camper

October 20, 2025: On the road, but already at the garage after 1000 meters!

/ martin&miriam

Today is the day we leave for southern Europe. We woke up early this morning, and since burglars can’t imagine what kind of pigs live in our house, the place naturally had to be delivered spotless. After we’d fully equipped the campervan at the front door, filled it with water, and disconnected the power, all that was left was to turn off the main water valve in the house and shed, and we were off!

At 9:30 a.m., we drive our Lambortinki out of the park towards Emmen. But immediately, a warning light comes on, and that wasn’t exactly what we were looking for. Especially with my technical incompetence, my stress levels are rising, and my eyelids are twitching… straight to our local campervan guru, Jan Kuipers Camperservice in Odoornerveen. We drive in, and Jan immediately makes time for us. He immediately reassures us that it’s nothing serious because the light is yellow. You really have to be careful with red lights, he says. As befits a good marriage, I always stay away from red lights…

Jan hooks up all sorts of computers to our Fiat Ducato and diagnoses it: the oil level sensor is malfunctioning. Nothing serious, but you’ll need to check the oil yourself more often if the sensor is really broken. After resetting the onboard computer, the problem seems to be resolved, and we’re ready to go. I still have to think about the solution for the warning lights; turn the light off and the problem will go away… But with complete confidence, we set off at 10:55 a.m. A bit late, but that doesn’t matter since we have no destination. A direction, but no destination. As someone with partial autism, I’ll have to get used to this, as I used to prefer to plan everything out. But my dear wife is right: we have all the time in the world, no destination, so we can plan each day to see what we’re going to do and where we’re going. We’re excited!

At Klazienaveen, we cross the border, which is quite unusual, as we have to go through customs and are checked by German border guards. We’re allowed to continue, and via Meppen, Oberhausen, Cologne, and towards Trier, we enter the Eifel region for our first overnight stop. The route between Oberhausen and Cologne was very busy, and we were delayed by over an hour due to traffic jams. Joep is doing really well in the campervan, lying comfortably in his basket or on Miriam’s lap. As long as he’s happy, we keep driving. But when he looks at us with his eyebrows furrowed, we know we have to stop somewhere soon.

We decided to do that at that precise moment and turned off towards Blankenheim in the Eifel region. There was supposed to be a simple but beautiful campervan site on the edge of the village. The Eifel looks stunning with all the autumn colours on the hills and mountains. We drove past a lake and saw the autumn colours of the trees reflected in the water. Beautiful!

When we arrived at the Weiherhalle P3 camper site (camper contact site code: 752), we were pleasantly surprised. What a great camper site it was. We paid with coins for the pitch and also for the electricity. Everything was set up for 11 euros per day/night. It wasn’t crowded yet at the 15 pitches at this camper site. There were four in a row. Not our favorite, but perfectly fine for an overnight stay.

After setting up the campervan, we immediately went for a walk with Joep through the adjacent park. It’s a beautiful, rolling park with plenty of seating, a wine bar, patios, and other entertainment. There’s also sports equipment (we’ll skip that one) and disc golf. Never heard of it before, but I recently did this activity with my family during our Lammertink family day. It’s funny! The village of Blankenheim also looks lovely with its half-timbered houses and village square. But since everything there is closed on Mondays and Tuesdays, we’ll be leaving the village for now.

After a lovely walk, we’re now enjoying a nice drink and snack in the campervan, and I’m writing our first blog post of this trip. Tomorrow the weather will be unsettled and rainy, so we’ll continue our journey towards France. We’ve decided that if the weather stays this bad this week on the road, we’ll keep driving until we reach the south of France or Spain, where we can wear shorts and the sun is shining. We’re both feeling really good already, and it’s so familiar back in the campervan with our division of labor. And another nice prospect is the fact that we always sleep incredibly well in our beds. We’ve already had the chance to experience the new mattresses, so we’ll be having a wonderful time tonight!

October 12, 2025: Getting ready for departure

/ martin&miriam

The past few weeks have been filled with pleasant socializing and dinners with people we’ll miss in the coming months due to our departure for Southern Europe this winter. The campervan has had its major service at Jan Kuipers Camperservice in Schoonoord and has received a new Maxxfan, new brake discs, and brake pads. We’re curious to see how the Maxxfan performs, but it looks great! I’ve participated in two tennis tournaments in recent weeks, and Mir did a fun photo assignment for a 45th wedding anniversary of acquaintances here at the park. The coming week will be all about making preparations for our departure for Southern Europe.

Tomorrow I’m going to wash the campervan, and Miriam will take care of the interior again, making the beds, etc. We’ve decided to take as little as possible this winter to save weight. Last winter, we had a crate of drinks and a crate of food for Joep, plus a crate of groceries in the campervan garage. We also have some loose items in the garage. So we’re going to do that differently. We now have a lightweight washing machine, so we don’t need to take as many clothes. We’re also not going to take any more groceries, etc., and will simply do our grocery shopping at the supermarkets we come across along the way. We’ve stopped using physical books and are carrying dozens of books in our e-readers. Driving with a full water tank is also unnecessary, since there’s almost always tap water at campervan sites. That’s why we’re only filling the tank with 40 liters instead of the full 110 liters. Enough for the first day if it’s absolutely necessary. Finally, I’m already 17 kilos lighter than last winter, so all of that makes a huge difference in the campervan’s weight. The weight of the Maxxfan compensates for that. We’re also considering removing the satellite dish from the camper roof for next season. This is despite the advice of our brother-in-law, John, who advises against it because it will negatively impact the camper’s residual value and will be inconvenient if we trade it in. However, since we primarily stream via Google TV and a MiFi router with a data SIM card, removing the dish will save us another 15-18 kg. Weight controls abroad are zero-tolerance. Germany and France, in particular, seem to be strict. That’s why we’ve made these considerations.

Since we plan to enter Germany via Emmen and visit Alsace in France on our way to Karlsruhe or Freiburg, we think it’s wise to stay underweight. We’re a bit worried that the highways have weighing loops, so they’ll easily pick you out. Before leaving with a full load, we’ll weigh it properly with us inside so we know what to expect.

So tomorrow we’ll start by completely emptying the camper garage and removing everything we haven’t used in the past year. Then we’ll rehome everything we can take with us and start loading the bikes. That way, all we have to do is fill the inside of the camper with clothes and some groceries, and then we’ll be ready to go.

Because we’re more accustomed to our free time and completely detached from our work past, we think we’re now more capable and willing to stay away longer. We really want to try to skip winter altogether, provided the weather stays inviting. Hopefully, more sun and much less rain than last winter. That was so wet and stormy, so if that happens again, we’ll either be back sooner or we’ll move on to better places.

