staatsbosbeheer

1 t/m 11 Januari 2021: Lockdown and Out!

/ martin&miriam / 3 reacties

De afgelopen weken hebben wij het er het beste van gemaakt in Drenthe tijdens de door Mark Rutte en consorten opgelegde lockdown. De laatste weken vullen wij onze dagen met het druk zijn met niks doen. We zeggen tegen elkaar dat het ongeveer zo moet voelen als je straks gepensioneerd bent. Lege agenda en je kunt ook nergens heen, behalve de supermarkt. Het gevoel van welke dag het is en de vraagstukken rondom “wat zullen we vandaag gaan doen?” maakt dat we dus druk zijn met niks doen. Een aantal wandelingen per dag met Joep door de bossen achter ons park is het wel zo’n beetje. Miriam neemt de lange wandelingen hoofdzakelijk voor haar rekening en ik blijf maar sukkelen met mijn voet en wandel dus nooit pijnloos. De problemen met mijn knie zijn opgelost, maar het feit dat ik ander schoeisel en andere steunzolen draag, maakt dat de drukplekken onder de voet pijn doen en dat mijn heupen tijdens het wandelen snel beginnen te verkrampen omdat ik “anders” loop. Hierdoor loopt Miriam dus meer en langer met Joep en doe ik vooral de boodschappen en kook ik af en toe een maaltijd.

De afgelopen weken zijn vrienden en familie langs gekomen in ons huisje Drenthe, dus dat was ook erg gezellig en een welkome afleiding. Het is vanuit Lelystad toch ongeveer 135 kilometer rijden en dat doen ze dan toch maar even om een drankje en hapje te doen. Vorige week ook nog na 20 jaar oude vrienden weer ontmoet die hier in de buurt wonen. Prachtig om te zien hoe makkelijk je de draad weer oppakt. Of het nooit anders is geweest. Afgelopen weekend kwam mijn jongste schoonzus en zwager en namen zelfs een heerlijk tafeltje dek je maaltijd mee die ze zelf gemaakt hadden. Was een topdag.

Afgelopen weekend op zaterdag met hun lekkere langere wandeling gemaakt door de bossen, heidevelden en weilanden rondom ons park.

De natuur rondom ons chaletpark

Gisteren, zondag 10 januari, wilden we graag in andere omgeving wandelen en zijn we naar de Staatsbossen in Drouwen gereden om daar de Heide en Vennen route te gaan wandelen. Het weer was zonnig en niet te koud, dus we hadden er zin in om onze viervoeter goed uit te laten. Toen we aankwamen zagen we dat we niet de enigen waren, maar dat iedereen zich wel aan de regels hield. Tijdens de wandelingen hield iedereen ruimschoots afstand en zijn we dus eigenlijk niemand tegengekomen. De wandeling was prachtig.

De heide en vennen route loopt door een bos met vooral beuken, maar ook lariksen en een eeuwenoude keiweg die opgegraven is uit de oude gronden van het Drentse landschap. Ook de vennetjes die we tegenkomen zien er prachtig uit en zijn van cruciaal belang om de heidevelden gezond te houden. Vrijwilligers houden hier samen met Staatsbosbeheer het onderhoud en ook de grafheuvels die hier liggen worden samen in goede conditie gehouden. Jongens wat is Nederland toch prachtig! Vooral als de zon schijnt is het plaatje compleet. Het was een mooie wandeling dus en we zien dat er vanaf diezelfde parkeerplaats meerdere wandelroutes lopen. Dus hier terugkomen is wat we zeker gaan de doen de komende zomer!

Wandeling Heide en Vennen route in Staatsbossen te Drouwen

Teruggekomen in ons huisje, pruttelt in de oven een heerlijke lamsbout die we bij de plaatselijke ambachtelijke slager Jan Knol in Schoonoord hebben gekocht. Deze slager is hofleverancier bij ons en ook dit stuk lamsvlees zag er weer top uit! In het Italiaanse kookboek De Zilveren Lepel een ogenschijnlijk lekker gerecht uitgezocht en de oven kan zijn best doen om het vlees goed te garen. In totaal heeft de Lamsbout zo’n 5 uur in de oven gestaan. Aardappeltjes in de schil bakken en boontjes koken en voilà….topmaaltijd!

Lamsbout op toepasselijke borden opgediend…

Na het avondmaal (dat inmiddels voelde als het laatste avondmaal) kwam het nieuws door dat de lockdown in Nederland verlengd zou worden met nog eens 3 weken. Die klap kwam vooral bij Miriam hard aan. Verdrietig en machteloos voelt ze zich. Niet om het missen van de omzet, maar vooral voor haar klanten en het persoonlijk contact met deze trouwe volgers van mijn knipgoeroe in het Lelystadse. Dat ook mijn opdracht voorlopig is teruggetrokken, maakt dat er nu geen inkomsten meer binnen komen, aangezien we beiden zelfstandig ondernemer zonder personeel zijn. Wat vooral frustreert is het feit dat een ander bepaalt dat je niets meer mag doen, maar dat je vervolgens ook geen cent ondersteuning van de overheid ontvangt. Het is krom en voelt onrechtmatig. Wij volgen beiden de regels die er zijn en zien om ons heen tijdens de feestdagen, huiskamers vol zitten met mensen, jongeren die feesten, ouderen die zonder mondkapjes door de supermarkt lopen en nog zo meer verwerpelijk gedrag. We zien het voorlopig niet verbeteren, want in ogenschouw nemend dat de jaarwisseling besmettingen ook nog moeten komen, er nu meer getest wordt, lijkt het opheffen van een lockdown verder weg dan ooit.

We besluiten dan ook om woensdag voor een paar dagen weer huiswaarts te keren naar Lelystad om vooral voor de klanten van Miriam haar kapsalon verfsets te gaan samenstellen. Meer kunnen we momenteel niet doen helaas!

We zullen zeker niet de enigen zijn die de (financiële)consequenties voelen, dus wensen wij een ieder die in hetzelfde schuitje zit heel veel sterkte en geduld de komende weken. Stay Strong!!

16-18 September 2020: Zondagskinderen op vakantie in Drenthe!

/ martin&miriam

Miriam en ik zijn dus allebei op zondag geboren en deze vakantie hebben we het vaak erover gehad. Want hoe mooi is het dat we vanaf de eerste vakantiedag tot en met de laatste dag van onze vakantie, aanstaande woensdag, de hele tijd hebben kunnen doorbrengen in korte broek, t-shirts en elke dag in de zon kunnen lunchen en dineren. Zondagskinderen dus…

De eerste dagen hier in De Kiel in Drenthe hebben we al eerder gepubliceerd, door middel van prachtige fotos van Miriam. Het was te warm om veel te doen, dus hebben we op de warmste dagen met temperaturen rond de 30 graden alleen wat gewandeld in de bossen en voor de rest gelaafd rondom de caravan.

Toen eergisteren dan eindelijk de temperaturen wat draaglijker waren, besloten we dan ook aan het einde van de ochtend te gaan fietsen op onze e-bikes. Op route.nl een route gemaakt van ongeveer 30 kilometer en vol goede zin aan deze route begonnen, die dwars door de bossen en landerijen liep rondom Schoonoord. Dorpjes als Orvelte, Eserveen, Wezuperbrug, Wezup, Witteveen en weer terug naar De Kiel. Een prachtige route door de bossen, weilanden en hele kleine dorpjes, waar iedereen je nog groet alsof ze je al jaren kennen. Wat een fijne provincie op te vertoeven hier. Na een fietstocht als deze, moet je jezelf belonen en dat deden we dan ook fijn voor de caravan, waar Miriam een lekkere lunch had gemaakt. We wilden onderweg op een terras wat gaan eten, maar de dorpjes die wij aandeden had geen horeca wat open was en ook het coronagevaar is hier minder dan nihil, aangezien we ook niemand treffen op onze route. We genieten enorm van deze omgeving en vinden Drenthe dan ook helemaal top!

Drenthe is top!

Ook fijn was het feit dat Miriam eindelijk een oplossing had gevonden om Joep ontspannen in de mand te krijgen van de fiets. Mijn lieftallige heeft nogal de neiging om onze teckel nogal goed te faciliteren in alles wat ze maar denkt dat de hond denkt dat ie wil…snap ie? Dus Mir had nu in de fietsmand een schapenvachtje over de randen heen gedrapeerd en onderin een kussentje met tegen de opstaande rand een dikker kussen, zodat de kleine veldheer rechtop kan leunen tegen de opstaande rand van de mand en zodoende als Julius Ceasar die tijdens zijn triomp-tochten door Rome reed destijds. nu is Wezuperbrug nu niet echt de ambiance die daarmee te vergelijken was, maar dat maakte onze Joep niet uit. Eindelijk genoot hij eens van een fietsrit, die ook nog eens regelmatig werd onderbroken voor een plaspauze. Was toprit!

De rest van de middag en avond verloopt zoals altijd, dus daarmee zal ik jullie niet vermoeien. De avondwandeling met Joep, lekker eten en kneuterig in onze “woonkamer” TV kijken en naar ons heerlijke bedje.

Gisteren, donderdag 17 september, stond in het teken van de uitvaart van mijn Tante Miny, 83 jaar oud en vorige week na ziekbed overleden. Deze tante verdiende het om een laatste eerbetoon en afscheid mogen ontvangen van mij en mijn gehele familie. Tante Miny was een erg lieve tante, altijd de rust zelve, altijd genietend van de gezelligheid om haar heen, zorgzaam voor een ieder en goedlachs. Dat ze een rustig type was, was ook wel nodig ook, aangezien mijn familie nogal druktemakers zijn. Zij was de ultieme balans om de zin en onzin van al dat lawaai te relativeren. Godzijdank dacht de hele familie er zo over, aangezien ook alle neven en nichten er waren. Uiteindelijk zijn dit dan ook weer leuke reunieen omdat je niet jaarlijks iedereen meer ziet. Facebook doet wonderen, maar echt elkaar spreken en zien is veel en veel leuker. Van alle ooms en tantes zijn alleen de jongste oom en tante er nog en deze waren er ook blij mee dat iedereen er was. Een mooi waardig en liefdevol afscheid ook gemaakt door mijn beide nichtjes voor hun moeder. Miriam was niet mee en bleef bij Joep op de camping. Die had lekker rustig dagje zo alleen met de teckel. Het was wel fijn om nu naar de uitvaart te kunnen nu we vakantie vieren in Nederland. Vorig jaar ging dat net niet toen een oom van Miriam plots overleed. Toen zaten we in het buitenland.

