1 juni 2018: Snorscooter eruit, E-bikes er in!

1 juni 20182 mei 2025 / martin&miriam / 6 reacties

De kogel is door de kerk! We hebben onlangs besloten om onze Sym Fiddle II snorscooter te gaan verkopen. De tijd die het heeft geduurd om dat besluit te nemen en de tijd die het heeft geduurd om de scooter daadwerkelijk te verkopen heeft in beide gevallen 10 minuten in beslag genomen. Ongelofelijk, die wereld van scooters! Voor de vraagprijs kwam meteen iemand uit Amsterdam met aanhanger om de scooter contant af te tikken en mee te nemen. Nou….gezien het feit dat hij in de avond kwam, leek ons het kenteken overschrijven niet mogelijk, aangezien het al 19.300 uur was. Door een tip van de buurman bleek de nog open zijnde buurtsupermarkt ook RDW overschrijvingen te doen, dus om 19.45 uur had ik het geld in de zak, alsmede de vrijwaring. Iedereen tevreden!

Allereerst zal ik nog even toelichten waarom we onze scooter op de camper verkopen. Kijk: als je je asociaal gedraagt op straat als straatschoffie, ouderen lastig valt, uit winkels steelt of meerdere kinderen van 16 vallen 1 iemand aan, dan durven we niets te zeggen en doen we alsof we het niet zien. Maar zit je als 50plusser, grijs haar, koddig dik en vrolijke snoet, inclusief zeer lief, aantrekkelijke vrouw en schattige dwergteckel, rijdend op een snorscooter op een fietspad (wat mag) in een bosgebied, dan voelt men de laagdrempeligheid om te schelden, foeteren, uit te maken als aso…en nog meer van dat soort verbale uitingen op je los te laten. Los nog van de mensen die niets zeggen, maar demonstratief breed uit gaan rijden op hun fiets en dan op hun kwaadst naar je kijken. Daar zijn we inmiddels een beetje zat van! Want waarmee je rijdt staat los van hoe je geniet van de omgeving. Maar om van dat gezeur af te zijn hebben we nu dus besloten om met e-bikes verder te gaan.

img-20161030-wa00082

Het afgelopen jaar heb ik met name ervaren, dat de komst van onze teckel Joep niets dan goeds heeft gebracht. De vriendschap van en voor dat beestje, de vrolijkheid en plezier die we samen hebben, heeft geleidt tot meer beweging en zelfs ook dat met meer plezier. Miriam was altijd liefhebber van wandelingen, maar ik wat minder, zal ik maar zeggen… Dat deze beweging ook heeft geresulteerd in fitheid en conditie, was voor mij toen de brug om ook over de e-bikes te beginnen gemaakt. Ooit…in een ver verleden als voetballende postbode, heb ik besloten om nooit meer te willen fietsen. Mensen, wat een hel was dat destijds; zware logge fietsen met volle bepakking, weer en wind (en Flevoland heeft wind…veel wind!!), sneeuw en ijzel en dus ook regelmatig op je plaat gaan. Kortom; Nooit meer!!

Niets zo veranderlijk als de mens, dus nu beiden een nieuwe e-bike gekocht. Die missie was uiteindelijk, na een tweetal bezoekjes aan de plaatselijke fietsenwinkels en 2 landelijke e-bike ketens op bezoek bij ons thuis om proefritten te maken, binnen een paar dagen gemaakt. We hebben gekozen voor Amslod Highland en de Newton. Standaard heeft deze fiets zwaardere accu’s van 600W, meer ondersteuning, sterkere motor en meer gadgets. Allemaal elementen die bij mijn lichaamsbouw passen; zwaarder, sterker en gadgets! That’s me!! Mir heeft de vrouwelijke variant van deze fiets gekozen, dus we zijn echt een setje! Nu nog even samen naar de ANWB om dezelfde bodywarmers en wandelschoenen te kopen en we voldoen echt aan het beeld van de 50plusser…. ” echt niet!!”, hoor ik Mir op achtergrond roepen!

Wij blij met de keuze van onze fietsen en binnen 5-10 werkdagen zouden ze geleverd worden volgens de website en advertentie’s. Niet dus! We zijn niet de enigen die voor dit merk hebben gekozen, dus de levertijd is tijdens dit warme voorjaar opgelopen tot 5-6 weken. Dat is dus precies nadat wij met de camper op vakantie gaan. Dat is een vette bummer, zoals mijn buurmeisje altijd zegt! Amslod heeft toevallig gisteren aan ons laten weten dat ze begrijpen dat dit een tegenvaller is en heeft aangeboden om met 2 leen demo-fietsen op vakantie te mogen, zonder extra kosten! Super gedaan dus van Amslod! Wij blij en hebben er zin in!

Tot slot is de missie van dit weekend om op onze camper een deugdelijk fietsendrager te gaan monteren. Welkom in de wereld van fietsendragers en beugels…..

In eerste instantie dachten we om ons bestaande scooterrek te verkopen op Marktplaats of Camperforum, maar dit leek niet eenvoudig te lukken door het aanbod dat er was en ook meteen maar even kijken naar echte e-bike fietsenrekken, die in ons camperchassis passen. Daar waren we dus zo mee klaar, want dan praat je direct over 800 euro of nog meer. De goedkoopste oplossing is eigenlijk gewoon op de aluminium rijplaten van ons huidige scooterrek, fietsrails te monteren en beugels op de achterwand monteren. Dat gaan we dus doen, hebben we besloten. Ik ga deze rails en beugels zelf monteren en dat gezegd hebbende, roept Miriam direct dat we ook de fietsen moeten verzekeren. Of dit nou een algemene verstandige opmerking was of dat deze opmerking voortvloeit uit mijn opmerking dat ik de rails ga monteren, daar ben ik nog niet uit!!

Maar in ieder geval, hebben we enorm zin in onze volgende geplande vakantie over een paar weken met onze e-bikes! Door al deze beweging die er gaat komen, heb ik al de vertaling gemaakt, wat dit betekent in nog meer bourgondisch gedrag kunnen vertonen 😉

Tot over een paar weken!

11 t/m 13 September 2017: De Vlagberg, Sint Anthonis (Noord Brabant)

13 september 20175 november 2025 / martin&miriam / 4 reacties

De weersverwachtingen in Zuid Limburg waren onheilspellend slecht, dus besloten we maar langzamerhand meer terug richting huis te gaan rijden. Ook daar was het slecht weer, maar onze nieuwe bestemming zou ons meer beschermen door het feit dat we tussen de bomen in het bos zouden staan. Nadat we uitgecheckt hebben bij Camping Cotesserhoeve, rijden we weer binnendoor richting Natuurkampeerterrein De Vlagberg in Sint Anthonis. We kunnen het niet precies benoemen wat het is, maar die plek voelt bij ons beiden een beetje als thuiskomen. Een aantal jaren geleden was ons eerste weekend weg met de camper ook op deze plek gepland, dus misschien is dat dan wel een beetje de sentimentele waarde van deze Staatsbosbeheer camping. Op het moment dat we het terrein oprijden valt er bij ons meteen een lekker gevoel. Deze natuurkampeerterrein, midden in een prachtig bos, heeft model gestaan voor de toekomstige Staatsbosbeheer-kampeerterreinen in Nederland. Het centrale sanitairgebouw is netjes, praktisch ingericht en alles is in prima staat. Maar wat vooral deze camping, in onze ogen, zo uniek maakt is het feit dat je met je camper, caravan, tent helemaal een eigen plekje krijgt midden in de natuur, tussen de bomen. Geen veldjes waar je de hele dag je mede-kampeerder in het zicht hebt, maar gewoon je eigen riante plek in het bos voor jezelf.

C360_2017-09-12-11-53-19-325

De ditigale onbemenste incheckbalie werkt prima. We zoeken een plek uit voor de komende nachten en installeren ons met de Lambortinki. Joep is helemaal door het dolle en het lijkt wel dat hij ook de bossen prefereert boven de commerciele familiecampings die we de laatste dagen in Limburg hadden. Ook Miriam en ik zijn erover uit: de Staatsbosbeheer campings hebben onze absolute voorkeur in Nederland! We komen bijna altijd op deze campings uit, omdat ze midden in de natuur liggen, kleinschalig zijn van omvang en de voorzieningen zijn minimaal. Ook de aanspraak met andere mensen is hier wat gemoedelijker, lijkt het wel. Niet altijd, want zure of chagrijnige mensen heb je overal.