We’re visiting friends and family in southern Spain and then want to continue on to Portugal and probably spend a few weeks at Quinta Odelouca, where we had such a wonderful time last year. From there, we’ll head north again in the spring, through the Basque Country, Spain, back into France, and then back home.

Yesterday we took my motorcycle to winter storage, so that season is now over. We’ve also arranged things for our car so we can feel good about leaving it unused for all those months. The advantage is that we can suspend both the car and the motorcycle with the RDW, which will save on monthly costs. We can also get used to planning our trips better next year and thus suspend the campervan with the RDW for a few months as well. The RDW’s suspension fee is €88.00, so the longer you suspend it, the better your return on the suspension. Road tax for campervans is going up by 100% next year, so we’re going to be paying an unprecedented €200.00 per month. Isn’t that unusual? But it won’t stop us from continuing to enjoy traveling with the campervan.

Final stop before storage

Finally, we’re still budgeting for the coming months of travel, and I’m still watching drone videos to get a better handle on the new drone. Miriam already seemed to be more adept at handling it than I am during the first flight. But hey… what isn’t Miriam more adept at than me?

Well, that’s about it for now. Starting next week, we’ll be blogging regularly again, hopefully with some beautiful photos of Miriam and the drone. We hope you’ll be reading along (subscribe, we’d love that!) and there’s plenty to share with you about our journey. We’re already seeing lots of campers heading south on YouTube or Instagram, and we’re really looking forward to it. We still have a week to go with preparations, including getting the cottage ready for the winter months. Christmas in Spain… something different! We’re almost ready!

10 September 2025: Winter is coming!

/ martin&miriam / 5 reacties

Vanmorgen was het voor ons de eerste ochtend dat het fris was in ons chalet en overwegen we om de verwarming aan te zetten. “Winter is coming!” Een bekende zin uit de wereldberoemde en mooie serie Game of Thrones. We zien ook de kleuren om ons heen langzaam aan veranderen naar de herfsttinten en dit maakt dat we er samen maar eens goed voor gaan zitten wat de planning gaat worden voor de komende winter. We merken dat we er weer zin in hebben om weer op pad te gaan met onze Lambortinki.

Gisteravond is Mirreke teruggekomen van een 6-daagse trip vanuit een bloedheet Sevilla. Samen met haar beide zussen gaat ze jaarlijks voor een aantal dagen op stedentrip of zonvakantie. Ze heeft het waanzinnig naar haar zin gehad zoals te zien en lezen op haar Polarsteps. Ik denk dat ze samen bij elkaar zo’n 1500 fotos hebben gemaakt van deze mooie stad. Naast monumentale gebouwen fotograferen, is ook het vastleggen van alle lekkere gerechten, tapas, sangria’s en ander geneugten des levens een hoofdtaak van de dag. Het zag er allemaal fantastisch uit en de meiden hebben het enorm naar de zin gehad.

Sfeerimpressies van zussenweek in Sevilla!

En ik? Ik ben thuis gebleven bij Joep en had mijzelf afgemeld bij mijn part-time werkgever, het transportbedrijf waar ik als oproepkracht auto- en truck-onderdelen bezorg bij dealerbedrijven. Gewoon omdat ik het leuk vind om nog wat te doen, 1 a 2 dagen per week. Ik voel mij niet prettig om de hele dag achter mijn laptop of voor de tv naar YouTube of wat dan ook te kijken. Zelf heb ik nagenoeg geen hobby’s en Miriam des te meer. Al het doe-het-zelf werk wat mannen veel doen, is aan mij niet besteedt. Daar komt in mijn geval altijd het eigen risico van de zorgverzekeraar in het geding en belast ik het zorgssysteem met tenminste een bezoek aan de Huisartsenpost en vervolgens ziekenhuis…

Maar desondanks ben ik toch flink bezig geweest de afgelopen dagen. Het chalet moest aan de buitenzijde gereinigd worden en de dakgoten nagelopen en ook schoongemaakt. Iedere dag 4x een flinke wandeling met Joep en vervolgens in de avonduren rustig op bankie enorm veel handelingen gedaan op de afstandbediening van de TV. Veel sport gekeken en zelf ook nog een beetje gesport. Ik vermaak mij prima deze dagen, maar ik mis mijn meisje wel in deze dagen. Zelf ben ik een halve kluizenaar en ben hoofdzakelijk op onze eigen kavel aan het leven, terwijl normaliter Miriam veel socialer is en graag onder de mensen is. En dus met meer verhalen thuiskomt.

De afgelopen dagen ook bezig gehouden met het maken van een nieuw, simpel, fris Camperjoy logo. Deze is inmiddels te aanschouwen op onze website en instagram-acount. Vervolgens nu bezig om sticker-set te ontwerpen om op de achterzijde van onze Lambortinki te plakken. Een verwijzing naar dit camper-blog en social media. Dit doen we overigens niet met de illusie dat we een enorme fanbase krijgen, maar we vinden het wel erg leuk om juist door de contacten met andere camperaars veel nuttige tips te krijgen en kunnen geven. We merken dat we steeds vaker reacties krijgen op onze blogs via email om echt wat meer info met elkaar te delen. Erg leuk allemaal! Op die manier volgen wij inmiddels ook al aardig wat camperaars, reizigers die via vlogs, blogs en socials hun avonturen en ervaringen delen met de wereld. Ook YouTube is daarin een ware inspiratiebron voor ons. Maar daar wagen wij ons niet aan om zelf te gaan vloggen. Wel overweeg ik weer om toch weer een drone te kopen om korte videootjes te maken tijdens onze reizen voor op onze website. Sterker nog; ik heb zojuist weer een nieuwe drone gekocht en geen DJI. Dit keer een Skyrovas Air+ met extra batterij en extra propellers (die zal ik vast nodig hebben). Het is een betaalbaar alternatief en komt goed uit de testen. En voor waar wij hem voor gebruiken is het prima; beetje luchtshots en beetje rond onze locatie vliegen. Over de zee vliegen en lange videoclips zien we ons niet doen. Wel leuk om korte clips op onze website en Instagram te laten zien tijdens onze reizen.

