#limburg

Maandag 23 juni 2025: Camping De Torenvalk in Grashoek (L)

/ martin&miriam / 5 reacties

Gisteren na vertrek in Noord Frankijk via redelijk saaie weg weer terug naar ons eigen landje vertrokken. Onderweg nog wel even boodschappen doen voor de komende dagen. We hebben een minicamping uitgezocht in Grashoek; De Torenvalk.

Na aankomst op de plek die ons de komende dagen moest gaan vermaken, zagen we dat alles prima op orde was op deze gemoedelijke camping, aan de rand van een bos en net buiten de bebouwde kom van Grashoek. Een dorp waar werkelijk niets te doen lijkt.

We krijgen een mooie ruime camperplek tussen 2 bestaande gasten die er al staan. We raken al snel aan de praat met het jongere stel naast ons en zien dat zij ook een ruwharige dwergteckel hebben, genaamd: Turbo. Joep en hij kunnen het prima met elkaar vinden en Miriam praat in alle rust met hun door, terwijl ik de buitenkant zaken van de camper even regel. Het chemische toilet moest echt afgestort worden want die cassette stond bol zo vol was deze. Op onze vorige camperplaats konden en mochten we het niet kwijt. Ook niet afstorten in het normale toilet. Ondanks dat sommige gasten dat dus wel doen, houden wij ons aan de afspraak en daarom dus maar direct afstorten op de nieuwe plek. De camping staat vol en de sfeer vinden wij allebei erg gemoedelijk. Iedereen praat met elkaar en er wordt links en rechts wat gedold met elkaar.

Het is echter zo bloedheet dat wij onder de luifel de schaduw zoeken. Niets nodigt uit om ook maar iets te doen en dat doen we dus ook maar niet. Eigenlijk doen we deze hete dagen helemaal niets behalve heel veel lezen. Ook Joep heeft met deze hitte geen zin om te wandelen.

Tot slot komt deze avond nog even onze andere buurvrouw even een knuffel geven aan Joep, maar deze was er niet van gediend dat iemand meteen bukkend over het net naar Joep een beweging maakte. Joep had er geen zin in en maakte dat heel duidelijk. Echter deze mevrouw had ons deze dag geanalyseerd hoe wij met onze Joep omgingen. Ze bleek gedragstherapeut en hondentrainster te zijn geweest en altijd een eigen hondenschool gehad in West Friesland. Haar analyse over de verhoudingen binnen het gezin Lammertink was wel treffend te noemen. Aan het hoofd van de roedel zit Joep zelf, daar waar het eten en snaaien te halen is, is bij “het baasje” en daar waar alles van gedaan te krijgen is en die volledig ten dienste is van Joep is “het vrouwtje”. Het klopt volledig en vooral het bespelen van ons beiden door Joep is goed ontwikkelt. Ach…we zijn gewoon personeel van het mannetje zolang het duurt.

Hoe anders ziet het weer eruit de volgende dag. Maandag 23 juni. Regenbuitjes, veel wind en 15 graden kouder dan gisteren. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit dan lekkerder vind dan de hitte van de laatste dagen. Na het ontbijt begint Mir haar ontbijtspullen op te bergen en schrikt ze van wat ze aantreft in de keukenkast waar alle kruiden en oliën staan. Alle flesjes zijn omgevallen en hebben gelekt. Van olijfolie, balsamico-azijn tot de ketjap hebben alle flessen gelekt in de mandjes waarin ze stonden. De wegen in België zijn zo slecht en vol met gaten dat alles de hele weg aan het rammelen was. Alleen daarom al rijden wij niet graag in België. Op het ene moment prima asfalt en vervolgens komt er een stuk met kuilen waar de eendjes in kunnen zwemmen als het geregend heeft. Zodoende vanmorgen moest de hele keuken gekuist worden en alles opnieuw afgewassen. Aangezien ik van de afdeling Afwas ben, moest ik er ook aan geloven. Maar na een uurtje zaten de werkzaamheden erop en besloten we om even een broodje te eten en daarna met de fiets met Joep op pad. Allebei hadden we weinig energie en dus klein ritje en langere wandeling in het bos.

Na een paar kilometer over onverharde boerenpaden te hebben gereden, komen we bij een bosperceel waar we onze fietsen stallen en beginnen te wandelen.

Al lopende komen we opeens een gedenkplaats tegen van een neergestorte Lancaster bommenwerper uit de 2e wereldoorlog. We lopen over het terrein en Miriam ziet een lessenaar staan met daarin een gastenboek met allemaal quotes die mensen erin schrijven. Velen maken zich zorgen in deze tijden, dus Miriam besloot het luchtig te houden en schrijft een kort persoonlijk verhaal wat de Lancaster bij haar oproept. Deze Lancester is op 18 januari uit de lucht geschoten en Miriam is op 18 januari uit haar moeders buik geschoten. Een Lancaster is ook ooit gevonden in Miriam haar woonwijk in Dronten en ze heeft op 2 plekken gewoond op de Lancasterdreef in Dronten. Ook gebruikt ze soms make-up van Lancaster en zijn we ook in Engeland Lancaster voorbijgereden. Dit geeft ze toch de mensheid in het Limburgse mee om eens bij stil te staan. De restanten van de betreffende Lancaster hebben we echter niet kunnen vinden.

Nadat we het rondje hebben afgemaakt rijden we nog op onze fiets door de landerijen en bossen. Joep is stierlijk vervelend of juist erg opgewonden als hij in de fietsmand zit en maakt bewegingen dat hij eruit wil. Wat ik zelf nog nooit gezien heb, maar Miriam al bleek eerder te hebben gedaan is om Joep aan de lijn mee te laten rennen tijdens het fietsen. Joep vond het meerennen fantastisch en in zijn tempo reden we met hem mee. Ik was zelfs trots op het ventje. Wat was ie aan het rennen en wilde niet stoppen. Ook toen we wel stopten na 600 meter was ie er nog niet klaar mee.

Ook rijden we nog een stukje over Wegh van Meijl op Seven.

De Wegh van Meijl op Seven is 21 km lang en wordt gemarkeerd door 10 zware basaltzuilen. Bij het passeren van elke zuil heb je minimaal een Romeinse Meijl van 1478 meter afgelegd. In de zuilen is een vergulde afbeelding van de Romeinse Peelhelm uitgehouwen met de tekst: WEGH VAN MEIJL OP SEVEN gevolgd door het volgnummer met het Romeinse cijfertype van I tot X De tiende en laatste zuil staat in de kerk van St. Fabianus en St. Sebastianus kerk te Sevenum.

De route loopt grotendeels over het knooppunten wandelnetwerk maar is ook met de fiets te doen. Volg van Meijel naar Sevenum de routeplaatjes met de Gouden Peelhelm. De route loopt door het hedendaagse natuur- en cultuurlandschap waar de oorspronkelijke Peel verdwenen is. Wil je de route van vroeger echt beleven met historische achtergrondinformatie en weten hoe het landschap ter plekke in de loop der jaren veranderd is, lees dan verder op www.deweghvanmeijlopseven.nl

Bij terugkomst bij camper lekker tukkie gedaan en stoelen in de zon gezet. Veel mensen zijn inmiddels vertrokken en is er serene rust op deze camping. Mir gaat zo koken en vanavond lezen en beetje tv kijken. Morgen gaan we weer op pad en hebben we in het Twentse land weer hopelijk een mooi nieuw plekje gevonden om de laatste dagen van deze vakantie door te brengen. De weersberichten zien er goed uit.

5 t/m 7 September 2020: Cabriorit en waterlekkage

/ martin&miriam

We zijn inmidddels de acclimatisatie-periode voorbij en leven volgens vaste patronen de eerste ochtenden op ons vakantieverblijf. Eerst lekker wakker worden, 1e ronde met Joep, koffie, douchen en aankleden, lezen en vervolgens bepalen wat we gaan doen die dag. Niks spannends aan eigenlijk, maar zo lekker kneuterig samen in ons huis op wielen. Tussen de middag is het een grote ronde met Joep lopen en doen we de blauwe route, die we al eerder hebben gedaan. We lopen lekker en kiezen ervoor om het rustig aan te doen onderweg. Joep ruikt van alles in de bossen en als ie wat hoort in de bossen, staat ie op scherp en blijft stokstijf staan. Mooi om te zien!

Wat boffen we met het weer en daarom besluiten we maar om vandaag een cabriorit te plannen en morgen een fietstocht. We maken het rondje met Joep af en pakken de spullen voor een leuk autoritje langs de Maas. We programmeren de GPS op kortste afstand, geen snelwegen en veerdiensten toegestaan. De besluiten om langs de Maas richting Bergen, Arcen, Swolgen, Geijsteren en weer naar Affferden te rijden. Een rit van ongeveer 1,5 uur, waarbij we hopen nog ergens op leuk plekje te lunchen. Onderweg genieten we van rijden met de open kap. De omgeving is hier prachtig en we meanderen langs de Maas, kleine boerenweggetjes en kleine gehuchtjes als Well, Bitterswijck, Broekhuizen, om vervolgens bij Arcen met pontje over te steken. Het valt enorm op dat het enorm druk is overal. Op de terrassen, fietsers op de dijkjes, bij de Hertog Jan Brouwerij, echt overal is het beredruk. Na de overtocht met pontje, rijden we naar Swolgen, Tienray, Meerlo, Wanssum, Geijsteren weer terug naar de camping in Afferden. We gaan niet onderweg lunchen. We zoeken de Corona risico’s niet op aangezien Miriam met veel mensen in aanraking komt met haar werk en ik uiteindelijk ook. Waarom zouden we het risico nemen?

