23 t/m 26 Februari 2025: Langer verblijf ondanks ruzie…

26 februari 20253 november 2025 / martin&miriam / 11 reacties

We hebben gisteren iets gedaan wat we nog nooit gedaan hebben in alle jaren dat we een camper hebben. We zijn gisteren met de camper boodschappen gaan doen om vervolgens weer terug te gaan waar we al een aantal dagen staan.

Normaliter doen we altijd boodschappen voor 2 a 3 dagen omdat we nooit ergens langer willen blijven staan. Als we dan doorrijden naar een volgende plaats, dan doen we onderweg weer boodschappen voor 2 a 3 dagen. Maar ja; deze plek is voor ons zo super lekker, dat we besluiten om nog een week hier te blijven voordat we verder gaan. De plek waar we staan is echt geweldig qua locatie en uitzicht. Ook lopen we direct vanaf de camper meteen de vallei in om te gaan wandelen met Joep. De sfeer is hier heel gemoedelijk onder elkaar, het is hier supernetjes op de camping, mede door de strenge regels en de naleving daarvan van de meeste mensen. Maar daarover later iets meer…..nadruk op de meeste mensen, maar niet allemaal.

Gisteren gingen we dus loskoppelen van de aansluitingen op de camping, lieten ons meubilair buiten staan en maakten het schapennet los van de camper. Zelfs Joep keek al raar op van deze afwijkende werkwijze. Het besluit om gisteren boodschappen te doen was enerzijds het feit dat de koelkast nagenoeg leeg was (ik krijg dat beeld niet meer uit mijn hoofd..trauma!), maar eveneens omdat er regen werd verwacht deze dag. En met een natte onverharde weg van en naar de camping is dat geen pretje kan ik jullie dat melden. In het verleden zijn er campers van de weg afgegleden in een greppel of erger..

Naast dat we boodschappen moeten doen, willen we ook nog langs een kampeerwinkel in Silves om daar toiletvloeistof en papier te kopen en een sunblocker van Thule om voor de luifel langs te spannen voor een beetje schaduw. Ik wil jullie in Nederland niet irriteren hoor, maar hier is het ruim 20 graden en de zon vol op de camper. Via de website van de winkel gekeken of zij deze ook verkopen en jawel hoor! Dus ook die winkel even bezoeken en tot slot moet er nog LPG getankt worden op de terugweg.

Eerst naar de kampeerwinkel, maar daar aangekomen bleek dat zij het assortiment op de website laten zien, maar dit niet op voorraad allemaal hebben. Nee, dat begreep ik toen ik binnenkwam. Een gemiddelde schoenmakerij is groter dan deze winkel. Dus geen sunblocker helaas, aangezien bestellen en leveren een paar weken tussen zit. Mirreke is vervolgens de boodschappen gaan halen bij mooie supermarkt in Silves en daar de missie volbracht voor de komende 5-7 dagen om door te kunnen komen. LPG getankt bij de BP en ongelofelijk hoe vriendelijk iedereen hier is. Voelt top!

Het had in de ochtend wel wat geregend, maar de aanrijroute naar de camping was prima te doen uiteindelijk.

Bij terugkomst op de camping binnen 10 minuten alles weer als vanouds aangesloten en opgebouwd om vervolgens heerlijk te wandelen met onze enthousiaste kleine viervoeter. Man, wat kun je hier heerlijk wandelen in de directe omgeving. Langs schapenherders, hoeves, klim- en klauterpaadjes, waterpartijen, bossen en valleien. Helemaal ons ding.

Gistermiddag waagde ik mij aan een gezamenlijk borreluurtje met medegasten op het terras bij de receptie en veranda. Normaal doe ik dit eigenlijk nooit, maar ik dacht; ik ga maar even horen wat iedereen te melden heeft. Was een gezellig gezelschap waar we veel tips en inspiratie opdeden waar we de komende jaren heen kunnen. Ook hier zit een groot gedeelte van de gasten al langere tijd en ook al meerdere jaren achtereen. Dus ook hier ben je als passant niet echt onderdeel van, maar hier betrok iedereen de nieuwelingen prima en was het oprecht heel gezellig. Totdat ik thuiskwam bij de camper. Miriam met een verhit gezicht en de pupillen enigszins opgeblazen. Wat was het geval; onze buurvrouw rechts naast ons, kwam verhaal halen of wij haden geklaagd bij de eigenaar van de camping. Want ze moesten weg van de camping en kregen daar een paar dagen de tijd voor, maar voor vrijdagmiddag moeten ze weg van deze camping wegens ongewenst gedrag. Navraag achteraf bleek dat eigenlijk alle directe buren van deze mensen hadden geklaagd. Wij niet, maar hadden wel om een andere plek gevraagd .Wat is namelijk de situatie; we staan eigenlijk met 3 campers op een plek voor 2 campers. De duitse buren links naast ons, baalde enorm dat wij erbij kwamen staan. Dit kwam omdat nadat wij gereserveerd hadden er tussentijds een paar campers langer bleven staan door technische problemen. Ons wegsturen wilde de eigenaar niet en heeft ons dat plekje gegeven, met de wetenschap dat over een paar dagen er meer plek zou zijn. Het duitse echtpaar is super netjes richting ons en geen probleem voor de rest.

Echter, onze buren aan de rechterzijde is een ander verhaal en is inmiddels geescaleerd. Toen ik vroeg of ik een andere plek kon krijgen vroeg de eigenaar: “ heeft dit te maken in verband met je nabije buren?” Ik wist in eerste instantie niet wat ie bedoelde, maar toen ik aangaf dat de duitsers mij liever ergens anders zagen staan en de andere buren nogal veel lawaai maken, wilde ik verzoeken om een andere plek. Had wel aangegeven dat ik zelf al 35 jaar in een zeer harmonieus huwelijk zit en dat ik nu inmiddels al 2 dagen een echtpaar onderling ruzie hoor maken met de nodige verwensingen naar elkaar. Daar zit ik in mijn vrije tijd op een camping niet op te wachten. Ook omdat je alles hoort. Luid en duidelijk zal ik maar zeggen.Maar er waren al eerdere klachten gedaan van andere gasten, die wij eveneens konden onderschrijven; buiten bellen met de speaker aan en luid praten, grijs water gewoon laten lopen over de plek en niet netjes afstorten, de airconditioning aan hebben, terwijl dat op bepaalde uren niet meer mag. De eigenaar was er klaar mee en besloot ze om een 2-tal dagen te geven om van de camping te verdwijnen en nooit meer terug te laten komen.

Toen ik thuiskwam ben ik maar naar de boze buren toegelopen en nogmaals aangegeven dat wij niet geklaagd hadden maar een andere plek wilden omdat we op elkaar stonden en teveel horen en zien van elkaar. En dat ik daar niet vrolijk van werd, 2 ruziënde echtlieden. Ik zal jullie besparen wat ik allemaal terug kreeg van de dame die waarschijnlijk ook van vis houdt… Maar goed; wij krijgen hun plaats als ze vertrekken morgen en dan zitten we ruim en rustiger en is iedereen weer blij.

Ook blij werden we vanmorgen toen we met Joep langs een camper liepen en er een heer op ons afliep en naar ons wees. “Kennen jullie Kees en Erna?” Jazeker was ons stellige antwoord. Bleken vrienden te zijn van Kees en Erna, die hun geattenteerd hadden op onze aanwezigheid op deze camping. Toevallig had ik gisteren heel aangenaam met de vrouw van deze heer een borrel gedronken en het heel gezellig gehad. Kees en Erna zijn de kopers van onze eerdere camper, de Lambortinki 2.0. Onze Burstner Nexxo 728G. Een hele fijne camper en ook na de verkoop van deze camper contact blijven houden met Kees en Erna. Ook zij zijn blij met de camper en dat is als verkopende partij altijd fijn om te vernemen. Een prima klik met elkaar en zijn ook nog bij ons geweest in Drenthe om ons te bezoeken. Kleine wereld en schept een band nu ook met elkaar hier op de camping met hun vrienden.

