Natuurkampeerterrein

6 t/m 8 September 2017: Schinnen (L), Hoeve Krekelberg

/ martin&miriam / 1 reactie

Woensdagochtend waren we weer erg vroeg op i.v.m. de nachtelijke escapades van onze Joep. Om 4 uur meldde deze vriend zich om uitgelaten te worden om vervolgens direct daarna weer in coma te geraken in zijn mandje. Wij klaar wakker, maar toch nog een paar uurtjes liggen dommelen en met veel genot naar het snurken van zo’n klein beestje geluisterd. We besluiten na het ontbijt meteen alles op te ruimen en de camper weer klaar te maken voor vertrek bij De Hooiberg in Bladel. Even afrekenen in de kaaswinkel, nog even vers water in de tank vullen en het grijze water van het douchen te lozen in de opvangput. Even afscheid nemen van onze vriendelijke buren uit Aa-dorp, bij Almelo en op pad gaan we!

Miriam heeft altijd de voorkeur om binnendoor te rijden als we een nieuwe bestemming invoeren in onze campernavigatie, dus we besluiten dat te doen, aangezien we de tijd aan ons zelf hebben. Richting Schinnen gaan we, waar we de Natuurkampeerterrein Hoeve Krekelberg gaan bezoeken. Onderweg rustig aan gedaan en bij binnenkomst in Amstenrade reden we door de hoofdstraat en zagen we het bekende blauwe neonbord met AH staan. Aangezien we nogal wat boodschappen nodig hadden voor de komende dagen, besloten we direct maar te stoppen en in te gaan slaan. Omstreeks 13.00 uur kwamen we de camping binnenrijden in Schinnen, Zuid Limburg.

De gemeente Schinnen is een landelijke gemeente in een heuvelachtig landschap. Samen met de gemeente Onderbanken en Nuth vormt het de landelijke barrière tussen de stedelijke gebieden van Parkstad Limburg en de Westelijke Mijnstreek. Schinnen zal met de naburige gemeenten Nuth en Onderbanken op 1 januari 2019 fuseren tot de nieuwe gemeente Beekdaelen. Het dorp Schinnen zelf, telt zo’n 2800 inwoners en heeft weinig sociale voorzieningen valt ons op. Het kerkdorp kent geen echt winkelcentrum, dit in tegenstelling tot de kerkdorpen Amstenrade en Oirsbeek waar veel meer winkels zijn gevestigd. Zo zijn er in het centrum van het kerkdorp Schinnen de volgende winkels gevestigd: een schoenenspeciaalzaak, sigarenzaak, brood- en banketbakkerij, bloemenzaak, een Aldi, een winkel in natuurstenen. Buiten het centrum ligt verder nog een grote sportspeciaalzaak, maar that’s it! De gemoedelijke naam die Schinnen doet vermoeden, maakt hij op ons niet waar, eerlijk gezegd.

Hopelijk biedt de camping Hoeve Krekelberg meer gezelligheid en charme…

Dat bleek het geval te zijn! Het ontvangst is allerhartelijkst en ook qua informatie die we meekrijgen en de vrijheid om een mooie plek uit te zoeken, voelt bij ons beiden al direct goed. Het glooiende landschap van Zuid Limburg, is te zien vanaf onze kampeerplek, zo mooi kan een plekje zijn!

De Hoeve Krekelberg is ontstaan in de jaren vijftig van de vorige eeuw. De grootouders van de huidige eigenaresse, zijn destijds begonnen op de grasgronden rondom de boerderij. Een watertappunt, een hokje wat doorging als een toilet waren de eerste voorzieningen die er op de camping beschikbaar waren. De camping was in de beginjaren nog een “kampeerpaspoortterrein”, de voorloper van de natuurkampeerterreinen. Men had een kampeerpaspoort nodig en dat kon je destijds alleen maar verdienen door 3 weekenden achter elkaar onder leiding van een ANWB-mentor te kamperen of door een ANWB Oefenkamp succesvol af te ronden. Dat waren nog eens andere tijden als kampeerder!

De camping is inmiddels gemoderniseerd tot een prachtige terassencamping, met alle faciliteiten die je mag verwachten van een natuurkampeerterrein. Duurzaam, milieuvriendelijk, kleinschalig en de natuur binnen handbereik. Ook is er een slechtweer-voorziening in de Koestal. Een gezellig ingerichte ruimte waar men elkaar kan ontmoeten als het weer slecht is, zoals vandaag in regenachtig Nederland.

