12 t/m 14 oktober 2018: Laatste weekend en afscheid van de Lambortinki

Dit weekend was voor ons het laatste weekend van dit jaar dat we op pad gaan met onze trouwe vriend, de Lambortinki. De komende weken komt het er niet meer van in verband met werkzaamheden aan ons huis en andere activiteiten op sociaal gebied. Dat dit werkelijk ons laatste weekend met onze camper “ever” zou zijn, was ook door ons niet verwacht. We hebben een paar weken geleden besloten om onze Eura Mobil Integra 680SB camper te koop te zetten op Marktplaats. Gedurende deze weken zijn er veel mensen geweest die de advertentie hadden gezien en ook best wel veel mensen die de advertentie als favoriet hadden opgeslagen. Het vermoeden was dan ook dat er wel binnenkort een potentieel geïnteresseerde zou komen kijken. Aangezien deze zich nog niet gemeld had voor dit weekend, hadden we nog wel zin om even weg te gaan door het mooie weer dat voorspeld was.

Vrijdag na het werk vlug wat kleren in de camper leggen, water vullen en de boodschappen voor dit weekend in de koelkast leggen. We besluiten om naar een wat grotere camping te gaan dan normaal, aangezien de natuurkampeerterreinen in de regio inmiddels zo vaak door ons bezocht zijn, dat het ons ook wel leuk lijkt om iets anders te gaan bezoeken. Dat is Camping de Scheepsbel in Doornspijk geworden. Lekker in de buurt, maar toch in een andere omgeving. Zoals jullie weten, het liefst in de bossen en deze camping voldoet daar ruimschoots aan. Direct in het bos lopen vanuit je camper en meteen de prachtige natuur in. De kleurschakeringen van de ontluikende herfst in de bladeren van de bomen, de geur van het bos en de mooie paden om over te lopen; Super!

Dat dit weekend werkelijk totaal anders zou verlopen als gepland hadden wij ook niet verwacht. Na een relaxte avond op vrijdag, ontvingen wij een appje van ons nichtje Denise dat ze de volgende dag wilde langskomen met haar vriend Daniel om wat afleiding te vinden in ons gezelschap. Deze week was een studie- en klasgenoot uit het leven gestapt en het verdriet dat er bij hun was, moest even een luisterend oor vinden om hun emoties te delen. Zaterdagochtend ben ik dus maar op de fiets naar het dorpje Doornspijk gereden om wat extra boodschappen te doen. In mijn eentje op pad met de e-bike en in de tussentijd ging Miriam met Joep wandelen in het bos. Aangezien ik geen GPS bij mij had, bleek achteraf dat ik nogal omgereden was om in Doornspijk te geraken.

Bij de Spar Supermarkt in Doornspijk even wat boodschappen gedaan en in ruil voor een YouTube filmpje opnemen voor een stroopwafelbakker in de winkel, kreeg ik 4 grote verse warme stroopwafels mee voor de visite. Was leuk om het filmpje te maken op verzoek van de bak-goeroe “Bakken met Niels”. Deze vrolijke koekenbakker vroeg of ik in een bepaald accent een video-opname zoud willen doen. Voor mij was een fransman die erg leuk en overdreven een filmpje liet opnemen. Daarna was ik aan de beurt. Aangezien ik uit Lelystad kwam, moest ik in het Amsterdams (hoezo vooroordelen?) zijn nieuwe boek aanprijzen en iets vertellen over de heerlijke stroopwafels. Nou…dat waren ze ook, dus ik hoefde niet eens te liegen…

Daarna vlug weer terug naar de camping fietsen en wachten op ons nichtje en vriend. Toen ze aankwamen hebben we hun heftige verhalen van deze week aangehoord en geprobeerd om ze op te beuren. Dinsdag 16 oktober is de uitvaart van hun klasgenoot en voor hun is het de eerste crematie zo triest en zo dichtbij, dus de impact is groot. We lunchen ondanks de emoties gezellig met elkaar en besluiten we om samen nog een wandeling te gaan maken en even nog met de drone te vliegen op de zandverstuivingen van De Haere natuurgebied in Doornspijk/Nunspeet.