Wij blijven hier nog wel even een paar dagen staan, aangezien de komende 2 a 3 dagen veel regen wordt verwacht. En dan die weg vanaf de camping naar de openbare weg te rijden is suïcidaal.

Miriam is nu bezig met Joep zijn haren weer in model te krijgen. Ze mist haar werk, denk ik….Het is Miriam haar eerste keer dat zij Joep met tondeuse onder handen neemt. Het kereltje is helemaal in zijn nopjes en laat alles gewillig toe. Het ventje is wat luchtiger gekleedt nu ook de temperaturen hier wat verder oplopen.

De komende dagen zal ik niet bloggen aangezien we hier dagelijks hetzelfde doen als eerder. Of er moet nog wat te melden zijn. Miriam is volledig gestort op het lezen en met haar korte concentratieboog en AOIHL-infectie is dat een genot om te zien. Voordat jullie je zorgen maken, AOIHL staat voor Altijd Onrust In Haar Lijf. Niks ernstigs, maar voor mij soms wat lastig….Tot later, iedereen!

Leuk om ook te vernemen dat er de laatste weken veel nieuwe abonnees erbij zijn gekomen. Welkom iedereen!

29 januari 2021: Thuiskomen!

29 januari 20215 november 2025 / martin&miriam / 1 reactie

Op dit moment komt de regen met bakken uit de lucht en leven we in een grauwe wereld. Letterlijk en figuurlijk! Door de coronamaatregelen is de kapsalon gesloten en zijn we al vanaf 20 december in Drenthe. in ons chaletje leven we op een oppervlakte van 50 m2 met zijn drieën. Tijdens de feestdagen ervaar je de tijd in Drenthe als vakantie, maar nu inmiddels de feestdagen al weer een maand achter ons liggen, beginnen we toch wel weer te hunkeren naar een normale werkweek en de contacten met mensen. Ook doordat het bezoek tot een minimum beperkt is, verkeren we hoofdzakelijk in elkaars gezelschap en glijden de dagen voorbij. Miriam mist haar werk en de klanten enorm en kan thuis, in Lelystad, nooit stilzitten. Altijd bezig in huis, in de kapsalon en als een witte tornado door het huis zoeven om alles netjes te houden. Vooral voor Miriam was het dan ook goed om fysiek een tijdje in een andere omgeving te zijn. Want in Drenthe is ze heel goed in staat om een auditie bij Madame Tussaud te doen. Mooi om te zien hoe relaxt ze is. Daarnaast is de reden voor Mirreke om in Drenthe te vertoeven het feit dat je niks kan doen, maar wel direct met Joep de bossen in loopt en lange wandelingen kan maken. Dat doet ze dan ook een paar keer per dag. Miriam is klaar voor de avondvierdaagse in Nijmegen! Ze loopt per dag gemiddeld ongeveer tussen de 10 en 15 kilometer en rent regelmatig Keniase marathonlopers voorbij. Na de terugkomst van een wandeling lekker samen een kopje thee drinken en voor de rest he-le-maal niks te doen.

Het is ook ongelofelijk om te zien hoeveel mooie foto’s Miriam maakt tijdens haar ontdekkingsreizen in de bossen rondom ons heen. Ze heeft oog voor detail en ziet mooie dingen waar ik ze niet altijd zie. We genieten wel van onze wandelingen (ik ga heus ook wel eens mee, hoor!) en dat zijn dan ook de hoogtepunten van de dag, want voor de rest kunnen we hier niks. Boodschappen en wandelen, dat is wat we buiten doen.

Zonnige dag!

Sneeuw dag!

Voor mij waren de afgelopen weken wat anders geworden door veranderende omstandigheden in mijn werkomgeving. De huidige project-opdracht die ik had bij mijn opdrachtgever in Hoogeveen was niet meer uit te voeren door de enorme werkdruk in de zorg door corona. Hoge werkdruk, planning niet rond te krijgen, hoog ziekteverzuim en nog geen zicht op normalisering m.b.t. minder besmettingen etc. Hierdoor was er voor mijn project geen draagvlak meer op dit moment. En aangezien ik geen type ben om doelloos rond te dobberen en dus geen vooruitgang kan boeken, ben ik naar mijn opdrachtgever gegaan om mijn opdracht (tijdelijk) terug te geven. Scheelt hun in de kosten en ik wil niet mijn uren schrijven alleen omwille van geld verdienen. In zeer goede harmonie voorlopig uit elkaar gegaan, maar hierdoor was wel een nieuw probleem ontstaan: Zowel Miriam als ik geen enkele inkomsten meer en leven vanaf nu op ons spaargeld. godzijdank hebben we spaargeld, dat scheelt! Maar wel zonde om het hiervoor te gebruiken.

Vervolgens ontstaat er wel een druk om snel nieuwe opdrachten binnen te halen en ben er dan ook direct mee begonnen om de acquisitie op te starten. Hoe mooi is het dan dat binnen een week er een situatie is ontstaan waarbij ik de keuze had tussen 2 interim management opdrachten. Nadat de keuze was gevallen op een nieuwe opdrachtgever in Sneek, ben ik ook direct begonnen met deze 2 opdrachten bij dezelfde opdrachtgever. Toen daarna ook nog onverwacht mijn opdrachtgever in Hoogeveen belde met het verzoek of ik een andere opdracht wilde doen, zat mijn week dus weer bommetje vol. Erg blij ermee en ook Miriam is wat rustiger nu, nu we inkomen hebben, wetende dat de kapsalon zeer waarschijnlijk nog niet open gaat volgende week.

Maar nu het werk weer op volle toeren draait, is het leven in Drenthe opeens anders. Het werken is verre van optimaal nu ik mijn kantoor mis en de ruimte die daar is om lekker te werken. 85% van het werk is nu digitaal, veel Teams of Zoom besprekingen en dan is het niet fijn dat Miriam daar rekening mee moet houden en Joep zijn stembanden niet mag activeren als ik in bespreking ben. Daarom heb ik afgelopen weken al een paar nachtjes alleen naar Lelystad gegaan en daar gewerkt.

We besluiten dan ook om dit weekend weer permanent naar huis te gaan en voorlopig weer alleen de weekenden en vakanties in Drenthe te verblijven. We hebben intens genoten en maximaal gebruik gemaakt van het chalet de afgelopen 6 weken, maar weer naar huis en weer een normaal werk-ritme vinden we wel fijn. Thuis zal ook Miriam wel weer haar klusjes en werkzaamheden voor Gloss Haarstudio oppakken, nu een aantal klanten weer gevraagd hebben om verfsetjes klaar te laten maken.

We gaan wel de mensen missen hier in Drenthe, want door de langere periode hier, zijn we al goed ingeburgerd in het dorp en heb ik zelfs al nieuwe motormaatjes gemaakt uit Schoonoord, waarmee ik hopelijk snel een paar mooie toertochtjes door het magische Drenthe mag maken. We zijn wel aan het voorjaar toe hier; lekker buiten zitten, zonnetje erbij, BBQ aan in de tuin, vogels om ons heen die fluiten en erop uit! Hopelijk weer terrasje kunnen pakken en gezelligheid met elkaar zoeken!

Het weer blijft de komende dagen kletsnat hier, dus we blijven dromen…voor nu geen enorme spannende activiteiten of avonturen te verwachten hier.

