Natuurkampeerterrein

30 juni t/m 4 juli 2018: Natuurcampings Raayerhof te Swalmen en Cokse Heide te Afferden

/ martin&miriam / 2 reacties

Aangezien we pas zondag 1 juli terecht kunnen op een favoriete camping van ons; de Cokse Heide in Afferden, moesten we dus een ingelaste overnachting doen ergens onderweg. De 2e nacht op Park La Clusure hadden we afgezegd, dus even op zoek naar een alternatief. Na 1,5 uur rijden hadden we onder de rook van Roermond een mooie natuurcamping gevonden in Swalmen bij Raayerhof, een boerencamping die prachtig gelegen was rondom een watertje en een singel met daaromheen weilanden met paarden. De dame die de camping runde was een zeer lieve dame, die nogal van een praatje hield. Wij hadden haast omdat de camper vol lag met boodschappen die snel de koelkast in moesten, aangezien met stilstaande camper geen stroom wordt voorzien aan koelkast. De temperatuur was ongeveer 29 graden, dus wij wilden graag in relaxmodus op deze camping. Daar dacht de dame even anders over. Vooral toen we vroegen of er een evenement naast de camping was gepland. We zagen namelijk een enorme feesttent met veel horeca tappunten en ander indrukwekkende decors. Hadden we het maar niet gevraagd….De dame wilde eerlijk zijn en aangeven dat er vanavond een festival was met goede live bands, maar dat er mogelijk enige vorm van bovengemiddelde decibellen op ons af zouden kunnen komen. We kregen telefoonnummers van gemeente ambtenaren om te klagen, procedures aan te vechten, etc. Want zij is al jaren bezig omwille van haar campinggasten het festival te laten verplaatsen. Onze pijnboompitten in de camper waren inmiddels ontkiemt en konden we de bladeren al weer vanaf halen, toen de dame uitgesproken was, de biefstuk was beef jerky geworden, en de melk volle boter…..ik was er klaar mee. Deze plek was alleen maar even om een nachtje te staan en eigenlijk vonden we het wel jammer dat we de volgende dag weer weggingen. Is een plek om terug te komen. Na het plaatsen van de camper nog even op de fiets wat boodschappen doen, terwijl Miriam rondom de camper alles gezellig maakt. Heerlijk avondje gehad, maar het licht ging redelijk snel uit en op tijd naar bed.

De volgende ochtend vlug alles inpakken en op pad richting Afferden, naar de Staatsbosbeheer camping De Cokse Heide. Hier waren we al een paar keer geweest en het is echt een plek voor ons. Midden in de bossen, plekken met privacy en veel diergeluiden in de natuur. Het is geweldig om hier in de ochtend de vogels te horen ontwaken. Ook hoor je soms onder of rondom je camper wat geritsel en denken we dat het een zwijntje of egel kan zijn. Voordat we ons kunnen nestelen vanaf 12.00 uur, moeten we eerst nog even ruimschoots boodschappen doen, want onze buren komen gezellig met hun dochter en schoonzoon een dagje kampeerbeleving meemaken met ons. Met dit prachtige weer lekker met elkaar borrelen en gezamenlijk heerlijk eten onder de boom die ons allen schaduw geeft. Hoe idyllisch allemaal..!

De middag en avond was supergezellig, maar met 6 man op een camping-gourmet plaat bakken is hetzelfde als op een plaat ijs een ei bakken…duurt even!! Enorm gelachen met elkaar en gewoon super dat ze vanuit Lelystad even op en neer knallen naar Afferden voor een portie gezelligheid!

PHOTO-2018-07-04-21-57-56

Nadat ze weg waren nog “even” de afwas doen en samen een afzakkertje genomen. We hebben doorgesproken waar we maandag zouden gaan fietsen met onze e-bikes. In Frankrijk lagen onze tongen op de grond toen we tegen de bergen aan moesten klimmen. Hier is alles vlak en goed te doen. We hebben er echt zin in. We maken een rit van ongeveer 30 kilometer op de GPS door de navigatie opdracht te geven om een lus te maken van circa 30 kilometer. De volgende ochtend na het ontbijt en tegen het einde van de ochtend alles in de fiets geladen wat mee moest; Joep, water, eten, poepzakjes, rugzak, mueslireepjes en een goed humeur. De rit was niet echt heel boeiend, aangezien we veel langs de doorgaande wegen rijden, in plaats van door de natuur. Maar we kwamen toch langs het bezoekerscentrum van Nationaal Park De Maasduinen en besloten daar even een koffie te scoren. Prachtige plek, waar je je waant in het buitenland. Het restaurant zweeft boven het water en je kijkt uit over het park met al het water.

Park de Maasduinen is echt een aanrader voor een ieder die er nog niet geweest is. Wat een prachtige natuur daar. We fietsen na de koffie nog door het park en via boerenweggetjes komen we weer terug bij de camping. Moe maar voldoen drinken we een koel biertje en doen onze schoenen en kleding uit om weer in camping-outfit de avond aan te vangen. Erg relaxte dag gehad samen en lekker gegeten op de gourmet plaat met ons tweeen. Dat ging een stuk beter als gisteren.

Dinsdagochtend eigenlijk hetzelfde ritueel als de maandag; lekker wakker worden en in de ochtend lezen, koffie, ontbijtje en rustig douchen en omkleden. Er is bijna niemand op de camping, dus het is muisstil. We gaan het qua fietsen wel even anders doen. Miriam download een app  die allerlei routes via fietsknooppunten maakt of zelf kunt maken. We schrijven de knooppunten op en gaan op pad. Het was een prachtige rit zoals we die graag doen, destijds ook met scooter, door de natuur, slingerweggetjes, akkers, mooie boerderijtjes, kleine dorpjes, waterpartijen, bossen en hopelijk ergens nog een gezellig plekje om te laven….Dat was het enige dat we niet tegenkwamen, een laafplek. Jammer.

En nog een collage met foto’s van de omgeving hier:

We maakten vanmorgen echter wel een fout door de beide accu’s van de e-bikes niet op te laden, omdat we dachten dat ze vol genoeg waren voor deze rit van 42 kilometer. Bij Miriam lukte dat prima, maar bij mijn fiets ging de accu ineens van 4-5 streepjes lading terug naar nog maar 1 streepje. Aangezien we ook nog boodschappen moesten doen, waren we iets van de route afgeweken om een supermarkt te bezoeken. Net vlak voor de supermarkt was de accu leeg van mijn fiets, dus moest ik zonder ondersteuning nog 8 kilometer fietsen met volle fietstassen. Dat was even andere koek moet ik zeggen. De e-bike zonder ondersteuning fietst niet fijn, of je moet in de 2e of 3e versnelling fietsen. Maar ja, dan moeten die korte kromme pootjes van mij enorm gaan draaien. Naast dat het er niet uitziet, is het ook nog eens enorm vermoeiend. Miriam bood heel lief aan om even de fietsen te ruilen, maar als ridderlijk type dat ik ben, weigerde ik dat natuurlijk…soms haat ik die mannelijke principes van me…..

Dat de sfeer er niet beter op werd, toen Mir ook nog dacht kortere route te weten en die het dus niet was, moge duidelijk zijn. Maar na aankomst op de camping was het leed al weer snel geleden en hebben we nog een fijne dag gehad bij de camper.

Vandaag, woensdag 4 juli, hebben we niet gefietst. Mijn derriere voelt alsof ik door King Kong van achteren ben genomen en ik moet er niet aan denken om op een zadel te zitten. Het weer voelt heel klammig en in de loop van de ochtend besluiten we om een lekkere wandeling met Joep te gaan doen en de fietsen niet te gebruiken. De afgelopen dagen waren warm, maar waren goed te doen. Maar vandaag voelt het of je onder een elektrische deken leeft. Onbehaaglijk en drukkend. Het is sowieso weer typisch ons dat wij na 20 jaar fietsloos te zijn geweest, op de warmste dagen van het jaar, meteen met ritjes van 30-40 kilometer te beginnen. Enthousiasme eist zijn tol.

Maar goed; wij aan de wandel met Joep door het prachtige bosgebied rondom onze camping. We lopen lekker en Joep is helemaal in zijn nopjes. We genieten echt van dit kleine kereltje en lachen ons rot om zijn capriolen. Dit teckeltje heeft ons leven zo in positieve zin op zijn kop gezet. Los van alle gekochte attributen, speeltjes, mandjes, inentingen, voedselpakketten, fietsmanden, GPS tracker, verzekeringen, kettingen, dekentjes, tuigjes, en alles wat ik nog vergeten ben, is het geen kostenpost, maar verrijking van ons leven. Mooi om te zien hoe die kleine haarbal zo op Miriam is gefocust. Prachtig om te zien. Ook in deze vakantie heeft ie geen problemen veroorzaakt en is hij superlief geweest tijdens het rijden en op de camping. Joep is een topper! Moest ik even kwijt….