Vlak voordat Denise en Daniel bij ons waren, werden we opeens gebeld door een man uit Friesland, die interesse had in onze Lambortinki. Of hij woensdag kon langskomen om de camper te bekijken. Dat kwam ons niet uit ivm de werkzaamheden van ons beiden, dus gaven we aan of hij dan niet beter naar de camping kon komen. Dan kon hij de camper in vol ornaat zien staan. Zo gezegd zo gedaan en net nadat onze visite wegging, kwamen deze mensen naar de camper kijken. Erg leuk om te zien hoe enthousiast ze waren, onafhankelijk van elkaar. Mir liep met de dame door de camper, terwijl de man en ik rondom de camper liepen en ik van alles kon vertellen over het wel en wee van dit o zo geliefde voertuig. Het voelde wel een beetje dubbel; al die mooie herinneringen en reizen en nu dan besluiten om hem van de hand te doen.

Samen nog een koffie en thee gedronken en nog wat gesproken over wanneer ze besluiten wat ze gaan doen. Ze wilden er nog een paar dagen over nadenken en uiterlijk woensdag zouden ze het laten weten. Ook zij hadden heftige tijden meegemaakt en waren ook toe aan weer vertier en rustig vaarwater. Hun eerdere camper was voor hun neus afgebrand naast hun huis door een vuurpijl bij een evenement. Afschuwelijk! Twee weken geleden hebben ze hun huis in Spanje verkocht en weer naar Nederland verhuisd. Vervolgens een huis gekocht in Friesland en nu midden in de verhuizing. Afscheid genomen van elkaar met de afspraak dat we sowieso wat zouden horen, ook als ze onze camper niet wilden kopen.

Dat was namelijk voor ons belangrijk om te weten, aangezien we anders aanstaande zaterdag de camper te koop zouden zetten bij World Next Door, de campermakelaar in Lelystad. Een goed en betrouwbaar adres en daar kon dan de camper staan totdat hij verkocht zou worden.

Door alle opwinding van de zaterdag met deze bezoeken, hebben Miriam en ik samen de hele avond lekker buiten gezeten voor de camper en besproken wat we gaan doen als alles volgens plan verloopt. De zwoele temperatuur en de sambucca zorgde ervoor dat we warm en knus onder de luifel zaten te genieten van wellicht onze laatste avond samen met deze camper. Toch weemoedig…onze eerste eigen camper met al dat plezier dat we ermee hebben gehad! En nooit ons in de steek gelaten.

Tot 22.15 uur buiten gezeten en toen maar naar binnen gegaan voor de laatste nacht dit seizoen in de camper en dus ook misschien wel ooit in de Lambortinki. Raar.

Zondagochtend lekker rustig wakker geworden en alles opgeruimd om tijdig naar huis te gaan. Daar alles weer uitgepakt en de rest van de zondag lekker thuis gebleven.

Zoals jullie al misschien vernomen hebben op Facebook of Instagram, hebben we inderdaad de camper verkocht en komen de nieuwe eigenaren de EuraMobil aanstaande zaterdag ophalen en overschrijven. Dan zijn we even camperloos…ook raar!! De komende weken en maanden gaan we op zoek naar onze Lambortinki II. Dat deze naam ook aan de nieuwe camper wordt gegeven staat vast. Maar wat voor camper het gaat worden weten we nog niet precies. Zeer waarschijnlijk gaat het een iets lichtere camper worden met normaal B rijbewijs en een iets andere indeling dan de Lambortinki I.

We houden jullie op de hoogte van de vorderingen en zullen het nieuwere exemplaar in ons blog dan ook introduceren binnenkort. We gaan de EuraMobil missen en de nieuwe eigenaren zullen er hopelijk minstens net zoveel plezier mee beleven als dat wij gedaan hebben. Aan al het goede komt een eind….maar de story continues…