4-6 December 2020: Het Wolvenspoor

6 december 20205 november 2025 / martin&miriam / 2 reacties

Vrijdag na het werk springen we meteen in de auto om met gierende banden richting De Kiel te rijden om daar het weekend door te brengen met elkaar. Het is het laatste weekend dat we voor de kerst er nog heen kunnen. De komende weekenden zijn we gewoon in Lelystad en ook daar hebben we wel weer zin in. We zeggen vaak dat Drenthe geweldig is, nu we daar elk weekend te vinden zijn, maar dat we ook een heerlijk huis hebben in Lelystad. Dit weekend dus nog even naar Drenthe. Zin an!

Aangekomen in Drenthe bij binnenkomst meteen de verwarming aan, lampen aan en warmen we de heerlijke Roti Speciaal van Warung Lene op de Muntstraat op in de pan. Dit is werkelijk altijd de lekkerste roti die we kennen. Satehtje erbij en smullen maar. Heerlijk avond gehad en de volgende dag, zaterdag, weer vroeg uit de veren. Miriam loopt de eerste ronde met Joep en ik ga boodschappen doen in het dorp. Zondag komen vrienden langs om ons “buitenverblijf” te bekijken en zal er wel een drankje en hapje bij genuttigd worden. Ook moet ik de bestelling bij Slager Jan Knol doorgeven voor de kerstdagen. We zijn hier dan tot en met het nieuwe jaar, dus Jan moet weten of hij 1 of 2 koeien extra voor mij moet bestellen…

Na het boodschappen doen wachten we nog even op Arjo, de leverancier van de nieuwe vloer in het chalet. Hij zou langs komen om te kijken wat er mis is met de nieuwe PVC-linoleum 3D vloer. Bij binnenkomst zag hij het meteen; dit is niet goed! Wat is het geval: sinds we de vloer hebben liggen, blijven er steeds putjes van de stoelpoten achter in de vloer. Die zouden dan vervolgens moeten terugveren naar weer mooi strak. Dat gebeurt dus niet. Bij de eethoek en grote stoel in woonkamer zitten nu een tiental putten in de vloer en aangezien wij een kamer met veel zonlicht hebben, zie je er alles op. Het feit dat met mijn gewicht overal putten in komen gaat hier ook niet op, aangezien op plekken waar ik nog niet gezeten heb, er ook putten in de vloer zitten. Arjo was zeer begripvol en gaf ook aan dat hij kon voorstellen dat wij balen als een stekker. Er moet een nieuwe vloer in, alle meubels en bedden moeten er dus uit. Daar hebben we nu dus geen zin in en we spreken af dat we dit in het voorjaar plannen als we de meubels buiten kunnen zetten voor een dag of zo. Miriam en ik hebben het gevoel dat het wel goed komt met Arjo en ons. We moeten nadenken over een alternatieve vloer, want dit was dus geen succes.

Nadat Arjo was vertrokken was het Joep-tijd. We gaan een wandeling maken net buiten Schoonloo, een dorp ongeveer 6 kilometer van ons chalet vandaan. Ik was hier een paar weken langs gefietst en zag daar een parkeerplaats op de Olle Hullenweg met een groot uithangbord. Toen Miriam vanmorgen dus zei dat ze de Wolvenspoor wandeling wilde gaan doen met Joep, herinnerde ik mij waar het was.

We reden dus met de auto naar deze parkeerplaats en begonnen aan onze wandeling. Deze spannende wilderniswandeling in het Hart van Drenthe gaat over smalle paadjes door het bos en over de heide. De paadjes volgen het kronkelende wolvenspoor. Daardoor en omdat ze zo smal zijn zijn de paadjes soms lastig te vinden. Ook zijn er enkele hindernissen waarvoor een omtrekkende beweging nodig is. We moeten over boomstammen klimmen en door beekjes springen om het spoor te kunnen blijven volgen. Het is maar goed dat we goede schoenen aan hebben, want met je witte designer sneakers heb je hier niks te zoeken.

De wandeling loopt dwars door het bosreservaat het Schoonloërveld waar al sinds 1989 geen beheerswerkzaamheden hebben plaatsgevonden. De boswachterij Het Hart van Drenthe is voorbestemd om te worden omgevormd tot een nieuwe wildernis (heey, waar hebben we dat meer gehoord?). Op termijn wordt gestopt met bijna alle beheerswerkzaamheden en bosbouw. Veel paden die voor deze werkzaamheden noodzakelijk waren zullen verdwijnen. Voor de flora en fauna komt er meer levensruimte. Ook blijft er natuurlijk ruimte voor natuurgerichte recreatie met respect voor landschap en natuur. Tenminste; zo lezen wij op het informatiebord.

Het was een prachtige wandeling met ook nog onverwachte emoties. We liepen door de bossen en langs slingerpaadjes totdat opeens Miriam mij, zo vanuit het niets, mij voor een tweede keer ten huwelijk vroeg! Ik schoot vol met emoties, maar wat bleek; Miriam was begonnen met een val op haar knieeen die ze uit alle macht wilde voorkomen. Bij het tranen drogen van de emoties zag ik dus opeens dat ze plat op haar kont op de grond lag…..toen kwamen de tranen wederom…..van het lachen.

Het moment deed een beetje denken aan de scene in de film Titanic dat Jack wegzinkt naar de diepte van de oceaan en Rose zijn hand moest loslaten..hebben we deze scene op ons netvlies nu? Mooi! Zo zag deze scene in het bos ongeveer er ook uit! Die blik van Miriam van help me…help me…..en weg was ze! Tranen met tuiten samen! Wat is het leven mooi samen! We wandelen nog lekker door totdat we bij de auto weer aankomen en koud, maar gloeiend weer terugrijden naar het chalet. We nemen een lekkere borrel in de middag en ga ik de keuken in om een maaltijd klaar te maken voor ons. De avond heerlijk Netflixflooiend op de bank samen en onder de wol in het koude Drenthe.

Zondagochtend samen de eerste wandeling door ons “eigen” bos gelopen. Knisperend fris rijp op de takken en heidevelden, lopen we door de muisstille bossen rondom het chalet. Joep ruikt van alles en we horen ook van alles. Muisjes onder de bomen, Joep kijkt ernaar en denkt er het mijne van. Het kan hem niet boeien.

Terug bij het chalet begint de relax-dag, de visite komt straks en vanavond rijden we weer terug naar het pittoreske Lelystad voor de drukke weken voor de kerst. Kerstavond mogen we weer en we kijken er naar uit!

23 + 24 december 2018: De natuur rondom Hoeve Springendal in Hezingen (Ov)

24 december 20182 mei 2025 / martin&miriam / 4 reacties

We zijn echt van de regen in drup belandt door weg te gaan van Camping Bij de Bronnen naar Hoeve Springendal in Hezingen. Vanaf het moment dat we daar aankwamen en het warme welkom dat we mochten ontvangen, voelden we ons daar meer dan thuis! Okay, de dialoog vanuit de seniore dame achter de receptie was platter dan plat in het twentse dialect, maar ik kon het goed verstaan. Miriam had meer moeite met het verstaan, maar was wel direct in goed contact met de sympathieke mama van de familie.

Zoals gisteren al gemeld in ons blog kwam toen de regen met bakken uit de hemel en was er ondanks dat feit een gezellige middag in de camper. Nadat we het biertje hadden gedronken gisteren, besloten we voordat de avond viel nog een rondje met Joep te lopen rondom de camping. Na dat rondje lopen zouden we uit eten gaan naar een net over de duitse grens liggend restaurant. Hezingen ligt tegen de grens aan en met een wandeling van ongeveer 1500 meter kom je dus in een klein dorpje Schweinwirt, waar dus een lekker restaurant zou liggen. Echter de regen werd heviger en heviger en we besloten niet om als verzopen katten binnen te komen met een doorweekte hond.