Open ritje met auto

Terug bij de caravan maakt daarom Miriam weer een heerlijk ovenbroodje met soort van Bruchetta klaar en aangezien het onze 29e trouwdag was, doen we eens gek: we drinken er een wijntje bij zo midden op de dag. Heerlijk samen gezeten en de rest van de middag avond in relaxstand voor de caravan. We vinden het fantastisch, dit leventje zo; in de bossen, super rustig om ons heen en de geluiden van alle dieren in de buurt..geweldig!

In de avond is boven verwachting de TV via 4G router goed te ontvangen, dus hebben de laatste uurtjes van de avond gezellig binnen gezeten en TV gekeken. Omstreeks koffietijd in de avond koelt het echt af en wordt de lucht vochtiger. Met alleen de vloerverwarming in caravan aan, is het al behaaglijk in de caravan en vermaken wij ons prima.

Totdat Miriam opeens ontdekt dat er water in de bestekla, onder de gootsteen ligt. Dat is even schrikken en we maken de boel weer droog en houden rekening met een kapotte sifon. Het is te donker om goed te bekijken dus morgenochtend maar even goed bekijken. Zo geschiedde en Miriam had voor de zekerheid ook even de Adria Caravan pagina op Facebook gevraagd of iemand ook ervaring had met hoe op te lossen als je geen reserve sifon bij je hebt. Fantastisch om te zien dat direct daarna onze eigen dealer Boer Caravans uit Wezep meteen contact opnam met ons om aan te bieden om nieuwe sifon naar ons toe te sturen, zodat wij einde middag deze konden ontvangen. Wat een topservice! Aangezien op onze camping geen receptie of iets dergelijks is en ook geen postbus op officieel adres, ging dit niet lukken. Daarom heeft Boer Caravans aangegeven bij welke dichtsbijzijnde Adria dealer er een sifon klaar kon liggen. Moest voor de zekerheid wel met deze dealer even foto’s sturen van onze sifon, zodat ik niet voor niets die kant op kwam. Het is namelijk toch nog ruim 35 kilometer rijden naar Herpen. Ook bij deze dealer alleen maar supergoede en vriendelijke medewerking mogen ontvangen. Na diverse mailtjes heen en weer sturen met foto’s, kwam het bericht dat ze nog 1 exemplaar op voorraad hadden liggen. Ik moest voor de zekerheid wel de oude meenemen. Tja, dat betekent dat ik het zelf moest doen een aangezien ik niet de handigste ben, voelde ik stress opkomen. En dan ook nog eens tijdens de vakantie! De stressboog werd nog hoger toen ik erachter kwam dat ik per ongeluk alleen maar kruiskopschroevendraaiers had meegenomen ipv mix met gewone schroevedraaiers. Stom! Maar een vriendelijke buurman met een enorme Hornbach-uitstraling (je kent het wel; kale kop, combatbroek, soldatenkistjes en t-shirt met daarin 6-pack lijf….net als ik maar ik heb fust ipv 6-pack!) benaderd om te vragen of hij wat had voor mij. Dat had hij! Top!

Ik dus helemaal zelf de sifon eraf gehaald en bij terugkomst ook de nieuwe er weer op gemonteerd. Nu zie ik jullie denken: dat zijn 2 handelingen!! 2 handelingen met 2 schroefjes!! Klopt! Maarrrr…je moet je successen in kleine klusjes zoeken als je 2 linker handen hebt. Miriam speelde het goed mee en prijsde mij de hemel in met zoveel technisch vernuft en inzicht om deze megaklus tot een goed en bloedeloos einde te brengen. Toen ook nog bleek dat de lekkage officieel hiermee ten einde was, hebben wij dit op gepaste wijze gevierd vanzelfsprekend.

Daarna weer grote ronde met Joep gelopen een andere richting door de bossen, afwasje gedaan en geborreld voor de caravan. Buren naast ons hebben ook een hondje, Mim, die lekker met Joep speelt binnen ons gaas-territorium, terwijl er stukje verderop een hond woont, die Joep elke keer wil aanvliegen als ie voorbij loopt. Geweldig om te zien dat die kleine veldheer gewoon van zich afbijt en zich het kaas niet van het brood laat eten. Zeker geen kaas!! Maar de eigenaar van deze nogal heftige hond Tjibbe, wil vanavond met haar man uit eten en vraagt aan ons of ze haar mobiele nummer mag afgeven, zodat we haar kunnen bellen als haar hond overlast veroorzaakt, wanneer deze alleen in caravan blijft tijdens hun restaurantbezoek. Dat willen we wel en het is prima verlopen allemaal. Tjibbe was de rust zelf!

Eerlijk gezegd is dat wat wij wel jammer vinden; het niet meer uit eten gaan als we Joep bij ons hebben. Alleen laten in caravan vinden we niet prettig en meenemen naar restaurant durven we niet aan, aangezien Joep vorig jaar tijdens de vakantie, sterlijk vervelend was tijdens een lunch in restaurant in Frankrijk. Voelt erg ongemakkelijk kan ik je zeggen. Ondanks dat we veel voor onze kleine man overhebben, is dit wel een dingetje.. Maar vanmiddag gaan we met hem fietsen en doen we weer een poging om ergens te kunnen lunchen op een terras. Kijken of dit weer eens gaat lukken. Jullie lezen het vast bij het volgende blog. Morgen breken we ons kamp hier op en verkassen wij naar Sint Antonis.

4 September 2020: Start vakantie op Cokse Heide in Afferden

/ martin&miriam / 3 reacties

Afgelopen vrijdag was het onze laatste werkdag en hadden we het zo gepland dat we omstreeks 15.00 uur in de auto konden stappen en met de caravan op pad naar ons eerste vakantie-adres; De Cokse Heide in Afferden (L). Zoals jullie wellicht weten is dit 1 van onze favoriete natuurkampeerterreinen binnen de Staatsbosbeheer campings. We zijn er inmiddels 4x geweest en nog steeds worden we blij als we er weer heen mogen.

De laatste dag werken bestond voor Miriam nog gewoon open te zijn tot 14.00 uur met haar kapsalon om de laatste klanten te helpen. Voor mij stond hij in het teken van de laatste kantoorwerkzaamheden te doen, laatste belletjes en de boekhouding bijwerken voor beide bedrijfjes. Voor de rest had ik de taak om de caravan helemaal klaar te maken, dus wassen, inruimen, de buitenstoelen schoonmaken, grondzeil reinigen, BBQ repareren en nog wat ander subtiel opgedragen taken volbrengen. Toen we dan ook eindelijk mochten vertrekken, was de pijp alweer leeg, zal ik maar zeggen.

Op geplande tijd vertrokken en onderweg verliep alles van een leien dakje. Bij aankomst op de camping viel het ons op hoe knettervol deze nog stond met kampeerders. Door het rare jaar 2020 verschuiven de vakantieperioden wel, lijkt het. Veel wat oudere paren aanwezig, maar ook best nog wel jonge stellen. Allemaal genietend van al het moois dat deze omgeving te bieden heeft. De Cokse Heide heeft ook een nieuw sanitairgebouw gekregen, wat er super gelikt uitziet. Wat afwijkend van de andere nieuwere kampeerterreinen van Staatsbosbeheer. Strakker, frisser en lichter van binnen. Erg fraai. Vooraf ook duidelijke instructies gekregen over de coronamaatregelen. Er is maar 1 looproute rondom het sanitairgebouw en deze moet je volgen. Spookloplers worden niet getolereerd.

Het kampeerterrein ligt er prachtig bij! Het is 1 en al groen wat je ziet en je hoort een specht koppijn creeeren tegen een boom, vogel getjielp en de zon schijnt op onze plek. We hebben er zin in en ik zet met de auto nagenoeg de caravan in 1x achteruit in de kampeernis die voor ons gereserveerd stond. We kennen de plek goed en hij is nu nog rustiger aangezien de kampvuur-kuil niet gebruikt mag worden ivm Corona. Hier loop je zeker geen corona op, op deze camping; de plekken zijn dusdanig ruim dat je niemand hoeft te passeren.

Het opbouwen van ons kampement ging ook erg voorspoedig. We hebben inmiddels een goede routine opgebouwd hoe je snel en goed de boel operationeel maakt. Eerst met de mover de caravan neerzetten waar je wilt, waterpas stellen, stempels uitdraaien, elektrasnoer in caravan, Joep zijn net rondom de caravan spannen, luifel uit, afspannen van luifel en vervolgens de stoelen en tafel uit het onderluik, dan de buitenkast buiten neerzetten, Nespresso erop, oven erop, koelkastdeur open, biertje eruit en plop! Vakantie!

Cokse Heide, Plek 14

De middag verder in relax stand doorgebracht en klein rondje gelopen met de kleine Joep. Vervolgens het avondmaal klaargemaakt door Mirreke en na het eten nog een laatste ronde door bos gelopen. Toen weer een tijdje bezig geweest met de satelliet installatie om ook TV te kunnen kijken. De bosrijke omgeving maakte het niet mogelijk om op onze plek de satelliet goed te kunnen uitrichten. Maar….we hadden een nieuwe troef in het TV optiepakket. We hadden namelijk ook een 4G Wifi Router gekocht, de TP-Link TL-MR 6400. Mijn mobiele telefoon abonnement heeft onbeperkt data, dus als deze optie goed werkt, besluiten we om de satelliet schotel te verkopen. Wij staan vooral in bosrijke campings en het blijkt bij de eerste de beste twijg die voor het signaal zit, er geen verbinding mogelijk is met de satellieten. Wij denken dat 4G dan een betere oplossing is. We gaan het nu proberen en komen erachter dat hier op de camping nagenoeg geen 4G bereik is. Dan moeten we maar praten met elkaar….maar hiervoor hebben we beiden geen puf meer voor. Lekker buiten gezeten tot een uur of 10 ‘s avonds.

