Frankrijk

29 mei t/m 31 mei 2019: Camping Des Lacs in St. Jean de Chevelu (Savoie, Frankrijk)

/ martin&miriam / 9 reacties

We zijn afgelopen woensdag op tijd onderweg gegaan naar onze volgende bestemming, Rhone Alps en het departement Savoie. We ruimen alles op tijd op in Epinal en besluiten om niet via de tolwegen te gaan, maar lekker binnendoor en hopelijk langs en door leuke dorpen.

Ook besluiten we om voor 3 uur in de middag ergens te zijn en niet omwille van de bestemming ergens te komen. Er is geen bestemming! Zowel Miriam als ik moeten hier nogal aan wennen. Allebei kijken we vooraf waar we ongeveer willen komen, zoeken dan een leuke camping in die buurt uit en dan opeens is de camping de bestemming en niet meer de reis. Wel; op deze woensdag is het redelijk gelukt om hieraan gevolg te geven, maar nog niet helemaal. In ieder geval gaan we op pad en rijden we door de Vogezen richting de Elsas en dan door naar Besancon, door prachtige bosrijke gebieden en landbouwgebieden. Achter Besancon beginnen de bergen een beetje op te komen en moet onze camper wat harder werken om het tempo vol te houden. Maar dat gaat fantastisch. Vooral in de bergen merken we het verschil zowel met Eura Mobil, maar ook het verschil met voor het chiptunen en nu op dit moment. Het gaat echt geweldig en ook de stoelen in de camper zitten lekkerder en comfortabeler dan de vorige camper. Ook niet zo raar met een leeftijdsverschil van 15 jaar met deze camper.

Ook merken we dat de temperaturen oplopen! Niet van de camper, maar van de zon godzijdank! Het zonnetje wordt feller en we rijden nu al in een 18-19 graden buitentemperatuur, terwijl we met 12-13 graden vertrokken vanmorgen. Lekker hoor; hier kwamen we voor!

De reis verloopt erg voorspoedig en omstreeks een uur of 3 in de middag in het departement Savoie. Vorig jaar hadden we al het plan om hier naar toe te gaan, maar toen lagen de temperaturen zo laag dat we daar niet vrolijk van werden.

De Savoie behoort pas sinds 1860 tot Frankrijk en is een streek vol met kastelen (niet dat we daar op uit zijn) en een ruige maar zeer fraaie natuur. Ook de barokkerken vanuit de roomse kerk zijn hier veel te zien. Ook hier zijn we niet naar op zoek, maar ze zijn wel erg mooi als je ze tegen komt. Op sommige plekken lijkt de tijd hier wel stil te hebben gestaan. Maar vooral om de natuur is het ons te doen. Mooie bosgebieden wisselen af met berg-massieven, prachtige meertjes, vennetjes en piepkleine dorpen.

Ook het toerisme is hier nog niet massaal te noemen, maar de toeristen die je hier ziet, zijn met de natuur bezig. Raften, parasailing, kano varen, mountainbiken en wandelen. Op de camping loopt iedereen ook met mooie open-air Birkenstocks en rugzakjes. Wij lopen met poepzakjes. Voor Joep! De teckel is weer in betere doen en door de medicijnen eet en drinkt hij veel meer, wat weer leidt tot meer sanitaire stops. Maar we merken dat Joep weer de oude begint te worden. Hij kwispelt weer meer en de beste barometer om te weten dat het goed gaat met de directeur, is als hij bij wakker worden en eerste contact weer ouderwets op zijn rug ligt te krioelen. Het zal nog wel beter gaan als hij morgen mag stoppen met al zijn medicijnen. Vandaag contact gehad met de dierenarts en ondanks dat de oorzaak niet gevonden is, wijzen alle testen uit dat Joep gezond is. We denken dat hij toch vergiftigd is geweest door iets tijdens het uitlaten die dag. Maar blij dat het goed met het baasje gaat…

Oorspronkelijk wilden we naar het Lac du Bourget, het grootste natuurlijke meer van Frankrijk. Maar onderweg daar naartoe zagen we ook een ander kleiner meertje met daaraan een charme camping; Camping Des Lacs! Geen woord te veel gezegd in het camperboekje over dit gebied. Wat een leuke camping is dit en ligt direct aan een klein visvijvertje en een zwemvijver. Op de achtergrond de bergen, groene weiden, grazende bruine koeien en bossen. De plek die we uitzoeken op de camping is ook perfect! De camping heeft een aantal hellende plekken en een middenveld dat wel vlak is. We besluiten om daar te gaan staan, aangezien je vanaf dat plekje mooi uitzicht hebt op de bergen. Dat is tenminste de reden die ik Miriam gegeven had. De werkelijkheid was dat je vanaf die plek een goed satellietontvangst hebt en dus in de avond lekker TV in de camper kunt kijken. Je kunt ervan vinden wat je wilt, maar wij kijken graag hersendood naar de TV. Zoals ze in mijn twente zeggen; dom kiekn!

Nu verwachten jullie natuurlijk een overvloed van activiteiten van ons, nu je leest wat in dit gebied allemaal kan en gebeurt. Ik kan jullie uit die illusie halen; we hebben nu 2 dagen niets gedaan, behalve luieren, eten, drinken, lezen, met Joep wandelen en zwemmen in de vijver. Tenminste Joep dan! Na 2 dagen komen we erachter dat honden helemaal niet mogen zwemmen in de beide vijvers. Nu weten we waarom niemand echt vriendelijk was tegen ons als wij aan het genieten waren hoe de stokjes uit de vijver werden opgehaald door onze olympische zwemmer Joep van den Hoogenband.

De camping loopt op woensdag wel voller en voller omdat de fransen en zwitsers allemaal een lang weekend hebben. De franse taal beheersen we echt niet, maar we doen ons best bij onze buren. Dit zijn wat oudere mensen uit Geneve met 2 prachtige campers die gezellig tegenover elkaar staan en wij er pal naast. Erg aardige mensen, maar communiceren blijft lastig omdat zij ook geen engels spreken.

We vermaken ons hier kostelijk op deze zeer nette camping. We waren erg moe van het werken de laatste tijd en wilden gewoon vegeteren in de eerste week. Nou, dat is aardig gelukt. We lopen een paar keer per dag naar de meertjes en rondje met Joep. We hebben ook onze fietsen meegenomen, maar dat gaat hier niks worden. Steile hellingen en geen stukje vlak wegdek te vinden. Kortom; deze dagen niet zoveel gedaan. Ook ben ik weer met de drone in de weer geweest en heb ik mooie beelden van de camping en omgeving op 125 mtr hoogte kunnen maken. Thuis maar proberen er mooie clip van te maken.

Wat ook aardig gelukt is zijn de kookkunsten van Miriam uit onze kleine keuken in de camper. Tjonge die kan een drol van Joep nog smakelijk maken! We hebben de eerste avond heerlijke zalm met asperges, pesto en pijnboompitten gegeten, afgetopt met een laagje gruyere kaas en 30 minuten in de oven. Was super! Vanavond hebben we vegetarische pasta gegeten, bomvol met groenten en verse tomatensaus gemaakt. Als sidedish ook nog Salade Caprese en plakken aubergine met knoflook in de oven met daarop een plakje italiaanse kruidenkaas. Zag er allemaal top en smaakte ook zo. Wat ons elke vakantie weer opvalt is dat we overdag weinig tot niets snaaien. Gewoon gezond bezig..

Ook lekker natafelen buiten onder de luifel na de maaltijd met een Nespresso, Sambucca of Limoncello.

Later op de avonden koelt het aardig af en gaan we omstreeks 21.00 uur naar binnen in de camper om even nog TV te kijken. Maar eerlijk gezegd in deze dagen buiten leven en met de warmte, het is hier 25 graden en zonnig, vallen de luiken omstreeks 22.00 wel dicht. We slapen met de berglucht en lekkere matrassen hier als beren in de winterslaap. Lekker hoor!

Morgen pakken we alles weer in en gaan we op pad naar nog weer een zuidelijker stukje Frankrijk. Zeer waarschijnlijk rijden we de Route Napoleon richting het zuiden, maar we kunnen ook best besluiten om nog een paar dagen in de bergen te blijven rondhangen. Dit is wel onze habitat tijdens de vakanties. Aan zee trekt ons niet zo, dus de Cote d Ázur zal het niet worden, maar de Provence gaat hem waarschijnlijk wel worden. Of steken we door de alpen binnendoor Italie binnen? We weten het nog niet! Dat is het mooie van de camper en waar het mooiste weer is, heeft de beste kans. Jullie lezen het!

27 + 28 mei 2018: Hartje Groen in Schaik (NL) en Parc de Chateau in Epinal (F)

/ martin&miriam / 3 reacties

We zijn eindelijk maandagochtend op pad gegaan met de camper, na enige vertraging door onze trouwe viervoeter Joep. De afgelopen dagen stonden in het teken van het herstel en welzijn van deze vriendelijke teckel. We zouden afgelopen zaterdagmorgen op vakantie gaan, maar toen ik vrijdag godzijdank een uur eerder thuis was dan gepland, trof ik Joep in zeer zieke toestand aan onder een boom in de tuin. Bij thuiskomst vond ik al raar dat Joep mij niet uiterst enthousiast kwispelend tegemoet liep. Toen ik ook zijn naam riep en geen Joep op mij afliep, liep ik maar even de kapsalon van Miriam binnen om te vragen waar de eminentie was. “In de kamer” zei Mir. Echt niet, riep ik!

Toen maar de tuin ingelopen en zag ik Joep als een voddenpop onder de boom liggen. Hij keek raar uit zijn ogen, kwam niet overeind en toen ik hem oppakte schrok ik hoe slap hij was. Ook geen kwispelend staartje, helemaal niets. Dierenarts gebeld en in allerijl naar de praktijk gegaan en daar heeft hij paar uur aan infuus gelegen, bloedtesten gedaan en medicijnen gekregen. Oorzaak van al dit ongemak is tot de dag van vandaag niet duidelijk. Gezien het feit dat Joep aan de prednison zat en antibiotica kreeg, zei de dierenarts dat hij maandag nog meer testen wilde doen. Nog niet op vakantie dus!