Aangezien Miriam heel bewust voor de dagen boodschappen had ingekocht, minus de avond dat we uit eten zouden gaan (gisteravond dus!), moesten we dus gaan improviseren wat te eten die avond. Eerlijk is eerlijk; Miriam is dan de beste improvisator en maakte van alles wat een heerlijke zalm-gerecht. Was echt super lekker!

Na het avondeten heerlijk even lezen in de camper voordat we de TV wilden aanzetten om de avond door te komen. Gezien het enorme kloteweer was er ook nergens rondom de camping iets te doen of te beleven. Nu wilde het geval dat onze satellietschotel de Astra 3 satelliet niet kon vinden en dus tijden lang bleef ronddraaien en zoeken naar dit signaalkanon in de ruimte. Al snel bleek dat er achter onze camper een drietal bomen stonden en deze blokten de signalen en dus geen nederlandse TV te bekijken. Dan maar naar de Astra 2 zoeken om zodoende de engelse tv zenders te kunnen ontvangen. Duitse tv (lees: taal) kunnen we beiden niet naar luisteren zonder met gestrekt benen te lopen, schuin omhoogwijzende arm en met wijsvinger klein snorretje na te bootsen onder de neus…verschrikkelijk om naar te luisteren. Engelse programma’s gezellig samen gekeken totdat we omstreeks 22.00 uur allebei totaal wegzakten in een diep slaapepidemie. Lekker naar bed dus!

Vanmorgen heerlijk wakker geworden en blij met de strak blauwe lucht om ons heen. Wat een ander gevoel is het dan om te kamperen. Het was mijn beurt om na het wakker worden om met Joep de ochtendronde te lopen. Was lekker; iedereen sliep nog en het ochtendgloren was in volle gang met de ene kant de zon en de andere kant nog de maan in de lucht. De grond is superdrassig en overal liggen plassen. Maar onze Joep is in zijn sas, lopend door de plas!

Nadat ook Mir in alle rust wakker was geworden en we ons ontbijtje hadden gegeten, even de afwas doen om vervolgens daarna lekker een lange wandeling te maken door de prachtige natuur rondom de Hoeve Springendal. We kiezen een route uit en beginnen te lopen vanaf de parkeerplaats bij onze Hoeve en gaan eigenlijk direct de bossen in. Zoals jullie inmiddels vast al weten, vinden Miriam en ik de bossen de fijnste omgeving om te verblijven. Je ziet er zoveel natuurlijke schoonheid en ook nog afwisselend ook. We komen tijdens de wandeling he-le-maal niemand tegen en we wanen ons ook helemaal alleen in het door de zon verlichte woud. Prachtig gewoon.

We lopen de groene route en komen al snel langs allemaal vennetjes, poeltjes, bruggetjes, loopplanken over stromend water en wat ons vooral opvalt is de zon die overal tussendoor schijnt en zelfs ook nog wat behaaglijke warmte met ons deelt. Het is de dag voor kerst en ik loop zonder jas buiten door de natuur. De tijdsduur van de wandeling was de dubbele tijd, maar dat kwam vooral omdat Miriam zulke mooie foto’s aan het schieten was. Normaal erger ik mij er enorm aan, want als je deze massa eenmaal in beweging hebt, moet je hem niet steeds stilzetten. Dan is het wachten op het schieten van een foto soms enorm irritant. Maar de resultaten mogen er weer zijn en in het echt was het nog mooier kan ik zeggen.

Na de wandeling kwamen we terug bij de camper en de zon scheen nog steeds lekker op ons veldje en besloten we dus om onze stoelen buiten te zetten en een pot thee samen op te drinken. Ook de riem-pin van Joep in het gras gestoken zodat ook hij nog lekker buiten kon snuffen, territoriaal afzetten van zijn domein en hadden we goed uitzicht op de schotse hoogland runderen.

Vanavond staat natuurlijk op kerstavond All You Need is Love op het programma op TV en om nu nog een avond naar engelse programma’s te kijken wilden we niet. Verplaatsen van de camper is een fluitje van een cent, dus wij bij de receptie gevraagd of we een paar plekken verder op het veld mochten staan. Dat was geen probleem, als we maar voorzichtig met de grasgrond om wilden springen met de grote camper. “Vanzelfsprekend” zeiden we! Dat is al met al redelijk goed gelukt, maar om weg te komen uit de drassige grond moest de aandrijving natuurlijk wel even werken om ons in beweging te krijgen. De schade aan het gras viel mee..we vonden nog net geen olie op bepaalde diepte….

Maar nu staan we op een betere plek waar we klaar zijn om met onze zakdoekjes weer te janken om al die liefdesperikelen in de wereld. Mir is nu nog even een rondje aan het lopen met Joep, terwijl ik het blog maak. Daarna maken wij ons op voor Kerstavond; knus de kachel aan in de camper, gedoucht en gesoigneerd aan tafel en lekker in chill-stand onderuit hangend in onze stoelen uitbuikend naar de TV te kijken onder het genot van een kop thee!

Wij wensen een ieder in onze persoonlijke-, zakelijke- en recreatieve omgeving een fijne kerst en een super voorspoedig, maar vooral gezond 2019 toe! Tot na de kerstdagen!

27+28 April 2018: Koningsdag De Cokse Heide

29 april 20182 mei 2025 / martin&miriam / 5 reacties

Koningsdag vandaag. Wat gaan we doen? De drukte gaan we zeker niet zoeken, voor zover er sprake is van drukte in de dorpen rondom ons heen. Afferden, Siebegewald, Rimpelt, Wening, Heukelom, Hengeland, Diekendaal; niet echt epische centra van enorme mensenmassa’s, lijkt ons. Eerst maar eens rustig wakker worden en weer klaar maken voor de dag. Miriam wil weer lekker wandelen en heeft een nieuwe route uitgekozen die in de buurt van onze camping begint. We gaan weer op pad en mijn stoere ega draagt weer de rugzak gevuld met water, mueslireepjes, wandelkaart, snoep voor Joep en survivalkit met vuurpijl in geval van nood…tjesus wat neemt ze allemaal mee voor een wandeling van 2 uur, de schat!

Het weer is wat minder, maar we gokken het erop. Het blijft droog, maar het is te warm voor met een jas en te koud zonder jas. Aangezien ik altijd een jas onder mijn shirt aan heb, loop ik maar gewoon zonder jas. We lopen weer lekker en raken een beetje verdwaald door de onduidelijkheid van de kaart. We komen steeds hetzelfde echtpaar tegen met 2 kaninchen teckels en een beagle. Erg leuk stel en al lopende praten we wat over van alles. Vooral de overeenkomsten tussen de karakters van de teckels. Tja..wie had 1 jaar geleden dat kunnen denken over ons; truttig pratend over onze eigen hond. Ongelofelijk hoe in een jaar dit soort zaken kunnen veranderen. De honden zijn helemaal in hun element en spelen leuk met elkaar totdat onze wegen scheiden.

We lopen de laatste wandelroute die Staatsbosbeheer in hun flyer hebben staan en eerlijk gezegd was dit ook de minst boeiende. De omgeving is echt prachtig en het park Maasduinen is echt een favoriet van ons. Maar van deze wandeling hebben we geen foto’s gemaakt, aangezien deze vooral langs wegen en ” gewone” bospaadjes liepen. Bij terugkomst op camping lekker bakkie koffie gezet en praatje gemaakt met buren.