De avond was heerlijk zwoel en uiteindelijk rozig naar bed gegaan. Allebei niet lekker geslapen, maar mogelijk ook door de regen op het dak. De volgende dag beginnen we weer met goede zin en na heerlijk rustig buiten een bakkie koffie te hebben gedaan, gaat Miriam eerst boodschappen doen in Siebengewald. We zijn “leeg” vertrokken uit Lelystad. Ik bleef bij Joep en lekker gelezen onder de luifel. Na Mir terug was, lekker lunchen samen en vervolgens een grote wandeling gemaakt door de bossen en heidevelden rondom de camping. We kiezen voor een route van ongeveer 7 kilometer en Joep was helemaal in zijn nopjes.

Wandeling blauw/paars Cokse Heide

Hij ruikt van alles in het bos en loopt als Komissar Rex alle sporen na te trekken en wij lopen lekker door het heuvellandschap. Tjesus wat is het hier mooi en fijn zeggen we nog! Na ruim anderhalf uur komen we terug en douchen we, kleden ons om en beginnen we aan de zaterdagmiddagborrel. Joep is uitgeteld en ook wij doen een klein dutje. De rest van de dag is in chill modus en blijven we “thuis”, want zo voelt het in de caravan. Wel hebben we al wel de volgende camping geboekt voor over een paar dagen. Dan naar een andere favoriet van ons: De Vlagberg in Sint Anthonis, ook een Staatsbosbeheer camping. Na deze camping gaan we weer op zoek naar nieuwe campings.

14 t/m 17 September 2018: Camping Den Buizerd in Geijsteren (Limburg)

/ martin&miriam / 5 reacties

Na alle commotie van de afgelopen week, kunnen we nu stellen dat we in rustig vaarwater zijn gekomen. De camping die we donderdagmiddag hebben aangedaan, camping Den Buizerd, bleek een gouden greep te zijn. De rust, ruimte, natuur en de kampeerplek zijn echt geweldig. We lopen zo de natuur in en we kunnen allerlei verschillende kanten op om steeds nieuwe wandelingen te maken. Ook de E-bikes gaan lekker hier op het vlakke land van Noord Brabant en Noord Limburg.

Ook is het erg fijn om inmiddels met de ruzie-buurman vanuit ons laatste blog, een goede en prettige band te hebben opgebouwd. We praten vaak met elkaar en de man is zeer onderhoudend in zijn verhalen over vervlogen tijden. Het valt ons gedurende deze dagen op dat voor hem het ouder worden en in zijn “nadagen” vertoeven hem niet makkelijk valt. Ook zijn gezondheid en de fragiele fase waarin hij zich bevindt, baart hem zorgen. Weer een operatie op de planning die er niet om liegt. Al pratende blijken we veel gemeen te hebben qua werkverleden in de zorg en de toevalligheid waardoor we erin zijn gaan werken. Kortom; het begin van onze relatie was stormachtig, maar inmiddels is alles goed zo. Fijn!

Dit blog zal niet in het teken staan van andere conflicten en ongelukken. Alles gaat goed hier en we zitten in ons normale routine. Ook met Miriam gaat het met de dag beter met de enkel en is ze zelfs al weer aan de wandel geweest en het fietsen gaat haar zeer goed af. We hebben de afgelopen dagen weer mooie ritten samen gemaakt door de prachtige omgeving hier. De gemoedelijkheid van de mensen en de hartelijkheid als je ergens binnen stapt is ontwapenend in deze kleine dorpen op het platteland. Wij houden ervan in ieder geval.

Precies op de grens van het gastvrije Limburg en Brabant ligt het Landgoed Geijsteren, met daarop een prachtige natuurcamping. Tevens hebben zij ook nog een natuurcamping in het aangrenzend bosperceel waar wij nu staan, Den Buizerd. Het is onderdeel van 700 hectare groot Landgoed Geijsteren. Dit landgoed nabij de Maas, is goed toegankelijk voor onze camper en heeft een klein maar super schoon sanitairgebouw en afwasplaats. Het doet een beetje engels en dus truttig aan, maar het voelt direct goed als je het terrein oprijdt. Het natuurgebied Nat Park de Maasduinen is aan de overzijde van de Maas binnen handbereik. Wandelend op het landgoed komt u bij de St. Willibrorduskapel en de Rosmolen in het bos. De prachtig gerestaureerde ruïne is op loopafstand van de camping. Geijsteren, echt een oase van rust in prachtige natuur.

PHOTO-2018-09-16-18-00-17 (2)

Naast dat we gewoon bij onze camper buiten hebben gegeten, gedronken, geslapen en gelachen, zijn we natuurlijk ook op pad geweest. De eerste wandeling was er eentje om het gebied een beetje te verkennen en hebben we rondom aspergevelden, een golfbaan en bossen gelopen. Was fijn om Joep weer helemaal los te kunnen laten lopen na de teleurstellende dagen in Frankrijk. Tjonge wat genieten we van de vrolijkheid en energie van dat kleine ventje.

PHOTO-2018-09-16-18-00-18

De volgende dag na het ontbijt zijn we op de fiets gestapt en hebben we een mooie rit gemaakt door de omliggende landschappen, dorpjes en stadje Venray. Plaatsjes als Oostrum, Oirlo, Wanssum, Merselo en Smakt (daar moest ik meteen aan eten denken en was dat de reden om iets te gaan zoeken…). Het weer is werkelijk heerlijk om in te fietsen. Met een temperatuur van 20 graden, zon en een wolkje hebben we flink de snelheid erin.

Na de fietsrit zijn we thuis gekomen bij de camper en hebben daar even een kleine siesta gehouden en hebben we gelezen in alle rust. We zijn de enigen die nu aanwezig zijn op de camping. Toen einde van de middag hebben we Joep uit zijn coma gehaald en toen we de hondenriem lieten zien, was het mannetje er weer direct klaar voor. Miriam wilde graag de wandeling maken richting de watermolen De Rosmolen, gelegen midden in het bos. De wandeling er naar toe was fraai door de kronkelende paadjes, bruggetjes, beekjes en vennetjes en het felle zonlicht dat door de takken van de bomen scheen.

De Rosmolen is een molen die in 1928 geheel is stilgelegd door verkoop van het stuw en waterrecht. De molen is aan het einde van de tweede wereldoorlog nagenoeg geheel vernietigd door de duitsers, maar in de jaren daarna volledig is gerestaureerd. De molen is een rosmolen, een door een paard aangedreven molen die door de Oostrumse beek loopt. Het molentje ziet er mooi uit en werkt nog bij een geschikte waterstand.

Nadat we hier hebben rondgelopen zijn we weer door de bossen huiswaarts gelopen en daar lekker buiten ge-bbqt en vervolgens in de avond filmpje gekeken binnen. Ondanks het mooie weer, koelt het in de avond wel enorm af. Ook dat vinden we kneuterig gezellig; de ramen en gordijnen dicht, TV aan, Nespressootje en Likeurtje erbij en erg gezellige avond zo. We slapen door het afkoelen ook erg lekker in ons kribbe.

De volgende ochtend weer hetzelfde ritueel. Wakker worden, afwasje doen, koffie en weer op de fiets. Ook deze rit is weer prachtig en we komen erg veel verschillende kleine kapelletjes tegen langs de weg. Miriam stop bij elk kapelletje om te lezen waarvoor elk kapelletje dient. Om gek van te worden. Ben al blij dat ze dat niet doet bij elk dakkapelletje dat we tegen komen…Ze is van goede katholieke komaf en de naam Maria, dus daar zal het aan liggen, die schat!

We rijden beide dagen zo’n 35 kilometer en na de rit van vandaag komen we langs ons dorp Geijsteren, waar een erg goed restaurantje moet liggen, ’t Trefpunt. We besluiten om daar te gaan lunchen en aangezien we bijna weer bij de camping zijn, durven we het aan om een biertje en wijntje bij het eten te nuttigen. Jaaaa, we zijn ons er eentje! Omdat we in Limburg zijn, bestellen we voor het eerst in ons leven Limburgs Zuurvlees met friet en sla. Het klinkt niet erg lekker, maar was het verrassend genoeg wel! Een soort van draadjesvlees maar dan gemarineerd o.a. in azijn. Nu had Miriam de laatste dagen al genoeg azijn gezien, dus ik dacht daar begint ze niet meer aan.

PHOTO-2018-09-16-18-00-17

Even een bijzonder weetje die we hebben geleerd van een zeer ervaren verpleegkundige die we vorige week spraken op de camping in Epen. In verband met de enorm gezwollen enkel van Miriam adviseerde hij om een theedoek helemaal de doordrenken met azijn en deze om de enkel te zwachtelen. Het blijkt dat de azijn de zwelling weghaalt en de genezing bespoedigt. Het werkt echt. In de dagen dat we met azijn hebben gewerkt was de zwelling van de voet, helemaal geslonken tot minimaal. Elke dag dat Miriam een wandeling maakte, zwol hij weer op en na de azijn behandeling de volgende ochtend weer veel minder. Was top-tip!

Nu is het de laatste avond hier in Geijsteren en pakken we onze spullen weer in om naar een volgende bestemming te gaan. Zoals we en nu over denken gaat het weer een natuurcamping worden in Beuningen, nabij Denekamp in Twente. Morgen even rustig wakker worden, de boel inladen en aan het einde van de ochtend weer op pad. We gaan hier zeker nog een keer terugkomen, maar dat spreekt wel uit de foto’s van Miriam in dit blog. Het is echt een aanrader voor mensen die van de natuur en rust houden. Oh ja…en gemoedelijkheid!