Nadat we onze camper weer hadden gestald, hebben we de rest van de dag heerlijk binnen en buiten zitten lezen en ’s avonds weer een filmpje kijken. Heerlijk geslapen daarna, gezien de korte nacht daarvoor.

Gisteren, donderdag 7 september, zijn we na het ontbijt weer met de scooter op pad gegaan en hebben een rit gemaakt door de omliggende regio. Jammer genoeg was onze Mio fietsnavigatie verkeerd door mij ingesteld, dus na een tijdje baalden we ervan dat we alleen maar langs de drukke provinciale wegen hebben gereden en niet zoals gewoonlijk door de mooie natuur.

Onderweg in Brunssum maar even een koffiestop gemaakt om de navigatie goed in te stellen. Op het terras was onze Joep weer te publiekstrekker. Iedereen wilde hem aanraken, aaien en knuffelen. Als je als mannelijke vrijgezel een rugharige dwergteckel pup aanschaft, garandeer ik je veel vrouwelijke aandacht! Tjezus….wat een aandacht krijgt dat kortpotige bolletje Einstein-kapsel met flaporen!!

Na de koffiebreak weer op pad en inderdaad; deze route was veel mooier en lekker binnendoor rijden door glooiende landschappen, buurtschappen, langs mooie hoeves en boerderijen in het Limburgse land. Ook kwamen we nog opeens een openluchtkapelletje tegen, bij de Fatimagrot. De grot, gebouwd van Kunrader steen, wordt nog steeds gebruikt bij processies, kroetwusj en andere kerkdiensten.

C360_2017-09-07-11-43-28-986

 

Terug bij de camping hebben we meteen Joep meegenomen voor een wandeling door de bossen, direct naast de camping. Hij is door het dolle heen en we genieten enorm van zijn enthousiasme. Nooit gedacht dat het beestje zoveel plezier kon brengen. Lopend door de bossen komen we langs paarden en komen we uit bij een bosvennetje en daarbij een gezellige Brasserie. Na de wandeling belonen we ons met een limburgs biertje en een huisgemaakte uiensoep.

IMG_0492

 

Joep gedroeg zich voor het eerst echt voortreffelijk op een terras, dus wij zaten ook lekker rustig daardoor. Miriam maakte nog het compliment dat de uiensoep die ik altijd maak, veel lekkerder is. Dat komt doordat deze kok de uien niet even eerst heeft aangezet in de pan, waardoor ie wat caramaliseert en iets zoeter smaakt daardoor. Ook vinden we deze soep veel te zout en missen we, hoe kan het ook, de drank door de soep…Ook de gesmolten kaas was een gewone belegen kaas, terwijl ik altijd een Gruyere kaas gebruik. Tot zover een hobby-kok thema in een camper-reisblog…

C360_2017-09-07-14-31-18-427

Einde van de middag waren we weer terug bij de camper en gingen alledrie weer in chillmodus. Prachtig om ons drieen te zien slapen op onze eigen stoel en bank en alledrie snurkend onze vrije tijd doorbrengen. Wat ons erg bevalt deze vakantie, is de rust die we voelen. Normaal, zonder Joep, waren we veel meer op pad, meer aan het winkelen, de kroeg in, avond een hapje eten in restaurant, maken het later op de avond. Nu niets van dat alles. Onze Joep staat centraal deze vakantie en we proberen alle nieuwe indrukken voor hem wat te doseren en onze vriend laat heel duidelijk weten als ie overprikkeld is…. Wordt ie stierlijk vervelend; bijten, op je voeten jagen, zeuren, onrustig en schichtig met zijn ogen. Rust, reinheid en regelmaat is ook bij hem van toepassing.

IMG_0489

In de avond weer lekker gegeten in de camper, likeurtje na afloop en bakkie koffie uit de Nespresso en vervolgens gordijnen dicht, lichten uit en weer een film kijken in de pikdonkere camper. Superknus en beregezellig!