Jammer is wel dat de camping, ondanks de fantastische plekken in het bos, qua faciliteiten ondermaats is. Zeker nu we na de wandeling zien dat inmiddels de camping letterlijk is volgelopen met gasten, zijn de sanitaire voorzieningen van de natuurcamping echt te weinig. Er zijn geen wastafels om je ’s ochtends aan te wassen, per geslacht maar 2 toiletten en 2 douches en een urinoir voor de mannen. Om de afwas aan te doen, zijn er maar 2 plekken en aan deze plekken wast men zichzelf dan ook maar aan, scheert zich daar, epileren de dames alles wat er te epileren valt en is het ene stopcontact daar het centrale oplaadpunt van ongeveer 50 smartphones. Door de camper redden wij ons super in ons eigen badkamertje en hebben we eigenlijk niets echt nodig van de camping, behalve stroom. Eigenlijk dat ook niet eens, gezien onze zonnepanelen op het dak, maar wij nemen altijd toch de stroom van de camping. De discussie gaat dan ook tussen de gasten over wat je mag verwachten op een natuurkampeerterrein in vergelijking met een commerciele camping. Plat gezegd was de conclusie dat wanneer je niet in het bos mag plassen en poepen en je wel ongeveer 150 mensen op het terrein hebt, je moet zorgen voor voldoende faciliteiten voor je gasten. En als we dan ook nog eens de de verschillen in de diverse Staatsbosbeheer-campings (www.logerenbijdeboswachter.nl = aanrader!!) in ogenschouw nemen, dan mag je net zoals bij bijvoorbeeld bij McDonalds (willekeurig voorbeeld hoor…) verwachten dat er uniformiteit is mbt de sanitaire voorzieningen en andere faciliteiten. Deze camping heeft bijvoorbeeld ook geen afstortplaats voor het douchewater van de camper. Ja, mensen…dit soort discussie’s heb je wel eens met campinggasten. Je kunt er maar druk mee zijn met deze dilemma’s. Oh ja, we hadden het hierover bij de afwas. Echt een mannenklus blijkt tijdens deze dagen.

Na de wandeling komen we weer terug bij de camping en gaan we in relax-stand. Ik pak nog even de scooter om nog wat boodschappen te halen en zie onderweg dat in de dorpen die ik passeer voordat ik in Bergen aankom, er niet veel te doen is. De supermarkt van Jan Linders is open en daar haal ik heerlijke verse asperges en alles wat erbij hoort. Tevens nog wat andere artikelen om het verblijf zo aangenaam mogelijk te maken en weer terug naar Mirreke om de Koningsdag te vieren. We lezen lekker in onze Kobo’s en pakken wat magazines erbij om inspiratie op te doen waar we in de zomer heen gaan op vakantie. Blijven altijd levendige onderwerpen. Naast ons komen nieuwe buren staan en ik vlieg wat met mijn drone om te oefenen en wat foto’s te maken.

Fout

Deze video bestaat niet

Rustige dag verder en na het avondeten, besluiten Mir en ik nog even bij de vuurplaats te gaan zitten bij andere mensen. Erg leuke mensen en super gezellige gesprekken. Ook kwam er nog een mevrouw binnen stappen die meteen vroeg wie de broer van Annette was. Ik dus! Bleek het om een zus van een vriendin van mijn zus te gaan. Ook heel apart, maar leuk dus!

Toen het begon te regenen, voor de zoveelste keer deze week, besloten we allemaal maar naar de plek te gaan en de avond onderdak te vinden in een ieder zijn eigen kampeermiddel. Redelijk op tijd weer in ons mandje gegaan en weer heerlijk geslapen.

De volgende dag, zaterdag, bleek het weer er niet best uit te zien en besloot Miriam toch een fikse wandeling te gaan maken met Joep. Ik haakte af, want door de flinke wandelingen van de laatste dagen, spelen allerlei kwalen bij mij op. Vooral mijn knie en de oude kwaal hielspoor spelen weer op. Hielspoor heb ik niet zo’n zin in, ben blij dat ik er al maanden weer vanaf ben. Kortom; ik druk mijn snor en blijf alleen achter bij de camper, terwijl Mir weer de natuur op zoekt.

Ik lees lekker mijn boek uit en zorg dat het toilet weer geleegd word. Als Miriam terug komt, gaan we weer in relax-stand en eten we wat. Het weer is koud en regenachtig en nodigt niet uit om nog wat te ondernemen. We worden wel wat chagrijnig om steeds de stoelen buiten de luifel te plaatsen en vervolgens bij een bui weer onder de luifel te zetten. We zitten binnen en eigenlijk doen we dit deze week te vaak, in relatie tot wat we hadden verwacht van de weersvoorspellingen. Het valt tegen om veel binnen te zitten en we zeggen allebei tegelijk dat we in de zomer de zon gaan opzoeken en niet naar Wales / Schotland gaan. Here we go again…ook vorig jaar kwamen we tot deze conclusie en hebben we onze bootovertocht via Marktplaats verkocht. Ook nu gaan we dit weer doen, want met elke dag regen in combinatie met een hondje in een camper, is niet wenselijk. De natte kleding van ons en de natte vacht van Joep vinden wij niet echt bevordelijk voor het leefklimaat in de camper. Ons humeur slaat om als we weer druppels op onze camper horen neerkomen. De lucht ziet er dreigend uit en allebei zeggen we; we kappen er voor nu mee en gaan naar huis. Als een geoliede machine ruimen we alles op, pakken alles in en starten de camper om binnen 15 minuten huiswaarts te gaan. Een dag vroeger als gepland, maar de laatste dag voegt niets meer toe als je verwacht om alleen maar binnen te zitten in de camper door de regen.

Onderweg zijn vinden we ook erg leuk en al rijdende praten we lekker verder wat nu de plannen zijn voor de komende weken en maanden. Mir zit lekker op haar smartphone inspiratie op te doen, Joep ligt lekker in zijn bench te slapen en ik stuur richting huis. Zaterdagavond eten we dus gezellig limburgse asperges thuis, lekker wijntje erbij en even de camper leeg halen. Ook thuiskomen is fijn! Met hemelvaart gaan we weer zo’n 5 dagen weg, maar we hopen echt dat het weer dan vele malen beter is dan deze afgelopen 5 dagen. We zullen zien!

6-8 Oktober 2017: Laatste camperweekend 2017?

8 oktober 20172 mei 2025 / martin&miriam / 2 reacties

We zullen jullie maar niet vermoeien met de verhalen van dit afgelopen weekend. Het is namelijk weer het Natuurkampeerterrein Drie vlakbij Ermelo geworden. De weekenden hier zien er allemaal hetzelfde uit en dus nu niet meer interessant om te vertellen. Afgelopen vrijdag na het werk weer naar Drie gegaan omdat het zo lekker dichtbij is en toch het gevoel geeft om er helemaal uit te zijn. Het hele weekend heeft het geregend, met uitzondering van de zondagmiddag. Maar dan moeten we weer het kampeerterrein om 12.00 uur verlaten. Jammer hoor; het hele weekend zeiknat en zondag mooi weer en moet je weg. Ko de Boswachter kwam er weer om vragen en dus maar besloten om toch de camper maar in te pakken en buiten de camping te parkeren. We hadden namelijk om 14.00 uur afgesproken met onze vrienden Harry en Els om bij het restaurant Het Boschhuys in Drie gezamenlijk te lunchen. Gezelligheid om ook bij te kletsen, want doordat zij drukke periode in het werk hadden en wij ook, kwam het er steeds maar niet van om een momentje samen te pimpelen en lekker te eten. Nu dus gepland in Drie en het was zoals altijd erg gezellig.