Het was sowieso een rare week door alle drukke werkzaamheden en woensdags dat Miriam in paniek gebeld werd met de melding dat haar vader op zijn fiets was aangereden door een automobilist. Niet zijn schuld, maar hij lag mooi in de ambulance met open wond bij oogkas (6 hechtingen), gekneusde ribben, scheurtje in schedelbasis en overal bont en blauw. Miriam wilde die woensdag allerlei “vrouwendingetjes” doen voor de vakantie, maar daar was dus niets van gekomen. Naar het ziekenhuis om haar vader en moeder bij te staan. Nu dan ook nog eens Joep in de lappenmand, dus we zeiden tegen elkaar; alle ellende komt in drieen, dus er gaat vast nog wat gebeuren.

Uiteindelijk konden we in samenspraak met de dierenarts op vakantie maandagochtend.  Omstreeks 9.30 uur gingen we dan ook op pad. We wisten niet waarheen we zouden gaan, ook omdat overal in Europa het weer zo onbestendig was. Dan kunnen we net zo lief in Nederland blijven was ons credo. Zo gezegd zo gedaan, want het zag ernaar uit dat er deze week een paar mindere dagen zouden komen, maar dat dan voor het komende weekend de weersverwachtingen erg goed zouden zijn. Wij dus op pad richting Schaik in Noord Brabant. Daar wilden we camping Hartje Groen gaan bezoeken. De website zag er erg uitnodigend uit en qua ligging zoals wij dat graag hebben; midden in de natuur. Toen we aankwamen herkenden we opeens deze camping van TV. “De leukste Camping van Nederland” heette het programma. Wat ons betreft hadden ze deze verkiezing wel mogen winnen, want wat was dit een leuke camping zeg! Alles wat je daar zag was met persoonlijke aandacht gedaan of gemaakt. Veel liefde zat in deze camping. Het ontvangst was keigaaf, om maar in brabantse sferen te komen… Er zat een erg leuk grand-cafe bij; de Boshut!, Waar je gezellig kon zitten en ook heerlijke biertjes op de tap en goed eten. Daar houden we van! Plus ook de plekken die er goed uitzien op de velden van de camping.

Direct naast de camper konden we een zwemvijver bekijken en aan de andere kant liepen we de bloementuin in, die Hartje Groen heeft aangelegd, samen met een bioloog. Bloemenvelden, kruiden, vijver, insecten en een meanderend paadje om langs alles te lopen. Joep gaat inmiddels veel beter en ging zowaar direct zwemmen in de vijver en kwispelt er weer lustig op los. Door de medicijnen is ie wat duffig, vinden wij, maar nu we weer in de natuur ronddarren is ie weer erg levendig en dankbaar voor dat ie mee mocht.

Lekker samen met Miriam wandeling gemaakt en heerlijk voor de camper gezeten en gelezen, drankje, hapje en likeurtje na afloop van een erg lekkere maaltijd. Altijd weer bijzonder hoe Mir uit dat kleine keukentje de lekkerste risotto, ratatouille en kip kan klaarmaken.

Alleen toen kwam opeens het derde stukje ellende waar we het eerder over hadden de kop op zetten. Een telefoontje van Miriam haar moeder. Het slechte nieuws was dat Oom Henk was overleden. Aangezien we mooie herinneringen aan Oom Henk en Tante Ria hebben, waren we beiden er verdrietig over. Mir heeft nog even met haar tante gebeld om haar te condoleren en te horen hoe e.e.a. toch kon gebeuren. Het komt er op neer dat Oom Henk eigenlijk plotseling is weggevallen. Een mooie dood voor Oom Henk, maar voor de gezins- en familieleden toch een beetje te snel.

Het weer slaat ook om in Nederland en dan besluiten we om toch maar dinsdag (vandaag) de rit naar het zuiden van Frankrijk te maken. Het weer is daar toch wat stabieler en aangenamer dan hier. Ook omdat volgende week ook in Nederland het weer slecht blijft. Dus vanmorgen alles weer ingepakt en weer op pad gegaan met de Lambortinki 2.0.

De rit verloopt voorspoedig en wat een wereld van verschil qua rijcomfort nu de camper ook is ge-chiptuned.

We rijden de hele dag door en komen halverwege de middag aan in Epinal, de Vogezen. Aankomst bij Parc de Chateau zag er anders uit dan de naam deed vermoeden. Het is echt een doortrekcamping en zo staat alles er ook bij. Klaar om morgen ochtend weer te vertrekken. Ook wij besluiten om niets buiten neer te zetten en geen luifel uit te draaien. Het weer is erg slecht en regenachtig. Ook onderweg was het weer verschrikkelijk. We zijn beiden erg moe en besluiten toch maar om in namiddag nog een wandeling met Joep te maken naar het kasteel van Epinal. Wat een lamlendige wandeling was dit zeg. Tegen berg op en futloos komen we in park aan en loopt Miriam de hele ronde rondom het kasteel.

Ik ben niet in mijn nopjes. Moe van het rijden, maar al maanden last van jicht, hielspoor, rugklachten en stront verkouden. Het loopt daarom niet lekker. Na deze wandeling terug bij camper nu het blog schrijven en is Miriam aan het kijken welke richting we morgen op gaan rijden. Zoals het er nu uitziet gaan we richting de Cote d’ Azur, maar of we dit via de franse alpen gaan doen of in rechte lijn naar het zuiden. Jullie lezen het binnenkort. We willen in ieder geval zon en lekkere temperaturen!

We komen nu vanuit het restaurant van de camping en hebben daar eenvoudig, maar lekker gegeten. Ook gezellig met een aantal nederlandse kampeerders gesproken over van alles en nog wat. We zijn veruit de jongsten op de camping en onderling lachen we over het feit dat wij, Mir en ik nog wel tot ons 78e jaar moeten doorwerken en dat zij nu al kunnen genieten van hun pensioen. Wij genieten altijd, overal en met iedereen als het moet. Genieten zit hem in kleine dingen en zeker nu je ook weer door het ontvallen van Oom Henk weet dat het zomaar voorbij kan zijn. Pluk de dag!

Zoals Miriam het zo treffend vanavond zei: Als je glas half leeg is, gooi het dan in een kleiner glas!

10 t/m 14 September 2018: Rondje ellende door Elsas, Vogezen, Zuid Duitsland en Venray

/ martin&miriam / 3 reacties

Voor de mensen die enigszins een donkere kant hebben of zelfs aan de anti-depressiva zitten, zou ik aanraden om dit blog over te slaan en niet te lezen. Zoals jullie in het vorige blog hebben kunnen lezen is onze vakantie niet erg lekker begonnen en ik kan een tipje van de sluier oplichten: het is er de afgelopen week niet beter op geworden. Maar….het is niet zo donker of het wordt altijd weer licht! Zo zullen we ook eindigen met dit blog, dat beloven we! Dit relaas is wat langer door alle omstandigheden deze week. (cliffhanger!!…..blijf lezen!!)

Afgelopen maandag zijn we uit Limburg vertrokken om het mooiste weer in de nabijheid op te zoeken, namelijk de Elsas in Frankrijk. Ondanks dat we bij elkaar hadden aangegeven dat we niet veel kilometers te willen gaan maken en in Nederland blijven, sloeg het weer in Nederland om en dus op zoek naar een nieuwe dosis zonne-energie. Het voordeel van een lang stuk rijden met de camper is het feit dat Miriam dan met haar enkel rustig kan blijven zitten met het been omhoog en ik ook een paar uur kan zitten omdat Miriam geen commando’s geeft wat ik allemaal moet doen, nu zij immobiel is. Een duidelijke win-win dus!

Onderweg verliep alles op rolletjes. De Lambortinki ging als een speer en mooi op tijd kwamen we op de plek van de bestemming aan. Ook Joep is werkelijk geweldig onderweg. Hij geeft geen krimp en ligt heerlijk te slapen in zijn bench of op een kussen achter onze stoelen. Onderweg een paar keer stoppen om hem uit te laten en meteen buiten kwispelend vrolijke teckel. Niks te klagen dus!

We hadden op internet naar een natuurcamping gezocht omdat we daar het beste gedijen. In de Elsas zouden we gaan staan op Camping Huttopia te Wattweiler. Een prachtige camping gericht op buitenleven en adventure-activiteiten. Niet schrikken hoor; ik ga niks doen hier! Bij aankomst even inchecken en we mochten een plek uitzoeken waar we maar wilden, maar als we echt rust wilden moesten we meer naar beneden op de camping rijden, daar was het het rustigst. Tijdens het naar beneden rijden langs de beroerde wegen van de camping kwamen we op het laagst punt van de camping aan op prachtige plekken midden in de bossen. Ook een klein ultramodern 2e sanitairgebouwtje tot onze beschikking, dus de komende dagen konden we lezen, lezen en nog eens lezen. Miriam was echt nog te immobiel om onze normale activiteiten te kunnen uitvoeren; wandelen en fietsen. Mooi weer erbij, koelkastje gevuld voor de komende dagen en dus in passieve stand. Na het opbouwen van ons kamp bleek dat de stroomaansluiting niet werkte, dus ik moest naar de receptie om hierover melding te maken. Aangezien de receptie helemaal boven  op de berg was en wij beneden stonden, een fikse wandeling via steile weggetjes noodzakelijk. Totaal buiten adem en nadat 90 liter zweet via alle porieen vanuit mijn corpus hadden verlaten, kwam ik luchtig binnenstappend bij de receptie aan. De heer van de receptie zei dat ie het meteen op ging lossen en weg was ie op zijn fiets. Aangezien de wet van de zwaartekracht in mijn voordeel werkt als ik naar beneden moet lopen, liep ik als een hinde ook weer terug naar mijn camper. Alleen ging de massa soms te snel aan de haal met de neerwaartse beweging en leek het zowaar alsof ik rende….om net niet te vallen… Maar goed, na terugkomst bij de camper beval akela Miriam dat ook heerlijk even de was gedaan moest worden, het chemisch toilet geleegd en gereinigd moest worden en dat de afvalzakken naar de container moesten worden gebracht. Al deze faciliteiten waren boven op de berg.

