Auteur: martin&miriam

1 Juni 2019: Camping Les Eymes in Meadre (Parc Nat. Du Vercors – Frankrijk)

/ martin&miriam / 8 reacties

We hebben er zin in vandaag! Samen gekeken welke richting we op gaan en vooral hoe we dit gaan doen; over hoofdwegen of kleinere wegen? Doordat we vooral de omgeving willen zien besluiten we over de boerenweggetjes te gaan en over de bergen i.p.v. er omheen. We hebben de tijd en besluiten om te stoppen met rijden op het moment dat 1 van ons er genoeg van heeft. Nou…vandaag hadden we er geen genoeg van! Wat een prachtige natuur en wat een mooie vergezichten om ons heen tijdens de rit van vandaag.

Maar eerst moesten we vanmorgen na afscheid te hebben genomen van de buren op de camping en de camping-eigenaren. Alles was mooi op tijd en opgeruimd en klaar voor vertrek. Dat liep even anders…doordat we vast kwamen te zitten in het nog te natte gras en zachte grond. Een tweetal weken geleden in deze regio regende het met bakken uit de lucht en pas de laatste 5 dagen begint het voorjaar hier echt een beetje op gang te komen. Goede timing dus om in deze week er te zijn, want wij hebben de 3 dagen hier temperaturen gehad van 25 graden. Vandaag zou het 31 graden worden, dus ook nu goed timing om weg te gaan. Maar we hadden dus hulp nodig bij het wegrijden van onze plek. Maar ja…hoe doe je dat en wat heb je daarvoor nodig? Normaal zit er een sleepoog onder de auto, maar dus niet bij campers. Daar moet je een plastic kapje weg klappen en daarachter zit een gat met schroefdraad. Daarin moet je dus een speciale trekoog indraaien.

Trekoog

Maar die hadden we niet en dus konden we niks. Ook de campingeigenaar had niets om dit op te lossen. Zijn suggestie met een gulle lach was, dat wij dan maar nog een paar dagen op de camping moesten blijven. Zover kwam het niet, want onze zwitserse buurman had wel zo’n trekoog en deze was nog net niet van de camping weggereden, dus net op tijd konden we het kunstje klaren. Snel maar zo’n trekoog zelf kopen en in onze camper opbergen.

Maar goed, we waren op weg en via de navigatie hadden we een route ingesteld richting, nogmaals richting Aux de Provence. Dus dat is niet de bestemming, maar die kant gaan we op en we zien wel. Gezien hebben we zeker! Doordat we de navigatie hadden ingesteld op geen snelwegen, geen tolwegen, slingerden we dwars door boerengehuchtjes en door de bergen heen. Weggetjes waarvan je denkt als er een tegenligger komt, waar moet ik heen? Wel fantastisch om veel te zien, maar het schiet niet op en het rijden is inspannend.

Na een kleine 50 kilometer maar besloten om toch de hoofdwegen te berijden. Wat een prachtige route hebben we gereden. Ons spreekt dit landschap erg aan. Het doet denken aan Oostenrijk door de groene weilanden, glooiende heuvels, kenmerkende kerkjes in kleine dorpjes die tegen de heuvel gebouwd zijn, bossen en altijd op de achtergrond die enorme bergen met sneeuwtoppen. Dit is in de winter een wintersportgebied en dat zie je door alle skiliften, blokhutten en rodelbanen.

Tijdens de rit rijden we door het Parc Nature Regional Vercors. Dit park bestaat uit zachte valleien, diepe gorges en bergkammen. Wij rijden door het gebied de 4 Montagnes. Het plateau van de Vercors wordt ook wel het Fort genoemd, door de omringende steile bergwanden aan alle zijden. In het park is alles georienteerd op buitensporten, waarbij het milieu erg goed beschermd wordt en ondersteunt het park met name alle lokale producten vanuit deze regio. Hierdoor eet en drink je hier veel van (kaas)boeren uit deze streek. Vanuit vele eeuwen is bosbouw en veeteelt hier de hoofd-activiteit. Onlangs heeft hier een herbebossings-project plaatsgevonden waardoor Parc Vercors de belangrijkste boscomplexen heeft van Frankrijk. We vinden het hier echt geweldig! Ook is onze mening rondom de vriendelijkheid van de fransen bijgesteld. Ze zijn hier erg vriendelijk overal!

We stoppen regelmatig om fotos te maken en om Joep even uit te laten en nemen  echt de tijd voor de etappe van de dag.

Omstreeks 14.00 uur willen we een camping gaan zoeken waar we de komende 2 nachten willen gaan staan. Na een eerste camping te hebben benaderd, zagen we al dat dit niks voor ons was en zijn we doorgereden naar een kleinere camping net buiten Meaudre net buiten Autrans. Camping Les Eymes is klein en ziet er gezellig uit. Klein zwembadje, restaurantje, winkeltje en een prachtige plek met mooi uitzicht over de vallei. Het ontvangst was uiterst vriendelijk en behulpzaam tijdens het manouvreren naar de plek. Jammer was wel dat de camper iets beschadigd is door een tak die over de camper schaafde. Even ziek van, maar die dingen gebeuren en de schade valt mee.

Nadat we weer alles tip top buiten voor de camper op orde hadden, hebben we heerlijk in het zonnetje een lekker plankje gemaakt met een drankje erbij en zijn we vervolgens heul spontaan in een siesta gevallen. Kan allemaal!

Nadat we wakker werden met ons drieen, zijn we aan een wandeling begonnen door het dal en liepen we door de weilanden een rondje rondom de camping. Vlakbij de camping staken opeens een dertigtal koeien over de weg en we hebben hier even bij staan kijken hoe de boer met zijn hond de kudde in bedwang hield. Wij zijn al druk om een kudde van 1 hondjes goed in bedwang te houden, dus alle respect.

Doordat we in de bergen zitten, koelt het aan het einde van de middag behoorlijk af. We wilden buiten wat vlees op de grill leggen, maar helaas dat ging niet door, aangezien we op deze camping geen buitengas-aansluiting hebben (dachten we van wel), en een gasfles uit de bun halen is ook geen optie omdat de camper te dicht tegen een muurtje staat. Dan maar gewoon in de pan! Simpele maar lekkere maaltijd gehad en klaar voor om naar binnen te gaan en de deur te sluiten. Het avondje TV is gekomen….niet! De TV, Decoder en Satellietschotel doen het niet meer. Er ligt een zekering eruit. Maar welke? En waar? En dan? Hoe is die zekering eruit geklapt? Kortom; ook geen TV.  Dat is geen probleem, want we hebben elkaar en genoeg boeken bij ons in de e-reader. Komt goed.

Morgen gaan we voor het eerst een fietstocht maken tijdens deze vakantie. Door de vallei moeten we het aankunnen. We zijn de eerste vermoeidheid voorbij en komen beiden meer en meer in de relax-stand. Eerst hopelijk de nacht hier onder de dekens doorbrengen, want het is inmiddels gewoon kil. Ik voel een lepeltje-lepeltje aankomen…oh nee…lepeltje-teckeltje-lepeltje waarschijnlijk!

29 mei t/m 31 mei 2019: Camping Des Lacs in St. Jean de Chevelu (Savoie, Frankrijk)

/ martin&miriam / 9 reacties

We zijn afgelopen woensdag op tijd onderweg gegaan naar onze volgende bestemming, Rhone Alps en het departement Savoie. We ruimen alles op tijd op in Epinal en besluiten om niet via de tolwegen te gaan, maar lekker binnendoor en hopelijk langs en door leuke dorpen.

