11-13 November 2016: Hoch Elten (Emmerich am Rhein)

Dit weekend zal voor ons het laatste weekend zijn dat we dit jaar met de camper weggaan. De komende weken worden drukke weken, zeker voor Miriam met haar Gloss Haarstudio. Daarom gaat de Lambortinki na dit weekend in winterslaap. Altijd jammer als het camper-seizoen er weer op zit, maar ook dit jaar zijn we weer regelmatig in staat geweest om ook in de weekenden erop uit te gaan. We hebben een prachtig seizoen gehad, maar nu dit laatste weekend staat het camperen in het teken van ziekenbezoek. Mijn broer wordt geopereerd aan zijn knie in Emmerich am Rhein te Duitsland en wij vonden dit een goede reden om hem eens te bezoeken in het weekend in het St. Willibrord Krankenhaus. Na ons werk direct de camper gestart en op pad! Bijkomend voordeel was dat we zodoende ook het Sint Maarten bij ons voor de deur moesten missen. Fantastisch voor de kinderen, maar nu we er toch niet zijn; ook wel eens fijn!

De camperplaats die in Emmerich is, heeft geen voorzieningen en is dus derhalve gewoon een grasveld aan het einde van het dorp Hoch Elten. in de plaats Emmerich is ook nog een camperplaats in de haven, maar deze was dit weekend gesloten. Met scooter bij ons is de reisafstand tussen Hoch Elten en Emmerich geen probleem, dus we besluiten om in Hoch Elten te gaan staan op het grasveld aldaar. De reviews op http://www.campercontact.com wezen erop dat bij nat weer de grasmat erg zacht kan zijn en daarom leek het ons niet verstandig om op het gras te gaan staan, maar dan maar op het asfalt. Dit is alleen mogelijk als het niet druk is op de camperplaats. Nu zou je verwachten dat medio november, met een temperatuur van om en nabij het vriespunt, alsmede grijs en grauw weer, dat er dan geen campers zouden staan. Fout gedacht! Bij aankomst vrijdagavond stonden er al zo’n 6 campers en al deze voertuigen hadden hetzelfde besluit genomen; op het asfalt blijven staan. Dit maakte dat wij uiteindelijk nog een plekje moesten zoeken waar we konden staan, want de camperplaats is niet al te groot. Zeker niet als alleen het asfalt maar de oppervlakte is waarop je kan staan. Achterin de camperplaats was nog een plekje waar we de Lambortinki konden parkeren.

Nadat we hem goed waterpas hadden staan, begon omstreeks 19.30 uur voor ons de avond. Miriam had heerlijk gekookt in camper en nadat we alles hadden opgeruimd en afgewassen, hebben we lekker onze TV en Mediaspeler aangezet om een filmpie te kijken.

Echter; na 2 uur begon opeens het controlepanel van onze camper te piepen en rode lampjes die begonnen te branden. De accu was leeg! We staan helemaal los en dus moeten we het doen met de stroom die in de accu zit. We dachten dat dit ruim voldoende was voor een weekendje weg, maar nee dus! De ontlading van de accu kan mogelijk sneller gaan nu het buiten zo koud is, maar ook kan ie gewoon kapot zijn. Dat zou balen zijn!

Het stroomverbruik binnen is hoofdzakelijk voor een paar lampjes in de camper, de LED-TV en mediaspeler en nog een beetje electriciteit voor de verwarming, die overigens prima op gas aan het branden was. Maar door de accustoring viel ook de verwarming uit. Wat hier het verband mee is, weten we niet precies, maar koud kregen we het wel!

We besloten om lekker naar bed te gaan en morgen rustig aan te doen met stroom omdat we toch  de hele dag op pad zijn. De daglichtpanelen op het dak zouden dan de accu vast wel weer een beetje vol krijgen, was de verwachting.

