mij, dus ik er op uit met onze vrolijke vriend. Maar er zat weinig puf in vanochtend….niet bij mij hoor! Joep had geen zin en heeft samen met ons lekker in de zon gelegen. Het bijzondere van Joep is dat waar ik of Miriam ook gaat zitten met haar campingstoel, hij altijd precies tussen ons in gaat liggen. Altijd! Geweldig om te zien hoe bewust hij hier mee omgaat.

Opeens duikt Joep met zijn neus ergens op onze plek in het gras en begint te graven. Wij denken nog; raarrrrr!! Maar de teckel van ons blijkt een wildspotter te zijn en graaft een klein gewei naar boven, welke hij de rest van de dag niet meer uit het oog verliest. Later op de dag loopt hij nog een rondje op onze plek en begint weer te graven en ja hoor…weer een gewei! Nu kennen jullie Miriam als natuurliefhebber en deze ging natuurlijk weer uit haar plaat. Ontwapenend was het om te zien dat Mir ook zo trots op de kleine snorremans was. De kinderen naast onze plek vonden het ook tof!

Joep en zijn gewei!

Toen we van deze commotie waren bijgekomen, begon Miriam aan de lunch. Doordat we de hele zondag kunnen blijven, wil Miriam tussen de middag warm eten zoals op het boerenland gebruikelijk is. Het wordt een heerlijke maaltijd, welke wij ook op onze receptenpagina zullen plaatsen. Na de lunch de afwas en een siësta op het programma. Totdat we opeens een ander teckeltje ons plekje op zien lopen en we denken nog; hey, dat lijkt Dille wel!!

Wat leuk; het is Dille! Onze vrienden Marco en Nicole komen langs om even een bakkie te doen, toen ze zelf een mooie rit door de omgeving aan het rijden waren met hun Mini S cabrio. Het werd weer een super gezellige middag en nadat ze einde van de middag weggingen, hebben wij eigenlijk ook even ons kamp opgeslagen om ook te vertrekken. Nog even van het nazonnetje genieten en dan de paar dingen inpakken die we morgen nodig hebben als we gewoon weer aan het werk gaan. Alles in en rondom de caravan afsluiten en naar huis. Omdat het komkommertijd is in ons werk, besluiten we om maandagavond alweer naar de camping te gaan, zodat we dan de hele dinsdag en woensdag daar kunnen doorbrengen. Gewoon omdat het nu even kan en omdat we zo graag in het Abbertbos staan.

29 mei t/m 1 juni 2020: NCC Abbertbos te Dronten

/ martin&miriam / 3 reacties

De afgelopen weken waren heel erg druk voor Miriam met haar kapsalon en ook bij mij zijn de werkzaamheden weer in volle gang. En aangezien onze grote zomervakantie niet is doorgegaan door het Corona-gedoe, nemen we het er maar van als het kan.

Het kon dit weekend!

Vorig jaar waren we in de weekenden vaker te vinden in de NCC Camping Het Abbertbos in Dronten; een ideale omgeving voor alleen even een weekendje eruit. We zijn er binnen een half uur rijden en de camping heeft geen voorzieningen en dus alleen een kampeerterrein, direct aan het Abbertbos gelegen. Hierdoor kunnen we met Joep meteen het bos in en lekkere wandelingen maken, waar je nagenoeg niemand tegenkomt. Ook is de gemiddelde leeftijd wat hoger als de onze, dus nachtelijke escapades of poelen van jolijt zijn niet meer te verwachten.

We hadden 2 weken geleden de plek besproken en toen zeiden de beide beheersters van de camping dat er niemand te verwachten was in ons weekend gezien de coronaperikelen. “Zoek maar een plekje uit!” was het vrijblijvende advies vanuit hun kant. Echter toen we vrijdagavond na het werk met onze caravancombinatie het terrein op kwamen rijden, was het behoorlijk druk met kampeerders en konden we niet op de plek staan die we op het oog hadden. Ondanks dat de douches niet open mochten, hadden ze wel van de gemeente Dronten toestemming om de toiletten en afwasplek te mogen openen tegen bepaalde voorwaarden.

Daar was ik natuurlijk erg blij mee, met de mogelijkheid om gewoon naar het toilet te kunnen gaan voor de “grote bah” zoals Johan Derksen de dampende bolus altijd noemt. In de caravan red ik het wel; tussen de billen wil het goed, maar tussen de oren is het nog vaak een brug te ver om op het eigen toilet een punt te drukken. Kortom; ik ben blij!

Dit weekend was ook de eerste rit met onze nieuwe, maar 2e hands cabrio voor de caravan. Afwachten hoe dat gaat, maar ook dat ging geweldig. We hebben onze auto ingeruild om deze Audi A3 1.8 TFSI met 180 pk te kopen. Voordat we de camper hadden, reden we cabrio en genoten we enorm van het open op de tijden dat het kon. Tijdens onze laatste paar dagen weg met de caravan zaten we op een avond aan een biertje en wijntje en zeiden we tegen elkaar dat het het beste van 2 werelden zou zijn als we de caravan konden combineren met een cabrio. Dit voelde voor mij meteen als een missie en dus op zoek!