Ook besluiten we om voor 3 uur in de middag ergens te zijn en niet omwille van de bestemming ergens te komen. Er is geen bestemming! Zowel Miriam als ik moeten hier nogal aan wennen. Allebei kijken we vooraf waar we ongeveer willen komen, zoeken dan een leuke camping in die buurt uit en dan opeens is de camping de bestemming en niet meer de reis. Wel; op deze woensdag is het redelijk gelukt om hieraan gevolg te geven, maar nog niet helemaal. In ieder geval gaan we op pad en rijden we door de Vogezen richting de Elsas en dan door naar Besancon, door prachtige bosrijke gebieden en landbouwgebieden. Achter Besancon beginnen de bergen een beetje op te komen en moet onze camper wat harder werken om het tempo vol te houden. Maar dat gaat fantastisch. Vooral in de bergen merken we het verschil zowel met Eura Mobil, maar ook het verschil met voor het chiptunen en nu op dit moment. Het gaat echt geweldig en ook de stoelen in de camper zitten lekkerder en comfortabeler dan de vorige camper. Ook niet zo raar met een leeftijdsverschil van 15 jaar met deze camper.

Ook merken we dat de temperaturen oplopen! Niet van de camper, maar van de zon godzijdank! Het zonnetje wordt feller en we rijden nu al in een 18-19 graden buitentemperatuur, terwijl we met 12-13 graden vertrokken vanmorgen. Lekker hoor; hier kwamen we voor!

De reis verloopt erg voorspoedig en omstreeks een uur of 3 in de middag in het departement Savoie. Vorig jaar hadden we al het plan om hier naar toe te gaan, maar toen lagen de temperaturen zo laag dat we daar niet vrolijk van werden.

De Savoie behoort pas sinds 1860 tot Frankrijk en is een streek vol met kastelen (niet dat we daar op uit zijn) en een ruige maar zeer fraaie natuur. Ook de barokkerken vanuit de roomse kerk zijn hier veel te zien. Ook hier zijn we niet naar op zoek, maar ze zijn wel erg mooi als je ze tegen komt. Op sommige plekken lijkt de tijd hier wel stil te hebben gestaan. Maar vooral om de natuur is het ons te doen. Mooie bosgebieden wisselen af met berg-massieven, prachtige meertjes, vennetjes en piepkleine dorpen.

Ook het toerisme is hier nog niet massaal te noemen, maar de toeristen die je hier ziet, zijn met de natuur bezig. Raften, parasailing, kano varen, mountainbiken en wandelen. Op de camping loopt iedereen ook met mooie open-air Birkenstocks en rugzakjes. Wij lopen met poepzakjes. Voor Joep! De teckel is weer in betere doen en door de medicijnen eet en drinkt hij veel meer, wat weer leidt tot meer sanitaire stops. Maar we merken dat Joep weer de oude begint te worden. Hij kwispelt weer meer en de beste barometer om te weten dat het goed gaat met de directeur, is als hij bij wakker worden en eerste contact weer ouderwets op zijn rug ligt te krioelen. Het zal nog wel beter gaan als hij morgen mag stoppen met al zijn medicijnen. Vandaag contact gehad met de dierenarts en ondanks dat de oorzaak niet gevonden is, wijzen alle testen uit dat Joep gezond is. We denken dat hij toch vergiftigd is geweest door iets tijdens het uitlaten die dag. Maar blij dat het goed met het baasje gaat…

Oorspronkelijk wilden we naar het Lac du Bourget, het grootste natuurlijke meer van Frankrijk. Maar onderweg daar naartoe zagen we ook een ander kleiner meertje met daaraan een charme camping; Camping Des Lacs! Geen woord te veel gezegd in het camperboekje over dit gebied. Wat een leuke camping is dit en ligt direct aan een klein visvijvertje en een zwemvijver. Op de achtergrond de bergen, groene weiden, grazende bruine koeien en bossen. De plek die we uitzoeken op de camping is ook perfect! De camping heeft een aantal hellende plekken en een middenveld dat wel vlak is. We besluiten om daar te gaan staan, aangezien je vanaf dat plekje mooi uitzicht hebt op de bergen. Dat is tenminste de reden die ik Miriam gegeven had. De werkelijkheid was dat je vanaf die plek een goed satellietontvangst hebt en dus in de avond lekker TV in de camper kunt kijken. Je kunt ervan vinden wat je wilt, maar wij kijken graag hersendood naar de TV. Zoals ze in mijn twente zeggen; dom kiekn!

Nu verwachten jullie natuurlijk een overvloed van activiteiten van ons, nu je leest wat in dit gebied allemaal kan en gebeurt. Ik kan jullie uit die illusie halen; we hebben nu 2 dagen niets gedaan, behalve luieren, eten, drinken, lezen, met Joep wandelen en zwemmen in de vijver. Tenminste Joep dan! Na 2 dagen komen we erachter dat honden helemaal niet mogen zwemmen in de beide vijvers. Nu weten we waarom niemand echt vriendelijk was tegen ons als wij aan het genieten waren hoe de stokjes uit de vijver werden opgehaald door onze olympische zwemmer Joep van den Hoogenband.

De camping loopt op woensdag wel voller en voller omdat de fransen en zwitsers allemaal een lang weekend hebben. De franse taal beheersen we echt niet, maar we doen ons best bij onze buren. Dit zijn wat oudere mensen uit Geneve met 2 prachtige campers die gezellig tegenover elkaar staan en wij er pal naast. Erg aardige mensen, maar communiceren blijft lastig omdat zij ook geen engels spreken.

We vermaken ons hier kostelijk op deze zeer nette camping. We waren erg moe van het werken de laatste tijd en wilden gewoon vegeteren in de eerste week. Nou, dat is aardig gelukt. We lopen een paar keer per dag naar de meertjes en rondje met Joep. We hebben ook onze fietsen meegenomen, maar dat gaat hier niks worden. Steile hellingen en geen stukje vlak wegdek te vinden. Kortom; deze dagen niet zoveel gedaan. Ook ben ik weer met de drone in de weer geweest en heb ik mooie beelden van de camping en omgeving op 125 mtr hoogte kunnen maken. Thuis maar proberen er mooie clip van te maken.

Wat ook aardig gelukt is zijn de kookkunsten van Miriam uit onze kleine keuken in de camper. Tjonge die kan een drol van Joep nog smakelijk maken! We hebben de eerste avond heerlijke zalm met asperges, pesto en pijnboompitten gegeten, afgetopt met een laagje gruyere kaas en 30 minuten in de oven. Was super! Vanavond hebben we vegetarische pasta gegeten, bomvol met groenten en verse tomatensaus gemaakt. Als sidedish ook nog Salade Caprese en plakken aubergine met knoflook in de oven met daarop een plakje italiaanse kruidenkaas. Zag er allemaal top en smaakte ook zo. Wat ons elke vakantie weer opvalt is dat we overdag weinig tot niets snaaien. Gewoon gezond bezig..

Ook lekker natafelen buiten onder de luifel na de maaltijd met een Nespresso, Sambucca of Limoncello.

Later op de avonden koelt het aardig af en gaan we omstreeks 21.00 uur naar binnen in de camper om even nog TV te kijken. Maar eerlijk gezegd in deze dagen buiten leven en met de warmte, het is hier 25 graden en zonnig, vallen de luiken omstreeks 22.00 wel dicht. We slapen met de berglucht en lekkere matrassen hier als beren in de winterslaap. Lekker hoor!