Halverwege de middag was ik weer terug op de camping om verslag te doen van deze uitvaart, toen ook nog even mijn collega en vriend Amrullah Alokozai even een bakkie kwam doen om bij te praten over het werk en wat er allemaal nog moet gebeuren als ik weer terug ben van vakantie. Samen werken we aan allerlei innovaties in de zorg, vooral op het gebied van technologie. Door het gebrek aan voldoende handen aan het bed, werken wij aan oplossingen hoe je toch goed inzichtelijk kan krijgen hoe het met kwetsbare, alleenwonende clienten gaat. Vooral in de uithoeken van drenthe, twente, achterhoek, friesland en oost groningen zijn schrijnende gevallen van alleenwonenende mensen, die nog op hun boerderijtje wonen en niemand in de buurt. Kinderen op afstand, werkend in de grote stad en de zorg die maar een paar momenten per dag aanwezig is om zorg te verlenen. Was fijn om Amrullah weer even te zien en te spreken en einde van de middag ging hij huiswaarts. Wij weer avondroutine en heerlijk geslapen.

Vanmorgen eerst in alle vroegte wakker geworden en meteen maar in beweging om eerst Joep uit te laten, daarna de torpedokamer van Miriam legen (chemisch toilet), afwas doen van gisteravond en vervolgens soigneren om samen op pad te gaan met de cabrio voor een mooie rit richting de provincie Groningen. Ik had een route gemaakt op http://www.Kurviger.de Deze site is echt een aanrader om op een computer een rit te laten maken door Kurviger.de welke voldoet aan jouw criteria. Wij wilden op kleine weggetjes, stads-dorpkernen vermijden, bochtige wegen en mooie natuur zien en maximaal 100 kilometer, dus zo geschiedde. Erg mooie rit gemaakt van 110 kilometer, welke ook nog een stukje door Duitsland ging. Dorpjes als Odoornerveen, Valthe, Nieuw Weerdinge, Rutenbrock (D), Sustrum-Moor (D), Walchum (D), Neurhede (D), om vervolgens weer de nederlandse grens over te gaan richting Bourtange. Juist dit vestingdorpje wilden wij graag bezoeken, aangezien je niet vaak in deze regio vertoeft. We waren bang dat de drukte in deze toeristische omgeving een probleem zou zijn, maar de corona maatregelen werden door de vrijwilligers van het dorpje goed nageleefd. Zoveel mensen uit de vesting, zoveel mensen mochten er ook weer in. Prima sfeertje onderling daar!

Vlakbij de Duitse grens, in het prachtige Westerwolde (Zuid-Oost Groningen), ligt de Vesting Bourtange. Een uniek historisch verdedigingswerk dat zijn gelijke niet kent. Heden en verleden gaan perfect samen in deze kleine, sfeervolle vestingstad.

Bezoekers van het Bourtange van nu wanen zich eeuwen terug in de tijd. Maak kennis met Vesting Bourtange, de vesting die nooit ingenomen werd.

Bourtange is een vestingdorp, dat tijdens de Nederlandse Opstand in 1742 is aangelegd. Bourtange ligt in de gemeente Westerwolde. Het is een beschermd dorpsgezicht. Hoewel de grachten en muren anders doen vermoeden, heeft Bourtange nooit stadsrechten gehad.

Tussen 1811 en 1821 was Bourtange een zelfstandige gemeente, waartoe in het beginjaar ook Ter Apel, Onstwedde, Sellingen, Vlagtwedde en Wedde behoorden. De eerste maire was Paulus Eckringa. In 1811 werden Vlagtwedde en Onstwedde afgesplitst. In 1821 ging Bourtange op in de gemeente Vlagtwedde, die in 2018 met de gemeente Bellingwedde de nieuwe gemeente Westerwolde ging vormen.

Leuk om dit te weten allemaal en ook wel indrukwekkend om te zien. We hebben door het dorp gelopen en ook wel de drukte vermeden door meteen een wandeling rondom het dorp over de vestingsmuur te lopen. Mooie vergezichten en uitzichten vanaf deze muur en de wachttorens bekeken. Zelfs in die tijd, 1742 praten we over, hadden ze in Boertange al een zwevend toilet toen…

Zwevend toilet in Bourtange

Na het bezoek dooorgereden volgens de route en al slingerend door het platteland van Groningen weer het mooie drentse land betreden met onze open auto. Het was ook al tijd voor een late lunch en uiteindelijk in Brasserie Bij Els in Exloo bezocht om daar tussen de wespen een broodje te eten. Was niks bijzonders en met gierende banden naar de camping gereden om daar Miriam en Joep eruit te gooien, zodat ik nog even de boodschappen voor het weekend te doen. Na terugkomst weer in chill modus om drankje te doen en gezellig de caravan in te gaan om te beginnen aan de avond. Morgen gaan we fietsen!

13 t/m 15 September 2020: Fotogalerij De Kijl in Schoonoord (Drenthe)

/ martin&miriam / 5 reacties

Dit blog zal niet in het teken staan van hele verhalen van wat wij allemaal meemaken, want dat valt met deze hitte enorm mee. Dit blog zal zometeen vooral gewijd zijn aan de prachtige foto’s van Miriam in deze natuurrijke omgeving. We zijn inmiddels aangeland bij Staatsbosbeheer Natuurkampeerterrein camping De Kijl in Schoonoord, in Drenthe. Op deze camping zijn wij al eerder geweest met de camper met onze vrienden Kees en Jose een paar jaar geleden. Dat beviel goed en daarom nu maar hier neergestreken, aangezien de camping die wij geboekt haddden, totaal niet aan de verwachting voldeed bij aankomst. We hadden namelijk geboekt bij natuurcamping Vlintenholt in Odoorn. Op de website van deze camping stond vermeld dat de camping midden in de drentse natuur, de staatsbossen van Staatsbosbeheer, gesitueerd was. De website liet prachtige foto’s zien en ook de sfeer op de website sprak ons zeer aan. Echter bij aankomst, afgelopen zondag, viel ons een enorm hinderlijk geluid op. We liggen namelijk direct aan de N34, de doorgaande provinciale weg die dwars door Drenthe richting Ommen/Zwolle loopt. Een drukke weg op zondag, laat staan op werkdagen. Wij houden van de rust in de bossen en dit was alles behalve dat. Een mooie camping, maar niet midden in de natuur dus. We waren wat aan de vroege kant en de receptie was nog dicht. Wel stonden er 2 mobiele nummers die we konden bellen indien receptie gesloten. Deze namen niet op, dus wij dan maar rondje op camping lopen om zo ver mogelijk van de weg een plek te vinden. Wat opviel was dat de camping nagenoeg leeg was en wat er aan kampeerders stond, leken ons inwonende permanente kampeerders, zeg maar “scheidingsgevalletje en nog geen huis hebben types”. Ook achterin de camping was het verkeer nog luidrichtig te horen. We gingen dus echt vragen om de boeking ongedaan te maken.

De vrouw des huizes kwam om 14.00 uur aanlopen en in de receptie ontstond een bijzonder gesprek nadat wij vroegen of wij van de boeking af konden, met de onderbouwing van de redenen. De dame was verbolgen en zei dat ze niets hoefden terug te betalen gezien de RECRON voorwaarden. Daar had ze ook gelijk in, maar vragen mag toch? Ook zeker gezien het feit dat er nu niet echt drommen van mensen voor de poort stonden om hier de plek te bemachtigen. Overal lees je dat de campings vol zijn en hier alles leeg, dus meer mensen zouden last hebben van zo’n drukke weg. De repliek van de dame was dat je in een cabrio ook geluid om je heen hoort….huh??? Wat heeft de cabrio te maken met een rustige plek op een camping, waar je voor je rust komt. In mijn cabrio lees ik niet, slaap ik niet en is geen kampeermiddel. Nou….ze zou het aan haar man vragen want de geluiden zaten tussen onze oren. Dat klopt! Heel veel geluiden…. Haar man was redelijker en gaf aan dat als je je eraan stoort, dat je dan ook niets ander meer hoort en gaf aan dat hij het geld van de boeking zou terugstorten op onze rekening, minus administratiekosten a 15 euro. Prima en bedankt voor de coulance! Wij weg naar nu dus deze camping in Schoonoord en helemaal blij na aankomst. Wat een plek, wat een rust, wat een omgeving! Gewoon prachtig!

Daarom nu dan ook geen woorden meer, maar uitsluitend de mooie foto’s van Miriam, gemaakt tijdens onze wandelingen met Joep. De afgelopen dagen waren heerlijke relaxdagen. Vanaf morgen weer activiteiten met auto, fiets en op schoenen. We besluiten dan ook om tot het einde van deze vakantie hier te blijven. Deze vakantie staat dus volledig in het teken van Staatsbosbeheer en hun natuurkampeerterreinen.

Geniet mee met de foto’s hieronder!

Omgeving De Kijl in Schoonoord, Drenthe
Omgeving Staatsbossen Schoonoord
Staatsbossen Schoonoord

8-10 September 2020: Fietsen rondom Afferden, Schade aan caravan bij Vlagberg St. Anthonis

/ martin&miriam / 1 reactie

Dinsdag was onze laatste volledige dag in Afferden en deze hebben we dan gebruikt om na alle ochtendrituelen een fietstocht te plannen met onze e-bikes. Miriam heeft een fietsknooppuntenroute gemaakt door Nationaal Park Maasduien. De route is ruim 28 kilometer lang en we hebben er zin in. De omgeving is hier prachtig en de route is dan ook geweldig om te doen. Onze conditie is top en ook Joep vindt eindelijk eens wat rust in zijn fietsmand, waardoor Miriam ook wat rustiger is en meer geniet van de omgeving. We rijden door oeroude bossen, komen langs prachtige meren en zandduinen. De route verloopt soepel totdat ik opeens Miriam vol in de remmen zie hangen. Joep is uit zijn mand gevallen en bungelt als een sleutelhanger aan de mand. Godzijdank komen zijn pootjes niet tussen de spaken en kan Miriam heel snel uit zijn benader positie halen. Miriam had zo hard geremd dat ze niet net over de kop sloeg met de fiets. Ik kon nog net de bagagedrager pakken om het te stoppen en Mir viel voorover met haar doos op de stang. We noemen het nu de zwarte doos en konden daardoor goed achterhalen wat er nu echt is gebeurd. Hartslag op 200 bij Joep en Mir, maar al snel kwispelde de veldheer er lustig op los en wilde weer in zijn mandje om de toer te hervatten. Na terugkomst van deze mooie rit, wilden we nog even op een terras een pilsje drinken en een borrelgarnituur bijj Bos Cafe, vlakbij de camping. Calorieen verbranden; okay! Maar ook weer aanvullen is ons motto.

