Duitsland

October 20, 2025: On the road, but already at the garage after 1000 meters!

/ martin&miriam

Today is the day we leave for southern Europe. We woke up early this morning, and since burglars can’t imagine what kind of pigs live in our house, the place naturally had to be delivered spotless. After we’d fully equipped the campervan at the front door, filled it with water, and disconnected the power, all that was left was to turn off the main water valve in the house and shed, and we were off!

At 9:30 a.m., we drive our Lambortinki out of the park towards Emmen. But immediately, a warning light comes on, and that wasn’t exactly what we were looking for. Especially with my technical incompetence, my stress levels are rising, and my eyelids are twitching… straight to our local campervan guru, Jan Kuipers Camperservice in Odoornerveen. We drive in, and Jan immediately makes time for us. He immediately reassures us that it’s nothing serious because the light is yellow. You really have to be careful with red lights, he says. As befits a good marriage, I always stay away from red lights…

Jan hooks up all sorts of computers to our Fiat Ducato and diagnoses it: the oil level sensor is malfunctioning. Nothing serious, but you’ll need to check the oil yourself more often if the sensor is really broken. After resetting the onboard computer, the problem seems to be resolved, and we’re ready to go. I still have to think about the solution for the warning lights; turn the light off and the problem will go away… But with complete confidence, we set off at 10:55 a.m. A bit late, but that doesn’t matter since we have no destination. A direction, but no destination. As someone with partial autism, I’ll have to get used to this, as I used to prefer to plan everything out. But my dear wife is right: we have all the time in the world, no destination, so we can plan each day to see what we’re going to do and where we’re going. We’re excited!

At Klazienaveen, we cross the border, which is quite unusual, as we have to go through customs and are checked by German border guards. We’re allowed to continue, and via Meppen, Oberhausen, Cologne, and towards Trier, we enter the Eifel region for our first overnight stop. The route between Oberhausen and Cologne was very busy, and we were delayed by over an hour due to traffic jams. Joep is doing really well in the campervan, lying comfortably in his basket or on Miriam’s lap. As long as he’s happy, we keep driving. But when he looks at us with his eyebrows furrowed, we know we have to stop somewhere soon.

We decided to do that at that precise moment and turned off towards Blankenheim in the Eifel region. There was supposed to be a simple but beautiful campervan site on the edge of the village. The Eifel looks stunning with all the autumn colours on the hills and mountains. We drove past a lake and saw the autumn colours of the trees reflected in the water. Beautiful!

When we arrived at the Weiherhalle P3 camper site (camper contact site code: 752), we were pleasantly surprised. What a great camper site it was. We paid with coins for the pitch and also for the electricity. Everything was set up for 11 euros per day/night. It wasn’t crowded yet at the 15 pitches at this camper site. There were four in a row. Not our favorite, but perfectly fine for an overnight stay.

After setting up the campervan, we immediately went for a walk with Joep through the adjacent park. It’s a beautiful, rolling park with plenty of seating, a wine bar, patios, and other entertainment. There’s also sports equipment (we’ll skip that one) and disc golf. Never heard of it before, but I recently did this activity with my family during our Lammertink family day. It’s funny! The village of Blankenheim also looks lovely with its half-timbered houses and village square. But since everything there is closed on Mondays and Tuesdays, we’ll be leaving the village for now.

After a lovely walk, we’re now enjoying a nice drink and snack in the campervan, and I’m writing our first blog post of this trip. Tomorrow the weather will be unsettled and rainy, so we’ll continue our journey towards France. We’ve decided that if the weather stays this bad this week on the road, we’ll keep driving until we reach the south of France or Spain, where we can wear shorts and the sun is shining. We’re both feeling really good already, and it’s so familiar back in the campervan with our division of labor. And another nice prospect is the fact that we always sleep incredibly well in our beds. We’ve already had the chance to experience the new mattresses, so we’ll be having a wonderful time tonight!

20 Oktober 2025: Op pad, maar na 1000 meter al naar garage!

/ martin&miriam / 2 reacties

Vandaag is dan de dag dat we vertrekken gaan richting het zuiden van Europa. Vanmorgen waren we vroeg wakker en aangezien in ons huis de inbrekers niet mogen denken wat voor varkens in dit kot wonen, moest de woning natuurlijk spic en span opgeleverd worden. Nadat we voor de deur de camper helemaal ingericht hadden, water gevuld en losgekoppeld van de stroom, alleen nog even de hoofdkraan van het water in huis en schuur dichtdraaien en weg kunnen we!

Om 09.30 uur rijden we met onze Lambortinki het park af richting Emmen. Maar direct begint er een waarschuwingslampje te branden en daar zaten we nu niet echt op te wachten. Zeker met mijn technisch onvermogen stijgt mijn stressboog en begint mijn ooglid te trekken…direct naar onze eigen campergoeroe in het dorp, Jan Kuipers Camperservice in Odoornerveen. We rijden binnen en Jan maakt meteen tijd voor ons. Hij stelt ons direct gerust dat het niks ernstigs is omdat het lampje geel brandt. Bij rode lampjes moet je echt oppassen, zegt ie. Zoals in een goed huwelijk betaamt blijf ik altijd weg bij rode lampjes…

Pech onderweg!

Jan hangt allemaal computers aan onze Fiat Ducato en komt met een diagnose: de sensor van het oliepeil geeft storing aan. Niks ernstigs, alleen moet je zelf vaker olie peilen als de sensor echt kapot is. Na resetten van de boordcomputer lijkt de storing opgelost en kunnen we op pad. Wel moet ik nog denken aan de oplossing bij brandende lampjes; draai het lampje eruit dan is de storing weg….Maar met vol vertrouwen gaan we om 10.55 uur op pad. Met een beetje vertraging dus, maar dat maakt niks uit aangezien we geen bestemming hebben. Wel een richting, maar geen bestemming. Hier moet ik als halve autist wel aan wennen omdat ik voorheen het liefst alles uitstippelde. Maar mijn lieve ega heeft gelijk dat we alle tijd hebben, geen bestemming en dus per dag kunnen kijken wat we gaan doen en waarheen. We hebben er zin in!

Bij Klazienaveen gaan we de grens over en wel weer apart dat je door de douane moet en gecontroleerd wordt door de duitse grenswachten. Wij mogen doorrijden en via Meppen, Oberhausen, Köln, richting Trier rijden we de Eifel in voor onze eerste overnachtingsplaats. Onderweg was het tussen Oberhausen en Köln erg druk en hebben we weer ruim een uur vertraging opgelopen door files. Joep houdt zich werkelijk geweldig in de camper en ligt heerlijk in zijn mand of bij Miriam op schoot. Zolang hij in zijn nopjes zit, rijden we door. Maar als hij ons aankijkt met zijn wenkbrauwen onder zijn ogen, dan weten we dat we snel moeten stoppen ergens.

We besluiten dat te doen op het bewuste moment en slaan af richting Blankenheim in de Eifel. Daar zou een simpele, maar mooie camperplaats zijn aan de rand van dorp. De Eifel ziet er prachtig uit met alle herfstkleuren op de heuvels en bergen. We rijden langs een meer en zien de herfstkleuren van de bomen als spiegel terug in het water. Prachtig!

Als we aankomen bij de camperplaats Weiherhalle P3 (campercontact Sitecode: 752) zijn we blij verrast. Wat een prima camperplaats is het. Betalen met munten voor de plek en ook voor de elektra. Alles klaar voor 11 euro per dag/nacht. Het is er nog niet druk op de 15 plekken die deze camperplaats telt. Er staan er 4 op een rij. Niet onze voorkeur, maar voor een nachtje prima te doen.

Na het installeren van de camper gaan we meteen wandelen met Joep door het naastgelegen parkje. Een prachtig glooiend park met veel zitjes, wijnbar, terrassen en ander entertainment. Ook sporttoestellen (deze slaan we even over) en Discgolf. Nog nooit eerder van gehoord, maar onlangs met mijn familieleden deze activiteit tijdens onze Lammertink familiedag gedaan. Grappig! Het dorpje Blankenheim ziet er ook mooi uit met de vakwerk-huizen en dorpsplein. Maar aangezien alles daar op maandag en dinsdag gesloten is, houden we het voor gezien in het dorp.

Na een lekker wandeling zijn we nu in de camper aan het genieten van een lekker drankje en borrel-hapje en schrijf ik ons eerste blog van deze reis. Morgen is het weer onbestendig en regenachtig en reizen we maar weer door richting Frankrijk. We besluiten als het weer deze week zo slecht blijft onderweg, dan blijven we ook doorrijden totdat in Zuid Frankrijk of Spanje de korte broek aan kan en de zon schijnt. Allebei zijn we wel al helemaal in onze hum en is het weer zo vertrouwd in de camper met onze taakverdeling. En ook een lekker vooruitzicht is het feit dat we altijd supergoed slapen in onze bedden. De nieuwe matrassen hebben we al mogen beleven, dus dat wordt weer heerlijk snorren vanavond!

29 Mei 2025: Terug op (Nederlandse) aarde!

/ martin&miriam / 9 reacties

Tja…We kunnen er een heel verhaal van maken; en dat hebben we de afgelopen dagen ook gedaan, maar we zijn weer terug op Nederlandse bodem. We kunnen zeggen dat de reis die ChatGPT ons heeft voorgesteld en waar wij ons aan hebben gecommiteerd is tegengevallen. Maar dat is maar gedeeltelijk de waarheid.