De Skyrovas Air+ Drone

Voordat we weer gaan vertrekken voor een aantal maanden richting het zuiden van Europa, moeten er nog wel een paar zaken gedaan worden aan de camper. Bij onze plaatselijke camper-onderhoudsbedrijf Jan Kuipers in Schoonoord, wordt de jaarlijkse servicebeurt uitgevoerd, een LPG gasmeting gedaan en een nieuwe Maxxfan ingebouwd. Die Maxxfan is een dakventilatiesysteem die ervoor zorgt dat je zowel buitenlucht naar binnen haalt of binnenlucht naar buiten afvoert. Op basis van de gewenste temperatuur die je binnen wilt, kan dit systeem dit door luchtcirculatie bewerkstelligen. Het is echter geen echte verwarming. De Maxxfan verhoogte het comfort in de camper door vochtgehalte en ventilatie te reguleren. Hierdoor geen condens op de ramen aan binnenzijde als je ‘s morgens vroeg wakker wordt. Eind september gaat dit allemaal gebeuren en dan zijn we eigenlijk klaar voor vertrek.

Maxxfan de Luxe

Echt op pad gaan we ergens rondom de 3e week van oktober. Voor die tijd hebben we nog wat afspraken staan, maar daarna gaan we op pad. We hebben geen einddatum en nemen ons voor om nu echt de rust te nemen om langer ergens te blijven staan als het een mooie plek is. Geen planning te maken wanneer we waar willen zijn. Eigenlijk is de enige planning die we maken de route hoe we naar het zuidelijke deel van Frankrijk te rijden. Doordat we eigenlijk vroeg in het jaar weg gaan, hopen we nog een mooie milde herfst te hebben in Zuid Frankrijk en blijven we daar een beetje rondhangen net zo lang dat het weer daar nog aangenaam is. Via de Pyreneeën willen we proberen om dan via binnenland Spanje naar het zuiden van Spanje te rijden, om vervolgens via Portugal weer naar noordelijke richting Baskenland weer Frankrijk in te gaan. Het kan zijn dat dit januari is, maar ook maart….denken we…

5 en 6 februari 2025: El Puente naar Santillana Del Mar

/ martin&miriam / 9 reacties

Gisterochtend werden we in alle rust wakker nog in Zarautz en konden daar nog even lekker douchen en de tijd nemen om alles in de camper aan kant te maken voordat we op pad gingen. We hebben hier 2 heerlijke dagen gehad op een prachtige plek. We waren onderweg vergeten om onze Go Pro camera op de voorruit te plakken om zodoende onderweg mooie beelden te maken van alles wat we tegen komen. Vandaag dus maar gedaan en konden we op pad, nu met beeld en geluid.

We kiezen ervoor om zoveel mogelijk binnendoor te rijden om het echte Catalonië te zien. De eerste kilometers reden we langs de kust en zagen we de golven op de kade beuken. Er stond veel wind, maar een heerlijke zon erbij. Na een tijdje de kustlijn van de Golf van Biskaje te hebben gevolgd, buigen we meer af naar het binnenland. We hebben veel moois gezien en leuke dorpjes doorheen gekomen, maar het straatbeeld hier is eigenlijk niet veel anders dan bij ons. Dezelfde winkelketens, dezelfde garagebedrijven, net zoveel horeca, alleen dan met veel mooier weer en bergen op de achtergrond. Wel mooi!

We hebben niet zo’n lange tocht voor de boeg, hooguit 3,5 uur rijden en in alle rust om ons heen. Bijna geen verkeer en daarom super relaxt rijden. We hebben El Puente als bestemming voor alleen maar een middag, avond en nacht door te brengen. Meer een tussenstop richting Santillana del Mar. De camperplaats die we uitgekozen hebben bleek een goede keuze te zijn. Camperplaats Bidaivan Camperpark in El Puente. Een mooie afsluitbare camperplaats op verharde grind plekken. Bij de camperplaats zit een leuk terrasje met picknickplaatsen, soort huiskamer waar ook maaltijden worden bereidt voor gasten, een zwembadje en mooi en schoon sanitair.

Na het installeren eerst weer een wandeling met de kleine man om vervolgens daarna in het zonnetje een dutje te doen en later een borreltje samen. Deze plek nodigt niet uit om een all-inclusive vakantie te boeken of deze moet 1 dag behelsen. Er is geen ruk te beleven. Relax-stand met e-reader en de zon op je lijf voelen. Rustig avondje ook en uiteindelijk bedtijd die past bij gepensioneerden…22.15 gingen we naar bed om nog lekker te lezen….tot 22.18 uur. Totaal beiden in comateuze toestand geraakt tot de volgende ochtend. Berglucht en vrije tijd gaan goed samen voor lekkere nachtrust.

Vanmorgen eigenlijk hetzelfde ritueel als gisteren. Spannender kunnen we het niet maken. Maarrrrr…we gaan op pad richting Santillana Del Mar. Deze tip kregen wij van een oud stadsgenoot, schoolgenoot, voetbalgenoot en lid van de Clijnk Dynasty in het Lelystadse voetbalwereldje van weleer. Ronald Clijnk welteverstaan. Hij woont in Spanje en via instagram hebben wij af en toenog contact. Zoals ik ook nog contact heb met zijn broer Vincent en zussen Brigit en Jolanda. Broer Evert was net zoals ik ook keeper en ik moest hem ooit als bijna 15 jarige (B1 toen) vervangen in de A1 toen Evert langdurig geblesseerd was, als ook de andere oudere goede jeugdkeepers van de club. Johan Meijer en Frank Vermeulen waren ook langdurig geblesseerd.

De ouders van deze Clijnk kroost waren enorme betrokken vrijwilligers van de voetbalclub en hebben echt heel veel voor iedereen gedaan destijds. Vader Clijnk was scheidsrechter waar je het niet in je hoofd haalde om er ook maar iets tegen in te brengen. Groot, streng maar rechtvaardig. Moeder Clijnk was mijn heldin! Daar is het met mij mis gegaan. Moeder Clijnk stond namelijk altijd in de kantine, achter de bar en in de keuken. Een mix van activiteiten waar ik niet tegen bestand was en ben. Tot zover een moment door memorylane….terug naar Spanje. Maar Ronald, bedankt voor de tip om dit dorpje te gaan bezoeken! Zoals de beelden laten zien, is het echt een parel voor Calabrië.

De rit ernaar toe was wederom via binnendoor wegen en niet zo bijzonder als gisteren. Na aankomst werden we weer geconfronteerd met een prachtige camperplaats, aan de rand van het middeleeuws dorpje. Je moest wel academisch niveau hebben om de incheckzuil te begrijpen, maar uiteindelijk is het ons gelukt om binnen te komen. Camper neergezet, even broodje gegeten en vervolgens met Joep op pad om het dorp te bekijken.

Santillana del Mar is een gemeente de spaanse provincie Canabrië en heeft ongeveer 4200 inwoners.