De rit ging super en we hadden veel bekijks onderweg met duimpjes omhoog en lachende gezichten. Open rijden met een caravan erachter zie je klaarblijkelijk niet iedere dag.

Aangekomen op de camping het gebruikelijke ritueel van het opbouwen van ons kampement, maar nu dan met nieuwe componenten die Mirreke had gekocht en heel goed zijn uitgepakt.

Mir had een camping-buitenkastje gekocht om alle tijdschriften, schoenen en potjes en pannetjes kwijt te kunnen. Daarboven op het werkblad van het kastje kon ze dan de oven en Nespresso apparaat zetten. Dat ziet er veel opgeruimder uit dan alle schoenen los onder de caravan en kratten met boekjes en troep. Daarnaast had ze ook nog een sunblocker gekocht aan de voorzijde van de luifel. Hiermee was ik heel gelukkig, aangezien deze het felle zonlicht en warmte tegenhouden van dit weekend. 

Nadat we alles klaar hadden gemaakt, zijn we met Joep een wandeling gaan maken en het voelt meteen weer lekker om in dit bos te vertoeven. Na de wandeling was het tijd voor ons avondeten en konden we de heerlijke mixed grill, gemengde groenten en ovenaardappeltjes van onze Lelystadse traiteur Le Appetit verorberen. Echt een aanraden, mochten de spare ribs van deze traiteur niet meer voorradig zijn. Ook de volgende dagen had Miriam heerlijk gekookt vanuit het keukentje en de buitengrill. We genieten echt van het mooie weer en het buiten eten.

Wederom weer problemen gehad met de satellietschotel om aan de praat te krijgen en na een 1,5 uur de strijd opgegeven. Dan maar een goed gesprek en magazines lezen in de avond. De caravan voelt zo vreselijk goed om in te leven. Ruime rondzit, veel licht, lekkere bedden, ruime keuken en ook erg belangrijk….een mega grote koelkast die bomvol zit!

De satelliet perikelen pak ik zaterdagochtend wel weer op als er meer licht is dan in de avond. 

Zaterdagmorgen heel rustig aan gedaan en de eigenlijk de hele dag zitten vegeteren voor de caravan. Lekker lezen, dutje doen, ontbijtje, lunch en weer een paar fijne wandelingen met ons Joep gedaan. Deze dag staat in het teken van rusten. Miriam heeft last van haar schouder door het harde werken in de kapsalon en wil niets deze dag. Kan ik mee leven….

De volgende dag, 1e pinksterdag, besluiten we na het ontbijt om met open kap een mooie rit over de veluwe te maken met de cabrio. Joep mee natuurlijk en de eigenwijze troonprins zat als eerste op de voorstoel en was er klaar voor. Samen een mooie rit gemaakt over dijkjes, over landweggetjes, langs meren en bossen en onderweg nog een wandelingetje gemaakt met Joep door de bossen van Nunspeet.

Na terugkomst bij de camping heerlijk weer in de zon liggen baden, afwasje doen bij het sanitairgebouw en leuke gesprekken gevoerd met de beheersters van deze NCC camping. 

Vervolgens de satellietschotel weer geprobeerd aan de praat te krijgen, maar het blijkt dat de buitenaansluiting van de antenne op de caravan de boosdoener is. Nu we de kabels en power-inserter van de Travel Vision 6 rechtstreeks op de decoder plaatsen hebben we direct signaal van Canal Digitaal. De avond kan dus gezellig worden opgeluisterd door de TV, aangezien streamen via chromecast in deze contrijen geen zin heeft. Hier geen 4G bereik en zelfs geen telefoonbereik. Lekker rustig dus…

In de ochtend van 2e pinksterdag, besluiten we om toch vroeg naar huis te gaan in plaats van einde van de dag. Het wordt bloedheet en dan in de middag alles opruimen en inpakken dat valt niet goed in mijn hydracultuur. Ook Mir zegt dat ze heen zin heeft om badend in het zweet alles op te ruimen en dus einde ochtend gaan we terug naar huis. Het aan- en ontkoppelen van de caravan gaat steeds makkelijker en er ontstaat weer een routine. De terugrit ging prima en einde van de ochtend weer thuis. Ook weer lekker om met de buurtjes te tafeltennisen, bbq-en en borreltje te doen!

De komende weken komt het er weer niet van om erop uit te trekken, dus besluiten we om de caravan weer naar de stalling te brengen. Onze zomervakantie is door Corona geannuleerd, maar ondanks dat zijn we toch al een paar keer er met de caravan op uit getrokken. De zomer werken we door en nu plannen we een zomervakantie in september ergens. Komt goed!

23-25 Augustus 2019: NCC Het Abbertbos – Dronten

/ martin&miriam / 4 reacties

Afgelopen vrijdag na ons werk meteen de spullen ingepakt in de camper om het weekend er nog even uit te gaan om voor onze vakantie nog even alles goed te checken of het allemaal nog werkt. De afgelopen weken waren druk en geen gelegenheid gehad om weg te kunnen. Ook nu kiezen we weer voor dichtbij en aangezien Het Abbertbos zo vreselijk goed is bevallen, is dat de bestemming wederom. Het weer gaat er fantastisch goed uitzien en dus we hebben er zin in. 