8 en 9 September 2018: Enkel en alleen op Camping Oosterberg in Epen (L)

/ martin&miriam / 4 reacties

Het begin van de vakantie is niet geworden wat we ervan gehoopt hadden. Nadat we zaterdagochtend rustig wakker waren geworden na een supergezellig familie-etentje tijdens de botter-dagen in Elburg met mijn schoonfamilie, even nog de laatste boodschappen in huis gehaald door Miriam. De camper nog even afvullen met water en onze fietsen laden en toen omstreeks 10 uur op pad richting Zuid Limburg. Onderweg verliep alles voorspoedig en ook lekker rustig aan gedaan, waardoor we omstreeks 13.30 uur aankwamen op de Camping Oosterberg in Epen. We hadden via onze NKC app Campercontact en de ANWB camping-app deze camping uitgezocht om de komende eerste dagen van onze vakantie rustig aan te beginnen. De spullen uitstallen, de voortent gezellig maken en in de middag nog een fietstochtje beginnen in het prachtige heuvellandschap van Zuid Limburg.

PHOTO-2018-09-09-19-32-59

Tijdens het inchecken duurde het allemaal wat langer dan wenselijk was, door de zeer uitvoerige uitleg van de receptie-medewerkster. Erg vriendelijk allemaal, maar de rij werd langer en langer buiten de receptie. Eindelijk na een kwartier buiten te hebben gewacht, was ik aan de beurt en klaar voor het afgeven van mijn persoonlijke gegevens en een plek te krijgen. Wat is echter de mededeling van de “zachte g” dame? Ik moest eerst op het terrein een plek zoeken die beschikbaar was en dan terugkomen om deze plek door te geven en dan pas alle formaliteiten te regelen. Lekker dan! Dit had ook vooraf via een bordje bij de receptie gecommuniceerd kunnen worden. Maar goed…we hebben vakantie, dus haast is geen issue deze weken.

Na het oprijden van de camper op de juiste plek, met prachtig uitzicht en direct aan het bos gelegen, alles in gereedheid brengen en lekker een broodje eten als lunch, onder luifel van de camper. We waren er helemaal klaar voor.

Totdat ik buiten achter mij, een enorme klap hoor en opeens Miriam onder aan de trap van de camper zie liggen. Kermend van de pijn en meteen roepend; “het is gebroken, het is gebroken. Ik hoorde een luide knak!”

Ik hoorde die knak ook, dus ik was er ook van overtuigd dat ze iets had gebroken. Wat ze gebroken had, dat was direct goed te zien. Haar enkel werd dik in no time en Miriam geholpen overeind te komen en huppend naar een stoel te begeleiden. Godzijdank zijn we geoefende likeurdrinkers, dus we hadden ijsklontjes in de vriezer. Zo snel mogelijk koelen en met poot omhoog. Ik wilde de dokter of ambulance bellen, maar dacht eerst om te gaan kijken hoe het was gekomen dat mijn o zo geliefde Mirreke ter aarde was gestort. Na advies van onze vrienden Kees en Jose, waarmee we een paar weken geleden op pad waren geweest met onze campers, waren er betere opstapjes beschikbaar met grote schijven onderaan de poten van het opstapje om zodoende de druk op de pootjes van het opstapje te verdelen naar die grotere schijven en daarmee dus stabieler om neer te zetten. Dat vonden wij wel een goed idee, en ons kennende was het beste opstapje binnen 24 uur binnen via een online bestelling. Wat kan ons nu nog gebeuren…..

Nou, dat bewuste trapje stond dus behoorlijk scheef op oneffen staplek van camper en door de druk van Miriam op het trapje, braken 2 van de schijven af. Dat waren de “knakken” die we beiden hoorden. Na bestudering van het trapje, bleek ook dat je deze schijven weer op de rvs kogeltjes kon drukken om de schijven weer vast te zetten.

Bij Miriam werd de enkel dikker en dikker en bleven we de komende 1,5 uur koelen met eerst ijsklontjes, maar deze smelten natuurlijk. Wij nadenken wat we nu konden doen? Even in de vriezer van de camping kijken of mensen daar coolpacks hadden opgeslagen en deze even lenen? Maar ik had een beter idee. Zoals gemeld zijn we geoefende likeurdrinkers, maar Miriam heeft daarnaast nog de gave om ook nog eens veel van wijn te weten en te houden. Daardoor ligt er standaard een wijnkoeler-pack in de vriezer van de camper. Aangezien Miriam smal van lijf en leden is, konden we de wijn-ijsmuts zo over haar ranke enkeltje drukken en werd ze prima gekoeld.

PHOTO-2018-09-09-19-33-00

Wel verschrikkelijk balen zo op deze manier en we zien onze vakantie wel met argusogen op ons af komen. Terwijl de schrik inmiddels wat weg was, ben ik met Joep gaan lopen en heeft Miriam contact gehad met de huisartsenpost in Heerlen. Op basis van de vragen en testjes kwamen we erachter dat de enkel niet gebroken kon zijn, maar zwaar gekneusd. Dat is een meevaller; geen gips of zo.

Door de pijn van Mir zijn we erg vroeg naar bed gegaan en proberen we de nacht een beetje te slapen. Mir kan niks en ik zit inmiddels zwaar in de bediening.

De volgende ochtend op zondag kom ik in gesprek met een man, die met haar dochter een weekje aan het kamperen is en deze dochter is fysiotherapeut. Zij komt in de ochtend nog eens naar de enkel kijken en wat fysieke testjes. Ook haar conclusie is dat er geen breuk is, maar zware kneusing.

Dat is een flinke domper voor wat wij altijd in de vakanties doen, namelijk wandelen met Joep en fietsen tegenwoordig. We zijn aan huis gekluisterd. Het humeur wordt er dan niet beter op, aangezien Miriam altijd de witte tornado in huis is en niet stil kan zitten. Nu heb ik pas een probleem, want wat ze in haar hoofd heeft en normaal zelf doet, wordt nu subtiel en soms minder subtiel nu gedelegeerd aan haar lieftallige echtgenoot, die nu denkbeeldig in een witte blouse, met zwarte rok en wit schortje rond loopt bevelen op te volgen en daarnaast ook verantwoordelijk is voor het wel en wee van Joep. Kortom; het is tot nu toe nog niet aan vakantie toegekomen.

PHOTO-2018-09-09-19-33-00 (1)

We besluiten om morgen verder te reizen naar een andere camping in Zuid Limburg, want ondanks dat deze camping prima is, hebben we hier niet het prettige gevoel. We kunnen het niet uitleggen, maar waarschijnlijk omdat we beiden nogal rechtlijnig in het leven staan, kunnen we niet zo goed tegen een camping waar je mag gaan staan, waar je maar wilt. Dat geeft een dusdanig rommelig beeld op de velden en ook het feit dat overal auto’s her en der staan, maakt dit nog rommeliger. Tja…beiden zitten op dat gebied in het autistisch spectrum denken we. Maar goed, morgen rijden we weer naar een andere locatie om de komende dagen nog te genieten van het mooie weer. Eind van de week is overal in de buurt regen voorspelt, dus wat het in onze 2e week vakantie wordt, weten we nog niet. Misschien gaan we wel naar huis als Miriam na een paar dagen nog niets kan. Ze zegt net; ik meld mij morgen wel ziek bij mijn werkgever, dan blijven mijn verlofdagen tenminste staan….aangezien we elkaars werkgever zijn, geef ik haar weinig kans….

30 juni t/m 4 juli 2018: Natuurcampings Raayerhof te Swalmen en Cokse Heide te Afferden

/ martin&miriam / 2 reacties

Aangezien we pas zondag 1 juli terecht kunnen op een favoriete camping van ons; de Cokse Heide in Afferden, moesten we dus een ingelaste overnachting doen ergens onderweg. De 2e nacht op Park La Clusure hadden we afgezegd, dus even op zoek naar een alternatief. Na 1,5 uur rijden hadden we onder de rook van Roermond een mooie natuurcamping gevonden in Swalmen bij Raayerhof, een boerencamping die prachtig gelegen was rondom een watertje en een singel met daaromheen weilanden met paarden. De dame die de camping runde was een zeer lieve dame, die nogal van een praatje hield. Wij hadden haast omdat de camper vol lag met boodschappen die snel de koelkast in moesten, aangezien met stilstaande camper geen stroom wordt voorzien aan koelkast. De temperatuur was ongeveer 29 graden, dus wij wilden graag in relaxmodus op deze camping. Daar dacht de dame even anders over. Vooral toen we vroegen of er een evenement naast de camping was gepland. We zagen namelijk een enorme feesttent met veel horeca tappunten en ander indrukwekkende decors. Hadden we het maar niet gevraagd….De dame wilde eerlijk zijn en aangeven dat er vanavond een festival was met goede live bands, maar dat er mogelijk enige vorm van bovengemiddelde decibellen op ons af zouden kunnen komen. We kregen telefoonnummers van gemeente ambtenaren om te klagen, procedures aan te vechten, etc. Want zij is al jaren bezig omwille van haar campinggasten het festival te laten verplaatsen. Onze pijnboompitten in de camper waren inmiddels ontkiemt en konden we de bladeren al weer vanaf halen, toen de dame uitgesproken was, de biefstuk was beef jerky geworden, en de melk volle boter…..ik was er klaar mee. Deze plek was alleen maar even om een nachtje te staan en eigenlijk vonden we het wel jammer dat we de volgende dag weer weggingen. Is een plek om terug te komen. Na het plaatsen van de camper nog even op de fiets wat boodschappen doen, terwijl Miriam rondom de camper alles gezellig maakt. Heerlijk avondje gehad, maar het licht ging redelijk snel uit en op tijd naar bed.