De route die GPT had gemaakt was zoals wij hem gevraagd hadden. De route slingerde tussen allemaal natuurgebieden en kleine gehuchtjes. Geen serieuze stad gezien en het was werkelijk een prachtige rit van 4 dagen. Waar ging het dan mis? Nou, dat lag hem in het feit dat een aantal camperlocaties niet meer bleken te bestaan of veel duurder waren dan was aangegeven door de digitale wijsneuzen. Als je zegt dat een camperlocatie een tientje per nacht kost en je komt aan en het blijkt 25 tot 39 euro per nacht te zijn, dan wordt het plaatje veel duurder dan je vooraf denkt. Ja, maar een vakantie mag toch ook wel wat kosten? Jazeker, maar wij kennen inmiddels geen vakantie meer en leven van ons eigen vermogen en er is geen inkomen meer. Dan is het verblijven in Oost Duitsland een hele dure grap. Alle campings daar en camperplaatsen waren allemaal tussen de 30 en 50 euro per nacht. Dat zijn wij niet gewend als we onderweg zijn. Daarnaast is het dan ook nog zo dat de acccommodaties ondermaats waren qua faciliteiten en onderhoud. Het was echt ouderwets oost duitse gezelligheid…not! Ook de mensen die we daar spraken in tankstations, winkels en op de camperlocaties waren niet vriendelijk. Wantrouwend en argwanend zelfs, was onze gezamenlijke beleving. Kortom; het voelde helemaal niet goed om daar te zijn.

De camperlocatie van gisteren, Ufercamp Eldeblick in Neuberg bij Parchim, spande de kroon qua ongemakkelijk gevoel. Deze locatie zag er op voorhand prima uit en qua potentie zou het zeker een prachtige locatie kunnen worden. Gelegen aan een rivier met terrasje, restaurantje, bootjes, haventje, zag het er veelbelovend uit toen we aankwamen. We kwamen aan omstreeks 15.00 uur en niemand aanwezig. De campereigenaar van de enige andere camper die er stond, liep ons tegemoet en begon meteen met dat we niet overal konden gaan staan want zijn vrienden kwamen. Of we maar op een ander veldje wilden gaan staan. Op de vraag of hij de eigenaar was, zei hij dat die er nog niet was, maar pas om 17.00 uur zou komen. We gaan niet 2 uur staan wachten totdat hij komt en de andere man zei ook dat we op het andere veldje wel een plekje konden pakken. Wel wist hij ons te vertellen dat de volgende dag (vandaag dus) hemelvaart en Herrentag gevierd zou worden en er een gezellige boel zou worden gemaakt. Nou, voor een dagje leek ons dat wel wat, dus we besloten om te blijven voor de 22 euro per nacht. De camper geinstalleerd en aangesloten op de plek die we uitgekozen hadden.

Om 17.00 uur kwam er een medewerker het restaurant open doen en kwam bij onze camper om te vragen wat wij kwamen doen. We moesten naar het restaurant komen om de formaliteiten te regelen, was de wat dwingende opdracht van de jongedame. Ik meteen met haar naar het restaurant om alles te regelen. Er kwam niks aan informatie voor mij als klant, maar meteen werd de kassa aangeslagen en of ik even 39 euro wilde afrekenen. Maar het was toch 22 euro? Ja dat was bij vorige eigenaar, was haar repliek. Er kwam niets aan informatie waar ik alles kon vinden op het terrein zoals; losput voor grijs water, waar chemisch toilet geleegd kon worden, waar schoon water geladen kon worden, waar vuilnis in container kon. Niets van dat alles. Oh ja…toen pas kwam de mededeling dat het nog kon gebeuren als er nog andere camperaars kwamen, dat ik mijn camper moest verplaatsen naar een andere plek. Mijn vraag waarom dit was en of deze camperaars dan al gereserveerd hadden, was haar antwoord dat dat niet het geval was en dat zij wel bepaalde wie waar moesten staan. Ik gaf aan dat ik niet meer ging verplaatsen aangezien ik al stond waar ik stond en dat ik inmiddels betaald had voor de plek. En wat maakt het dan dat ik weg moet voor een ander die niet gereserveerd heeft? De dame kwam er nu niet meer uit en belde de eigenaar. Na vijven en zessen mocht ik blijven staan. De rest van de dag kwam er niemand meer aan op het terrein. Achteraf snappen wij dit wel waarom er geen andere gasten meer kwamen. Voor 39 euro per nacht kom je op een zeer hobbelig en oneffen terrein, kun je je chemisch toilet niet legen, kun je nergens je grijze water kwijt, zijn de toiletten goor en vies, de afwasplaats vol met vogelpoep en ligt er een uitgedroogd wekenlang vies vaatdoekje waar de schimmel op staat. De middag en avond stond in het teken van overlast ivm klaarmaken voor het feest van vandaag. Bierwagen, tafels en stoelen werden neergezet met ook nog gelal en gebral. Voor de rust was onze timing ook al beroerd. In de avond nog met de eigenaar gesproken in goede harmonie en hem feedback gegeven over onze ervaringen voor deze 39 euro per nacht. Voor de niet camperaars onder ons; dit is een erg duur tarief wat ook nog niet eens in verhouding staat tot het gebodene voor een camperplaats. De eigenaar wist niets van campers en had een autogarage en deed dit er even bij naast omdat het hem wel leuk leek. Het tarief moest voor hem zo hoog zijn want hij moest wel winst maken op zijn investering. Maar dan moet je wel ook wel topfaciliteiten bieden, en die biedt je niet, zei ik nog. Dit gaat hem niet worden. Einde van het jaar is het klaar met dit avontuur denk ik.

Dan maar de volgende plannen maken. Rügen was onze jarenlange verlangen als bestemming om eens langs te gaan als we in de buurt waren. Dat zijn we nu, maar door het feestweekend is het daar bomvol met kampeerders en zijn daar de tarieven ook belachelijk hoog. Na intern beraad besluiten we om deze hoek van Duitsland achter ons te laten en zien we de weersberichten om ons heen. Nederland lijkt voor ons het beste weer te hebben voor de komende week. Niet te warm, zonnig, fiets- en wandelweer. Het voelde dan bij beide ook meteen goed om weer “ga terug naar start en begin opnieuw” te besluiten.

Vanmorgen om 6.45 uur vertrokken we vanuit Duitsland om de 425 kilometer als een speer terug naar Nederland aan te pakken. Weinig verkeer en we passeren zonder problemen Hamburg en Bremen en komen uiteindelijk tegen de middag aan op Landgoed Het Meenen in Mander, Twente. Hier zijn we een maand geleden ook al geweest en werkelijk een toplocatie om te verblijven. En dat voor € 18,50 per nacht en waar alles echt top top top is! We zijn blij en verblijven hier een paar dagen om bij te komen van de afgelopen reisdagen.

We gaan dan wel weer bepalen welke kant we op gaan. We denken dat we in de Benelux blijven en eerst maar eens ons eigen landje weer eens gaan verkennen. Dit regelen we dit keer zelf en laten ChatGPT even met rust.

Maandag 26 en 27 Mei 2025: Grossenkneten en Klein Eilsdorf

/ martin&miriam / 4 reacties

Maandagochtend eerst nog even naar Emmen gereden om voor Mir bij Hans Anders haar bril nog iets aan te laten passen (ze zag het niet meer zitten…) en daarna nog even naar de ANWB om een duitse milieusticker te halen. Deze waren wij vergeten om te bestellen en via de ANWB website stond vermeld dat je bij de winkel een milieusticker kon halen. Ondanks dat wij totaal niet van plan zijn om een milieuzone binnen te rijden de komende weken tijdens de rondreis door Duitsland, besluiten we dat het toch wel verstandig is om het te doen. Inmiddels moet je voor elk land een milieusticker hebben, maar ik vind het een geldklopperij! Ik bedoel; op alle kentekenbewijzen staan de emissiekwalificaties van het betreffende voertuig. Op ons kentekenbewijs staat Euro6 als zijnde de specificatie en dus zeer schone motor. Maar goed…ik sta bij de ANWB winkel te wachten op mijn beurt en vertel wat ik kom doen. Wat denk je? 5 werkdagen voordat je het bewijs thuis krijgt gestuurd. Ze vullen alleen een aanmeldformulier in en het kenteken en -bewijs. Tja…dat had ik in het weekend ook zelf kunnen doen! Onze bedoeling was om last-minute het direct op te kunnen halen. Geen sticker dus. De medewerker van de winkel vroeg wat onze bedoeling was en ik vertelde hem onze reisplannen in de natuur door verschillende natuurparken. Kom je ook in het Ruhr-gebied of andere grote steden? Nee, zeg ik. Nou…dan kun je gewoon gaan hoor! Nu waren we dat toch al van plan, maar nu we de zegen van de ANWB medewerker krijgen, gaan we zeker!!

Ik kom vervolgens thuis aan en rijd ons straatje in. Miriam zit al helemaal klaar in de camper met Joep en heeft alles afgesloten thuis. We kunnen meteen weg. Binnendoor langs Emmen, Klazinaveen richting Meppen gaan we Duitsland in. We volgen de route die Chat GPT voor ons gemaakt heeft en deze leidt ons om steden, vermijdt snelwegen en zoveel mogelijk door de natuur naar onze diverse bestemmingen. Het is een erg mooie rit door bosgebieden en landbouwregio’s in Emsland.