Bij aankomst op de NCC (Nederlandse Caravan Club) camping konden we meteen een plek uitzoeken en Miriam had bedacht dat we nog dieper achterin zouden staan op het verste veldje. Nou…meer een nisje, want de camping is op sommige plekken zo mooi ingericht dat we helemaal op ons zelf staan, half in de zon en half in de schaduw. Perfect.

Joep was ook direct weer op zijn plek en kwispelde er lustig op los en wilde alleen maar spelen. Geweldig om mee te maken dat dat beestje in een paar minuten alle stress uit je lichaam laat wegvloeien. Na aankomst en installatie van alle spullen, ook meteen een rondje door het bos met Joep en het zonnetje nog lekker schijnend door de bomen, realiseren we hoe mooi Flevoland is, zo dichtbij. We waarderen tekort hoe onze jongste provincie toch steeds meer ook in toeristisch gebied te bieden heeft. We zijn trots/fier om Flevolander te zijn.

Na een heerlijk rustig avondje voor de camper onder de luifel, lekker manden en zaterdagochtend samen na het wakker worden direct een lange wandeling maken. De geuren, kleuren en geluiden zijn aangenaam. Het barst hier van alle soorten vogels en die kakkelfonie in de ochtend is overweldigend. Door de hoeveelheid vogels in dit bos valt het ons op hoe weinig muggen en vliegen we ervaren. Voor de nachtrust is dat ook wel lekker. Meestal zoemen in de nacht die beestjes rondom je oren en irriteert dat mateloos. Dit weekend geen last van gehad!

Na terugkomst van de wandeling raak ik aan de praat met de beheerders van de camping. Deze camping is van de NCC en dat is een vereniging die in het verleden ruim 34.000 leden had en nu nog maar 1.600. Je kunt dus stellen dat het een sterfhuis is. Dat klopt ook wel gezien de gemiddelde leeftijd van de leden en het feit dat sowieso het verenigingsleven het moeilijk heeft om vrijwillige werkzaamheden te organiseren en binding te houden. Ook bij de oudere mensen dus. Het inmiddels stoffige imago werkt ook niet in het voordeel om jongere leden te werven en het na 50 jaar opeens heel anders te doen roept weer weerstand op bij de huidige leden die een gemiddelde leeftijd hebben van midden 70. Die willen geen verjonging, gezinnen, glamping en entertainment. Die willen gewoon nog steeds bingo, klootschieten, klaverjassen en in een kring met elkaar koffie drinken. De uiteindelijke conclusie is dus dat zij als vereniging de komende jaren deze camping gaan opgeven en dat ze hopen dat de bestemming als camping blijft bestaan. Miriam en ik werden meteen enthousiast om plannen te maken om de camping over te nemen. Beiden zouden dit wel willen doen als we besluiten om ons leven om te gooien. Jaaaa….impulsief zijn we zeker! De hele tijd samen over gehad wat we zouden doen en wat we anders zouden doen. DE camping heeft echt potentie om er wat van te maken. De bezetting is nu minimaal en marketing-technisch is er jaren niets aan gedaan om deze camping “op de kaart te zetten”. Wij meteen aan het rekenen en begroten gegaan om te kijken of het de moeite waard was om eraan te beginnen. Ik had nog oude begroting van camperpark van enige jaren geleden, dus daarmee aan de gang gegaan. Conclusie was dat we er niet van kunnen leven, dus er iets bij moeten blijven doen. Nou…gaat hem niet worden dus! We ploeteren maar weer verder in ons leven…was in ieder geval weer een ochtendvullend energieboost en gespreksstof.

Maar dan gebeurt er iets waar we enorm van balen. De bevestiging van de knikarm van de luifel breekt los en beschadigt onze nieuwe doek van de luifel. Best raar als je ogenschouw neemt dat het de hele tijd windstil is geweest. We schrikken enorm en proberen zonder al teveel schade de boel weer te bevestigen. Dat lukt dus niet en lichtelijk paniek hoe we dit dan gaan oplossen deze week, aangezien we volgende week op vakantie gaan.

De week is beredruk met de kapsalon en ik hele week in Schagen aan het werk. Op vakantie zonder luifel lijkt ons niks, dus we moeten wat regelen. Uiteindelijk lukt het ons om woensdagmiddag terecht te kunnen bij de Burstner dealer in Emmeloord. Pfffff…dat maakt ons alweer wat rustiger, ook omdat ik het kan regelen dat de camper kan brengen. Als het goed is, moet het door professionals snel op te lossen zijn, maar wij denken dat de luifelcassette bij vorige eigenaar een enorme klap heeft gehad, aangezien toen wij de camper gekocht hadden er een nieuw luifeldoek in moest. Hopelijk valt het inderdaad mee en hoeft er geen hele nieuwe luifel aangeschaft worden. Ook wel weer zonde van het nieuwe doek dat nu weer beschadigd is.