De gezellige borrel veranderde al snel in een hoog irrriterend gehalte van ons buurtafeltje gezelschap. De mevrouw van dit stelletje zat ons af te vinken en lachtte hartelijk mee met de gesprekken tussen Mir en mij. Zo van….ik vind het zo leuk, praat met me!! De man, type Hagar de Verschikkelijke, maar dan zonder helm (en tanden) wilde niets van ons weten en keek onverschillig om zich heen. Totdat het moment kwam dat ie dacht; “ik moet ook wat kwijt” Op dat moment ontstond een monoloog van ongeveer 1,5 uur, waarbij de man aan het ratelen was, niet reageerde op onze antwoorden of vragen, maar al zijn vrienden aan ons voorstelde. Van Johan Derksen tot Arie, Jan, Marcel, Pieter en zo verder die allemaal heul heul belangrijk waren in de muziekscene. Oh ja…of we wilden afspreken volgend jaar in Tjechie, want daar moesten we heen. Hij zou wel een goed plekje regelen, want de campingbaas was zijn beste vriend, buiten Johan Derksen natuurlijk. We waren er klaar mee en zijn met stille trom vertrokken naar onze eigen oase van rust; de caravan op de camping.

De laatste avond lekker gegeten en rustig avondje gehad om de volgende ochtend alles weer op te ruimen en klaar te maken voor vertrek. Joep wilde rust om zich heen en besloot uit zichzelf maar om alvast in de auto te gaan zitten om zodoende ons niet te storen. Wat is ie lief he? Op tijd konden we vertrekken om de reisdag volgens planning te laten verlopen. We moesten immers wel zo’n 20 kilometer rijden tot het volgende adres, Camping De Vlagberg in St. Anthonis. We willen op tijd daar zijn om alvast ons kamp op te slaan, voordat onze vrienden Sonja en Enno met hun camper een nachtje bij ons komen logeren om hun ervaringen te delen over hun eerste camperreis. Leuk!

Bij aankomst in Sint Anthonis was er eerst een wegomleiding en liepen we wat vertraging op. Deze vertraging bleek later gevolgen te hebben, aangezien we later bij de camping aankwamen en nu dus opeens geconfronteerd werden met een tegenligger met caravan in een hele krappe, blinde bocht. We zagen elkaar niet tot in de bocht en konden we niet terug doordat achterliggers achter ons stonden. Stapvoets elkaar passeren moet lukken was onze inschatting. Dat ging eerst heel goed. Beiden reden zoveel mogelijk aan de buitenzijde van de weghelften, maar bij het indraaien van de bocht op het kraptste stuk ging het mis. Onze kont van de caravan raakte de wielkast van de andere caravan. Wij meteen stoppen want verderrijden of terugrijden ging niet lukken. Loskoppelen van onze caravan was het enige dat zou helpen. Zodoende konden we ook de schade bepalen. De tegenligger was een zeer correcte heer en we hebben voor de zekerheid gegevens uitgewisseld, ondanks dat we nu inschatten dat alleen het poetsen van de krassen de oplossing zou zijn. Geen verdere schade. Maar het eerste krasje deed wel pijn, nu met onze spiksplinternieuwe caravan. Straks maar een biertje nemen verzacht, denken we. Nu de laatste meters naar de camping en installeren.

Boem is ho!

Daar eerst even alles weer opbouwen en gezellig maken. Daar is Mirreke een topper in. Lekker koelkastje gevuld voor het avondeten en drankjes natuurlijk. Maar ook Sonja zou lekkere dingen meenemen, dus dat komt zeker goed! De middag rustig op ze gewacht en omstreeks 14.00 uur kwamen ze aan met hun 8 meter lange gevaarte. Gezellig de middag doorgebracht, samen gewandeld en daarna bij ons onder luifel heerlijke Coq au Vin gegeten, welke Miriam op onze CampingGaz BBQ en wokpan gemaakt had. Het was weer erg lekker, het recept staat op onze KookInspiratie pagina op deze website. Daarna lekker koffie en nagepraat en ging een ieder terug naar zijn eigen luifel om vervolgens netjes op tijd en nog in goede staat zijn bed op te zoeken.

Gezelligheid samen met vrienden

Vanmorgen afscheid genomen van Sonja en Enno aangezien deze de camper moesten terugbrengen en daarmee hun vakantie beeindigd was. Wij gaan nog even door met onze supervakantie in eigen land! Wat zijjn we boffferds met dit weer en in deze omgeving. We besluiten om een lange wandeling te maken met Joep en de rest van de dag lekker niks te doen, behalve lezen, wandelen en lezen. De wandeling die we maken loopt door duinlandschap, heidevelden en mooie bossen, waar de najaarszon lekker doorschemert en wij de warmte op ons lijf voelen. Het is geweldig hier!

Onze wandeling in bossen van Sint Anthonis

Na de wandeling nog even wat praktische zaken doen zoals de afwas, water vullen, chemisch toilet legen en wat opruimen in en rondom de caravan. Daarna een siesta gehouden en nu vanavond na het eten nog een rondje met Joep en heerlijk in ruststand op de bank in de caravan. Morgen gaan we weer fietsen of zo….

5 t/m 7 September 2020: Cabriorit en waterlekkage

/ martin&miriam

We zijn inmidddels de acclimatisatie-periode voorbij en leven volgens vaste patronen de eerste ochtenden op ons vakantieverblijf. Eerst lekker wakker worden, 1e ronde met Joep, koffie, douchen en aankleden, lezen en vervolgens bepalen wat we gaan doen die dag. Niks spannends aan eigenlijk, maar zo lekker kneuterig samen in ons huis op wielen. Tussen de middag is het een grote ronde met Joep lopen en doen we de blauwe route, die we al eerder hebben gedaan. We lopen lekker en kiezen ervoor om het rustig aan te doen onderweg. Joep ruikt van alles in de bossen en als ie wat hoort in de bossen, staat ie op scherp en blijft stokstijf staan. Mooi om te zien!

Wat boffen we met het weer en daarom besluiten we maar om vandaag een cabriorit te plannen en morgen een fietstocht. We maken het rondje met Joep af en pakken de spullen voor een leuk autoritje langs de Maas. We programmeren de GPS op kortste afstand, geen snelwegen en veerdiensten toegestaan. De besluiten om langs de Maas richting Bergen, Arcen, Swolgen, Geijsteren en weer naar Affferden te rijden. Een rit van ongeveer 1,5 uur, waarbij we hopen nog ergens op leuk plekje te lunchen. Onderweg genieten we van rijden met de open kap. De omgeving is hier prachtig en we meanderen langs de Maas, kleine boerenweggetjes en kleine gehuchtjes als Well, Bitterswijck, Broekhuizen, om vervolgens bij Arcen met pontje over te steken. Het valt enorm op dat het enorm druk is overal. Op de terrassen, fietsers op de dijkjes, bij de Hertog Jan Brouwerij, echt overal is het beredruk. Na de overtocht met pontje, rijden we naar Swolgen, Tienray, Meerlo, Wanssum, Geijsteren weer terug naar de camping in Afferden. We gaan niet onderweg lunchen. We zoeken de Corona risico’s niet op aangezien Miriam met veel mensen in aanraking komt met haar werk en ik uiteindelijk ook. Waarom zouden we het risico nemen?

Open ritje met auto

Terug bij de caravan maakt daarom Miriam weer een heerlijk ovenbroodje met soort van Bruchetta klaar en aangezien het onze 29e trouwdag was, doen we eens gek: we drinken er een wijntje bij zo midden op de dag. Heerlijk samen gezeten en de rest van de middag avond in relaxstand voor de caravan. We vinden het fantastisch, dit leventje zo; in de bossen, super rustig om ons heen en de geluiden van alle dieren in de buurt..geweldig!

In de avond is boven verwachting de TV via 4G router goed te ontvangen, dus hebben de laatste uurtjes van de avond gezellig binnen gezeten en TV gekeken. Omstreeks koffietijd in de avond koelt het echt af en wordt de lucht vochtiger. Met alleen de vloerverwarming in caravan aan, is het al behaaglijk in de caravan en vermaken wij ons prima.

Totdat Miriam opeens ontdekt dat er water in de bestekla, onder de gootsteen ligt. Dat is even schrikken en we maken de boel weer droog en houden rekening met een kapotte sifon. Het is te donker om goed te bekijken dus morgenochtend maar even goed bekijken. Zo geschiedde en Miriam had voor de zekerheid ook even de Adria Caravan pagina op Facebook gevraagd of iemand ook ervaring had met hoe op te lossen als je geen reserve sifon bij je hebt. Fantastisch om te zien dat direct daarna onze eigen dealer Boer Caravans uit Wezep meteen contact opnam met ons om aan te bieden om nieuwe sifon naar ons toe te sturen, zodat wij einde middag deze konden ontvangen. Wat een topservice! Aangezien op onze camping geen receptie of iets dergelijks is en ook geen postbus op officieel adres, ging dit niet lukken. Daarom heeft Boer Caravans aangegeven bij welke dichtsbijzijnde Adria dealer er een sifon klaar kon liggen. Moest voor de zekerheid wel met deze dealer even foto’s sturen van onze sifon, zodat ik niet voor niets die kant op kwam. Het is namelijk toch nog ruim 35 kilometer rijden naar Herpen. Ook bij deze dealer alleen maar supergoede en vriendelijke medewerking mogen ontvangen. Na diverse mailtjes heen en weer sturen met foto’s, kwam het bericht dat ze nog 1 exemplaar op voorraad hadden liggen. Ik moest voor de zekerheid wel de oude meenemen. Tja, dat betekent dat ik het zelf moest doen een aangezien ik niet de handigste ben, voelde ik stress opkomen. En dan ook nog eens tijdens de vakantie! De stressboog werd nog hoger toen ik erachter kwam dat ik per ongeluk alleen maar kruiskopschroevendraaiers had meegenomen ipv mix met gewone schroevedraaiers. Stom! Maar een vriendelijke buurman met een enorme Hornbach-uitstraling (je kent het wel; kale kop, combatbroek, soldatenkistjes en t-shirt met daarin 6-pack lijf….net als ik maar ik heb fust ipv 6-pack!) benaderd om te vragen of hij wat had voor mij. Dat had hij! Top!

