Vanmorgen heerlijk rustig aan de dag begonnen met rustig wakker worden, koffie drinken en douchen in de camper. De douches zijn hier niet zo proper en we douchen heerlijk onder onze eigen Burstner Nexxo douche. Even afwasje doen, het stokbrood ophalen bij receptie en op pad richting Normandie. We zijn vandaag van plan om richting de kust van Normandie te rijden. De camping die we op het oog hebben ligt vlakbij Utah Beach.
Utah Beach was de codenaam van het meest westelijke van de stranden die waren uitgekozen om te gebruiken tijdens de landing in Normandië, tijdens de 2eWereld Oorlog. Ondanks dat we cultuurbarbaren zijn, heb ik altijd wel graag wat meer van de Normandische kust willen zien in relatie tot die oorlog die zoveel levens heeft gekost. Utah Beach is gelegen tussen Pouppeville en La Madeleine, aan de oostkust van het schiereiland Cotentin. Het strand was destijds toegewezen aan de Amerikaanse 4e Infanteriedivisie onder leiding van brigadegeneraal Theodore Roosevelt jr., zoon van oud-president Theodore Roosevelt.
In de nacht van 5 op 6 juni 1944 stoomde de Amerikaanse invasievloot naar de Franse kust voor Utah Beach. Mijnvegers gingen de schepen voor en maakten Duitse zeemijnen onklaar. Om 02:30 uur kwamen de schepen op de plaats van bestemming aan en stapten de militairen van boord in de landingsvaartuigen. Boven de wachtende vloot cirkelden jachtvliegtuigen om een mogelijke aanval van de Luftwaffe af te slaan.
De landingen op Utah Beach, Omaha Beach, Gold Beach, Juno Beach en Sword Beach waren een groot succes, waaraan echter ook de 13.100 parachutisten van de 82e en 101e Luchtlandingsdivisie hadden bijgedragen; die waren in de nacht van 5 op 6 juni erg verspreid landinwaarts terechtgekomen, waarbij zij aanzienlijke verliezen leden. We zien hier dan ook overal begraafplaatsen van duitse en amerikaanse/engelse soldaten die het leven lieten om onze vrijheid te realiseren, die we nu ieder dag mogen beleven.
De reis naar deze bestemming verloopt voorspoedig en ook deze 400 kilometers gaan vooral via tolwegen en de laatste 40 kilometer over secondaire wegen. Het landschap doet ons denken aan Flevoland, zo vlak en zoveel windmolens. Omdat we Flevoland ook zo mooi vinden, bevalt dit ons ook wel. We rijden door het minder drukke gebied aan de oostkant van Frankrijk als er opeens bij Caen een gedrocht van een brug opdoemt voor ons. Het lijkt wel een halve hoepel waar we overheen moeten rijden. Ziet er niet uit!
Maar enfin…ook deze horde nemen we zonder problemen en halverwege de middag komen we aan op onze geplande camping. Blijkt hier ook siesta te zijn en dus niemand aanwezig die ons in kan checken. Wij zoeken dan vervolgens zelf maar een plekje op en en installeren ons. Na 16.00 uur kunnen we pas bij receptie terecht. Dit doen we dan ook meteen en gaan daarna een wandeling over de stranden van Normandie lopen.
Als we vervolgens met Joep achter onze camping de weg over steken en richting zee lopen zien we alleen maar weilanden en in de verte de zee. We besluiten eerst onze wandelschoenen aan te doen, want met gympen lijkt het ons niet verstandig. Goede keuze blijkt. We lopen richting de zee, langs de sompige weilanden totdat Mir opeens zegt; heey, dit is zeekraal!! Uhhh….maar dat leeft toch alleen IN de zee? We kijken elkaar aan en opeens komt het beses dat het eb is en dat we nu dus over de bodem van de zee lopen. Nou….het was meer klunen want we konden bijna niet normaal lopen omdat het zo vreselijk glad was.
Bij ons komt dan ook het besef hoe destijds de soldaten hebben moeten lopen over de stranden om het land te bereiken. Wat een beelden roept dat bij ons op. Ook de foto’s uit die oorlog staan op ons netvlies en we zijn er een beetje stil van.
We lopen helemaal tot aan de waterlijn, waar ’s avonds ook nog zeehondjes blijken te liggen. Joep gaat helemaal uit zijn plaat en is niet te houden. We ligen helemaal in een deuk als er opeens kleine krabbetjes voor hem oversteken en hij niet weet wat ie wil; toehappen of toch maar negeren, want ze ziet er wel raar uit. Hij blijft eromheen draaien en kwispelt er lustig op los. Joep lijkt bijna zelf een zeehondje, want hij ziet eruit! Kletsnat, glimmend en modderig bij de poten. Na terugkomt op de camping moest hij verplicht in bad en dat vindt ie niks.
We komen terug bij de camper vervolgens en lopen ook nog tegen een invasie van Vikings aan. Mooie kerels die terugkomen van een historisch evenement. Wij gaan lekker buiten BBQ aanzetten en blijven vanavond binnen in de camper. Overdag was het lekker weer en boffen we met een 20 graden, maar in namiddag koelt het behoorlijk af. Morgen gaan we verder langs de kust en weten we nog niet wat we allemaal gaan tegenkomen. Over een paar dagen laten we het weten…
Camperjoy 