Nou….dat viel even tegen. Weer die takkeberg op. Een klimgeit zou er niet eens aan beginnen, maar ik moest dus met volle wasmand, daarna nog een keer met chemisch toilet en tot slot nog een keer met lege flessen en vuilniszakken omhoog. Niet lopend in ieder geval. Hup..mijn fiets van de drager af en ik fietsen met mijn e-bike. Dat was ook geen succes en steeds bijna vallend zo langzaam en weer hevig zwetend naar boven. Ik zag er als een berg tegenop. Na een paar dagen hier te hebben vertoefd, begon het te vervelen dat statische op 1 plek. De druppel was dat Miriam naar boven wilde wandelen om een biertje op het barterras van de camping te nuttigen. Wandelend en vloekend aangekomen boven, bleek door omstandigheden de bar gesloten te zijn. Toen was de maat vol in deze hel; Wij dus weer spullen ingepakt na 2 nachten en op zoek naar een meer toegankelijke plek om te gaan staan. In alle eerlijkheid moeten we melden dat het een prachtcamping was, maar niet voor immobiele personen. Jammer!

Onze keuze was toen gemaakt om naar de Vogezen te rijden om zodoende terecht te komen op een erg fraaie camping aan een bergmeer en ook met mooie weersverwachtingen de komende dagen. Er zat een supermarkt bij, een restaurantje en super uitzicht vanaf de camping op het meer. Ik zal jullie nu maar waarschuwen dat dit een recorddag is dat we op 3 campings hebben uitgeladen en ingeladen. Nadat we op Huttopia alles hebben ingeladen, gingen wij op pad naar Camping Les Jonquilles in Xonrupt-Longemer in de Vogezen.

De route was werkelijk geweldig om te rijden. Via mooie landbouwgebieden en leuke kleine dorpjes begonnen we aan een bergetappe met onze Lambortinki. Deze heette de Brabont Pas.

De Bramont-pas is een pas van het massief van de Vogezen , oplopend tot circa 1000 meter hoogte. Het scheidt de Lorraine en de Elzas , en is de provincie grens tussen de Vogezen – stad La Bresse – en de Rijn – Common Wildenstein .

De pasweg, die het hele jaar begaanbaar is, heeft aan de Elzas zijde een zeer kronkelig profiel dat veertien haarspeldbochten verbindt. Het is echt een prachtige weg met mooie vergezichten en dus tot zover ging de dag weer prima.

Bij aankomst bij de Camping Les Jonquilles werden we hartelijk ontvangen en kregen we een mooie plek toegewezen. Plek 80, grote kavel op hoek van een straatje, onder een boom, met uitzicht over het meer. Wij helemaal superblij, want het voelde ook goed meteen. Hup! Alles uitpakken en lekker alles klaarmaken voor een gezellige lunch buiten. Mir maakt er altijd echt een feestje van door echt uit te pakken met plankje met lekkere spullen erop, wijnkoelertje met flesje Rose en biertje voor de butler! Heh….gezellig! We zitten net en er komen een partij wilde wespen op onze af en bedekken al het eten en ze blijven maar komen in grote getalen. Shit…wij schrikken ervan en proberen nog met netjes het eten af te schermen. Geen ontkomen aan! Echt, tientallen wespen als een kluwe om ons hoofd aan het zwermen en op ons eten! Kwaaier kun je me niet krijgen….aan mijn eten komen!!

PHOTO-2018-09-14-15-01-05

We waren er weer klaar mee en dus al het eten weggegooid. Vervolgens zitten ze om Joep heen en wordt onze kleine veldheer in zijn lip gestoken. Zijn botox-lip ziet er heel indrukwekkend uit. Zo zielig hoe dit kleine viervoetertje schrok en overstuur was. Wij nog overwogen om ergens anders op het terrein te gaan staan en nog gekeken of we een wespennest in onze boom zagen zitten, maar konden niets vinden. Andere mensen zeiden ook dat ze veel last hadden van wespen, maar dat ze wat ons overkwam nog niet eerder hadden gezien. We waren beiden ook gedoucht, dus dat kon het ook niet zijn….

PHOTO-2018-09-14-15-01-45

De wespen bleven maar komen en ook nu zaten ze in de camper en onder de luiken. Wij keken elkaar aan en zeiden dat we hier geen zin in hadden. Inpakken maar weer en op pad.

Volgende etappe op deze dag was richting Freiburg te Duitsland om dan daar maar in het Zwarte Woud ergens een plekkie te vinden. Dat was niet zover rijden en dus kwamen we daar einde van de middag aan op een camping die we goed vonden eruit zien. Mensen, wat een drukte in deze streek met pensionada’s met campers, caravans en tenten. Alle campings die we wilden zaten vol. Bij een camping die we wilden, boden ze nog wel aan om met onze camper op de parkeerplaats te gaan staan. Wel voor het volle pond natuurlijk…dacht het niet! Wij dus weer zoeken en uiteindelijk begin van avond op Ferienpark Badenweiler te Badenweiler aangekomen. We waren het zo zat dat we eigenlijk al blij waren dat we een plek hadden. We hadden namelijk van tevoren gebeld. Bij aankomst hadden we de keuze om dichtbij het sanitairgebouw te staan of een plek met fraai uitzicht. Doe maar met fraai uitzicht zeiden we. Wij blij en hoopten dat we de komende dagen hier zouden kunnen blijven staan. Stom dat we niet vooraf de plek zijn gaan bekijken, maar ja…

Nou, het mooie uitzicht was waarschijnlijk een Skoda Fabio uit 2003 en een chateau caravan. Nu is chateau natuurlijk wel frans voor een kasteel, dus was dat dan het mooie uitzicht? En net boven de heg op 5 meter afstand zagen we nog het topje van een berg op afstand. Tevens stond naast ons een man die op zijn camper groot had staan: Jezus Leeft en aan de andere kant stond een ouder echtpaar die net een nummertje hadden gemaakt, want we hoorden een gepiep uit de caravan komen en de man had rode knietjes toen hij de caravan uitkwam. En dat alles binnen 3,5 meter van ons. Aangezien we altijd op natuurkampeerterreinen staan met grote plekken met veel privacy, kunnen jullie je wel voorstellen wat wij de volgende ochtend hebben gedaan. Inpakken en met gierende banden weg van hier. Wel heerlijke flammenkuchen gegeten op de camping.

De volgende ochtend zien we dat de komende week in Nederland weer fraai nazomerweer is en besluiten we weer naar Nederland te vertrekken. Duur rondje Europa met hoop ellende en weinig plezier. Ook onderling voelde deze week niet prettig. Miriam veel last van enkel die kobaltblauw is en net zo dik als mijn middel. We zitten duidelijk niet in ons ritme. Niet wandelen en niet fietsen.

We gaan op pad en besluiten om de rit in 1 dag te doen, dan zijn we tenminste op de plek. De rit gaat via uitsluitend de snelweg en gaat zeer voorspoedig tot aan 50 kilometer voor de nederlandse grens. Een file van 2 uur door een ernstig auto-ongeluk, waarvan het slachtoffer het niet meer kan navertellen. Er is dus een familie met heel veel intens verdriet en in dat licht valt dat geneuzel van ons in het niet. Dus dat beseffen wij ons ten zeerste. We hebben zin in de week in Nederland en nu alleen nog maar in positieve stand!

PHOTO-2018-09-14-15-01-56

Met Miriam gaat het overdag beetje bij beetje beter met haar enkel en doordat we in Nederland zijn, hopen we weer te kunnen fietsen over vlakke ondergrond. We komen aan op Landgoed Geijsteren in Geijsteren, vlakbij Venlo. Dit is ook een natuurkampeerterrein en is een groot veld waarop caravans staan. Ziet er netjes uit maar ook weer erg vol en druk. Ook hebben zij een groot bosperceel en daarop ligt camping de Buizerd, midden in een natuurgebied. Dat spreek ons meer aan en we besluiten om daarheen te rijden. Daar aangekomen zien we een terrein dat helemaal ons ding is. Midden in de bossen, mooie en ruime plekken voor de rest niet zoveel toeters en bellen. Knus sanitairgebouwtje en maar 5 caravans op het terrein. Bij de receptie op het landgoed hadden ze aangegeven dat we gewoon ergens konden gaan staan waar wel wilden, de beheerder kwam later op de avond wel even gedag zeggen. We kiezen een erg fraaie plek uit bij een open plek tussen de bomen om zodoende ook nog veel zon op ons perceel te krijgen. Vinden we erg lekker!

Nadat we weer kamp hadden gemaakt waren we meteen in een andere stemming en hebben we lekker buiten gegeten op de Safari Chef BBQ en tot ongeveer 21.00 uur buiten gezeten. Toen naar binnen gegaan en nog even een filmpje gekeken. Joep is ook helemaal door het dolle hier. Hij kwispelt er lustig op los en ook het wandelen in de bossen is zijn lust en zijn leven. De vakantie kan nu in volle glorie aanvangen….dachten we!

We hebben een enorme rel veroorzaakt op deze camping en dit heeft geleidt tot een enorme ruzie waar de beheerder heeft moeten tussen springen voordat Miriam en ik wat tikken zouden krijgen. Erg heftig allemaal en we stonden nog enige tijd te beven op onze benen… dit hadden wij nog nooit meegemaakt. Wat was het geval?