Het dorpscentrum van Santillana del Mar telt veel historische gebouwen. De geschiedenis van het benedictijnenabdij Colegiata Santa Juliana gaat terug tot de 12e eeuw en heeft nog veel van zijn oorspronkelijke karakter behouden. Op het plein staat de Torre de don Borja uit de 15e eeuw vernoemd naar Don Borja Barreda. Verder zijn er veel mooi versierde herenhuizen met op de gevel de wapens van oude Spaanse adellijke families. Het dorp ademt nog steeds een middeleeuwse sfeer, wegverkeer is nauwelijks toegestaan waardoor het veel op een openluchtmuseum lijkt. 

Het is natuurlijk geen toeristisch seizoen, maar desondanks lopen er toch nog een aantal toeristen rond in het dorp. Miriam maakt op haar gemak weer de foto’s en ik loop met Joep een rondje door het dorp.

We vinden het prachtig om het te zien, maar weinig sfeer door de stilte. Veel restaurants en winkeltjes die toch nog open zijn. Het nodigt niet echt uit, maar we gaan toch even een drankje en tapasje doen samen op een terras. Medium biertje, groot glas witte wijn en 2 hapjes a 6 euro. Niks van te zeggen.

We slenteren nog een beetje door de straatjes voordat we naar de camper lopen en daar heerlijk in het zonnetje buiten zitten en doen een siëstaatje.

Alleen Joep denkt daar anders over. Die zie je denken; tjesus…ik zit al 2300 kilometer in een pokke-auto en nu zullen jullie doen wat ik wil! Spelen en vervelend zijn. Hij blaft naar alles wat beweegt op 250 meter. Om gek van te worden. Maar na een tijdje overvalt hem ook de vermoeidheid en ligt op een schapenvachtje buiten bij ons, terwijl wij op stoelen zonder kussens zitten. Het kan raar verdeeld zijn in de wereld…

Morgen vertrekken we hier en gaan richting Picos de Europa. Ik zie er als een berg tegenop!

3 en 4 Februari 2025: Zarautz

/ martin&miriam / 7 reacties

Nadat we alles weer een plekje in de camper hadden gegeven, gingen we weer met goede zin verder met onze volgende rit. Hossegor was een super leuke plek in een mooie omgeving. Enorm genoten samen. De navigatie hebben we ingesteld op “tolwegen en snelwegen vermijden” en als bestemming Zarautz. Gelegen in een baai aan de Golf van Biskaje. Maar net onderweg werden we geconfronteerd met een wegomleiding en kregen we als bonus nog veel meer mooie huizen te zien. Uiteindelijk kwamen we toch weer uit bij de snelweg en hebben daar maar meteen boodschappen gedaan bij de Lidl. Ik loop een rondje met Joep, terwijl Miriam het culinaire verwennen inslaat. Wel blijf ik dicht bij de camper en hou hem in het zicht. We horen toch soms nare verhalen over inbraken in campers en aangezien ons hele hebben en houden in dat hok ligt, alert blijven.

Nadat alles weer in de kasten en koelkast is opgeborgen gaan we weer op pad. We nemen alleen maar binnendoor weggetjes en komen steeds meer in bergachtig gebied. We rijden dwars door Biarritz, Bayonne en gaan de grens over bij Irun. Vervolgens dwars door San Sebastian met de camper. Dat was wel even weer wennen met dat 7,5 meter lengte voertuig. Smalle rijstroken en een ruime uitslaande kont (die van de camper dan he…) maakt dat je soms ogen tekort komt om uit te kijken of je geen lantaarnpaal langs de straat of auto naast je raakt met je kont. En communiceren in de baskische taal is een enorme uitdaging kan ik je zeggen. Er is niks van te maken en engels spreken doen ze hier nagenoeg niet aan. En als ze het proberen, dan is door het dialect er ook niets van te maken. Maar goed; we komen veilig San Sebastian door en gaan richting de bergen en houden Zarautz aan als bestemming. We genieten enorm om alleen al door de dorpen heen te rijden. We zien het dagelijks leven zoals het hier gaat. Wij zitten met korte mouwen en overwegen korte broek aan te trekken met een zonnige temperatuur van 15 graden, maar hier lijkt het of iedereen onderweg is naar Antartica. We passeren leuke kleine dorpjes en slingeren naar boven om uiteindelijk bij Gran Camping Zarautz aan te komen. We willen hier een paar dagen blijven omdat Mir de was wil doen en het weer hier de komende dagen heel aangenaam is. Bijzonder voor de Golf van Biskaje, waar het altijd nogal tekeer kan gaan. We checken in en krijgen het laatste plekje dat ze beschikbaar hebben met uitzicht over de baai van Zarautz. We kunnen hier wel aan wennen.

In de middag een wandeling langs de kliffen gemaakt met prachtige vergezichten langs de kust en einde middag gezellig hapje/drankje gedaan. We kijken echt prachtig uit over de baai en het dorp Zarautz. Dit is een gemeente in de spaanse provincie Gipuzkoa in het baskenland. Het ligt tussen San Sebastian en Bilbao en heeft ongeveer 25.000 inwoners. Ook in de avond met alle lichtjes van de stad is een fraai uitzicht.

Zarautz by night

Na het avondeten is het mijn taak om de afwas te doen. Ook een genot om dit weer te doen op een camping in plaats van in je eigen camper. Ook lekker om weer lang en fijn te kunnen douchen en riant het record paalzitten (kakken) te verbreken. Want mijn eigen oppervlakte van bijna 2 m3 is wat meer ruimte toch wel een traktatie als je al 5 dagen alles in de camper moet doen. Overigens duurt het altijd wel even voor mij om mij over te geven om “alles” in de camper te doen. Maar als ik eenmaal zover ben…!?

Ik kom ook nog tijdens de afwas aan de praat met een engels stelletje. Zien er niet uit als een echtpaar, maar echt wel een stelletje. Heel leuk praatje over hun reis en onze reis. Beetje hippie achtige types, dus ik denk dat ze hier komen voor het surfen op dit prachtige strand. Bijna goed! Ze waren hier ge-strand met de camper. Storingen en reparaties maakten dat ze al 13 dagen hier moesten blijven voordat de camper gerepareerd kon worden. Blijkt hij een hele bekende musical-director en componist te zijn in de UK. Heeft gespeeld on tour met Take That als bass gitarist destijds. Ook andere muzieksterren schrijft hij muziek voor. Toen ik hem vertelde over mijn neef Sjors die net een nieuw album Waves of Life had uitgegeven met zijn Lövestad (instagram: @Lövestadlive) was hij direct geïnteresseerd en zou hij een paar clips luisteren van Sjors. Ik denk dat hij deze vibes wel okay vindt.