Ik dus helemaal zelf de sifon eraf gehaald en bij terugkomst ook de nieuwe er weer op gemonteerd. Nu zie ik jullie denken: dat zijn 2 handelingen!! 2 handelingen met 2 schroefjes!! Klopt! Maarrrr…je moet je successen in kleine klusjes zoeken als je 2 linker handen hebt. Miriam speelde het goed mee en prijsde mij de hemel in met zoveel technisch vernuft en inzicht om deze megaklus tot een goed en bloedeloos einde te brengen. Toen ook nog bleek dat de lekkage officieel hiermee ten einde was, hebben wij dit op gepaste wijze gevierd vanzelfsprekend.

Daarna weer grote ronde met Joep gelopen een andere richting door de bossen, afwasje gedaan en geborreld voor de caravan. Buren naast ons hebben ook een hondje, Mim, die lekker met Joep speelt binnen ons gaas-territorium, terwijl er stukje verderop een hond woont, die Joep elke keer wil aanvliegen als ie voorbij loopt. Geweldig om te zien dat die kleine veldheer gewoon van zich afbijt en zich het kaas niet van het brood laat eten. Zeker geen kaas!! Maar de eigenaar van deze nogal heftige hond Tjibbe, wil vanavond met haar man uit eten en vraagt aan ons of ze haar mobiele nummer mag afgeven, zodat we haar kunnen bellen als haar hond overlast veroorzaakt, wanneer deze alleen in caravan blijft tijdens hun restaurantbezoek. Dat willen we wel en het is prima verlopen allemaal. Tjibbe was de rust zelf!

Eerlijk gezegd is dat wat wij wel jammer vinden; het niet meer uit eten gaan als we Joep bij ons hebben. Alleen laten in caravan vinden we niet prettig en meenemen naar restaurant durven we niet aan, aangezien Joep vorig jaar tijdens de vakantie, sterlijk vervelend was tijdens een lunch in restaurant in Frankrijk. Voelt erg ongemakkelijk kan ik je zeggen. Ondanks dat we veel voor onze kleine man overhebben, is dit wel een dingetje.. Maar vanmiddag gaan we met hem fietsen en doen we weer een poging om ergens te kunnen lunchen op een terras. Kijken of dit weer eens gaat lukken. Jullie lezen het vast bij het volgende blog. Morgen breken we ons kamp hier op en verkassen wij naar Sint Antonis.

4 September 2020: Start vakantie op Cokse Heide in Afferden

/ martin&miriam / 3 reacties

Afgelopen vrijdag was het onze laatste werkdag en hadden we het zo gepland dat we omstreeks 15.00 uur in de auto konden stappen en met de caravan op pad naar ons eerste vakantie-adres; De Cokse Heide in Afferden (L). Zoals jullie wellicht weten is dit 1 van onze favoriete natuurkampeerterreinen binnen de Staatsbosbeheer campings. We zijn er inmiddels 4x geweest en nog steeds worden we blij als we er weer heen mogen.

De laatste dag werken bestond voor Miriam nog gewoon open te zijn tot 14.00 uur met haar kapsalon om de laatste klanten te helpen. Voor mij stond hij in het teken van de laatste kantoorwerkzaamheden te doen, laatste belletjes en de boekhouding bijwerken voor beide bedrijfjes. Voor de rest had ik de taak om de caravan helemaal klaar te maken, dus wassen, inruimen, de buitenstoelen schoonmaken, grondzeil reinigen, BBQ repareren en nog wat ander subtiel opgedragen taken volbrengen. Toen we dan ook eindelijk mochten vertrekken, was de pijp alweer leeg, zal ik maar zeggen.

Op geplande tijd vertrokken en onderweg verliep alles van een leien dakje. Bij aankomst op de camping viel het ons op hoe knettervol deze nog stond met kampeerders. Door het rare jaar 2020 verschuiven de vakantieperioden wel, lijkt het. Veel wat oudere paren aanwezig, maar ook best nog wel jonge stellen. Allemaal genietend van al het moois dat deze omgeving te bieden heeft. De Cokse Heide heeft ook een nieuw sanitairgebouw gekregen, wat er super gelikt uitziet. Wat afwijkend van de andere nieuwere kampeerterreinen van Staatsbosbeheer. Strakker, frisser en lichter van binnen. Erg fraai. Vooraf ook duidelijke instructies gekregen over de coronamaatregelen. Er is maar 1 looproute rondom het sanitairgebouw en deze moet je volgen. Spookloplers worden niet getolereerd.

Het kampeerterrein ligt er prachtig bij! Het is 1 en al groen wat je ziet en je hoort een specht koppijn creeeren tegen een boom, vogel getjielp en de zon schijnt op onze plek. We hebben er zin in en ik zet met de auto nagenoeg de caravan in 1x achteruit in de kampeernis die voor ons gereserveerd stond. We kennen de plek goed en hij is nu nog rustiger aangezien de kampvuur-kuil niet gebruikt mag worden ivm Corona. Hier loop je zeker geen corona op, op deze camping; de plekken zijn dusdanig ruim dat je niemand hoeft te passeren.

Het opbouwen van ons kampement ging ook erg voorspoedig. We hebben inmiddels een goede routine opgebouwd hoe je snel en goed de boel operationeel maakt. Eerst met de mover de caravan neerzetten waar je wilt, waterpas stellen, stempels uitdraaien, elektrasnoer in caravan, Joep zijn net rondom de caravan spannen, luifel uit, afspannen van luifel en vervolgens de stoelen en tafel uit het onderluik, dan de buitenkast buiten neerzetten, Nespresso erop, oven erop, koelkastdeur open, biertje eruit en plop! Vakantie!

Cokse Heide, Plek 14

De middag verder in relax stand doorgebracht en klein rondje gelopen met de kleine Joep. Vervolgens het avondmaal klaargemaakt door Mirreke en na het eten nog een laatste ronde door bos gelopen. Toen weer een tijdje bezig geweest met de satelliet installatie om ook TV te kunnen kijken. De bosrijke omgeving maakte het niet mogelijk om op onze plek de satelliet goed te kunnen uitrichten. Maar….we hadden een nieuwe troef in het TV optiepakket. We hadden namelijk ook een 4G Wifi Router gekocht, de TP-Link TL-MR 6400. Mijn mobiele telefoon abonnement heeft onbeperkt data, dus als deze optie goed werkt, besluiten we om de satelliet schotel te verkopen. Wij staan vooral in bosrijke campings en het blijkt bij de eerste de beste twijg die voor het signaal zit, er geen verbinding mogelijk is met de satellieten. Wij denken dat 4G dan een betere oplossing is. We gaan het nu proberen en komen erachter dat hier op de camping nagenoeg geen 4G bereik is. Dan moeten we maar praten met elkaar….maar hiervoor hebben we beiden geen puf meer voor. Lekker buiten gezeten tot een uur of 10 ‘s avonds.

De avond was heerlijk zwoel en uiteindelijk rozig naar bed gegaan. Allebei niet lekker geslapen, maar mogelijk ook door de regen op het dak. De volgende dag beginnen we weer met goede zin en na heerlijk rustig buiten een bakkie koffie te hebben gedaan, gaat Miriam eerst boodschappen doen in Siebengewald. We zijn “leeg” vertrokken uit Lelystad. Ik bleef bij Joep en lekker gelezen onder de luifel. Na Mir terug was, lekker lunchen samen en vervolgens een grote wandeling gemaakt door de bossen en heidevelden rondom de camping. We kiezen voor een route van ongeveer 7 kilometer en Joep was helemaal in zijn nopjes.

Wandeling blauw/paars Cokse Heide

Hij ruikt van alles in het bos en loopt als Komissar Rex alle sporen na te trekken en wij lopen lekker door het heuvellandschap. Tjesus wat is het hier mooi en fijn zeggen we nog! Na ruim anderhalf uur komen we terug en douchen we, kleden ons om en beginnen we aan de zaterdagmiddagborrel. Joep is uitgeteld en ook wij doen een klein dutje. De rest van de dag is in chill modus en blijven we “thuis”, want zo voelt het in de caravan. Wel hebben we al wel de volgende camping geboekt voor over een paar dagen. Dan naar een andere favoriet van ons: De Vlagberg in Sint Anthonis, ook een Staatsbosbeheer camping. Na deze camping gaan we weer op zoek naar nieuwe campings.

10 – 15 September 2019: De Vlagberg in Sint Anthonis en stoppen met camperen!

/ martin&miriam / 15 reacties

Vanaf het moment dat we dinsdagmiddag het dorp Sint Anthonis binnen rijden en de laatste lange weg van 2 kilometer naar de Staatsbosbeheer Natuurkampeerterrein De Vlagberg toe rijden, heeft Joep herkend en begint te springen en kwispelen in de camper. We zijn thuis! Zo voelt het elke keer als we hier naartoe rijden. We komen hier nu voor het vijfde jaar met de camper en het verveelt nog geen seconde. We checken in en zoeken een prachtige plek in de zon, tussen de bomen en met dus veel privacy. We kunnen het niet goed beschrijven waarom dit voor ons zo’n magische plek is, zodat jullie kunnen voelen wat wij voelen. Maar het gevoel dat je in de natuur staat en direct de bossen inloopt, terwijl als je wel wat vertier wilt of gewoon een gezellig terras / restaurant wilt bezoeken, dan kan dat binnen 1,500 meter. Ook boodschappen doen is hetzelfde verhaal. Zeer dichtbij en prima dorpje om naast de supermarkt, ook nog de ambachtelijke slager en bakker te bezoeken. Ze hebben zelfs een Gall en Gall! Nou, dan is onze (citroen)schijf van 5 snel ingekocht! 