Morgen pakken we alles weer in en gaan we op pad naar nog weer een zuidelijker stukje Frankrijk. Zeer waarschijnlijk rijden we de Route Napoleon richting het zuiden, maar we kunnen ook best besluiten om nog een paar dagen in de bergen te blijven rondhangen. Dit is wel onze habitat tijdens de vakanties. Aan zee trekt ons niet zo, dus de Cote d Ázur zal het niet worden, maar de Provence gaat hem waarschijnlijk wel worden. Of steken we door de alpen binnendoor Italie binnen? We weten het nog niet! Dat is het mooie van de camper en waar het mooiste weer is, heeft de beste kans. Jullie lezen het!

27 + 28 mei 2018: Hartje Groen in Schaik (NL) en Parc de Chateau in Epinal (F)

/ martin&miriam / 3 reacties

We zijn eindelijk maandagochtend op pad gegaan met de camper, na enige vertraging door onze trouwe viervoeter Joep. De afgelopen dagen stonden in het teken van het herstel en welzijn van deze vriendelijke teckel. We zouden afgelopen zaterdagmorgen op vakantie gaan, maar toen ik vrijdag godzijdank een uur eerder thuis was dan gepland, trof ik Joep in zeer zieke toestand aan onder een boom in de tuin. Bij thuiskomst vond ik al raar dat Joep mij niet uiterst enthousiast kwispelend tegemoet liep. Toen ik ook zijn naam riep en geen Joep op mij afliep, liep ik maar even de kapsalon van Miriam binnen om te vragen waar de eminentie was. “In de kamer” zei Mir. Echt niet, riep ik!

Toen maar de tuin ingelopen en zag ik Joep als een voddenpop onder de boom liggen. Hij keek raar uit zijn ogen, kwam niet overeind en toen ik hem oppakte schrok ik hoe slap hij was. Ook geen kwispelend staartje, helemaal niets. Dierenarts gebeld en in allerijl naar de praktijk gegaan en daar heeft hij paar uur aan infuus gelegen, bloedtesten gedaan en medicijnen gekregen. Oorzaak van al dit ongemak is tot de dag van vandaag niet duidelijk. Gezien het feit dat Joep aan de prednison zat en antibiotica kreeg, zei de dierenarts dat hij maandag nog meer testen wilde doen. Nog niet op vakantie dus!

Het was sowieso een rare week door alle drukke werkzaamheden en woensdags dat Miriam in paniek gebeld werd met de melding dat haar vader op zijn fiets was aangereden door een automobilist. Niet zijn schuld, maar hij lag mooi in de ambulance met open wond bij oogkas (6 hechtingen), gekneusde ribben, scheurtje in schedelbasis en overal bont en blauw. Miriam wilde die woensdag allerlei “vrouwendingetjes” doen voor de vakantie, maar daar was dus niets van gekomen. Naar het ziekenhuis om haar vader en moeder bij te staan. Nu dan ook nog eens Joep in de lappenmand, dus we zeiden tegen elkaar; alle ellende komt in drieen, dus er gaat vast nog wat gebeuren.

Uiteindelijk konden we in samenspraak met de dierenarts op vakantie maandagochtend.  Omstreeks 9.30 uur gingen we dan ook op pad. We wisten niet waarheen we zouden gaan, ook omdat overal in Europa het weer zo onbestendig was. Dan kunnen we net zo lief in Nederland blijven was ons credo. Zo gezegd zo gedaan, want het zag ernaar uit dat er deze week een paar mindere dagen zouden komen, maar dat dan voor het komende weekend de weersverwachtingen erg goed zouden zijn. Wij dus op pad richting Schaik in Noord Brabant. Daar wilden we camping Hartje Groen gaan bezoeken. De website zag er erg uitnodigend uit en qua ligging zoals wij dat graag hebben; midden in de natuur. Toen we aankwamen herkenden we opeens deze camping van TV. “De leukste Camping van Nederland” heette het programma. Wat ons betreft hadden ze deze verkiezing wel mogen winnen, want wat was dit een leuke camping zeg! Alles wat je daar zag was met persoonlijke aandacht gedaan of gemaakt. Veel liefde zat in deze camping. Het ontvangst was keigaaf, om maar in brabantse sferen te komen… Er zat een erg leuk grand-cafe bij; de Boshut!, Waar je gezellig kon zitten en ook heerlijke biertjes op de tap en goed eten. Daar houden we van! Plus ook de plekken die er goed uitzien op de velden van de camping.

Direct naast de camper konden we een zwemvijver bekijken en aan de andere kant liepen we de bloementuin in, die Hartje Groen heeft aangelegd, samen met een bioloog. Bloemenvelden, kruiden, vijver, insecten en een meanderend paadje om langs alles te lopen. Joep gaat inmiddels veel beter en ging zowaar direct zwemmen in de vijver en kwispelt er weer lustig op los. Door de medicijnen is ie wat duffig, vinden wij, maar nu we weer in de natuur ronddarren is ie weer erg levendig en dankbaar voor dat ie mee mocht.

Lekker samen met Miriam wandeling gemaakt en heerlijk voor de camper gezeten en gelezen, drankje, hapje en likeurtje na afloop van een erg lekkere maaltijd. Altijd weer bijzonder hoe Mir uit dat kleine keukentje de lekkerste risotto, ratatouille en kip kan klaarmaken.

Alleen toen kwam opeens het derde stukje ellende waar we het eerder over hadden de kop op zetten. Een telefoontje van Miriam haar moeder. Het slechte nieuws was dat Oom Henk was overleden. Aangezien we mooie herinneringen aan Oom Henk en Tante Ria hebben, waren we beiden er verdrietig over. Mir heeft nog even met haar tante gebeld om haar te condoleren en te horen hoe e.e.a. toch kon gebeuren. Het komt er op neer dat Oom Henk eigenlijk plotseling is weggevallen. Een mooie dood voor Oom Henk, maar voor de gezins- en familieleden toch een beetje te snel.

Het weer slaat ook om in Nederland en dan besluiten we om toch maar dinsdag (vandaag) de rit naar het zuiden van Frankrijk te maken. Het weer is daar toch wat stabieler en aangenamer dan hier. Ook omdat volgende week ook in Nederland het weer slecht blijft. Dus vanmorgen alles weer ingepakt en weer op pad gegaan met de Lambortinki 2.0.

De rit verloopt voorspoedig en wat een wereld van verschil qua rijcomfort nu de camper ook is ge-chiptuned.

We rijden de hele dag door en komen halverwege de middag aan in Epinal, de Vogezen. Aankomst bij Parc de Chateau zag er anders uit dan de naam deed vermoeden. Het is echt een doortrekcamping en zo staat alles er ook bij. Klaar om morgen ochtend weer te vertrekken. Ook wij besluiten om niets buiten neer te zetten en geen luifel uit te draaien. Het weer is erg slecht en regenachtig. Ook onderweg was het weer verschrikkelijk. We zijn beiden erg moe en besluiten toch maar om in namiddag nog een wandeling met Joep te maken naar het kasteel van Epinal. Wat een lamlendige wandeling was dit zeg. Tegen berg op en futloos komen we in park aan en loopt Miriam de hele ronde rondom het kasteel.