Samen een heerlijk avondje gehad en plannen gemaakt voor vandaag, dinsdag 4 februari. Het is stil op de camping, die redelijk vol staat met allemaal campers. Met het ruisen van de zee op de achtergrond vallen we in slaap.

Deze ochtend loop ik eerst met Joep de camping rond en zie de zon al weer winnen aan kracht. Miriam doet de was en ik schrijf het blog tot zover. We gaan zometeen wandelend naar Zarautz vanaf de camping, wat een uitdagende wandeling lijkt te worden langs smalle paadjes. We gaan het dorp bekijken.

Met water op zak voor Joep en ons beginnen we aan de wandeling naar het dorp vanaf de camping. Via een steile weg langs de kliffen lopen we naar beneden via een trap met 965 treden. Joep kan deze trap niet helemaal gaan lopen wegens zijn hernia van eerder, dus tillen we de kleine veldheer op en dalen we af tot beneden aan het strand.

Geweldig om te zien hoe enthousiast Joep is om over het strand te darren en kwispelend loopt hij met ons mee. Mir zegt tegen mij dat de terugweg we niet die trap op lopen maar een taxi nemen. Ik kan wel in verweer gaan, maar dat heeft toch geen zin. Ik stem in om terug een taxi te nemen. De camping heeft een shuttle bus en deze brengt om 14.30 uur de mensen weer terug naar de camping. En dat alles voor 3 euro….met zijn tweeen, enkele reis. Als ik dat had geweten had ik een retourtje genomen! Nee, hoor! De wandeling naar beneden was prachtig door alle vergezichten en een blije vrouw en teckel.

Beneden aangekomen op de promenade, lopen we een stukje het dorp in en belanden we op een terrasje om een koffie te nuttigen. Daar komen we in gesprek met een echtpaar uit Nederland met 2 kleine kinderen bij zich. Twee maanden zijn ze aan het reizen met een grote camper. Kinderen geven zij zelf onderwijs en als ZZP-ers kunnen zij zelf de tijd plannen. Leuke mensen, maar andere DNA zal ik maar zeggen. Beetje woke, schatten we zo in. Niks mis mee, maar niet ons cup of tea.

We lopen weer door en helemaal aan het einde van het enorme strand besluiten om maar ergens op een terras een kleine lunch te nuttigen. Een paar pinxtos / tapas samen delen en een lekkere kouwe kletser erbij. Mir een roseetje en in de zon samen een hapje eten aan een prachtig strand waar surfers hun kunstje doen. We kijken elkaar aan en zeggen tegen elkaar hoe lekker we het hebben door nu te doen wat we doen. Februari in de zon en voelt 16 graden als 22 graden daar waar wij nu zitten.

De pinxtos / tapas waren heerlijk; we hadden een schaaltje met lekkere gekruide champignons, een stukje kabeljauw met een groentesalsa achtig iets en ham/kaas kroket. We merkten niet eens dat het al tijd was om de shuttle bus te halen en moesten nog even een stukje lopen naar het treinstation. De shuttle stond al op ons te wachten en bij terugkomst op camping alles afgerekend van de afgelopen nachten verblijf en besluiten we om morgen toch weer onderweg te gaan naar onze volgende stop. We weten nog niet wat we gaan doen, gezien het mindere weer wat er aankomt, maar zelfs met minder weer is het hier aan de baskische kust prachtig om te reizen. We zien wel! Vanavond nog lekkere avond en rustige nacht en morgenochtend weer even de camper vullen met schoon water, legen van vuile water en de composthoop weer legen. Jullie horen van ons binnenkort!

Joep zit 1e rij!

7 juli 2024:  De Lambortinki 1.0 weer kopen?

/ martin&miriam / 7 reacties

De 2e week van onze vakantie is anders gelopen dan verwacht. Allereerst was het weer niet om over naar huis te schrijven. Veel regen en wind en daardoor veel binnengebleven. Wel hebben we een fietstocht van 27 kilometer gemaakt die prima was. Wat is het toch prachtig hier in het drentse land. Heerlijke gewandeld nog met Joep ook door de bossen. Maar naast de regen die ons beperkte in wat we wilden doen, was het Joep die ons aan huis gekluisterd hield. Woensdagavond was er opeens een gil van pijn vanuit hem. Een geluid dat we eerder al hadden gehoord toen hij was aangevallen door een herdershond en in 2021 toen Joep de diagnose kreeg van een triple hernia. Nu werd onze angst weer de waarheid. Zijn rug geeft weer problemen en de kleine man heeft enorm veel pijn. De laatste dagen liep hij al niet meer graag en ontweek ons door in stille hoekjes van ons huisje te schuilen. Toen woensdagavond de pijnscheut kwam en later Miriam hem nog op het bed wilde leggen, kermde hij het uit van de pijn.

Wij zijn meteen van slag en maken ons zorgen over waar dit naartoe gaat. Donderdagochtend werden we wakker en Joep kwam niet naar ons toe. Hij loopt niet meer en ligt apathisch voor het bed. We besluiten om de dierenarts te bellen en uitleg te geven van datgene wat er aan de hand is. In Sleen hebben we onze dierenarts zitten en zij hebben ook het dossier van Joep zijn ruggetje van een paar jaar geleden. In de middag kunnen we de medicijnen ophalen. Rust houden is het advies en de pijnstillers en spierverslappers moeten het draaglijk maken voor ons Joepke. Een Bench kuur gaat bij hem niet, want dan breekt hij de tent af en dat willen we niet. Rust houden en met rust laten is het advies. We gaan het zo doen en kunnen nu vaststellen op zondag, dat het inmiddels ietsjes beter gaat.

Zijn eetlust is okay en hij drinkt weer. Ook draagt Miriam hem naar het bos om daar zijn behoefte te laten doen. Eigenlijk doet Miriam alles voor hem. Betere zorg kan hij niet krijgen van “Zuster Clivia”!

Ook dat is weer goed op gang gekomen. Dat geeft ons vertrouwen dat het beter gaat. Met de dierenarts afgesproken dat we medio volgende week met Joep langskomen om hem te laten checken. Het is overduidelijk dat het zijn rug weer is, dus de medicatie was het enige dat de arts nu adviseerde om te doen. Als Joep straks weer wat mobieler en pijnvrij is, gaan we fysiek onderzoeken. Prima!