Maar onderweg de wandeling zie ik opeens Miriam haar pupillen vergroten, standje paniek en schichtig kijkend. Ik vraag haar wat er is, maar ze moet enorm naar het toilet…..wat er in de wijde omtrek niet is. Ik zeg; ophouden en doorlopen! Ik zag aan haar loopje dat dat niet ging lukken en voordat ik het wist, zat ze hurkend en met dezelfde blik in haar ogen als Joep (“zit niet naar me te kijken als ik zit te bouten…”). Zoals Miriam altijd alles goed voorbereidt voor Joep qua spulletjes, had ze papier bij haar, natte doekjes en zakjes  om alles in op te bergen en weg te gooien als we weer thuis waren. Behalve die dampende bolus…die mag door de natuur worden geelimineerd! Mijn vrouw is gewoon een ordinaire wildpoeper!! Ik zou het niet kunnen, maar Miriam kwam erg gelukkig uit de bossen. Heerlijk de wandeling afgemaakt en bij thuiskomst de rest van de middag lekker voor de camper gezeten en de laatste avond hier op de grillplaat gekookt. Morgen weer op pad naar onze laatste bestemming deze vakantie: De Vlagberg in St Anthonis. Onze echte favoriete plek tot nu toe! Daar blijven we nog tot zondagochtend. Met dit weer en het buitenleven alsof we in Spanje of Italie zitten, blijven we zo lang mogelijk weg.

Mart en Mir 2018

27+28 April 2018: Koningsdag De Cokse Heide

/ martin&miriam / 5 reacties

Koningsdag vandaag. Wat gaan we doen? De drukte gaan we zeker niet zoeken, voor zover er sprake is van drukte in de dorpen rondom ons heen. Afferden, Siebegewald, Rimpelt, Wening, Heukelom, Hengeland, Diekendaal; niet echt epische centra van enorme mensenmassa’s, lijkt ons. Eerst maar eens rustig wakker worden en weer klaar maken voor de dag. Miriam wil weer lekker wandelen en heeft een nieuwe route uitgekozen die in de buurt van onze camping begint. We gaan weer op pad en mijn stoere ega draagt weer de rugzak gevuld met water, mueslireepjes, wandelkaart, snoep voor Joep en survivalkit met vuurpijl in geval van nood…tjesus wat neemt ze allemaal mee voor een wandeling van 2 uur, de schat!

Het weer is wat minder, maar we gokken het erop. Het blijft droog, maar het is te warm voor met een jas en te koud zonder jas. Aangezien ik altijd een jas onder mijn shirt aan heb, loop ik maar gewoon zonder jas. We lopen weer lekker en raken een beetje verdwaald door de onduidelijkheid van de kaart. We komen steeds hetzelfde echtpaar tegen met 2 kaninchen teckels en een beagle. Erg leuk stel en al lopende praten we wat over van alles. Vooral de overeenkomsten tussen de karakters van de teckels. Tja..wie had 1 jaar geleden dat kunnen denken over ons; truttig pratend over onze eigen hond. Ongelofelijk hoe in een jaar dit soort zaken kunnen veranderen. De honden zijn helemaal in hun element en spelen leuk met elkaar totdat onze wegen scheiden.

We lopen de laatste wandelroute die Staatsbosbeheer in hun flyer hebben staan en eerlijk gezegd was dit ook de minst boeiende. De omgeving is echt prachtig en het park Maasduinen is echt een favoriet van ons. Maar van deze wandeling hebben we geen foto’s gemaakt, aangezien deze vooral langs wegen en ” gewone” bospaadjes liepen. Bij terugkomst op camping lekker bakkie koffie gezet en praatje gemaakt met buren.

Jammer is wel dat de camping, ondanks de fantastische plekken in het bos, qua faciliteiten ondermaats is. Zeker nu we na de wandeling zien dat inmiddels de camping letterlijk is volgelopen met gasten, zijn de sanitaire voorzieningen van de natuurcamping echt te weinig. Er zijn geen wastafels om je ’s ochtends aan te wassen, per geslacht maar 2 toiletten en 2 douches en een urinoir voor de mannen. Om de afwas aan te doen, zijn er maar 2 plekken en aan deze plekken wast men zichzelf dan ook maar aan, scheert zich daar, epileren de dames alles wat er te epileren valt en is het ene stopcontact daar het centrale oplaadpunt van ongeveer 50 smartphones. Door de camper redden wij ons super in ons eigen badkamertje en hebben we eigenlijk niets echt nodig van de camping, behalve stroom. Eigenlijk dat ook niet eens, gezien onze zonnepanelen op het dak, maar wij nemen altijd toch de stroom van de camping. De discussie gaat dan ook tussen de gasten over wat je mag verwachten op een natuurkampeerterrein in vergelijking met een commerciele camping. Plat gezegd was de conclusie dat wanneer je niet in het bos mag plassen en poepen en je wel ongeveer 150 mensen op het terrein hebt, je moet zorgen voor voldoende faciliteiten voor je gasten. En als we dan ook nog eens de de verschillen in de diverse Staatsbosbeheer-campings (www.logerenbijdeboswachter.nl = aanrader!!) in ogenschouw nemen, dan mag je net zoals bij bijvoorbeeld bij McDonalds (willekeurig voorbeeld hoor…) verwachten dat er uniformiteit is mbt de sanitaire voorzieningen en andere faciliteiten. Deze camping heeft bijvoorbeeld ook geen afstortplaats voor het douchewater van de camper. Ja, mensen…dit soort discussie’s heb je wel eens met campinggasten. Je kunt er maar druk mee zijn met deze dilemma’s. Oh ja, we hadden het hierover bij de afwas. Echt een mannenklus blijkt tijdens deze dagen.

Na de wandeling komen we weer terug bij de camping en gaan we in relax-stand. Ik pak nog even de scooter om nog wat boodschappen te halen en zie onderweg dat in de dorpen die ik passeer voordat ik in Bergen aankom, er niet veel te doen is. De supermarkt van Jan Linders is open en daar haal ik heerlijke verse asperges en alles wat erbij hoort. Tevens nog wat andere artikelen om het verblijf zo aangenaam mogelijk te maken en weer terug naar Mirreke om de Koningsdag te vieren. We lezen lekker in onze Kobo’s en pakken wat magazines erbij om inspiratie op te doen waar we in de zomer heen gaan op vakantie. Blijven altijd levendige onderwerpen. Naast ons komen nieuwe buren staan en ik vlieg wat met mijn drone om te oefenen en wat foto’s te maken.

Fout
Deze video bestaat niet

Rustige dag verder en na het avondeten, besluiten Mir en ik nog even bij de vuurplaats te gaan zitten bij andere mensen. Erg leuke mensen en super gezellige gesprekken. Ook kwam er nog een mevrouw binnen stappen die meteen vroeg wie de broer van Annette was. Ik dus! Bleek het om een zus van een vriendin van mijn zus te gaan. Ook heel apart, maar leuk dus!

Toen het begon te regenen, voor de zoveelste keer deze week, besloten we allemaal maar naar de plek te gaan en de avond onderdak te vinden in een ieder zijn eigen kampeermiddel. Redelijk op tijd weer in ons mandje gegaan en weer heerlijk geslapen.

De volgende dag, zaterdag, bleek het weer er niet best uit te zien en besloot Miriam toch een fikse wandeling te gaan maken met Joep. Ik haakte af, want door de flinke wandelingen van de laatste dagen, spelen allerlei kwalen bij mij op. Vooral mijn knie en de oude kwaal hielspoor spelen weer op. Hielspoor heb ik niet zo’n zin in, ben blij dat ik er al maanden weer vanaf ben. Kortom; ik druk mijn snor en blijf alleen achter bij de camper, terwijl Mir weer de natuur op zoekt.

Ik lees lekker mijn boek uit en zorg dat het toilet weer geleegd word. Als Miriam terug komt, gaan we weer in relax-stand en eten we wat. Het weer is koud en regenachtig en nodigt niet uit om nog wat te ondernemen. We worden wel wat chagrijnig om steeds de stoelen buiten de luifel te plaatsen en vervolgens bij een bui weer onder de luifel te zetten. We zitten binnen en eigenlijk doen we dit deze week te vaak, in relatie tot wat we hadden verwacht van de weersvoorspellingen. Het valt tegen om veel binnen te zitten en we zeggen allebei tegelijk dat we in de zomer de zon gaan opzoeken en niet naar Wales / Schotland gaan. Here we go again…ook vorig jaar kwamen we tot deze conclusie en hebben we onze bootovertocht via Marktplaats verkocht. Ook nu gaan we dit weer doen, want met elke dag regen in combinatie met een hondje in een camper, is niet wenselijk. De natte kleding van ons en de natte vacht van Joep vinden wij niet echt bevordelijk voor het leefklimaat in de camper. Ons humeur slaat om als we weer druppels op onze camper horen neerkomen. De lucht ziet er dreigend uit en allebei zeggen we; we kappen er voor nu mee en gaan naar huis. Als een geoliede machine ruimen we alles op, pakken alles in en starten de camper om binnen 15 minuten huiswaarts te gaan. Een dag vroeger als gepland, maar de laatste dag voegt niets meer toe als je verwacht om alleen maar binnen te zitten in de camper door de regen.