Ik ben niet in mijn nopjes. Moe van het rijden, maar al maanden last van jicht, hielspoor, rugklachten en stront verkouden. Het loopt daarom niet lekker. Na deze wandeling terug bij camper nu het blog schrijven en is Miriam aan het kijken welke richting we morgen op gaan rijden. Zoals het er nu uitziet gaan we richting de Cote d’ Azur, maar of we dit via de franse alpen gaan doen of in rechte lijn naar het zuiden. Jullie lezen het binnenkort. We willen in ieder geval zon en lekkere temperaturen!

We komen nu vanuit het restaurant van de camping en hebben daar eenvoudig, maar lekker gegeten. Ook gezellig met een aantal nederlandse kampeerders gesproken over van alles en nog wat. We zijn veruit de jongsten op de camping en onderling lachen we over het feit dat wij, Mir en ik nog wel tot ons 78e jaar moeten doorwerken en dat zij nu al kunnen genieten van hun pensioen. Wij genieten altijd, overal en met iedereen als het moet. Genieten zit hem in kleine dingen en zeker nu je ook weer door het ontvallen van Oom Henk weet dat het zomaar voorbij kan zijn. Pluk de dag!

Zoals Miriam het zo treffend vanavond zei: Als je glas half leeg is, gooi het dan in een kleiner glas!

17-19 Mei 2019: Minicamping De Bulte in Tiendeveen en drone vliegen met Pieter

/ martin&miriam / 3 reacties

Eindelijk weer op pad met de camper! Dit weekend stond in het teken van groots gegeven 50steverjaardagsfeestje van mijn dierbare collega Linda. Ondanks dat ik al afscheid had genomen van mijn collega’s de week ervoor, door het beeindigen van mijn interim-opdracht in Hoogeveen, was ik uitgenodigd en konden we met mijn drentse collega’s even Linda in het zonnetje zetten.

Vrijdagavond na het werk dus direct op pad met de camper om daar kamp op te slaan op Mini Camping De Bulte in Tiendeveen, vlakbij Hoogeveen. We hadden de camping uitgezocht om alleen maar even 2 nachtjes te slapen en geen enkele verwachting of het ook een mooie of gezellige camping zou zijn. “Gewoon dichtstbijzijnde camping kiezen en als ze maar stroom hebben en water dan is het wel goed”, was het credo. Ook van de omgeving rondom Hoogeveen is niet echt bekend dat dit een toeristische trekpleister is, dus eigenlijk was het feest van Linda het centrale punt van dit weekend.

Zonder om Linda tekort te doen, moet ik zeggen dat het gewoon een fantastisch weekend was, rondom het feest van Linda. Wat hebben we genoten, ook omdat het weer erg lekker was!

Vrijdagavond bij aankomst op mini-camping de Bulte, viel al meteen op dat alles er keurig, netjes en verzorgd uit zag. We moesten ons melden bij een caravan op plek 1, want de eigenaren waren zelf niet aanwezig. Erg goed ontvangen door de stand-in receptie en we konden een prachtige plek uitzoeken op de beide beschikbare velden op de camping. De velden waren speels ingericht met groen-perken midden op het veld en zeer ruime plekken van minstens 100 m2. De liefde waarmee deze camping was ingericht en werd onderhouden, sprak ons zeer aan. Gezellige aankleding, Lekkere sfeer, niet moeilijk doen, geen lange lijsten met huisregels, maar gewoon een paar op het milieu gerichte wensen van de campinghouder waren goed weergegeven.

Het sanitair-gebouw was om door een ringetje te halen, de afwasplaatsen netjes en zelfs nog een minibibliotheek om boeken te lenen. Een wasmachine en droger aanwezig en een ijs-vitrine met heerlijke ijsjes. Een blikken potje naast de vitrine met de wens om toch wel het ijs af te rekenen en in het potje te doen. Prachtig dat het hier kan! In het westen wordt je vitrine, inclusief ijs gestolen en nemen ze het blikken potje ook nog mee. Hier dus niet; vertrouwen geven en dit niet beschamen!

Vrijdagavond heerlijk nog na het eten buiten gezeten en toen het tijd was om naar binnen te gaan en lekker nog even TV te kijken, begon de ellende met de satelliet weer. Geen beeld te krijgen. Dit kwam door de bomen achter onze caravan die het signaal blokte. Toen we de plek uit gezocht hadden, was dit al een discussie tussen Miriam en mij, maar zoals bij alle discussies tussen ons is het beter om je zegeningen te tellen en gewoon te doen wat ze zegt. Is voor de rest van het weekend ook beter…maar goed; geen beeld dus en ik ging niet meer de camper afbreken en verkassen. No way! Best lullig voor Mir, want die had bedacht dat als ik naar het feestje zou gaan, zij dan in haar eentje in de camper het Eurovisie Songfestival zou gaan kijken. Nou….die was niet blij….wint eindelijk na 44 jaar Nederland het festival, verpest een boom dit historische moment! Dan maar ouderwets lekker keuvelen en lezen in het weekend!

Zaterdagochtend lekker rustig wakker geworden van de fluitende vogels en de zon die door ons dakluik naar binnen scheen. We gaan vandaag fietsen, boodschappen doen in Hoogeveen en daar dan ook nog even lunchen in Het Postkantoor in dezelfde plaats. Dan weer terug naar de camping om daar te relaxen en een tukkie te doen.

Tijdens het fietsen rijden we door het Mantingerveld, een natuurgebied, stoppen we voor een korte wandeling met Joep en lopen we langs een plaggenhut uit 1650 toen dit nog echt een veengebied was. Het landgoedje rondom de hut geeft ook echt nog het gevoel van hoe vroeger het moet zijn geweest. Leuk om even gezien te hebben.

Nou….dat werd dus niks, want opeens stond er Pieter voor onze neus. Een prachtig ventje van 5 jaar, waarvan je nu al denkt; daar gaan we nog veel van horen in de toekomst. Geweldige gesprekken met dit menneke gehad en hij was om de duvel niet bang en zeker niet dom. Wat hebben we gelachen met hem en zijn kleine zusje Amy.

Pieter en Joep

Miriam en ik vinden het altijd erg leuk om te dollen en gesprekken met ze voeren en zo kwamen we ook op het onderwerp “ drone”. Pieter leek het wel wat en toen we zeiden dat ik een drone bij me had, toen was het hek los. Pieter is de kleinzoon van de campingeigenaar en deze Pieter Spielberg had wel zin in het maken van een mooie film. Hij wist te vertellen dat op de website van de camping ook een dronefilmpje stond, maar dat hij dat ook wel wilde maken. Met hem afgesproken dat ik de drone-piloot ben en hij de regisseur. Het woord regisseur past wel goed bij hem want het zit namelijk in zijn bloed. Pieter weet wat ie wil, hoe die het wil en vooral wanneer hij het wil. NU namelijk! Ik dus de drone spullen gepakt en wij gebroedelijk op een bankje midden op ons veldje zitten om  de drone te starten.

Maar Pieter ging mij eerst vertellen wat hij wilde hoe ik het moest filmen en het huis van opa en oma moest en zou er ook op komen te staan. Oh ja…en nu je er toch bent; hiernaast is de boomkwekerij waar mijn vader nu aan het werk is, die wil ook wel zo’n drone film van zijn kwekerij. Ook nu vertelde de kleine generaal Pieter hoe die het hebben wil. “ mijn vader moet er ook op, dus die moet je tijdens werk vlakbij filmen”. 