Doordat we veel thuis zijn in ons chalet hebben we veel tijd om internet af te zoeken naar woningen in de regio Drenthe, Twente en Achterhoek. Daar willen we ons op termijn gaan vestigen als we niet in staat zijn om permanent in ons chalet op De Eeke te mogen wonen. Want dat is voor ons nog steeds een serieuze optie. Het chalet is compleet aangepakt en alles is naar onze wens. De laatste verbouwingen door middel van een nieuwe badkamer en aanpassing van de keuken, met tot slot nog het maken van een kastenkamer in de logeerkamer. We zijn er wel klaar voor, mocht permanent wonen op het chaletpark toegestaan zijn. 

Maar goed; als permanent wonen niet mag, dan willen we als we stoppen met werken richting het oosten gaan. Het zoeken naar woonruimte binnen onze kaders is geen eenvoudige klus. We willen niet te veel geld in de stenen hebben zitten, maar alles wat ons wat lijkt moeten we veel investeren in het up to date maken van de woningen. De vergrijzing is ook goed te merken op de woningmarkt. Senioren, in hun 80er jaren, verlaten hun woning, waar al 30-40 jaar niets meer is gedaan. Voor ons niet voor te stellen, aangezien Miriam elke paar jaar wel weer een project bedenkt op interieurgebied. We hebben een paar woningen gevonden, maar deze zijn natuurlijk binnen een week verkocht. En op zulk korte termijn zijn wij nog niet zover om ons werkbare leven anders in te gaan richten.

Maar er gebeurde nog wat anders wat mijn hart sneller deed kloppen! We kijken namelijk altijd nog naar campers die te koop staan. Ook dit is voor ons een optie om weer te gaan doen, het reizen met een camper. Als we straks zover zijn om langere perioden weg te kunnen gaan, willen we dit toch weer met een camper doen. Een huisje huren en met eigen auto reizen is ook een optie, maar zoals we er nu over denken, lijkt ons weer een eigen camper, met daarnaast ons chalet om in te wonen, het beste scenario.

Tijdens het scrollen langs campers op Marktplaats, slaat mijn hart over bij het zien van “Te Koop: EuraMobil 680 Lambortinki”. Onze eerste camper die wij gehad hebben, staat weer te koop! En als type aanduiding: Lambortinki! We moeten enorm lachen bij het feit dat deze handelaar geen camperverkoper, maar autohandelaar is. Hij denkt dat Lambortinki echt een typeaanduiding is…geweldig!

De naam Lambortinki is ooit bedacht door mijn dierbare vriend René Boerebach als persiflage op onze achternaam en het exclusieve merk Lamborghini. René is inmiddels niet meer onder ons, maar wat zou hij ook gelachen hebben om deze advertentie!

Deze camper was echt geweldig om in te vertoeven en we hebben er zoveel plezier mee gehad, zoals jullie kunnen lezen in onze eerste 5 jaar van ons blog/website. De Lambortinki ziet er nog steeds goed uit en de vorige eigenaar is er ook goed mee omgegaan. Het is inmiddels wel weer 5 jaar verder, dan toen we er afscheid van hebben genomen, dus ook weer ouder. Ik overweeg om hem wel weer om te willen kopen, maar Miriam is heel stellig (niks voor haar!) en zegt dat ze pas later iets wil kopen en iets anders. Nou…om de freule ter wille zijn, schik ik mij wederom in het kader van een gelukkig huwelijk. Doe ik graag…

Vanavond gaan we weer naar huis en sluiten we ons chalet weer even af om aan het werk te gaan. De Kapsalon van Miriam staat de komende weken volgeboekt, dus wordt er weer gebuffeld door haar.

Zelf moet ik weer gas geven om een nieuwe interim-management opdracht te verwerven, aangezien ik mijn laatste opdracht alweer 2 maanden geleden heb afgerond. Deze maanden heb ik de tijd genomen om in de laatste levensfase van mijn zus en vader er te zijn voor hen en onze familie. Zo blij dat ik mijn contract hierdoor niet verlengd had in Drenthe, want deze periode was zeer dierbaar en ook nodig om het afscheid van mijn zus en vader samen te verwerken. In de laatste weken hele fijne gesprekken met mijn zus Annette gehad en zoals zij zelf zei: Alles is gezegd toch?

Ja, lieve, fijne, superzus; alles is gezegd! Rust zacht en doe ze boven de groeten!

Het leven op aarde gaat door en gelukkig zijn Miriam en ik allebei wel van het doorgaan met maken van plannen en het verdriet een plek geven, maar de focus op doorgaan met “vier het leven!” Ook dit was een uitspraak van Annette en haar afscheidsdienst stond ook in het teken van deze uitspraak. En tot slot; supertrots op haar gezin hoe ze hier vorm aan hebben gegeven…tot aan de laatste limo cello bij het graf van haar en mijn vorig jaar overleden zwager Kees, haar man. Per Sempre! 

Vanavond nemen we een borrel op Kees. Hij zou vandaag jarig zijn geweest. En dat op de dag dat Annette een jaar geleden haar diagnose heeft gekregen van die enorme kloteziekte! Bizar, maar we gaan wel proosten op Kees en haar..ze zijn weer samen!

1 mei 2019: Chip-tuning van de Lambortinki 2.0

/ martin&miriam / 7 reacties

De afgelopen weken vele camper-forums gelezen, de ANWB geraadpleegd en een aantal bekenden die het wel hadden laten uitvoeren op hun camper gevraagd of zij tevreden waren over de effecten, was het voor mij wel duidelijk. Ik ga onze Burstner Nexxo, alias de Lambortinki 2.0 laten chip-tunen.

De afgelopen weken zitten dubben wat we gingen doen; de eerste vakanties afwachten of de camper een beetje makkelijk de bergen op komt, of toch maar meteen de camper laten chip-tunen? We vonden namelijk eigenlijk al dat de nieuwe camper veel comfortabeler en krachtiger reed als de good old Eura Mobil die we eerder hadden. Het verschil in bouwjaar 1999 naar 2014 is een enorm verschil qua rijcomfort. We hadden wel tegen elkaar gezegd dat we deze nieuwere camper echt helemaal naar ons zin wilden hebben, aangezien we er ook de komende jaren veel mee weg willen. Nadat we direct na aankoop van de camper meteen toch ook het e-bike fietsrek hadden gekocht en laten monteren, bleef die vraag om te chip-tunen door mijn hoofd spoken. 