C360_2017-10-08-13-16-09-926

Het hele weekend hebben Miriam en ik heerlijk gegeten in de camper. Aangezien ik niet over onze activiteiten in de buitenlucht hoef te hebben, gaan we nu maar over onze andere hobby hebben: eten! De verhalen over de wandelingen door de bossen en hoe het leven in onze camper is, kennen jullie nu wel in de regio Drie. Daarom nu maar even over het culinaire dagboek van dit weekend.

Aangezien we vrijdagmiddag direct na het werk weg wilden gaan, had ik even bij de plaatselijke traiteur ‘L Appetit in Lelystad even een makkelijke ovenschotel gehaald om in de camper, na aankomst in Drie, in de oven te kunnen schuiven en direct aan de gezellige avond beginnen. Voordat we dit deden, wel eerst even een rondje met Joep gelopen door de bossen. Na terugkomst de lekkere preischotel van ‘l Appetit in onze oven geschoven. Daarnaast hadden we ook nog even een strip spare ribs in de oven gedaan. Deze ribs zijn echt de lekkerste die je in Lelystad kunt krijgen. Op donderdagavond na de koopavond van Miriam haar kapsalon eten we wekelijks een wisselende maaltijd van deze keukenprinsen op de Kempenaar en altijd goed van kwaliteit! Maar de Spare Ribs zijn echt uitzonderlijk vinden we. Maar goed; heerlijk gegeten op vrijdagavond en daarna lekker een pot thee en een filmpje kijken. Zoals zo vaak kakken we in de camper op vrijdag al heel vroeg in en dus het eind van de film niet meegemaakt en omstreeks 10 uur lekker naar bed met mijn meisje!

De volgende dag het vaste ritueel van wandelen met Joep, beetje lezen, beetje vegeteren, beetje slap ouwehoeren met medekampeerders, afwasje doen en toen het weer donker was geworden wederom een heerlijk eigen gemaakte maaltijd in ons ienieminie keukentje gemaakt door Mirreke: Risotto met gesnipperde rode ui en citroensap (Miriam kan echt de lekkerste risotto maken!), lauw-warme gerookte zalmhaasjes op “een bedje van” groene asperges en daar overheen verse eigengemaakte pesto en schijfjes citroen. Nagerecht was een cheesecake met zwarte bessen compote. Nou……Herman de Blijker eat your heart out!! Was erg lekker!

En natuurlijk ook zondag nog een zonnige wandeling gemaakt door het bos, voordat we van het terrein af moesten en lekker geluncht dus.

C360_2017-10-06-18-21-47-676

Tot slot besluiten we nog om ook volgend weekend toch nog weg te gaan met de camper aangezien de weersverwachtingen erg goed zijn! Eerst wilden we de camper al in de stalling doen om goed te drogen voordat we de uitkomsten van de campercheck, die vorige week is uitgevoerd, uit te laten voeren. Maar nu er zo’n mooi weer wordt verwacht, na een paar zeer regenachtige weekenden in Drie, willen we toch ook nog volgend weekend even op pad. We vinden het zo geweldig dat leventje in en rondom de camper! We zijn alle drie helemaal happy in Drie! Ook Joep is niet te houden als we thuis al de camper aan het klaar maken zijn. Hoe jong ie ook nog is, hij begrijpt erg snel wanneer er iets te gebeuren staat. Wat een energie heeft zo’n klein beestje tijdens de wandelingen met die korte pootjes en die lustig kwispelende staart van hem!

C360_2017-10-07-14-54-32-691

En ook Miriam geniet volop; Ze kan in dit jaargetijde helemaal los gaan met het maken van foto’s in de natuur. Ik vind dat ze altijd prachtige foto’s maakt en dat deze schilderijen altijd ook erg mooi in dit blog passen. In dit blog nu dan ook nog een paar mooie plaatjes van dit weekend!

Spannender was het niet dit weekend. Volgend weekend nemen we de scooter weer mee en zullen we hopelijk op zaterdag ook nog een leuk ritje kunnen maken. Mogelijk beleven we dan weer eens wat meer dan dit gezapige leventje van de afgelopen weekenden op ons favoriete stukje paradijs in Drie…of all places!!

11 t/m 13 September 2017: De Vlagberg, Sint Anthonis (Noord Brabant)

13 september 20175 november 2025 / martin&miriam / 4 reacties

De weersverwachtingen in Zuid Limburg waren onheilspellend slecht, dus besloten we maar langzamerhand meer terug richting huis te gaan rijden. Ook daar was het slecht weer, maar onze nieuwe bestemming zou ons meer beschermen door het feit dat we tussen de bomen in het bos zouden staan. Nadat we uitgecheckt hebben bij Camping Cotesserhoeve, rijden we weer binnendoor richting Natuurkampeerterrein De Vlagberg in Sint Anthonis. We kunnen het niet precies benoemen wat het is, maar die plek voelt bij ons beiden een beetje als thuiskomen. Een aantal jaren geleden was ons eerste weekend weg met de camper ook op deze plek gepland, dus misschien is dat dan wel een beetje de sentimentele waarde van deze Staatsbosbeheer camping. Op het moment dat we het terrein oprijden valt er bij ons meteen een lekker gevoel. Deze natuurkampeerterrein, midden in een prachtig bos, heeft model gestaan voor de toekomstige Staatsbosbeheer-kampeerterreinen in Nederland. Het centrale sanitairgebouw is netjes, praktisch ingericht en alles is in prima staat. Maar wat vooral deze camping, in onze ogen, zo uniek maakt is het feit dat je met je camper, caravan, tent helemaal een eigen plekje krijgt midden in de natuur, tussen de bomen. Geen veldjes waar je de hele dag je mede-kampeerder in het zicht hebt, maar gewoon je eigen riante plek in het bos voor jezelf.

C360_2017-09-12-11-53-19-325

De ditigale onbemenste incheckbalie werkt prima. We zoeken een plek uit voor de komende nachten en installeren ons met de Lambortinki. Joep is helemaal door het dolle en het lijkt wel dat hij ook de bossen prefereert boven de commerciele familiecampings die we de laatste dagen in Limburg hadden. Ook Miriam en ik zijn erover uit: de Staatsbosbeheer campings hebben onze absolute voorkeur in Nederland! We komen bijna altijd op deze campings uit, omdat ze midden in de natuur liggen, kleinschalig zijn van omvang en de voorzieningen zijn minimaal. Ook de aanspraak met andere mensen is hier wat gemoedelijker, lijkt het wel. Niet altijd, want zure of chagrijnige mensen heb je overal.

We boffen met het weer, want de zon schijnt volop en geen regenwolk te bekennen. Nadat we even geluncht hadden voor de camper, wilden we met onze Joep even een kleine wandeling maken om te wennen. De uitdaging was om hem helemaal los te laten lopen door de bossen en niet aan de riem. Het ging fantastisch! De kleine veldheer liep keurig achter ons aan of rende een stukje vooruit om daarna weer op ons te wachten. Bij terugkomst na wandeling, hebben we lekker buiten gezeten en met Joep gespeeld. Ook de ruime plekken in het bos geven hem veel afleiding en hij geniet zienderogen van de natuur om hem heen. Hij kwispelt de godganse dag!

De avond was er een zoals alle avonden; lekker gegeten in de camper, filmpje kijken en redelijk vroeg onder de wol. Dinsdagochtend gaan we weer een mooie rit door de omgeving maken en daarna nog een grote wandeling door het bos en over de heide. Eerst nog weer hopelijk een goede nachtrust. Joep en wij hebben onze draai op de 17 m2 in de camper prima gevonden. Het gaat allemaal voorbeeldig en super relaxt.

De volgende ochtend worden we alle drie in ons eigen tempo wakker en maken we ons klaar voor de scooterrit. We kiezen een rit uit rondom de boswachterij van Sint Anthonis en deze leidt ons door het groene buitengebied van Sint Anthonis.

