6 t/m 8 September 2017: Schinnen (L), Hoeve Krekelberg

Woensdagochtend waren we weer erg vroeg op i.v.m. de nachtelijke escapades van onze Joep. Om 4 uur meldde deze vriend zich om uitgelaten te worden om vervolgens direct daarna weer in coma te geraken in zijn mandje. Wij klaar wakker, maar toch nog een paar uurtjes liggen dommelen en met veel genot naar het snurken van zo’n klein beestje geluisterd. We besluiten na het ontbijt meteen alles op te ruimen en de camper weer klaar te maken voor vertrek bij De Hooiberg in Bladel. Even afrekenen in de kaaswinkel, nog even vers water in de tank vullen en het grijze water van het douchen te lozen in de opvangput. Even afscheid nemen van onze vriendelijke buren uit Aa-dorp, bij Almelo en op pad gaan we!

Miriam heeft altijd de voorkeur om binnendoor te rijden als we een nieuwe bestemming invoeren in onze campernavigatie, dus we besluiten dat te doen, aangezien we de tijd aan ons zelf hebben. Richting Schinnen gaan we, waar we de Natuurkampeerterrein Hoeve Krekelberg gaan bezoeken. Onderweg rustig aan gedaan en bij binnenkomst in Amstenrade reden we door de hoofdstraat en zagen we het bekende blauwe neonbord met AH staan. Aangezien we nogal wat boodschappen nodig hadden voor de komende dagen, besloten we direct maar te stoppen en in te gaan slaan. Omstreeks 13.00 uur kwamen we de camping binnenrijden in Schinnen, Zuid Limburg.

De gemeente Schinnen is een landelijke gemeente in een heuvelachtig landschap. Samen met de gemeente Onderbanken en Nuth vormt het de landelijke barrière tussen de stedelijke gebieden van Parkstad Limburg en de Westelijke Mijnstreek. Schinnen zal met de naburige gemeenten Nuth en Onderbanken op 1 januari 2019 fuseren tot de nieuwe gemeente Beekdaelen. Het dorp Schinnen zelf, telt zo’n 2800 inwoners en heeft weinig sociale voorzieningen valt ons op. Het kerkdorp kent geen echt winkelcentrum, dit in tegenstelling tot de kerkdorpen Amstenrade en Oirsbeek waar veel meer winkels zijn gevestigd. Zo zijn er in het centrum van het kerkdorp Schinnen de volgende winkels gevestigd: een schoenenspeciaalzaak, sigarenzaak, brood- en banketbakkerij, bloemenzaak, een Aldi, een winkel in natuurstenen. Buiten het centrum ligt verder nog een grote sportspeciaalzaak, maar that’s it! De gemoedelijke naam die Schinnen doet vermoeden, maakt hij op ons niet waar, eerlijk gezegd.

Hopelijk biedt de camping Hoeve Krekelberg meer gezelligheid en charme…

Dat bleek het geval te zijn! Het ontvangst is allerhartelijkst en ook qua informatie die we meekrijgen en de vrijheid om een mooie plek uit te zoeken, voelt bij ons beiden al direct goed. Het glooiende landschap van Zuid Limburg, is te zien vanaf onze kampeerplek, zo mooi kan een plekje zijn!

De Hoeve Krekelberg is ontstaan in de jaren vijftig van de vorige eeuw. De grootouders van de huidige eigenaresse, zijn destijds begonnen op de grasgronden rondom de boerderij. Een watertappunt, een hokje wat doorging als een toilet waren de eerste voorzieningen die er op de camping beschikbaar waren. De camping was in de beginjaren nog een “kampeerpaspoortterrein”, de voorloper van de natuurkampeerterreinen. Men had een kampeerpaspoort nodig en dat kon je destijds alleen maar verdienen door 3 weekenden achter elkaar onder leiding van een ANWB-mentor te kamperen of door een ANWB Oefenkamp succesvol af te ronden. Dat waren nog eens andere tijden als kampeerder!

De camping is inmiddels gemoderniseerd tot een prachtige terassencamping, met alle faciliteiten die je mag verwachten van een natuurkampeerterrein. Duurzaam, milieuvriendelijk, kleinschalig en de natuur binnen handbereik. Ook is er een slechtweer-voorziening in de Koestal. Een gezellig ingerichte ruimte waar men elkaar kan ontmoeten als het weer slecht is, zoals vandaag in regenachtig Nederland.

Nadat we onze camper weer hadden gestald, hebben we de rest van de dag heerlijk binnen en buiten zitten lezen en ’s avonds weer een filmpje kijken. Heerlijk geslapen daarna, gezien de korte nacht daarvoor.

Gisteren, donderdag 7 september, zijn we na het ontbijt weer met de scooter op pad gegaan en hebben een rit gemaakt door de omliggende regio. Jammer genoeg was onze Mio fietsnavigatie verkeerd door mij ingesteld, dus na een tijdje baalden we ervan dat we alleen maar langs de drukke provinciale wegen hebben gereden en niet zoals gewoonlijk door de mooie natuur.