De vele aanbieders pretenderen allemaal de beste software te hebben gemaakt voor de meest smooth-lopende motoren van de Fiat-Ducato serie. Na wat belletjes te hebben gemaakt en websites bezocht, kwam ik bij Go-Eco Chip-Tuning Harderwijk uit. Overzichtelijke website, goede reviews op de site, maar ook op forum’s en contactformulier ingevuld met de wens om mij te benaderen. Dit gebeurde maandag direct door een keurige bevlogen heer, Bryan Reyneke. Deze overtuigde mij zo goed onderbouwd, dat ik besloot om de afspraak maar te maken. Nu was ook nog het toeval dat hij in Lelystad, mijn woonplaats, op dat moment net klaar was met een andere klus en direct kon langskomen. Huh?? Hoef ik niet naar een garage of zoiets? Nee, hoor! Kan gewoon bij je voor de deur. Aangezien de camper bij ons op de oprit staat, kon het dus meteen uitgevoerd worden. Klasse! Ik blijf natuurlijk een klein kind waar het gaat om toys for boys, gadgets en alles wat op wielen gaat. Wil het meteen hebben.

De heer Bryan Reyneke van Eco-Go Chiptuning Harderwijk

In mijn middagpauze maar even naar mijn huis gereden en klaar was ie al. Certificaat erbij en uitdraai van de performance van mijn camper, dat het ook door erkend bedrijf is uitgevoerd. Goede uitleg gehad en ook werd aangegeven dat ik eerst maar een paar goede ritten moest maken, maar dat ik het effect direct ga merken. De camper loopt rustiger, vloeiender gasresponse en meer kracht onderin het koppelvermogen. We waren voor deze werkzaamheden ongeveer 300 euro kwijt en voordat 50 PK’s erbij gekregen en een veel gunstiger koppel qua trekkracht.

In de paar kleine ritjes die ik nu gedaan heb, merk ik inderdaad het verschil. Als een kind zo blij en kan nu helemaal niet wachten om de bergen in te gaan. Maar ja…om nu de Lemeleberg of Grebbeberg te doen, dat lijkt me niks. We wachten daarom met smart op onze komende vakantie over een paar weken. Oostenrijk, Italie en Slovenie, here we come!

1 december 2018: De Lambortinki 2.0 is klaar voor de start!

/ martin&miriam / 10 reacties


De afgelopen weken is ons geduld flink op de proef gesteld. Onze Burstner Nexxo 728G uit 2014 is afkomstig uit Duitsland en dat betekent dat er veel papierwerk moest worden gedaan om de camper op nederlands kenteken te krijgen. Miriam en ik hebben de camper op 4 november gekocht bij Euro Camper in Elst. De beide mannen van dit bedrijf hebben ons vanaf dag 1 tot en met de levering uitstekend geinformeerd over alle fasen die we moesten doorlopen, voordat we de camper op “onze naam“  konden krijgen.

Toen dan ook vrijdagochtend het bevrijdende telefoontje kwam dat de camper zijn kenteken had, de BPM afgedragen was, de RDW keuring had plaatsgevonden en ook de campercheck en overige punten die gedaan moesten worden, klaar waren. 

Zaterdagochtend 1 december dus met Miriam en Jos (mijn broer) vroeg op pad naar Elst om daar onze diepte-investering op te halen. We waren wat aan de vroege kant en daar stond de parelwitte camper die de komende jaren ons gaat begeleiden in onze weekendjes en vakanties. Ze waren hem nog aan het wassen en afleverklaar maken, maar aangezien Miriam zich al had verheugd om dit weekend de camper helemaal uit te soppen en gezellig in te richten, gaven we aan dat het zonde was van zijn energie om dit te gaan doen. 

Toen samen op weg naar Lelystad. De eerste 30 minuten waren we beide wat ontdaan van het feit dat deze camper van ons was en de enorme hoeveelheid meer comfort en luxe in deze camper zit. Onze vorige camper was geweldig en hebben we altijd heel veel plezier van gehad, maar de nieuwe camper is 15 jaar jonger en dat verschil merk je in het rijden, het comfort van de wooncabine met betrekking tot de technische installaties en apparatuur. We vinden het prachtig allemaal en we zijn er super, superblij mee!

Nadat we alle beslommeringen hadden afgerond, moesten we nog even naar een postkantoor om de Burstner op onze naam te zetten. Daarna nog even naar de garage om de Bovag campercheck-checklist nog even te corrigeren. Omdat tijdens de check nog geen kenteken beschikbaar was en ook het bouwjaar van onze camper verkeerd was ingevuld, willen we dit gewoon tip top in orde hebben. 

Onderweg tijdens het tanken bleek ook deze camper een wat grotere tank te hebben als de vorige..ik dacht op een bepaald moment of de onderkant van de tank lek was of zo. 90 Liter Diesel…..kunnen we voorlopig verder mee, aangezien ook het verbruik veel zuiniger is.

Ook Miriam wilde wel eens rijden, omdat ze dit nu ook mocht omdat deze camper tot maximaal 3500 kg is gekeurd. Wat deed ze het geweldig die wederhelft van mij; ze stapte in, reed weg en pakte de rotondes als een Connexion buschauffeur. Wel een fijn gegeven dat wanneer er met mij iets gebeurt, dan ook zij kan rijden.

Bij aankomst in Lelystad direct de camper op de plaats gezet en voordat ik uitgestapt was, stond Mir al als Mien Dobbelsteen met 2 emmertjes sop voor me om de camper ons eigen luchtje en sfeer te geven. Ook ik ben op zoek gegaan naar alle installaties om de verwarming in gebruik te nemen, de boiler en gaskookstel en GPS, DAB+ stereo en automatische satellietschotel te proberen. Onze buurtjes kwamen ook even kijken en vervolgens is de middag volledig ontspoord in drankgelag en luid meezing-geweld van bekende en minder bekende artiesten. Was een wereldmiddag en avond.

Ook zondag heeft de dag in het teken gestaan om de camper ons eigen te maken. Ook nu weer veel aanloop en visite, maar we konden toch redelijk doorgaan met de werkzaamheden. Omdat het regende kon ik niet verder met de garage van de camper inrichten en ben ik dus maar verder gegaan om de gebruiksaanwijzingen te gaan lezen. 

Kortom; Mirreke had in het weekend onze Burstner helemaal in vol ornaat gezellig gemaakt en klaar voor vertrek.

We hebben inmiddels een lang weekend met kerst geboekt in Twente en over 2 weken gaan we een weekendje op de Veluwe proefdraaien. We kunnen niet wachten om te ervaren hoe het is om in een andere camper te leven. Met liefde kijken we terug op onze EuraMobil 680 uit 1999, maar dit is echt wel next level en dus daarom ook de Lambortinki 2.0 bestickering maar besteld. Want de naam Lambortinki blijven we hanteren. Het is een enerzijds een mooie naam gerelateerd aan het luxe automerk Lamborghini en onze achternaam, maar vooral omdat de bedenker van deze naam ons zeer dierbaar is, houden we de naam in ere!

Hopelijk blijven jullie ons volgen met ons blog! 

