De weersverwachtingen in Zuid Limburg waren onheilspellend slecht, dus besloten we maar langzamerhand meer terug richting huis te gaan rijden. Ook daar was het slecht weer, maar onze nieuwe bestemming zou ons meer beschermen door het feit dat we tussen de bomen in het bos zouden staan. Nadat we uitgecheckt hebben bij Camping Cotesserhoeve, rijden we weer binnendoor richting Natuurkampeerterrein De Vlagberg in Sint Anthonis. We kunnen het niet precies benoemen wat het is, maar die plek voelt bij ons beiden een beetje als thuiskomen. Een aantal jaren geleden was ons eerste weekend weg met de camper ook op deze plek gepland, dus misschien is dat dan wel een beetje de sentimentele waarde van deze Staatsbosbeheer camping. Op het moment dat we het terrein oprijden valt er bij ons meteen een lekker gevoel. Deze natuurkampeerterrein, midden in een prachtig bos, heeft model gestaan voor de toekomstige Staatsbosbeheer-kampeerterreinen in Nederland. Het centrale sanitairgebouw is netjes, praktisch ingericht en alles is in prima staat. Maar wat vooral deze camping, in onze ogen, zo uniek maakt is het feit dat je met je camper, caravan, tent helemaal een eigen plekje krijgt midden in de natuur, tussen de bomen. Geen veldjes waar je de hele dag je mede-kampeerder in het zicht hebt, maar gewoon je eigen riante plek in het bos voor jezelf.
De ditigale onbemenste incheckbalie werkt prima. We zoeken een plek uit voor de komende nachten en installeren ons met de Lambortinki. Joep is helemaal door het dolle en het lijkt wel dat hij ook de bossen prefereert boven de commerciele familiecampings die we de laatste dagen in Limburg hadden. Ook Miriam en ik zijn erover uit: de Staatsbosbeheer campings hebben onze absolute voorkeur in Nederland! We komen bijna altijd op deze campings uit, omdat ze midden in de natuur liggen, kleinschalig zijn van omvang en de voorzieningen zijn minimaal. Ook de aanspraak met andere mensen is hier wat gemoedelijker, lijkt het wel. Niet altijd, want zure of chagrijnige mensen heb je overal.
We boffen met het weer, want de zon schijnt volop en geen regenwolk te bekennen. Nadat we even geluncht hadden voor de camper, wilden we met onze Joep even een kleine wandeling maken om te wennen. De uitdaging was om hem helemaal los te laten lopen door de bossen en niet aan de riem. Het ging fantastisch! De kleine veldheer liep keurig achter ons aan of rende een stukje vooruit om daarna weer op ons te wachten. Bij terugkomst na wandeling, hebben we lekker buiten gezeten en met Joep gespeeld. Ook de ruime plekken in het bos geven hem veel afleiding en hij geniet zienderogen van de natuur om hem heen. Hij kwispelt de godganse dag!
De avond was er een zoals alle avonden; lekker gegeten in de camper, filmpje kijken en redelijk vroeg onder de wol. Dinsdagochtend gaan we weer een mooie rit door de omgeving maken en daarna nog een grote wandeling door het bos en over de heide. Eerst nog weer hopelijk een goede nachtrust. Joep en wij hebben onze draai op de 17 m2 in de camper prima gevonden. Het gaat allemaal voorbeeldig en super relaxt.
De volgende ochtend worden we alle drie in ons eigen tempo wakker en maken we ons klaar voor de scooterrit. We kiezen een rit uit rondom de boswachterij van Sint Anthonis en deze leidt ons door het groene buitengebied van Sint Anthonis.
Het aantrekkelijke van Sint Anthonis is dat geen landschap te groot is: bossen, heide, akkers en weilanden wisselen elkaar prachtig af. In het heidegebied de Ullingse Bergen zijn nog enkele stukken zandverstuiving. Door het hele gebied lopen een aantal verharde en onverharde maar goed berijdbare fietsroutes. Ook onze snorscooter komt goed uit de verf op de stukken onverharde paden.
Dit prachtige natuurgebied, in eigendom van Staatsbosbeheer, biedt een gevarieerd landschap. Op de heidevelden zijn oude jeneverbesstruiken te vinden, maar ook natte stukken heide waar zeldzame plantensoorten als de kleine zonnedauw voorkomt. De grove den, ooit aangeplant voor gebruik in de Limburgse mijnen, bepaalt het gezicht van het bos. Op de heide grazen Kempische heideschapen en Schotse hooglanders, welke we ook hebben gezien tijdens de prachtige rit.
Na terugkomst bij de camping hebben we even de lunch genuttigd en nog even heerlijk in de zon gezeten. Ondanks dat ze ook hier hadden aangegeven dat er veel buien zouden zijn, ziet de lucht er nog strak blauw uit. Daarom maar meteen na de lunch een lange wandeling gemaakt door de bossen en heide direct aan de camping gelegen. We wandelen door de paden van de camping en zien zoveel mooie plekjes waar je mag staan, dat we besluiten dat we de volgende keer dieper in het bos gaan staan op nog mooiere plekken dan dat we nu al staan. Enige consequentie is dat we dan geen stroom aansluiting op de plek hebben. Met onze huishoudaccu’s aan boord moet dat geen probleem zijn. We gaan vast binnenkort nog een keer een lang weekend deze kant op.
De wandeling is werkelijk geweldig en ook Joep loopt los en loopt het hele traject mee met ons. Als wij denken dat ie een beetje te moe aan het worden is, tillen we hem op om hem een stuk te dragen. Maar onze kleine veldheer wil er niets van weten! Hij loopt alles zelf en geniet met volle teugen van alle geuren en indrukken die hij onderweg opdoet. De charmeur krijgt ook nog bij iedereen onderweg een woordje van waardering, dus zijn dag kan niet meer stuk!
Bij terugkomst bij de camper valt het doek voor ons allen. We zijn moe en gaan buiten in de stoel een tukkie doen samen. Ook rondom de camper loopt Joep los, totdat boswachter Wessel ons komt bezoeken. Er mogen geen honden los lopen op de camping en ook niet op de heide en bossen daaromheen. Dat is een reden voor een bekeuring normaliter, maar gezien het feit dat we aangeven dat we Joep nog maar net hebben en hem aan het trainen zijn, krijgen we de coulance van Wessel. De rest van de dag loopt zoals alle dagen in de camper. Chill-modus en gezellige avond in camper. Morgen wordt er storm verwacht. De eerste herfststorm van 2017! 2e week september!! Vorig jaar was het 30 graden en liepen we in tangaslip en factor 30 op onze huid!
Wel; vanmorgen begon de storm in alle hevigheid los te barsten. De regen kwam met bakken uit de lucht en daarom besloten we maar om vroeg in de morgen naar onze volgende bestemming te rijden. Waar we terecht komen, weten we nog niet, maar nu weg van deze plek leek ons het beste!
Nu deze vakantie zo tegen het einde aan loopt, zijn Mir en ik wel tot de conclusie gekomen dat de aanschafkosten van Joep zich deze vakantie weer hebben terugverdiend. Doordat we deze vakantie nagenoeg geen terrasjes hebben gepakt, niet uit eten zijn geweest, weinig brandstofkosten voor camper hebben gemaakt en geen tolwegen hebben gehad, lopen deze kosten tegen elkaar weg. We maken ons wel zorgen hoe straks het weer zal zijn om thuis te zijn en beiden gewoon weer aan het werk. We denken dat Joep dan een terror-teckel zal worden, gezien het feit dat ie dan minder aandacht krijgt. We zullen zien…