Onderweg in Brunssum maar even een koffiestop gemaakt om de navigatie goed in te stellen. Op het terras was onze Joep weer te publiekstrekker. Iedereen wilde hem aanraken, aaien en knuffelen. Als je als mannelijke vrijgezel een rugharige dwergteckel pup aanschaft, garandeer ik je veel vrouwelijke aandacht! Tjezus….wat een aandacht krijgt dat kortpotige bolletje Einstein-kapsel met flaporen!!

Na de koffiebreak weer op pad en inderdaad; deze route was veel mooier en lekker binnendoor rijden door glooiende landschappen, buurtschappen, langs mooie hoeves en boerderijen in het Limburgse land. Ook kwamen we nog opeens een openluchtkapelletje tegen, bij de Fatimagrot. De grot, gebouwd van Kunrader steen, wordt nog steeds gebruikt bij processies, kroetwusj en andere kerkdiensten.

 

Terug bij de camping hebben we meteen Joep meegenomen voor een wandeling door de bossen, direct naast de camping. Hij is door het dolle heen en we genieten enorm van zijn enthousiasme. Nooit gedacht dat het beestje zoveel plezier kon brengen. Lopend door de bossen komen we langs paarden en komen we uit bij een bosvennetje en daarbij een gezellige Brasserie. Na de wandeling belonen we ons met een limburgs biertje en een huisgemaakte uiensoep.

 

Joep gedroeg zich voor het eerst echt voortreffelijk op een terras, dus wij zaten ook lekker rustig daardoor. Miriam maakte nog het compliment dat de uiensoep die ik altijd maak, veel lekkerder is. Dat komt doordat deze kok de uien niet even eerst heeft aangezet in de pan, waardoor ie wat caramaliseert en iets zoeter smaakt daardoor. Ook vinden we deze soep veel te zout en missen we, hoe kan het ook, de drank door de soep…Ook de gesmolten kaas was een gewone belegen kaas, terwijl ik altijd een Gruyere kaas gebruik. Tot zover een hobby-kok thema in een camper-reisblog…

Einde van de middag waren we weer terug bij de camper en gingen alledrie weer in chillmodus. Prachtig om ons drieen te zien slapen op onze eigen stoel en bank en alledrie snurkend onze vrije tijd doorbrengen. Wat ons erg bevalt deze vakantie, is de rust die we voelen. Normaal, zonder Joep, waren we veel meer op pad, meer aan het winkelen, de kroeg in, avond een hapje eten in restaurant, maken het later op de avond. Nu niets van dat alles. Onze Joep staat centraal deze vakantie en we proberen alle nieuwe indrukken voor hem wat te doseren en onze vriend laat heel duidelijk weten als ie overprikkeld is…. Wordt ie stierlijk vervelend; bijten, op je voeten jagen, zeuren, onrustig en schichtig met zijn ogen. Rust, reinheid en regelmaat is ook bij hem van toepassing.

In de avond weer lekker gegeten in de camper, likeurtje na afloop en bakkie koffie uit de Nespresso en vervolgens gordijnen dicht, lichten uit en weer een film kijken in de pikdonkere camper. Superknus en beregezellig!

Vandaag, deze regendag, doen we helemaal niets. Lezen, ouwehoeren, plannen maken voor het komende jaar, dutje doen, lezen, filmpje kijken… met dit weer stuur je toch geen hond naar buiten!? Nou, okay dan; Miriam is nu een wandeling aan het doen met Joep, ik heb de afwas van gisteren en vanochtend gedaan en nu dus het blog aan het schrijven.

Miriam komt net binnen met Joep en zij hebben een leuke wandeling gehad door weer een ander stukje bos rondom de camping. Joep heeft nu ook kennis gemaakt met koeien. Hij vond de kennismaking met de koeien geweldig en naast paarden, nu dus ook bekend met de koeien.

Morgen verlaten we deze camping en gaan door richting Vijlen bij Vaals en hopelijk kunnen we ook nog even Slenaken bezoeken. Mir en ik willen het hotel De La Frontiere nog eens bezoeken waar we een aantal jaren geleden hebben overnacht met onze engelse vrienden Neil en Yvonne. Wij waren de enige gasten die er waren, terwijl de nieuwe eigenaren nog niet gearriveerd waren vanuit Zuid Afrika. Zij hadden net het hotel overgenomen en onze boeking moest uitgevoerd worden, maar dan zonder de eigenaren en personeel. We kregen de sleutel van het hotel en onze kamers en zoek het maar uit! Fawlty Towers, maar dan zonder Basil en Sybil!! Toen we in het hotel waren en de volgende middag op het terras allemaal mensen (tijdens de Amstel Gold Race, vooral fietsers, dus dorst….) gingen zitten, vond ik het zonde dat deze mensen niets konden nuttigen omdat het hotel nog niet up and running was. Om de nieuwe eigenaren een vliegende start te gunnen, zijn Miriam en ik maar achter de bar gekropen en hebben we de mensen bediend en netjes alle omzet geregistreerd en afgedragen aan de eigenaren. Ondanks dat de eigenaren nooit hebben gereageerd op de onverwachte omzet, toch leuke herinneringen! Dus lijkt het ons gaaf om weer even te gaan kijken daar. Je hebt er per slot van rekening toch even gewerkt…even deze anekdote op het eind van dit blog, sorry!