Tussendoor stoppen we nog bij onze oorspronkelijke locatie die Chat GPT voor ons bedacht had. Een camperplaats die direct naast een kasteel gelegen zou zijn. Schloss Clemenswerth in Sögel. Aangekomen aldaar blijkt dat de camperplaats is opgedoekt. Je mag er alleen nog maar parkeren. Waarschijnlijk mag het niet meer omdat ook onder camperaars er mensen zijn die het verpesten voor anderen. We horen verhalen over vuil achterlaten, chemisch toilet in bosjes leeggooien, camper 3 dubbel parkeren. Ja, dan zegt een gemeente op een dag; klaar ermee! Zonde, want het was een mooie plek. We lopen samen met Joep een ronde langs het slot en zien een parkachtige omgeving met mooie grasvelden en prachtige panden. Miriam maakt weer foto’s en ik laat Joep even uit (en ruim zijn ontlasting op…). We vertrekken weer en besluiten om door te rijden naar de volgende locatie die GPT ons heeft opgegeven.

We rijden richting Grossenkneten en besluiten daar op de gratis camperplaats van het dorp te gaan overnachten. Alle faciliteiten zijn er en alleen stroom en water moet je betalen. Wij hebben niets nodig en staan daar dus helemaal gratis. Het dorp doet enorm zijn best om voor toeristen nog wat te melden te hebben. Ondanks dat er niets bijzonders te zien is, lopen we weer met Joep rondom een vijver en slenteren door het dorpje. Na terugkomst bij de camper zien we dat er nog een camper is bijgekomen. In de avond nog een paar en staat alles dus vol in de avond. Was echt een prima plek en super rustige nacht gehad.

Vanmorgen erg rustig aan gedaan voordat we vertrokken. We hebben alle tijd zeggen we en zo is het uiteindelijk ook. Nadat ik de camper heb klaar gemaakt voor vertrek, rijden we eerst nog even langs een lokale levensmiddelenwinkel. Echt nog een particulier kruideniertje waar we vers brood kopen en ook nog een paar flessen water.

De rit daarna is door erg mooie natuurgebieden en rustige secondaire wegen. We rijden oostwaarts en we komen steeds minder verkeer tegen. Slingerweggetjes door kleine gehuchten waar de enige opwinding van de dag ver te zoeken is. We rijden richting Bleckede, om daar bij een bioreservaat aan de Elbe te gaan staan. Tenminste; dat had Chat GPT ons opgedragen. De rit zou zo 210 kilometer zijn, maar of we zover komen vandaag is nog maar de vraag, aangezien de kleine weggetjes niet opschieten.

Maar eerst willen we ook nog tussendoor een wandeling maken door het Pestruper Grabenfeld. Dit is een archeologische vondst van grafheuvels jaar 800 voor Christus. De heuvels hebben doorsneden van 6 tot 12 meter doorsnee en de locaties van de heuvels zijn in rangorde (lees: rijkdom) bepaald. We lopen samen de wandeling rondom de grafheuvels. Het heideveld met de grafheuvels ziet er mooi uit, ondanks dat de zon in geen (heide)velden en wegen te vinden is. Sterker nog; door de regen maken we dat we snel weer door kunnen en gaan verder met onze rit.

We komen er onderweg al snel achter dat we beiden hondsmoe zijn en zo zien we er ook uit, blijkt uit een selfie. Ik ben nog brak van het motorweekend in Sauerland en Miriam is moe en brak in haar hele lijf. We maken de rit niet af zeggen we en willen een mooie picknickplaats zoeken om te lunchen in de camper. Deze vinden we niet snel en we besluiten dan net na de middag om ergens een camperplaats te zoeken om de rest van de dag te relaxen in de camper.

Miriam zoekt op de apps die we gebruiken om camperplaatsen te vinden en ziet er eentje in de buurt bij een boerenhoeve. Camperplaats Dettmershof in Klein Eilsdorf. Een heel klein dorpje voor Walsrode. We komen er aan en zien geen beweging en het ziet er ook niet uit als een camperplaats. Ik loop naar de grote deur van het huis en zie ook daar geen beweging. Totdat er opeens een hele vriendelijke man uit een schuur naar ons toe komt lopen en we zijn welkom om te verblijven. Kan maar 1 nachtje, maar dat was ook voor ons de bedoeling. Hij loopt voor onze camper uit en we rijden over een smal kronkelend laantje achterom het huis en worden bij iedere meter die we verder rijden enthousiaster. Wat een prachtige plek en wat heeft de man er iets moois van gemaakt! We staan op een grasveldje en zijn de enige die er deze dag staan. Het veldje heeft allerlei leuke nisjes en overal is wat te zien. Emoe’s, damhertjes, geitjes, kippen, pipowagen, kampvuurplek, schommelbankjes, hangmatten, vijvers, wijnvat om in te overnachten (Miriam slaapt niet thuis vanavond denk ik….), houtgestookte sauna en een stiltetuin. Het is prachtig. En rustig…heel rustig….we kakken nog verder in en daarom ook maar meteen na de lunch een siësta gehouden.

We vermaken hier de rest van de dag prima en hebben het rijk alleen. Het weer is nog wisselvallig met soms zon, maar ook buien tussendoor. Miriam leest lekker haar boek en ik ben blog aan het schrijven.

Morgen gaan we verder en besluiten om voor een paar dagen af te wijken van het reisplan dat Chat GPT ons heeft opgedragen. Waar we heen gaan? Ergens waar we al jaren over hebben waar we naartoe willen als we eens in de buurt zijn. Nou….we zijn in de buurt! Jullie lezen het in een volgend blog!

19 mei 2025: Chat GPT het nieuwe reisbureau!

/ martin&miriam / 10 reacties

Vanaf volgende week maandag 26 mei gaan we weer op pad met onze Lambortinki 3.0 en voordat we dit gaan doen houden we het weer in Europa al dagen in de gaten waar het beste weer te verwachten valt. Maar in die zoektocht komen we toch ook weer op het punt in hoeverre je rekening wilt houden met het weer, dat vaak niet te voorspellen is. En zeker niet als je een periode van 5 weken onderweg bent. Zoals het weer de laatste weken hier in Nederland is, hoef je niet helemaal naar de spaanse costa’s, Toscane of de Franse Riviera te rijden. Dan is gewoon de Benelux ook een prachtige bestemming. Want hoe mooi en fijn is ons eigen land.

Aangezien ik bovengemiddeld geinteresseerd ben in innovatieve ontwikkelingen, dacht ik bij mijzelf; ik ga de vragen die wij hebben maar eens aan Chat-GPT vragen. Door heel duidelijke context te geven aan deze GPT-ers komen zij ook met heel duidelijke antwoorden. Op basis van onze vraagtekens qua bestemming, weersverwachtingen, natuurschoon, drukte in- en buiten het seizoen, gewenste afstand met voorkeur voor zo dichtbij als mogelijk passend binnen onze kaders, kwam er andere bestemming uit dan de Benelux. Duitsland was een topbestemming op basis van een juiste balans binnen al onze wensen. Okay…..de bestemming is dus bepaald. Maar toen vroeg GPT pro-actief aan ons wat we dan precies zochten als gewenste locaties voor onze camper. En het was zo gaaf om te zien hoe mijn antwoorden en hun aanvullende vragen uiteindelijk tot een compleet reisdagboek werd geformuleerd.

Onze wensen hebben wij als volgt geformuleerd met betrekking tot onze gewenste bestemmingen: Camper 7,5 mtr lengte, 2 personen en 1 hond, 30 dagen reisduur dmv rondreis, Midden in de natuur, geen snelwegen, geen tol, niet in en door steden, in de nabijheid van bossen, meren, vennetjes, bergen en overnachtingen bij voorkeur op camperplaatsen en kleine landelijke campings, met een maximum bedrag per nacht van 20 euro.

Nou…Vroeger ging je naar een reisbureau om al je wensen te bespreken, zat je samen met een dame naar een scherm te kijken of werden er stapels reisgidsen voorgeschoteld om door te bladeren wat je aansprak, kopje koffie erbij, bastogne koekje….prijzen doorberekend, vragend aankijken of je wilt boeken en dan nog een heel boekingsformulier invullen en aanbetaling doen. De hele zaterdag was je kwijt en mooi dat je dat vond!

Maar wat er nu gebeurde was next level. Ik kreeg binnen 20 seconden een reisvoorstel voorgeschoteld voor 30 dagen met daarin bestemmingen, afstanden, natuurparken, rustmomenten tijdens de rit, kampeerplekken en prijzen van de overnachtingen. Nadat we dit hadden ontvangen, gingen we eigenlijk met enige scepsis op internet bekijken wat ze nu eigenlijk hadden voorgesteld. Er zaten natuurparken in het schema waarvan we het bestaan niet van wisten. Oh ja…GPT vond ook dat we het ongerepte Oost-Duitsland moesten bezoeken. Wij dus bekijken waar hij ons overal naartoe stuurde. Waanzinnig om te zien dat alles dat we zagen qua natuur, de campings en foto’s van meren, bergen, etc. er top uitzagen. Onze eerste reactie was toen al; aan deze reis gaan we ons commiteren.