Het aantrekkelijke van Sint Anthonis is dat geen landschap te groot is: bossen, heide, akkers en weilanden wisselen elkaar prachtig af. In het heidegebied de Ullingse Bergen zijn nog enkele stukken zandverstuiving. Door het hele gebied lopen een aantal verharde en onverharde maar goed berijdbare fietsroutes. Ook onze snorscooter komt goed uit de verf op de stukken onverharde paden.

C360_2017-09-12-11-15-10-039 C360_2017-09-12-10-31-37-524 C360_2017-09-12-11-25-25-261 C360_2017-09-12-11-15-20-596

Dit prachtige natuurgebied, in eigendom van Staatsbosbeheer, biedt een gevarieerd landschap. Op de heidevelden zijn oude jeneverbesstruiken te vinden, maar ook natte stukken heide waar zeldzame plantensoorten als de kleine zonnedauw voorkomt. De grove den, ooit aangeplant voor gebruik in de Limburgse mijnen, bepaalt het gezicht van het bos. Op de heide grazen Kempische heideschapen en Schotse hooglanders, welke we ook hebben gezien tijdens de prachtige rit.

Na terugkomst bij de camping hebben we even de lunch genuttigd en nog even heerlijk in de zon gezeten. Ondanks dat ze ook hier hadden aangegeven dat er veel buien zouden zijn, ziet de lucht er nog strak blauw uit. Daarom maar meteen na de lunch een lange wandeling gemaakt door de bossen en heide direct aan de camping gelegen. We wandelen door de paden van de camping en zien zoveel mooie plekjes waar je mag staan, dat we besluiten dat we de volgende keer dieper in het bos gaan staan op nog mooiere plekken dan dat we nu al staan. Enige consequentie is dat we dan geen stroom aansluiting op de plek hebben. Met onze huishoudaccu’s aan boord moet dat geen probleem zijn. We gaan vast binnenkort nog een keer een lang weekend deze kant op.

De wandeling is werkelijk geweldig en ook Joep loopt los en loopt het hele traject mee met ons. Als wij denken dat ie een beetje te moe aan het worden is, tillen we hem op om hem een stuk te dragen. Maar onze kleine veldheer wil er niets van weten! Hij loopt alles zelf en geniet met volle teugen van alle geuren en indrukken die hij onderweg opdoet. De charmeur krijgt ook nog bij iedereen onderweg een woordje van waardering, dus zijn dag kan niet meer stuk!

C360_2017-09-12-15-05-31-453 C360_2017-09-12-14-57-03-453 C360_2017-09-12-14-59-22-592

Bij terugkomst bij de camper valt het doek voor ons allen. We zijn moe en gaan buiten in de stoel een tukkie doen samen. Ook rondom de camper loopt Joep los, totdat boswachter Wessel ons komt bezoeken. Er mogen geen honden los lopen op de camping en ook niet op de heide en bossen daaromheen. Dat is een reden voor een bekeuring normaliter, maar gezien het feit dat we aangeven dat we Joep nog maar net hebben en hem aan het trainen zijn, krijgen we de coulance van Wessel. De rest van de dag loopt zoals alle dagen in de camper. Chill-modus en gezellige avond in camper. Morgen wordt er storm verwacht. De eerste herfststorm van 2017! 2^e week september!! Vorig jaar was het 30 graden en liepen we in tangaslip en factor 30 op onze huid!

Wel; vanmorgen begon de storm in alle hevigheid los te barsten. De regen kwam met bakken uit de lucht en daarom besloten we maar om vroeg in de morgen naar onze volgende bestemming te rijden. Waar we terecht komen, weten we nog niet, maar nu weg van deze plek leek ons het beste!

Nu deze vakantie zo tegen het einde aan loopt, zijn Mir en ik wel tot de conclusie gekomen dat de aanschafkosten van Joep zich deze vakantie weer hebben terugverdiend. Doordat we deze vakantie nagenoeg geen terrasjes hebben gepakt, niet uit eten zijn geweest, weinig brandstofkosten voor camper hebben gemaakt en geen tolwegen hebben gehad, lopen deze kosten tegen elkaar weg. We maken ons wel zorgen hoe straks het weer zal zijn om thuis te zijn en beiden gewoon weer aan het werk. We denken dat Joep dan een terror-teckel zal worden, gezien het feit dat ie dan minder aandacht krijgt. We zullen zien…

Dartmoor National Park, Devon, woensdag 29 april 2015

29 april 20153 november 2025 / martin&miriam

Vandaag maar weer een blog schrijven. Hordes die-hard fans van ons blog begonnen mij gisteren al via alle denkbare social media kanalen te benaderen waar het blog bleef…

Wel, de dag van gisteren bracht weinig stof tot het schrijven van een blog. De hoogtepunten van die dag dat ik mijn neus zat te peuteren en dat we ’s middags samen een dutje hadden gedaan. Maar over die details zal ik maar niets opnemen in dit blog!

In ieder geval kunnen we stellen dat gisteren een relaxte dag was , waarop we niets op de agenda hadden staan, dan alleen maar reizen van punt A naar B. Een plekje zoeken om te overnachten vanaf Tintagel naar het Dartmoor National Park. Vanaf binnenrijden van dit Nationale Park vonden we het meteen al veel mooier dan al het andere wat we hadden gezien in Exmoor. Ook dit was een mooi gebied en hebben we genoten, maar dit Dartmoor beloofde veel goeds voor de komende dagen.

Nadat we een camping hadden gevonden in Tavistock, besloten we om te blijven staan en verder de dag niets te doen. Beiden waren loom, moe, lamlendig en behoeftig aan een dag vegeteren rondom de camper. Het weer beloofde ook niets goeds, dus wij kamp opgemaakt en heerlijk de hele dag zitten lezen in onze meegebrachte boeken en tijdschriften. Morgen, woensdag, zouden we dan verder rijden en weer een mooie wandeling gaan plannen. Maar nu he-le-maal niets doen!

’s Avonds nog gezellig een filmpje gekeken en zoals gewoonlijk mooi op tijd onder de dekens om te pitten. Allebei slapen we zo verschrikkelijk lekker in ons kleine, maar knusse bedje, dus we kunnen niet wachten. Ook de hele dag buitenlucht maakt je rozig, dus slapen kunnen wij wel!

De afgelopen nacht kwam de regen met bakken tegelijk uit de hemel kletteren op ons dak van de Lambortinki. Wij vinden dit het ultieme kneuterige, dus voor ons maakte het niet zoveel uit. Nadat we onze camper weer hadden klaar gemaakt voor de volgende rit, zijn we dan echt onderweg gegaan om Dartmoor NP te bekijken. Het doet ons denken aan Montana in Amerika. Waar in Exmoor en de kust alles zo klein, benauwd en poppenhuisachtig is opgezet, wat overigens wel heel pittoresk en idyllisch aandoet, vinden wij Dartmoor toch veel sprekender.

Enorme valleien met glooiende landschappen, omheinde weilanden met prachtige stenen muurtjes, grazende koeien en loslopende schapen en pony’s. Weidse uitzichten over deze valleien, met daarin soms rotsformaties die grillig het landschap bepalen alsmede de wolkenluchten maken op ons veel indruk.

Ja, dit voelt goed! We genieten volop en rijden rustig door naar Postbridge informatiecentrum om daar te kijken welke wandelingen er zijn binnen onze mogelijkheden. Ik ben bepaald niet echt een Usain Bolt die enorme afstanden snel kan afleggen, maar de man achter de balie gaf ons een mooie wandeling mee. Hij schatte in dat ik het zou kunnen volbrengen.

Eerst nog even in onze camper een stevig ontbijt gemaakt om vervolgens te beginnen met de wandeling.