Onderweg zijn vinden we ook erg leuk en al rijdende praten we lekker verder wat nu de plannen zijn voor de komende weken en maanden. Mir zit lekker op haar smartphone inspiratie op te doen, Joep ligt lekker in zijn bench te slapen en ik stuur richting huis. Zaterdagavond eten we dus gezellig limburgse asperges thuis, lekker wijntje erbij en even de camper leeg halen. Ook thuiskomen is fijn! Met hemelvaart gaan we weer zo’n 5 dagen weg, maar we hopen echt dat het weer dan vele malen beter is dan deze afgelopen 5 dagen. We zullen zien!

26 April 2018 – Duvelskuulroute – Nat. Park Maasduinen

/ martin&miriam / 3 reacties

Vannacht veel regen op ons dak gekregen en ook in de vroege ochtend bleef het maar regenen. Een tegenvaller, want ze hadden vandaag hier droog weer en een 15 graden voorspeld. Maar voordat we een lekker ontbijtje hadden gemaakt, gedoucht en klaar gemaakt voor weer een wandeling hier in de Maasduinen, was het alweer een ruim uur later en leek het er zowaar op dat de komende uren het droog zou blijven.

Klaar voor een prachtige wandeling van ongeveer 8 a 9 kilometer. Joep heeft in zijn prille leven nog nooit zo’n afstand afgelegd en voor mij was dat ook al jaren geleden. Meestal lopen wij tussen de 4 en 6 kilometer, ook omdat de kleine teckel nog in de pup tijd niet al te lange afstanden mag lopen. En dat kwam mij altijd wel goed uit, maar nu de afstanden opgeschroefd worden, moet ik er ook aan geloven, ben ik bang…. Alhoewel ik superblij ben met de kleine vriend, want hij heeft ons leven echt veranderd! We zijn blij met dat nieuwe leven! Zowel Miriam als ik zijn ongeveer 5 kilo afgevallen en voelen ons fitter dan voorheen. Daarnaast genieten wij ook nog eens van het gezelschap van de vrolijke vriend Joep. Geweldig vinden wij het.

2018-04-26-PHOTO-00002285

Vandaag stond dus in het teken van de Duvelskuulroute in het park Maasduinen. De Duvelskuul is een groep vennen in de uitgestoven kommen van de rivierduinen van de Maas. Vroeger werd in dit moerasgebied turf gestoken, waarbij je soms kon wegzakken in het veen. Een enkele reis naar de duivel. Vandaar de naam. Er leven bijzondere planten, zoals het vleesetende kleine zonnedauw, lavendelheide (prachtig!) en kleine veenbes. Deze planten voelen zich thuis bij de natte dopheide. Libellen als de zwarte heidelibel en de zeldzame koraaljuffer jagen rond het water op insecten. Ook salamanders en kikkers doen zich tegoed aan de insecten.

De route is zoals wij hem lopen ongeveer 8,5 kilometer lang. Hij loopt door het landgoed Bleijenbeek, waarover wij al eerder hebben geschreven, in april 2017. We lopen langs de ruine en de golfbaan over de heidegebied rondom de duvelskuul.

2018-04-26-PHOTO-00002282

Het lopen gaat geweldig lekker en ook het weer is redelijk. In de bossen lopen we in de luwte en over de heidevelden voelen we de wind goed te temperatuur drukken. Jas aan en jas uit is het doorlopende proces tijdens de wandeling. Wat is de natuur hier prachtig! De verse kleuren groen in combinatie met de herfstkleuren van de nog liggende bladeren steekt zo mooi tegen elkaar af. De blauwe lucht spiegelend in de vennen, de overvliegende ganzen die zich laten horen, de veelzijdige vogelgeluiden en de totale rust die daarmee gepaard gaan, maakt dat we beiden enorm genieten van de wandeling.

2018-04-26-PHOTO-00002288

De zorgzaamheid van Miriam voor Joep slaat soms wat door tijdens de wandeling. Joep wilde op een bepaald moment even wat drinken en liep een wat te steile slootwand in, waardoor het leek dat hij naar beneden kukkelde. De reddingsactie die toen op gang kwam vanuit de bezorgde Miriam was hilarisch. Mir pakte meteen een lange tak, vroeg of ik die wilde vastpakken aan de ene zijde en zij aan de andere zijde, zodat ze makkelijk beneden bij de oever van de woeste sloot kon komen om Joep te “redden”. Die kleine zag het theater op zich af komen en liep vervolgens om Mir heen tegen de steile wand en kwispelde er lustig op los. Mijn opmerking over dat het een jagershond is en dat hij vanuit zijn DNA zich wel redt in de natuur, bevroor heel even onze romantische wandeling. Ach…ze is super zorgzaam voor de kleine haarbal, maar slaat soms door daarin…de schat! Ik bedoel: bedenk een speeltje voor de hond en Joep heeft hem gehad (en gesloopt), noem het woord botje en weet dat hij alle botjes van alle soorten carnivoren al heeft gehad. Denk aan vroeger dat de hond zijn mand had, Joep heeft 3 manden, een oliedrum-mand, 3 kussens en 4 schapenvachten waarop hij in huis kan liggen. Zo kan ik nog wel doorgaan, maar omdat ik nog een paar dagen met Mir in de camper moet vertoeven, houd ik het hierbij…is beter!!

Maar goed, na de route hebben afgemaakt, en nog tot slot een fikse regenbui op ons koppie te hebben gehad, kwamen we weer terug op de camping en besloten wij om lekker buiten te zitten en te lezen. Echter; het humeur van de vrouw des huizes werd minder en minder totdat ze compleet ontplofte toen de zoveelste onaangekondigde regenbui op ons neerdaalde.

“Wat er ook gebeurt; ik blijf nu zitten waar ik zit, want buienradar zegt dat er niets meer komt”, na deze uitspraak hebben we nog 14x de stoelen onder de luifel gezet om vervolgens bij de eerste zonnestraal alles weer in de zon te zetten. Best veel calorieen verbrand! Maar daarna ook weer tot ons genomen; lekker hapje, kaasjes en drankje erbij! Fijne middag gehad!

Aan het einde van de middag heeft Miriam nog even kleine wandeling met Joep gemaakt en heb ik wat kleine aanpassingen in de camper gedaan. De plastic kappen die de gordijnen aan de voorzijde moeten bijeenhouden, waren kapot en nu met haakjes en elastiek weer vastgemaakt. Jaaa…..ik draai mijn handen niet om voor een uitdagende klus! Miriam is tevreden met het resultaat, dus dat maakt mij extra blij. Nu lekker maaltijd maken en de avond gezellig in de Lambortinki doorbrengen. Ik denk een filmpje kijken. Morgen koningsdag pakken we de scooter en gaan even de dorpen in de omgeving bekijken.

 

24 + 25 April 2018: Nat. Park Maasduinen – De Cokse Heide Afferden

/ martin&miriam / 1 reactie

De komende dagen verblijven wij in Het Nationale Park Maasduinen in Afferden. Dit prachtige nationale park hebben wij eerder bezocht en heeft toen veel indruk op ons gemaakt. In verband met Koningsdag is het een lang weekend en door de donderdag erbij vrij te nemen, kunnen wij dus 5 dagen weg met de camper. Miriam werkt vandaag, dinsdag, nog de hele dag. Ik heb de middag vrij kunnen nemen in Hoogeveen en daardoor de camper helemaal klaar voor vertrek kunnen maken en nog wat boodschappen doen. De woensdag wordt echt slecht weer verwacht, dus dan maar goed de koelkast vullen om niet de deur uit te hoeven als we op de camping staan.