Dan aan het einde van de ochtend krijgen we ook nog een appje van onze buren dat ze in de middag langs willen komen om een bakkie te doen. Nu kan ik stellen dat dat bakkie doen in ons beiden geval nooit koffie is, maar een bakkie bier/wijn of ander soort sfeerverhogende drankjes. Gezellig! Ze blijven lekker eten om te BBQ-en dus het zal een middag- en avondvullend programma worden is de verwachting. Persoonlijk baalde ik wel dat ze kwamen want we hadden ook onze e-bikes meegenomen en zouden een route gaan rijden en door de komst van de buren kon dat dus niet doorgaan. Was wel een domper…..NOT!!

Zoals gewoonlijk bleek het weer een beregezellige middag en avond te worden met een hoop gelach en zelfspot. Joep en Kobus (broertje van Joep en dus ook buurjongen) vermaakten hun prima en wij dus ook.

Totdat we een telefoontje krijgen dat onze buren een aanrijding hebben gehad met een duitse toerist die opeens zonder te kijken met richtingaanwijzer naar rechts, opeens links afsloeg en buren geen kant op konden en dus geraakt werden. Gelukkig geen persoonlijk letsel, maar uitsluitend blikschade. Domper op een gezellige avond. (en nee….de BOB had niet gedronken!)

Nadat we zondagochtend wakker worden, ga ik meteen de afwas doen die er gisteren is blijven liggen en is Miriam de ochtendwandeling met Joep aan het doen. Na de afwas even heerlijk rustig lezen in onze nieuwe stoelen en in de middag nog een lange wandeling gemaakt met zijn drieen. Overige gedeelte van de dag luierend doorgebracht en na het avondeten rustig onze spullen ingepakt en weer richting huis gegaan. Dat ritje duurt dan 25 minuten…heerlijk toch? Zo dichtbij en toch heerlijk er helemaal uit in prachtige omgeving. Top weekend weer gehad en nu nog weekje werken en dan op vakantie. Waarheen weten we nog niet met het onbestendige weer. Tips zijn welkom!

19-21 juli 2019: Het Abbertbos in Dronten

/ martin&miriam / 2 reacties

De afgelopen weken waren onze weekenden gevuld met afspraken waardoor we niet met de camper weg konden. Dit weekend was het eerste weekend dat we weer op pad konden gaan, dus ondanks het feit het weer er niet al te veelbelovend uitzag, besloten we maar gewoon om te gaan.

Vrijdagmiddag kon ik iets eerder weg van mijn opdracht in Schagen in Noord Holland om redelijk op tijd in Lelystad te zijn om de camper nog te kunnen inpakken en klaar te maken. Aangezien Miriam ook wat eerder klaar was met haar kapsalon, had de lieverd al de boodschappen gedaan en mijn kleding in de camper gelegd. Om 16.30 uur reed ik op mijn motor vanuit Schagen naar huis en bij thuiskomst zag ik ons buurmeisje Roos en haar Timo met enorme picknicktafels bij de camper staan om deze erin te schuiven. Het plan was om deze picknicktafels mee te nemen zodat zaterdagmiddag de buren van de overkant ook redelijk konden zitten bij de camper. We hadden namelijk afgesproken dat we lekker op de camping gingen BBQ-en. We doen dit wel vaker en is altijd gezellig met elkaar! De picknicktafels pasten niet in de camper en dus de picknicktafels weer terugzetten in de tuin bij de buren.

Omdat we vrijdag pas laat vertrekken, willen we niet ver rijden en we besluiten dus om naar Dronten te gaan naar het kampeerterrein van de NCC (Nederlandse Caravan Club) in het Abbertbos. Nadat we deze camping besproken hadden, wees mijn buurman er nog op dat dit een nudistencamping was. Hij stuurde mij een appje met een afbeelding van de camping Abbertbos van de Nudisten Camping Club. Mir en ik gingen nog even goed checken, maar godzijdank was het dus een gewone camping. Sommige dingen moet je elkaar gewoon niet aandoen en mij op een nudistencamping neerzetten is zoiets…vooral voor de andere mensen is dat afzien. Maar goed; gewone camping dus in het Abbertbos. We waren er nog nooit geweest, maar ik was er in het verleden diverse malen met de motor langs gereden.

Het bos heeft (met Roggebotzand) een oppervlakte van 1515 ha. Vrij goed toegankelijk, met overwegend naaldhout. Veel reeën en fazanten. Ruiter-, fiets- en wandelpaden rondom en dwars door het bos, dus volgende keer nemen wij onze fietsen mee. Boswachterij Reve-Abbertbos strekt zich uit langs het Drontermeer, één van de Randmeren van Flevoland. Het vogelrijke loof- en naaldbos groeit op de drooggevallen bodem van de voormalige Zuiderzee. Hoe jong het bos ook is, het is rijk aan historie. In de polderbodem liggen stobben: restanten van afgestorven bomen. Ze zijn duizenden jaren oud. Zo’n 5000 jaar geleden was een groot deel van Nederland bedekt door een groot moerasbos. Het Reve-Abbertis een multifunctioneel bos. Er wordt hout geoogst, maar ook mens en dier krijgen volop ruimte. Reeën houden zich vaak diep in het bos schuil. We hebben ze wel gehoord maar niet gezien dit weekend.