We boffen met het weer, want de zon schijnt volop en geen regenwolk te bekennen. Nadat we even geluncht hadden voor de camper, wilden we met onze Joep even een kleine wandeling maken om te wennen. De uitdaging was om hem helemaal los te laten lopen door de bossen en niet aan de riem. Het ging fantastisch! De kleine veldheer liep keurig achter ons aan of rende een stukje vooruit om daarna weer op ons te wachten. Bij terugkomst na wandeling, hebben we lekker buiten gezeten en met Joep gespeeld. Ook de ruime plekken in het bos geven hem veel afleiding en hij geniet zienderogen van de natuur om hem heen. Hij kwispelt de godganse dag!

De avond was er een zoals alle avonden; lekker gegeten in de camper, filmpje kijken en redelijk vroeg onder de wol. Dinsdagochtend gaan we weer een mooie rit door de omgeving maken en daarna nog een grote wandeling door het bos en over de heide. Eerst nog weer hopelijk een goede nachtrust. Joep en wij hebben onze draai op de 17 m2 in de camper prima gevonden. Het gaat allemaal voorbeeldig en super relaxt.

De volgende ochtend worden we alle drie in ons eigen tempo wakker en maken we ons klaar voor de scooterrit. We kiezen een rit uit rondom de boswachterij van Sint Anthonis en deze leidt ons door het groene buitengebied van Sint Anthonis.

Het aantrekkelijke van Sint Anthonis is dat geen landschap te groot is: bossen, heide, akkers en weilanden wisselen elkaar prachtig af. In het heidegebied de Ullingse Bergen zijn nog enkele stukken zandverstuiving. Door het hele gebied lopen een aantal verharde en onverharde maar goed berijdbare fietsroutes. Ook onze snorscooter komt goed uit de verf op de stukken onverharde paden.

C360_2017-09-12-11-15-10-039 C360_2017-09-12-10-31-37-524 C360_2017-09-12-11-25-25-261 C360_2017-09-12-11-15-20-596

Dit prachtige natuurgebied, in eigendom van Staatsbosbeheer, biedt een gevarieerd landschap. Op de heidevelden zijn oude jeneverbesstruiken te vinden, maar ook natte stukken heide waar zeldzame plantensoorten als de kleine zonnedauw voorkomt. De grove den, ooit aangeplant voor gebruik in de Limburgse mijnen, bepaalt het gezicht van het bos. Op de heide grazen Kempische heideschapen en Schotse hooglanders, welke we ook hebben gezien tijdens de prachtige rit.

Na terugkomst bij de camping hebben we even de lunch genuttigd en nog even heerlijk in de zon gezeten. Ondanks dat ze ook hier hadden aangegeven dat er veel buien zouden zijn, ziet de lucht er nog strak blauw uit. Daarom maar meteen na de lunch een lange wandeling gemaakt door de bossen en heide direct aan de camping gelegen. We wandelen door de paden van de camping en zien zoveel mooie plekjes waar je mag staan, dat we besluiten dat we de volgende keer dieper in het bos gaan staan op nog mooiere plekken dan dat we nu al staan. Enige consequentie is dat we dan geen stroom aansluiting op de plek hebben. Met onze huishoudaccu’s aan boord moet dat geen probleem zijn. We gaan vast binnenkort nog een keer een lang weekend deze kant op.

De wandeling is werkelijk geweldig en ook Joep loopt los en loopt het hele traject mee met ons. Als wij denken dat ie een beetje te moe aan het worden is, tillen we hem op om hem een stuk te dragen. Maar onze kleine veldheer wil er niets van weten! Hij loopt alles zelf en geniet met volle teugen van alle geuren en indrukken die hij onderweg opdoet. De charmeur krijgt ook nog bij iedereen onderweg een woordje van waardering, dus zijn dag kan niet meer stuk!

C360_2017-09-12-15-05-31-453 C360_2017-09-12-14-57-03-453 C360_2017-09-12-14-59-22-592

Bij terugkomst bij de camper valt het doek voor ons allen. We zijn moe en gaan buiten in de stoel een tukkie doen samen. Ook rondom de camper loopt Joep los, totdat boswachter Wessel ons komt bezoeken. Er mogen geen honden los lopen op de camping en ook niet op de heide en bossen daaromheen. Dat is een reden voor een bekeuring normaliter, maar gezien het feit dat we aangeven dat we Joep nog maar net hebben en hem aan het trainen zijn, krijgen we de coulance van Wessel. De rest van de dag loopt zoals alle dagen in de camper. Chill-modus en gezellige avond in camper. Morgen wordt er storm verwacht. De eerste herfststorm van 2017! 2^e week september!! Vorig jaar was het 30 graden en liepen we in tangaslip en factor 30 op onze huid!

Wel; vanmorgen begon de storm in alle hevigheid los te barsten. De regen kwam met bakken uit de lucht en daarom besloten we maar om vroeg in de morgen naar onze volgende bestemming te rijden. Waar we terecht komen, weten we nog niet, maar nu weg van deze plek leek ons het beste!

Nu deze vakantie zo tegen het einde aan loopt, zijn Mir en ik wel tot de conclusie gekomen dat de aanschafkosten van Joep zich deze vakantie weer hebben terugverdiend. Doordat we deze vakantie nagenoeg geen terrasjes hebben gepakt, niet uit eten zijn geweest, weinig brandstofkosten voor camper hebben gemaakt en geen tolwegen hebben gehad, lopen deze kosten tegen elkaar weg. We maken ons wel zorgen hoe straks het weer zal zijn om thuis te zijn en beiden gewoon weer aan het werk. We denken dat Joep dan een terror-teckel zal worden, gezien het feit dat ie dan minder aandacht krijgt. We zullen zien…

13 September 2016: Iseo en Sarnice (IT)

14 september 20165 november 2025 / martin&miriam / 3 reacties

We beginnen weer in onze normale doen te komen. We slapen erg goed in de camper en ook nemen we weer meer op van de omgeving en de schoonheid van de camping en zijn mensen. We waren erg moe van de afgelopen week en de reis. We nemen ons altijd voor om rustig aan te doen onderweg en geen langere afstanden dan ongeveer 300-400 km per dag af te leggen met de camper. Dit is dus weer niet gelukt. De eerste dag na aankomst hebben we niets gedaan en alleen maar gezwommen en gerelaxt voor de camper.

Maar vandaag hebben we weer energie en zin om er met de scooter erop uit te trekken. We hebben voor de vakantie nog een GPS voor op de fiets/scooter gekocht om makkelijk onze weg te vinden in het italia van deze vakantie. Het werkt super goed en nadat we heerlijk rustig ontbeten hadden voor onze camper, spullen opruimen, douchen en op pad. We wilden het eerst naar Sarnice aan het Iseo meer. We hoorden dat dit een erg mooi dorpje was. Lekker samen rondslenteren door de straatjes, winkeltjes bekijken, cappucino drinken, mensen zien flaneren.

De rit ernaar toe was niet bijzonder, eerlijk gezegd. Sowieso vinden we de doorgaande wegen niet echt om over naar huis te schrijven. Het is rommelig, niet sfeervol en totaal niet druk op de weg. Voor italiaanse begrippen zeker! Uiteindelijk kwamen we aan in Sarnice en parkeerden we de scooter voor een restaurant op de speciale plekken daarvoor. Het haventje en boulevard van Sarnice beloven veel, maar nadat we er doorheen hadden gelopen hadden we het snel gezien. Terrasjes waren dicht, weinig mensen door de straat, winkels veel leeg en ook menig al dicht. Het toeristische seizoen zit er hier al op klaarblijkelijk. We hebben nog wel een paar fotos geschoten van een prachtige kerk en de haven en zijn toen weer op pad gegaan richting Iseo, om daar het stadje eens goed te bekijken.

Onderweg vonden we een andere weg naar Iseo en kwamen daar al snel aan. Centro aangehouden en daar bleek een markt te zijn. Nou…Miriam helemaal in haar nopjes natuurlijk. Aangezien ik veel kleding was vergeten mee te nemen in de camper, na de week in de Ardennen, moest ik nog een broekriem scoren (die moet namelijk flink aangehaald worden..) en eventueel nog wat shirts. Kansloos die shirts…de gemiddelde italiaan heeft mijn geboortegeweicht en qua omvang is hun middel mijn dijbeen….wel een broekriem gescoord bij een afrikaan die ons probeerde af te zetten. Prijskaartjes weghalen en de prijs verdubbelen. Aangezien ik hem al 10 euro had gegeven, vroeg ik mijn 10 euro terug en kon ie zijn broekriem lekker houden….ik kreeg hem toch voor die 10 euro, maar niet zonder dat ie tegen mij zei: kapitalist!! Wij lachen natuurlijk, samen met hem! Mooie vent!

Iseo vonden wij veel leuker dan Sarnice en bleven daarom nog een tijdje heerlijk door dit stadje lopen. Nog even terrasje gepakt en later nog even heerlijk geluncht op een pleintje. Was gezellig.

