Woensdag 7 juni 2017: Riquewihr, mooiste dorp in de Elsas, Frankrijk

Gisteren, 6 juni, was voor ons een reisdag om richting de Elsas te rijden. De weersberichten zien er voor de komende dagen daar het beste uit en nadat we bij de camping in Bad Ems hadden betaald, konden we op pad richting het zuiden van Duitsland en dan afbuigen naar Strassbourg om vervolgens de Elsas en de Vogezen in te rijden. Onderweg behoorlijk regen gehad, maar dat kon ons niets schelen. Als we maar mooi weer hebben als we op de plaats van bestemming zijn.

We hadden via de ASCI app en de Campercontact app een camping gevonden waar we onze zinnen op hadden gezet. Het mooie dorpje Riquewihr aan route de vin d’ Alsace. Redelijk eenvoudig konden we de camping vinden, maar bij aankomst bleek dat deze campingeigenaren ook een siesta houden. Van 12.00 uur tot en met 14.30 uur rusten ze. Niet meer van deze tijd en zeker niet in deze regio, was de repliek van de wachtende kampeerders voor de poort, die dus nu nog even ruim een half uur moesten wachten voordat we konden inchecken. Wel konden we op de camping lopen om alvast een mooie plek uit te zoeken. Miriam wil het liefst een plekje vinden waar we de ochtend- en avondzon kunnen pakken. Al lopende over de camping kom je al snel aan de praat met mensen en wat ons opvalt is dat het nagenoeg allemaal pensionada’s zijn. We drukken de gemiddelde leeftijd behoorlijk….

Als er iets is waar we elke keer weer moe van worden is het wel dat voordringen van de ogenschijnlijk “nette” medemens. We staan met onze auto’s, caravans en campers op volgorde van aankomst voor de poort, maar om bij het kantoor in te checken proberen mensen die het laatst aangekomen zijn, als eerste in te checken. Zielig gedoe, van sorry dat ik het zeg, weer oudere mensen. Altijd maar klagen over de jeugd, maar zelf gewoon schijt aan anderen hebben. Nou… de personen werden subtiel, maar duidelijk uitgelegd dat het zo niet werkt en gewoon achteraan aansluiten. Wij hadden een prima plek uitgezocht en nadat we heel snel ingecheckt waren, konden we meteen ons gevaarte op de plek zetten. In ons enthousiasme wilden we meteen ook onze luifel, inclusief stormbanden, opzetten om zodoende lekker onder de kap te kunnen zitten, ondanks de straffe wind. Nadat we alles op orde hadden, vroeg Miriam aan mij of ik even wat boodschappen wilde gaan halen in het dorpje net naast de camping, maar niet Riquewihr. Mir voelde haar niet zo lekker en wilde graag thuis blijven. Geen probleem. We hadden gezien dat er ergens een winkeltje was via Google Maps, dus ik regelde het wel even…. Nou, dat heeft dat dorpje geweten. Gedurende een half uur lang hebben ze een koddige dikkerd met pothelm en zonnebril op, o-benen onder een korte broek als een musquito door het dorp zien rijden met een heftig ronddraaiende helm die aan alle kanten op zoek was naar voedsel. Mensen die mij kennen hebben wel beeld bij hoe belangrijk ik voedsel vind….Niets te vinden en dus maar dorpje verder gaan kijken en daar inderdaad een winkeltje gevonden die nog wat groente en fruit had liggen voor de maaltijd van de avond. Na ruim een uur missie volbracht en weer terug naar camping. Daar aangekomen zie ik Mir zitten voor de camper, maar de luifel weer ingeklapt. Het waaide zo hard dat het best de term storm mocht dragen. Het was niet uit te houden buiten, dus wij naar binnen en vervolgens daar lekker gezellig gegeten en gedronken en knus aan tafel een boek gelezen. Niks zeggen tegen elkaar en het toch gezellig hebben!

Aangezien Miriam zich niet lekker voelde, zijn we erg vroeg naar bed gegaan en om 21.00 uur ging lettterlijk bij beiden het licht uit. Geslapen tot de volgende ochtend 8.30 uur aan 1 stuk door. Volgens mij hebben wij een wonderbed, want we liggen elke nacht in een coma. Thuis hebben we een super de luxe bed en slapen we niet altijd lekker, maar in dit poppenhuisbedje snorren we er lustig op los.

Na het ontbijt van vanmorgen, kleden wij ons rustig aan en pakken we de scooter voor een lange rit. We hebben onze navigatie gezet op “Verras me” en deze maakt dus een eigen mooie route. Geweldige rit gemaakt en meteen na aanvang van de rit worden we al naar ons dorp Riquewihr gestuurd, langs prachtige wijnranken en maisvelden.