Het lukt ons om 17.30 uur de huisdeur achter ons te sluiten en met de Lambortinki op pad te gaan. Onderweg nog een paar files mee mogen maken, maar goed geluimd komen we de provinciegrens met Limburg over tuffen en zien we dat we nog maar een paar kilometers hoeven naar de Staatsbosbeheer Natuurkampeerterrein De Cokse Heide. De navigatie geeft aan dat we nog maar 4 kilometer hoeven en stuurt ons vervolgens een boerenweggetje in die uiteindelijk overgaat naar een onverhard stuifweggetje. We gaan alsmaar verder naar dichte bossen en smaller wordende weggetjes. Dit kan niet de aanrijroute naar de camping zijn, denken we. Maar ja…toen ook nog de navigatie op het aangekomen adres niet bleek te kloppen (er stond een huis, maar niets te zien van een camping), ontstond er wat onrust onder ons. We wilden namelijk nog wel in het licht aankomen om zodoende makkelijker de camper te kunnen aansluiten en installeren. Vooral het net voor Joep vraagt wel licht….het net zat namelijk helemaal door de war en de stokken ook nog eens…zucht!

Uiteindelijk kwamen we via wat omweggetjes toch nog redelijk op tijd aan op de camping. Zoals jullie inmiddels weten zijn de Staatsbosbeheer campings bij ons favoriet in Nederland.

Over de Cokse Heide kunnen we heel enthousiast worden; wat een heerlijke plek in de bossen is dit zeg!! Alle plaatsen hebben soort van eigen inhammen waar je de camper, tent of caravan kunt plaatsen en daarmee maximaal privacy en uitzicht over de bossen. Gezellige vuurstook-hut voor ons en de plek zelf is groot te noemen. Prachtig en ook deze camping voelt meteen goed! Teleurstellend zijn wel weer de sanitaire voorzieningen. Te weinig wc’s en douches.

Nadat we de camper op zijn plek hadden, bleek de temperatuur buiten nog best aangenaam te zijn en zonder de wind zelfs lekker te voelen. Aangezien we ons hadden voorgenomen om meer buiten te zijn, ondanks de mindere weersverwachtingen, begonnen we al met een bonusmomentje. Direct de stoelen buiten, de nieuwe praktische tafeltjes in gebruik genomen en daarop meteen gezellig kaarsje, drankje en hapjes en zitten maar. Was superavond! Tot ongeveer 22.15 uur buiten gezeten en toen naar binnen gegaan om nog even te lezen en daarna lekker te slapen. Nou….lekker geslapen hebben we. Met zijn drieen totaal in coma gelegen tot de volgende ochtend.

Na het ontbijt, welke we ook nog buiten hebben genuttigd, lekker gedoucht en klaar gemaakt om een flinke wandeling te maken met onze trouwe vriend Joep. De camping zit direct aan het nationale park gesitueerd en ook hier beginnen een paar wandelingen door het Nationale Park Maasduinen.

Een zeer gevarieerd natuurgebied, want duinen in Limburg, dat verwacht je niet zo snel. De Maasduinen zijn dan ook rivierduinen. Deze duinen langs de Maas zijn bijna allemaal met bos begroeid. Bebossen was de enige manier om destijds de omliggende akkers en weidegronden tegen het stuivende zand te beschermen. Het resultaat is een glooiend lint van duinen, verwilderde bossen, stukjes heide, akkers, stuifzanden en blinkende vennen langs de oostoever van de rivier. Staatsbosbeheer beheert het Bergerbos en Bleijenbeek in het noordelijk deel van dit nationaal park, waar wij nu zitten.

Om het gebied te verkennen kun je volop uit wandelroutes kiezen. De Maasduinen ontstonden aan het eind van de laatste ijstijd, toen Rijn en Maas hier grote hoeveelheden zand en klei achterlieten. In droge periodes blies de westenwind het rivierzand tot stuifduinen op. In het golvende landschap duiken soms plotseling flinke heuvels op. Echt prachtig om er te lopen en totaal anders dan de andere zijde van het park, waar wij in een paar jaar geleden verbleven, rondom de enorme plas water in het park.

Na terugkomst van de flinke wandeling, hebben we ons weer geinstalleerd in onze luie ligstoelen en zijn we rustig gaan lezen, vergezeld met een lekkere mok thee. De warmte van de mok was zeer welkom, want we doen echt ons best om veel buiten te zijn, maar met deze temperaturen en buien valt het niet mee. Het wordt zelfs zo erg, dat we maar naar binnen gaan en de verwarming aan doen en weer uit en weer aan en weer uit….Nederlands weer dus!

Maar het mag de pret niet drukken. We vermaken ons best, Joep is opperste staat van opwinding van het vele buiten zijn en de loopse teef van de buren…..Tjonge, Joep heeft de hormonen ontdekt hoor, die kleine g..lneef!!

Nu is mijn meisje bezig  in de keuken om een lekkere preischotel te bereiden. De avond zit er aan te komen en we maken ons op voor weer een gezellige avond in de Lambortinki. Misschien een filmpje kijken of verder in onze Kobo reader om te lezen. Lekker slapen gaan we zeker doen, gezien onze “rozigheid”.

Morgen maar afwachten hoe het weer eruit ziet en met scooter op pad en zeker weer een paar wandelingen maken met elkaar. Miriam sprak net de boswachter en deze gaf nog een paar tips over mooie wandelroutes. We zeggen net: het leven is mooi en goed voor ons (tot nu toe)!

13-15 April 2018: Camping Dasselaar te Zeewolde

/ martin&miriam / 4 reacties

Na vorig weekend een superweekend te hebben beleefd bij natuurkampeerterrein van Staatsbosbeheer in het Kuinderbos te Bant, hadden we ons voorgenomen om ook het andere Staatsbosbeheer terrein in Flevoland eens te gaan onderzoeken. Normaal gesproken gaan we met camper met gierende banden onze eigen polder Flevoland uit, omdat we altijd denken dat het ergens anders mooier, ouder, audentieker is dan ons eigen “saaie” Flevoland. Vorige week in Kuinderbos waren we dan ook helemaal flebbergasted hoe mooi het daar was.

Dat was dan waarschijnlijk ook onze valkuil voor dit weekend; te hoge verwachtingen! Maar goed; vol goede zin gingen we vrijdag weer op pad na het werk om dus de andere SBB camping in Flevoland te gaan bezoeken. De weersverwachtingen waren goed, dus we zagen ons weer het hele weekend buiten zitten. Ook hadden we weer een voorkeursplek geboekt, dus mooie plek gegarandeerd! Echter bij aankomst bleek de plek er anders uit te zien dan op plattegrond. Het was een smalle strook tussen 2 veldjes, verharde ondergrond met mos/gras er overheen gegroeid. Hierdoor konden we niet de haringen in de grond krijgen van het Joep-net. Was jammer dat het net niet goed gespannen kon worden hierdoor. Net buiten het net, wat ook einde van de plek was, zat overal distels, berenklauw en ander onkruid. Kortom; de plek viel tegen. Maar niet getreurd; eerst de camper helemaal klaar voor gebruik maken, even het eerste borrelhapje en drankje genuttigd en toen maar voor het donker worden een wandeling met Joep gedaan. De bossen zijn mooi om doorheen te wandelen en ook de hoeveelheid vogels en daarbij passende geluiden waren in overvloed, dus dat klonk allemaal super.  Ook mooie bloemen en planten gezien tijdens de wandeling en hiervan natuurlijk ook weer foto’s gemaakt door onze natuurfotograaf Miriam.

Tijdens de wandeling kwamen we nog een hele aardige meneer tegen, met een te schattig hondje. Een Norfolk Terrier, genaamd Katootje. Wat een geweldig beestje en wat kon ze het goed vinden met onze Joep. Ze buitelden over elkaar heen en wilden geen afscheid van elkaar nemen. De kleine Katootje jongedame bleef ons maar volgen en nog even en Miriam had haar meegenomen. Mir en ik waren een beetje verliefd geworden op deze innemende, vriendelijke en olijke terrier.

IeykZh2xTw6Id8THAscL6w

Na de wandeling lekker gegeten weer van de traiteur om het onszelf de eerste avond makkelijk te maken en vervolgens tot laat buiten gezeten. Het was kil, maar met fleecevest en goed ingepakt lekker samen zitten keuvelen over alles en nog wat.