Vandaag, deze regendag, doen we helemaal niets. Lezen, ouwehoeren, plannen maken voor het komende jaar, dutje doen, lezen, filmpje kijken… met dit weer stuur je toch geen hond naar buiten!? Nou, okay dan; Miriam is nu een wandeling aan het doen met Joep, ik heb de afwas van gisteren en vanochtend gedaan en nu dus het blog aan het schrijven.

Miriam komt net binnen met Joep en zij hebben een leuke wandeling gehad door weer een ander stukje bos rondom de camping. Joep heeft nu ook kennis gemaakt met koeien. Hij vond de kennismaking met de koeien geweldig en naast paarden, nu dus ook bekend met de koeien.

Morgen verlaten we deze camping en gaan door richting Vijlen bij Vaals en hopelijk kunnen we ook nog even Slenaken bezoeken. Mir en ik willen het hotel De La Frontiere nog eens bezoeken waar we een aantal jaren geleden hebben overnacht met onze engelse vrienden Neil en Yvonne. Wij waren de enige gasten die er waren, terwijl de nieuwe eigenaren nog niet gearriveerd waren vanuit Zuid Afrika. Zij hadden net het hotel overgenomen en onze boeking moest uitgevoerd worden, maar dan zonder de eigenaren en personeel. We kregen de sleutel van het hotel en onze kamers en zoek het maar uit! Fawlty Towers, maar dan zonder Basil en Sybil!! Toen we in het hotel waren en de volgende middag op het terras allemaal mensen (tijdens de Amstel Gold Race, vooral fietsers, dus dorst….) gingen zitten, vond ik het zonde dat deze mensen niets konden nuttigen omdat het hotel nog niet up and running was. Om de nieuwe eigenaren een vliegende start te gunnen, zijn Miriam en ik maar achter de bar gekropen en hebben we de mensen bediend en netjes alle omzet geregistreerd en afgedragen aan de eigenaren. Ondanks dat de eigenaren nooit hebben gereageerd op de onverwachte omzet, toch leuke herinneringen! Dus lijkt het ons gaaf om weer even te gaan kijken daar. Je hebt er per slot van rekening toch even gewerkt…even deze anekdote op het eind van dit blog, sorry!

26 April 2017: Groesbeek, Nijmegen en Oijsedijk

/ martin&miriam / 2 reacties

Deze week konden wij met ons werk goed te plannen een vijftal dagen weg met onze camper. Dinsdag na het werk weg gegaan, woensdags zijn we altijd samen vrij, donderdag Koningsdag en dan vrijdag 1 “snipperdag” nemen en vervolgens het gehele weekend weg, maakt dus dat we 5 dagen op pad konden met onze Lambortinki. Gisteren na het werk vlug alles inpakken en iets voorlopend op schema konden we om 18.00 uur via de snelweg richting Groesbeek rijden. Onderweg net buiten Lelystad zag mijn broer Jos ons rijden en belde ons met de mededeling dat voor Harderwijk dikke file stond en dat we beter via Zeewolde, Amersfoort en dan de A30 konden rijden. Zoals als jongste broer betaamt, luisterde ik gehoorzaam naar mijn oudere broer! Vervolgens een half uur later verketterde ik hem omdat we vlak voor de afslag naar de A30 in een nog dikkere file stond. Tenminste; als je over een file praat is het vaak dat je dan toch af en toe van je plek rolt totdat je 30 meter later weer op de rem trapt en stilstaat. Deze file was er eentje onder de noemer: parkeren!! We hebben ruim 45 minuten als een rat in de val in een stilstaande file gestaan en zelfs keuvelend tegen een vangrail met medereizigers gekletst. Er was namelijk een ongeluk gebeurd met 5 auto’s en behoorlijke blikschade. Alles stond muurvast. Maar uiteindelijk konden we weer op pad en daardoor kwamen we rijkelijk laat aan op de geplande camping.

Dit keer wederom een camping vanuit het Groene Boekje en Natuurkampeerterreinen. Kleinschalig en redelijk primitief qua faciliteiten. Aangekomen op de Camping Het Smokkelpad in Groesbeek, konden we direct onze plaats in gebruik nemen en ons klaarmaken voor het avondmaal. Het Smokkelpad stamt nog uit de tijd dat er nog strenge grensposten waren tussen Nederland en Duitsland. Via dit pad kon men zo vanuit Groesbeek, richting Cranenburg lopen om vooral tabak en alcohol het land binnen smokkelen. Precies op deze voormalige grens staan we met onze rijdende woonhuis uitkijkend op een weiland. Prachtige plek en door de slechte weersverwachtingen niet druk. Er staan nog een paar Eriba caravans, die een clubweekend hebben doorgebracht hier. De beheerder Ton was erg vriendelijk en hartelijk en was speciaal voor ons open gebleven om ons te ontvangen.