De volgende ochtend lekker gedoucht, totdat wederom de alarmgeluiden er waren. Fijn dat we toch fris en gesoigneerd de dag door konden brengen. We komen erachter dat mogelijk ook de De-ice installatie van de gasflessen oorzaak zijn van het sneller leeglopen van de accu’s. Deze de-ice gebruiken we nooit, maar dit weekend dus wel omdat we ook dachten dat het mogelijk storing was door bevroren Propaan-gas in de gasbun.

Wij in ieder geval na het ontbijt lekker met onze scooter rond wezen rijden door de mooie groene omgeving en vanzelfsprekend door de winkelstraten van Emmerich geslenterd om te kijken of er nog iets moois te scoren was. Tussen de middag even geluncht aan de Rijn bij een nederlands restaurantje. We waren net te laat voor de lunch en daarom werd er voor ons niet meer gekookt. We konden wel nog gebakken aardappeltjes krijgen met een gehaktschijf (Frikandel heet dit in Duitsland). Was niet bijzonder, maar we konden er mee door!

Toen op bezoek bij mijn oudste broer Harry in het Ziekenhuis aldaar. Bij binnenkomst hadden wij een duffe en slaperige broer verwacht, maar hij was monter en goed spraaks. Uit de camper had ik een paar boeken voor hem meegenomen om de tijd te doden in het saaie ziekenhuis. Leven volgens Gijp, Topshow en Kees (van Kees Jansma) zouden de komende weken hopelijk wat lach op zijn gezicht kunnen toveren. In Duitsland blijf je 5 dagen in het ziekenhuis en vervolgens ga je daarna nog eens 3 weken intern in een revalidatiecentrum om snel te herstellen. Een dag na de operatie waren ze met Harry al begonnen met de revalidatie door een strek- en buigmachine om zijn been te monteren. RoboCop is er niets bij!

Na dit bezoek weer heerlijk de warmte opgezocht van de camper. Want wat was het waterkoud op de scooter. De tenen vroren eraf en de neus was volledig afgestorven en werd bijna zwart op het gelaat…Zaterdagavond super gezellig in camper gelezen en door de accuproblemen minimaal gebruik gemaakt van de verwarming. Vroeg onder de wol dus! Zoals jullie weten is het bed in de camper geen straf en hebben wij helemaal in coma gelegen totdat om 7 uur eens een ander klokkenspel begon te spelen dan de mijne; de omliggende kerken waren een heus concert begonnen en dus vroeg wakker. Weer rustig ontbeten en zagen we dat er weer campers bijgekomen waren. Ongelofelijk hoe druk het nog is. Het camperen is echt een way of living aan het worden voor veel pensionadas lijkt het. Wij kunnen niet wachten….

Zondag weer met scooter gereden in omgeving en opeens kwamen we via andere weg toch weer Emmerich binnenrijden. Nog even gedag gezegd bij broerlief en toen weer teruggereden naar camper. Daar de scooter weer opgeladen en klaar voor vertrek. Tot slot nog even een pannenkoekje gegeten bij pannenkoekenhuis te Hoch Elten. Was prima! Miriam en ik hebben geloof ik al ruim 10 jaar geen pannenkoek meer gehad, maar was goed te doen voor een keer! Na de lunch de camper gepakt en binnendoor weer naar Lelystad gereden om aldaar mooi op tijd weer thuis te zijn om Max Verstappen een weergaloze race te zien rijden. Heerlijk! Ook de warmte in huis was weer heerlijk om te voelen.

We gaan onze camper leeghalen, schoon maken en woensdag weer in de winterstalling zetten. De wegenbelasting schorsen natuurlijk en de komende maanden weer voorbereidingen treffen voor het komende jaar. We hebben de camper nu ruim 2 jaar, maar we zijn er superblij mee en vinden het flexibele reizen wat je met een camper kunt doen echt ideaal! We danken de Lambortinki en het jaar 2016 voor de prachtige reizen en ervaringen! Tot volgend seizoen 2017!!