Thuringer Wald

Maar GPT was nog niet klaar met ons; Willen jullie ook weten waar je op de route je boodschappen kunt doen, rekening houdend met beschikbare parkeerplaatsen voor de camper? Zal ik ook maar in route opnemen waar je kunt tanken en tevens ook LPG of Gasflessen kunt halen? Zal ik per locatie ook in kaart brengen welke toeristische bezienswaardigheden daar zijn? Wat voor Navigatie gebruiken jullie in de camper? Zal ik dan ook maar meteen van de hele reis een GPX-bestand (= standaard bestandformat tbv navigatiesystemen) maken? Jouw navigatiesysteem vraagt een ander bestandsoort; zal ik deze ook maar voor je maken? Wil je het reisplan als PDF ontvangen zodat je deze kunt printen? Meteen ook maar alarmnummers in de regio’s toevoegen?

Wildehauser Geest

We werden zo enthousiast toen we dit alles aan ons voorbij zagen komen. Het ziet er echt top uit wat hij heeft gemaakt voor ons. Het enige dat wij zelf zouden aanpassen zijn de dagen die we op 1 plek blijven hangen als we het daar ergens heel mooi vinden. Dit hadden we dan ook aan de GPT-ers doorgegeven als feedback. Ik denk; het is wel klaar nu…. Maar nee! GPT zegt vervolgens; laat ons weten tot hoever je ben gekomen in de route aan het einde van de vakantie, zodat wij voor jullie een nieuwe route kunnen maken, aansluitend op een volgend reisschema bij de volgende vakantie. Geweldig!!

Dit hele traject van wensen neerleggen en tot het uiteindelijke voorstel dat er is gekomen heeft alles bij elkaar nog geen 15 minuten geduurd.

Mecklenburgische Seenplatte

Of het geweldig gaat worden zullen we de komende weken gaan zien als we onderweg zijn. We besluiten om zoveel mogelijk het schema van GPT aan te houden en alleen af te wijken als we het echt niks vinden of als er geen plek is op de betreffende camperplaats of camping.

In ieder geval hebben we enorm veel zin om op pad te gaan naar een bestemming waar we zelf in eerste instantie niet aan hadden gedacht. Aankomende weekend gaan we de camper weer klaar maken voor vertrek.

Is er iets anders nog te melden op campergebied? Ja, we hebben vanmorgen een wasmachine en centrifuge gekocht voor in de camper. Zo’n mini-ding waar maar 3,5 kg wasgoed in kan. Maar aangezien we 5-6 weken onderweg zijn lijkt het ons verstandig om zo’n ding te kopen. Gewoon je eigen wasmachine. Je kunt wel op campings wasgoed wassen en drogen, maar los van de gemiddelde kosten van 9 a 10 euro per keer die je op een camping betaalt, vinden wij het niet zo fris om in machine waar honderden mensen hun vuile was in hebben gedaan, ook onze spullen te wassen. Hierdoor een win-win situatie, want de investering van deze wasmachine hebben we in 1 vakantie weer terugverdiend.

Maar eerst ga ik, Martin, de komende dagen met de motor naar Sauerland om lekker te toeren met jeugd-en voetbalvriend Robert. Met hem ben ik precies 20 jaar geleden voor het eerst met onze motoren naar Sauerland gegaan. In de tussentijd van deze 20 jaar zijn inmiddels al een aantal van de Mild Hogs overleden of gestopt met Mild Hog te zijn. We denken nog aan de vele mooie momenten met zijn allen. Robert, mijn broer Jos en ik zijn nog enige Mild Hogs die overgebleven zijn. Jos kon geen vrij krijgen, dus staat deze motortrip in het teken van het 20-jarig jubileum tussen Robert en mij. Veel zin in!

Moet ik wel zeggen dat 20 jaar geleden deden wij ’s nachts om 3 uur het licht uit. Dat zal nu om 21.30 uur zijn denk ik……Robert en ik zijn de “Very Mild Hogs” geworden!  

5+6 Juli 2021: Mild Hog goes Solo naar Eifel

/ martin&miriam

De afgelopen 2 weken vakantie met Miriam in Drenthe waren zoals gewoonlijk weer heerlijk, maar deze week heb ik bonusdagen doordat ik de maand juli nog vakantie heb. Daarom maar een jaarlijks motor-midweek naar de Eifel gepland. Normaliter gaan de Wild Hogs gezamenlijk op pad, maar door allerlei omstandigheden konden we het deze zomer niet voor elkaar krijgen om samen te gaan. De naam Wild Hogs is ooit door ons gebruikt als Whats App groep onder elkaar. Dat was zo’n 17 jaar geleden, toen motormaatje en jeugdvriend Robert met zijn tweeen waren begonnen met buitenlandse motorweekenden naar Sauerland, Eifel, Moezel, Rijn en waar nog meer.

Toen eerst met zijn tweeen naar Sauerland, daarna kwamen nog een aantal motormaatjes van de voetbalvereniging erbij en was de groep in zijn glorietijd jaarlijks met ongeveer 7-8 man onderweg. Dat waren de wilde jaren: nog niet zo goed qua rijden, al vroeg aan het bier, luidkeels in de avonden en veel lachen, heel veel lachen, totdat het pijn deed. En bij pijn verdooft alcohol, dus nog meer bier. Legendarische woorden waren ooit in ons hotel, toen de hotelier heel opgewonden ons kwam verrassen met een diner waarbij hij zelf het wild had geschoten. Een hert. Wij waren met drank op ontroostbaar dat hij “Bambi had erschossen” en maakte er nogal een punt van. We deden heel moeilijk en de hotelier wist niet meer hoe hij het had met ons. Een jaar later hoorde we dat hij zelfmoord had gepleegd. Of dit voorval ermee te maken had, blijft in het ongewisse. Peter Becker, rust in vrede!  We hebben genoten van jou en jouw hotel in Prum destijds.

Maar ja, gedurende de jaren werden de Wild Hogs wat rustiger en vielen een aantal personen weg uit de groep. Inmiddels zijn ook 2 dierbare vrienden uit die groep overleden. Vanmiddag tijdens een korte stop bij een Mariabeeldje moest ik aan ze denken: Hans Bonsink (overleden oktober 2009) en Berrie Brinkhorst (overleden december 2019) zijn niet meer onder ons en in deze weekenden hadden wij destijds zo’n lol. De hele groep liep elkaar altijd af te zeiken, commentaar op de GPS routes en tranen met tuiten lachen met elkaar. Prachtige tijden, dierbare herinneringen!

De laatste jaren viel de groep wat verder uit elkaar. Daar kwamen toen mijn beide broers Harry en Jos en schoonzus Joanne bij. Nu Harry en Joanne inmiddels de beide motoren hebben verrulld voor een camper, zijn de laatste jaren alleen Robert, Jos en ik nog de Mild Hogs, want de jaren gaan tellen.

Maar goed; beide heren konden niet mee dit jaar en zodoende ben ik solo deze week op pad in de Eifel. Hetzelfde hotel geboekt als 2 jaar geleden in Barweiler, Hotel Hullen. Dit hotel ademt uit alles wat met motorrijden te maken heeft. Overal prachtige litho’s, fotos in lijsten, Nurburgring prullaria en een super werkplaats en stalling, mocht er iets met je motor zijn. Hier kun je repareren, poetsen, wassen en banden pompen. Topplek dus.

Maandag 5 juli ben ik vanuit De Kiel op pad gegaan met de motor, terwijll Miriam zondags al naar huis was gegaan. Zij moet maandag de kapsalon weer openen en wil altijd vooral ruim alles voor elkaar hebben. Direct na mijn vertrek vanuit het chalet, begon het te regenen, niet normaal. Er kwam zo’n stortbui, waar ik niet de tijd had om een regenjas aan te trekken. Zeiknat na 20 minuten en de rit moest nog maar beginnen. Ik had voor het eerst de routes gemaakt met de GPS App RouteYou. Ik had besloten dat ik mij zou commiteren aan de routes die deze software zou maken op basis van mijn criteria. Nergens geen snelwegen rijden en alleen de mooste weggetjes, met de meest bochten. Nu naar 2 dagen onderweg te zijn kan ik zeggen: wat een waanzinnig mooie routes heeft deze app gemaakt, maar daarover straks meer details. 

Helemaal binnendoor vanuit  Drenthe, Overijssel, Achterhoek, Gelderland bij Venlo de grens over en toen begon het pas echt te kronkelen en…regenen. Op een bepaald moment reed ik door een plas met water, maar bleek deze plas 35 centimeter diep te zijn over een afstand van 200 meter. Voeten en benen soppig vol gelopen. Maar het mag de pret niet drukken. We draaien mooie bochtjes, lange doordraaiers en hoe dichter we bij de bestemming komen, hoe hoger de bergen, des te meer haarspeldbochten en prachtige vergezichten. Voldaan kom ik aan bij hotel en herkenne ze mij en is alles meteen weer gemoedelijk en gemakkelijk. Kamertje even zoeken, douchen en dan naar beneden om biertje in hret restaurant te drinken en heerlijk te eten. Want dat kan hier! Na het eten gaat bij mij het licht uit en ga ik weer naar de kamer om Miriam even te bellen hoe haar eerste dag was verlopen. Raar om zonder elkaar te zijn, maar ze gunt het mij zo. Lief!