Dit weekend stond ook in het thema van het leren met de drone te vliegen. Nadat ik een paar weken een “instap”-drone had gekocht, rechstreeks bij een chinese fabrikant, kunnen we zeggen dat dat een tegenvaller was. In vergelijking met wat ik nu gekocht heb, is de chinese variant meer een kinderspeeltje, dan dat het echt een strak en professioneel apparaat is zoals de DJI Spark die ik nu gekocht heb. Mannen blijven kinderen, dus ik kon niet wachten om met de drone te oefenen en mooie luchtshots te maken van onze plek en camper. Maar dit gaan we de volgende ochtend pas doen. Nu eerst naar ons mandje om hopelijk heerlijk te slapen.

fullsizeoutput_417

Na het ontbijt was het dan zover; drone vluchten maken rondom onze plek en vervolgens het scootertje pakken om een rit te maken. Eerst nog even een wandeling door het bos richting het Wolderwijd, het meer dat langs de A28 ligt en midden in het bos  uitkomt, bij een mooi strandje en ligweiden. Zomers moet dit een drukke plek zijn, lijkt ons. Nu staan we er alleen met Joep erbij. Onze terror-teckel probeert zowaar zijn eerste zwem-aspiraties te tonen, maar durft het nog net niet. Kwestie van tijd en dan kunnen we zwemmen met onze Joep in natuurwater. Schotland of zo…

Aangezien we voor onze drone nog een SD-card moesten kopen voor de beste foto/video kwaliteit, besloten we ook maar een ritje naar Zeewolde te maken. Hopelijk vinden we daar dan ook nog even een leuk terras waar we kunnen lunchen en wat te drinken. Bij aankomst in Zeewolde direct een SD card gekocht, maar voor de gezelligheid hoef je in Zeewolde niet te zijn is onze mening. De leuke zaakjes aan het water zijn dicht en ook bij het strand en langs de parken is alle horeca dicht. Het weer is niet bijzonder, maar om nu dicht te zijn, snappen we niet zo. Er is namelijk voldoende volk op de been in Zeewolde. Scootertje maar weer gepakt en rit gemaakt door de bossen rondom Zeewolde en vervolgens weer terug op camping gekomen om de middag lekker relaxend en lezend door te komen. Deze plek pakt ons niet. Misschien toch te hoge verwachtingen? Het weer dat beduidend minder is dan vorige week? De mensen die hier staan die minder sociaal en open zijn als vorige week? De leegte dat onze buren niet een Cava komen drinken en gezelligheid komen brengen? We weten het niet! Het voelt gewoon niet helemaal lekker hier, terwijl op de camping is niet veel aan te merken.

Toen ook we nog eens corrigerend werden aangesproken door een klein, ietwat alternatief meisje, type milieu-activist, van toch wel al 6 jaar oud, toen was voor ons de maat vol! 😉

De jongedame vroeg wie wij waren, of wij kinderen hadden en hoeveel fietsen we bij ons hadden. Toen Miriam antwoordde dat we geen kinderen hadden en ook geen fietsen, maar wel een scooter, toen was het hek van de dam….De kleine Greenpeace warrior, met broek van brandnetels gemaakt, truitje van riet en schoenen van gerecyclede boomschors, vond dat scooters stonken en niet konden. Dat vond haar moeder ook..dusss!! Dat dit gezin vervolgens met een Mercedes 190D uit 1985 met zwarte walmen uitlaatgas het terrein op reed, dat hielden we even buiten beschouwing…..om te gieren dit! We hebben er smakelijk om gelachen samen.

Nadat we nog even met Drone gevlogen hadden en op de BBQ een paar ossehaasjes hadden gegrild, met heerlijke salade erbij, de avond lezend doorgebracht en weer vroeg naar ons nestje. De nacht werd vergezeld door hevige regenbuien en de volgende ochtend bleef de lucht onheilspellend en mistig eruit zien, waardoor we besloten om vroeg naar huis te gaan. In een rap tempo na het ontbijt hebben we alles opgeruimd en zijn we rondom het middaguur weer thuis gekomen en alles ook daar weer opgeruimd. Nu de tuin in; ook erg gezellig!

Over anderhalve week gaan we 6 dagen op pad met de camper richting Limburg. Dit weekend was wat tegenvallend, maar dat neemt niet weg dat we enorm veel zin hebben om binnenkort wat langer weg te gaan. Maar nu eerst genieten van wat ze zeggen een zonnige week in onze eigen Lelystadse tuin. Laat het voorjaar en zomer maar komen!!

6-8 April 2018: Kuinderbos in Flevoland

/ martin&miriam / 8 reacties

Wat heeft onze eigen Flevoland ons verrast met zijn schoonheid dit weekend! Vrijdagmiddag na ons werk wilden we voor het eerst een weekend weg met onze Lambortinki en daarom zoeken we meestal iets dichtbij, met maximaal 45 minuten rijden van ons huis. Het vorige jaar meestal op de Veluwe, maar nu hoorden we van iemand dat het natuurkampeerterrein van het Kuinderbos in Bant erg de moeite waard was. Nou…..dat was het!! Wat een prachtige plek met zoveel natuurschoon om ons heen.

 

In het grootste en oudste bos van de Noordoostpolder wemelt het van de bijzondere planten, paddenstoelen, vlinders, roofvogels en roofdieren als de boommarter. Rond de Kuinderplas zorgen Welshpony’s en IJslandse paarden dat de open plekken in het bos open blijven. Het Kuinderbos verloochent zijn afkomst niet. Doordat het bos op de bodem van de zoute Zuiderzee werd aangeplant, vind je nog steeds schelpenresten tussen de bomen. Gelegen aan de rand van de provincie Flevoland, grenst het aan Overijssel en Friesland. Deze boswachterij van Staatsbosbeheer is genoemd naar het voormalige Zuiderzeestadje Kuinre, dat thans gelegen is aan de rand van het Kuinderbos.

Nadat we van huis vertrokken richting Emmeloord stonden we eerst even vast op de A6 bij de Ketelbrug, maar ook de wind speelde ons parten onderweg. Even wennen om weer met de camper als windvanger te rijden, maar zonder kleerscheuren kwamen we aan op Camping De Veenkuil te Bant, alias Staatsbosbeheer camping Kuinderbos. Eerst even aanmelden op de digitale incheckzuil, want we hadden namelijk vorige week al gereserveerd, toen we zagen dat dit weekend prachtig weer zou worden. Zal wel druk worden dachten we….maar dat viel reuze mee. We denken dat mensen bij het eerste zonnige weekend altijd eerst de tuin aan kant willen maken. Dat hadden wij al gedaan, dus we “konden” weg! Afijn..na het aanmelden op de paal, liep Miriam al even naar onze plek om te kijken hoe ik het beste met de camper de plek 40 kon benaderen. Het bleek allemaal een beetje krap allemaal door de bomen rondom de plek. Miriam kwam terug met de mededeling dat er al iemand stond met een buscamper. Dat kon dus niet of het boekingssysteem van Staatsbosbeheer moest niet in orde zijn. Dat geloofde ik niet, dus ik zelf maar even naar de mensen stappen. Wel…de meneer zat er al wat ongemakkelijk bij en de dame was meteen van tuuterdetuut “WIJ hebben deze plek gereserveerd!” Aangezien ik specifiek deze plek geboekt had omdat het werkelijk het mooiste plekje van de camping was en daarvoor zelfs 10 euro meer had betaald, wilde ik het niet zo makkelijk weggeven. Toen ik zei dat ik vorige week al gereserveerd had en ook echt deze plek, zei de spitsige dame: ” bewijs het maar “. De omgekeerde wereld in mijn ogen, maar ik zei lachend, dat ik het op mijn email kon laten zien. Maar ja…die werkte niet zonder ontvangst in de bossen, dus ik maar even foto gemaakt van mijn scherm in de incheck-paal gemaakt. Voila…overtuigd liep ik terug, maar bij aankomst was de vrouw er toch achter gekomen dat ze plek 41 dacht dat ze op plek 41 stond, want die had ze geboekt…….ja hoor tuuuurlijk!! Wat n sneue mensen heb je toch!

Maar goed; na dit oponthoud eindelijk de camper op plek kunnen zetten en even alles uitladen. Allereerst beginnen we met het schapennet rondom de camper te plaatsen. Miriam had voor Joep dit net gekocht, aangezien loslopen geen optie was en ook aan een lijn met grondpin was gebleken geen pretje te zijn, aangezien die kleine viervoeter dan constant achter de wielen of stoelpoten vastzit. We leken wel duitsers op vakantie die hun territorium aan het afzetten waren. Alleen de kuil graven ontbrak in eerste instantie, maar daarvan heeft Joep deze taak op zich genomen…hahahaha!! Maar eerlijk is eerlijk; het schapennet ziet er niet uit, maar voldoet voortreffelijk. Joep is helemaal happy, want die heeft vrije bewegingsvrijheid rondom de camper en wij rust tijdens het lezen van een boek.

30264312_1903088539725535_2590648286385799168_o

Het was heerlijk om weer in de camper te zijn. We hadden van onze traiteur even voor het gemak het avondeten meegenomen, zodat we ook lekker na aankomst meteen in relaxstand konden komen. Onze plek kijkt uit over de de vijver De Kuilen en bij het schemerlicht zien we een prachtige zonsondergang. Heerlijk de avond doorgekomen in ons knusse huisje en heerlijk geslapen.