Na het installeren van onze spullen, gaan we meteen voor een fikse wandeling door de bossen en genieten van de nog een beetje in bloei staande heide en lopen door zandpaden en langs heideheuvels. Elke dag doen we dit een paar keer en ook onze fietsen hebben we gebruikt voor een paar mooie ritten door het brabantse land waar het licht nooit uit gaat, zingt Guus Meeuwis. Nou…bij ons gaat het licht elke avond ongeveer 22.30 uur het licht uit. We leven de hele dag buiten en doen meer activiteiten dat dat we de laatste weken hebben gedaan. We belonen ons met een paar keer een heerlijke lunch bij de Heksenboom, het restaurant waar we vorig jaar ook hebben vertoeft, maar toen de bediening om te janken was. Dat was nu niet het geval. Het was prima!

Maar gedurende deze dagen is er een andere discussie tussen ons beiden ontstaan, waar de uitkomst misschien als schokkend wordt ervaren; we gaan zeer waarschijnlijk stoppen met onze camper. Het voelt nog steeds als een knoop in vooral mijn buik (kan dus best een grote knoop zijn…), maar als we de laatste vakanties van afgelopen jaar eens eerlijk evalueren, komen we tot de conclusie dat we elke keer toch een auto missen. We vinden het rijden en leven in onze camper erg fijn, maar vooral het fietsen in het buitenland vinden we niet prettig. In Frankrijk, Italië, Engeland, Schotland, Duitsland moet je of langs de drukke wegen fietsen of je fietst tegen bergen op met je tong op je knieën. Nu zijn we beiden niet zo sportief om dit leuk te vinden. Ik vooral niet, want als we dan eindelijk een dorp binnen fietsen en we gaan even op terras zitten, moet ik eerst zuurstof vragen en wat tissues om mijn bezwete bolle toet afvegen, tot afschuw van andere terrasgasten. Het wandelen idem dito. We vinden wandelen erg leuk om te doen, maar niet in de bergen dus. Dit betekent dat dan de actieradius om dingen te doen kleiner is, dan wanneer je met auto makkelijker overal komt en dan daar ter plekke behapbare wandelingen doen. Eerlijk gezegd komen we dus tot de conclusie dat de camper dus minder goed bij ons past dan een caravan.

We gaan dus onze superfijne, jonge en helemaal naar onze zin camper inruilen/verkopen om vervolgens een caravan te kopen. Of misschien toch hier in Sint Anthonis een mooi chalet kopen? Dan kunnen we dit ook delen met onze schoonouders, (schoon)familie, vrienden die er dan ook gebruik van maken?

Daarom zijn we ook deze week bij recreatiepark Ullingse Bergen geweest, ook in Sint Anthonis. Restaurant de Heksenboom hoort hierbij en de ligging van dit park is waanzinnig mooi. We hebben een paar prachtige chalets digitaal bekeken en ook dit zien we wel zitten. Miriam is zo vreselijk gelukkig/happy in deze omgeving. Bossen, mooie natuur, direct vanuit de tuin van je chalet zo in die omgeving kunnen lopen en toch je eigen huisje en comfort daarin hebben, dat leek ons ook wel wat! Daarnaast ook nog eens een gezellig dorp met voldoende horeca in de buurt in het brabantse land, lijkt ons ook voor de komende jaren wel een mooi alternatief. Dan gaan we daarbuiten om nog wel een paar keer met auto ergens een huisje huren in Schotland of zo….

Wij vol goede moed naar de receptie van deze Ullingse Bergen chalet-park en melden ons om een tweetal chalets te willen bekijken.  De dame haar ogen begonnen direct te twinkelen; handel!

Voordat we het gesprek goed en wel begonnen waren, keek ze opeens over de balie en zag daar een eigenwijze teckel Joep zitten die haar met zijn ontdeugende ogen aankeek. Oh nee….u kunt hier niet kopen want wij zijn een hondenvrij park. Binnen 2 seconden stond Miriam al weer buiten met de legendarische woorden; “dan niet!“

En ik riep nog subtiel; we verkopen toch ook de camper, dan kan Joep toch ook voor een goede prijs weg….? Het antwoord van Mir zal ik hier maar niet herhalen.

Wel heel jammer dat dit park dus niet mogelijk was, maar toen we later op de avond nog eens alles op een rij zaten te zetten en besloten we dat een chalet het niet ging worden. Een caravan past beter bij onze levensstijl en onze gewoonten. Dat was de finale conclusie van deze avond.

Nu is dat ei gelegd, maar komen we meteen met het volgende probleem dat op ons pad komt; we hebben net een andere kleinere auto gekocht, want we gingen downsizen, en deze auto mag geen caravans trekken omdat het ook nog eens een hybride auto is die maar tot 625kg mag trekken. Tjee….dat gaat wel heel snel deze vakantie; en de camper willen verkopen en ook nog eens een auto die we nog maar 1 maand hebben weer inruilen…..het is onrustig in ons hoofd. We besluiten dan ook maar om eerst maar eens de camper te koop te zetten en dan wel weer zien wat we doen.

Ik schrijf het nu allemaal in ons blog en merk dat ik er nog wel wat last cq onwennig bij voel, maar Miriam is er wel uit. Die heeft voor haarzelf een praktisch en financieel plus en min verhaal gemaakt en wil wel doorpakken. Ik ben het er wel mee eens, maar het voelt nog niet zo…

De komende weken maar eens wat reacties om ons heen ervaren en het laten bezinken allemaal. Morgen rijden we weer naar huis, na een heerlijke vakantie met elkaar. We hebben de afgelopen 2 weken ruim 2500 kilometer gereden en zijn via Picardië, Normandië, Bretagne, Loiredal, Champagnestreek uiteindelijk in ons geliefde St. Anthonis aangekomen en daar de afgelopen dagen met erg veel plezier weer vertoeft. De camper heeft het weer voortreffelijk gedaan, lekker in geslapen, lekker in avonden binnen naar TV gekeken en ook nog eens zuinig gereden ten opzichte van de vorige camper met vergelijkbare reizen.

Jammer was het wel dat mijn werk een wat drukverhogend effect had op deze vakantie, maar we hebben allebei weer zin om aan de slag te gaan en verder met het maken van plannen.

We hebben al tientallen caravans digitaal bekeken en auto’s onder de loep genomen wat voor ons de beste vervolgstappen zullen zijn. We wachten maar af de komende maanden…. 

Deze website zal op termijn dan een kleine naamswijziging doormaken; Camperjoy.com zal dan caravanjoy worden, want het blog bijhouden dat blijven we doen omdat we dat leuk vinden!

17-19 Augustus 2018: Natuurkampeerterrein SBB De Kijl te Schoonoord en Kamp Westerbork

/ martin&miriam

Dit weekend staat het camperweekend gepland met onze vrienden Kees en Jose. We proberen elk jaar een weekend te plannen om met elkaar een paar dagen gezellig met elkaar op pad te gaan met onze campers. Vorig jaar was dat jammer genoeg niet gelukt en nu dus wel. Aangezien we ook Drenthe wat vaker aan willen doen besloten we weer om een Staatsbosbeheer camping te bezoeken. Vorig weekend waren we in Borger/Drouwen en nu staan we op de Kijl in De Kiel, vlakbij Schoonoord. We zijn benieuwd wat het ons gaat brengen als we na ons werk op vrijdag rustig richting Drenthe kachelen. Kees en Jose rijden vanuit hun basiskamp Scherpenzeel (Friesland) naar de plek en we zien elkaar daar, hadden we besloten.

Vrijdag was een beetje een drukke dag met nog allerlei werkafspraken, boodschappen doen, camper vullen, koelkasten vullen. Jaaaaa, we praten inmiddels over koelkasten, aangezien we van mijn zus Annette een handig klein extra koelkastje hebben gekregen. Handig voor de drank….Kan die tenminste uit de camperkoelkast en kunnen we meer daarin kwijt. Aangezien ook Kees en Jose niet spugen in een glaasje geestverruimende vloeistoffen, is het heul handig!

Ook onderweg op de weg was het beredruk. Net geen filerijden, maar het scheelde niet veel. Even een snel broodje gescoord bij een tankstation, want de lunch was erbij ingeschoten. De tijd nemen om even in camper een broodje klaar te maken namen we ook niet. Raar maar waar…

Aangekomen op de camping werden we al hartelijk gegroet door Jose met hun beagle Ollie. Afwachten hoe dat met onze Joep zou gaan, want beide viervoeters hadden nog geen kennis gemaakt in het afgelopen jaar. Nou..dat zat meteen helemaal snor en erg leuk om te zien hoe ze met elkaar lopen te dollen. Onze plek was weer prachtig en ook de plek daarnaast, waar de fraaie camper van Kees en Jose stond was ook super! We konden tussen de bomen doorlopen om bij elkaar op het “erf” te komen. Wat een supercamping is dit weer zeg! Erg veel privacy, schone faciliteiten en zoals we gewend zijn; fraaie natuur!

Maar we begonnen eerst met een nat uur. Even alles uitruimen, stroom aansluiten, luifel uit, stoelen eruit, tafel eruit en de fietsen van het rek af en ik weer nat van het zweet. Daarna gezellig bij elkaar even een biertje en wijntje drinken samen. Een nat uur dus…

De rest van de middag rustig aan gedaan en kijkend hoe de beide honden met elkaar spelen en heel rustig naast elkaar gaan liggen om een dutje te doen. Het probleem met een teckel en een beagle is echter dat eten en snaaien hun lust en hun leven is. Elke keer als we een toastje pakten, dan zaten direct beide Dyson’s met hen reebruine ogen ons aan te kijken. En ik deel geen voer dus bij mij kansloos.