Het avondmaal was voor onze maatstaven erg belabberd te noemen. Normaal vindt Miriam het leuk om in de camper te koken, maar nu we zo laat aankwamen (20.45 uur) hebben op culinaire wijze Saucage Du Knak met Panne du Oer gegeten. In de volksmond ook wel te oud brood met knakworst genoemd. De komende dagen hebben we elkaar beloofd om lekker te koken of ergens onderweg met de scooter een hapje te eten. Na het eten nog even samen gelezen en wel met ieder zijn eigen boek, dus niet echt samen….

Na een lekkere nachtrust en het inmiddels standaard ontbijt, hebben we ons gedoucht en waren we klaar om met onze scooter een rit te plannen. Tot onze schrik heeft na zijn laatste update, onze Mio Fietsnavigatie het begeven. Nu dan toch maar via de witte ANWB fietsborden de wegen volgen. Komt goed! De zon scheen toen we wilden ontbijten, dus hebben we heerlijk buiten gegeten. Erg fijn als je verwacht dat de komende dagen slecht weer is verwacht en toch opeens kunt genieten van de zon.

C360_2017-04-26-10-09-33-456

Eerst op pad naar het net over de duitse grens gelegen Kranenburg. Het plaatsje ligt in de Kreis Kleve in het Neder Rijn gebied. Kranenburg werd in de 13e eeuw gesticht door de Graven van Kleef. De eerste historische bronnen vermelden een Burg Kranenburg uit 1270 en een kerk uit 1277. Sinds 1924 bezit de plaats stadsrechten.

Door de vondst van een ‘wonderbaarlijk kruis’ kreeg de plaats in 1308 betekenis als bedevaartsoord. Nog jaarlijks vindt een kruisprocessie plaats als hoogtepunt van de bedevaart van Kranenburg. In 1370 kwam het gebied van Kranenburg, dat tussendoor aan de ‘Heren van Horn”verpacht was geweest, terug aan Kleef. In deze tijd bestond in het stadje een eerste vestingwal. Rond 1400 werd er een nieuwe burcht gevestigd met een stenen vestingmuur en twee poorten. Het aantal torens is niet bekend; wel weet men dat de meest zuidelijke toren als windmolen gebruikt werd.

C360_2017-04-26-11-03-03-075

Bovenstaande tekst doet vermoeden dat er toch wel veel te zien viel op historisch vlak, maar dat viel tegen. Er waren nog resten van een stadsmuur en er stond nog een gedeelte van een poort, maar dat was het! Kortom; we zijn de scooter even af geweest om wat foto’s te schieten en toen met gierende banden terug naar Nederland en wel Groesbeek specifiek.

Al rijdende door Groesbeek viel ons op dat er veel bouwwerkzaamheden in het centrum waren. Het maakte het er niet gezelliger op qua entourage, maar al slenterend door het dorpje kwam Miriam toch weer wat winkeltjes tegen en nadat we ook het even een prachtige meubelzaak hadden bezocht met veel woonaccessoires (godzijdank waren we met de scooter, anders was er vast wel weer wat ingeladen…), kwam de zon weer door en zeiden we tegen elkaar dat we deze momenten met de dreigende luchten om ons heen moesten koesteren en er van genieten. Dus gezellig in Grand Cafe De Spil een koffie gedronken met elkaar en nog “wat erbij”.