Nou…hoe duidelijk wil je het hebben als drone-piloot. Pieter nam ook geen genoegen om op afstand de drone te volgen; nee..hij wilde ook op het scherm meekijken en hilarisch was het moment toen ik even een draai met de drone maakte naar het land van de buurman. De hilarische woorden van Pieter waren: “Nee niet dat land filmen, dat is niet van ons en dat hoeft er niet op. Alleen de kwekerij!” De komende dagen ga ik proberen om de drone-beelden te monteren tot een mooi representatief filmpje voor op website van de camping. Het drone vliegen gaat steeds beter, dus goed om te weten ivm de komende vakantie!

Pieter “Spielberg” en ik samen de drone aan het besturen

5 jaar oud dit mannetje. Het hele weekend was hij veel bij ons en had hele verhalen en honderden vragen. Pieter en Amy hebben ons weekend nog extra glans gegeven. Moeder Petra kwam af en toe nog eens voorzichtig vragen of wij ze nog niet zat waren, maar als dat zo wel was, moesten we ze maar wegsturen. 

Zaterdagavond op het fietsje naar Hoogeveen voor een prima feestje en nogmaals afscheid genomen van de collega’s. Omstreeks half 12 was ik weer op de camping en direct in slaap gevallen. Miriam sliep ook al en toen Joep zag dat ik thuis was, keek ie even op, begroette mij allerhartelijkst en ging vervolgens weer op mijn plek liggen…dusss!!

Wijn brengt je van de kaart, maar bier vilt je!

De zondag is helemaal in gepaste sfeer doorgebracht rondom de camper. Ook nu waren Pieter en Amy regelmatig op bezoek en kunnen we over deze dag niet veel bijzonders melden. Toen Pieter vervolgens een beetje hyper en baldadig werd, toch maar even aan hem gevraagd om naar huis te gaan. Het kereltje was ontdaan en gaf toen we weggingen vanmiddag nog even 3 bloemetjes aan Miriam en een dikke kus!

Al met al was dit weekend een topweekend op een toplocatie Mini Camping de Bulte in Tiendeveen! Een goede generale repetitie voor de komende weken!

15 mei 2019: Focus op alle windrichtingen in Europa

/ martin&miriam / 4 reacties

 De afgelopen maanden hebben wij ons met name georienteerd op de driehoek Slovenie-Oostenrijk en Italie om onze volgende vakantie in door te bengen. Volgende week mogen we voor het eerst met deze camper een langere reis maken dan de paar weekenden die we ermee weg zijn geweest. We kunnen niet wachten en hij staat al klaar voor de start!

De Burstner Nexxo alias de Lambortinki 2.0

Het voorjaar in Nederland was, met uitzondering van de paasdagen, rondom koud, nat en guur te noemen. Zodoende nog niet veel met de camper weggeweest. We worden er allebei een beetje chagrijnig van, maar nu is dan de periode aangekomen om erop uit te trekken. Inmiddels ben ik klaar met mijn werkzaamheden en zit ik nu een paar dagen in vakantiestand. De komende anderhalve week nog wel een paar zakelijke afspraken, maar de druk is van de ketel om het zomaar te zeggen.

Nu ook blijkt dat de bestemmingen die we in gedachten hadden ook zo slecht eruit zien qua weersverwachtingen, zijn we maar op zoek gegaan naar wat betere vooruitzichten in onze omgeving. Maar we kunnen stellen dat we de locaties die we op weeronline.nl hebben voorgesorteerd nogal uiteenlopend zijn. We zitten in Spanje (Baskenland en Costa Brava), Engeland, Schotland, Wales, Scandinavie, Zuid Frankrijk en gewoon in Nederland blijven. Kortom; waar we terecht komen is nog niet duidelijk. En daarin zijn we nog niet echt de camperaars die niks plannen en wel zien waar we heen gaan. De voorpret van een bepaalde regio onderzoeken op internet of de route uitstippelen hoort nu niet echt bij camperaars. We werken eraan samen!

Hieronder hebben jullie een indruk van mijn weeronline-scherm:

Vanmiddag waren we samen vrij en hebben we in en rondom de camper nog wat laatste zaken gedaan om het komende weekend op pad te kunnen naar Hoogeveen. Daar viert een zeer gewaardeerde collega haar 50steverjaardag en we besluiten om daar maar een leuk weekend van te maken. Zin an! Zaterdagavond ga ik op mijn fietsje naar de feestzaal en Miriam blijft lekker in camper naar het Eurovisie Songfestival kijken en heeft gezelschap van onze eminentie Joep.

Over Joep gesproken! De fietsmand die we hebben voor hem, zit achterop en we willen eigenlijk dat Joep aan de voorkant zit met zijn mand. Kan hij lekker van zich afkijken en is ook voor Miriam beter om hem voor haar te hebben. Mir had op Marktplaats een prachtige mand gezien met ook een speciale ophangbeugel om aan een e-bike te kunnen bevestigen. Joep zweeft als het ware boven de voorvork en ligt lekker op een dekentje en heeft hekwerkje om zich heen zodat hij er niet uitvalt. Vanmiddag kwam de postbode met het pakket en heb ik het bevestigd op het stuur en heeft Miriam een proefrondje met onze vriend gemaakt. Hij vond het geweldig en kroelde het uit van genoegen. Was erg leuk om te zien en we hebben al weer zin om samen langere fietsroutes te maken. 

Joep en zijn nieuwe troon!

Voor mijn fiets heb ik een nieuwe bevestigingsset besteld voor mijn fietsnavigatie Mio Cyclo 305. We kunnen dus stellen dat we stapje voor stapje klaar zijn voor de vakantie. Miriam heeft het nog superdruk met de kapsalon, dus ik ben de komende weken Hennie Huisman voor haar; boodschappen doen, koken, Joep uitlaten en de camper klaarmaken voor vertrek.

We hebben er zin in! Jullie zullen de komende weken regelmatig kunnen lezen waar we zijn en Miriam zal weer vol overgave mooie foto’s gaan maken van al het moois om ons heen!

1 mei 2019: Chip-tuning van de Lambortinki 2.0

/ martin&miriam / 7 reacties

De afgelopen weken vele camper-forums gelezen, de ANWB geraadpleegd en een aantal bekenden die het wel hadden laten uitvoeren op hun camper gevraagd of zij tevreden waren over de effecten, was het voor mij wel duidelijk. Ik ga onze Burstner Nexxo, alias de Lambortinki 2.0 laten chip-tunen.

De afgelopen weken zitten dubben wat we gingen doen; de eerste vakanties afwachten of de camper een beetje makkelijk de bergen op komt, of toch maar meteen de camper laten chip-tunen? We vonden namelijk eigenlijk al dat de nieuwe camper veel comfortabeler en krachtiger reed als de good old Eura Mobil die we eerder hadden. Het verschil in bouwjaar 1999 naar 2014 is een enorm verschil qua rijcomfort. We hadden wel tegen elkaar gezegd dat we deze nieuwere camper echt helemaal naar ons zin wilden hebben, aangezien we er ook de komende jaren veel mee weg willen. Nadat we direct na aankoop van de camper meteen toch ook het e-bike fietsrek hadden gekocht en laten monteren, bleef die vraag om te chip-tunen door mijn hoofd spoken. 