Vandaag was dan de eerste dag met de een grote route Barweiler Oostelijik. Tenminste dat was de bedoeling. De regen bleef langer regenen dan verwacht richting het oosten, dus op mijn ipad maar even via Route You een route Westelijk gemaakt, aangezien daar de regen inmiddels om half 10 voorbij was. Afwachten hoe de route zou lopen en wat ik tegen zou komen. Het was geweldig! Wat is de softeware om GPS routes te maken enorm verbeterd de laatste jaren. Geen gedoe met kabeltjes en laptops. Gewoon op je smartphone route plannen en via bluetooth verzenden naar je Navigatietoestel. Het was een prachtige rit! Heerlijke stuurweggetjes, mooie bergen en dalen, veel bochten, leuke dorpjes, Bossen, meren, akkers, alles heb ik gezien vandaag.  

Ook nog in het duitstalige gedeelte van Belgie gereden. Ook dat gebied was erg mooi. Via Monchau richting huis en langs Schaftberg, het uitkijkpunt over de eifel, gereden, Linzeratz, Ardenau, Zulpich, Euskirchen, om vervolgens weer omstreeks 16.00 uur in Barweiler bij hotel aan te komen. Lekker douchen, biertje drinken, eten en vanavond halve finale Spanje – Italie kijken op de kamer. Lekker via de Chromecast, dus geen duits commentaar.

Morgen wordt het weer hier beter en ga ik de Oostelijke rit rijden. Wordt Vervolgd!

10 t/m 14 September 2018: Rondje ellende door Elsas, Vogezen, Zuid Duitsland en Venray

/ martin&miriam / 3 reacties

Voor de mensen die enigszins een donkere kant hebben of zelfs aan de anti-depressiva zitten, zou ik aanraden om dit blog over te slaan en niet te lezen. Zoals jullie in het vorige blog hebben kunnen lezen is onze vakantie niet erg lekker begonnen en ik kan een tipje van de sluier oplichten: het is er de afgelopen week niet beter op geworden. Maar….het is niet zo donker of het wordt altijd weer licht! Zo zullen we ook eindigen met dit blog, dat beloven we! Dit relaas is wat langer door alle omstandigheden deze week. (cliffhanger!!…..blijf lezen!!)

Afgelopen maandag zijn we uit Limburg vertrokken om het mooiste weer in de nabijheid op te zoeken, namelijk de Elsas in Frankrijk. Ondanks dat we bij elkaar hadden aangegeven dat we niet veel kilometers te willen gaan maken en in Nederland blijven, sloeg het weer in Nederland om en dus op zoek naar een nieuwe dosis zonne-energie. Het voordeel van een lang stuk rijden met de camper is het feit dat Miriam dan met haar enkel rustig kan blijven zitten met het been omhoog en ik ook een paar uur kan zitten omdat Miriam geen commando’s geeft wat ik allemaal moet doen, nu zij immobiel is. Een duidelijke win-win dus!

Onderweg verliep alles op rolletjes. De Lambortinki ging als een speer en mooi op tijd kwamen we op de plek van de bestemming aan. Ook Joep is werkelijk geweldig onderweg. Hij geeft geen krimp en ligt heerlijk te slapen in zijn bench of op een kussen achter onze stoelen. Onderweg een paar keer stoppen om hem uit te laten en meteen buiten kwispelend vrolijke teckel. Niks te klagen dus!

We hadden op internet naar een natuurcamping gezocht omdat we daar het beste gedijen. In de Elsas zouden we gaan staan op Camping Huttopia te Wattweiler. Een prachtige camping gericht op buitenleven en adventure-activiteiten. Niet schrikken hoor; ik ga niks doen hier! Bij aankomst even inchecken en we mochten een plek uitzoeken waar we maar wilden, maar als we echt rust wilden moesten we meer naar beneden op de camping rijden, daar was het het rustigst. Tijdens het naar beneden rijden langs de beroerde wegen van de camping kwamen we op het laagst punt van de camping aan op prachtige plekken midden in de bossen. Ook een klein ultramodern 2e sanitairgebouwtje tot onze beschikking, dus de komende dagen konden we lezen, lezen en nog eens lezen. Miriam was echt nog te immobiel om onze normale activiteiten te kunnen uitvoeren; wandelen en fietsen. Mooi weer erbij, koelkastje gevuld voor de komende dagen en dus in passieve stand. Na het opbouwen van ons kamp bleek dat de stroomaansluiting niet werkte, dus ik moest naar de receptie om hierover melding te maken. Aangezien de receptie helemaal boven  op de berg was en wij beneden stonden, een fikse wandeling via steile weggetjes noodzakelijk. Totaal buiten adem en nadat 90 liter zweet via alle porieen vanuit mijn corpus hadden verlaten, kwam ik luchtig binnenstappend bij de receptie aan. De heer van de receptie zei dat ie het meteen op ging lossen en weg was ie op zijn fiets. Aangezien de wet van de zwaartekracht in mijn voordeel werkt als ik naar beneden moet lopen, liep ik als een hinde ook weer terug naar mijn camper. Alleen ging de massa soms te snel aan de haal met de neerwaartse beweging en leek het zowaar alsof ik rende….om net niet te vallen… Maar goed, na terugkomst bij de camper beval akela Miriam dat ook heerlijk even de was gedaan moest worden, het chemisch toilet geleegd en gereinigd moest worden en dat de afvalzakken naar de container moesten worden gebracht. Al deze faciliteiten waren boven op de berg.

Nou….dat viel even tegen. Weer die takkeberg op. Een klimgeit zou er niet eens aan beginnen, maar ik moest dus met volle wasmand, daarna nog een keer met chemisch toilet en tot slot nog een keer met lege flessen en vuilniszakken omhoog. Niet lopend in ieder geval. Hup..mijn fiets van de drager af en ik fietsen met mijn e-bike. Dat was ook geen succes en steeds bijna vallend zo langzaam en weer hevig zwetend naar boven. Ik zag er als een berg tegenop. Na een paar dagen hier te hebben vertoefd, begon het te vervelen dat statische op 1 plek. De druppel was dat Miriam naar boven wilde wandelen om een biertje op het barterras van de camping te nuttigen. Wandelend en vloekend aangekomen boven, bleek door omstandigheden de bar gesloten te zijn. Toen was de maat vol in deze hel; Wij dus weer spullen ingepakt na 2 nachten en op zoek naar een meer toegankelijke plek om te gaan staan. In alle eerlijkheid moeten we melden dat het een prachtcamping was, maar niet voor immobiele personen. Jammer!

Onze keuze was toen gemaakt om naar de Vogezen te rijden om zodoende terecht te komen op een erg fraaie camping aan een bergmeer en ook met mooie weersverwachtingen de komende dagen. Er zat een supermarkt bij, een restaurantje en super uitzicht vanaf de camping op het meer. Ik zal jullie nu maar waarschuwen dat dit een recorddag is dat we op 3 campings hebben uitgeladen en ingeladen. Nadat we op Huttopia alles hebben ingeladen, gingen wij op pad naar Camping Les Jonquilles in Xonrupt-Longemer in de Vogezen.

De route was werkelijk geweldig om te rijden. Via mooie landbouwgebieden en leuke kleine dorpjes begonnen we aan een bergetappe met onze Lambortinki. Deze heette de Brabont Pas.

De Bramont-pas is een pas van het massief van de Vogezen , oplopend tot circa 1000 meter hoogte. Het scheidt de Lorraine en de Elzas , en is de provincie grens tussen de Vogezen – stad La Bresse – en de Rijn – Common Wildenstein .

De pasweg, die het hele jaar begaanbaar is, heeft aan de Elzas zijde een zeer kronkelig profiel dat veertien haarspeldbochten verbindt. Het is echt een prachtige weg met mooie vergezichten en dus tot zover ging de dag weer prima.

Bij aankomst bij de Camping Les Jonquilles werden we hartelijk ontvangen en kregen we een mooie plek toegewezen. Plek 80, grote kavel op hoek van een straatje, onder een boom, met uitzicht over het meer. Wij helemaal superblij, want het voelde ook goed meteen. Hup! Alles uitpakken en lekker alles klaarmaken voor een gezellige lunch buiten. Mir maakt er altijd echt een feestje van door echt uit te pakken met plankje met lekkere spullen erop, wijnkoelertje met flesje Rose en biertje voor de butler! Heh….gezellig! We zitten net en er komen een partij wilde wespen op onze af en bedekken al het eten en ze blijven maar komen in grote getalen. Shit…wij schrikken ervan en proberen nog met netjes het eten af te schermen. Geen ontkomen aan! Echt, tientallen wespen als een kluwe om ons hoofd aan het zwermen en op ons eten! Kwaaier kun je me niet krijgen….aan mijn eten komen!!