De volgende ochtend vlug alles inpakken en op pad richting Afferden, naar de Staatsbosbeheer camping De Cokse Heide. Hier waren we al een paar keer geweest en het is echt een plek voor ons. Midden in de bossen, plekken met privacy en veel diergeluiden in de natuur. Het is geweldig om hier in de ochtend de vogels te horen ontwaken. Ook hoor je soms onder of rondom je camper wat geritsel en denken we dat het een zwijntje of egel kan zijn. Voordat we ons kunnen nestelen vanaf 12.00 uur, moeten we eerst nog even ruimschoots boodschappen doen, want onze buren komen gezellig met hun dochter en schoonzoon een dagje kampeerbeleving meemaken met ons. Met dit prachtige weer lekker met elkaar borrelen en gezamenlijk heerlijk eten onder de boom die ons allen schaduw geeft. Hoe idyllisch allemaal..!

De middag en avond was supergezellig, maar met 6 man op een camping-gourmet plaat bakken is hetzelfde als op een plaat ijs een ei bakken…duurt even!! Enorm gelachen met elkaar en gewoon super dat ze vanuit Lelystad even op en neer knallen naar Afferden voor een portie gezelligheid!

PHOTO-2018-07-04-21-57-56

Nadat ze weg waren nog “even” de afwas doen en samen een afzakkertje genomen. We hebben doorgesproken waar we maandag zouden gaan fietsen met onze e-bikes. In Frankrijk lagen onze tongen op de grond toen we tegen de bergen aan moesten klimmen. Hier is alles vlak en goed te doen. We hebben er echt zin in. We maken een rit van ongeveer 30 kilometer op de GPS door de navigatie opdracht te geven om een lus te maken van circa 30 kilometer. De volgende ochtend na het ontbijt en tegen het einde van de ochtend alles in de fiets geladen wat mee moest; Joep, water, eten, poepzakjes, rugzak, mueslireepjes en een goed humeur. De rit was niet echt heel boeiend, aangezien we veel langs de doorgaande wegen rijden, in plaats van door de natuur. Maar we kwamen toch langs het bezoekerscentrum van Nationaal Park De Maasduinen en besloten daar even een koffie te scoren. Prachtige plek, waar je je waant in het buitenland. Het restaurant zweeft boven het water en je kijkt uit over het park met al het water.

Park de Maasduinen is echt een aanrader voor een ieder die er nog niet geweest is. Wat een prachtige natuur daar. We fietsen na de koffie nog door het park en via boerenweggetjes komen we weer terug bij de camping. Moe maar voldoen drinken we een koel biertje en doen onze schoenen en kleding uit om weer in camping-outfit de avond aan te vangen. Erg relaxte dag gehad samen en lekker gegeten op de gourmet plaat met ons tweeen. Dat ging een stuk beter als gisteren.

Dinsdagochtend eigenlijk hetzelfde ritueel als de maandag; lekker wakker worden en in de ochtend lezen, koffie, ontbijtje en rustig douchen en omkleden. Er is bijna niemand op de camping, dus het is muisstil. We gaan het qua fietsen wel even anders doen. Miriam download een app  die allerlei routes via fietsknooppunten maakt of zelf kunt maken. We schrijven de knooppunten op en gaan op pad. Het was een prachtige rit zoals we die graag doen, destijds ook met scooter, door de natuur, slingerweggetjes, akkers, mooie boerderijtjes, kleine dorpjes, waterpartijen, bossen en hopelijk ergens nog een gezellig plekje om te laven….Dat was het enige dat we niet tegenkwamen, een laafplek. Jammer.

En nog een collage met foto’s van de omgeving hier:

We maakten vanmorgen echter wel een fout door de beide accu’s van de e-bikes niet op te laden, omdat we dachten dat ze vol genoeg waren voor deze rit van 42 kilometer. Bij Miriam lukte dat prima, maar bij mijn fiets ging de accu ineens van 4-5 streepjes lading terug naar nog maar 1 streepje. Aangezien we ook nog boodschappen moesten doen, waren we iets van de route afgeweken om een supermarkt te bezoeken. Net vlak voor de supermarkt was de accu leeg van mijn fiets, dus moest ik zonder ondersteuning nog 8 kilometer fietsen met volle fietstassen. Dat was even andere koek moet ik zeggen. De e-bike zonder ondersteuning fietst niet fijn, of je moet in de 2e of 3e versnelling fietsen. Maar ja, dan moeten die korte kromme pootjes van mij enorm gaan draaien. Naast dat het er niet uitziet, is het ook nog eens enorm vermoeiend. Miriam bood heel lief aan om even de fietsen te ruilen, maar als ridderlijk type dat ik ben, weigerde ik dat natuurlijk…soms haat ik die mannelijke principes van me…..

Dat de sfeer er niet beter op werd, toen Mir ook nog dacht kortere route te weten en die het dus niet was, moge duidelijk zijn. Maar na aankomst op de camping was het leed al weer snel geleden en hebben we nog een fijne dag gehad bij de camper.

Vandaag, woensdag 4 juli, hebben we niet gefietst. Mijn derriere voelt alsof ik door King Kong van achteren ben genomen en ik moet er niet aan denken om op een zadel te zitten. Het weer voelt heel klammig en in de loop van de ochtend besluiten we om een lekkere wandeling met Joep te gaan doen en de fietsen niet te gebruiken. De afgelopen dagen waren warm, maar waren goed te doen. Maar vandaag voelt het of je onder een elektrische deken leeft. Onbehaaglijk en drukkend. Het is sowieso weer typisch ons dat wij na 20 jaar fietsloos te zijn geweest, op de warmste dagen van het jaar, meteen met ritjes van 30-40 kilometer te beginnen. Enthousiasme eist zijn tol.

Maar goed; wij aan de wandel met Joep door het prachtige bosgebied rondom onze camping. We lopen lekker en Joep is helemaal in zijn nopjes. We genieten echt van dit kleine kereltje en lachen ons rot om zijn capriolen. Dit teckeltje heeft ons leven zo in positieve zin op zijn kop gezet. Los van alle gekochte attributen, speeltjes, mandjes, inentingen, voedselpakketten, fietsmanden, GPS tracker, verzekeringen, kettingen, dekentjes, tuigjes, en alles wat ik nog vergeten ben, is het geen kostenpost, maar verrijking van ons leven. Mooi om te zien hoe die kleine haarbal zo op Miriam is gefocust. Prachtig om te zien. Ook in deze vakantie heeft ie geen problemen veroorzaakt en is hij superlief geweest tijdens het rijden en op de camping. Joep is een topper! Moest ik even kwijt….

Maar onderweg de wandeling zie ik opeens Miriam haar pupillen vergroten, standje paniek en schichtig kijkend. Ik vraag haar wat er is, maar ze moet enorm naar het toilet…..wat er in de wijde omtrek niet is. Ik zeg; ophouden en doorlopen! Ik zag aan haar loopje dat dat niet ging lukken en voordat ik het wist, zat ze hurkend en met dezelfde blik in haar ogen als Joep (“zit niet naar me te kijken als ik zit te bouten…”). Zoals Miriam altijd alles goed voorbereidt voor Joep qua spulletjes, had ze papier bij haar, natte doekjes en zakjes  om alles in op te bergen en weg te gooien als we weer thuis waren. Behalve die dampende bolus…die mag door de natuur worden geelimineerd! Mijn vrouw is gewoon een ordinaire wildpoeper!! Ik zou het niet kunnen, maar Miriam kwam erg gelukkig uit de bossen. Heerlijk de wandeling afgemaakt en bij thuiskomst de rest van de middag lekker voor de camper gezeten en de laatste avond hier op de grillplaat gekookt. Morgen weer op pad naar onze laatste bestemming deze vakantie: De Vlagberg in St Anthonis. Onze echte favoriete plek tot nu toe! Daar blijven we nog tot zondagochtend. Met dit weer en het buitenleven alsof we in Spanje of Italie zitten, blijven we zo lang mogelijk weg.

Mart en Mir 2018

27+28 April 2018: Koningsdag De Cokse Heide

/ martin&miriam / 5 reacties

Koningsdag vandaag. Wat gaan we doen? De drukte gaan we zeker niet zoeken, voor zover er sprake is van drukte in de dorpen rondom ons heen. Afferden, Siebegewald, Rimpelt, Wening, Heukelom, Hengeland, Diekendaal; niet echt epische centra van enorme mensenmassa’s, lijkt ons. Eerst maar eens rustig wakker worden en weer klaar maken voor de dag. Miriam wil weer lekker wandelen en heeft een nieuwe route uitgekozen die in de buurt van onze camping begint. We gaan weer op pad en mijn stoere ega draagt weer de rugzak gevuld met water, mueslireepjes, wandelkaart, snoep voor Joep en survivalkit met vuurpijl in geval van nood…tjesus wat neemt ze allemaal mee voor een wandeling van 2 uur, de schat!

Het weer is wat minder, maar we gokken het erop. Het blijft droog, maar het is te warm voor met een jas en te koud zonder jas. Aangezien ik altijd een jas onder mijn shirt aan heb, loop ik maar gewoon zonder jas. We lopen weer lekker en raken een beetje verdwaald door de onduidelijkheid van de kaart. We komen steeds hetzelfde echtpaar tegen met 2 kaninchen teckels en een beagle. Erg leuk stel en al lopende praten we wat over van alles. Vooral de overeenkomsten tussen de karakters van de teckels. Tja..wie had 1 jaar geleden dat kunnen denken over ons; truttig pratend over onze eigen hond. Ongelofelijk hoe in een jaar dit soort zaken kunnen veranderen. De honden zijn helemaal in hun element en spelen leuk met elkaar totdat onze wegen scheiden.