Riquewihr is één van de prachtige dorpen die als een parelketting langs de ‘route de vin d’Alsace’ liggen. Riquewihr is daar ongetwijfeld één van de mooiste van. Het dorp ligt fantastisch tussen de wijngaarden, heeft prachtige straatjes en pleintjes met vakwerkhuizen en wordt voor een groot deel omringt door verdedigingsmuren. Of eigenlijk de stadsmuren, want Riquewihr is officieel een stad, omdat het in 1320 stadsrechten kreeg.

Het dorp ligt tegen de bergen van de Vogezen aan en loopt een beetje omhoog. De rue Charles de Gaulle, de hoofdstraat, loopt tegen de berg op tot de toegangspoort, de Dolder. De toegangspoort is gebouwd in de dertiende eeuw en vervolgens de eeuw daarop flink verbouwd.

De toren in het dorp is een bijzonder bouwsel. Hij is redelijk hoog en is gebouwd bovenop de stadspoort. Hierdoor lijkt de Dolder op poten te staan. Bijzonder is het vakwerk dat in de toren is verwerkt.

Vakwerk kom je wel vaker tegen in Europa, maar het vakwerk in de Elzas heeft een bijzonder verhaal. Opvallend is dat er verschillende kleuren worden gebruikt en dat had vroeger een betekenis. Aan de kleur van het vakwerk kan je het beroep of de religieuze voorkeur van de bewoners aflezen. Zo was een viswinkel blauw, had een bakker geel vakwerk en maakte protestanten hun huis rood.

Na het bezoek aan dit dorp, worden we door onze navigatie nog langs prachtige wijnboerderijen, dorpjes zoals Ingersheim, Wintzenheim, Ammerschwihr, Bennwihr en nog een paar kleine gehuchten geleidt. De dorpjes daar hebben allemaal wel hun best gedaan om de sfeer van Riquewihr te benaderen, dus best leuke regio om daar doorheen te rijden. Ook kwamen we nog door Colmar.

Aangezien we daar vorig jaar nog waren geweest, hebben we daar alleen even geluncht bij De Stam. De bediening zou je met een stam willen slaan, want wat een secreet was dit en in een horrorfilm zou ze zo mee kunnen….met gierende banden vertrokken uit Colmar en toen de heuvels in rondom de Elsas. We hebben ons snorscootertje qua snelheid weer terug naar de 25 km per uur gebracht, dus het schiet heuvel op niet echt op. Mij kan ie wel hebben, maar als Miriam achterop zit dan heeft ie er moeite mee. Soms tegen bijna omvallen aan, bleef het scootertje nog maar 10 kilometer per uur rijden, maar jongens wat hebben wij een prachtige rit achter de rug.

Toen we vlak bij onze camping terugkwamen, besloten we om nog even bij een wijngroothandel nog wat wijn in te slaan en toen terug naar camping. Daar aangekomen was er nogal wat commotie: politie, brandweer kwamen aan om bij een caravan poolshoogte te nemen, aangezien de auto niet van plaats was afgeweest en men de persoon in kwestie al even niet meer gezien hadden. Bij het open maken van de caravan bleek de man in de badkamer van de caravan te zijn overleden. Zijn hondje maakte het nog goed en was ook blij dat de deur open ging. Het bleek te gaan om een deense meneer van 65 jaar oud. Om de stemming er toch maar in te houden kwam er daarna een levendige app-conversatie tussen broers en zussen op gang die toch maar weer tot lachen deed bewegen. Woordgrappen weliswaar, maar relativerend toch leuk: “Hij was gevallen in de badkamer, hij stond nog rechtop”. En zo kwamen ook nog een paar caravanmerken ter sprake in deze woordgrappen, maar ik zal ze jullie besparen. En bij ter perse gaan van dit blog, was de familie van de overledene nog niet ingelicht. Dus: mondje dicht allemaal nog even!

Daarna nog meer commotie, maar dan in onze KNAB Bank app….Ik had vanmiddag met scooter getankt bij Total Tankstation en de tank volgegooid voor het astronomische bedrag van € 5,73. We keken net naar onze bank app en daar was € 129,00 afgeschreven. Balen, want ik had ook geen bonnetje ontvangen toen ik getankt had en buiten via cardterminal betaald had. Hoe maak je dit nu duidelijk? Ik mij maar weer omkleden en weer terug naar tankstation en mijn verhaal gedaan. De pompbediende herkende mij nog en wist dat ik buiten betaald had. Ook begreep hij dat er niet voor € 129,00 aan benzine in gaat. Het bleek om een standaard procedure te gaan omdat ik buitenlandse kaart heb. De transactie wordt binnen 3 a 4 dagen gecorrigeerd, zei de beste man van Total. We houden het in de gaten en zijn nu samen in de camper begonnen aan de avond en sluiten de buitendeur, aangezien het nog wel wat aan de kille kant is. Morgen willen we weer een rit maken, maar dan richting Kayersberg. Moet ook heel mooi zijn, dus we gaan ervoor!