Maar toen kwam uit totale onverwachte hoek vanuit mijn zilveren bruid opeens een rare vraag (voor haar dan….): Is het net verstandig om toch een andere scooter te kopen. Een motorscooter van ongeveer 200CC?? Ik kreeg accuut een epileptische aanval, zweetuitbraak, droge mond (spoelen!!!!) en spanning op het kanaal…Mir die een verzoek doet voor een ander voertuig???? Ik denk; ik hap niet te snel en stel eerst eens een relevante vraag: Waarom wil je dat? (terwijl ik al meteen aan een Yamaha T-Max of Suzuki Burgman dacht..;-) )

Nou, zegt ze, we hebben daardoor een langere actieradius, meer vermogen om in verkeer mee te komen en meer vermogen om tegen de bergen op te komen. We moeten toch in het buitenland helmen op en dan kunnen we net zo goed ook met motorscooter gaan rijden.

Ik, schijnheiligheid ten top, zeg: maar we komen toch overal en kunnen overal tussendoor. Gaat prima zo. Laten we afspreken dat wanneer de scooter straks niet tegen de berg op komt en we moeten afstappen, dan ruilen we de scooter in, anders niet. Mooie deal, want ik wist hoe steil de terugrit zou worden naar de camping. Met mij er alleen op geen probleem, maar samen met Mir wordt het wel een probleem weten we.

Wel…..de scooter bracht ons zonder problemen terug naar de camping, zonder te moeten stoppen. Oke, we vielen wel een paar keer bijna stil, maar sportief zoals ik ben, bleef ik wel mijn best doen om hem rijdend te houden. Voorlopig toch geen andere scooter dus…

Teruggekomen op de camping hebben we daar nog lekker gezwommen en aan het einde van de middag een borrel gedronken op het uitzichtpunt over het meer vanaf onze berg. Lekker maaltje gekookt op de buiten-bbq en plannen gemaakt wat we de komende dagen gaan doen. We blijven nog een dag op deze camping vegeteren en trekken dan door naar Toscane.

Het humeur ging einde van de middag nog wel even naar beneden door alle perikelen rondom mijn gestrande motor in Belgie, die daar moest achterblijven. Verzekeraars zijn legale maffia. Wat voel je je onmachtig tegen deze reuzen. Walgelijk!!

Ik moet na mijn vakantie mijn motor weer zelf ophalen in Belgie, terwijl de afspraak was dat dit alleen maar het geval zou zijn als de motor binnen 48 uur cq 2 werkdagen gerepareerd kan worden. Uiteindelijk is de motor pas gisteren gerepareerd, terwijl ik afgelopen donderdag de melding van storing had gedaan vanaf mijn vakantie-adres in Belgie. Aangegeven dat het meer als 96 uur is in plaats van 48 uur en dat ik motor naar Nederland wil gerepatrieerd hebben. Nee, dus. Ze komen met allerlei klote-smoezen en verdraaien de waarheid om maar niet te hoeven betalen. Boeven en geen respect voor dit gajes! Zo….dat is eruit!

Nu maar weer verder met mijn vakantie….tot later!!!

5 en 6 mei 2016: Anseremme (Gemeente Dinant, Belgie)

6 mei 20162 mei 2025 / martin&miriam

Tjonge, tjonge, wat boffen wij met het weer deze week! We worden wakker op onze camperplaats in Saint Michel en we beginnen de dag met buiten een ontbijtje en een bakkie koffie. Het is drukker geworden op deze camperplaats en we bieden onze plek aan, aan 2 buscampers die staan te wachten op een plekkie. Eerst nog even douchen en de boel rondom de camper opruimen en weer klaar maken voor vertrek. De scooter hadden we de avond daarvoor al op het rek geplaatst, dus we waren na het douchen zo weer weg. De belgische camperaars bedanken ons voor de plek en wij konden nog even ons vuil water afstorten en het chemische toilet reinigen en weer klaar maken voor Miriam haar torpedo’s!

Onderweg zwaaien we nog even naar de herberg die we weer in september gaan zien, als ze voor ons gaan koken in ons gehuurde huis in Houyet. Daar gaan we met de camper eerst langs, voordat we doorrijden naar de regio van Dinant, alwaar we een camping hebben geboekt voor 2 nachten. Aangezien het hemelvaartdag is, zullen de campings overal wel vol zitten met dit mooie weer. Maar we hadden geluk; de camping die we wilden boeken was nog beschikbaar met onze camper. Nadat we 2 nachten “los” hadden gestaan (dit is de camperterm voor helemaal zelfstandig staan, ergens waar geen faciliteiten zijn), is het ook wel weer lekker om een beetje vertier en mensen om ons heen te hebben. Het voordeel is dat Houyet, waar ons gehuurde huis staat, mooi op de route ligt naar de camping.

Onderweg zien we de prachtige ardennen aan ons voorbij gaan en vooral in dit zonlicht en de strak blauwe lucht is het plaatje compleet. Ook met een schuin oog beoordeel ik de wegen ook voor de motorritten straks in september met mijn broers, schoonzus, zwager en vrienden. Mooie lange doordraaiers en haarspeldbochten, maar ook vergezichten over valleien en bossen. Prachtig gewoon en ook daar heb ik al zin in!

Aangekomen in “ons” dorpje zien we het huis al direct staan. Net zo mooi als op de foto’s en we zien ook andere mensen in het huis met hun families. Muziek en gelach komt vanuit de tuin richting ons en het klinkt al gezellig. Even om het huis gelopen en het dorpje bekeken.

C360_2016-05-05-11-45-36-542

Wel…hierover kunnen we kort zijn; het is beslist geen metropool qua amusement en uitgaansleven, maar gewoon een boerengehucht met een winkeltje. Geen probleem, want voor iedereen heeft de omgeving wel wat te bieden. Motorrijders, wandelaars, fietsers, waterratten en winkelstraat-fanaten. Stadjes zoals Dinant, Saint Hubert, Rochefort, alsmede de rivieren De Lesse en de Maas geven genoeg vertier.

Nadat we nog wat boodschappen hadden gehaald, nu dan onderweg naar de camping Villatoile in Anseremme, waar we dus 2 nachten hebben geboekt. Bij aankomst bleek dat het toch wel om een grote familiecamping ging met een hoop bergbeklimmers, wielrenners en kano-ers. Tentjes, caravans, buscampers en campers stonden allemaal opgesteld op de velden in een vallei met een prachtig uitzicht. We zien om ons heen bergwanden en rotsformaties waar tegenaan geklommen wordt. We kunnen het zien vanuit onze plek op de camping. Ook bij de camping loopt de Lesse, welke vanuit Dinant langs de camping komt met daarop honderden kano’s met daarin gezinnen, vrienden, families en ander dubieus volk. We hebben 2 middagen met onze stoel aan de Lesse zitten kijken hoe al deze kano’s langs wilde watervalletjes moesten varen en daarin zagen we de meest hilarische taferelen aan ons voorbij trekken. Een hoop gegil, gelach, paniek als het mis ging en een toeschouwers-aantal waarbij menig voetbalclub een moord zou doen. En…..direct aan het water ook een kroeg met frietkot, zodat we lekker met biertje langs de waterpartij konden zitten. Miriam kwam nog een bekende tegen langs het water. Een vertegenwoordiger vanuit de kinderkleding-winkel waar ze jaren heeft gewerkt.

C360_2016-05-05-14-33-51-902

Met dit weer en een ieder zijn humeur waren het 2 super gezellige dagen in en rondom onze camper. In de ochtend eerst rustig ons ontbijt- en doucheritueel, dan een mooie scooterrit door de omgeving en in de middag langs het water zitten om behoorlijke aantallen koppie onder te zien gaan, tot hele scheepszinkingen aan toe. Mooie taferelen.

Het jammerlijke is wel dat de camping echt benedenmaats is qua kwaliteit en serviceniveau. We zijn echt geen zeikerds, maar als je toch het hemelvaartweekend voor de deur hebt met dit weer, dan mag je toch verwachten dat het gras gemaaid is, dat de douches het doen, de slagboom functioneert, kortom alles spic en span is. Nee dus! Zelfs als je muntjes kocht om te douchen, moest je deze muntjes ook nog kopen om warm te kunnen afwassen. Maar zelfs met de gekochte muntjes deed geen enkele warme kraan het. Een hoop gevloek en getier in alle europese denkbare talen hoorde je om je heen. Jammer, want de locatie is echt geweldig!