Bij aankomst op de camping vonden we meteen een mooie plek om te gaan staan. Redelijk achterin en niemand om ons heen. Heerlijk rustig. De camping is gevuld met een aantal caravans met eigenaren die allemaal ouder dan ons zijn. Nu is deze Nederlandse Caravan Club over zijn hoogtepunt heen qua omvang en betrokkenheid van zijn leden, maar de beheerders van deze camping zijn allerhartelijkst en vriendelijk en doen vooral niet moeilijk. De camping is gezien de gemiddelde leeftijd van zijn gebruikers nou niet bepaald dynamisch en speels. Je hoort er werkelijk helemaal niets. Alleen het geluid van de wind, de bomen en het regelmatig overvliegen van zwermen vogels zijn de hoogtepunten van de dag! Wij houden ervan. Midden in de natuur en ook nog eens zo dichtbij; prima locatie om in de weekenden te verblijven met Joep. We lopen zo vanuit de camping de bossen in en mooie wandelingen te maken.

Na aankomst luifel uitdraaien, stoelen eruit, BBQ eruit en in relax stand een biertje, wijntje en pruttelend verse tomatensaus maken voor de spagetti die we deze avond eten. Miriam zit lekker te kokkerellen en we praten gezellig over de afgelopen week en de plannen voor dit weekend.

We zitten buiten tot een uurtje of 11 en gaan dan naar binnen om ons mandje op te zoeken. Joep is er ook klaar voor en slaapt als eerste. De nacht valt op door de stilte op deze camping. Je hoort echt niets!

Zaterdagochtend ziet het weer er niet al te best uit en komen er verschillende buien langs onze camper. De storm- en regenwaarschuwingen van KNMI maakt dat we even contact hebben met onze buren of het nog wel wenselijk is om te komen BBQ-en bij ons. Nou, dat was zeker het geval en buienradar maakt duidelijk dat aan het einde van de middag de buien voorbij zijn. We gokken het er maar op. Eerst heerlijk buiten ontbeten, douchen in eigen camper, aankleden en dan klaarmaken voor wandeling door de bossen met onze Joep. Hij heeft er zin in en is superactief aan het trekken aan de riem en ruikt van alles. We lopen een behoorlijk rondje, totdat we merken dat er weer een bui aan zit te komen.

We komen net op tijd terug bij camper en besluiten om met zijn drieen even een siesta te houden. Zware ogen hebben we en omdat het kan even de oogjes sluiten voordat we voorbereidingen doen voor de BBQ met de Heldingen familie. Miriam maakt een heerlijke bonensalade en wat andere groente, terwijl ik bij de beheerders van de camping wat stoelen kan kan pakken voor het bezoek en doe de afwas om zo schoon mogelijk de bonte middag te kunnen beginnen. Het bonte viel wat tegen, aangezien de buren de avond daarvoor een nogal heftig feest hadden meegemaakt. Ik maakte mij pas echt zorgen toen ik aan hun geen alcoholische versnapering kon slijten. Wat een domper. De uitdaging was om later deze middag toch nog een biertje aan ze te kunnen slijten, maar ze bleven volharden en maakten een wat uitgebluste indruk. Wel samen een gezellige middag gehad met als hoogtepunt een kaarttruc van Timo, welke hij op Miriam ging uitproberen. De truc was geweldig, maar de ontlading van Miriam toen de truc uitkwam was hilarisch te noemen. De verbazing, het enthousiasme en onbegrip in 1 expressie op het gezicht te zien was onbetaalbaar.

Na het gezellige etentje met de Helsdingen’s ging de familie weer naar huis (en linea recta naar bed is mijn vermoeden), en ben ik de afwas gaan doen bij het toiletgebouw van de camping. Miriam ruimde de camper een beetje op en hebben we gezamenlijk tot laat in de avond buiten gezeten, koffietje en likeurtje erbij en lekker kletsend over de komende vakantie in september. Was erg relaxte en fijne dag.

Na een super nachtrust, zagen we vanmorgen een prikkend zonnetje aan de hemel staan en hebben we in de zon gelezen en ontbeten. Weer een langere wandeling met Joep door de bossen en nu vanmiddag niks doen. Vanavond na het eten pakken we alles weer in en gaan huiswaarts. Ik denk dat we volgend weekend weer hier gaan staan en dus reserveren we even. Het is hier erg goed bevallen en vooral de rust en locatie zo dichtbij vinden we super. Alleen nemen we volgende week wel onze fietsen mee om een mooie rit te maken en te gaan lunchen bij At Sea in Dronten. Dit is maar 2 kilometer van de camping af, dus mooi eindpunt voor deze fietstocht. Eerst maar weekje werken weer. We klagen niet…

22 + 23 juni 2019: Festival Wedding op Evenementen-camping Eigen Wijze in Bant

/ martin&miriam / 2 reacties

De afgelopen weken niet aan toe gekomen om ons reisblog Camperjoy bij te werken, dus nu maar even in de pen gekropen om een prachtig weekend te beschrijven in het kader van het huwelijk van ons bruidsmeisje van weleer en lieve nichtje Elles met haar prins op het gele ambulance-paard Lodewijk. Dit bijzondere span had ons allen uitgenodigd om hun inmiddels op maandag 17 juni afgesloten huwelijk feestelijk bij te wonen op een mooie locatie in ons geliefde Flevoland; Evenementen-camping Eigen Wijze, midden in de natuur en in de nabijheid van Bant.