30261357_1902128603154862_8444850708410269696_o30261661_1902117866489269_5794442904197922816_o

De volgende ochtend rustig ontbeten en ons klaar gemaakt voor de dag en na ontbijt de scooter gepakt en op pad gegaan. Joep herkent de scooter en kwispelt er op los, wetende dat we wat met hem gaan doen. Miriam wil heel graag met Joep het Natte Neuzen Pad lopen. Een honden-losloop-gebied in de buurt van de camping, uitgezet in een mooie wandeling door het bos. Je waant je echt in het buitenland als je hier loopt. Fantastisch! Overal kleine vennetjes, heuveltjes waar je overheen kunt lopen, open plekken met picknick-bankjes en natuurlijk ziet dit alles er nog mooier uit in de stralende zon. Wat boffen we vandaag. Na deze wandeling reden we richting Kuinre om dat aan Miriam te laten zien.

 

Kuinre is een plaats in de gemeente Steenwijkerland in de provincie Overijssel. De inwoners worden Kuundersen genoemd. Kuinre lag vroeger aan de rivieren de Linde en de Kuinder, die door de Friezen de Tsjonger werd genoemd en door Stellingwervers de Kuunder.

Het dorp werd gesticht door vissers, doordat zij huizen bouwden op de landtong tussen beide rivieren. De monding van beide rivieren was één van de beste natuurlijke havens van de Zuiderzee. Kuinre groeide uit tot een bescheiden vissers- en havenplaatsje. De oude haven is nog te bezichtigen in het Kuinderbos, welke is gelegen aan de rand van het dorp.

Na dit korte bezoekje aan Kuinre zijn we terug gegaan naar de camper om daar heerlijk in de zon te genieten van het uitzicht en lekker te kunnen lezen. Ook tussendoor kwamen nog even mijn motormaatjes, broer Jos en vriend Robert langs voor een drankje. Erg leuk! Miriam had aan het einde van de middag nog de inspiratie om verse eigengemaakte lasagna te maken in onze hete lucht oven en met een lekker wijntje en biertje erbij was de avond weer compleet. Ik de afwas nog even doen en Mir met Joep nog een kleine wandeling gemaakt.  Wel vroeg naar bed, want de hele dag op pad en in de buitenlucht, maakt ons erg moe.

De volgende ochtend vroeg uit de veren, want we kregen bezoek van onze buurtjes met Kobus, het kleine broertje van Joep. Afgesproken dat we samen met de kleine banjers een wandeling gaan maken rondom het meer De Kuilen voor onze camper. Een wandeling van 3,5 kilometer dwars door de natuur van het Kuinderbos. Maar eerst even een passend begin van de dag om 10.15: samen een fles Cava drinken bij de koffie om het seizoen te openen. Wat een gezelligheid en gelach zo in de vroege ochtend. Raymond, onze buurman, had zijn drone meegenomen om opnamen te maken van de omgeving. Wat een prachtig apparaatje zeg! Ook wij hadden een drone gekocht, maar konden er nog niets mee. Onze drone kwam uit China en die van Raymond uit Europa en ook een ander prijskaartje zal ik maar zeggen…Kwaliteitsverschil is goed te zien.

Fout
Deze video bestaat niet

De wandeling samen met de beide teckels was prachtig. Ook hier lopend langs bossen, vennetjes en weilanden waar inderdaad pony’s loslopen en gemoedelijk op je af stappen. We hadden geluk, want de paarden gingen lekker badderen in de plas en dat gaf mooie plaatjes.

 

 

 

Fout
Deze video bestaat niet

Nadat we de wandeling hadden afgesloten met een lekker koel biertje, kwam er een einde aan dit gezellige bezoek. Buurmeisje Roos moest werken en buurman Raymond ging naar een voetbalwedstrijd van een niet nader te benoemen voetbalclub uit Amsterdam kijken… Nadat wij in deze sociale leegte om ons heen kwamen, besloten we nog even lekker een dutje te doen in onze stoelen en een boekje lezen tot het einde van de middag. Door de hoeveelheid muggen opeens besloten we om ons kamp op te breken en weer huiswaarts te gaan. Het was een heerlijk weekend, met superweer op een toplocatie! We komen zeker nog een keertje hier terug…zeker weten!

 

13-15 Oktober 2017: Zandervennen te Kootwijk

/ martin&miriam / 5 reacties

Aangezien het zonnige weer dat voorspeld was er ook daadwerkelijk zou komen, besloten we dit weekend als afsluiting van het kampeerseizoen 2017, toch nog even met de camper op pad te gaan. Normaliter hadden we dit weekend de camper naar de stalling gebracht, maar wat zijn we blij dat we dit niet gedaan hadden!

De bestemming voor deze keer is wederom een natuurkampeerterrein uit het Groene Boekje en wel in Kootwijk de Zandervennen. Vrijdag na het werk direct op weg gegaan en bij aankomst van het kampeerterrein waren we blij dat we ook echt een specifieke plek hadden geboekt en dus gegarandeerd ons kamp konden opslaan. De specifieke plek boeken kost een tientje extra, maar aangezien we aan zagen komen dat er meer kampeerders zouden komen, dan dat er plekken waren, leek het ons erg verstandig. Nou….anderen die het niet hadden gedaan kwamen bedrogen uit! Alles zat vol. Ook op andere campings in de buurt waren de campings nog een ultiem weekend open met veel publiek. Dat vele publiek liep dan ook bij de wandelingen langs onze camping, want wat was het daar mooi zeg!

C360_2017-10-14-11-33-34-679

IMG_0668C360_2017-10-14-12-33-29-395C360_2017-10-14-11-35-47-624

Eerlijk gezegd zijn we echt fan van de Staatsbosbeheer campings, maar met deze camping Zandervennen maakte de natuur-omgeving en ligging goed, wat de beperkte faciliteiten van deze natuurlijke oase (want wat was het stil op de camping!) tekort kwam. Viel echt tegen. Voor ongeveer 35 kampeerplekken, veelal met meerdere personen per plek, waren er maar 1x dames WC, 1x dames douche en 3 wastafels beschikbaar. Hetzelfde aantal voor de heren. Van afwas-plaatsen was zelfs geen sprake; er was er maar eentje! Ook de stortplaats van de camper was rommelig. Kortom; prachtige plek om te staan, maar Staatsbosbeheer moet echt wat aandacht geven aan de noodzakelijke wensen van de kampeerders. Iedereen klaagde erover.

Maar goed; vrijdag in de late namiddag lekker eerst nog even een wandeling gemaakt door de bossen van Kootwijk en met name de heide met zandverstuivingen waren erg indrukwekkend om te zien. Nu zijn we de laatste tijd door Joep natuurlijk meer aan het wandelen geslagen, maar lopen door het mulle zand vroeg van ons wel wat anders. Zelfs Joep liep al snel met zijn tong op zijn enkels. Nu is dat bij een dwergteckel natuurlijk niet zo moeilijk, maar jullie begrijpen wel wat ik bedoel…

C360_2017-10-15-12-00-22-584C360_2017-10-15-11-55-11-733

Ongelofelijk hoeveel prachtige paddenstoelen we onderweg tegen kwamen, lopende door de bossen. Ook het feit dat we bijna niemand tegen kwamen was erg prettig. Vooral de rust is ons overvallen toen we deze wandeling aan het lopen waren. De zandverstuivingen nog even vanuit de uitkijktoren samen gekeken en daar nog even gezellig gebabbeld met een leuk echtpaar. Nog even een selfie genomen met ons “gezin”.

img_0667

Teruggekomen in onze camper heerlijk weer een maaltijd van onze plaatselijke traiteur verorberd en relaxte avond gehad samen. Wat later op de avond warmde de buitenlucht op en was het erg lekker om buiten nog een afzakkertje voor de camper te drinken met elkaar. Was echt waanzinnig gaaf om medio oktober nog buiten te zitten.

De volgende ochtend lekker ontbeten en daarna de scooter van het rek gepakt en een mooie rit door de landelijke omgeving van Kootwijk, Kootwijkerzand, Arssel, Boveneinde, Harskamp via Otterlo en Hoog Soeren weer terug naar de camping gereden. In Hoog Soeren bonuslunch gegeten met Mirreke op het terras in de zon bij Brasserie Het Nieuwe Jachthuis. We zijn tevens ook erg trots op onze Joep, aangezien hij wederom in een restaurant omgeving zich keurig heeft gedragen. Miriam neemt een plaid mee en zijn eigen voerbakje en de flamboyante teckel ligt netjes rustig op zijn kleed en wacht totdat wij klaar zijn. Ook overwegen we nog wel om de naam van Joep toch te herzien. Miriam riep op een bepaald moment tegen hem; Dyson!! De bekende zuigmachines slaan echt op onze Joep, aangezien hij bij elke kruimel die hij naar beneden ziet dwarrelen, direct erop af duikt en zorgt dat de vloer er weer tip top uitziet! Bediening blij, Joep blij!!