Als avond eten met elkaar hadden we bedacht om het lekker simpel te houden en op onze pizzasteen verse pizza’s te maken met verschillende ingredienten. Was super gelukt en erg lekker allemaal. Het uit de hand eten van de pizzapunten was nogal een dingetje, maar aangezien ik doorgaans verantwoordelijk ben voor de afwas kon ik heel goed leven met uit de hand eten. De avond verliep super gezellig en redelijk op tijd in ons mandje terecht gekomen.

De volgende ochtend beide stellen in eigen tempo wakker worden en ieder zijn eigen dingetje doen. Fijn gevoel is dat, dat je niet je verplicht voelt om het hele weekend bij elkaar op de lip hoeft te zitten. Na het ontbijt en een beetje rondlummelen besloten Kees en Jose op de scooter nog wat boodschappen te gaan doen voor het avondeten en Miriam en ik gingen een stuk fietsen en ook nog even Orvelte bezoeken, aangezien mijn drentse collega’s hadden aangegeven dat dat leuk was. Nou, dat klopte zeker!! Het is een dorpje waarin je, als je op de Brink loopt aldaar, je honderd jaar terug in de tijd gaat. Hele mooie boerderijtjes, huisjes, schapenkooi en verschillende ouderwetse ambachten worden daar in het hoogseizoen opengesteld in winkeltjes, schuren en op straat. Genoeg horeca om ook even een terrasje te pakken en de wereld voorbij te zien scharrelen. Wel behoorlijk toeristisch, maar zeker niet massaal. Na Orvelte weer op de fiets gestapt om verder met de route te gaan.

De omgeving is hier geweldig om te fietsen en we vinden het zelfs veel leuker en afwisselender dan in Borger vorige week. We rijden door mooie bospaadjes, vergezichten over de landerijen, kleine gezellige dorpjes en het weer was ook wederom lekker om in te fietsen. Opeens wordt er getoeterd naast ons als we een houten bruggetje overrijden. Komen we Kees en Jose tegen met de scooter. Of we even een bakkie samen gingen doen op het terras in Schoonoord. Wij laten dat ons niet 2x voorstellen dus wij meteen naar het terras in Schoonoord. Daar neergestreken nog wel even gelachen op het eind. We zaten daar op het punt om weg te gaan, toen er een dame aankwam lopen. Laten we zeggen dat deze dame nou niet echt was uitgerust met ook maar 1 van de 7 schoonheden die de mens kan hebben. Zelfs naar die ene moest je nog zoeken.

Miriam vertelde dat haar moeder dan altijd zei: Daar zou een hond zich schor op blaffen als die haar zou zien. De dame liep echter ons terras op en toen Joep haar zag, bleef hij maar blaffen tegen haar en stopte ook niet toen we hierom vroegen. Ook Kees en Jose liepen meteen het terras af om weg te gaan. We kwamen niet meer bij. Het bleek om een serveerster te gaan. Het terras was leeg toen we aankwamen en toen we weggingen.

De avond samen lekker gegeten en vlees op de BBQ gebraden en de avond in gepaste sfeer laten verlopen. Veel over reizen gehad en over handige camper-weetjes. Altijd leuk om met hun hierover te praten, want we leren elke keer weer een hoop handigheidjes erbij. Nu over het chemisch toilet en de schoonmaak daarvan. De details laat ik achterwege.

De volgende ochtend stond in het teken van alles weer opruimen en inladen, maar dit alles wel in een zeer relaxt tempootje. Even de laatste afwas doen, de BBQ schoonmaken, even laatste bakkie koffie samen doen en weer ieder zijn eigen weg verder. Kees en Jose plakken er nog een nachtje in Scherpenzeel aan vast en wij willen nu we zo dichtbij Westerbork zijn, het Kamp Weterbork bezoeken. Beiden zijn er nog nooit geweest en willen het “graag” eens zien. Mooi om te zien dat zoveel ouders met hun kinderen ook het Kamp bezoeken om deze zwarte bladzijde in onze moderne geschiedenis te laten zien aan hun kroost. In de hoop dat zoiets nooit meer gebeurd. Nou….we weten inmiddels beter…maar toch!

Kamp Westerbork (Duits: Judendurchgangslager Westerbork) was tijdens de Tweede Wereldoorlog een doorgangskamp in de voormalige gemeente Westerbork in Drenthe. Het kamp was een voorportaal waarvandaan ruim 100.000 in Nederland wonende Joden en 245 Roma per trein werden gedeporteerd naar concentratie- en vernietigingskampen in Duitsland, Polen en Tsjechië.

Het kamp werd door de Nederlandse regering in 1939 gebouwd als Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork om Joodse vluchtelingen uit Duitsland op te vangen. Ruim twee jaar na het begin van de Duitse bezetting, op 1 juli 1942, namen de nazi’s het kamp over, waarna Westerbork functioneerde als doorgangskamp. Bij de overname maakten de nazi’s gebruik van de reeds bestaande kampstructuur van het vluchtelingenkamp.

De overgrote meerderheid van de gevangenen verbleef slechts enkele dagen tot weken in het kamp, een relatief klein aantal verbleef maanden tot soms zelfs jaren in het kamp. Zij die langere tijd in kamp Westerbork verbleven leerden, na de eerste schok van arrestatie en deportatie naar Drenthe te boven te zijn gekomen, kamp Westerbork kennen als een kamp waar de leefomstandigheden relatief goed waren.

Maar toch kunnen we ons niet voorstellen dat dit ooit heeft plaatsgevonden in ons land. Als we er rond lopen daalt er een somberheid over je heen en zie je toch redelijk goed door middel van animaties, borden en audiofragmenten wat er heeft afgespeeld. Vooral het veld met alle 107.000 gekleurde paaltjes met verschillende hoogten om de volwassenen en kinderen aan te tonen maakt bij ons een enorme indruk. Het doet ons ook denken aan het jodenmonument in Berlijn.

Na dit bezoek aan Kamp Westerbork komen we weer terug bij onze camper. Door de wandeling door het Kamp en de 3 kilometer wandeling die we vooraf hadden gemaakt, had Joep ook zijn uitje gehad en gingen we huiswaarts. Onderweg waren we stil tegen elkaar, door onze gedachten aan het Kamp. Miriam en ik staan altijd zeer vrolijk en positief in het leven, maar zijn toch een beetje van slag.

Al met al kunnen we terugkijken op een zeer gezellig weekend met fijne vrienden in een mooie omgeving. Ondanks het bezoek aan Westerbork, wat natuurlijk een totaal andere lading heeft.

De komende weekenden blijven we thuis aangezien we allemaal sociale activiteiten hebben en kunnen we de camper weer goed schoonmaken voor onze volgende vakantie over een paar weken. Ook thuis is het leven mooi, dus ons hoor je niet klagen!

10 t/m 13 augustus 2018: Natuurkampeerterrein Borger, Drenthe

/ martin&miriam / 2 reacties

Afgelopen vrijdag hadden we ons tweede opeenvolgende weekend weg met de camper geprogrammeerd. Normaliter gaan we nooit in het hoogseizoen de weekenden weg, maar aangezien het mooie weer ons zo lekker is bevallen, besluiten we dus om een paar weekenden erop uit te plannen. Ik weet niet of jullie ons vorige blog gevolgd hebben, maar doordat het afgelopen weekend in Nunspeet nogal enerverend is verlopen, zijn we persona non grata op onze geliefde Veluwse campings, door Boswachter Nadine. Daardoor moesten we uitwijken naar een ander natuurkampeerterrein van Staatsbosbeheer, aangezien dat uiteindelijk wel onze favoriete kampeerplekken zijn.

Maar voordat we inhoudelijk op ons laatste weekend ingaan, willen we toch jullie het formele statement van Boswachter Nadine en Staatsbosbeheer niet onthouden. Voor de sensatiebakken onder jullie, weet ik zeker dat jullie het willen lezen. Boswachter Nadine is nogal viral gegaan afgelopen week. Veel reacties op ons blog gehad en ook via twitter reageerde Staatsbosbeheer dat ze onze oplossing voor Joep met het schapennet eerder een goede prettige oplossing vonden, dan de stelling van Nadine. Maar goed, hierbij de officiele reactie op het schapennet-conflict:

Goedemorgen mevrouw Lammertink,

 Wij hebben uw reactie doorgestuurd naar de beheerster. Zij heeft nogmaals een uitgebreide uitleg gegeven waarom een afgezette plek niet wenselijk is op de natuurkampeerterreinen op de Veluwe. Hierbij ontvangt u van ons deze uiteenzetting zoals zij deze aan ons gestuurd heeft:

 Het hekwerk dat om de camping heen staat is ongeveer een meter hoog en stopt enkel zwijnen maar geen ander wild. De hekken hebben een machete van kippengaas zodat voornamelijk de achterpoten van herten en reeën niet door het hek kunnen steken en dan een rot smak maken als ze verkeerd aanspringen. Dit machete is vorige week nog gecontroleerd door de vereniging van het Edelhert. Herten en reeën kunnen dus de camping op (evenals dassen, vossen, konijnen, vogels etc.) Dit is ook de realiteit op de campings van de Veluwe. Rasters, en zeker niet strak gezette rasters, dubbelgevouwen of waarvan het extra los op de grond ligt, vormen een risico voor het wild en ik wil dit risico tot een minimum beperken. Ik zou er niet aan moeten denken dat we een dier op de camping moeten bevrijden en mogelijk afmaken in bijzijn van gasten en kinderen. 

 Honden binnen een raster reageren anders dan aangelijnd. Ze worden waaks op het afgezette deel en volgen alle mensen die langslopen. Dit vinden veel medekampeerders niet fijn en veroorzaakt dus overlast. De spelregels van het toestaan van een hond op de camping zijn duidelijk, geen overlast voor andere campinggebruikers. Een hond aan de lijn is meer werk voor de eigenaar maar de eigenaar is ook degene die ervoor kiest om met de hond op vakantie te gaan en degene die ervoor moet zorgen dat de hond geen overlast veroorzaakt. 

 Ik kan geen onderscheid maken in de reden waarvoor mensen een raster of andere afscheiding plaatsen. Ik kan enkel bepalen of het afscheiden van de plaats wel of niet is toegestaan. Juist omdat dit een natuurkampeerterrein betreft wil ik voorkomen dat iedereen zijn kampeerplaats als een eigendom gaat afzetten. Dit zou het grootste deel van onze gasten tegenstaan en afschrikken. 