We lopen de laatste wandelroute die Staatsbosbeheer in hun flyer hebben staan en eerlijk gezegd was dit ook de minst boeiende. De omgeving is echt prachtig en het park Maasduinen is echt een favoriet van ons. Maar van deze wandeling hebben we geen foto’s gemaakt, aangezien deze vooral langs wegen en ” gewone” bospaadjes liepen. Bij terugkomst op camping lekker bakkie koffie gezet en praatje gemaakt met buren.

Jammer is wel dat de camping, ondanks de fantastische plekken in het bos, qua faciliteiten ondermaats is. Zeker nu we na de wandeling zien dat inmiddels de camping letterlijk is volgelopen met gasten, zijn de sanitaire voorzieningen van de natuurcamping echt te weinig. Er zijn geen wastafels om je ’s ochtends aan te wassen, per geslacht maar 2 toiletten en 2 douches en een urinoir voor de mannen. Om de afwas aan te doen, zijn er maar 2 plekken en aan deze plekken wast men zichzelf dan ook maar aan, scheert zich daar, epileren de dames alles wat er te epileren valt en is het ene stopcontact daar het centrale oplaadpunt van ongeveer 50 smartphones. Door de camper redden wij ons super in ons eigen badkamertje en hebben we eigenlijk niets echt nodig van de camping, behalve stroom. Eigenlijk dat ook niet eens, gezien onze zonnepanelen op het dak, maar wij nemen altijd toch de stroom van de camping. De discussie gaat dan ook tussen de gasten over wat je mag verwachten op een natuurkampeerterrein in vergelijking met een commerciele camping. Plat gezegd was de conclusie dat wanneer je niet in het bos mag plassen en poepen en je wel ongeveer 150 mensen op het terrein hebt, je moet zorgen voor voldoende faciliteiten voor je gasten. En als we dan ook nog eens de de verschillen in de diverse Staatsbosbeheer-campings (www.logerenbijdeboswachter.nl = aanrader!!) in ogenschouw nemen, dan mag je net zoals bij bijvoorbeeld bij McDonalds (willekeurig voorbeeld hoor…) verwachten dat er uniformiteit is mbt de sanitaire voorzieningen en andere faciliteiten. Deze camping heeft bijvoorbeeld ook geen afstortplaats voor het douchewater van de camper. Ja, mensen…dit soort discussie’s heb je wel eens met campinggasten. Je kunt er maar druk mee zijn met deze dilemma’s. Oh ja, we hadden het hierover bij de afwas. Echt een mannenklus blijkt tijdens deze dagen.

Na de wandeling komen we weer terug bij de camping en gaan we in relax-stand. Ik pak nog even de scooter om nog wat boodschappen te halen en zie onderweg dat in de dorpen die ik passeer voordat ik in Bergen aankom, er niet veel te doen is. De supermarkt van Jan Linders is open en daar haal ik heerlijke verse asperges en alles wat erbij hoort. Tevens nog wat andere artikelen om het verblijf zo aangenaam mogelijk te maken en weer terug naar Mirreke om de Koningsdag te vieren. We lezen lekker in onze Kobo’s en pakken wat magazines erbij om inspiratie op te doen waar we in de zomer heen gaan op vakantie. Blijven altijd levendige onderwerpen. Naast ons komen nieuwe buren staan en ik vlieg wat met mijn drone om te oefenen en wat foto’s te maken.

Fout
Deze video bestaat niet

Rustige dag verder en na het avondeten, besluiten Mir en ik nog even bij de vuurplaats te gaan zitten bij andere mensen. Erg leuke mensen en super gezellige gesprekken. Ook kwam er nog een mevrouw binnen stappen die meteen vroeg wie de broer van Annette was. Ik dus! Bleek het om een zus van een vriendin van mijn zus te gaan. Ook heel apart, maar leuk dus!

Toen het begon te regenen, voor de zoveelste keer deze week, besloten we allemaal maar naar de plek te gaan en de avond onderdak te vinden in een ieder zijn eigen kampeermiddel. Redelijk op tijd weer in ons mandje gegaan en weer heerlijk geslapen.

De volgende dag, zaterdag, bleek het weer er niet best uit te zien en besloot Miriam toch een fikse wandeling te gaan maken met Joep. Ik haakte af, want door de flinke wandelingen van de laatste dagen, spelen allerlei kwalen bij mij op. Vooral mijn knie en de oude kwaal hielspoor spelen weer op. Hielspoor heb ik niet zo’n zin in, ben blij dat ik er al maanden weer vanaf ben. Kortom; ik druk mijn snor en blijf alleen achter bij de camper, terwijl Mir weer de natuur op zoekt.

Ik lees lekker mijn boek uit en zorg dat het toilet weer geleegd word. Als Miriam terug komt, gaan we weer in relax-stand en eten we wat. Het weer is koud en regenachtig en nodigt niet uit om nog wat te ondernemen. We worden wel wat chagrijnig om steeds de stoelen buiten de luifel te plaatsen en vervolgens bij een bui weer onder de luifel te zetten. We zitten binnen en eigenlijk doen we dit deze week te vaak, in relatie tot wat we hadden verwacht van de weersvoorspellingen. Het valt tegen om veel binnen te zitten en we zeggen allebei tegelijk dat we in de zomer de zon gaan opzoeken en niet naar Wales / Schotland gaan. Here we go again…ook vorig jaar kwamen we tot deze conclusie en hebben we onze bootovertocht via Marktplaats verkocht. Ook nu gaan we dit weer doen, want met elke dag regen in combinatie met een hondje in een camper, is niet wenselijk. De natte kleding van ons en de natte vacht van Joep vinden wij niet echt bevordelijk voor het leefklimaat in de camper. Ons humeur slaat om als we weer druppels op onze camper horen neerkomen. De lucht ziet er dreigend uit en allebei zeggen we; we kappen er voor nu mee en gaan naar huis. Als een geoliede machine ruimen we alles op, pakken alles in en starten de camper om binnen 15 minuten huiswaarts te gaan. Een dag vroeger als gepland, maar de laatste dag voegt niets meer toe als je verwacht om alleen maar binnen te zitten in de camper door de regen.

Onderweg zijn vinden we ook erg leuk en al rijdende praten we lekker verder wat nu de plannen zijn voor de komende weken en maanden. Mir zit lekker op haar smartphone inspiratie op te doen, Joep ligt lekker in zijn bench te slapen en ik stuur richting huis. Zaterdagavond eten we dus gezellig limburgse asperges thuis, lekker wijntje erbij en even de camper leeg halen. Ook thuiskomen is fijn! Met hemelvaart gaan we weer zo’n 5 dagen weg, maar we hopen echt dat het weer dan vele malen beter is dan deze afgelopen 5 dagen. We zullen zien!

24 + 25 April 2018: Nat. Park Maasduinen – De Cokse Heide Afferden

/ martin&miriam / 1 reactie

De komende dagen verblijven wij in Het Nationale Park Maasduinen in Afferden. Dit prachtige nationale park hebben wij eerder bezocht en heeft toen veel indruk op ons gemaakt. In verband met Koningsdag is het een lang weekend en door de donderdag erbij vrij te nemen, kunnen wij dus 5 dagen weg met de camper. Miriam werkt vandaag, dinsdag, nog de hele dag. Ik heb de middag vrij kunnen nemen in Hoogeveen en daardoor de camper helemaal klaar voor vertrek kunnen maken en nog wat boodschappen doen. De woensdag wordt echt slecht weer verwacht, dus dan maar goed de koelkast vullen om niet de deur uit te hoeven als we op de camping staan.

Het lukt ons om 17.30 uur de huisdeur achter ons te sluiten en met de Lambortinki op pad te gaan. Onderweg nog een paar files mee mogen maken, maar goed geluimd komen we de provinciegrens met Limburg over tuffen en zien we dat we nog maar een paar kilometers hoeven naar de Staatsbosbeheer Natuurkampeerterrein De Cokse Heide. De navigatie geeft aan dat we nog maar 4 kilometer hoeven en stuurt ons vervolgens een boerenweggetje in die uiteindelijk overgaat naar een onverhard stuifweggetje. We gaan alsmaar verder naar dichte bossen en smaller wordende weggetjes. Dit kan niet de aanrijroute naar de camping zijn, denken we. Maar ja…toen ook nog de navigatie op het aangekomen adres niet bleek te kloppen (er stond een huis, maar niets te zien van een camping), ontstond er wat onrust onder ons. We wilden namelijk nog wel in het licht aankomen om zodoende makkelijker de camper te kunnen aansluiten en installeren. Vooral het net voor Joep vraagt wel licht….het net zat namelijk helemaal door de war en de stokken ook nog eens…zucht!

Uiteindelijk kwamen we via wat omweggetjes toch nog redelijk op tijd aan op de camping. Zoals jullie inmiddels weten zijn de Staatsbosbeheer campings bij ons favoriet in Nederland.

Over de Cokse Heide kunnen we heel enthousiast worden; wat een heerlijke plek in de bossen is dit zeg!! Alle plaatsen hebben soort van eigen inhammen waar je de camper, tent of caravan kunt plaatsen en daarmee maximaal privacy en uitzicht over de bossen. Gezellige vuurstook-hut voor ons en de plek zelf is groot te noemen. Prachtig en ook deze camping voelt meteen goed! Teleurstellend zijn wel weer de sanitaire voorzieningen. Te weinig wc’s en douches.