Zaterdagmiddag bij terugkomst op de camping was er wat consternatie ivm een campinggast die op de verkeerde plek was gaan staan omdat er geen plek was en hij toch een lege plek zag en daar maar is gaan staan. Dat deze plek gereserveerd was door een ander (en ook al betaald) betekende dat deze man maar op een andere plek is gaan staan. En toen kwam de andere die naar zijn plek wilde, maar inmiddels dus iemand anders stond. Het was het hele weekend chaos met allemaal verkeerde plekken, stroomstoring op een plek waar je zou staan, maar niet kunt staan, elektra-haspels gegoochel; kortom het was het thema van de dag! Hierna nog maar even een mooie wandeling door het bos gemaakt en bij terugkomst was Joep helemaal down and out!

Zaterdagavond koelde het buiten dusdanig af, dat we naar binnen waren gegaan om daar een filmpje te kijken, maar we alledrie zo moe waren dat we eigenlijk voor 22.00 uur al in bed lagen…ja, we worden oud!

Vandaag, zondag, besloten we om de hele dag te blijven staan ivm het mooie weer. We hadden tot maandag betaald en dus niet bang voor controle van de boswachter. Ook na het ontbijt weer een mooie wandeling gemaakt. De middag lekker voor de camper gezeten, lekker gelezen en afwasje gedaan.

C360_2017-10-15-13-09-00-797

Ook de omwonenden waren allemaal erg gezellige mensen. Vooral veel gekletst met een erg leuk senioren paar met camper. De familie Punt uit Schiedam. Was een leuke middag. Maar na al het mooi’s komt eens een eind. We maken onze camper klaar voor de laatste thuisrit van dit kampeerseizoen. Het zit er weer op en de Lambortinki gaat op stal. Ook zal hij in de winter groot onderhoud krijgen om in het nieuwe jaar weer klaar te zijn voor ook weer buitenlandse trips.

Waar we wel van overstuur waren deze middag, is toen we de balans opmaakten van dit camper-seizoen; in vergelijk tot vorig jaar bleek dat we ongeveer 18 nachten minder weg waren geweest met de camper. Gemiste kans…we gaan te weinig weg!! Dit jaar zijn we 38 nachten weg geweest, tegenover 56 nachten vorig jaar. De 9 dagen naar Marrakech ivm 50 jarig huwelijk van mijn schoonouders was de hoofdzakelijke oorzaak van deze camper-dip. Nou….die trip was meer dan de moeite waard, dus wij kunnen weer terugkijken op een fantastisch reisjaar. Tijdens de winterslaap zullen we ons weer gaan buigen over de nieuwe bestemmingen voor het volgende jaar. Ook weer leuke bezigheid! We zijn bevoorrecht en realiseren ons dat terdege! Maar zoals ooit een bevriende relatie tegen ons zei: als je hard werkt, moet je ook hard recreeren! Nou…dat lukt ons!!

 

6-8 Oktober 2017: Laatste camperweekend 2017?

/ martin&miriam / 2 reacties

We zullen jullie maar niet vermoeien met de verhalen van dit afgelopen weekend. Het is namelijk weer het Natuurkampeerterrein Drie vlakbij Ermelo geworden. De weekenden hier zien er allemaal hetzelfde uit en dus nu niet meer interessant om te vertellen. Afgelopen vrijdag na het werk weer naar Drie gegaan omdat het zo lekker dichtbij is en toch het gevoel geeft om er helemaal uit te zijn. Het hele  weekend heeft het geregend, met uitzondering van de zondagmiddag. Maar dan moeten we weer het kampeerterrein om 12.00 uur verlaten. Jammer hoor; het hele weekend zeiknat en zondag mooi weer en moet je weg. Ko de Boswachter kwam er weer om vragen en dus maar besloten om toch de camper maar in te pakken en buiten de camping te parkeren. We hadden namelijk om 14.00 uur afgesproken met onze vrienden Harry en Els om bij het restaurant Het Boschhuys in Drie gezamenlijk te lunchen. Gezelligheid om ook bij te kletsen, want doordat zij drukke periode in het werk hadden en wij ook, kwam het er steeds maar niet van om een momentje samen te pimpelen en lekker te eten. Nu dus gepland in Drie en het was zoals altijd erg gezellig.

C360_2017-10-08-13-16-09-926

Het hele weekend hebben Miriam en ik heerlijk gegeten in de camper. Aangezien ik niet over onze activiteiten in de buitenlucht hoef te hebben, gaan we nu maar over onze andere hobby hebben: eten! De verhalen over de wandelingen door de bossen en hoe het leven in onze camper is, kennen jullie nu wel in de regio Drie. Daarom nu maar even over het culinaire dagboek van dit weekend.

Aangezien we vrijdagmiddag direct na het werk weg wilden gaan, had ik even bij de plaatselijke traiteur ‘L Appetit in Lelystad even een makkelijke ovenschotel gehaald om in de camper, na  aankomst in Drie, in de oven te kunnen schuiven en direct aan de gezellige avond beginnen. Voordat we dit deden, wel eerst even een rondje met Joep gelopen door de bossen. Na terugkomst de lekkere preischotel van ‘l Appetit in onze oven geschoven. Daarnaast hadden we ook nog even een strip spare ribs in de oven gedaan. Deze ribs zijn echt de lekkerste die je in Lelystad kunt krijgen. Op donderdagavond na de koopavond van Miriam haar kapsalon eten we wekelijks een wisselende maaltijd van deze keukenprinsen op de Kempenaar en altijd goed van kwaliteit! Maar de Spare Ribs zijn echt uitzonderlijk vinden we. Maar goed; heerlijk gegeten op vrijdagavond en daarna lekker een pot thee en een filmpje kijken. Zoals zo vaak kakken we in de camper op vrijdag al heel vroeg in en dus het eind van de film niet meegemaakt en omstreeks 10 uur lekker naar bed met mijn meisje!

De volgende dag het vaste ritueel van wandelen met Joep, beetje lezen, beetje vegeteren, beetje slap ouwehoeren met medekampeerders, afwasje doen en toen het weer donker was geworden wederom een heerlijk eigen gemaakte maaltijd  in ons ienieminie keukentje gemaakt door Mirreke: Risotto met gesnipperde rode ui en citroensap (Miriam kan echt de lekkerste risotto maken!), lauw-warme gerookte zalmhaasjes op “een bedje van” groene asperges en daar overheen verse eigengemaakte pesto en schijfjes citroen. Nagerecht was een cheesecake met zwarte bessen compote. Nou……Herman de Blijker eat your heart out!! Was erg lekker!

En natuurlijk ook zondag nog een zonnige wandeling gemaakt door het bos, voordat we van het terrein af moesten en lekker geluncht dus.

C360_2017-10-06-18-21-47-676

Tot slot besluiten we nog om ook volgend weekend toch nog weg te gaan met de camper aangezien de weersverwachtingen erg goed zijn! Eerst wilden we de camper al in de stalling doen om goed te drogen voordat we de uitkomsten van de campercheck, die vorige week is uitgevoerd, uit te laten voeren. Maar nu er zo’n mooi weer wordt verwacht, na een paar zeer regenachtige weekenden in Drie, willen we toch ook nog volgend weekend even op pad. We vinden het zo geweldig dat leventje in en rondom de camper! We zijn alle drie helemaal happy in Drie! Ook Joep is niet te houden als we thuis al de camper aan het klaar maken zijn. Hoe jong ie ook nog is, hij begrijpt erg snel wanneer er iets te gebeuren staat. Wat een energie heeft zo’n klein beestje tijdens de wandelingen met die korte pootjes en die lustig kwispelende staart van hem!

C360_2017-10-07-14-54-32-691

En ook Miriam geniet volop; Ze kan in dit jaargetijde helemaal los gaan met het maken van foto’s in de natuur. Ik vind dat ze altijd prachtige foto’s maakt en dat deze schilderijen altijd ook erg mooi in dit blog passen. In dit blog nu dan ook nog een paar mooie plaatjes van dit weekend!

Spannender was het niet dit weekend. Volgend weekend nemen we de scooter weer mee en zullen we hopelijk op zaterdag ook nog een leuk ritje kunnen maken. Mogelijk beleven we dan weer eens wat meer dan dit gezapige leventje van de afgelopen weekenden op ons favoriete stukje paradijs in Drie…of all places!!