Het Groene Boekje – Kamperen midden in de natuur

/ martin&miriam / 6 reacties

De afgelopen dagen zitten we weer te stuiteren op onze stoel. Het Groene Boekje 2017 is uitgekomen! Voor ons is dat wel een beetje het begin van het plannen maken voor het nieuwe camper/kampeer-seizoen. Nadat het ASCI ons hun europese gidsen heeft toegezonden, komt dan nu eindelijk het Groene Boekje 2017 op onze deurmat ploffen. Ik weet niet of jullie dit boekje kennen, maar het is een natuurterreinen camping gids van de Groene Koepel, met als leus: te gast in de natuur.

De afgelopen jaren zoeken we steeds vaker kampeerterreinen uit die in dit boekje staan. Uitsluitend kleinschalige campings, midden in de natuur en zonder teveel voorzieningen. De basiszaken zijn aanwezig, zoals elektra, douches, afwasbakken en veelal ook nog een grote open vuur gelegenheid om samen te komen. De activiteiten die er georganiseerd worden zijn uitsluitend op de natuur gericht en ook voor de kinderen. Misschien wel juist voor de kinderen. Nu hebben wij wel geen kinderen, maar dat wil niet zeggen dat we niet genieten van het gezelschap van kinderen. Juist!!

Daarom zitten we nu gezellig aan de eethoek om middels het boekje plannen te maken voor de komende maanden om vooral wat weekenden erop uit te trekken. We hebben het beiden druk met ons werk en we ervaren de weekendjes weg met onze good old Lambortinki als minivakanties.


Ook de sfeer op de natuurkampeerterreinen vinden wij vaak uiterst vriendelijk. Niet dat op “commerciele” campings dit niet het geval is, want vriendelijkheid zit vooral in jezelf en wie goed doet, goed ontmoet, is ons credo! Maarrrrr…de sfeer is op de natuurcampings is wat gemoedelijker en minder gejaagd. Ook is het zo dat je vanaf de campings rechstreeks de natuur in loopt. Of dit nu bossen zijn of waterpartijen; je zit er midden in! Prachtig!

Al pratende over de plannen die we maken, moet de Lambortinki ook altijd meekunnen en dat is soms een probleem op de natuurkampeerterreinen. Onze camper is vrij groot en daarvoor is niet altijd genoeg ruimte beschikbaar of de weg naar de plek toe niet altijd breed genoeg. Goed opletten dus. In ons geval voelen we ons soms niet gewenst gezien de omvang van onze camper. De meeste mensen zitten nogal primitief voor het tentje op een plaidje of op boomstam of op laag stoeltje. Ook koken ze uitsluitend 1-pansgerechten op een primusbrandertje…eigenlijk zoals het hoort op zo’n primitieve camping.

Wij daarentegen zitten binnen op leren stoelen, koken op een fornuis en buiten zit de bbq aangesloten op een gasaansluiting aan buitenzijde camper. Tevens hebben wij een scooter achterop de camper staan en voldoen wij dus totaal niet als natuurliefhebbers, maar meer als barbaren. Sorry, maar we vinden het gewoon lekker…

Door deze plannen te maken en alvast te mijmeren over wat we nog nodig hebben voor het nieuwe seizoen, zeggen we net tegen elkaar: We missen de camper en het leven daarin. Aangezien ik mijn leesbril ben kwijtgeraakt afgelopen week tijdens het werk, moeten we naar de winterstalling van de camper om daar mijn reserve-leesbrillen te halen. Ze liggen allebei in de camper, stom he? Eigenlijk hebben we zometeen een bezoekregeling met de Lambortinki en kunnen we even zien hoe het met hem is, zo onderdak en droog op de boerderie!

Het voorjaar mag van ons weer komen; lekker de tuin klaar maken, de motor uit de stalling en de camper voor de deur! It geat on!!

Garagebedrijven voor onderhoud en reparatie

/ martin&miriam

We worden met de week onrustiger en zitten vaker en vaker op de camperplaats-app te kijken waar we met de paasdagen heen willen. De voorpret is in al zijn hevigheid losgebarsten en we kunnen dus niet wachten om de camper uit zijn stalling te halen en klaar te maken voor het nieuwe seizoen.

Maar het eerste wat moet gebeuren als we de camper opgehaald hebben, is zijn technische conditie weer even peilen en de jaarlijkse APK keuring die gedaan moet worden. Ook hebben we een technisch probleem met de brandstofpomp; als we na een langere rit de motor af willen zetten, loopt hij nog gewoon even door. Best raar als je dan de contactsleutel al in je broekzak hebt zitten….

IMG_0029

En nu komt het onderwerp waarover ik het wil hebben dit keer; Garagebedrijven. De afgelopen weken heb ik meerdere malen geprobeerd om een prijs op te vragen voor onderhoudsbeurt, APK keuring, reparatie brandstofpomp en een afspraak in te plannen bij een gerenommeerd garagebedrijf, gespecialiseerd in campers. Daarnaast wilden wij ook onze personenauto verkopen en een nieuwe auto of jonge occassion kopen. We hebben verschillende garagebedrijven benaderd in den lande via internet, foto’s per mail opgestuurd, gebeld, gemaild, rechtstreeks via contactformulieren op hun website, kortom; er alles aan gedaan om handel bij hun naar binnen te rijden. Alles wat je denkt; geen enkele reactie! Niet 1!! Ongelofelijk toch?? En maar klagen dat de handel zo moeilijk is…. Zelf overal achteraan moeten bellen en dan zelfs niet meer teruggebeld worden door verkopers of werkplaats-planners of hoe ze ook heten. Na weken wachten op reacties de moed maar opgegeven en gewoon lokaal maar je garage zien te vinden.

Inmiddels maar naar de Vakgarage in Lelystad gegaan omdat de eigenaar van deze garage ook bestelauto’s en lichte vrachtauto’s in onderhoud kan nemen ivm zwaardere brug. Ook is de beste man zelf eigenaar van dezelfde camper als wij hebben, dus er was meteen een klik om de opdracht aan deze vakman te geven. Nette prijs afgegeven vonden wij. Want ook daar zit een enorm verschil in prijzen blijkt wel.

De auto is inmiddels verkocht via een auto-veilingsite en ook daar is alles prima verlopen met de afhandeling van alle handelingen. De nieuwe auto staat inmiddels voor de deur en ook dat is prima verlopen. Jammer alleen dat je zoveel tijd en moeite moet doen om het juiste bedrijf te vinden.

In ieder geval zijn wij blij dat de winter op zijn einde loopt en dat de eerste paasbestemming al bedacht is! Nog een maandje aftellen….