Dit terrein en camping kenmerkt zich vooral op festiviteiten en in dit geval dus ook bruiloften. Inderdaad bruiloften; 2 stuks namelijk deze dag. Elles en Lodewijk vieren het huwelijk samen met 2 vrienden, welke vanaf hun prille jeugd al maatjes zijn. Bijzonder om een dubbel huwelijksfeest te vieren waarbij je totaal vreemde mensen tegenkomt die dus niet voor het feest van jouw nichtje komen.

Miriam en ik zijn op zaterdagochtend 22 juni in de vroege ochtend naar Bant gereden met de camper, aangezien we het liefst in ons eigen mandje willen slapen en naar bed willen gaan wanneer wij dat willen. Anderen kozen ervoor om een huisje op het terrein te huren en daar met vrienden, familie gezamenlijk voor een nacht de kosten te delen om te kunnen blijven slapen. Het feest zou namelijk een festival-achtige sfeer krijgen en tot in late uurtjes gaan duren. Wel; dat was een understatement, want het werden uiteindelijk de vroege uurtjes van de volgende dag.

In ieder geval had iedereen er zin in om naar dit feest te gaan, want dit stel is een bijzonder stel en met een hoge gunfactor. Dat de weergoden ook nog eens volledig meewerkten op deze beide dagen was alleen maar de kers op de taart.

Nadat Mir en ik het terrein opreden zagen we direct grote broeder Harry en zijn Joanne staan met hun fraaie camper. Ons plekje was direct naast die van hun, dus toen we klaar waren met de camper goed neer te zetten en de stoelen buiten, was het tijd om even samen een bakkie te doen.

Om 13.00 uur moesten we klaar zijn om naar het feestgedeelte te gaan,  dus na het bakkie koffie even omkleden in een soort festival cq Ibiza-style cq feel your self good-kleding, konden we in een prachtige buitenomgeving met lampionnen, picknicktafels, life muziek, eten en drinken, vrolijke mensen eerst met elkaar acclimatiseren voordat we werden meegenomen naar een idyllische plek tussen de heide bloemen, zandstrandje, prieeltje met bloemen omwikkelt en een honderdtal klapstoeltjes in het zand, vergezichten van weilanden, vee, bomen en water.

Zag er echt waanzinnig uit! Aangezien ik mijn drone bij mij had, even afgestemd met de foto- en videograaf of ze bezwaar hadden dat ik met de drone ging vliegen om vooral het aanlopen naar het prieel van de beide bruiden van bovenaf te filmen. Was prima en de beelden zijn achteraf prima gelukt.

Mijn zwager Kees gaf onze Elles weg aan haar Lodewijk na een emotionele wandeling naar het “altaar”. Kees is jaren na het overlijden van mijn zwager Victor met mijn zus Annette getrouwd en Elles was vanaf dag 1 al meteen stapel op Kees. Nu is overigens iedereen stapel op Kees, maar dat terzijde… Dus dat Keessie zijn dochter weggaf en later dan in de ceremonie dan ook zo’n prachtige liefdesverklaring van Elles kreeg, hield de wangen niet droog. En nu kennen jullie mijn wangen….dat is heul nat dus!!

Sowieso was deze huwelijksceremonie van  beide bruidsparen werkelijk de meest mooie, indrukwekkende, emotionele maar ook hilarische ceremonie die ik ooit heb mogen bijwonen. Het was zo verschrikkelijk persoonlijk, met tranen van plezier en van verdriet, maar vooral ook zo humoristisch en dikwijls grof, dat je van de ene emotie naar de andere geschopt werd. Ondanks dat wij de vrienden van Elles en Lodewijk niet zo goed kennen, hadden we na de ceremonie het gevoel dat we ze door en door kenden…was echt prachtig.

Na de ceremonie gingen we naadloos over in een zeer geslaagd feest, waarbij het aan niets ontbrak. Wat een ieder vooral opviel was het zeer vriendelijke personeel en het fantastische eten en  drinken. Met veel liefde runden beide broers deze camping Eigen Wijze en hadden er overduidelijk schik in om het mensen naar de zin te maken. Was echt top! Iedereen liep door elkaar heen, praatte met elkaar, laafden zich aan de bar en toen het later overging naar een BBQ en tevens een foodtruck op het terrein, was het festival-plaatje compleet. De muziek liep door tot diep in de nacht in een, voor ons, een eentonige dreunsoort waar Armin van Buuren zijn neus nog niet voor ophaalt. Aangezien onze camper vlakbij het festival terrein stond, hebben Mir en ik tot 6 uur in ochtend niet kunnen slapen. Beetje brak wakker worden, maar memorabale dag geweest.