We hoorden vanmorgen een andere campingbewoner, die tegenover ons staat op 30 meter afstand, tegen de beheerder klagen over onze camper en dat wij op een mooiere plek als hem stonden. Aangezien ik hoorde dat het over ons ging, ben ik ernaar toe gelopen en gevraagd of er een probleem was met ons.

De beste meneer, 80 jaar oud, maar kranig baasje, begon meteen van leer te trekken wie ik wel niet was om op die plek te gaan staan, als er nog 30 andere plekken beschikbaar waren. Zo’n achterlijke verhuisauto (hij bedoelde onze camper) tegenover zijn uitzicht. Van die yuppen die van hun laatste centen perse een tandemasser camper moesten kopen en niets, maar dan ook niets te zoeken hadden op een natuurkampeerterrein. En dan ook nog die klotehond en dat net om de camper heen. Belachelijk!

Ik bleef rustig en begreep niet wat het probleem was. Ik antwoordde dat ik een plek mocht uitzoeken waar ik maar wilde en dat ik het met hem eens was dat ik ook irritant vind als er zoveel plekken zijn, dat mensen dan toch “dicht” op elkaar staan. Maar achterin het bos was het zo dicht bebost, dus niet veel daglicht en dat we dat niet wilden en dat deze plek waar we nu staan het meeste zon had. En dat ik vooraf gecheckt had of grote tandemasser campers welkom waren en honden welkom waren. Het net rondom de camper hadden we ook gevraagd aan beheerder, gezien onze eerdere ervaring op de Veluwe, en ook dit was geen probleem. Sterker; hij vond het een brilliante oplossing.

Maar de man ging maar door en werd agressiever en feller. Vingertje tegen mijn borst aandrukken, schreeuwen en de beheerder werd nerveuzer en voelde zich erg opgelaten richting ons. Maar de oude man begon te schelden en zelfs toen ik zei dat hij ons toch niet kwalijk kon nemen dat wij hier voor hetzelfde plezier van de natuur staan te genieten als hij, met zijn caravan of de buren met een tentje, maakte geen indruk bij de gefrustreerde meneer. De discussie ging maar door, totdat Miriam er bij kwam staan en zei dat de meneer moest stoppen met ons als probleem te zien, maar bij de camping moest zijn als hij vond dat grote campers niet mogen of zo. Toen liep het baasje kwaad op mijn Mirreke af en begon haar uit te schelden en te schreeuwen tegen haar. Toen ging bij mij de rem eraf en heb ik hem verteld dat ie zijn oude gestoorde kop moest houden, mafkees dat je bent. Ga dan lekker in je eentje in een bos staan. Op een camping staan nou eenmaal ook andere kampeerders met allemaal hun eigen wensen. Nou…..dat was weer een lontje voor hem om te ontbranden en de beheerder sprong er tussen om hem weg te houden. De vrouw van hem kwam er ook bij en trok hem terug naar zijn caravan.

Maar dit wil je toch niet? Zo’n ruzie om een plekkie? Wat bleek: de man had ons plekkie gewild omdat hij al de hele week op een plek stond waar een familie naast hem stond met veel gekakel. Ons plekkie mocht ie niet hebben, want die was niet beschikbaar. Wij komen binnenrijden en zetten hem daar wel neer. En dan ook nog zo’n groot ding voor zijn deur.

Na een paar minuten kwam het oude baasje naar Miriam toelopen om zijn excuses aan te bieden, vervolgens vroeg Miriam aan mij om hetzelfde te doen. Vanzelfsprekend gedaan en inmiddels hebben we het helemaal bijgelegd en begreep ook hij dat hij ons niets kwalijk kon nemen. Nog even gezellig gepraat over wat voor reizen ze allemaal gemaakt hadden en dat hij in zijn nadagen geen zin had in ruzie. Wij ook niet. Alles goed gekomen en weer rust op de camping.

Na deze aflevering van Dallasty Crest of welk soap dan ook, hebben we onze fietsen gepakt en zijn we met een hele mooie rit door de omgeving naar Venray gegaan en door de natuur en landerijen weer terug op de camping gekomen om lekker te lezen en in ontspanningsstand te komen.

Het waren niet onze beste dagen tijdens onze vakanties, maar hopelijk kunnen we de komende dagen weer genieten van ons eigen landje. We blijven hier een paar dagen staan, want dit is wel een top 5 locatie uit onze natuurterreinen. Echt een mooie fijne plek. Volgende week willen we nog naar Twente een paar dagen, maar we zien wel.

PHOTO-2018-09-14-15-02-06

 

28 juni 2018: Mir en ik gescheiden van tafel en bed op Camping ‘A ‘l Ombre du Chateau in Menessaire!

/ martin&miriam / 3 reacties

Vanmorgen ruimen we in alle rust onze spullen op de camping op en maken ons klaar voor een niet zo’n lange rit naar een klein dorpje in het meer noordelijke deel van de Morvan; Menessaire. Daar hadden we een hele mooie mini-camping gezien met maar 6 staanplaatsen, inclusief een chambre ‘d Hote, dus de komende avonden wordt er voor ons gekookt. Dat zagen we wel even zitten, dus 2 nachten geboekt op deze camping. Het feit dat de eigenaren, Ton en Josien, van de camping Nederlands waren hielp ons ook om hiervoor te kiezen. Het frans spreken en verstaan gaat ons beiden niet zo goed af en daarom; in je eigen moerstaal kunnen praten aan tafel maakt het veel ontspannener!

Ménessaire is een dorpje in de Côte d’Or, een departement van Bourgondië, op 500 meter hoogte. Het ligt aan verschillende wandelroutes, zoals de Grande Randonnée de Morvan en de route naar Santiago de Compostella. De pas gerestaureerde kerk in het centrum staat schuin tegenover de Mairie (gemeentehuis). Tot voor kort had het dorp ook een hotel met daaronder een café, het oudste van de Bourgondië. Echter nadat de eigenaar van dit café niet meer in staat was om het café open te houden is deze nu dus ook gesloten. Het dorp heeft daarom nu geen centrale ontmoetingsplek meer om onder het genot van een pastis of un bierre elkaar te spreken. Het mooie van dit verhaal is dat de campingeigenaren nu dus in de basement van hun prachtige verbouwde traditioneel Franse boerderij omgebouwd hebben tot een super gezellig café. Beetje grotachtig, maar super ambiance! Het dorp kon het ook goed waarderen en nadat Josien haar horecavergunning aldaar heeft gehaald, kunnen ze dus binnenkort open gaan. Dat maakt de levendigheid van de camping alleen nog maar gezelliger, maar toch intiem. Miriam en ik hadden enorm zin om daarheen te gaan en nadat we van onze buren afscheid hadden genomen, konden we nog even naar het camperservicestation om water te af te storten en nieuw schoon water weer te vullen in de tank. Was weer een leuk moment; op de waterleiding stond 8 bar druk, dus het water spatte uit de tank en spoot mij nat. Nu leuk, maar op dat moment ergerde ik mij kapot. Wie zet er nou 8 bar water op een waterleiding? Maar goed; wij op pad. Nog even boodschappen doen bij de InterMarche en echt op pad.

De rit naar Menessaire was erg mooi qua natuur en omgeving, maar ook hier valt het op dat we door veel spookdorpen rijden, waar geen kip op straat loopt en de luiken voor de ramen dicht zitten. Doet een beetje luguber aan allemaal, terwijl je even later door een prachtig levendig mooi dorp rijdt met van die grove gele stenen en mooie ouderwetse winkelpuien en pleintje met café en koppelsteentjes. Maar echt even gezellig een terrasje pakken hier in dit nationale park zit er niet in. Vinden wij wel jammer, maar dat wisten jullie al….;-)

 

Na een rit van ongeveer 1,5 uur komen we aan bij de camping ‘A ‘l Ombre du Chateau en worden we allerhartelijkst ontvangen door Ton en Josien, de eigenaren van de camping. Aan de rand van het dorp ligt deze minicamping. Op een unieke plek, met een prachtig uitzicht, waar iedereen op de camping ban kan genieten.

Na een rondleiding te hebben gehad over de camping, de prachtige nieuwe sanitair-units, wasplaatsen, huiskamer bij slecht weer voor gasten, last but not least: de nieuwe herberg c.q. café ruimte. Het is echt een ruimte die je hier in deze contreien verwacht qua ambiance en inrichting. We zien hier de gezellige avonden met lokale gasten en campinggasten zo voor ons. Alleen op dit moment zijn wij de enigen die op de camping staan.

We vragen aan Josien wat we eten die avond en tijdens het welkomstdrankje van het huis, horen we de details over de aankoop van dit perceel en de transitie totdat wat het nu is; een waanzinnig mooi huis en comfortabele camping (voor 6 plaatsen!!). Josien geeft aan dat ze vanavond heerlijke coq au vin op tafel zet en of we dat lekker vinden. Geweldig vinden we het en was het! Superavond gehad! We vragen nog wat we de volgende dag eten, aangezien we voor 2 nachten geboekt hadden. Pizza is het antwoord. Ook lekker!

We tafelen nog wat na en eindigen bij een prachtige zonsondergang voor de camper en kijken uit over het schilderij wat voor ons is vormgegeven. Het avondlicht over de vallei en over de boerderij is fraai! En geen geluid wat je maar hoort, behalve de kakofonie van verschillende vogels.

Wij kunnen ons hier wel vermaken de komende dag, dachten we…..