C360_2017-04-26-12-07-21-287

Na deze korte tussenstop besloten we om de scooter te pakken en een mooie rit door de natuur te plannen. Al slingerend door de mooie bossen rondom Groesbeek en door een heuvelachtig landschap rijdend kwamen we langs het Groesbeek Canadian War Cemetary. Een indrukwekkende locatie op een heuvel waarop ruim 2600 soldaten begraven liggen. Deze soldaten kwamen uit verschillende landen, maar vooral Canadezen, Engelsen, Fransen en Nederlandse helden die voor onze vrijheid hebben gevochten en waarvan hun families een zware tol hebben moeten betalen. Het is erg indrukwekkend om door deze gedenkplaats te lopen. De hoeveelheid grafzerken overvalt je en geeft je ook te denken over hoe nu de situatie in de wereld is. We zeggen wel altijd: Dit nooit weer! Nooit weer! Maar kijk eens om ons heen waar we nu staan met betrekking tot de wereldvrede.

C360_2017-04-26-12-33-40-890

C360_2017-04-26-12-50-15-847

We hebben daarna weer de scooter gepakt en zijn via allerlei weggetjes opeens Nijmegen ingereden en vervolgens naar het centrum gereden. De lucht was erg dreigend qua hagel en regen, dus besloten we eerst maar te gaan lunchen en lopende door de stad kwamen we net op tijd nog droog binnen in Brasserie Het Vlaams Arsenaal, een erg gemoedelijke eetgelegenheid in een middeleeuws pand, waarnaast ook direct allerlei prachtige winkeltjes waren. Het was bommetje vol in de brasserie en de sfeer was prima, mede door het erg vriendelijke personeel. In alle rust geduldig op onze lunchgerechten gewacht en lekker met elkaar gekletst over alles wat we nog van plan zijn en allerlei andere onderwerpen die aan de orde kwamen.

Aangezien de regen inmiddels met rasse schreden op ons af kwam na de lunch, besloten we om niet direct met de scooter weer richting Groesbeek te gaan rijden, maar onverwachts even bij mijn nicht Irma langs te gaan, die ook in Nijmegen woont. We hadden al via Facebook even contact gehad en aangegeven dat we misschien even aan kwamen om haar na jaren weer even te zien. Altijd goede herinneringen aan haar gehad vanuit mijn jeugd, toen we samen met beide gezinnen op vakantie gingen. Erg leuk om haar weer even gesproken te hebben en jammer dat we niet meer tijd hadden om meer te horen over haar reizen van de afgelopen jaren. Ze was net terug uit Cambodja, Vietnam en Laos, maar daar eigenlijk niet veel over kunnen hebben, aangezien haar vriend boeiend kon vertellen over zijn zorgen omtrent overheids instanties, corruptie, handel in organen en weefsel en bouwbesluiten in Nederland en Spanje. Kortom: luchtige kost! Maar prima kerel voor de rest en gezellig uurtje samen beleefd.

De regen was inmiddels grotendeels vertrokken boven ons hoofd en toen ook de zon weer terug was, besloten we om via de Oijpolder terug te rijden. Wel; dit was een bonusrit!! Wat n prachtige omgeving is het hier! Vergezichten met Nederlandse luchten, groene weilanden, spiegelachtige vennetjes, dijkjes en veel vogels en hun geluiden. We genieten intens en stoppen regelmatig om echt alles in ons op te nemen. Ook weer innemen natuurlijk, want we kwamen nog een leuk terrasje tegen midden in de polder. En aangezien we daar in de zon konden zitten en met een mooi uitzicht op de polder, hebben we daar tot aan einde van de middag gezeten met een wijntje, biertje en de Bourgondier bitterballen. Wat een fijn leven hebben we toch, zeggen we tegen elkaar. We leven maar 1x, dus doe het dan goed, als het kan!

 

C360_2017-04-26-17-24-41-834

20170426_182646

De laatste etappe was terug via Groesbeek om daar nog even boodschappen te doen voor de komende dagen. Koningsdag staat morgen op de planning en wij hebben besloten om dit niet hier te gaan vieren, maar in Kleve. Lekker rustig. Teruggekomen op de camping lekker knus de camper in om weer warm te worden. Ondanks toch het betere weer als verwacht, was het wel erg koud op de scooter. Kacheltje aan, maaltje koken, afwassen en dan lekker lezen en dit blog schrijven en dan zit de eerste dag er weer op! Was een super dag!