C360_2016-05-05-15-21-40-179

Morgen gaan we ons spulletjes weer oppakken en zakken weer af richting ons eigen Limburg. We hebben onze zinnen gezet op camperplaats Eldorado in Mook. Een kleine tegenvaller was wel vanmiddag dat onze scooter door de zachte grond was omgevallen nadat ik hem op de standaard had gezet. Het scherm is kapot gevallen, dus we hebben een beetje schade. Komt goed! Nu eerst lekker slapen in ons knusse bedje, want met dit weer de zon op je kop en een paar biertjes, slapen we als gekken hier! Welterusten!!

25 maart 2016: Winterswijk, Obelink en Lutje Kossink

26 maart 20162 mei 2025 / martin&miriam

Vrijdagmorgen op tijd uit bed om de laatste spullen in de camper te leggen voordat we omstreeks half 10 wegrijden naar onze geplande bestemming in de Achterhoek. Een plek op Camping Lutje Kossink (nu niet creatief met letters gaan stoeien….mocht ik ook niet!) in Winterswijk hadden wij geboekt in het paasweekend. Een erg rustige kleinschalige camping, midden in de natuur.

Tot slot moesten we voor vertrek nog in de stromende regen wel eerst even onze scooter op het scooterrek zetten. Nu we dit alweer een paar maanden niet meer gedaan hadden, was het automatisme een beetje vervaagd, dus liepen we nog even te hannessen voordat alle sjorbanden goed waren gepositioneerd en op spanning gezet om de scooter tijdens de rit in ieder geval op het rek te houden. Want een weekend met de camper weg zonder onze gemotoriseerde tweewieler is niet meer te bedenken. We vinden het super om de regio af te struinen met onze Sym Fiddle II.

Zoals gebruikelijk hebben we de voorkeur om via secondaire wegen naar de bestemming te rijden. Dat geeft ons al direct het vakantiegevoel, aangezien ik normaal doordeweeks altijd op de snelweg rijd in verband met mijn werkzaamheden. In het natte weer verliep de rit naar behoren. Via Apeldoorn, richting Doetinchem en vervolgens dan naar Winterswijk.

We hadden bedacht dat we, als we toch door Winterswijk rijden, eerst ook nog even langs het campingwalhalla van Obelink moesten. We wilden namelijk een buiten-kookplaat kopen om in de zomer vaker buiten te kunnen koken, naast onze grillplaat. En natuurlijk wilden we nog even langs alle gangpaden van deze enorme winkel lopen, want we waren op zoek naar impulsen, vooral bekend van die aankopen…..Niks nodig eigenlijk, maar toch altijd leuk!

In ieder geval viel het ons op dat het verkeer steeds drukker werd, hoe dichter wij bij Obelink in de buurt kwamen. Gezien onze hersenen al inmiddels in de weekend-chill-mode zaten, kwamen we vlak voor Obelink er pas achter hoe druk het hier was. Files voor de afslag naar de winkel, verkeersregelaars en vooral: heel veel auto’s en campers. We werden geleidt naar een ver veld en moesten dus in de regen lopen naar de ingang die een stuk verder was. Onze coiffures waren volledig omgeslagen naar coupe de troep’s! Maar wat een drukte, er was niet doorheen te komen en bijna geen karretje meer te gebruiken. De gangpaden stonden vol met die onhandige karretjes en je zag het gemiddelde humeur bij iedereen per seconde afnemen. Vooral de mensen die met hun honden in de gangpaden met vreemde andere hondbezitters spraken hoe de stamboomverhoudingen, loopsheid en ontlastingsperikelen van hun trouwe viervoeters onderling verhouden, waren erg populair bij iedereen….not!! Tjonge, tjonge wat een gekkenhuis hier. Wegwezen! Vlug gepakt waarvoor we kwamen en met gierende banden weg van hier.

Vervolgens moesten wij ook nog even boodschappen doen voor het weekend en zoals volgens goed gebruik, doen we dat in de plaats waar we de dagen doorbrengen. Dus wij op zoek naar een parkeerplaats bij een landelijk opererende supermarkt. Dat ging niet lukken, dus wij buiten de parkeerplaats nog ergens in centrum zoeken naar een parkeerplaats. Maar aangezien er ook wederom een invasie van onze oosterburen gepland stond, was die ook niet te vinden. Waar zet je zo’n logge billboard van 7,50 meter lengte ergens neer? Na een paar rondjes vonden we ergens een plek, op loopafstand van het centrum en toen we een beetje om ons heen keken hoorde ik Mir zeggen…Ahaa!! Ja hoor: Een Albert Heijn, groot en met volle schappen! Prima ingekocht om voor dit weekend ons aan niets te laten ontbreken. Voordat we boodschappen gingen doen, vonden we dat het beter was om eerst ergens even te gaan lunchen. Direct in het centrum van Winterwijk zit Willink Grand Cafe en dat zag er erg uitnodigend uit. Erg druk ook en wij dus een plekje gezocht. Het was een prima lunch kan ik zeggen. Naast het goede eten viel ons met name de erg vriendelijke bediening op. Wat een attente, leuke, grappige en goede serveerster hadden wij aan tafel. Wat maakt dat toch een verschil in beleving als je op een fijne manier wordt geholpen. Erg leuke middag gehad!

Aan het einde van de middag, na de boodschappen te hebben gedaan, gingen we maar eens naar het Natuurkampeerterrein Lutje Kossink zoeken. Aangekomen aldaar kregen wij een mooie ruime plek helemaal achterin het veld. Niks op aan te merken en nadat we de camper goed hadden gezet en alles weer klaargemaakt voor een paar mooie dagen, eerst maar even een biertje, wijntje en hapje op tafel gezet. De eerste nacht in de camper slapen we altijd erg goed, dus omstreeks 22.00 uur waren wij er klaar voor! We call it a day! Morgen op pad met onze scooter.

Bonusweekend en ritje stalling

7 november 20152 mei 2025 / martin&miriam

Het afgelopen weekend stond er nog een familiebijeenkomst gepland bij mijn grote broer Harry en Joanne in Gaanderen, nabij Doetinchem. Voor ons een mooie gelegenheid om nog een extra laatste weekendje te pakken met de Lambortinki. Ondanks dat we vrijdags nog gewoon moesten werken, hadden we wel de kans om al vroeg te vertrekken vanuit Lelystad. De avond daarvoor hadden we alvast de camper volgeladen met proviand en kleding voor de komende dagen.

Direct nadat we klaar waren met het werk, vlug omkleden en nog voor de grote filedrukte op vrijdagmiddag naar het oosten van Nederland. De bestemming die we vooraf al hadden bepaald was de camperplaats bij Camping Brockhausen in Stokkum. Hier waren we al eerder geweest en vonden het toen een erg prettige plek en mooie omgeving om met onze scooter rond te tuffen om de vele leuke dorpjes rondom Doetinchem te bekijken. Onze scooter gaat als een speer met ons beiden erop en ook het opladen en lossen van de scooter op het scooterrek gaat erg makkelijk nu we er meer routine in hebben gekregen de afgelopen maanden.

Aangekomen om ons ” eigen” plekje bij Brockhausen, direct de gordijnen gesloten en in het knusse woonverblijf eerst een lekkere maaltijd gemaakt met een koud biertje erbij. Daarna lekker gelezen en beetje muziek op de achtergrond een fijne avond gehad.

De volgende dag vroeg uit de veren en klaar maken voor de scooterrit in de omgeving, eerst naar ’s Heerenberg en daarna naar Doetinchem gereden. Lekker geslenterd in Doetinchem en op terrasjes gezeten. Het weer is fantastisch en het lijkt wel het eerste voorjaarszonnetje dat we zien. Iedereen is goedgemutst en vrolijk. Op de terugweg naar de camper nog even een dorpje ingegaan om wat boodschapjes te doen en te lunchen op het terras in “s Heerenberg.

Nadat we nog even een paar uurtjes in de camper hebben gechilled, zijn we op pad gegaan naar de house-warming van big brother Harry in Gaanderen. Daar gezellige avond gehad met zijn allen, toen wij ’s nachts weer op scooter naar de camper moesten. Tjonge…zo lekker als het overdag was, zo berekoud was het in de nacht. We waren er redelijk goed op gekleed, maar het viel een beetje tegen. Daarom maar na aankomst in camper dicht tegen elkaar aan gaan liggen in onder ons texel’s dekbed; heerlijk knus en behaaglijk de slaap gevat.

De zondag was eigenlijk dezelfde als de vorige dag; lekker rond tuffen in de regio en nog een stukje Duitsland gedaan op scooter. Einde van de middag konden we nog in de zon buiten voor onze camper zitten met een toastje, kaasje, wijntje en voor de chauffeur 1 biertje.

De boel weer opgeruimd en weer naar huis gereden in begin van de avond. Bizar hoe mooi het weer in de Achterhoek was en hoe mistig het was toen we Flevoland binnen kwamen rijden. Super lekker weekend gehad en campertje was weer in topconditie.