PHOTO-2018-09-14-15-01-05

We waren er weer klaar mee en dus al het eten weggegooid. Vervolgens zitten ze om Joep heen en wordt onze kleine veldheer in zijn lip gestoken. Zijn botox-lip ziet er heel indrukwekkend uit. Zo zielig hoe dit kleine viervoetertje schrok en overstuur was. Wij nog overwogen om ergens anders op het terrein te gaan staan en nog gekeken of we een wespennest in onze boom zagen zitten, maar konden niets vinden. Andere mensen zeiden ook dat ze veel last hadden van wespen, maar dat ze wat ons overkwam nog niet eerder hadden gezien. We waren beiden ook gedoucht, dus dat kon het ook niet zijn….

PHOTO-2018-09-14-15-01-45

De wespen bleven maar komen en ook nu zaten ze in de camper en onder de luiken. Wij keken elkaar aan en zeiden dat we hier geen zin in hadden. Inpakken maar weer en op pad.

Volgende etappe op deze dag was richting Freiburg te Duitsland om dan daar maar in het Zwarte Woud ergens een plekkie te vinden. Dat was niet zover rijden en dus kwamen we daar einde van de middag aan op een camping die we goed vonden eruit zien. Mensen, wat een drukte in deze streek met pensionada’s met campers, caravans en tenten. Alle campings die we wilden zaten vol. Bij een camping die we wilden, boden ze nog wel aan om met onze camper op de parkeerplaats te gaan staan. Wel voor het volle pond natuurlijk…dacht het niet! Wij dus weer zoeken en uiteindelijk begin van avond op Ferienpark Badenweiler te Badenweiler aangekomen. We waren het zo zat dat we eigenlijk al blij waren dat we een plek hadden. We hadden namelijk van tevoren gebeld. Bij aankomst hadden we de keuze om dichtbij het sanitairgebouw te staan of een plek met fraai uitzicht. Doe maar met fraai uitzicht zeiden we. Wij blij en hoopten dat we de komende dagen hier zouden kunnen blijven staan. Stom dat we niet vooraf de plek zijn gaan bekijken, maar ja…

Nou, het mooie uitzicht was waarschijnlijk een Skoda Fabio uit 2003 en een chateau caravan. Nu is chateau natuurlijk wel frans voor een kasteel, dus was dat dan het mooie uitzicht? En net boven de heg op 5 meter afstand zagen we nog het topje van een berg op afstand. Tevens stond naast ons een man die op zijn camper groot had staan: Jezus Leeft en aan de andere kant stond een ouder echtpaar die net een nummertje hadden gemaakt, want we hoorden een gepiep uit de caravan komen en de man had rode knietjes toen hij de caravan uitkwam. En dat alles binnen 3,5 meter van ons. Aangezien we altijd op natuurkampeerterreinen staan met grote plekken met veel privacy, kunnen jullie je wel voorstellen wat wij de volgende ochtend hebben gedaan. Inpakken en met gierende banden weg van hier. Wel heerlijke flammenkuchen gegeten op de camping.

De volgende ochtend zien we dat de komende week in Nederland weer fraai nazomerweer is en besluiten we weer naar Nederland te vertrekken. Duur rondje Europa met hoop ellende en weinig plezier. Ook onderling voelde deze week niet prettig. Miriam veel last van enkel die kobaltblauw is en net zo dik als mijn middel. We zitten duidelijk niet in ons ritme. Niet wandelen en niet fietsen.

We gaan op pad en besluiten om de rit in 1 dag te doen, dan zijn we tenminste op de plek. De rit gaat via uitsluitend de snelweg en gaat zeer voorspoedig tot aan 50 kilometer voor de nederlandse grens. Een file van 2 uur door een ernstig auto-ongeluk, waarvan het slachtoffer het niet meer kan navertellen. Er is dus een familie met heel veel intens verdriet en in dat licht valt dat geneuzel van ons in het niet. Dus dat beseffen wij ons ten zeerste. We hebben zin in de week in Nederland en nu alleen nog maar in positieve stand!

PHOTO-2018-09-14-15-01-56

Met Miriam gaat het overdag beetje bij beetje beter met haar enkel en doordat we in Nederland zijn, hopen we weer te kunnen fietsen over vlakke ondergrond. We komen aan op Landgoed Geijsteren in Geijsteren, vlakbij Venlo. Dit is ook een natuurkampeerterrein en is een groot veld waarop caravans staan. Ziet er netjes uit maar ook weer erg vol en druk. Ook hebben zij een groot bosperceel en daarop ligt camping de Buizerd, midden in een natuurgebied. Dat spreek ons meer aan en we besluiten om daarheen te rijden. Daar aangekomen zien we een terrein dat helemaal ons ding is. Midden in de bossen, mooie en ruime plekken voor de rest niet zoveel toeters en bellen. Knus sanitairgebouwtje en maar 5 caravans op het terrein. Bij de receptie op het landgoed hadden ze aangegeven dat we gewoon ergens konden gaan staan waar wel wilden, de beheerder kwam later op de avond wel even gedag zeggen. We kiezen een erg fraaie plek uit bij een open plek tussen de bomen om zodoende ook nog veel zon op ons perceel te krijgen. Vinden we erg lekker!

Nadat we weer kamp hadden gemaakt waren we meteen in een andere stemming en hebben we lekker buiten gegeten op de Safari Chef BBQ en tot ongeveer 21.00 uur buiten gezeten. Toen naar binnen gegaan en nog even een filmpje gekeken. Joep is ook helemaal door het dolle hier. Hij kwispelt er lustig op los en ook het wandelen in de bossen is zijn lust en zijn leven. De vakantie kan nu in volle glorie aanvangen….dachten we!

We hebben een enorme rel veroorzaakt op deze camping en dit heeft geleidt tot een enorme ruzie waar de beheerder heeft moeten tussen springen voordat Miriam en ik wat tikken zouden krijgen. Erg heftig allemaal en we stonden nog enige tijd te beven op onze benen… dit hadden wij nog nooit meegemaakt. Wat was het geval?

We hoorden vanmorgen een andere campingbewoner, die tegenover ons staat op 30 meter afstand, tegen de beheerder klagen over onze camper en dat wij op een mooiere plek als hem stonden. Aangezien ik hoorde dat het over ons ging, ben ik ernaar toe gelopen en gevraagd of er een probleem was met ons.

De beste meneer, 80 jaar oud, maar kranig baasje, begon meteen van leer te trekken wie ik wel niet was om op die plek te gaan staan, als er nog 30 andere plekken beschikbaar waren. Zo’n achterlijke verhuisauto (hij bedoelde onze camper) tegenover zijn uitzicht. Van die yuppen die van hun laatste centen perse een tandemasser camper moesten kopen en niets, maar dan ook niets te zoeken hadden op een natuurkampeerterrein. En dan ook nog die klotehond en dat net om de camper heen. Belachelijk!

Ik bleef rustig en begreep niet wat het probleem was. Ik antwoordde dat ik een plek mocht uitzoeken waar ik maar wilde en dat ik het met hem eens was dat ik ook irritant vind als er zoveel plekken zijn, dat mensen dan toch “dicht” op elkaar staan. Maar achterin het bos was het zo dicht bebost, dus niet veel daglicht en dat we dat niet wilden en dat deze plek waar we nu staan het meeste zon had. En dat ik vooraf gecheckt had of grote tandemasser campers welkom waren en honden welkom waren. Het net rondom de camper hadden we ook gevraagd aan beheerder, gezien onze eerdere ervaring op de Veluwe, en ook dit was geen probleem. Sterker; hij vond het een brilliante oplossing.

Maar de man ging maar door en werd agressiever en feller. Vingertje tegen mijn borst aandrukken, schreeuwen en de beheerder werd nerveuzer en voelde zich erg opgelaten richting ons. Maar de oude man begon te schelden en zelfs toen ik zei dat hij ons toch niet kwalijk kon nemen dat wij hier voor hetzelfde plezier van de natuur staan te genieten als hij, met zijn caravan of de buren met een tentje, maakte geen indruk bij de gefrustreerde meneer. De discussie ging maar door, totdat Miriam er bij kwam staan en zei dat de meneer moest stoppen met ons als probleem te zien, maar bij de camping moest zijn als hij vond dat grote campers niet mogen of zo. Toen liep het baasje kwaad op mijn Mirreke af en begon haar uit te schelden en te schreeuwen tegen haar. Toen ging bij mij de rem eraf en heb ik hem verteld dat ie zijn oude gestoorde kop moest houden, mafkees dat je bent. Ga dan lekker in je eentje in een bos staan. Op een camping staan nou eenmaal ook andere kampeerders met allemaal hun eigen wensen. Nou…..dat was weer een lontje voor hem om te ontbranden en de beheerder sprong er tussen om hem weg te houden. De vrouw van hem kwam er ook bij en trok hem terug naar zijn caravan.

Maar dit wil je toch niet? Zo’n ruzie om een plekkie? Wat bleek: de man had ons plekkie gewild omdat hij al de hele week op een plek stond waar een familie naast hem stond met veel gekakel. Ons plekkie mocht ie niet hebben, want die was niet beschikbaar. Wij komen binnenrijden en zetten hem daar wel neer. En dan ook nog zo’n groot ding voor zijn deur.

Na een paar minuten kwam het oude baasje naar Miriam toelopen om zijn excuses aan te bieden, vervolgens vroeg Miriam aan mij om hetzelfde te doen. Vanzelfsprekend gedaan en inmiddels hebben we het helemaal bijgelegd en begreep ook hij dat hij ons niets kwalijk kon nemen. Nog even gezellig gepraat over wat voor reizen ze allemaal gemaakt hadden en dat hij in zijn nadagen geen zin had in ruzie. Wij ook niet. Alles goed gekomen en weer rust op de camping.

