Nadat we uit Ferrara waren vertrokken, hebben we op onze Campercontact-App en de ASCI Camping App gekeken wat onze volgende bestemming zou gaan worden. Uiteindelijk was de bestemming bepaald en gingen we dus op weg naar Milano Marittimo, een badplaats aan de Adriatische Kust en ongeveer 35 km van Rimini gelegen. We hadden de hoop dat dit plaatsje niet al te druk zou zijn en de camping had goede recentie’s gekregen op de ASCI app, dus dat moest goed komen.
We moesten vanaf Ferrara ongeveer 2 uur rijden over hoofdzakelijk provinciale wegen. We kunnen over de reis heel kort zijn; deze was niet echt om er iets over te schrijven. Het was vlak, rommelig, lelijke dorpjes en heel veel reclameborden en neonborden langs de wegen. Over de wegen gesproken; deze waren van een erbarmelijke kwaliteit. Het leek wel of er om de 10 meter bermbommen waren afgegaan, zo slecht was het wegdek. De camper geeft echter geen krimp en rijdt er comfortabel langs heen. Die dubbelasser van de Lambortinki bewijst nu zijn waarde qua vering en hobbels!
De sfeer van het oude Italie zoals we dit aan het GardaMeer proefden in Salo en Sirmeone was ver te zoeken. Maar aangezien we een paar dagen aan het strand wilden vertoeven, was de Adriatische Kust een doel op zich geworden. Toen we het dorpje Milano Marittimo in kwamen rijden werden we wel wat enthousiaster over dit plaatsje. Via een Veluwe-aandoenend boompalet kwamen we door een druk met vertier voorzienende hoofdstraat. Veel winkels, kroegen, restaurants, hotels en terrasjes waren er te zien. Helemaal aan het einde van de doorgaande weg, zagen we een groot neon-bord met de naam van onze camping erop. Villagio Pineta Campeggio reden we op en meldden ons bij de receptie. Hartelijk ontvangen en bij inchecken riepen we meteen dat we 3 nachten wilden blijven. Dat dit wat te voorbarend bleek, konden we toen nog niet weten. We mochten een plek uitzoeken, maar aangezien zij vonden dat onze camper erg groot was, waren er maar een tweetal plekken waar onze camper op paste. “Dat zullen we nog wel eens zien”, dachten wij beiden.
De plekken mochten we eerst wel per voet gaan verkennen, maar de camper moest bij de receptie blijven staan. Geen probleem; we lopen er wel even heen! De dame zei nog tegen ons dat de beide plekken wel aan zeezicht-zijde waren, dus mooie plekken!
Bij die gedachte zagen we ons al staan met de camper op het strand helemaal vooraan bij de camping met direct uitzicht en toegang op zee.
Aangekomen bij de voorgestelde plekken, vonden wij deze vreselijk! We stonden pal tegen een concentratiekamp-hek met prikkeldraad erover heen en aan andere kant van hek was meteen een strandtent met mogelijk late geluidsoverlast. Dit leek ons geen goed idee. Maar zoals bij zovele plekken in Italie staat alles hutje-mutje op elkaar en leek het wel dat onze camper nergens zou gaan passen. Wij zoeken naar een plek en uiteindelijk ook gevonden. Het paste precies, maar we moesten wel een beetje lepelen om goed te staan. Ook konden we maar net onder de bomen met de camper komen, dus het was niet royaal allemaal. Het feit dat er veel plekken inmiddels leeg waren en de camping al bezig was om alles op te ruimen aan het einde van het seizoen, kwam de algehele ambiance niet ten goede van de camping. Na uiteindelijk de plek te hebben geaccepteerd en onze camper te hebben opgehaald bij receptie konden we ons gaan installeren. Nadat we dit gedaan hadden, wilden we eerst gaan zwemmen in het zwembad van de camping. Gesloten! 28 graden en niet kunnen zwemmen. De zee was namelijk nogal wild en had code rood om in te zwemmen. Een no-go zone dus!
Dan maar eerst even op scooter het dorpje verkennen en een leuk restaurant uitzoeken om even te lunchen. Dit was een voltreffer! Wat een heerlijke gerechten hebben we daar gegeten en wat was het gezellige plek om te zitten. Miriam had als starter een Salade Caprese met Crudo ham en een beetje goede olijfolie. Daarna had ze risotto met Zeevruchten. Hier ging ze helemaal uit haar dak van, zo lekker vond ze het. Ik had tagliatella met een heerlijke rode saus en daarna gegrilde kipfillet met rucola en parmezaanse kaas. Jaaaa, ik hou van mager eten….
Daarna wilden we even wat boodschapjes doen in de minimarket van de camping. Gesloten, maar je kon nog wel de laatste aanwezige artikelen kopen. Een supermarkt in Eritrea is er een walhalla bij; wat een groot wit licht al die lege vitrines en niets te koop behalve schuursponsjes en een arsenaal aan tandenstokers en inlegkruisjes!
Wat een domper deze camping. Maar aangezien het strand er goed uitzag en uiteindelijk onze camper met de rug naar de andere caravans stond, hadden we wel alle privacy van de wereld, maar wel uitzicht op Colditz hekken!
Heerlijk geslapen daar en de volgende dag zijn we overdag naar het strand gegaan en hebben een superdag gehad. Heerlijk gelegen op onze eigen stoelen en tussen de middag een kleine lunch bij strandtent genoten. In de middag nog lekker een paar uur siesta gehouden op het strand om aan het einde van de middag voor onze camper een lekker drankje te hebben genuttigd. Voor Mirrreke een heerlijke Mojito gemaakt en vervolgens ons daarna gaan douchen om uit eten te gaan in het plaatsje.
Het restaurant wat we hadden uitgezocht zag er gezellig uit en er was ook nog eens live muziek. Een soort lokaal Trio Henk en Henk trad daar op en we hebben werkelijk in een deuk gelegen wat voor reportoire en de wijze waarop ze dit speelden aan ons voorschotelden. Echt….wat kun je dan weer verlangen naar je eigen Trio Henk en Henk!
Ook hier was het eten erg lekker. We kozen voor een arrangement met uitsluitend visgerechten. Was prima en ook een erg leuke avond gehad.
De laatste avond aan de Adriatische kust zit er op als we naar bed gaan. Morgen staat de rit naar San Marino op de planning. Allebei zijn we hier nog nooit geweest, dus we willen het een keer meemaken. Nog 1 nachtje slapen…
Camperjoy 