Gisteren, vrijdag 6 november, hebben we onze Lambortinki weer naar de winterstalling moeten brengen, tot onze spijt. De komende maanden zijn druk met werk en zien we geen kans om nog weer weg te gaan. Ook vinden we het thuis erg lekker om te zijn na een werkweek, dus het is goed zo. We hebben weer genoeg plannen voor het volgende camperseizoen, dus in de wintermaanden kunnen we verder werken aan de voorpret om bestemmingen en bezienswaardigheden uit te zoeken in de betreffende gebieden waar we heen willen.

Tot slot even wat data omtrent dit eerste camper-seizoen met onze eigen camper, de Lambortinki:

8500 km gereden, 9 landen bezocht (Nederland, Duitsland, Oostenrijk, Italie, San Marino, Belgie, Frankrijk, Engeland, Schotland), 1025 liter Diesel, 2100 liter schoon water, 2100 liter vuil water afgestort, 52 overnachtingen, 33 campings/camperplaatsen (gemiddeld 1,57 nacht per camping/camperplaats), Campingkosten totaal 950 euro (gemiddeld 20,00 per nacht), 26 liter rode wijn, 156 biertjes, 108 franse kaasjes en 41 chemisch toilet ledigingen (32 vullingen Miriam, 9x Martin).

Op basis van bovenstaande statistieken kunnen we concluderen dat wij een super mooi 1e camperjaar 2015 hebben meegemaakt. De komende wintermaanden zal in het teken staan van nieuwe voorbereidingen op 2016. Tot volgend jaar!

Laatste camperweekend: Otterlo / Nationale Park Hoge Veluwe

10 oktober 20152 mei 2025 / martin&miriam

Nadat we nu inmiddels 3 weken weer gewerkt hebben na onze september-vakantie, vonden we dat we nog wel een keer met de camper weg wilden voordat we de camper weer naar de stalling zouden brengen. De weersverwachtingen zagen er de hele week goed uit en dus zodoende plannen gemaakt om dit weekend met onze Lambortinki weg te gaan. De afgelopen weken waren erg druk en we wilden wel een weekendje chillen ergens in het mooie Nederland. Lekker overdag wat dingen zien en wandelen om vervolgens ’s avonds lekker knus, met kacheltje aan, in onze camper biertje en wijntje te nuttigen en te lezen. Alleen moesten we nog een bestemming zien te vinden.

Vrijdag waren we allebei relatief laat klaar met werken, maar we wilden wel meteen weg als we klaar waren. Dit betekende ook dat we niet te ver willen reizen op vrijdagavond. De Veluwe was daarom vanuit onze hometown Lelystad een prima bestemming. Vol verwachting dus op pad naar Otterlo, grenzend aan het Nationale Park de Veluwe.

Nadat we klaar waren met werk, allebei ons omgekleed en direct met de camper onderweg naar Camping Beek en Heide, een natuurkampeerterrein. Aangekomen aldaar was het al donker geworden, dus op de tast een mooie plek in het bos gevonden en daar “ons kamp” opgeslagen. De scooter halen we er de volgende morgen wel van af, dus nadat we de elektra hadden aangesloten en de pootjes uitgedraaid, begon onze avond en ging Miriam meteen de keuken in om onze avondmaaltijd te prepareren. Daarna lekker nog een wijntje gedronken en plannen gemaakt voor 2016. Ook die voorpret is al heerlijk! Nu je weet wat je volgend jaar wilt doen, kunnen we dus al beginnen uit te zoeken wat we willen gaan zien en wat er allemaal te doen is.

Heerlijk geslapen in ons kneuterig klein liefdesnestje…zeg maar gerust “in coma gelegen”. Dakluik open en frisse lucht naar binnen. Samen onder het thermo-dekbed en onze neuzen koud van de buitenlucht….heerlijk!

Zaterdagochtend zoals gewoonlijk eerst rustig wakker worden, ontbijtje doen en vervolgens beiden douchen en aankleden. We vinden het mooi zoals we weer snel onze routines binnen oppakken. Net alsof we nog niet zijn thuis geweest na onze vakantie. Alles ligt nog op zijn plek.

Na het ontbijt samen even de scooter van het rek afrijden en klaar voor de start!

We rijden eigenlijk direct vanuit onze camping in het Nationale Park de Hoge Veluwe binnen. Even vragen of we met onze scooter het park in mogen. Ook willen we weten of we met de scooter ook over de fietspaden van het park mogen rijden. Aangezien wij een snorscooter hebben mag dit. Tot ongenoegen van de fietsers trouwens, die in grote getallen aanwezig zijn in het park. Vanaf de entree in Otterlo rijden we door naar het bezoekerscentrum om daar onze scooter te parkeren en het centrum te gaan bekijken.

Bij aankomst blijkt dat het een wandeldag is in het park, met inschrijving en al. Wij gaan eerst maar eens binnen kijken in het bezoekerscentrum. Wat een mooie en warme omgeving is het centrum. Erg sfeervol ingericht en prachtige natuur-decors gezien. Heel veel informatie over de Veluwe en ook de dieren, planten en bomen zijn goed in beeld gebracht. Ook kun je in Museonder; een ondergronds museum waar je veel kunt te weten komen over de bodem, grondwater en historisch dierenverleden vanaf de eerste ijstijd tot en met nu. Er hebben dus nijlpaarden, olifanten en mammoeten in Nederland geleefd. De botten en schedels zijn er nog te zien. Was erg interessant!

Daarna zijn we via de beeldentuin van het park naar het Kröller-Müller Museum gelopen. Het weer was erg goed voor oktober, dus ook het licht, kleuren en geur in de beeldentuin waren mooi!

Allemaal beelden van verschillende kunstenaars waren er te zien, maar mijn Miriam was voornamelijk druk met het fotograferen van zwammen en vogels, dan dat ze oog had voor de beelden. Ook mij kan het niet echt bekoren allemaal. Veel beelden vind ik niets, sommige wel!

Daarna dus doorgelopen naar het Kröller-Müller Museum. Het Kröller-Müller Museum is een museum voor moderne kunst, gelegen in het Nationaal Park De Hoge Veluwe te Otterlo. Het museum en het aangrenzende beeldenpark, samen ca. 25 ha, genieten internationale bekendheid. Jaarlijks komen er ruim 250.000 bezoekers uit binnen- en buitenland.

We vonden dat we dit museum een keer moesten zien, ondanks het feit dat wij eigenlijk cultuurbarbaren zijn. Allebei; we hebben er niets mee.

Van te voren hadden we via Facebook al laten weten dat er naartoe gingen en kregen we al reacties van hoe prachtig de kunstcollectie van met name Vincent van Gogh was.

Benieuwd hoe we het zouden gaan vinden…

Wel: binnen 15 minuten waren we er weer uitgelopen. Sorry, maar nadat we een paar minuten binnen liepen, en volgens anderen, de meest indrukwekkende schilderijen zouden zien, was het Miriam direct opgevallen dat de vloer dezelfde vloer was als bij ons thuis en vonden we de film over ons geliefde Schotland en de doedelzakmuziek het meest mooie. Wij moeten denken aan de commercial van de Ikea poster die door de gemiddelde bezoeker in dit museum op € 15.000.000,00 wordt geschat; zo betrekkelijk is eigenlijk alles hier. Er zitten absoluut mooie schilderijen bij, maar om er nu met een paar mensen minuten erover te kletsen welke details de kunstenaar heeft willen benadrukken en in welke gemoedstoestand hij is geweest?? Het zal wel! Het is mooi of het is niet mooi. Mijn artistieke buurvrouw Jacqueline schildert ook prachtig en die vraagt maar € 15,00 voor een mooi prentje…ook mooi!

We vonden dat we even lekker moesten lunchen om even de ochtend te evalueren. We zijn met de scooter het park uitgereden weer naar Otterlo en daar heerlijk gegeten bij Restaurant Timber, horend bij Boutique Hotel Sterrenberg. Een erg mooi ingericht hotel, lekkere sfeer ook! De eerste vraag die Miriam vroeg toen de serveerster kwam was welke RAL kleur de muur bij de open haard had….tja, dan weet je dat er weer kwasten aan te pas komen binnenkort. (Terwijl de verf nog niet eens droog is!)

We kozen voor het verrassingsmenu; Steak tartaar met ansjovis en aubergine-mousse en als hoofdgerecht Kabeljauw. Heerlijk!