De camper staat nog schever dan de toren van Pisa en het gebit van Cattweazzle destijds. Tijdens de nacht rollen we naar elkaar toe. Of eigenlijk moet ik zeggen dat ik over Miriam heen wals en als ik mij moet omdraaien dan moet ik met badkamerzuigbeugels tegen de wand mij afzetten. Dit wordt niks en we slapen beiden voor geen meter, zo schuin dat we staan! Maar kon je dat voor die tijd niet zien dan, horen wij jullie zeggen. Ja, we hebben alle hoeken geprobeerd van ons plekje, maar de grond was gewoon nergens echt egaal te noemen. Bij tentjes en wat kleinere caravans kun je met allerlei foefjes nog wel wat compenseren, maar met een camper van 7,40 mtr lang en 3,10 mtr hoog is dat wat anders. Uiteindelijk moest iemand het besluit nemen om te scheiden van tafel en bed. Ik zeg tegen Miriam: of JIJ eruit of IK! Maar iemand moet uit dit bed! Om over dit antwoord nu een prijsvraag uit te schrijven was te simpel, dus ik moest het bed uit en ben dus voor het eerst in 28 jaar huwelijk gescheiden van tafel (staat tussen de beide bedden) en bed. Ook voor het eerst nu in eigen camper op hefbed aan voorzijde van camper. Gordijntjes dicht, dus zodoende maak ik mijn eigen slaapkamertje. Voelde heel apart zo zonder Miriam naast mij.

De volgende ochtend waren wij zo brak als wat en ook het weer sloeg wat om in de bergen. Het was 18 graden en zeer zwaar bewolkt, terwijl de volgende dag het 31 graden zou worden en ook onze reisdag. Dat zagen we niet zitten en verstandiger was om dan deze bewolkte dag te gaan reizen en dus morgen in de zon ergens te kunnen zitten. Ton en Josien begrepen het volledig en dus na 1 nacht namen we afscheid van elkaar. Lekkere dag met ze gehad en we komen zeker nog een keer terug daar bij hun! We willen een keer in die kroeg zitten en gezellig met andere gasten een hapje eten! We kunnen echt een ieder die van rust houdt en mooie natuur deze camping aanbevelen! Was topdag! We besluiten nu door te rijden naar de Belgische Ardennen naar een camping waar de zoon van kennissen van ons werkt als beheerder. Het is een zeer grote camping, dus we schakelen vandaag tussen 2 (camping)werelden!

 

25 juni 2018: Louvemont – ‘L Etang sur Arroux (Nat Park Du Morvan, Cote ‘d Or)

/ martin&miriam / 1 reactie

Vanmorgen heerlijk rustig de dag begonnen en alles opgeruimd en ingeladen in de camper. We hadden beiden geen zin om te gaan ontbijten, dus alleen een kopje koffie en in de benen. De fietsen staan weer keurig op de drager, alle stoelen weer onderin het luik en nu ging ook het oprollen van Joep zijn schapennet weer voorspoedig. Lekker gedoucht voordat we onderweg gingen en omstreeks 10.00 uur reden we de camping af, richting het National Parc du Morvan in de Bourgondie-streek.

Bourgondië was een van de 27 regio’s van Frankrijk die tegenwoordig opgegaan is in Bourgogne-Franche-Comté. Bourgogne heeft een lange geschiedenis als koninkrijk en hertogdom en is eeuwenlang een machtscentrum van betekenis geweest. Tot aan de Franse Revolutie bleef het een zelfstandige Franse provincie rond de stad Dijon. Bourgondië grensde aan provinciën Bourbonnais en Nivernais in het zuid- en noordwesten, Champagne in het noorden, Franche-Comté, Hertogdom Savoye in het noord- en zuidoosten en Dauphiné en Lyonnais in het zuiden.

In 1790 verdween het en werd het opgedeeld in departementen: l’Yonne, Côte-d’Or, Nevers en Saône-et-Loire. Belangrijke steden zijn Dijon, Chalon-sur-Saône, Nevers, Auxerre, Mâcon, Beaune. Wij gaan dus naar de Côte-d’Or waar het parc du Morvan zich begeeft. We hebben besloten om de afstand van 260 kilometer niet over de snelweg te gaan doen, maar alleen maar binnendoor slenteren door de binnenlanden. Dit was een erg goede beslissing is nu gebleken. Wat een prachtige rit hebben wij vandaag gemaakt. We reden door een zeer gevarieerd landschap van akkerbouw, bossen, veeteelt bedrijven en door veel fraaie dorpen, met daar tussendoor ook nog een paar lelijke dorpjes.

PHOTO-2018-06-25-21-39-55 (1)PHOTO-2018-06-25-21-39-54

Slingerend door de heuvels met mooie vergezichten en het deed ons wel denken aan de landbouwgebieden in Amerika. Dit moet de graanschuur van Frankrijk zijn, wat een graan-, mais- en zonnebloemvelden. Jammer genoeg zijn de zonnebloemen nog niet in bloei, wat dan toch een andere dimensie geeft.

PHOTO-2018-06-25-21-39-42PHOTO-2018-06-25-21-39-46PHOTO-2018-06-25-21-39-54 (2)PHOTO-2018-06-25-21-39-55

PHOTO-2018-06-25-21-39-48

De reis verliep erg voorspoedig en op ongeveer 125 kilometer van onze bestemming, vonden we een grote InterMarche Supermarkt. We besluiten om daar te stoppen zodat Miriam de boodschappen kon doen en ik met Joep even kon wandelen. De komende dagen willen we graag bij de camper blijven en lekker in chill stand, aangezien het 30 graden gaat worden op onze camping. We gaan zeker nog een paar dagen fietsen hier, maar we eten voor de camper als we in de middag thuis komen. We weten inmiddels dat ook in dit dorp waar we verblijven niet veel vertier is in de zin van leuke terrasjes, restaurants en winkels. Leuk dorpje, maar klein en stil dus.

Na de boodschappen klaar voor het laatste stuk en ook dit traject was erg mooi te noemen. Wat ons vooral opvalt is het weinige verkeer. We zijn de gehele dag onderweg nog geen 50-60 auto’s tegen gekomen. We dachten dat het noorden van Schotland stil was, maar deze regio valt daarmee te vergelijken. Aangekomen op de camping werden we allerhartelijkst ontvangen door het nederlandse echtpaar wat de camping runt. De camping is wederom een Nederlandse enclave, niet dat daar wat mis mee is, maar een meer gemeleerd gezelschap was wenselijk geweest.

Om onze plek te verkrijgen was nog wel even een dingetje; we kregen 3 optie plekken mee en deze mochten we eerst wel even bekijken voordat we besloten welke we namen. Aangekomen op de plekken, bleek dat 2 daarvan gewoon bewoond waren en dat er dus nog maar 1 plekje vrij was. Paniek in de tent! Hele discussie bij het management van de camping, maar het kwam erop neer dat 1 familie gewoon ergens was gaan staan en niet had doorgegeven welke plek en de ander had vergeten de plek te noteren in het planningsysteem. Ja, dan krijg je chaos. Maakt ons niet uit. De plek die we hebben is prima en direct aan de rivier Arroux.

PHOTO-2018-06-25-21-39-55 (2)

Wij gaan hier de komende 3 a 4 dagen lekker vegeteren en onze boeken doorlezen. Morgen misschien nog een fietstochtje of een wandeling door het dorp. De komende dagen wordt het hier ruim 30 graden, dus rustig aan doen lijkt mij het verstandigst. Het dekbed hebben wij uit de overtrek gehaald en slapen vannacht alleen onder de lakens…Welterusten!

24 juni 2018: Louvemont (F): E-bike debuut en aangenaam herstellen

/ martin&miriam

Afgelopen nacht heerlijk geslapen allebei en ook onze Joep was flink aan het uitslapen, dus een hele relaxte aanvang van deze memorabele dag. We gaan namelijk voor het eerst fietsen met onze e-bikes. We hebben 20 jaar niet gefietst, maar dan beginnen we met fietsen in een gebied waar menig berg-/klimgeit nog wil bezien of hij op een berghelling wil grazen. Wij gaan daar dus voor het eerst fietsen. De moed zakt niet in mijn schoenen, maar toen Miriam en ik een discussie hielden hoe ver we gingen fietsen en Miriam stellig opperde 50 kilometer! Toen zakte er wel iets bij mij: moed, zelfvertrouwen en zin! Het enige wat steeg was mijn bloeddruk…Maar goed; we besloten om een lus te gaan rijden van en naar onze camping, met een afstand van ongeveer 25-30 kilometer. We wilden nog wel langs de Lac du Der in ieder geval.

Maar voordat we gingen fietsen eerst even op onze mooie plek ontbijten, koffie, jus ‘d orange en broodjes om voldoende energie te verkrijgen voor deze tocht der tochten. Na het ontbijt nog even onze fietsen prepareren door middel van accu’s erin, Hondenmand monteren, fietstassen erop, stuurtassen erop en navigatiesteun op het stuur monteren. Dat was weer een klote klus omdat ik de boutjes dolgedraaid had en dus ook meteen vastgezet, kon ik de steun niet meer wijzigen. Bleek dat ik het scherm niet kon aflezen, maar wel bijna de achterkant van de navigatie kon lezen, EU keurnummers enzo….jaaaa, handig is niet echt mijn kernkwaliteit. Uiteindelijk was het dan zover, we gingen op pad. Eerst de camping afrijden en dan rechts af….oh nee….na 100 meter zei de GPS dat we andere kant op moesten, dus weer draaien. Vervolgens begint Joep zich ook al ernstig te bemoeien met de discussie en lijkt niet in zijn hum achter in zijn mandje, daardoor Miriam ook niet en dan uiteindelijk ik ook niet. Moeizaam begin, maar we herstelden ons prima. We fietsten door prachtige landerijen en kwamen door hele kleine dorpjes, zonder enige activiteiten of tekenen van leven. We passeerden Voillecomte,Pont Varin, Frampas, Braucourt, Lac du Der en weer terug naar Louvemont. Bij Lac du Der spraken we nog met een paar engelse vrienden die speciaal voor dit meer hier naartoe waren gekomen omdat je daar zo prachtig kunt vissen. Leuke gasten uit Southampton! Lac du Der is het grootste aangelegde meer in West Europa en staat bekend om zijn enorme karper-populatie. Daarom dus hier veel vissers te vinden. Ook reguleert dit meer de waterstand van de Marne en indirect van de Seine. Om het meer ligt een aangelegd fietspad, maar alleen deze tocht is al 50 kilometer lang.