Door de bossen van Dartmoor omhoog naar Bell Lever Tor; een op de toppen van een berg staande rotsformatie, waarvan je over heel het park kunt uitkijken met fantastische vergezichten over de valleien! De verscheidenheid aan kleuren en vooral de brem in de velden en langs de kant van het wandelpad is prachtig.

Al lopende kwamen we er achter dat we niet de goede route liepen, maar dat we om waren gelopen. Dan maak je bij al sowieso geen vrienden, maar de stemming bleef goed. De man had uitgelegd dat we op een bepaald moment op een groot veld/vallei zouden uitkomen en dan rechtstreeks naar de Bell Lever Tor zouden kunnen lopen. Toen we daar eindelijk waren aangekomen, banjerend door de modder en beroerde paden, keken we omhoog en dachten beiden; pffff, dat is nog een klim!! Gaan we niet doen, zei ik en Miriam gaf ook aan dat ze dit niet zo zag zitten in eerste instantie. Al pratende (dit duurt altijd even met mij….) zeiden we wel; als we dit niet doen, krijgen we spijt. Dus daarom maar aan de klim begonnen en blik op oneindig!

Ploeterend kwamen we boven en inderdaad; daar hadden we geen spijt van! Wat een uitzicht en wat een prachtig gebied! Uitkijkend over alle bergen/heuvels zagen we hoe we waren gelopen en waar we naar toe moesten.

C360_2015-04-29-12-46-11-674

We hebben even met elkaar daar gestaan en wat foto’s genomen om vervolgens de weg weer naar beneden aan te vangen. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat het mij en ons goed afging. We herstellen snel van gedane arbeid.

Na onze camper weer te hebben gestart zijn we richting Widecombe on the Moor gereden om daar het prachtige dorp te bekijken, welke bekend staat om zijn mooie kerk en de witte cottages met rieten daken. Echter; we durfden het niet aan met onze camper. De wegen werden smaller en smaller wederom en ook met verkeer was het redelijk druk. Vanaf een berg op parkeerplaats toen maar van afstand foto’s gemaakt om toch nog wat ervan mee te pikken.

De laatste etappe van vandaag is naar de volgende camping in Bickington. Vanaf daar kunnen we morgen de snelweg op om richting Southampton te rijden om in the New Forest nog een paar dagen te verblijven. De camping heeft een paar hele grote campers staan en daarnaast is onze echt een ukkie. Miriam en ik hebben vanmiddag een paar uur in de zon zitten lezen voor de camper en iedereen die langs komt groet vriendelijk en komt soms een praatje maken. Erg vriendelijk zijn ze hier in Engeland!

Nu alles weer aan kant voor een avondje in ons 2e huis! We vermaken ons kostelijk en vinden het steeds makkelijker om vaste plekjes te vinden voor dingen en ook onze routine verloopt goed; iedereen zijn taken! Kan maar duidelijk zijn!

En tegenover ons zien we de toekomstdroom voor ons…we blijven sparen!!

Tintagel Castle en Camelot Castle, Cornwall, Maandag 27 april 2015

27 april 20153 november 2025 / martin&miriam

Aangezien we gisteren hadden besloten om 2 nachten in Tintagel te blijven, was gisteren de aankomstdag tevens relaxdag. Daarom vandaag de actieve dag gepland. Tenminste…voor ons dan!

We waren om 7 uur wakker en de zon stond strak aan de lucht en dus heerlijk buiten voor onze camper ontbeten. Stoelen naar buiten en eerst genieten van het prachtige weer.

Nadat we vanmorgen de campingbaas hadden aangegeven dat we nog een nacht wilden blijven, even samen de afwas gedaan, voordat we onze wandelschoenen aantrokken om de stevige wandeling rondom Tintagel Castle en Camelot Castle te gaan doen. Zuurstof en defibrillator ondergebracht in Miriam haar heuptasje en samen op pad!

De wandeling begint vlak bij onze camping naar de entree van het National Monument Park en volgens mij waren we de eersten die het park inliepen. Het eerste wat ik zag was teven de mogelijkheid om met een Landrover naar boven te worden gebracht en gehaald voor 2x 4 Pond….toch maar gaan wandelen in het teken van de gezamenlijke activiteiten ter versteviging van onze relatie. Het eerste stuk was al direct zeer steil naar boven en de zweetdruppels parelden al weer langs mijn koddige wangen. Tjonge, wat heb ik dan de pest erin…bij een slank persoon denken de mensen; zoooo, die heeft actief gelopen. Bij een obesi-tasgeit denken ze: kijk die bolle eens het moeilijk hebben…zal wel stinken ook!

Onze conditie is eigenlijk wel goed. We lopen stevig door naar boven en zijn wel moe, maar zeker voldaan.

Boven gekomen was het helemaal de moeite waard. De steile en hoge staptreden overwonnen, kwamen we op een plateau waar het kasteel staat, waar de oorsprong van King Arthur ligt. De ruines zien er indrukwekkend uit en de uitzichten zijn adembenemend. En zo voelde ik mij ook..adem benomen!

Om het kasteel en de ruimten daaromheen waren de resten van andere middeleeuwse gebouwen, kerken, wachthuisjes en andere kleine huisjes.

Al wandelend boven op de berg, zagen we prachtige grotten, rotsen uit het water komen en azuurblauw water van de Atlantische Oceaan. Prachtige vergezichten en nog steeds prachtig engels weer. Nadat we een ronde hadden gelopen op het complex, wilde Miriam nog een ander plateau bekijken, maar dit was voor mij even een tree te ver…of eigenlijk 75 treden. Zoals Gerard Joling altijd zegt; ik heb er de kracht niet meer voor!

En, nadat Miriam terug kwam van haar eigen wandelingetje, moesten we nog een eind richting Camelot Castle. Daar wilden we langs, niet zozeer om de schoonheid van het kasteel (want dat viel tegen), maar om daar gezellig samen koffie te drinken of eventueel te lunchen. Dat laatste stuk wandelen weer tegen de berg op was voor ons beiden erg zwaar, ook omdat het inmiddels begon te regenen en we dus zeiknat werden. Het voordeel was dat wanneer ik het restaurant van het kasteel binnen zou lopen, dat de mensen zouden denken dat ik zeiknat was van de regen en niet van het zweet. Maar mijn lieverd zou mijn lieverd niet zijn om dan ook pontificaal voor een open haard te gaan zitten die brandde zoals de Hoogovens… goede keus, Mir!! Nadat ik voelde dat mijn hydrocultuur wederom wat van slag begon te raken, zijn we maar verhuisd naar een coole plek en hebben daar in gepaste sfeer de lekkerste koffie van Engeland gedronken. Want daar stond dit restaurant landelijk bekend om. Hahahaha, ben je restaurant en ben je het bekendst om je bakkie pleur!!

Samen hier lunchen zag ik niet zitten, aangezien de ambiance van het interieur en de mensen ook uit de tijd van King Arthur waren. Wij maar weer verder wandelen om in het dorp maar weer in de pub te gaan lunchen en pintje te pakken.

Terug aangekomen bij onze camper brak de zon weer door en hebben we heerlijk dutje gedaan voor onze camper in onze stoelen. Vanavond weer lekker filmpje kijken of rustig lezen in ons 2e huisje en dan morgen weer op pad.

Onze volgende stop gaat naar Dartmoor National Park en zometeen eerst nog maar even kijken waar we ongeveer terecht willen komen. Ook daar blijven we denk ik 2 nachten om daar ook de omgeving te bekijken. Bevalt ons goed!

Camperjoy: Over reizen met een camper…

Reisblog Martin, Miriam & Joep Lammertink

Wandelen