Nadat we de camper op zijn plek hadden, bleek de temperatuur buiten nog best aangenaam te zijn en zonder de wind zelfs lekker te voelen. Aangezien we ons hadden voorgenomen om meer buiten te zijn, ondanks de mindere weersverwachtingen, begonnen we al met een bonusmomentje. Direct de stoelen buiten, de nieuwe praktische tafeltjes in gebruik genomen en daarop meteen gezellig kaarsje, drankje en hapjes en zitten maar. Was superavond! Tot ongeveer 22.15 uur buiten gezeten en toen naar binnen gegaan om nog even te lezen en daarna lekker te slapen. Nou….lekker geslapen hebben we. Met zijn drieen totaal in coma gelegen tot de volgende ochtend.

Na het ontbijt, welke we ook nog buiten hebben genuttigd, lekker gedoucht en klaar gemaakt om een flinke wandeling te maken met onze trouwe vriend Joep. De camping zit direct aan het nationale park gesitueerd en ook hier beginnen een paar wandelingen door het Nationale Park Maasduinen.

Een zeer gevarieerd natuurgebied, want duinen in Limburg, dat verwacht je niet zo snel. De Maasduinen zijn dan ook rivierduinen. Deze duinen langs de Maas zijn bijna allemaal met bos begroeid. Bebossen was de enige manier om destijds de omliggende akkers en weidegronden tegen het stuivende zand te beschermen. Het resultaat is een glooiend lint van duinen, verwilderde bossen, stukjes heide, akkers, stuifzanden en blinkende vennen langs de oostoever van de rivier. Staatsbosbeheer beheert het Bergerbos en Bleijenbeek in het noordelijk deel van dit nationaal park, waar wij nu zitten.

Om het gebied te verkennen kun je volop uit wandelroutes kiezen. De Maasduinen ontstonden aan het eind van de laatste ijstijd, toen Rijn en Maas hier grote hoeveelheden zand en klei achterlieten. In droge periodes blies de westenwind het rivierzand tot stuifduinen op. In het golvende landschap duiken soms plotseling flinke heuvels op. Echt prachtig om er te lopen en totaal anders dan de andere zijde van het park, waar wij in een paar jaar geleden verbleven, rondom de enorme plas water in het park.

Na terugkomst van de flinke wandeling, hebben we ons weer geinstalleerd in onze luie ligstoelen en zijn we rustig gaan lezen, vergezeld met een lekkere mok thee. De warmte van de mok was zeer welkom, want we doen echt ons best om veel buiten te zijn, maar met deze temperaturen en buien valt het niet mee. Het wordt zelfs zo erg, dat we maar naar binnen gaan en de verwarming aan doen en weer uit en weer aan en weer uit….Nederlands weer dus!

Maar het mag de pret niet drukken. We vermaken ons best, Joep is opperste staat van opwinding van het vele buiten zijn en de loopse teef van de buren…..Tjonge, Joep heeft de hormonen ontdekt hoor, die kleine g..lneef!!

Nu is mijn meisje bezig  in de keuken om een lekkere preischotel te bereiden. De avond zit er aan te komen en we maken ons op voor weer een gezellige avond in de Lambortinki. Misschien een filmpje kijken of verder in onze Kobo reader om te lezen. Lekker slapen gaan we zeker doen, gezien onze “rozigheid”.

Morgen maar afwachten hoe het weer eruit ziet en met scooter op pad en zeker weer een paar wandelingen maken met elkaar. Miriam sprak net de boswachter en deze gaf nog een paar tips over mooie wandelroutes. We zeggen net: het leven is mooi en goed voor ons (tot nu toe)!

9 + 10 September 2017: Cotessen, Zuid Limburg

/ martin&miriam

Na (heftige) regen komt zonneschijn! Wat is het Geuldal in Zuid Limburg geweldig!! We zijn gisteren in de stromende regen aangekomen in Cotessen na een eveneens mooie rit vanuit Schinnen hier naartoe. Nadat we de camping gisteren hadden verlaten, eerst nog even boodschappen doen bij AH in Heerlen, om de volgende dagen weer genoeg proviand te hebben in onze Lambortinki. We weten niet wat het weer gaat doen en we bereiden ons voor op een aantal regenachtige dagen. We hopen zo enorm dat de zondag (vandaag) droog blijft, zodat we in ieder geval nog rondom Vijlen, Vaals en Cotessen kunnen rondrijden op de scooter met ons drieen.

C360_2017-09-10-12-19-47-751

Cottessen (In het Limburgs: Kotteze) is een buurtschap bij het dorp Vijlen, behorend tot de Nederlandse gemeente Vaals. De buurtschap ligt dicht bij de grens met België, tussen het Vijlenerbos en de rivier de Geul. Aan de andere kant van de grens ligt Sippenaeken.

Cottessen is in cultuur gebracht vanuit de carréboerderij Bellet, een boerderij die daar sinds de 13e eeuw of eerder is gevestigd. De boerderij draagt boven de poort een gevelsteen met het wapen van de abdij van Burscheid met de Latijnse wapenspreuk Dominus Providebit (“De Heer zal voorzien”). Ook deze boerderij heeft een klein campingveld en is gelegen met een prachtig uitzicht over het dal! Voor de volgende keer in deze regio voor ons zeker een optie om ons kamp daar op te slaan.

Dit was vroeger een arme streek in Limburg en als gevolg daarvan zijn de oude vakwerkhuizen veelal gehandhaafd. Rond deze tijd heette Cottessen nog Kothausen. Cottessen is samen met Camerig een beschermd dorpsgezicht.

Op de eerste Tranchotkaarten van dit gebied uit circa 1760 zijn 14 boerderijen of huizen te vinden. Anno 2017 is dat aantal nog hetzelfde en is het aanzicht van het gehucht vrijwel ongewijzigd gebleven.

De tijd lijkt hier te hebben stilgestaan. Door de steile heuvels was het gebied voor de landbouw een moeilijk toegankelijk gebied, waardoor schaalvergroting van de landbouw nauwelijks heeft plaatsgevonden. Als gevolg daarvan zijn in het rijke kleinschalige cultuurlandschap vele holle wegen, graften, hoogstamboomgaarden, bosschages, bronnengebieden en meidoornhagen in stand gebleven. Door Cottessen stroomt de Berversbergbeek, zuidelijker ligt de Cottesserbeek.

Door de variatie in landschapselementen is er een rijke flora en fauna. Dassen worden regelmatig in graften gesignaleerd.

In 2004 vertegenwoordigde Cottessen de Provincie Limburg in een verkiezing van De mooiste plek van Nederland (NCRV). In 2005 volgde een 5 sterren waardering voor Natuur en Landschap voor het Geul- en Gulpdal. Cottessen is een van de mooiste gebieden in het Geuldal.

Hoe dichter we bij onze bestemming komen, des te meer wanen we ons in het buitenland. Mooi glooiend heuvellandschap met prachtige vergezichten over kleine dorpjes, boerderijen, grazend vee en veel bossen.

C360_2017-09-10-12-18-39-049C360_2017-09-10-12-22-29-811

Al slingerend door het landschap met onze Lambortinki, merken we dat de wegen smaller worden en dat als we een tegenligger tegenkomen, we aan de kant moeten of heel langzaam elkaar passeren met passen en meten. Gelukkig komen we bijna niemand tegen op het smalle weggetje naar de oorspronkelijk geplande camping Rozenhof in Vijlen. Hoe vertekenend kan een website zijn, of de foto’s op een ANWB camping-app of campercontact.com. De camping ziet er verre van uitnodigend uit; rommelige indruk, vervallen gebouwen en veel seizoenplaatsen met stacaravans. We besluiten om met gierende banden door te rijden en zoeken even verder naar een andere camping. Uiteindelijk komen we aan op Camping Cotessehoeve in Cotessen. Een erg mooie hoeve, met daarachter een aantal velden met campingplaatsen. Jammer genoeg zijn de Taverne en het zwembad dicht (??). Alhoewel, zwemmen in deze temperaturen is alles behalve aangenaam.

We checken ons in en met nadruk had ik tegen vriendelijke dame achter de receptie gezegd dat wij een zware camper van 4500 kg hadden en ook nog eens 3-assig.

Assig rijmt op drassig….en zo geschiedde: bij het oprijden van onze toegewezen plek (neeeej, geen probleem hoor, onze plekken zijn bestand tegen zware campers..) zakten we weg in de modder en wat we ook probeerden, we kwamen niet meer van de plek af. Met oprijbokken nog wat geprobeerd, maar we zaten vast en onze plek zag er inmiddels uit als een ontplofte mijnenveld tijdens een of andere veldslag. De campingbaas was niet blij maar gaf aan dat wij er niets aan konden doen. Hij haalde de trekker erbij en na wat oponthoud, werden we glijend op de juiste plek gesleept. Was ook wel weer eens apart om mee te maken. De man zei dat het uur voor onze aankomst zo enorm veel regen was gevallen, dat de grond het niet kon verwerken. Maar wij stonden ten minste, al was van een gazon geen sprake meer, het was meer een plek vol met chocoladevla!

C360_2017-09-09-12-30-17-730

Nadat we geinstalleerd waren, hebben we niets meer gedaan door de regenval. Eerlijk gezegd vinden we een dag in de regen geen probleem, maar als het al dagen achtereen duurt, dan worden wij er niet vrolijk van! De camper is knus en gezellig, maar alleen als je na een dat buitenlucht lekker naar binnen kruipt, niet als je al 2,5 dag binnen blijft omdat het moet. Ook Joep wordt er onrustig van en is op die kleine 17 m2 niet te houden en nogal druk aanwezig. Hij kan zijn energie niet kwijt, waardoor ie steeds in onze voeten hangt, in onze handen speels bijt en sprintjes trekt door de camper en ook nog een de horde neemt naar de keuken, die hoger ligt in onze camper.