Miriam was echter helemaal ontketend op haar e-bike en ging duidelijk voor de bolletjestrui. Met een tempo van ruim 28-30 kilometer per uur had ze de zwaarste versnelling en 3e ondersteuning aan staan en ik dacht nog; die komt haar zelf nog wel tegen… Het leek wel op een demarrage, ik moest in de achtervolging! Na verloop van tijd kom ik een bocht om zeilen en ik zie wat over de weg heen slepen. Was Miriam haar tong…!!! Het licht ging uit bij haar en vanaf dat moment zijn we rustiger gaan rijden en ook meer gaan spelen met de versnellingen en ondersteuningen die de e-bike biedt. Ook begon bij ons ook wat zadelpijn op te spelen en riepen we nog dat we als eerste op onze nieuwe fietsen goede zadels gaan kopen. Miriam een gelzadel en ik een Chesterfield.

Maar in alle eerlijkheid moeten we zeggen dat we het heerlijk vonden om te rijden. Het was soms pittig, maar ging echt prima allemaal. Vooral onze conditie was goed te noemen. Zelfs ik was na 30 kilometer niet bezweet en stapte tintelfris van onze fietsen na aankomst bij onze camper.

PHOTO-2018-06-25-21-37-41 (1)

In deze regio kun je prachtig fietsen en ook erg mooie fietspaden aangelegd dwars door de natuur, terwijl je er niet veel fietsers tegenkomt. De regio is niet toeristisch en dat maakt het ook wel erg leuk. Het echte Frankrijk!

Na terugkomst van onze fietstocht maar meteen ons beloond met een koel biertje en lekker wijntje, toastjes erbij en de rest van de dag heerlijk zitten lezen en voor de camper gezellig met elkaar zitten keuvelen. Aangezien de hele camping wist van onze maiden-rit, kwamen ze vragen hoe het bevallen was en of we meer gingen fietsen. Absoluut was ons antwoord.

Tot slot kwamen we ook nog even aan de praat met een nieuw Nederlands echtpaar op de camping. We spraken over van alles maar uiteindelijk kwam ook het feit dat wij uit Lelystad kwamen en zij uit Veghel. Allebei zeiden we dat we dan dezelfde burgemeester als bindmiddel hadden. Zij missen haar en wij kunnen haar inmiddels niet meer missen in het Lelystadse: Ina Adema! We moesten boffen met haar, zei de familie Henk Mauriks uit Veghel, van ’t Gilde aldaar.

Morgen breken we ons kamp op en gaan richting de Morvan, het nationale natuurpark. We hebben vandaag daar een camping geboekt voor de komende dagen. We houden jullie op de hoogte!

22 + 23 juni 2018: Chaam (NL) – Louvemont, Champagne-Ardennes (F)

/ martin&miriam / 6 reacties

Vrijdag moest Miriam nog een drukke dag werken in haar kapsalon en ik kon na de middag mijn werk staken om alle laatste taken te volbrengen voordat we met onze camper op vakantie mochten. De afgelopen avonden hadden we al onze kleding en allerlei andere zaken al in de camper geladen, zodat vrijdagmiddag alleen nog maar even de boodschappen voor de eerste dagen gedaan moesten worden en deze in koelkast laden. Ook nog even langs onze geliefde traiteur om de avondmaaltijd voor vrijdagavond te halen. We willen namelijk meteen na het werk wegrijden en ergens in Brabant of Belgie overnachten. Op het moment dat we de deur achter ons dicht slaan en in onze camper stappen is het een knop om en in vakantie-stemming. Aankomen in avond op camping en dan nog koken, dat zien we niet zitten, dus de supermalse spare ribs, ovenaardappelen en gemengde groenten van de traiteur in onze hete-lucht oven stoppen en binnen een half uur zitten we aan een heerlijke maaltijd met een biertje en wijntje erbij vanzelfsprekend. Ook nog even het water in de tank geladen en de e-bikes voor het eerst achterop de camper geladen en bevestigd. Alles is de eerste keer met deze fietsen, dus wel geconcentreerd de fietsen vastzetten met de Fiamma fietsbeugels en op de fietsrails op ons scooterrek. Vier keer alles gecheckt en als akkoord bevonden. Je moet er niet aan denken dat zo’n fiets eraf valt en door de voorruit van een achterligger dendert.

Miriam was perfect op schema klaar met haar werk en dus iets na vieren stapten we in om te gaan stoppen in Chaam, Brabant. We hoopten dan om 17.30 uur op het natuurkampeerterrein camping ’t Beekdal in Chaam aan te komen, maar dat was dus niet het geval. Vanaf Utrecht tot aan Breda alleen maar in files gestaan en schoot het dus maar niet op. Uiteindelijk kwamen we omstreeks 19.00 uur aan, maar het arriveren bij onze camping was een aangename verrassing! Via smalle begroeide steeg kwamen we de camping binnenrijden en direct was het gevoel goed; mooi gemaaid veld, zeer ruime plekken met veel privacy, genoeg elektra voorhanden, mooie uitzichten en paardenweide vlak voor je neus. Ook de overige faciliteiten zoals de vuurplaats, sanitairgebouw, wasplaatsen en huiskamer voor slecht weer was kei-gezellig zoals ze hier in het brabantse land zeggen. We hebben in alle rust de camper in gereedheid gebracht en ook onze Joep was vanaf het moment dat hij thuis in de camper stapte, totdat hij los kon op het veld niet te houden. Geweldig om te zien hoe hij al weet wat weggaan met de camper inhoudt voor hem. Veel buiten in de natuur en 100% quality-time met zijn baasjes. We genieten echt van het gedartel met hem.

IMG_1499

Na het avondeten even een lekkere wandeling gemaakt door de brabantse landerijen en teruggekomen op camping zwaait er ineens een schuifdeur van een buscamper op en met de gil: “heey, kennen wij jullie niet??” Bleek het om de zus van een vriendin van mijn zus te zijn die we enige weken geleden in Afferden ook tegenkwamen op de camping. Bizar, maar wel erg leuk om mee te maken. Even een praatje gemaakt, maar bij ons was het licht inmiddels uit gegaan en zijn we vroeg onder de wol gegaan. Joep was de eerste die op bed lag en sliep! Wij vlak daarna ook in diepe coma geraakt.

De volgende ochtend heerlijk gedoucht en rustig aan de camper weer klaar voor vertrek gemaakt voor de tweede etappe van deze vakantie. We gaan naar de Champagne-Ardennen in Frankrijk om daar een paar dagen te vertoeven op Camping Le Domaine du Buisson in Louvemont. Miriam had deze camping gevonden om de website van kleine fraaie charme campings in Frankrijk. Maar eerst moeten we er nog even komen. Wel, dat viel een beetje tegen vandaag met rijden. Het was beredruk op de weg en de GPS stuurde ons veel over provinciale wegen en kleinere snelwegen (tolwegen vermijden hadden wij het kastje opgedragen, dus dat klopte!). We reden door heel veel kleine dorpen en middelgrote steden en het schoot maar niet op. Het ergste was wel dat belgische wegennet. Tjonge, tjonge, was zijn de wegen in Belgie slecht. Het was soms niet te doen en de kop en schotels, pannen, bekers kletterden uit de kastjes. Joep kon er niet door slapen en was er helemaal klaar mee. Eerlijk gezegd waren wij nog nooit zo binnendoor door dit gedeelte door Belgie gereden en al helemaal niet richting de Champagne streek. Miriam en ik houden er totaal niet van, van dit overgewaardeerde drankje, maar rijdend door het gebied vonden we het wel mooi. Erg dun bevolkt, veel vergezichten van glooiende landbouwgronden, kleine dorpjes en hele rustige wegen.

Uiteindelijk schoot het redelijk op, alhoewel ik mij had verkeken op de tijdsduur van deze etappe. Ruim 400 kilometer gereden, maar er wel ruim 6 uur over doen. De aankomst op de camping was prima geregeld. De eigenaresse stond ons al op te wachten en direct na inchecken konden we naar onze plek rijden. Helemaal achteraan, aan een heerlijk kabbelend beekje waar ook een paar bever-achtige dieren zwemmen, komt het al direct erg idyllisch over. Overkant beekje is akkerbouw-land, dus de uitkijk is ook rustgevend. Prima plek voor de komende dagen.

c0075b6b-fb83-46db-a8d2-886a80c2f4ffb41ca5e3-75f1-415e-8fb0-d5f8334d34bd

Het is nog maar onze eerste volledige dag en daarom besluiten we maar om het restant van de middag te gebruiken om alles goed rondom de camper op te bouwen. Het schapennet voor Joep  even plaatsen, de luifel even goed uitzetten, de tuinstoelen en tafel plaatsen, het ligbed in de zon zetten om vervolgens ook onze e-bikes klaar te maken voor de eerste toch in het buitenland met deze fietsen. Allebei in geen 20 jaar gefietst, maar als je onze uitrusting ziet, dan denk je dat we minstens 2x de Himalaya over hebben gefietst! Rieten mand voor Joep, fietstassen achterop op andere fiets, stuurtassen voor kleine spullen, de boordcomputer van de fietsen en tot slot de houder voor de fietsnavigatie die als het goed is mooie ritjes laat maken door dit fraaie gebied. De ambitie’s van Miriam voor morgen zijn nogal suicidaal ben ik bang. Ze wil meteen met een route beginnen die om een paar meren heen gaan. Echter; deze route is ruim 55 km lang. Bij de afwas na het eten, probeer ik het uit mijn hoofd te krijgen, want met zadelpijn de laatste 30 kilometer rijden, lijkt niet echt fijn. Mijn voorstel zou zijn om te beginnen met een route van ongeveer 25 kilometer, maar ben bang dat ik gewoon moet volgen.