Wij vertrouwen erop u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben. Indien u nog vragen heeft horen wij dit graag.

Wel…voor ons dus geen Veluwse natuurkampeerterreinen van Staatsbosbeheer meer. We snappen eigenlijk niet wat nu echt het probleem is, aangezien rondom de camping dus een hek staat en het terrein volledig afsluit. Het kleine wild komt er niet in, en uitsluitend bij herten en reeen zou het een groot risico zijn. Dat ons schapennet dan tot een probleem leidt zou kunnen, maar gezien het feit dat we het nog nooit gehoord hebben bij een andere camping, maakt het dat deze uiteenzetting geen beleid is, maar een persoonlijke invulling van een specifieke boswachter.

Dat een aangelijnde hond minder overlast bezorgd dan een hond die omlijnd los mag lopen in een beperkte ruimte, gaat er bij ons helemaal niet in. Wij herkennen het niet in ieder geval. En ja…als kinderen vlak langs het net rennen, dan blaft ie even, maar na 3x ook niet meer. Het waakse gedrag zit er bij een teckel wel in, daar heeft het net geen invloed op.

Nadat we dus besluiten om niet meer naar de Veluwe te gaan, is onze bestemming voor dit weekend de Natuurkampeerterrein van SBB in Borger. Nadat we de boodschappen na het werk hadden gedaan, konden we lekker vroeg op pad. Beiden waren direct na de middag klaar met werk en dus weer gezellig op pad, met onze fietsen achterop.

Drenthe vinden we een erg prachtige provincie als we langs de route mooie landschappen zien. Nu heb ik het genoegen om een paar dagen per week in Hoogeveen en omgeving te mogen werken, dus ik was al een tijdje overtuigd van al het moois dat deze regio te bieden heeft.  Aangekomen in Borger direct onze spullen in de juiste positie buiten gezet om heerlijk koud biertje en wijntje te drinken. De plek is wederom heerlijk ruim en het uitzicht riant van je af kijkend de bossen in.

 

Miriam en ik hebben onlangs een nieuwe BBQ gekocht voor bij de camper; een Cadac Safari Chef de Luxe. Een gas-bbq met grill, wok en paella pan als uitrusting. De eerste avond hebben we broodje gegrilde kipfiletstrips gegeten met rode ui, rucola, tomaat en truffelmayonaise. Erg lekker. Nespresso en sambuccaatje als dessert en heerlijk de hele avond buiten kunnen zitten totdat de regen losbarstte.

Deze ging de hele nacht door en toen we de volgende morgen, na weer een super lekkere nacht geslapen, wakker werden, was het weer nog steeds erg onstabiel. Om dan te gaan fietsen zagen we niet zo zitten.

Maar eerst even verse broodjes door de plaatselijke bakker op camping aangeleverd gekregen en heerlijk ontbeten. We staan versteld hoeveel handel er voor de bakker vanaf de camping nog gedaan wordt. Ik moet lang in de rij staan om mijn 4 cadetten en wat lekkers bij de koffie uiteindelijk mee te krijgen. Hilarische gesprekken tijdens deze rij. Ook de laatste 2 aardbeiengebakjes werden door 6 mensen in de rij begeerd en per opbod verkocht…geweldige sfeer onderling en veel gelachen. Dat belooft weer een mooie dag te worden.

IMG_1850

De hele ochtend lekker gelezen, gebabbeld en een beetje rondom de camper aanklooien met de gewone dingetjes. Maar omstreeks 13.00 uur klaarde het weer zo op, dat we besloten om onze e-bikes aan te zetten en een mooie route te gaan rijden die we vanuit Route.nl hadden gedownload. Een route van 25 kilometer vinden we in deze fase van conditie-opbouw om te gaan fietsen helemaal voldoende. Ook omdat die kleine veldheer Joep ook deze tijd in zijn rieten mand achterop de fiets moet vertoeven, vinden we dat ver genoeg. Het werden er uiteindelijk 45 kilometers en een rode bavianenkont! Tjesus wat zitten die zadels beroerd en ik was er klaar mee. Terwijl de route die we reden echt een mooie was. Vele landschappen, brinkdorpjes met knusse pleintjes en vooral erg vriendelijke mensen. Gemoedelijk wel te verstaan.

De route loopt niet zoals gepland en daar kwamen we al achter nadat we 3 keer Borger tegenkwamen in de route en evenveel aantal mammoeten. Nu komen we mammoeten niet meer dagelijks tegen, dus de bevestiging dat we in een verkeerd rondje zaten was duidelijk……20 kilometer voor jan met de korte achternaam gefietst en decubitus op mijn derriere. Wel een prachtige route, dat wel!

 

Langs de route komen we ook nog het Drentse Hunebedden Centrum tegen. Een toeristische attractie waarin de hunebed en zijn geschiedenis centraal staat. Het was er best druk en lopend langs de verschillende stenen, moesten we denken aan Jim, onze amerikaanse vriend uit Atlanta die ooit eens op een emotioneel geschiedkundig schots slagveld liep waar veel rotsblokken lagen en antwoordde op de vraag wat ie ervan vond; aah, just a bunch of rocks…nothing else to see! Nou…dat was dit ook wel een beetje.

M7JrzCsUTWGJWheIZ7b7Qg

Maar zoals al eens eerder gezegd; Miriam en ik zijn cultuurbarbaren en niet echt museumgangers.

Na terugkomst bij de camper, gewoon onze normale routine. Even de camping scannen wie weg is en wie nieuw. Veel mutaties en na deze vaststelling weer begonnen aan de avondmaaltijd tijdens een natje en droogje. Lekker zitten bomen over onze toekomstige plannen met de camper. Een nieuwere camper of nog lekker met deze doorgaan. We vinden hem nog steeds geweldig, maar hij is uiteindelijk wel al 18 jaar oud. Voorlopig gaan we er nog mee door en als we in 2020 een paar maanden achtereen weg willen, zien we wel hoe we ervoor staan qua werk, inkomen, tijd, middelen, etc. De Lambortinki is echt ons 2ehuis en we zijn er nog steeds superblij mee. Zo erg dat we toch nog besluiten om een kleine cosmetische ingreep aan  het voertuig te laten uitvoeren. Ik bedoel; botox, borstvergroting, bil liften, wenkbrauwen tatoeeren is allemaal maatschappelijk geaccepteerd, dus een kleine ingreep aan onze op leeftijd zijnde koets moet ook kunnen. We laten jullie nog wel weten wat het gaat worden…

Zondagochtend lekker wakker worden, aangezien het zonnetje schijnt en dus lekker buiten ontbijten op de Cadac. Lekker uitsmijtertje, nespresso, broodjes en in een slow tempo gedoucht en aangekleedt. Ook deze dag hebben wij de hele dag op deze camping, aangezien we geboekt hebben tot maandag. Niet dat we tot maandag blijven, maar het kan wel! Dan opeens contact met onze vrienden Harry en Els van onze plaatselijke Lelystadse hotspot lunchroom Harrels (Har en Els…..Harrels….daar is over nagedacht en toch word het vaak in het engels uitgesproken….). Of we zin hadden om samen te lunchen. Nou, dat is altijd gezellig samen dus volmondig ja gezegd op dit voorstel. We vonden wel dat ze moesten weten waar we stonden, namelijk 140 kilometer van Lelystad vandaan, namelijk in Borger. Miriam en ik dachten dat ze zich een hoedje zouden schrikken, maar nee hoor, de horeca-iconen zaten al in de auto en waren al onderweg. Geweldig leuk en spontaan toch.

Wij zouden in de tussentijd nog even een kleine route rijden langs allemaal mooie hunebedden, zodat we ongeveer gelijktijdig zouden aankomen in Grolloo. Want daar zouden we afspreken om te gaan lunchen. Nou….dat kleine rondje fietsen werd weer een ronde van ruim 40 kilometer omdat we ons verreden hadden. Toen we uiteindelijk aankwamen in Grolloo op het terras van het restaurant, zat ik eerder met mijn geirriteerde kont / cloaca in de honden-waterbak dan Joep…. Ik mis mijn scootertje soms… Maar eerlijk is eerlijk; het was wel weer een mooie fietstocht.

 

 

 

Samen gezellig geluncht en daarna de laatste 7 kilometer gereden terug naar onze camping. We waren beiden bekaf en toen we een uurtje zaten na te puffen, zeiden we dat we beter nu al naar huis terug konden gaan in plaats van zondagavond laat. Zo gezegd zo gedaan en om 20.30 uur waren we weer thuis na een heerlijk weekend Drenthe.

PHOTO-2018-08-13-10-54-49[3]

Ook volgend weekend gaan we weer naar Drenthe, maar dan met onze vrienden Kees en Jose. Ook camperaars en ons jaarlijks weekendje vorig jaar was erbij in geschoten, dus nu dit jaar gelukt om samen te plannen. Natuurkampeerterrein De Kijl in Schoonoord is nu de geselecteerde camping. Wederom Staatsbosbeheer! We hebben er weer zin in!

 

 

3 t/m 5 augustus 2018: Camping Nieuw Soerel te Nunspeet en Boswachter Nadine

/ martin&miriam / 8 reacties

Vrijdagmiddag direct na het werk konden we weer op pad met onze Lambortinki. Gezien het feit dat we een paar weken geen activiteiten in het weekend hebben, willen we de komende weekenden proberen om weg te gaan met onze camper. Ook onze e-bikes staan achterop om lekker te gaan fietsen in de natuur op de Veluwe. We hadden geluk want we konden al om 4 uur in de middag weg, dus we zagen ons al lekker zitten met ons natje en droogje in de schaduw naast voor de camper. Aangezien onze favoriete weekend-campings van Staatsbosbeheer en Natuurkampeerterreinen niet meer mooie plekjes vrij hadden, zijn we dus terecht gekomen bij Staatsbosbeheer camping Nieuw Soerel te Nunspeet. Hier zijn we ook al een paar keer geweest en ook erg goed bevallen. Met goede zin dus vrijdagmiddag onderweg naar Nunspeet.