De vele aanbieders pretenderen allemaal de beste software te hebben gemaakt voor de meest smooth-lopende motoren van de Fiat-Ducato serie. Na wat belletjes te hebben gemaakt en websites bezocht, kwam ik bij Go-Eco Chip-Tuning Harderwijk uit. Overzichtelijke website, goede reviews op de site, maar ook op forum’s en contactformulier ingevuld met de wens om mij te benaderen. Dit gebeurde maandag direct door een keurige bevlogen heer, Bryan Reyneke. Deze overtuigde mij zo goed onderbouwd, dat ik besloot om de afspraak maar te maken. Nu was ook nog het toeval dat hij in Lelystad, mijn woonplaats, op dat moment net klaar was met een andere klus en direct kon langskomen. Huh?? Hoef ik niet naar een garage of zoiets? Nee, hoor! Kan gewoon bij je voor de deur. Aangezien de camper bij ons op de oprit staat, kon het dus meteen uitgevoerd worden. Klasse! Ik blijf natuurlijk een klein kind waar het gaat om toys for boys, gadgets en alles wat op wielen gaat. Wil het meteen hebben.

De heer Bryan Reyneke van Eco-Go Chiptuning Harderwijk

In mijn middagpauze maar even naar mijn huis gereden en klaar was ie al. Certificaat erbij en uitdraai van de performance van mijn camper, dat het ook door erkend bedrijf is uitgevoerd. Goede uitleg gehad en ook werd aangegeven dat ik eerst maar een paar goede ritten moest maken, maar dat ik het effect direct ga merken. De camper loopt rustiger, vloeiender gasresponse en meer kracht onderin het koppelvermogen. We waren voor deze werkzaamheden ongeveer 300 euro kwijt en voordat 50 PK’s erbij gekregen en een veel gunstiger koppel qua trekkracht.

In de paar kleine ritjes die ik nu gedaan heb, merk ik inderdaad het verschil. Als een kind zo blij en kan nu helemaal niet wachten om de bergen in te gaan. Maar ja…om nu de Lemeleberg of Grebbeberg te doen, dat lijkt me niks. We wachten daarom met smart op onze komende vakantie over een paar weken. Oostenrijk, Italie en Slovenie, here we come!

5-7 April 2019: Landgoed De Wielewaal – Zeewolde

/ martin&miriam

Afgelopen vrijdagmiddag moesten we om 14.00 uur stoppen met werken om naar de begrafenis te gaan van een dierbare vriend van ons, Rene Boerebach. De afgelopen weken waren zo snel omgevlogen door alle commotie, zorgen en verdriet om het overlijden van mijn jeugdvriend, teamgenoot, collega, stapmaatje en elkaars getuige op ons beiden huwelijk. De laatste jaren door het stoppen van het voetbal minder contact, maar altijd goed contact. Rene is ook de bedenker van de naam van onze camper; de Lambortinki. De uitvaart werd bezocht door de vele mensen die van hem hielden, inclusief de gehele lokale voetbalwereld. Grote klasse (maar eigenlijk ook niet meer als normaal) dat alle voetbalverenigingen van Lelystad goed vertegenwoordigd waren. Op zulke momenten maakt de kleur van het shirt of de rivaliteit niets meer uit. Grote dank voor alle clubs en hun aanwezigheid. Dat was een toonbeeld van respect en waardering voor Rene, die oprecht Mister S.V. Lelystad ’67 mag worden genoemd met zijn 17 jaar in 1e elftal en all-time topscorer. De dienst was indrukwekkend en zeer druk bezocht. Veel verdriet en nog met de tranen in onze ogen zijn we direct na de uitvaart naar huis gegaan om er even een weekend tussenuit te gaan. Normaal gesproken zijn we vooraf erg veel met de camper bezig, maar door de toestand van Rene, hadden we ons hoofd er totaal niet bij om de grondige voorbereiding van het weekend goed te volbrengen.

Omstreeks half 5 in de middag waren we in de gelegenheid om de camper te starten en op pad te gaan voor het eerst in dit camperseizoen. De onlangs gedoopte Lambortinki 2.0 was de afgelopen weken vanuit de stalling goed onder handen genomen door een technische beurt, een nieuw fietsenrek, nieuwe luifel en grondig gereinigd. Alles wat dat betreft was vooraf goed gegaan. De tekortkomingen waren op het ander vlak. Jas vergeten, fleecekleding vergeten, weinig boodschappen meegenomen en de paar dingen vergeten uit koelkast thuis mee te nemen, kan ik mee leven. Maar tot grote schrik kwamen we erachter dat we bier waren vergeten mee te nemen. Godzijdank stonden er nog een paar biertjes in de camperkoelkast, dus we konden einde van de middag wel proosten op alle mooie dierbare momenten die we met Rene hadden gehad. Trust dich und ich liebe dich!

De keuze voor de Wielewaal was gewoon enerzijds lekker dichtbij van huis en tevens onze favoriet voor de weekendjes met de camper. Zeewolde klinkt niet zo toeristisch, maar zoals ook in de winter al gemeld in dit blog is de Wielewaal een prachtige omgeving om in de vertoeven. Midden in de natuur kun je vanaf de camping alle kanten op. Lekker wandelen met Joep en kiezen om over de dijk te lopen, over stranden, door de bossen en nu had Miriam ook nog nieuwe gebieden ontdekt, wandelend door moerasachtig gebied. Met nadruk zeg ik dat Miriam de nieuwe gebieden ontdekt had, want helaas heb ik wederom enorme last van hielspoor. Deze pijn in de voet maakt dat langere afstanden wandelen onprettig zijn. De nieuwe wandelschoenen zitten als pantoffels, maar na verloop van tijd gaat het niet echt meer. Miriam heeft daardoor veel alleen gewandeld met Joep.

Het was geweldig om te zien hoe blij Joep was toen hij mee mocht in de camper en bij aankomst bij de camping. Hij ging helemaal uit zijn plaat en was nogal drukkig tijdens de wandeling van vrijdagmiddag. Niet te stoppen en rennend achter alles wat bewoog in de bossen en struiken. De GPS tracker liep zelfs vast van alle loopbewegingen die geregistreerd moesten worden. Echt genieten, maar bij aankomst weer bij camper ging het licht uit! Geen kind meer aan!

Na eerst lekker gegeten te hebben, wilden we gezellig TV kijken, maar we kregen de satelliet niet aan de praat, terwijl ik ons abonnement bij Canal Digitaal op tijd weer had aangemeld. Liggen kloten aan de schotel en software, gebeld met klantenservice en uiteindelijk na 2 uur te hebben zitten wachten opeens beeld en geluid. We konden daarna direct naar bed, want ook bij ons ging het licht uit.

Heerlijk vinden we het om onder het warme dekbed ook nog in de slaapkamer TV te kijken. Maar door de warmte en de indrukken en emoties van vandaag werden we al snel rozig en zijn als een blok in slaap gevallen.

Zaterdagochtend na het ontbijt, douchen en aankleden is Miriam een lange wandeling met Joep gaan maken.

Ik bleef bij camper om de afwas te doen en vervolgens de hele garage van de camper leeg te halen, aangezien we niet tevreden waren hoe we hem hadden ingericht. Afgelopen winter hebben we de camper gekocht en toen niet echt veel aandacht eraan gegeven. Maar als je toch ziet wat je in 5 jaar camperen aan spullen verzamelt, heb je steeds meer ruimte nodig lijkt het wel. Te zot voor woorden en Mir had aan mij verzocht om nu eens goed alles in te delen. Bij de Burstner camper dealer had ik extra vloer-ogen gekocht om eventueel met sjorbanden zaken beter vast te maken.