De avond is zwoel te noemen op het moment dat ik dit blog schrijf. Wat anders als de dag van gisteren in Lelystad. Heerlijk!! In korte broek buiten zitten tot in de avond, borreltje erbij, wandelen met Joep en straks weer naar bed. We gaan het ziet morgen; waar komen we met de fiets terecht en hoe verloopt ons de rit. We laten het weten, maar nu eerst even gezellig borrelen…

512baf96-cc14-4196-a5d4-90b032ab1944

France Passion & Campe dans mon jardin

/ martin&miriam

Zoals bij zoveel camperaars bestaan de wintermaanden uit plannen maken en voorbereidingen treffen voor het nieuwe camperseizoen. Daarin verschillen wij niet van anderen. Enerzijds missen we het gebruik van de camper in de wintermaanden, anderzijds is het ook geweldig om weer samen plannen te maken voor het nieuwe jaar. We hebben gisteren even weer aan onze camper kunnen ruiken, toen we de camper opgehaald hadden in Ede, bij de mannen van Smits Campertechniek BV . Dit bedrijf is verantwoordelijk voor de rubriek “Goed gebruikt” in het NKC magazine Kampeerauto, waarin zij steeds een gebruikte camper helemaal keuren en inzichtelijk maken welke gebreken er zijn en opgelost dienen te worden. Wij hebben met onze Lambortinki een dergelijke keuring ondervonden en alle geadviseerde reparaties laten uitvoeren. Onze Eura Mobil Integra 680 SB staat er weer top bij!

Dat vraagt dus om plannen maken om er weer mee op pad te gaan. De vakantie in juni is al gepland en geboekt. Dan gaan we naar het Verenigd Koninkrijk, maar of het Schotland, Engeland of Wales gaat worden, dat zien we nog wel. Dan blijft er voor ons nog een vakantie over in September om te plannen. De afgelopen weken zijn we ons wat gaan verdiepen in Frankrijk en dan met name andere plekken dan dat we al gedaan hebben in het verleden. Op zoek naar mooie bestemmingen, kwamen we opeens een tweetal websites tegen. De eerste website was France Passion (www.france-passion.com). Van deze organisatie moet je lid worden (29 euro per jaar), zodat je gratis kunt overnachten met je camper bij hoofdzakelijk agrarische bedrijven. Wijnboeren, kaasmakers, geitenhoeders, olijfboomgaarden, melkbedrijven en graanbedrijven zijn gastheer voor 1 nacht en bij hun mag je dus gratis op het terrein overnachten. Veelal zijn er mooie camperplaatsen gecreeerd, midden in de natuur en veelal buitenaf gelegen in landelijke gebieden in Frankrijk. Vooral de wijnboeren en kaasbedrijven hebben onze volledige aandacht bij het maken van een route door Frankrijk. Je kunt dus elke nacht bij een andere boerenbedrijf gaan staan; er zijn er duizenden! Wel zijn er een paar spelregels waarmee je rekening moet houden. Zo moet je zelfvoorzienend zijn met je camper. Zowel water laden, water lozen en toilet ledigen mag je daar niet doen. Ook moet je eigen elektriciteit bij je hebben. Soms zijn er bedrijven die wel in elektra voorzien, maar je kan er geen rekening mee houden. Ook is het zo dat je maar 1 nacht per boer mag blijven overnachten en wordt het zeer gewaardeerd als je interesse toont in zijn/haar boerenbedrijf en bij voorkeur ook nog iets koopt van de producten die zij maken. Is geen verplichting, maar wordt wel gewaardeerd.

Schermafbeelding 2018-01-14 om 10.40.15

Aangezien wij met onze camper voorzien zijn van alle gemakken en ook nog een scooter achterop hebben staan, vinden wij afgelegen staan bij een boer juist erg leuk. Lekker toeren door de prachtige gebieden en kleine dorpjes bezoeken waar nagenoeg geen toerisme is. Dus we gaan zeker gebruik maken van deze organisatie in september. We zijn inmiddels lid geworden en gaan ons dan verder verdiepen in welke route en welke boeren we gaan bezoeken.

Ook zullen er mogelijk momenten zijn dat we niet bij een boer kunnen staan, want het gaat meestal maar om 1 of 2 plaatsen die beschikbaar zijn per boer. Pech hebben is dus ook een optie! Daarom ook maar gezocht naar een alternatief en deze hebben we gevonden in de website van Campe dans mon Jardin (www.campedansmonjardin.com). Kamperen in mijn tuin is de letterlijk vertaling. Mensen met grote tuinen, veelal ook in buitengebieden, hebben een plek in de tuin ingericht voor een kampeermiddel. Hiervoor wordt wel een kleine vergoeding gevraagd, maar meestal heb je wel faciliteiten om water te vullen, elektra te ontvangen. We hebben op de website gekeken en zien daarop echt mooie plekken staan. Ook soms zie je plekken waar je nog niet dood gevonden wilt worden, maar keuze genoeg om er iets moois tussen te vinden.

Schermafbeelding 2018-01-14 om 10.43.59

We hebben ons voorgenomen om met deze beide websites de vakantie in September te vullen en op basis van de route die we willen gaan rijden, mooie adressen te gaan (be)zoeken. En vinden we het niks, nou….dan gaan we gewoon een nachtje op een commerciele camping staan. Al is het alleen maar om het toilet te ledigen, water af te storten en nieuw water te pakken om vervolgens weer 3 a 4 nachten bij een boer te staan.

Het wordt weer eens iets totaal anders, maar we hebben er zin in! Tot september valt er echter nog genoeg om naar uit te zien om weekenden erop uit te trekken. Laat het voorjaar maar komen!!

Woensdag 7 juni 2017: Riquewihr, mooiste dorp in de Elsas, Frankrijk

/ martin&miriam / 2 reacties

Gisteren, 6 juni, was voor ons een reisdag om richting de Elsas te rijden. De weersberichten zien er voor de komende dagen daar het beste uit en nadat we bij de camping in Bad Ems hadden betaald, konden we op pad richting het zuiden van Duitsland en dan afbuigen naar Strassbourg om vervolgens de Elsas en de Vogezen in te rijden. Onderweg behoorlijk regen gehad, maar dat kon ons niets schelen. Als we maar mooi weer hebben als we op de plaats van bestemming zijn.

We hadden via de ASCI app en de Campercontact app een camping gevonden waar we onze zinnen op hadden gezet. Het mooie dorpje Riquewihr aan route de vin d’ Alsace. Redelijk eenvoudig konden we de camping vinden, maar bij aankomst bleek dat deze campingeigenaren ook een siesta houden. Van 12.00 uur tot en met 14.30 uur rusten ze. Niet meer van deze tijd en zeker niet in deze regio, was de repliek van de wachtende kampeerders voor de poort, die dus nu nog even ruim een half uur moesten wachten voordat we konden inchecken. Wel konden we op de camping lopen om alvast een mooie plek uit te zoeken. Miriam wil het liefst een plekje vinden waar we de ochtend- en avondzon kunnen pakken. Al lopende over de camping kom je al snel aan de praat met mensen en wat ons opvalt is dat het nagenoeg allemaal pensionada’s zijn. We drukken de gemiddelde leeftijd behoorlijk….

Als er iets is waar we elke keer weer moe van worden is het wel dat voordringen van de ogenschijnlijk “nette” medemens. We staan met onze auto’s, caravans en campers op volgorde van aankomst voor de poort, maar om bij het kantoor in te checken proberen mensen die het laatst aangekomen zijn, als eerste in te checken. Zielig gedoe, van sorry dat ik het zeg, weer oudere mensen. Altijd maar klagen over de jeugd, maar zelf gewoon schijt aan anderen hebben. Nou… de personen werden subtiel, maar duidelijk uitgelegd dat het zo niet werkt en gewoon achteraan aansluiten. Wij hadden een prima plek uitgezocht en nadat we heel snel ingecheckt waren, konden we meteen ons gevaarte op de plek zetten. In ons enthousiasme wilden we meteen ook onze luifel, inclusief stormbanden, opzetten om zodoende lekker onder de kap te kunnen zitten, ondanks de straffe wind. Nadat we alles op orde hadden, vroeg Miriam aan mij of ik even wat boodschappen wilde gaan halen in het dorpje net naast de camping, maar niet Riquewihr. Mir voelde haar niet zo lekker en wilde graag thuis blijven. Geen probleem. We hadden gezien dat er ergens een winkeltje was via Google Maps, dus ik regelde het wel even…. Nou, dat heeft dat dorpje geweten. Gedurende een half uur lang hebben ze een koddige dikkerd met pothelm en zonnebril op, o-benen onder een korte broek als een musquito door het dorp zien rijden met een heftig ronddraaiende helm die aan alle kanten op zoek was naar voedsel. Mensen die mij kennen hebben wel beeld bij hoe belangrijk ik voedsel vind….Niets te vinden en dus maar dorpje verder gaan kijken en daar inderdaad een winkeltje gevonden die nog wat groente en fruit had liggen voor de maaltijd van de avond. Na ruim een uur missie volbracht en weer terug naar camping. Daar aangekomen zie ik Mir zitten voor de camper, maar de luifel weer ingeklapt. Het waaide zo hard dat het best de term storm mocht dragen. Het was niet uit te houden buiten, dus wij naar binnen en vervolgens daar lekker gezellig gegeten en gedronken en knus aan tafel een boek gelezen. Niks zeggen tegen elkaar en het toch gezellig hebben!

Aangezien Miriam zich niet lekker voelde, zijn we erg vroeg naar bed gegaan en om 21.00 uur ging lettterlijk bij beiden het licht uit. Geslapen tot de volgende ochtend 8.30 uur aan 1 stuk door. Volgens mij hebben wij een wonderbed, want we liggen elke nacht in een coma. Thuis hebben we een super de luxe bed en slapen we niet altijd lekker, maar in dit poppenhuisbedje snorren we er lustig op los.