Daarna wilden we met onze scooter door het Park Hoge Veluwe rijden. De zonnestralen door de bomen schenen mooi op de fietspaden en in het park kregen we de prachtigste uitzichten te zien over de heidevelden en bossen. Miriam heeft onderweg veel foto’s gemaakt en we vonden het Park erg de moeite waard om bezocht te hebben. Meestal met mijn motor rijd ik er ook langs, maar nog nooit zo erin gereden. Dat is toch het voordeel van onze scooter; we komen op veel meer en andere plekken dan met camper, auto, motor en wandelend.

Aan het einde van de middag zijn we weer terug in het dorp en halen we nog even boodschappen bij de Spar en de plaatselijke slager Wilbrink. Het dorp is erg druk en we gaan dan ook meteen weer terug naar de camper. Na aankomst nog even in de zon een biertje gedronken en daarna in camper de avond doorbrengen.

Morgen hebben we nog de hele dag op de camping en gaan we nog een tocht maken met de scooter. We genieten het er nog even van!

Diefenbach en Rudesheim am Rhein

18 september 20152 mei 2025 / martin&miriam

Vandaag het laatste blog van deze heerlijke vakantie met onze camper; het zit er weer op jammer genoeg!

Vanuit Lindau am Bodensee zijn we gisteren vertrokken van de camping, nadat we eerst hadden bepaald dat we vanaf nu binnendoor zouden gaan rijden en niet meer over de snelweg. We hebben nog 3 dagen voordat we thuis moeten zijn, dus lijkt het ons leuk om dwars door Duitsland uitsluitend over secondaire wegen te rijden en hopelijk zodoende veel van het echte Duitsland te zien. Als we wegrijden is het eerste stuk dat we rijden al direct prachtig. Glooiende bergen, maisvelden en andere gewassen, waardoor het een prachtige kleurenschakering wordt van de uitzichten door de dalen rondom ons heen. We genieten intens van deze manier van relaxt rijden. Ook wat we afgesproken hebben is dat we uiterlijk tot 2 uur ’s middags rijden en dus gemiddeld maximaal 4,5 uur per dag. Zodoende hebben we het gevoel dat het niet een reisdag richting huis is, maar dat deze manier van reizen ook echt een onderdeel van de vakantie worden. Door de camper hebben we geen exact doel; we kunnen namelijk stoppen wanneer en waar we willen. Dat is echt een gevoel van vrijheid dat we allebei heerlijk vinden. De eerste uren van de reis gaan werkelijk door mooie dorpen met vakwerk-huizen, maar ook straten met kleurrijke huizen en mooie terrasjes en winkels. Echt, wat is Duitsland een mooi en lekker land om in te vertoeven. In de meeste gevallen komen we ook dan ook alleen maar vriendelijke mensen tegen. De camper heeft wat minder moeite met de wat vriendelijke bergen en rijdt echt comfortabel. Ook het benzine- en olieverbruik is prima te noemen voor de omvang van de auto, het vermogen van de motor (die iets te licht is voor deze camper) en de omgeving waarin de Lambortinki te laatste weken in heeft moeten verblijven.

We lagen mooi op schema totdat we in de buurt van Stuttgart kwamen. De navigatie stuurt ons dwars door het centrum heen en het is nogal druk tussen de middag met auto’s en vrachtauto’s. Laten we het maar positief omschrijven; we hoeven dus geen stedentrip naar Stuttgart te plannen in de toekomst. We hebben alles zo goed als gezien en het kon ons niet echt bekoren. Maar wel veel gezien van de stad. Hierdoor hebben we wel weer veel tijd verloren. We hadden nog een half uurtje om door te rijden volgens afspraak om om 14.00 uur te stoppen. Echter een lange file gooide roet in het eten. Om nu op een parkeerplaats langs een weg te gaan staan voor een nachtje, is ook niet echt uitnodigend met alle Familie Roma’s en Petalo’s ook onderweg. Daarom breken we al de eerste dag met ons voornemen om tijdig te stoppen. Overmacht valt niet te ontwijken, dus we rijden dan maar nog even een uurtje door. Onderweg konden we even kijken op onze app van Campercontact van de NKC (Nederlandse Kampeerauto Club) en ook nog even op de app van ACSI.

Na een tijdje kwamen we via de App in beeld met een Wijnboerderij in Diefenbach, een heel klein dorpje in de heuvels, nog net in Baden Wurthemburg na Stuttgart. Het woord Wijnboerderij klonk Miriam natuurlijk als muziek in de oren, dus die was snel overtuigd dat we daar heen moesten. De paniek in haar ogen toen ik opperde om toch maar ergens anders te kijken sprak boekdelen.

Aangekomen bij Weingut Hausserman in Diefenbach, werd er net een vrachtwagen geladen met duizenden flessen wijn en werden we erg hartelijk begroet. Miriam had stiekem al een bestelling geplaatst via de online-shop van deze wijnboer dus….

De beste man wees ons onze plek en we konden dus achter de boerderij, van een weids uitzicht met grasland en fruitbomen genieten vanuit onze camper. Na het einde van de werkdag waren alle auto’s verdwenen van de parkeerplaats naast ons en stonden we in alle rust, maar dan ook alle rust alleen op deze mooie plek. Binnen alles lekker gezellig gemaakt en heerlijk gegeten samen. Gordijnen dicht en lampjes aan en heerlijk met pot thee (echt!!) zitten lezen in een boek. Zonder de hele avond maar iets tegen elkaar te zeggen, toch een supergezellige avond gehad. Voor het naar bed gaan beiden nog even gedoucht in onze camper en toen lekker gaan slapen. Door de koele lucht en alle ramen open te zetten in ons slaapvertrek en dakluik, heerlijk na de warme weken weer samen onder het dekbed geslapen.

Vanmorgen werden we wakker voordat de werklui van de wijnboerderij weer begonnen met werken, dus nadat we weer alles aan kant hadden konden we mooi op tijd weer vertrekken. De wijnboer wilde maar 10 euro voor de overnachtingsplek ontvangen. Normaal is het gratis als je ook daar wijn koopt, maar omdat het nogal hectisch was en niemand tijd had om uitleg te geven over de wijnen, hebben we gewoon betaald en dus geen wijn gekocht dit keer. Maar we gaan zeker via de online shop nog eens een paar doosjes bestellen. De flessen zien er goed uit en ook de etiketten beloven dat het geen liebefraumilch is of zo. We zijn jammer genoeg wel ons opstap-trappetje voor de camper vergeten bij deze wijnboerderij. Jammer, aangezien dit trappetje nog van Koosje is geweest, de moeder van mijn zwager en later nog even het maatje van mijn vader. God hebbe haar ziele!

Ook nu komen we door de landelijke omgeving weer op de mooiste plekken te rijden. Heerlijk over boerenweggetjes waar niemand komt, stuurt onze navigatie ons op pad. De avond ervoor hadden we de route via de navigatie nog even nagelopen om zodoende grote steden te vermijden zoals Karlsruhe, Mainz en Heidelberg. Miriam kan erg goed kaartlezen en doordat zij tegen de navigatie in een alternatieve route had uitgezocht, besloten we de navigatie maar een dag vrij te geven en gewoon ouderwets via de kaart te gaan rijden. Miriam had een prachtige afwisselende route gemaakt en we genoten wederom van het reizen door de gebieden. We komen nu wel veel meer door de dorpjes, maar dat vinden we allebei erg leuk. Steden vinden we wat minder. Het enige dat een bepaald risico met zich mee neemt is het feit dat de navigatie speciaal op de afmetingen, hoogte en gewicht van camper is ingesteld. Vooral bij bruggen en andere obstakels waarbij deze factoren een rol spelen kan het rijden op kaart een verrassende situatie opleveren. Het is allemaal goed gegaan en alleen bij een brug van 3,20 mtr hoogte was het even billen knijpen. Onze camper is namelijk 3,10 mtr hoog. Maar of dit ook inclusief de dakluiken en zonnepanelen is, dat durven we niet te zeggen. Het is goed gegaan, dus dat is weer een leermoment geweest.

Na deze mooie rit in het boven verwachting mooie weer, kwamen we aan Rudesheim am Rhein, onze bestemming. Via Bingen am Rhein kwamen we aan bij de Rijn en moesten we een pont nemen naar de overkant, waar Rudesheim ligt. Deze plaats had ik gekozen omdat ik jaren geleden met een aantal voetbal- en motorvrienden hier ben geweest tijdens een 5-daagse motortrip. Een fraai stadje direct aan de Rijn en met tal van pleintjes, smalle straatjes, vakwerkhuizen en een boulevard direct langs de Rijn. Super-toeristisch, dat wel! Het overvaren met de pont gaf een prachtig uitzicht op de bergen vol met wijnranken en daarvoor een kleurrijk stadje met veel vertier.