In het bruilofsarrangement zat ook het gezamenlijk ontbijten met elkaar om 09.30 uur. Dat we niet de enige waren die brak waren, werd al heel snel duidelijk. Gerimpelde fossielen met Einstein haren en vliegen zwermend rondom hun hoofden zaten half slapend aan de picknicktafels en de gebakken eieren met spek namen gretig aftrek. Nu ook alle Lammertink-clan familieleden er waren, bleef er weinig eten over en toen die conclusie getrokken was, ook direct het moment om op te stappen. Na het ontbijt afscheid nemen van familie en vrienden en iedereen met mooie herinneringen naar huis, terwijl de bruidsparen allebei naar verre oorden hun huwelijksreis gingen beleven. Het was werkelijk een weekend om nooit te vergeten! Bedankt Elles, Lodewijk, Daan en Sjoerd!

5-7 April 2019: Landgoed De Wielewaal – Zeewolde

/ martin&miriam

Afgelopen vrijdagmiddag moesten we om 14.00 uur stoppen met werken om naar de begrafenis te gaan van een dierbare vriend van ons, Rene Boerebach. De afgelopen weken waren zo snel omgevlogen door alle commotie, zorgen en verdriet om het overlijden van mijn jeugdvriend, teamgenoot, collega, stapmaatje en elkaars getuige op ons beiden huwelijk. De laatste jaren door het stoppen van het voetbal minder contact, maar altijd goed contact. Rene is ook de bedenker van de naam van onze camper; de Lambortinki. De uitvaart werd bezocht door de vele mensen die van hem hielden, inclusief de gehele lokale voetbalwereld. Grote klasse (maar eigenlijk ook niet meer als normaal) dat alle voetbalverenigingen van Lelystad goed vertegenwoordigd waren. Op zulke momenten maakt de kleur van het shirt of de rivaliteit niets meer uit. Grote dank voor alle clubs en hun aanwezigheid. Dat was een toonbeeld van respect en waardering voor Rene, die oprecht Mister S.V. Lelystad ’67 mag worden genoemd met zijn 17 jaar in 1e elftal en all-time topscorer. De dienst was indrukwekkend en zeer druk bezocht. Veel verdriet en nog met de tranen in onze ogen zijn we direct na de uitvaart naar huis gegaan om er even een weekend tussenuit te gaan. Normaal gesproken zijn we vooraf erg veel met de camper bezig, maar door de toestand van Rene, hadden we ons hoofd er totaal niet bij om de grondige voorbereiding van het weekend goed te volbrengen.

Omstreeks half 5 in de middag waren we in de gelegenheid om de camper te starten en op pad te gaan voor het eerst in dit camperseizoen. De onlangs gedoopte Lambortinki 2.0 was de afgelopen weken vanuit de stalling goed onder handen genomen door een technische beurt, een nieuw fietsenrek, nieuwe luifel en grondig gereinigd. Alles wat dat betreft was vooraf goed gegaan. De tekortkomingen waren op het ander vlak. Jas vergeten, fleecekleding vergeten, weinig boodschappen meegenomen en de paar dingen vergeten uit koelkast thuis mee te nemen, kan ik mee leven. Maar tot grote schrik kwamen we erachter dat we bier waren vergeten mee te nemen. Godzijdank stonden er nog een paar biertjes in de camperkoelkast, dus we konden einde van de middag wel proosten op alle mooie dierbare momenten die we met Rene hadden gehad. Trust dich und ich liebe dich!

De keuze voor de Wielewaal was gewoon enerzijds lekker dichtbij van huis en tevens onze favoriet voor de weekendjes met de camper. Zeewolde klinkt niet zo toeristisch, maar zoals ook in de winter al gemeld in dit blog is de Wielewaal een prachtige omgeving om in de vertoeven. Midden in de natuur kun je vanaf de camping alle kanten op. Lekker wandelen met Joep en kiezen om over de dijk te lopen, over stranden, door de bossen en nu had Miriam ook nog nieuwe gebieden ontdekt, wandelend door moerasachtig gebied. Met nadruk zeg ik dat Miriam de nieuwe gebieden ontdekt had, want helaas heb ik wederom enorme last van hielspoor. Deze pijn in de voet maakt dat langere afstanden wandelen onprettig zijn. De nieuwe wandelschoenen zitten als pantoffels, maar na verloop van tijd gaat het niet echt meer. Miriam heeft daardoor veel alleen gewandeld met Joep.

Het was geweldig om te zien hoe blij Joep was toen hij mee mocht in de camper en bij aankomst bij de camping. Hij ging helemaal uit zijn plaat en was nogal drukkig tijdens de wandeling van vrijdagmiddag. Niet te stoppen en rennend achter alles wat bewoog in de bossen en struiken. De GPS tracker liep zelfs vast van alle loopbewegingen die geregistreerd moesten worden. Echt genieten, maar bij aankomst weer bij camper ging het licht uit! Geen kind meer aan!

Na eerst lekker gegeten te hebben, wilden we gezellig TV kijken, maar we kregen de satelliet niet aan de praat, terwijl ik ons abonnement bij Canal Digitaal op tijd weer had aangemeld. Liggen kloten aan de schotel en software, gebeld met klantenservice en uiteindelijk na 2 uur te hebben zitten wachten opeens beeld en geluid. We konden daarna direct naar bed, want ook bij ons ging het licht uit.