 

7-9 april 2017: Natuurkampeerterrein Drie van Staatsbosbeheer

/ martin&miriam / 3 reacties

Afgelopen vrijdag, na onze werkzaamheden, besloten we om met onze camper op pad te gaan. De Lambortinki stond na een grondige poetsbeurt glimmend voor de deur om ons weer een prachtig weekend te beloven! Aangezien we na ons werk niet te lang willen rijden om ergens te vertoeven, hadden we besloten om bij Staatsbosbeheer natuurkampeerterrein Drie, nabij Ermelo te gaan verblijven.

Omstreeks 19.00 uur kwamen we aan op deze prachtig gelegen camping. Dezelfde look and feel als alle andere Staatsbosbeheer kampeerterreinen zoals we deze al eerder bezocht hebben in Nunspeet en St Anthonis in Noord-Limburg. We hadden verwacht dat we met een enkele kampeerder zouden zijn, maar toen we aankwamen stonden er 8 campers en 7 tenten. Nog lang niet volgeboekt, maar het viel ons niet tegen. Ook het inchecken via de digitale zuil ging eindelijk eens foutloos en zodoende lijken alle problemen die ze hadden met dit boekingssysteem naar de eeuwige jachtvelden te zijn verbannen.

We kiezen voor (hoek)Plek 4 op deze camping. Onze camper kan zeer ruimschoots zijn draai vinden op de royale kampeerplek en we staan dicht tegen de bosrand aan, met naast ons het wandelpad en de tentveldjes. Zoals gebruikelijk begint Miriam lekker te koken binnen, als ik de buitenkant op orde breng. Het eerste dat we doen als we binnen in de camper klaar zijn met alle opstart werkzaamheden, is ons omkleden in ons makkelijk zittende thuiskloffie. De kachel binnen hoeft niet aan en de temperatuur is nog aangenaam in het woongedeelte. Tijdens het wijntje en biertje komen er veel wandelaars voorbij en zelfs nog een paar campers binnen rijden. Het gaat goed met Nederland; er staan nagenoeg geen caravans, maar wel een stuk of 10 campers. Waar voorheen de balans in het voordeel van de caravans waren, lijken nu de campers echt het favoriete kampeermiddel te worden. Nadat we weer heerlijk gegeten hadden, de boel opruimen, de gordijnen dicht en helemaal op ons zelf, gaan we super kneuterig yahtzee-en, lekker met een afzakkertje Sambucca. We verheugen op slapen gaan en lekker met open luik, de frisse nacht ingaand, vallen we direct in slaap. Het prachtige van op een natuurcamping staan in de bossen is het wakker worden door al het vogel-getjilp om ons heen. We horen van alles, maar het meest indrukwekkende is het geluid van nabij aanwezige specht. Tjonge wat zal die een koppijn hebben….

Na het verse ontbijtje onder de douche en aankleden voor een ritje in de regio op onze scooter. Het blijkt nog erg fris te zijn en al rijdende komen we erachter dat het eigenlijk gewoon nog beregoed is en de wind benadrukt dat nog eens om je hoofd heen gierend. Al rijdende door prachtige bossen op kronkelende fietspaden waarop onze snorscooter mag rijden, zien we onderweg nog een paar enorme boomzwammen die helemaal verhard waren. Miriam moest daar natuurlijk nog even een foto van schieten.

C360_2017-04-08-18-47-46-172

 

C360_2017-04-08-18-51-49-722

Uiteindelijk komen we aan in Voorthuizen! Wat n drukte zien we daar voor ons opdoemen. Allemaal kraampjes, heel veel volk op de been en ook overal koetsen met paarden en pony’s. Nou…..gezelligheid, daar weten wij wel raad mee! Afstappen en de stalen ros ergen op stal zetten en slenterend door het dorp zien we dat het een Schots Keltisch Festival is. Mannen met iets teveel mascara op en vrouwen in nogal wijdheupse rokken bepalen het straatbeeld en er schalmt overal schotse muziek over het dorpsplein. Wij natuurlijk even goed bekijken, aangezien wij nogal van Schotland houden! Doordat we momenteel op Netflix de prachtige middeleeuwse Schotse serie Outlander kijken, herkennen we de kostuums en komen we al snel in de juiste sfeer om al dit feestelijke gedoe in ons op te nemen. We positioneren ons op een strategische plek op het dorpsplein, waar we konden kiezen voor een groentestal of een herberg……tja….jullie weten het al! Heerlijk zittend op het terras zien we van alles voorbij komen en genieten we van de zo herkenbare muziek uit de Schotse Hooglanden. We genieten enorm!