Na deze aflevering van Dallasty Crest of welk soap dan ook, hebben we onze fietsen gepakt en zijn we met een hele mooie rit door de omgeving naar Venray gegaan en door de natuur en landerijen weer terug op de camping gekomen om lekker te lezen en in ontspanningsstand te komen.

Het waren niet onze beste dagen tijdens onze vakanties, maar hopelijk kunnen we de komende dagen weer genieten van ons eigen landje. We blijven hier een paar dagen staan, want dit is wel een top 5 locatie uit onze natuurterreinen. Echt een mooie fijne plek. Volgende week willen we nog naar Twente een paar dagen, maar we zien wel.

PHOTO-2018-09-14-15-02-06

 

Maandag 5 juni 2017: Bad Ems, Rheinland Pfalz, Duitsland

/ martin&miriam / 1 reactie

Gisteren, zondag 4 juni,  is compleet aan ons voorbij gegaan. We waren moe van de reis vanuit Marokko naar huis en de camperrit naar Bad Ems in Duitsland. De zondag stond daarom in het teken van vooral vegeteren! We vinden het heerlijk om “thuis” te blijven in onze Lambortinki. Allebei luierend in onze luie verlengde stoelen onder de luifel bij de camper. Na het ontbijt eventjes alles opgeruimd en toen volledig in off-mode. Lekker lezend op onze stoel en niet veel tegen elkaar zeggend. Dan weer hele zware ogen en eraan toe mogen geven om in coma te geraken. Dat is dus een paar keer gebeurd en we genieten van de rust om ons heen. De camping, Campingplatz Bad Ems, staat redelijk vol en iedereen is met zijn eigen ding bezig. Aan het einde van de dag heeft Miriam heerlijk op de BBQ een ratatouille gemaakt en kipfilet strips, natuurlijk met een wijntje erbij en na deze avondmaal, lekker een eigen nespresso en Sambucca binnen in de camper.

We hebben heerlijk geslapen en de volgende ochtend, vandaag dus, bij de receptie verse broodjes gehaald en Mir een lekker ontbijtje gemaakt; koffie, gekookt eitje, verse broodjes, vers broodbeleg en het klinkt kneuterig, maar samen lekker in de zon, op het grasveld onze tafel neergezet, aan de rand van de Lahn, de rivier die uitmondt in de Moesel en door Bad Ems loopt. Deze rivier is een zijrivier van de Rijn en heeft een lengte van 242 km.

Bad Ems is een stadje in Rheinland Pfalz en is een kuuroord, zoals zovelen in Duitsland, door zijn thermale baden. Tevens heeft het stadje een vooraanstaande golfclub en daarbij een aantal chique hotels voor de beter bedeelden onder ons. Prachtige panden staan langs de Lahn, direct aan de oevers.

C360_2017-06-05-13-28-43-171

Na het ontbijt besluiten we onze scooter te pakken en een rondje te gaan rijden. Onze Mio Cyclo (fietsnavigatie), die kapot was gegaan was inmiddels weer vervangen door een andere, gekocht via Marktplaats. Op deze Mio Cyclo kun je een “lus” rijden vanaf de plek waar je staat en deze brengt je dus ook weer terug naar de beginplek. Tevens laat deze Mio Cyclo je langs de mooiste plekjes rijden, vooral dus op fietspaden. We wilden zeker ook door Bad Ems rijden, ergens in de middag. Maar voorafgaand wilden we nog langs de plaatsen Nassau en Dausenau rijden, voordat we een terrasje zouden pakken in Bad Ems.

Vooral het plaatsje Nassau interesseerde ons, aangezien dit ooit onder het Hertogdom Nassau viel. Napoleon Bonaparte was degene die dit in 1806 had gesticht, maar nu in 2017 was er niets meer van over dat deed denken aan die tijd. De burcht stond nog fier boven op de berg, maar daar was dan ook alles mee gezegd. Eigenlijk viel Nassau ons erg tegen. Dausenau ook nog aangedaan, maar ook echt een typisch duits dorpje, met fachwerk huizen en niet veel te doen.

Nadat we dit alles hadden gezien, besloten we om onze laatste stop te maken in Bad Ems. Lekker even over de promenade lopen strollen en nog daar ergens een terrasje pakken, aangezien het weer super aangenaam is.

C360_2017-06-05-13-31-20-735C360_2017-06-05-13-30-18-981

Maar tijdens onze scooterrit over de fietspaden van deze regio, viel het ons op dat we erg veel verwensingen naar ons hoofd geslingerd kregen. En dan niet van die vriendelijke, maar meer dreigende taal. We begrepen er helemaal niets van. Ook in Nederland worden we op fietspaden wel eens verketterd als we met onze snorscooter voorbij tuffen met 25 km per uur. De E-bikers gaan met minstens dezelfde snelheid voorbij, maar dit is allemaal “maatschappelijk geaccepteerd”. We hadden ons huiswerk gedaan voordat we met onze scooter in Duitsland over de fietspaden zouden gaan rijden. Even in het kort: Je hebt in Duitsland “mopeds”, dit zijn zoals wij die kennen de gewone 45 km p/u brommers, waarbij je op de rijbaan moet rijden en een helm moet dragen. Wij hebben een “Mofa”. Een snorscooter, maximale snelheid 25 km p/u, waarbij je eveneens een helm moet dragen, maar wel gezien wordt als fietser en dus ook derhalve gebruik mag maken van de fietspaden. Wij wisten dit! Maar een he-le-boel duitsers dus niet! Rare jongens die duitsers. Maar…we voelden ons er niet helemaal gemakkelijk bij. Daarom maar meteen de scooter gestald op parkeerplek in Bad Erms en daar lekker even geslenterd langs de mooie panden aldaar. Een heerlijk aspergesoepje gegeten en Mir een Hugo-drankje en ik een Krombacher biertje. Lekker gezellig even gezeten.

C360_2017-06-05-13-58-48-663

In het midden van de middag teruggekomen op de plek van camper en daar lekker aan het water in de zon gezeten en geslapen. We vinden het geweldig altijd om op tijd terug te zijn op de camping en dan lekker niet meer op pad te hoeven en het daar gezellig maken. Bij terugkomst blijkt dat de camping nagenoeg leeg is en dat voor vele duitsers het pinksterweekend erop zit. Wij mogen nog een week op pad en besluiten om toch maar naar de Elsas te gaan en wel specifiek naar Riquewihr. De weersverwachtingen zijn daar toch weer super goed te noemen, dus toch nog maar wat zuidelijker rijden, aangezien het hier heel slecht weer wordt de rest van de week.

C360_2017-06-05-16-41-04-155

Na het avondeten op de BBQ even de afwas gedaan en de BBQ schoongemaakt, terwijl Mir de luifel inklapte, de stoelen en tafel in het ruim heeft opgeborgen, beginnen we nu aan onze avond in de camper. Het koelt aardig af buiten en knus in ons huis op wielen is ook altijd erg gezellig. Morgen staan we vroeg op en beginnen, dan na de routines te hebben doorlopen om weg te kunnen, aan de volgende etappe richting de Elsas.

Zaterdag 3 juni 2017: Marrakech (Marokko) – Bad Ems (Duitsland)

/ martin&miriam / 2 reacties

De kop van dit artikel zal bij dees of geen vraagtekens oproepen, want het is niet een voor de hand liggend traject wat je op 1 dag doet met een camper. Klopt!

Afgelopen nacht zijn we omstreeks 03.30 uur thuis gekomen van een fantastische week in Marrakech in Marokko. Samen met mijn schoonouders, schoonfamilie (ouders, zussen, zwager en hun kinderen van Miriam haar zijde) hebben we ter ere van hun 50 jarig huwelijk deze vakantie aangeboden gekregen. Het was een fantastische week in een mooie stad, mooi land en hun mooie, vriendelijke en hardwerkende bewoners. We waren er in de ramadan, maar hierdoor was het dagelijkse leven voor de toeristen niet beinvloedt. Ook realiseren we ons dat het 9 dagen op vakantie gaan met familie en het zo leuk hebben met elkaar, uniek is te noemen! We hebben gelachen, gehuild, gewandeld, gewinkeld, gegeten en gedronken en zouden zo weer hier naar toe willen. De sfeer van deze stad, de gebouwen, hun geloofsovertuiging, geeft zoveel indruk op ons gemaakt. Werkelijk fantastisch!! Marrakech is echt een aanrader, voor iedereen!!

Ondanks dat we in een totaal andere wereld begaven, met ander gewoonten, andere opvattingen, ander soort gebouwen, etc., hebben we ons heerlijk op ons gemak gevoeld en dus nergens onveilige situaties meegemaakt. Was een topweek!!