Eerst maar even onze uitgezochte camping opzoeken om de camper te stallen en dan lopend het stadje te gaan verkennen. De camping ligt 500 meter buiten de stad en aangekomen zien we dat het erg druk is op de camping. Medio september!! Volgens mij is het vakantie naseizoen nu hoofdseizoen geworden nu de vergrijzing in Europa massaal toeslaat. Iedereen gaat buiten het hoog-seizoen op vakantie lijkt het wel. Ook hier drukken Miriam en ik de gemiddelde leeftijd. Alhoewel niet meer zoals vanouds, ik ben inmiddels ook een nieuwe doelgroep geworden; 50Plus!

In ieder geval hebben we geen plaats voor de nacht en zoeken naar een andere camping in de buurt. Deze vinden we 5 kilometer buiten Rudesheim en blijkt een surrogaat Ponypark Slagharen te zijn, ook met camping. We hadden eerst het doembeeld dat we geconfronteerd werden met honderden jonge kinderen, maar dit viel enorm mee. Wel honderden shitland-pony’s! Wat een stank bij de paardenbak!

Wij zetten onze camper op een leeg veld en staan zo goed als alleen. We halen de scooter van de drager en gaan met de scooter naar Rudesheim. We gaan als een speer naar beneden en halen de 60 kilometer per uur met onze snorscooter. Hahahaha, hij is niet opgevoerd, maar we gingen met 15% daling naar beneden en met deze massa aan boord maak je dan wel snelheid! Reken maar! We hadden een lol, maar meteen kwam ook het besef dat we weer naar boven moesten straks….oeps!!

Na de leuke middag in het stadje en de heerlijke late lunch en nog een beetje te hebben rondgelopen, besloten we terug te gaan naar de camper.

We hebben ons bescheurd samen. De scooter was natuurlijk bijna niet naar boven te krijgen en Bob en Annie de Rooij hielden het verkeer nogal op met hun topsnelheid van 15 kilometer per uur die uiteindelijk op een nogal zeer steil stuk naar boven terug viel naar 0 kilometer per uur.. we vielen bijna om…ook van het lachen trouwens.

Maar ja, dan sta je er en moet je met scooter aan de hand de heuvel op lopen. Nou dat was geen pretje. Ik had daar natuurlijk weer iets subliems op gevonden; Miriam loopt met de 2 helmen naar boven en ik rijd met de scooter naar boven en wacht daar dan wel op haar (zo ben ik ook wel weer…)

Het klinkt erger dan het is, maar het was maar een afstand van 150 meter dat we niet met de scooter konden rijden. Daarna zijn we met een slakkegang nog de laatste kilometers samen gereden.

Conclusie is nogmaals; ik ben niet te zwaar voor de scooter. Mij kan ie hebben! De problemen beginnen als Miriam erbij opstapt; die is dan te zwaar voor de scooter!

Na terugkomst de scooter weer opgeladen binnen een wereldtijd! Gaat super zo!

Vanavond nog even een avondje in camper en morgen weer de laatste etappe naar huis. Deze gaat wel over de snelweg, dus hopelijk zijn we snel thuis om ook nog even de boodschappen te kunnen doen. We hebben een supervakantie gehad, maar weer aan het werk vinden we ook erg leuk!

Milano Marittimo, Adriatische Kust

12 september 20152 mei 2025 / martin&miriam

Nadat we uit Ferrara waren vertrokken, hebben we op onze Campercontact-App en de ASCI Camping App gekeken wat onze volgende bestemming zou gaan worden. Uiteindelijk was de bestemming bepaald en gingen we dus op weg naar Milano Marittimo, een badplaats aan de Adriatische Kust en ongeveer 35 km van Rimini gelegen. We hadden de hoop dat dit plaatsje niet al te druk zou zijn en de camping had goede recentie’s gekregen op de ASCI app, dus dat moest goed komen.

We moesten vanaf Ferrara ongeveer 2 uur rijden over hoofdzakelijk provinciale wegen. We kunnen over de reis heel kort zijn; deze was niet echt om er iets over te schrijven. Het was vlak, rommelig, lelijke dorpjes en heel veel reclameborden en neonborden langs de wegen. Over de wegen gesproken; deze waren van een erbarmelijke kwaliteit. Het leek wel of er om de 10 meter bermbommen waren afgegaan, zo slecht was het wegdek. De camper geeft echter geen krimp en rijdt er comfortabel langs heen. Die dubbelasser van de Lambortinki bewijst nu zijn waarde qua vering en hobbels!

De sfeer van het oude Italie zoals we dit aan het GardaMeer proefden in Salo en Sirmeone was ver te zoeken. Maar aangezien we een paar dagen aan het strand wilden vertoeven, was de Adriatische Kust een doel op zich geworden. Toen we het dorpje Milano Marittimo in kwamen rijden werden we wel wat enthousiaster over dit plaatsje. Via een Veluwe-aandoenend boompalet kwamen we door een druk met vertier voorzienende hoofdstraat. Veel winkels, kroegen, restaurants, hotels en terrasjes waren er te zien. Helemaal aan het einde van de doorgaande weg, zagen we een groot neon-bord met de naam van onze camping erop. Villagio Pineta Campeggio reden we op en meldden ons bij de receptie. Hartelijk ontvangen en bij inchecken riepen we meteen dat we 3 nachten wilden blijven. Dat dit wat te voorbarend bleek, konden we toen nog niet weten. We mochten een plek uitzoeken, maar aangezien zij vonden dat onze camper erg groot was, waren er maar een tweetal plekken waar onze camper op paste. “Dat zullen we nog wel eens zien”, dachten wij beiden.

De plekken mochten we eerst wel per voet gaan verkennen, maar de camper moest bij de receptie blijven staan. Geen probleem; we lopen er wel even heen! De dame zei nog tegen ons dat de beide plekken wel aan zeezicht-zijde waren, dus mooie plekken!

Bij die gedachte zagen we ons al staan met de camper op het strand helemaal vooraan bij de camping met direct uitzicht en toegang op zee.

Aangekomen bij de voorgestelde plekken, vonden wij deze vreselijk! We stonden pal tegen een concentratiekamp-hek met prikkeldraad erover heen en aan andere kant van hek was meteen een strandtent met mogelijk late geluidsoverlast. Dit leek ons geen goed idee. Maar zoals bij zovele plekken in Italie staat alles hutje-mutje op elkaar en leek het wel dat onze camper nergens zou gaan passen. Wij zoeken naar een plek en uiteindelijk ook gevonden. Het paste precies, maar we moesten wel een beetje lepelen om goed te staan. Ook konden we maar net onder de bomen met de camper komen, dus het was niet royaal allemaal. Het feit dat er veel plekken inmiddels leeg waren en de camping al bezig was om alles op te ruimen aan het einde van het seizoen, kwam de algehele ambiance niet ten goede van de camping. Na uiteindelijk de plek te hebben geaccepteerd en onze camper te hebben opgehaald bij receptie konden we ons gaan installeren. Nadat we dit gedaan hadden, wilden we eerst gaan zwemmen in het zwembad van de camping. Gesloten! 28 graden en niet kunnen zwemmen. De zee was namelijk nogal wild en had code rood om in te zwemmen. Een no-go zone dus!

Dan maar eerst even op scooter het dorpje verkennen en een leuk restaurant uitzoeken om even te lunchen. Dit was een voltreffer! Wat een heerlijke gerechten hebben we daar gegeten en wat was het gezellige plek om te zitten. Miriam had als starter een Salade Caprese met Crudo ham en een beetje goede olijfolie. Daarna had ze risotto met Zeevruchten. Hier ging ze helemaal uit haar dak van, zo lekker vond ze het. Ik had tagliatella met een heerlijke rode saus en daarna gegrilde kipfillet met rucola en parmezaanse kaas. Jaaaa, ik hou van mager eten….

Daarna wilden we even wat boodschapjes doen in de minimarket van de camping. Gesloten, maar je kon nog wel de laatste aanwezige artikelen kopen. Een supermarkt in Eritrea is er een walhalla bij; wat een groot wit licht al die lege vitrines en niets te koop behalve schuursponsjes en een arsenaal aan tandenstokers en inlegkruisjes!

Wat een domper deze camping. Maar aangezien het strand er goed uitzag en uiteindelijk onze camper met de rug naar de andere caravans stond, hadden we wel alle privacy van de wereld, maar wel uitzicht op Colditz hekken!

Heerlijk geslapen daar en de volgende dag zijn we overdag naar het strand gegaan en hebben een superdag gehad. Heerlijk gelegen op onze eigen stoelen en tussen de middag een kleine lunch bij strandtent genoten. In de middag nog lekker een paar uur siesta gehouden op het strand om aan het einde van de middag voor onze camper een lekker drankje te hebben genuttigd. Voor Mirrreke een heerlijke Mojito gemaakt en vervolgens ons daarna gaan douchen om uit eten te gaan in het plaatsje.