28 september 2017: Vier keer Drie

/ martin&miriam / 5 reacties

Het mooie van de camper voor je deur te kunnen zetten, is het feit dat je heel spontaan kunt besluiten dat je het aankomende weekend er even tussen uit kunt gaan met het kampeermiddel. Al is het soms puzzelen in de agenda’s wanneer het het beste past, kwam dit afgelopen weekend het goed uit. Na ons werk meteen kleding, proviand, beddengoed inpakken en de watertank vullen met schoon zacht Flevolands water. Ook het toilet klaar voor gebruik gemaakt en dus omstreeks om 17.15 uur op pad met z’n drieen. Of Joep, onze ruwharige dwergtekkel pup er ook oren naar had, valt hieronder te zien….hij zat al!

22042325_10212196709126494_2349207030192862009_o Lees verder →

11 t/m 13 September 2017: De Vlagberg, Sint Anthonis (Noord Brabant)

/ martin&miriam / 4 reacties

De weersverwachtingen in Zuid Limburg waren onheilspellend slecht, dus besloten we maar langzamerhand meer terug richting huis te gaan rijden. Ook daar was het slecht weer, maar onze nieuwe bestemming zou ons meer beschermen door het feit dat we tussen de bomen in het bos zouden staan. Nadat we uitgecheckt hebben bij Camping Cotesserhoeve, rijden we weer binnendoor richting Natuurkampeerterrein De Vlagberg in Sint Anthonis. We kunnen het niet precies benoemen wat het is, maar die plek voelt bij ons beiden een beetje als thuiskomen. Een aantal jaren geleden was ons eerste weekend weg met de camper ook op deze plek gepland, dus misschien is dat dan wel een beetje de sentimentele waarde van deze Staatsbosbeheer camping. Op het moment dat we het terrein oprijden valt er bij ons meteen een lekker gevoel. Deze natuurkampeerterrein, midden in een prachtig bos, heeft model gestaan voor de toekomstige Staatsbosbeheer-kampeerterreinen in Nederland. Het centrale sanitairgebouw is netjes, praktisch ingericht en alles is in prima staat. Maar wat vooral deze camping, in onze ogen, zo uniek maakt is het feit dat je met je camper, caravan, tent helemaal een eigen plekje krijgt midden in de natuur, tussen de bomen. Geen veldjes waar je de hele dag je mede-kampeerder in het zicht hebt, maar gewoon je eigen riante plek in het bos voor jezelf.

C360_2017-09-12-11-53-19-325

De ditigale onbemenste incheckbalie werkt prima. We zoeken een plek uit voor de komende nachten en installeren ons met de Lambortinki. Joep is helemaal door het dolle en het lijkt wel dat hij ook de bossen prefereert boven de commerciele familiecampings die we de laatste dagen in Limburg hadden. Ook Miriam en ik zijn erover uit: de Staatsbosbeheer campings hebben onze absolute voorkeur in Nederland! We komen bijna altijd op deze campings uit, omdat ze midden in de natuur liggen, kleinschalig zijn van omvang en de voorzieningen zijn minimaal. Ook de aanspraak met andere mensen is hier wat gemoedelijker, lijkt het wel. Niet altijd, want zure of chagrijnige mensen heb je overal.

We boffen met het weer, want de zon schijnt volop en geen regenwolk te bekennen. Nadat we even geluncht hadden voor de camper, wilden we met onze Joep even een kleine wandeling maken om te wennen. De uitdaging was om hem helemaal los te laten lopen door de bossen en niet aan de riem. Het ging fantastisch! De kleine veldheer liep keurig achter ons aan of rende een stukje vooruit om daarna weer op ons te wachten. Bij terugkomst na wandeling, hebben we lekker buiten gezeten en met Joep gespeeld. Ook de ruime plekken in het bos geven hem veel afleiding en hij geniet zienderogen van de natuur om hem heen. Hij kwispelt de godganse dag!

De avond was er een zoals alle avonden; lekker gegeten in de camper, filmpje kijken en redelijk vroeg onder de wol. Dinsdagochtend gaan we weer een mooie rit door de omgeving maken en daarna nog een grote wandeling door het bos en over de heide. Eerst nog weer hopelijk een goede nachtrust. Joep en wij hebben onze draai op de 17 m2 in de camper prima gevonden. Het gaat allemaal voorbeeldig en super relaxt.

De volgende ochtend worden we alle drie in ons eigen tempo wakker en maken we ons klaar voor de scooterrit. We kiezen een rit uit rondom de boswachterij van Sint Anthonis en deze leidt ons door het groene buitengebied van Sint Anthonis.

Het aantrekkelijke van Sint Anthonis is dat geen landschap te groot is: bossen, heide, akkers en weilanden wisselen elkaar prachtig af. In het heidegebied de Ullingse Bergen zijn nog enkele stukken zandverstuiving. Door het hele gebied lopen een aantal verharde en onverharde maar goed berijdbare fietsroutes. Ook onze snorscooter komt goed uit de verf op de stukken onverharde paden.

C360_2017-09-12-11-15-10-039C360_2017-09-12-10-31-37-524C360_2017-09-12-11-25-25-261C360_2017-09-12-11-15-20-596

Dit prachtige natuurgebied, in eigendom van Staatsbosbeheer, biedt een gevarieerd landschap. Op de heidevelden zijn oude jeneverbesstruiken te vinden, maar ook natte stukken heide waar zeldzame plantensoorten als de kleine zonnedauw voorkomt. De grove den, ooit aangeplant voor gebruik in de Limburgse mijnen, bepaalt het gezicht van het bos. Op de heide grazen Kempische heideschapen en Schotse hooglanders, welke we ook hebben gezien tijdens de prachtige rit.

Na terugkomst bij de camping hebben we even de lunch genuttigd en nog even heerlijk in de zon gezeten. Ondanks dat ze ook hier hadden aangegeven dat er veel buien zouden zijn, ziet de lucht er nog strak blauw uit. Daarom maar meteen na de lunch een lange wandeling gemaakt door de bossen en heide direct aan de camping gelegen. We wandelen door de paden van de camping en zien zoveel mooie plekjes waar je mag staan, dat we besluiten dat we de volgende keer dieper in het bos gaan staan op nog mooiere plekken dan dat we nu al staan. Enige consequentie is dat we dan geen stroom aansluiting op de plek hebben. Met onze huishoudaccu’s aan boord moet dat geen probleem zijn. We gaan vast binnenkort nog een keer een lang weekend deze kant op.

De wandeling is werkelijk geweldig en ook Joep loopt los en loopt het hele traject mee met ons. Als wij denken dat ie een beetje te moe aan het worden is, tillen we hem op om hem een stuk te dragen. Maar onze kleine veldheer wil er niets van weten! Hij loopt alles zelf en geniet met volle teugen van alle geuren en indrukken die hij onderweg opdoet. De charmeur krijgt ook nog bij iedereen onderweg een woordje van waardering, dus zijn dag kan niet meer stuk!

C360_2017-09-12-15-05-31-453C360_2017-09-12-14-57-03-453C360_2017-09-12-14-59-22-592IMG_0575

Bij terugkomst bij de camper valt het doek voor ons allen. We zijn moe en gaan buiten in de stoel een tukkie doen samen. Ook rondom de camper loopt Joep los, totdat boswachter Wessel ons komt bezoeken. Er mogen geen honden los lopen op de camping en ook niet op de heide en bossen daaromheen. Dat is een reden voor een bekeuring normaliter, maar gezien het feit dat we aangeven dat we Joep nog maar net hebben en hem aan het trainen zijn, krijgen we de coulance van Wessel. De rest van de dag loopt zoals alle dagen in de camper. Chill-modus en gezellige avond in camper. Morgen wordt er storm verwacht. De eerste herfststorm van 2017! 2e week september!! Vorig jaar was het 30 graden en liepen we in tangaslip en factor 30 op onze huid!

Wel; vanmorgen begon de storm in alle hevigheid los te barsten. De regen kwam met bakken uit de lucht en daarom besloten we maar om vroeg in de morgen naar onze volgende bestemming te rijden. Waar we terecht komen, weten we nog niet, maar nu weg van deze plek leek ons het beste!

Nu deze vakantie zo tegen het einde aan loopt, zijn Mir en ik wel tot de conclusie gekomen dat de aanschafkosten van Joep zich deze vakantie weer hebben terugverdiend. Doordat we deze vakantie nagenoeg geen terrasjes hebben gepakt, niet uit eten zijn geweest, weinig brandstofkosten voor camper hebben gemaakt en geen tolwegen hebben gehad, lopen deze kosten tegen elkaar weg. We maken ons wel zorgen hoe straks het weer zal zijn om thuis te zijn en beiden gewoon weer aan het werk. We denken dat Joep dan een terror-teckel zal worden, gezien het feit dat ie dan minder aandacht krijgt. We zullen zien…