De afgelopen dagen waren hectisch in verband met de spullen die we uit Lelystad meenamen naar ons chalet in Drenthe om deze aldaar weer te ordenen. De eerste nacht totaal in coma gelegen allebei door alle drukke activiteiten in en rondom ons huis in Lelystad. De volgende ochtend vervolgens onze camper opgehaald en naast ons chalet geparkeerd om alle spullen in te laden om voor het eerst met onze nieuwe camper, de Lambortinki 3.0 op pad te gaan. De kerstdagen hebben we in gepaste sfeer nog in Lelystad doorgebracht en nu gaan de dus het oude en nieuwe jaar doorbrengen in het prachtige Springendal in mijn geliefde Twente. We doen dit met name voor het ontvluchten van het vuurwerk en alle ellende die erbij komt kijken. Onze teckel Joep is als de dood voor het vuurwerk en dit is geen pretje als baasjes om dit leed aan te zien. Daarom dus op pad naar een vuurwerkvrije omgeving in een stiltegebied in het Springendal.
We zijn hier met onze vorige camper Lambortinki 2.0 in december 2018 ook geweest en toen op de camping Hoeve Springendal gestaan. Deze camping maakt er met de feestdagen echt een mooie ambiance van door middel van vuurkorven, kerststal, midwinterhoorn-concerten, verlichte bomen en enorme kerstbomen uitgelicht op verschillende plekken in het park. Geweldig om hier te zijn. Het blijkt ook een vluchtoord voor vele hondeneigenaren te zijn die om dezelfde reden vuurwerkvrij de jaarwisseling willen doorkomen.
Om maar meteen met een politiek statement te beginnen; wij vinden het ongelofelijk dat in deze tijden met stikstof-doelstellingen, emissiezones, milieubelasting etc. er nog steeds geen landelijk vuurwerkverbod is ingesteld. Volgens mij is oudejaarsnacht verantwoordelijk voor 7-10% van de luchtvervuiling in Nederland. Je mag nog geen scheet laten onder je eigen lakens of je krijgt al een toeslag op de milieubelasting wegens schadelijke gassen! (In mijn geval snap ik dat trouwens….) Wij zouden direct tekenen voor een landelijk vuurwerverbod!
Nadat we afgelopen zondag 29 december tegen het middaguur in een grijze, natte wereld om ons heen op pad zijn gegaan, kwamen we omstreeks om 14.00 uur aan op de camping. De camper reed super lekker en ook alles weer aansluiten bij aankomst liep ook gesmeerd, volgens een jarenlange taakverdeling onderling. We waren vooraf al geïnformeerd over het feit dat we niet op het gras konden staan, maar op een verharde plek ergens op de parkeerplaats. Niet optimaal qua beleving, maar omdat de omgeving zo mooi is, hebben we besloten om toch maar te gaan. Aangekomen liep er een dame van de receptie met ons mee mee om onze plek aan te wijzen. We kregen een mooie plek direct naast de kapschuur. Haar letterlijke woorden waren: “hier sta je mooi rustig en heb je van niemand last”. Nou….die woorden zullen voor altijd in ons geheugen staan! We kunnen ons stageld terugverdienen als we voor iedere auto langs onze camper 1 euro vragen als tol. Ze rijden de bocht om en rijden vervolgens op een afstand van 1,5 meter langs onze camper. Trekkers ook, busjes ook, maar vooral veeeel auto’s! Overdag is dit niet zo’n ramp, maar laat op de avond wel. Daarnaast dacht Miriam dat ze een nieuwe ringtone op haar telefoon had van rinkelende flessen die in een bak gegooid worden. Op 10 meter van ons staat de glasbak en overige vuilcontainers. Dus qua hoeveelheid wandelaars lijkt onze plek wel op Via Gladiola met de vierdaagse. Maarrrr…..het kan nog erger; vandaag staan er trekkers met ploegen op de wasplaats om schoongemaakt te worden met een hogedrukspuit. De waterdampen dwarrelen om onze camper heen en de beste man doet vreselijk zijn best om de machines schoon te krijgen…..en onze camper smerig! Maar door het natte weer was de camper ook al vuil geworden, dus no problem!
Tot slot van deze relatieve misére is ook nog dat het water bij de camperplaats is afgesloten en we nu per keer 200 meter moeten lopen om een 10ltr gietertje te halen om onze watertank te vullen. Kort samengevat kunnen we stellen dat de algehele beleving hier wat anders is geworden dan gehoopt, maar desondanks hebben we het nog erg naar onze zin. Het is werkelijk prachtig hier.
Na het ochtendwaken vanmorgen, maandag 30 december, zegt Miriam opeens tegen mij; heb jij je medicijnen wel bij je? Ahum….niet dus. En om nu 5 dagen te overbruggen zonder medicijnen is ook niet handig. Dus via huisarts recept laten doorsturen naar apotheek in Ootmarsum en kon ik daar vanmorgen mijn medicijnen ophalen. Wat een vriendelijkheid hier overal. Het valt gewoon op! Triest eigenlijk…dat je vriendelijkheid opvalt.
Maar goed; ik dus voor het eerst op pad met mijn nieuwe elektrische vouwfiets, de ENGWE L20 SE. De fiets achter uit de camper gehaald en accu erin. Gaan met die banaan. Nou dat ging ie…een tros bananen! Een mooie rit door de bossen en over glooiend landschap richting Ootmarsum. Een ritje van 4.5 kilometer en weer terug. Ook even een boodschapje gedaan bij de plaatselijke AH en weer terug naar camping. Mijn liefde voor deze fiets was snel gewonnen bij de eerste heuvel. Het motortje duwde zelfs mij met enige voorspoed gewoon naar boven. Was echt blij met de eerste indrukken. We gaan het in Spanje en Portugal zeker waarderen.
Na terugkomst zat Mirreke al met smart te wachten op mij om een lekkere wandeling te gaan maken met Joep. Nadat we ons goed aangekleed hadden, zijn we de groene route gaan lopen. Een route van ongeveer 4,5 kilometer door glooiende landschappen, beekjes en vennetjes.
Joep had er ook zin in en liep als een dolle door alle paadjes en deed pogingen om dicht bij het water te komen om te drinken. We genieten enorm van deze wandeling door de prachtige natuur om ons heen. We zien dat het overal zo nat en blubberig is door de vele regenval (dat was ook de reden dat we niet op normale plek op camping konden staan) en hebben echt af en toe tot onze enkels in de blubber moeten lopen om het pad te kunnen vervolgen. Maar was erg leuke wandeling.
Nu zitten we in de camper lekker een boekje te lezen en ben ik bezig om mijn eerste blog met weer eigen camper op pad te schrijven. Deze week is juist fijn om de camper te ervaren en te kijken of er nog zaken zijn die aandacht nodig hebben en of we nog zaken missen, voordat we eind volgende maan voor een langere tijd onderweg zijn richting Portugal en Spanje. As we speaks komt er nu toevallig een storing in het display van de kachel en boiler die aandacht vraagt. Zal vast een kleinigheidje zijn, aangezien we hier heerlijk warm naast elkaar zitten ons eigen ding te doen. Morgen weer een nieuwe dag!