Tjonge, tjonge wat kwam ik een hoop zooi tegen tijdens het opruimen en opnieuw indelen. Maar nadat ik drastische keuzes had gemaakt in wat weg kon, kwam Miriam net weer terug om te inspecteren wat ik dan allemaal weg ging gooien. Mir is net Malle Pietje; die kon ook niets weggooien en verzamelde ook een winkel vol met zooi. Na wat discussie over bepaalde attributen, kon ik de tas met spullen weggooien in de container. De garage ziet er goed overzichtelijk uit en alles wat op vloer moet liggen zoals stoelen, tafel, droogrek, stretcher voor Joep…(ja echt!) kon met sjorbanden en spin-elastieken vastgemaakt worden. Ook kwamen we in dit weekend er nog achter, dat de bestuurdersstoel nog veel meer instelmogelijkheden had, dan we dachten. Ik zit nu nog beter achter het stuur en ben er superblij mee!

Zaterdagmiddag hebben we lummelend en lezend doorgebracht buiten voor de camper, want het zou mooi weer worden. Dat viel op zaterdag tegen, maar uiteindelijk hebben we toch de hele dag buiten vertoeft. De avondrituelen waren hetzelfde als de avond daarvoor, dus daarover valt niet veel aanvullend over te vertellen.

Zondagochtend was het direct stralend blauwe lucht en konden we de hele dag voor de camper in de zon lekker lezen en tukkie doen. Mir ging weer met Joep op pad had een prachtige wandeling door de Laakse Slenk in het Hulkensteinse Bos aan het Eemmeer bij Nijkerk. De Laakse Slenk is een prehistorische waterloop waar archeologische vondsten uit verschillende tijden zijn gedaan. De slenk biedt ook volop kansen voor natte natuur. De  geschiedenis en de natuur langs een van de  geulen van de Laakse Slenk is beleefbaar gemaakt met een 4 km lange wandelroute. Prachtige poeltjes, vennetjes en moerassen zijn er te zien, met daarbij enorm veel verscheidenheid aan flora en fauna.

De oude waterloop Laakse Slenk had zijn oorsprong aan de rand van de Veluwe en liep via de tegenwoordige polder Arkemheen naar het westen. In het Hulkesteinse Bos zijn twee geulen van de Laakse Slenk aangetroffen. In het gebied zijn vuurplaatsen en kampementen gevonden, sporen van prehistorische bewoning. Daarnaast is er een kogge, een laat-middeleeuws scheepstype gevonden. En ook gaan er verhalen over een middeleeuws dorpje Ark dat hier ergens gelegen moet hebben.

Miriam was super enthousiast toen ze terug kwam van de wandeling.

In de tussentijd had ik de afwas gedaan en broodjes gebakken voor de brunch. In de middag helemaal niets gedaan, behalve vegeteren voor de camper. Toen ook onze lieve buurtjes thuis appten of we nog plannen voor de namiddag hadden, besloten we om die plannen op hun af te stemmen. Ze waren net terug van vakantie en de teckelbroertjes Joep en Kobus hadden elkaar gemist. Je moet toch wat verzinnen als legitimatie om weer een gezellige middag samen te maken! Pluk de dag! Voor je het weet kan het je laatste zijn!

Heerlijk gezamenlijk het weekend afgesloten met etentje en drankje en lekker bijgepraat!

Het volgende weekend zijn we weer van plan om na het werk naar de Wielewaal te gaan, maar dan nemen we de fietsen mee. Kunnen we ook het nieuwe fietsenrek proberen en lekker fietstochtje naar Nijkerk, Bunschoten en Spakenburg, wat letterlijk op fietsafstand ligt. Eerst weer weekje werken….

Onthulling Lambortinki 2.0 bestickering

/ martin&miriam / 1 reactie

Vandaag de nieuwe bestickering van onze Burstner Nexxo 728G camper. Speciaal als dank voor de bedenker van deze bijzondere naam: Rene Boerebach, mijn dierbare vriend en als getuige van mijn bruiloft destijds een speciale plek in onze harten.

De Lambortinki naam is afgeleidt van mijn achternaam en het bekende luxe italiaanse automerk, Lamborghini.

Wij houden deze naam voor de rest van camperleven in ere!

Fout
Deze video bestaat niet

10 Maart 2019: Teleurstellingen van een camperaar

/ martin&miriam / 10 reacties

Een camper kopen met daarbij als eerste de focus op het makkelijk mee kunnen nemen van onze e-bikes in de garage van de nieuwe camper. Niet meer een zwaar, log en lelijk scooter/fietsenrek achterop, zoals we die bij de Lambortinki I hadden. Onze zoektocht naar een andere camper was dus vooral gericht om dat probleem te voorkomen en dat onze fietsen droog en warm onderdak zouden vinden in de garage van onze camper. Wel; Die camper hadden we dus gevonden en we zijn daarom blij dat we dat we 2 weken geleden uit de stalling konden halen om de eerste 2 weekenden van maart heerlijk erop uit te gaan met onze Burstner Nexxo 728G, welke deze week zal worden gedoopt als de Lambortinki II. We zijn niet te houden om op pad te gaan, maar de eerste weekenden waren letterlijk in het water gevallen. Daarom toch maar thuis gebleven en zoals het er nu naar uitziet, kunnen we de komende weekenden ook niet gaan ivm werkzaamheden en andere plannen. Beetje jammer, dat wel.

Maar wetende dat het er de komende weken er niet van gaat komen, hebben we nu dan ook maar een aantal zaken geregeld die de camper nog zou moeten ondergaan voor het seizoen begint. Allereerst gaat onze camper volgende week nog nieuw luifeldoek krijgen, aangezien onze huidige doek was gescheurd. Keurig nieuw doek aangeboden gekregen toen we de camper in december hadden gekocht. Daarnaast willen we altijd bij aanvang van een nieuw seizoen een servicebeurt laten uitvoeren op de motor en campergedeelte. Ook moeten de gasslangen in woongedeelte van camper vervangen worden. De camper is 4,5 jaar oud, maar de verzekeraar stelt dat we dit moeten uitvoeren, anders vervalt de dekking bij brand. Het blijven boeven die verzekeraars….4,5 jaar oud de camper en eisen dat de slangen vervangen worden. Maar ja….doen we dan ook maar.

De afgelopen week zijn we er ook achter gekomen dat de camper die we gekocht hadden om de mooie ruime garage op zich wel ruim is, maar dat onze e-fietsen een XL frame hebben door onze lengte. Jullie raden het al….de fietsen passen er met de schoenlepel in, maar dan moet het stuur uit het frame gehaald worden en de fietsen kunnen er alleen schuin in. We keken elkaar een beetje beteuterd aan, maar de camper terugbrengen gaat niet denken we. Willen we ook niet hoor! Superblij met camper, maar je denkt dat de ontwerpers van de campers weten hoe hoog een garage moet zijn en dat het ook nog eens redelijk eenvoudig moet zijn om de fietsen goed vast te zetten in de garage. Nou…dat zagen wij onszelf niet doen met onze fietsen. Daarom maar op zoek naar een andere oplossing. Dat dit een dure oplossing zou worden, dat was wel snel duidelijk toen we op internet gingen kijken naar de verschillende e-bike dragers. Manueel, electrisch, op achterwand gemonteerd, op chassis gemonteerd en zo waren er nog een paar opties. Maar dat het meer als 1000 euro ging kosten dat was wel even een tegenvaller, maar onoverkomelijk. Drol doorslikken en gewoon een besluit nemen. 