En natuurlijk ook nog even een video-impressie van de sfeer en muziek:

Fout
Deze video bestaat niet

We lopen nog door het dorp om alle kraampjes te bekijken en besluiten dan om maar weer eens terug te rijden naar onze camping, via Putten, Ermelo en vervolgens weer naar Drie. De laatste uren van de middag slijten we gezellig lezend in onze camper totdat de boswachter van Staatsbosbeheer bij ons langs kwam om te controleren of wij wel betalende bezoekers waren. Natuurlijk waren wij dat en aangezien wij officieel zondagochtend voor 12 uur de camping moeten verlaten, vroegen wij heel vriendelijk aan Ko de Boswachter of wij een late check-out mochten doen op deze zondag, die zeer zonnig en warm voorspeld was. Bij eerdere soortgelijke campings in het vroege voor- en late naseizoen mochten we vaak tot einde van de middag blijven omdat het zo rustig was. Maar we troffen het niet. Deze Ko(lerelijer) de Boswachter nam zijn taak erg serieus en riep: als je langer wilt blijven moet je maar een nacht bijboeken! Je moet voor 12 uur weg zijn. Wij nog in verweer onder het mom van: Joh, het is prachtig weer zondag en de camping loopt niet vol zo vroeg in het seizoen, kunnen we niet een dagkaartje bijkopen? “Nee, bijboeken” was zijn dictoriaanse antwoord en weg ging ie. Maar alle andere camperaars vroegen hetzelfde en iedereen verbaasde over deze onverwachte houding van deze Ko.

Wij besluiten om vanavond uit eten te gaan bij Eethuis Het Boshuis, welke vlak bij onze camping gelegen is. Daar blijkt dus het hele dorp te eten, want de tent zat bom- en bomvol. Goed dat we gereserveerd hadden, anders waren we niet binnen gekomen. Het eten was lekker, maar onze keuzes niet al te gelukkig. Na deze mooie avond liepen we in het donker terug naar onze camper, maar allebei met de broek vol van angst om wilde zwijnen of herten tegen te komen. Met de scooter vorige week zagen we er nogal wat vlak langs ons en voor ons voorbij rennen, maar nu we zelf niet de snelste zijn, lijken we gemakkelijke prooi. Godzijdank komen we onderweg niets tegen en komen we veilig weer in onze camper aan. Zwijnen wij even…..

Afzakkertje en weer onder de wol om de volgende ochtend wakker te worden en om ook deze zondag rustig bij onze camper te zitten, besloten we gewoon om een extra overnachting te boeken, zodat we de hele dag op de camping te kunnen blijven genieten van de plek en de zon.

C360_2017-04-07-18-59-55-842884FB674-DE32-4ED6-AE8D-6C57769F781F

Wat denk je? Je zou verwachten dat deze boswachter ook op zondag komt controleren of al die ” dubbeltje op de eerste rang”-kampeerders wel voor 12 uur de camping hebben verlaten. Nou…..mooi niet! De beste man niet meer gezien. Waarschijnlijk had ie geen zin om de confrontatie aan te gaan met de kampeerders die niet wilden betalen.

Het lullige is dus nu dat het braafste jongetje van de klas, die dus wel die extra dag betaald heeft, weer de dupe is, terwijl de anderen niet betaald hebben gewoon er lak aan hebben en het wel zien als de boswachter wel terug komt. Het gaat ons echt niet om de paar euro, maar wij vinden dat wanneer je er zo’n punt van maakt, je dan ook zorgt dat het gehandhaafd wordt door Ko de Boswachter. Het heeft ons de pret niet mogen drukken! We hebben intens genoten van de super zonnige en warme dag en hebben de hele middag in de zon gezeten met ons leesvoer en ander voer en heerlijk gechilled.

Omstreeks 20.00 ’s avonds weer rustig naar huis gereden en terug kunnen kijken op weer een fantastisch weekend met onze Lambortinki. Over een paar weken mogen we echt wat langer weg en gaan we 5 dagen op pad met elkaar. Weer een natuurkampeerterrein, want dat is echt ons type locatie om te verblijven! Mooi gelegen, midden in de natuur en rustig! We kunnen niet wachten!