Maar goed; vannacht dus om 03.30 uur thuis gekomen en toen heeft Miriam nog even de was gedaan en gedroogd, omdat wij van plan waren om vanmorgen omstreeks 12.00 uur op pad te gaan met onze Lambortinki. Door de onrust en het niet direct in slaap kunnen komen, sliepen we pas omstreeks 5 uur en werden we wakker om 8 uur vanmorgen. Afgesproken was dat ik direct na het ontwaken meteen  de benodigde boodschappen zou doen en Miriam de camper klaar zou maken mbt de kleren erin leggen, de boekjes en magazines, beddengoed en nog even wat kleine zaakjes om af te handelen. Om 9 uur was ik in onze plaatselijke hofleverancier qua levensbenodigdheden en haalde daar onze basispakket qua culinaire hoogstandjes in de camper. Na thuiskomst heeft Miriam de koelkast ingeladen en de binnenkant van de camper opgeruimd en was ik buiten bezig om de scooter op het rek te monteren, water te laden en de WC bedrijfsklaar te maken.

Voor op schema, konden we uiteindelijk om precies 11 uur onze reis aanvangen. We wisten nog niet precies waar we heen wilden, maar in de regio Koblenz zouden we onze eerste stop maken om de eerste dagen van deze 2e week van onze vakantie door te brengen. Daarna kijken we wel waar we terecht komen, want de weersverwachtingen veranderen met de minuut. De Elsas en Vogezen moeten tot de mogelijkheden behoren, maar gezien de vermoeidheid van de afgelopen dagen, besluiten we eerst een paar dagen te vegeteren op een camping, om lekker te slapen, magazines te lezen en een beetje rond te rijden. Vooraf had ik nog een paar campings opgezocht op de ICSI app en op basis van deze informatie zijn we maar bij onze eerste voorkeur aangekomen, einde van de middag. Tjonge wat viel dat tegen! De dame van de receptie reed ons voor op een fiets om ons naar onze plek te rijden. Helemaal achter op de camping was nog een plek vrij en hier konden we nog staan. Het uitzicht? Een oud verroest handbal-doeltje, stapels oude stenen en andere bouwtroep. Om ons heen een aantal tenten die verraden wat voor types daarin aan het kamperen waren; kratten bier, BBQ’s en een hoop troep rondom te tenten. Zag er niet naar uit dat we daar tot rust zouden komen. Iets wat we eigenlijk nooit eerder gedaan hadden, deden we toch. We bedankten voor de eer en vroegen of we verder mochten kijken. De dame van de receptie begreep het wonderwel erg goed. Ze stond er dus ook niet echt achter om deze plek voor geld te verpachten…

Na nog een paar campings te hebben bekeken, kwamen we uit op Campingplatz Bad Ems. Een redelijk vervallen camping, maar met een zeer vriendelijke eigenaar. Deze had nog plek en zorgde ervoor dat we snel stroom kregen, de bestelling voor verse broodjes in orde makend en een gezellig praatje. Nadat we de plek hadden ingericht met onze camper, besloten we even een borreltje en hapje te maken. Toen ging het licht uit!

We moesten nog wel wat eten, maar geen van beide had de puf om wat te maken. Oplossing lag op 2,5 kilometer. Een goed restaurant waar we buiten konden eten. Met onze scooter op pad en onderweg bleek dat Bad Ems een erg leuk stadje was met mooie panden. Viel ons niets tegen.

C360_2017-06-03-19-05-54-551C360_2017-06-03-16-03-30-576

Heerlijk gegeten en net op het moment dat we onze scooter pakten, brak een enorm onweer los, met veel regenval. Oeps… de daken van onze camper staan nog open. Wordt op een nat matras slapen was onze angst. Nou…dat bleek erg mee te vallen en toen we ook nog een afzakkertje buiten hadden genomen, kwam de regen weer met bakken uit de hemel vallen. We zijn maar naar binnen gegaan en zitten nu dus binnen dit blog te schrijven en Miriam zoekt wat foto’s uit, ter ondersteuning van dit artikel. Morgen doen we niet veel, maar bij onze volgende locatie melden we ons weer en zullen onze ervaringen in die regio met jullie delen. Alleen waar dit zal zijn, weten we nog niet. Fijne pinksterdagen iedereen en maak er wat moois van!

27 April: Kleve (D)

/ martin&miriam / 2 reacties

Het was een berekoude nacht en ons thermo-dekbed heeft zijn werk goed gedaan vannacht. Onder de dekens was het heerlijk, maar met je hoofd en armen boven de dekens was het erg koud. De prikkel om uit ons bed te komen was er dan ook niet echt. Lekker rustig wakker geworden en uiteindelijk toch maar aanstalten gemaakt om de dag te beginnen. Leve de Koning!! Hoera, Hoera!! Miriam zette een lekkere verse Nespresso in onze camper en aangezien we de zon zagen, besloten we om ons ontbijtje buiten te nuttigen. Fris, dat wel, maar toch lekker om buiten te zitten op het gras en de frisse lucht naar binnen te krijgen. Na het ontbijt even de afwas doen, vandaag ook in de buitenlucht. Goed te doen! Aangezien de camping prima schoon sanitair en douches had, neem ik in deze ochtend het liefst daar mijn fris & fruitig sessie en wil Miriam gewoon onder de eigen douche staan in de camper. Normaal gesproken vind ik dat ook prima, maar als de camping echt schoon is, dan doe ik het daar.

Na het aankleden en de boel binnen weer aan kant maken (tenminste: dat wil Miriam altijd, net als thuis; opgeruimd en netjes!), pakken we de scooter en verlaten we de camping. Net voordat we weg wilde rijden, kwam de eigenaar van de camping even een praatje maken. Erg vriendelijke man, die even wat route-opties kwam geven op onze weg naar Kleve. Aangezien onze Mio fietsnavigatie het niet deed, hebben we zijn tips ten harte genomen en zijn we op zijn aanwijzingen op pad gegaan. Wat een prachtige omgeving is het toch hier! Via een aantal boerenweggetjes en kleine duitse dorpjes kwamen we redelijk snel aan in Kleve.  Het enige nadeel van scooter rijden in Duitsland is dat we, ondanks onze snorscooter, helmpjes op moeten…

C360_2017-04-27-13-36-14-260

Kleef, de nederlandse naam voor Kleve is de hoofdstad van Kreis Kleve, in het westen van de deelstaat NordRhijn Westfalen, tien kilometer ten zuiden van de rivier de Rijn in de Nederrijnse Laagvlakte en niet ver van de Nederlandse grens bij Nijmegen en ’s Heerenberg. Kleef ligt ook tussen de Duitse stad Emmerich en het prachtige bosgebied Reichswald. Het centrum van Kleef is heuvelachtig met een hooggelegen burcht. De naam van de stad valt te herleiden tot het middeleeuws-nederlands woord clef of clif (klip).

Het was duidelijk dat Miriam en ik niet de enigen waren die de drukte van Koningsdag in Nederland wilden ontlopen. Het was erg druk met nederlanders in Kleve en sommigen toch met oranje versieringen, maar de meesten gewoon neutraal. Al slenterend door het stadje, veel vertier en gezelligheid tegen gekomen en mooie winkels. Op de momenten dat de zon uit was, was het heerlijk, maar het bleef toch erg fris voor de tijd van het jaar. In ieder geval waren we blij dat het droog was. Na een paar uurtjes daar vertoefd te hebben zijn we weer langzaam aan de scooter gaan zoeken en via een andere weg teruggereden richting de camping. Uiteindelijk kwamen we bij een hek uit, waar we doorheen moesten om vervolgens dwars door het Reichswald te rijden om weer bij de nederlandse grens te komen. De kleuren en licht-invallen van de zon in het bos was echt prachtig en we waren helemaal alleen.

C360_2017-04-27-13-35-10-237

Midden in de middag kwamen we weer terug in Groesbeek om nog even een paar boodschappen te doen voor vanavond en morgen. Eerlijk gezegd viel ons het feestgewoel voor de Koning erg mee. Nergens straten versierd, nergens volle terrassen en lallende mensen en nergens live muziek gezien en gehoord. Mooi rustig verlopen dus. Nadat we een Coop supermarkt hadden gevonden, is Mir even de boodschappen gaan halen en ben ik op zoek gegaan naar een adres waar ik op deze feestdag een gasfles kon halen. Onze was leeg en met deze kou geen warmte in je camper hebben is niet wenselijk. Uiteindelijk bij een nabijgelegen camping de gewenste gasflessen gevonden, maar eerst Mir even naar de camper brengen, om daarna zelf even de gasfles op te gaan halen. Camping de Oude Molen in Groesbeek had nog een paar flessen staan, maar niet de juiste bleek. Wel weer zo’n enorm ding van circa 12 kilo, maar hoe krijg ik dat ding mee op onze scooter? Wel; het was een hachelijk ritje, maar het is gelukt! We zitter er weer warmpjes bij vanavond en we kunnen weer koken!

Nadat we terug waren bij onze camper, ons even weer omgekleed en een lekker JOSJE gemaakt. Vraag me niet waar JOSJE voor staat, maar vrienden van ons noemen het altijd zo als ze een hapjes-plateau maken bij een borrel in de middag. Ons JOSJE was weer lekker en we hebben relaxt boekje gelezen en wat reisboeken doorpluist om nieuwe bestemmingen voor de toekomst te bepalen.

C360_2017-04-27-15-20-10-377

Samen wat later in de avond erg gezellig in de camper ons avondmaal genuttigd, maar de receptkeuze was voor een hele kleine ruimte, wat toch een camper is, niet helemaal gelukkig: Chili Concarne! Toch maar het bovenluikje open gelaten vannacht!