Heerlijk vinden we het om onder het warme dekbed ook nog in de slaapkamer TV te kijken. Maar door de warmte en de indrukken en emoties van vandaag werden we al snel rozig en zijn als een blok in slaap gevallen.

Zaterdagochtend na het ontbijt, douchen en aankleden is Miriam een lange wandeling met Joep gaan maken.

Ik bleef bij camper om de afwas te doen en vervolgens de hele garage van de camper leeg te halen, aangezien we niet tevreden waren hoe we hem hadden ingericht. Afgelopen winter hebben we de camper gekocht en toen niet echt veel aandacht eraan gegeven. Maar als je toch ziet wat je in 5 jaar camperen aan spullen verzamelt, heb je steeds meer ruimte nodig lijkt het wel. Te zot voor woorden en Mir had aan mij verzocht om nu eens goed alles in te delen. Bij de Burstner camper dealer had ik extra vloer-ogen gekocht om eventueel met sjorbanden zaken beter vast te maken.

Tjonge, tjonge wat kwam ik een hoop zooi tegen tijdens het opruimen en opnieuw indelen. Maar nadat ik drastische keuzes had gemaakt in wat weg kon, kwam Miriam net weer terug om te inspecteren wat ik dan allemaal weg ging gooien. Mir is net Malle Pietje; die kon ook niets weggooien en verzamelde ook een winkel vol met zooi. Na wat discussie over bepaalde attributen, kon ik de tas met spullen weggooien in de container. De garage ziet er goed overzichtelijk uit en alles wat op vloer moet liggen zoals stoelen, tafel, droogrek, stretcher voor Joep…(ja echt!) kon met sjorbanden en spin-elastieken vastgemaakt worden. Ook kwamen we in dit weekend er nog achter, dat de bestuurdersstoel nog veel meer instelmogelijkheden had, dan we dachten. Ik zit nu nog beter achter het stuur en ben er superblij mee!

Zaterdagmiddag hebben we lummelend en lezend doorgebracht buiten voor de camper, want het zou mooi weer worden. Dat viel op zaterdag tegen, maar uiteindelijk hebben we toch de hele dag buiten vertoeft. De avondrituelen waren hetzelfde als de avond daarvoor, dus daarover valt niet veel aanvullend over te vertellen.

Zondagochtend was het direct stralend blauwe lucht en konden we de hele dag voor de camper in de zon lekker lezen en tukkie doen. Mir ging weer met Joep op pad had een prachtige wandeling door de Laakse Slenk in het Hulkensteinse Bos aan het Eemmeer bij Nijkerk. De Laakse Slenk is een prehistorische waterloop waar archeologische vondsten uit verschillende tijden zijn gedaan. De slenk biedt ook volop kansen voor natte natuur. De  geschiedenis en de natuur langs een van de  geulen van de Laakse Slenk is beleefbaar gemaakt met een 4 km lange wandelroute. Prachtige poeltjes, vennetjes en moerassen zijn er te zien, met daarbij enorm veel verscheidenheid aan flora en fauna.

De oude waterloop Laakse Slenk had zijn oorsprong aan de rand van de Veluwe en liep via de tegenwoordige polder Arkemheen naar het westen. In het Hulkesteinse Bos zijn twee geulen van de Laakse Slenk aangetroffen. In het gebied zijn vuurplaatsen en kampementen gevonden, sporen van prehistorische bewoning. Daarnaast is er een kogge, een laat-middeleeuws scheepstype gevonden. En ook gaan er verhalen over een middeleeuws dorpje Ark dat hier ergens gelegen moet hebben.

Miriam was super enthousiast toen ze terug kwam van de wandeling.

In de tussentijd had ik de afwas gedaan en broodjes gebakken voor de brunch. In de middag helemaal niets gedaan, behalve vegeteren voor de camper. Toen ook onze lieve buurtjes thuis appten of we nog plannen voor de namiddag hadden, besloten we om die plannen op hun af te stemmen. Ze waren net terug van vakantie en de teckelbroertjes Joep en Kobus hadden elkaar gemist. Je moet toch wat verzinnen als legitimatie om weer een gezellige middag samen te maken! Pluk de dag! Voor je het weet kan het je laatste zijn!

Heerlijk gezamenlijk het weekend afgesloten met etentje en drankje en lekker bijgepraat!

Het volgende weekend zijn we weer van plan om na het werk naar de Wielewaal te gaan, maar dan nemen we de fietsen mee. Kunnen we ook het nieuwe fietsenrek proberen en lekker fietstochtje naar Nijkerk, Bunschoten en Spakenburg, wat letterlijk op fietsafstand ligt. Eerst weer weekje werken….

Onthulling Lambortinki 2.0 bestickering

/ martin&miriam / 1 reactie

Vandaag de nieuwe bestickering van onze Burstner Nexxo 728G camper. Speciaal als dank voor de bedenker van deze bijzondere naam: Rene Boerebach, mijn dierbare vriend en als getuige van mijn bruiloft destijds een speciale plek in onze harten.

De Lambortinki naam is afgeleidt van mijn achternaam en het bekende luxe italiaanse automerk, Lamborghini.

Wij houden deze naam voor de rest van camperleven in ere!

Fout
Deze video bestaat niet