Het restaurant wat we hadden uitgezocht zag er gezellig uit en er was ook nog eens live muziek. Een soort lokaal Trio Henk en Henk trad daar op en we hebben werkelijk in een deuk gelegen wat voor reportoire en de wijze waarop ze dit speelden aan ons voorschotelden. Echt….wat kun je dan weer verlangen naar je eigen Trio Henk en Henk!

Ook hier was het eten erg lekker. We kozen voor een arrangement met uitsluitend visgerechten. Was prima en ook een erg leuke avond gehad.

De laatste avond aan de Adriatische kust zit er op als we naar bed gaan. Morgen staat de rit naar San Marino op de planning. Allebei zijn we hier nog nooit geweest, dus we willen het een keer meemaken. Nog 1 nachtje slapen…

Ferrara, onbekende parel richting Adriatische Kust

9 september 20152 mei 2025 / martin&miriam

Vanmorgen zoals gewoonlijk op tijd wakker in ons kneuterig bedje. Eerst buiten even een bakkie koffie doen en rustig de camping zien ontwaken om ons heen. We zijn altijd vroeg wakker, meestal tussen 7 uur en half 8. De ochtenden zijn meestal bewolkt en voelt het buiten nog fris aan. Aangezien ik het nooit koud heb, vind ik het erg lekker in de vroegte van de dag. Nadat we onze koffie hebben gedronken zijn de taken weer verdeeld onder ons. Miriam doet alles aan de binnenzijde van de camper en ik buiten. Eerst de tafel en stoelen buiten onder in het ruim gelegd, toen de luifel ingedraaid en vervolgens de watertank vullen. De kraan zit op onze campingplek, dus in alle rust kon ik de tank vullen. Ik had voor de vakantie een prachtige “magic hose” uit China gekocht. Een hele lichte en flexibele slang die een rekbaarheid had van 5 meter, zijn originele lengte, naar 15 meter. Ideaal dacht ik toen ik hem kocht. Nou….die 15 meter die haalde hij wel tot aan mijn watervulaansluiting in onze camper, maar hij was zo opgerekt dat de straal water door een rietje beter en ruimer is dan de slang! Een weggooier dus…..zonde van die 5 euro, maar daardoor wel ontwikkelingswerk in China gedaan!

Nadat de tank vol was, moest nog even de blokken onder de wielen verwijderd worden en de pootjes ingedraaid worden. Miriam had zich inmiddels over deze taak ontfermt. Klaar om te vertrekken naar de waterlosplaats om daar het vuile water te lossen, maar eerst even onze buurtjes van de afgelopen dagen gedag zeggen. We hebben ons zeer ontoegankelijk opgesteld deze dagen, maar een goedemorgen en welterusten was alle 3 dagen wel over onze lippen gekomen. Soms vinden we het leuk om met nieuwe mensen te praten, maar op een of andere manier hadden we gewoon zin om te lezen en ons afzijdig te houden. Allebei praten we veel en vaak in ons werk, dus even rustig aan doen is ook even lekker.

Aangezien er op de camping veel auto’s stonden naast de plaatsen en dus ook in de hoeken bij afslagen om naar de receptie en afstortplaats te rijden, moesten we met onze camper toch goed uitkijken en manouvreren langs de veldjes. De camper is soms net even aan de grote kant, maar het lukt allemaal prima. Alleen bij de stortplaats openden we onze afsluiter van de vuilwatertank en kwam er niets uit. De camper stond teveel op afschot en dus kwam het water niet bij de leidingen. De camper moet altijd met de kont naar de hoge kant staan om het water goed weg te laten lopen. We waren nog even aan het hannessen en probeerden nog wat, maar doordat er niets uit liep dachten wij dat de afsluiter dicht was. Klaar om te gaan dus. En wat toen gebeurde is het meest asociale dat je kunt doen op een camping; tijdens het rijden naar de receptie liep al het vuile water uit de tank en viel op de weg voor verschillende caravans….balen!!

Direct vol in de ankers toen ik het zag en de afsluiter meteen dicht gedraaid. Ellende viel mee en niet al teveel boze gezichten. En eerlijk is eerlijk, ons water is niet vuil aangezien wij alleen maar gedoucht hebben onder dat water. Geen kookresten en kookvocht in onze vuilwatertank; dat koekt alleen maar aan en moet je dan vaak schoonmaken die tank.

Eindelijk klaar voor vertrek naar onze bestemming, Ferrara! We hebben toevallig in het Italia Magazine gelezen over dit stadje. Het staat bekend om de prachtige kathedraal (opnieuw opgebouwd na bombardement in 2e wereldoorlog en een aardbeving enige jaren geleden). Ook staat het bekend om het feit dat je daar door de winkelstraten mag fietsen en dat doen ze dan ook allemaal! Het is echt een mooie stad zoals later zal blijken.

Eerst moeten we nog ongeveer 200 kilometer rijden voordat we er zijn. We besluiten om toch de snelweg te nemen om snel daar te zijn en ook een nachtje in Ferrara te blijven in plaats dat we een japans-kwartiertje gaan doen in deze mooie stad. Onderweg nog even een camping in Ferrara gezocht en daar gaan we dus naar toe. Alle tijd dus!

Over de reis naar Ferrara kan ik kort zijn; nadat we het gardameer hadden verlaten reden we langs Verona de Po vlakte op en daar werden we nu niet echt vrolijk van. Zo plat als een pannenkoek en Flevoland, alleen is Flevoland veel mooier! De reis verloopt spoedig en onze camper is in tophumeur. Hij rijdt erg lekker en nadat we een aantal aanpassingen gedaan hebben mbt de binnenruimte qua rammeltjes en klapperen van de antenne, is de camper muisstil en snort hij lekker op een cruise-snelheid van 105 km p/uur lekker langs de vrachtauto’s die we inhalen. Na een voorspoedige reis komen we aan bij de camping, welke een paar kilometer buiten de stad is gelegen. Camper goed neergezet, scooter weer van de camper afgehaald en binnen een 25 minuutjes na aankomst zaten Bob en Annie de Rooij (bedankt voor deze vergelijking by the way!!) op het scootertje richting de stad Ferrara.

We vinden het waanzinnig leuk op onze scooter de stad in. We slingeren lekker met andere scooters door het verkeer en parkeren in het centrum op een speciaal scooter-parkeerplaats. Je weet wel; van die ienie-minie plaatsjes. Helmen af, scooter op alarm en groot slot erop geparkeerd en beginnen we aan het slenteren door de kleurrijke en prachtige typische straatjes. We komen nog langs het kasteel Enspense, waar een grote slotgracht omheen loopt en al slenterend komen we op prachtige piazza’s en het grote plein waar de Kathedraal van Ferrara staat. Beiden naar binnen geweest en daar even al die katholieke pracht en praal zitten bewonderen. Ook even stil gestaan bij al die dierbare mensen die inmiddels ons verlaten hebben; mijn moeder, mijn zwager, familieleden, vrienden, kinderen van vrienden en onlangs nog een zeer dierbare en lieve buurvrouw/vriendin Ingrid. Veel te jong van ons weggegaan! Mooi om in zo’n kathedraal even extra bij stil te staan bij al deze mooie mensen die ons leven met ervaringen gevuld hebben.

Winkelstraatjes, koffietentjes en gezellige restaurants heeft dit stadje. We hebben zoals te verwachten er een aantal geprobeerd. De lunch hebben we genoten bij Ristorante Pizzaria Woodpacker. Allebei een lekkere pizza gegeten en toen weer lopen door de stad. Aan het einde van de middag nog even op terras gezeten en daar een Hugo gedronken, de zomerhit qua cocktail in Italie. Prosecco, Vlierbloesemsiroop (wat dat dan ook mag zijn…), Limoen en Munt. Samen met Mir er eentje gedronken en mijn conclusie was: w..vendrankje! Gewoon bier weer de volgende keer!

Om 6 uur hebben we weer de scooter gepakt en zijn terug gereden naar onze camper om daar voor de deur ook nog even te chillen met boekje, drankje en hapje. Eten hoeven we vanavond niet, aangezien we nog vol zitten van de middag met alle hapjes.

De avond koelt af en we besluiten om naar binnen te gaan in de camper. Eerste avond dat we in de camper zitten en we zijn nog moe ook! Vroeg naar bed om morgen op tijd de laatste kilometers naar de Adriatische kust te gaan rijden. Daar gaan we op zoek naar een mooie camping aan het strand, zwembad ook en natuurlijk vertier binnen handbereik..of scooterbereik! We love it!!

Camperjoy: Over reizen met een camper…

Reisblog Martin, Miriam & Joep Lammertink

scooter