Aangezien ik persoonlijk de camper had ingepakt en geladen met alles wat we nodig denken te hebben (dus altijd teveel bij ons…), kon ik bij de vraag van Miriam waar de accu’s van de e-bikes lagen, alleen maar even met mijn adamsappel slikken…oeps…..vergeten! Ik had ze in mijn handen gehad op het laatste moment, maar zag toen dat de schuifpui naar de tuin nog open stond en de pomp van het zwembadje nog aan stond. Tja…accu’s weer even weggelegd en toen dus daarna vergeten. Aangezien we al bijna bij Nunspeet waren, waren de beide opties; of niet fietsen het weekend of toch maar even terug gaan om ze op te halen. Weg voordeel van vroeg onder de luifel zitten.

Het was bloedheet vrijdag en Miriam en zeker Joep had geen zin om terug te gaan. Miriam en onze directeur Joep eerst afgezet bij camping om in te checken en konden dan samen alvast een mooie wandeling door het bos maken om de tijd te doden dat ik heen en weer naar Lelystad moest rijden. Klein voordeel, door deze situatie, was dat we onze nieuwe techniek in ons huis konden testen. We konden op afstand toegang tot ons huis verschaffen aan ons buurmeisje om te checken of de accu’s nog op tafel lagen. Werkte perfect!

Toen ik uiteindelijk weer terug op de camping was, onze camper een soort van “ asociaal “ neergezet op het veldje; met de ingang naar de bosrand ipv sociaal met ingang naar het veldje. Hierdoor hadden we veel schaduw in deze hitte en meer privacy, voor zover we dat nodig hebben. Na installatie van al het meubilair en luifel en fietsen van het rek, zijn we gaan wandelen met Joep door de bossen en heide rondom de camping. Normaal een erg mooie omgeving met vele kleuren en geuren, maar nu zijn we enorm geschrokken van de waanzinnige droogte overal. Een enorm bladendek onder de bomen met gedroogde bladeren, veel verstuiven van het zand, dorre heide en hooivelden in plaats van grasvelden. Tjonge, tjonge….nu zie je pas echt de impact van deze belachelijk warme zomer, die al zo lang duurt. We hebben te doen met de agrarische sector en hopen dat we deze kunnen ondersteunen de komende tijd. Want dat zij grote schade leiden dat is wel duidelijk!

Na terugkomst op de camperplek, konden we ons opmaken voor een gezellige avond. Traditioneel voor de vrijdag aten we spare-ribs, oven-aardappeltjes en groenteschotel van onze geliefde traiteur ‘l Appetit en eindigden we gezellig met een koffie en likeurtje. Heerlijk gelezen en plannen gemaakt voor de komende jaren op het gebied van de vakanties. Was topavond!

Zaterdagochtend lekker wakker worden in ons eigen tempo en buiten ontbijten en lezen. Via de handige fietsknooppunten-app een mooie route gemaakt om straks te gaan fietsen met onze nieuwe Amslod Highland en Newton. We zijn er superblij mee, ondanks dat er meteen na aanvang van de rit een slepend geluid onder het spatbord van Miriam haar fiets naar voren kwam. Het blijkt om de kabelboom te gaan die aanloopt tegen de bovenkant van de band. Hinderlijk geluid, maar we besloten om direct na weekend monteur van Amslod ernaar te laten kijken. Even later bij een soort van noodstop bleek ook mijn stuur niet bestand tegen de druk en zakte naar beneden in een andere stand. Ook niet handig, maar goed op te lossen. Komt goed.

We hebben een prachtige rit door de natuur gemaakt, hoofdzakelijk bospaden en langs mooie glooiende heide-heuvels.

Maar wat een volk op de fiets tegenwoordig! Het was drukker op de fietspaden dan op de provinciale wegen aldaar. Dat gaat volgens ons tot problemen leiden als dat zo doorgaat met de groei van het aantal fietsers. Wat ook nog opviel was dat mensen niet meer gewend zijn om elkaar te groeten. Miriam en ik groeten standaard iedereen die ons tegemoet rijdend passeren. Geweldig om te zien hoe mensen schrikken daarvan en dan 20 meter later terug groeten of niet. We zeggen dat de wereld zo verhard en als we dan vriendelijk gegroet worden, dan schrikken we ervan! Wij gaan gewoon door met groeten in ieder geval, want als je dwars door iemand zijn aura rijdt, mag je toch wel even gedag zeggen is ons motto!

Zaterdagavond na het fietsen had Miriam zich verheugd om buiten te gaan koken op onze nieuwe Cadac Chef gas-bbq. Deze BBQ heeft een grilplaat, paella-pan, wok en groot deksel met temperatuurmeter. Een aantal heerlijke recepten zijn er al op bedacht, dus we gaan het meemaken binnenkort. (Overigens onderstaande foto is van ontbijt)

PHOTO-2018-08-06-11-04-20

We zaten lekker buiten bij de camper en de Cadac Chef stond al paraat om onze avondmaaltijd te verhitten, totdat er opeens een mevrouw naast ons stond en zonder zichzelf voor te stellen aan ons, meteen duidelijk maakte dat het net rondom de camper moest verdwijnen. Dit (schapen)net is bedoeld om onze teckel Joep meer bewegingsvrijheid te geven op “ons” perceel en ons meer rust te geven doordat we niet steeds zijn lijn tussen stoelpoten, tafelpoten, wielkassen en andere obstakels hoeven te verwijderen. Niemand heeft er last van en dit doen we al sinds we Joep hebben en veelvuldig op Staatsbosbeheer campings staan. Geen enkele boswachter heeft er ooit een punt van gemaakt en ze geven juist aan dat ze dit juist een prima oplossing vinden.

Boswachter Nadine dus niet! Er is beleid en dit beleid geeft aan dat er geen netten oid mogen worden gebruikt om een rustig campingbeeld te geven. Honden dienen te worden aangelijnd. Punt uit!! Vooral het feit dat ze zich niet voorstelt, geen welkom heet, niet vraagt of we het naar onze zin hebben, geen informatie over de omgeving, geen Staatsbosbeheer kleding draagt en qua gastvrijheid niet herkenbaar is ten opzichte van alle andere ervaringen bij de SBB campings, maakte dat ik vroeg wie zij nu eigenlijk was.

Nou…..dit was geen handige vraag voor deze net in dienst getreden, wat op macht beluste jongedame. “IK ben de boswachter hier!!!”

Zo zie je er niet uit, zeg ik nog……oeps…foute opmerking…het mondje kwam nog strakker te staan, het ooglid begon  te trillen en haar stem werd nog wat hoger in de discussie die toen ontstond.

“Wij begrijpen het niet; aangelijnd is aangelijnd, maar omlijnd is ook aangelijnd. Joep kan nergens heen, valt niemand lastig, voelt zicht prettiger en wij voelen ons prettiger. Wat is het probleem? We hebben met vele collega boswachters van jou gesproken in die 16 bezoeken aan jullie campings verspreidt over Nederland met dit schapennet. Niemand heeft er iets van gezegd, behalve dat ze het vindingrijk vinden en begrijpen. Niets over beleid!

Wij gaan dan ook nu het net niet weghalen of overtuig ons hoe jullie beleid is omschreven.”

Boswachter Nadine dacht er anders over: IK maak met u de afspraak dat morgenochtend het net weg is! En toen ging ze…..Maar ze kwam terug. Meestal zie je op zondag nooit de boswachter, maar deze dame wilde haar gezag laten gelden en moest even herladen, maar wij wisten: She will be back!!

We hebben ietwat opgefokt de avond doorgebracht en ons voorbereidt op de dag die komen gaat: Nadine’s Revenche II”

Miriam heeft haar huiswerk gedaan en rechtstreeks contact gezocht met het hoofdkantoor van alle SBB campings en gevraagd naar het beleid en uitgelegd wat de situatie was. Dezelfde avond kregen wij nog antwoord van SBB en wel het volgende: ze konden niets vinden over dergelijk beleid tegen het schapennet en vonden het wederom juist inventief gevonden. Een officieel antwoord zou nog volgen.

De volgende ochtend bij het ontbijt kwam Akela Nadine er weer aanlopen. In vol ornaat uniform dat alleen maar gebruikt mag worden bij inauguraties van het koninklijk huis of overlijden van prominente boom of zo…. In ieder geval zag ze er top uit, onze Nadine!

“WAT hadden wij afgesproken met u?” sprak ze in meervoud als persoon en Uniform….

Nou….wij hadden niets afgesproken en u droeg gewoon iets op. Wat we overigens niet gaan uitvoeren. Totdat duidelijk is wat uw beleid is, vanuit SBB oogpunt en niet uw dictoriale oogpunt.

Oeps…hier worstelde onze Nadine toch even met haar repliek….opeens was er sprake van Boswachter Frits, die zij opvolgt als boswachter. Wij kennen namelijk boswachter Frits en die heeft namelijk zelf gezegd dat ie het net een NETTE oplossing vond destijds dat wij stonden op camping te Drie bij Ermelo.

Nogmaals onze standpunten uiteengezet en dat wij contact hadden met het hoofdkantoor van SBB om met een officieel beleid naar buiten te komen. Dan hebben wij er vrede mee. We halen dus vandaag geen net weg en gaan zo lekker fietsen.

Nadine worstelde nog steeds en zei tot slot; “nou, ik zal dit meenemen!”

Ik denk naar het werkoverleg of zo, want het net meenemen dat zou toch niet gebeuren als we aan het fietsen zijn. We sloten niets uit bij Nadine en haar domeins- en machtsgeilheid!

Nadat we wederom een heerlijke tocht gefietst hadden, kwamen we terug op de camping (het net stond er nog!) en hebben daar nog even in de zon gezeten tot einde van de middag. Toch samen ruim 80 kilometer gefietst in dit weekend. Toen nog een wandeling met onze Joep door de bossen gelopen en ons laatste avondmaal daar op de camping genutigd.

Vervolgens de afwas even doen, alles opruimen en om 20.30 uur reisden we weer af richting huis. Het was weer een heerlijk weekend samen en de komende weekenden staan ook weekendjes gepland, dus laat de zomer nog maar even blijven. Maar regen, veel regen hebben we nodig om de enorme droogte tegen te gaan. Liefst even niet in de weekenden…..