We hebben nu dus gekozen voor de M-star E-bike drager Standaard. We kregen een erg goed en eerlijk advies van Caravan Centrum Emmeloord en daarin werd aangeraden om toch voor een drager te kiezen die op het chassis, in plaats van de achterwand, gemonteerd zou worden. Ook geen elektrische uitvoering, maar gewoon even de fietsen optillen tot kniehoogte en dan op rek zetten. Afspraak gemaakt om dit ook door hun uit te laten voeren, dus eind maart gaat dit ook nog gebeuren. Dit maakt wel dat we dus in Maart niet wegkunnen en dus voor ons erg laat aan het camperseizoen gaan beginnen.

Om toch een beetje vakantiegevoel te gaan kweken en de bijzonder natte, gure maand Maart te overleven, heb ik besloten om ons toch op hele bijzondere plekken van de wereld te laten rondlopen, in lekker zonnig weer. Zoals jullie misschien weten ben ik in mijn werk veel bezig met innovaties in de zorg en onderwijs, heb ik een supergave Oculus VR bril gekocht om in een virtuele wereld de mooiste bestemmingen te laten zien. Zo zijn Miriam en ik dit weekend al in Kenia, Rome, Californie, Egypte geweest en hebben we in de brandende zon over de chinese muur gelopen.

Was supergaaf! Ook mijn schoonouders van 76 jaar oud heb ik getrakteerd op een 3D wandeling in Jurrasic Park, tussen dinosaurussen. Hun gebit viel nog net niet uit hun mond, maar wat vonden ze het prachtig! Ook tof om dat te zien!

Zondag 10 februari 2019: Onrust en zin!

/ martin&miriam

Wat duren de maanden januari en februari toch vreselijk lang allemaal.

We kunnen niet wachten om onze camper weer uit de stalling te halen binnenkort.

Het vervelende is dat we pas begin april ermee weg kunnen door drukke werkweken en volle weekenden de komende weken.

Wel zijn we al bezig met een aantal voorbereidingen op het nieuwe camperseizoen. We willen graag nog wat praktische spullen kopen bij Obelink of De Wit of dichterbij bij Hendriks in Ermelo. 

Er zijn voor de nieuwe camper nog een aantal klusjes te doen, waarbij we de maand maart voor gaan gebruiken. Allereerst beginnen we natuurlijk met de jaarlijkse onderhoudsbeurt en moeten de gasslangen vervangen worden van de verzekering. Overdreven vinden we het, aangezien de gasslangen pas 4,5 jaar oud zijn, maar 2019 het 5e jaar is, moeten we de slangen vervangen. Contact met de verzekeraar leert dat wanneer we dit niet doen, de dekking op brandschade, veroorzaakt door gaslek, komt te vervallen.

Ook werden we door de verzekeraar nogal nadrukkelijk gewezen dat onze camper geen extra opzetsloten heeft en dat risico verhogend werkt voor diefstal of inbraak. De brief hierover was nogal dwingend opgesteld om deze sloten te laten monteren. Of we konden kiezen voor een Bear Lock versnellingsbak-slot. Beide oplossingen kosten per soort ruim 600 euro. De korting op de premie was dan wel 6 euro per maand. Nou…dat kost ons ruim 5 jaar om de kosten eruit te halen. We besluiten om het niet te doen en gewoon uitsluitend de fabriekssloten te blijven gebruiken.

Dan moeten we ook nog het doek van onze luifel van de camper laten vervangen. Dit moest eigenlijk al bij de aankoop van de camper in november, maar omdat het doek wat wij wilden laten monteren niet op voorraad was, besloten we dit dan maar te doen na de winterperiode. Afgesproken is dat we dit ook in maart gaan doen, voordat het echte camperseizoen kan gaan beginnen. We kunnen niet wachten.

De planning is nu dat we het weekend van 2 april voor de eerste keer op pad gaan met de Lambortinki II. De bestickering van de Lambortinki moet ook nog geregeld worden en daarin twijfelen we nog of het echt een totaal andere bestickering moet worden, afwijkend van de vorige camper, of exact weer hetzelfde. Moeten we ook nog regelen. Kortom; we voelen de onrust in ons hoofd en kunnen niet wachten en hebben zin in het nieuwe camperseizoen!

Ook de camper weer ophalen en lekker keuvelen in en rondom de camper zien we enorm naar uit. We moeten voor de deur nog de camper eens goed wassen, goed inrichten en controleren of alles het nog doet nadat de camper uit de stalling komt. Ook alles nog wat meer naar onze hand zetten is nog even een dingetje. Omdat we de camper begin december geleverd hebben gekregen, hebben we voor die paar dagen met de kerst maar alles wat we nodig hadden even naar binnen gelegd, maar nogmaals; het is zaak om voor alles een goed vast plekje te bedenken. De ervaringen in de eerste dagen van gebruik, maken al veel duidelijk wat zinnig en onzinnig is qua inrichting. De grootste uitdaging wordt om de fietsen goed bevestigd krijgen in de garage van de camper. Weer een rek achterop de camper aan buitenzijde zien we niet zitten en dus passen en meten om de beide e-bikes goed en vooral makkelijk in de garage te krijgen. YouTube is daarin weer een super inspirerend medium, dus de grijze, grauwe en kouwe winter-zondagen veel voor dit soort oplossingen gekluisterd aan beeldbuis gezeten om de creativiteit van handige Harry’s te bekijken.

Wat wel leuk is om te melden is dat we door een paar bedrijven zijn benaderd of wij in ruil voor een vermelding in ons blog een gratis product mogen uitkiezen uit hun webshop. Dit verzoek hebben we nu een aantal maal gehad van verschillende bedrijven, dus je kunt stellen dat wanneer je continu meer lezers hebt dan 10.000 per blogbericht, je dan interessant wordt voor dit soort partijen om iets te doen met ons blog camperjoy.com.

Soms zijn het aanbiedingen van voedingsmiddelen, soms outdoor-producten en nu dus iets heel anders, maar wel toepasselijk om onze reizen beter te kunnen plannen en inspiratie op de doen waar we allemaal heen zouden kunnen in de toekomst.

Omdat we nu zo druk zijn om onze vakanties en uitjes van dit jaar te plannen, alsmede onze mini-sabbatical van 8 weken die we in 2020 plannen (dit is Miriam haar uitgesproken wens nu ze in dat jaar een mijlpaal-leeftijd heeft bereikt), is duidelijke kaartmateriaal goed van pas. Want gaan we in die 2 maanden naar Griekenland, Noordkaap, Spanje/Portugal, Marokko of wordt het de laars van Italia en Sicilia?

Gaaf is het dan ook te melden dat we gratis kaartmateriaal mochten bestellen indien we de website-link van dit betreffende bedrijf in ons blog zouden noemen. 

Ook is het mogelijk om bij hun prachtige wereldkaarten op hout te bestellen. Hetzelfde kan ook met foto op canvas om daar wereldkaarten te bestellen. Zitten echt mooie producten bij!

Al bladerend door hun websites te kijken, komen we een mooie wereldkaart tegen die we besluiten te bestellen. Miriam heeft weer interieurplannen met onze woonkamer en daarin zou deze wereldkaart prachtig uitkomen boven de bank. Lekker dromen over wereldbestemmingen.

Voorlopig duurt de winter nog even voort en is april nog ver weg voordat we weer kunnen genieten van de camper, de ontluikende lente in de natuur en ons drietjes op pad.

Voorlopig nog even volop druk met werk en zijn er nog wel een paar weekendtrips zonder camper ook gepland, dus niks te klagen hier! Hard werken en hard recreëren; niks mis mee!!