C360_2017-09-10-10-10-35-109

 

De dag trekt voorbij en we eten een heerlijke maaltijd en kijken nog naar een erg goede film. Tenminste…. Ik kijk nog naar een hele goed film. De dame des huizes en Joep storten volledig in direct na het intro-beeld van Universal Studios….en gaan naar bed. Was echt een leuke avond met al mijn vrienden!

Maar vanochtend was iedereen weer rise and shine aan het ontbijt en konden we plannen maken om erop uit te gaan! Het weer ziet er goed uit en dus pakken we de scooter van het rek en maken we ons op om een mooie rit te gaan maken. We gebruiken een route vanuit route.nl: De Watermolenroute vanuit Vijlen.

De route liep dwars door de natuurgebieden, glooiende landschappen, slingerweggetjes, dorpjes zoals Slenaken (zie blog van gisteren waarom we daar even langs wilden), Mechelen, Gulpen, Gulpenerberg, Cotessen, Pesaken en de Epenerheide. We hebben intens genoten van deze regio en op de terugweg naar de camping samen met Joep nog even op het terras heerlijk geluncht bij Brasserie Buitenlust in Vijlen. Een panorama-terras over het berglandschap en heerlijk eten!

IMG_0548

Teruggekomen op de camping nog even lekker de stoelen buiten gezet en nog een kop thee gedronken in de zon. Nu weer naar binnen omdat het wel heel snel afkoelt buiten. We besluiten om vannacht nog hier te blijven en morgen weer noordelijker richting Brabant te vertrekken. We willen de bossen in. Joep vindt de bossen geweldig en wij willen nog een paar lekker wandelingen maken met hem door de bossen rondom Sint Anthonis. We verblijven op De Vlagberg, natuurkampeerterrein waar we al een paar keer eerder zijn geweest. Hopen op de komende dagen nog redelijk weer! Joep is in ieder geval voor vandaag weer uitgevloerd door alle indrukken die hij heeft opgedaan. Daar hebben we vanavond geen omkijken meer naar!

C360_2017-09-10-13-49-39-230

29 April 2017: Cuijk-Boxmeer-Gennep-Ottersum en Nationaal Park Maasduinen

/ martin&miriam / 6 reacties

Vandaag was de laatste actieve dag van deze minibreak van 5 dagen. Nadat we voor ons doen vroeg opgestaan waren, meteen gaan douchen en klaar maken voor weer een dag rond tuffen met onze scooter door deze regio. We hadden weer een nieuwe route uit de woonkamer van de camperplaats meegenomen en de rit die we uitgezocht hadden was 68 kilometer lang door de bovengenoemde dorpen, stadjes en natuurgebied.

Het weer was veel minder dreigend dan de dagen hiervoor en aan de wind kon je voelen dat er ander weer op komst was. Het voelde al wat milder en had voor ons het gevoel dat het ook de lentegeur meer naar boven bracht. Ondanks dit alles, waren we wel voorzien van handschoenen en Miriam met een muts. Na een half uur rijden op de scooter, zittende als meneer Wijdbeens, voelden mijn “noten” wel hoe koud het was. Daar werd je niet vrolijk van, zal ik maar zeggen.

Maar wat maakte de route de dag goed zeg!! Via eerst binnendoor weggetjes richting Haps, alwaar de lekkerste ijssalon van Nederland is gevestigd. Neeeeeeeej….we zijn daar niet gestopt, maar gewoon doorgereden richting Rijkevoort. Prachtige boerderijen, hoeves, slingerweggetjes en bosgebieden koersen we naar Boxmeer om daar even op te warmen in Restaurant Riche. De eigenaar is een broer van vrienden van mijn zus, maar dat waren we even vergeten toen we daar zaten. We werden geholpen door een nieuwe ober, maar deze was nog niet ingewerkt zal ik maar zeggen. Uiterst vriendelijk qua uiterlijk en taal, maar ik denk dat menig restauranteigenaar niet blij is als zijn medewerker, na 2 koffie te hebben opgeschreven, zegt: Moej gebak?

Nou….ik had liever een volkoren biscuitje gehad, maar Mir zei meteen: ja doe maar! Wat voor gebak heb je? Dah week nie, muk efkes kiekn, was zijn passende antwoord. Ook andere gasten moesten enigzins aan hem wennen, maar zijn gunfactor was enorm, dus het zou vast goed komen met hem!

Opgewarmd gingen we weer op pad en via het knooppunten-netwerk werden we naar Nationaal Park Maasduinen geleidt door de route. Daar passeerden we een prachtige golfbaan, die ons echt helemaal omsloot en waardoor wij dus slingerend doorheen rijden. We voelen ons soms barbaren dat we met de scooter door dit gebied rijden, maar het mag gewoon met een snorscooter.

Aan het einde van de Maasduinen passeerden we opeens een ruine van een kasteel. Het gaat hier om Kasteel Bleijenbeek. Het kasteel komt in de geschiedenisboeken pas voor vanaf 1405 en zijn naam dankt aan de beek die het kasteel omringt…de Bleije Beek. De bouwgeschiedenis van Kasteel Bleijenbeek begon kort voor de 14e eeuw en eindigde voorlopig in 1945, toen het kasteel door een bombardement door de RAF verwoest werd. De ruïne ligt aan de weg van Afferden naar Siebengewald in Afferden te Limburg.

20170429_182132

Nadat we hier even hebben rondgeneusd reden we door en kwamen we langs zulke mooie landschapsweggetjes. Boerenweggetje met daarlangs geknipte knotwilgen, beekje, erg groene weilanden met daarop een aantal bonte koeien in de kleuren rood/wit en zwart/wit. Echt Hollands zal ik maar zeggen, maar wat genoten we van de koeien. De fotograaf was nieuwsgierig, maar de koeien minstens zo…

20170429_162356_wm

C360_2017-04-29-11-41-54-177

Ook hier even gestaan te hebben en met de koeien even contact gehad, wij weer door naar de volgende stop: Gennep. Maar eerst moesten we weer door een bosgebied totdat we bij een overgang met een pontje kwamen. Het pontje had het niet druk en Miriam en ik kregen een prive oversteek op een leeg pontje. Was ook wel weer iets nieuws voor ons.

C360_2017-04-29-11-48-24-448

Na de oversteek slingerend naar Gennep en wat vonden we dit een mooi dorp zeg! Er was veel volk op de been en het dorp oogde erg levendig met natuurlijk brabantse gastvrijheid door de hoeveelheid horeca die er gevestigd was.

C360_2017-04-29-14-05-04-991

Overigens op bovenstaande foto was het erg stil in de straat, maar was helemaal aan het einde van de hoofdstraat…echt!

Wij moesten nog lunchen en besloten daarom ons te laten laven en dorsten in de Stadsherberg in Gennep. Miriam een rijkelijk gevulde burger en frieten en ik nam de Pulled Pork met vloerbrood en salade. Het smaakte zoals het eruit zag! Super lekker!

C360_2017-04-29-13-27-01-721

Het weer werd steeds beter nadat we ons weer klaar maakte voor de laatste etappe van deze trip op de scooter. Nadat we Gennep hadden verlaten, zetten we ons richting Cuijk, alwaar we nog even een boodschapje moesten doen voor het avondeten en morgen de laatste dag bij de camper. Ook de laatste etappe was erg mooi. Wij kunnen iedereen die een fietsweekend of weekendtrip willen maken, deze regio van harte aanbevelen. En wat een vriendelijkheid overal in de straat en winkels. Iedereen groet en maakt een praatje met je. Net buiten Gennep, rijden we weer de natuur in en komen we weer de wijdse wereld tegen, die hier zo kenmerkend is. Vergezichten, mooie weggetjes en veel agrarische grond.

In Cuijk aangekomen zagen we een verschrikkelijk mooie kookwinkel, Via Cannella (www.viacannella.nl). 1400 m2 beleving in het hart van Cuijk! Alles op het gebied van koken, wonen en kinderen, lifestyle en accessoires. Geselecteerd door Elle Wonen, Elle Eten en VT wonen. We hebben ons prima vermaakt daar en zelfs een prachtig servies gekocht van allerlei losse borden, schalen en kommen. Miriam en ik helemaal blij om met een prachtig servies onze gasten thuis te verwennen met een mooie maaltijd en net servies. Alleen…..op een scooter lijkt het ons geen goed idee om dit servies mee te nemen en dus zo gezegd zo gedaan, besluiten we om maar snel nog een dagje Cuijk te plannen met onze auto. Volgende week zaterdag komen we de spullen ophalen. De eigenaar van de zaak vond het prachtig dat we het zo gingen oplossen. Het verzenden per post leek hem al  helemaal geen goed idee. Als oeroude pakketpost-chauffeur van weleer bij PTT Post, kon ik het mij ook goed voorstellen…

Helemaal blij en opgewonden van onze aankoop, zijn we daarna nog even de supermarkt in geweest om de boodschapjes te halen en als een speer terug naar de camperplaats om daar heerlijk in de zon te zitten en te genieten van elkaar, de mensen om ons heen (want wat een fijne sfeer hier onder elkaar!) en het camperleven. Vanavond nog 1 avond in de camper vertoeven en morgen nog de hele dag naast de camper zonnen en lezen. Morgenavond weer terug naar huis, maar wat hebben wij een super week gehad in het Rijk van Nijmegen en Het Land van Cuijk! We komen zeker nog eens terug!