Na het ontbijt van vanmorgen, kleden wij ons rustig aan en pakken we de scooter voor een lange rit. We hebben onze navigatie gezet op “Verras me” en deze maakt dus een eigen mooie route. Geweldige rit gemaakt en meteen na aanvang van de rit worden we al naar ons dorp Riquewihr gestuurd, langs prachtige wijnranken en maisvelden.

Riquewihr is één van de prachtige dorpen die als een parelketting langs de ‘route de vin d’Alsace’ liggen. Riquewihr is daar ongetwijfeld één van de mooiste van. Het dorp ligt fantastisch tussen de wijngaarden, heeft prachtige straatjes en pleintjes met vakwerkhuizen en wordt voor een groot deel omringt door verdedigingsmuren. Of eigenlijk de stadsmuren, want Riquewihr is officieel een stad, omdat het in 1320 stadsrechten kreeg.

Het dorp ligt tegen de bergen van de Vogezen aan en loopt een beetje omhoog. De rue Charles de Gaulle, de hoofdstraat, loopt tegen de berg op tot de toegangspoort, de Dolder. De toegangspoort is gebouwd in de dertiende eeuw en vervolgens de eeuw daarop flink verbouwd.

De toren in het dorp is een bijzonder bouwsel. Hij is redelijk hoog en is gebouwd bovenop de stadspoort. Hierdoor lijkt de Dolder op poten te staan. Bijzonder is het vakwerk dat in de toren is verwerkt.

Vakwerk kom je wel vaker tegen in Europa, maar het vakwerk in de Elzas heeft een bijzonder verhaal. Opvallend is dat er verschillende kleuren worden gebruikt en dat had vroeger een betekenis. Aan de kleur van het vakwerk kan je het beroep of de religieuze voorkeur van de bewoners aflezen. Zo was een viswinkel blauw, had een bakker geel vakwerk en maakte protestanten hun huis rood.

C360_2017-06-07-12-15-21-032

C360_2017-06-07-12-06-25-406

C360_2017-06-07-12-07-33-197

C360_2017-06-07-12-12-29-495

Na het bezoek aan dit dorp, worden we door onze navigatie nog langs prachtige wijnboerderijen, dorpjes zoals Ingersheim, Wintzenheim, Ammerschwihr, Bennwihr en nog een paar kleine gehuchten geleidt. De dorpjes daar hebben allemaal wel hun best gedaan om de sfeer van Riquewihr te benaderen, dus best leuke regio om daar doorheen te rijden. Ook kwamen we nog door Colmar.

C360_2016-06-26-15-52-43-072

Aangezien we daar vorig jaar nog waren geweest, hebben we daar alleen even geluncht bij De Stam. De bediening zou je met een stam willen slaan, want wat een secreet was dit en in een horrorfilm zou ze zo mee kunnen….met gierende banden vertrokken uit Colmar en toen de heuvels in rondom de Elsas. We hebben ons snorscootertje qua snelheid weer terug naar de 25 km per uur gebracht, dus het schiet heuvel op niet echt op. Mij kan ie wel hebben, maar als Miriam achterop zit dan heeft ie er moeite mee. Soms tegen bijna omvallen aan, bleef het scootertje nog maar 10 kilometer per uur rijden, maar jongens wat hebben wij een prachtige rit achter de rug.

C360_2017-06-07-12-53-37-273

C360_2017-06-07-12-48-55-103

Toen we vlak bij onze camping terugkwamen, besloten we om nog even bij een wijngroothandel nog wat wijn in te slaan en toen terug naar camping. Daar aangekomen was er nogal wat commotie: politie, brandweer kwamen aan om bij een caravan poolshoogte te nemen, aangezien de auto niet van plaats was afgeweest en men de persoon in kwestie al even niet meer gezien hadden. Bij het open maken van de caravan bleek de man in de badkamer van de caravan te zijn overleden. Zijn hondje maakte het nog goed en was ook blij dat de deur open ging. Het bleek te gaan om een deense meneer van 65 jaar oud. Om de stemming er toch maar in te houden kwam er daarna een levendige app-conversatie tussen broers en zussen op gang die toch maar weer tot lachen deed bewegen. Woordgrappen weliswaar, maar relativerend toch leuk: “Hij was gevallen in de badkamer, hij stond nog rechtop”. En zo kwamen ook nog een paar caravanmerken ter sprake in deze woordgrappen, maar ik zal ze jullie besparen. En bij ter perse gaan van dit blog, was de familie van de overledene nog niet ingelicht. Dus: mondje dicht allemaal nog even!

Daarna nog meer commotie, maar dan in onze KNAB Bank app….Ik had vanmiddag met scooter getankt bij Total Tankstation en de tank volgegooid voor het astronomische bedrag van € 5,73. We keken net naar onze bank app en daar was € 129,00 afgeschreven. Balen, want ik had ook geen bonnetje ontvangen toen ik getankt had en buiten via cardterminal betaald had. Hoe maak je dit nu duidelijk? Ik mij maar weer omkleden en weer terug naar tankstation en mijn verhaal gedaan. De pompbediende herkende mij nog en wist dat ik buiten betaald had. Ook begreep hij dat er niet voor € 129,00 aan benzine in gaat. Het bleek om een standaard procedure te gaan omdat ik buitenlandse kaart heb. De transactie wordt binnen 3 a 4 dagen gecorrigeerd, zei de beste man van Total. We houden het in de gaten en zijn nu samen in de camper begonnen aan de avond en sluiten de buitendeur, aangezien het nog wel wat aan de kille kant is. Morgen willen we weer een rit maken, maar dan richting Kayersberg. Moet ook heel mooi zijn, dus we gaan ervoor!

Zaterdag 3 juni 2017: Marrakech (Marokko) – Bad Ems (Duitsland)

/ martin&miriam / 2 reacties

De kop van dit artikel zal bij dees of geen vraagtekens oproepen, want het is niet een voor de hand liggend traject wat je op 1 dag doet met een camper. Klopt!

Afgelopen nacht zijn we omstreeks 03.30 uur thuis gekomen van een fantastische week in Marrakech in Marokko. Samen met mijn schoonouders, schoonfamilie (ouders, zussen, zwager en hun kinderen van Miriam haar zijde) hebben we ter ere van hun 50 jarig huwelijk deze vakantie aangeboden gekregen. Het was een fantastische week in een mooie stad, mooi land en hun mooie, vriendelijke en hardwerkende bewoners. We waren er in de ramadan, maar hierdoor was het dagelijkse leven voor de toeristen niet beinvloedt. Ook realiseren we ons dat het 9 dagen op vakantie gaan met familie en het zo leuk hebben met elkaar, uniek is te noemen! We hebben gelachen, gehuild, gewandeld, gewinkeld, gegeten en gedronken en zouden zo weer hier naar toe willen. De sfeer van deze stad, de gebouwen, hun geloofsovertuiging, geeft zoveel indruk op ons gemaakt. Werkelijk fantastisch!! Marrakech is echt een aanrader, voor iedereen!!

Ondanks dat we in een totaal andere wereld begaven, met ander gewoonten, andere opvattingen, ander soort gebouwen, etc., hebben we ons heerlijk op ons gemak gevoeld en dus nergens onveilige situaties meegemaakt. Was een topweek!!

Maar goed; vannacht dus om 03.30 uur thuis gekomen en toen heeft Miriam nog even de was gedaan en gedroogd, omdat wij van plan waren om vanmorgen omstreeks 12.00 uur op pad te gaan met onze Lambortinki. Door de onrust en het niet direct in slaap kunnen komen, sliepen we pas omstreeks 5 uur en werden we wakker om 8 uur vanmorgen. Afgesproken was dat ik direct na het ontwaken meteen  de benodigde boodschappen zou doen en Miriam de camper klaar zou maken mbt de kleren erin leggen, de boekjes en magazines, beddengoed en nog even wat kleine zaakjes om af te handelen. Om 9 uur was ik in onze plaatselijke hofleverancier qua levensbenodigdheden en haalde daar onze basispakket qua culinaire hoogstandjes in de camper. Na thuiskomst heeft Miriam de koelkast ingeladen en de binnenkant van de camper opgeruimd en was ik buiten bezig om de scooter op het rek te monteren, water te laden en de WC bedrijfsklaar te maken.

Voor op schema, konden we uiteindelijk om precies 11 uur onze reis aanvangen. We wisten nog niet precies waar we heen wilden, maar in de regio Koblenz zouden we onze eerste stop maken om de eerste dagen van deze 2e week van onze vakantie door te brengen. Daarna kijken we wel waar we terecht komen, want de weersverwachtingen veranderen met de minuut. De Elsas en Vogezen moeten tot de mogelijkheden behoren, maar gezien de vermoeidheid van de afgelopen dagen, besluiten we eerst een paar dagen te vegeteren op een camping, om lekker te slapen, magazines te lezen en een beetje rond te rijden. Vooraf had ik nog een paar campings opgezocht op de ICSI app en op basis van deze informatie zijn we maar bij onze eerste voorkeur aangekomen, einde van de middag. Tjonge wat viel dat tegen! De dame van de receptie reed ons voor op een fiets om ons naar onze plek te rijden. Helemaal achter op de camping was nog een plek vrij en hier konden we nog staan. Het uitzicht? Een oud verroest handbal-doeltje, stapels oude stenen en andere bouwtroep. Om ons heen een aantal tenten die verraden wat voor types daarin aan het kamperen waren; kratten bier, BBQ’s en een hoop troep rondom te tenten. Zag er niet naar uit dat we daar tot rust zouden komen. Iets wat we eigenlijk nooit eerder gedaan hadden, deden we toch. We bedankten voor de eer en vroegen of we verder mochten kijken. De dame van de receptie begreep het wonderwel erg goed. Ze stond er dus ook niet echt achter om deze plek voor geld te verpachten…

Na nog een paar campings te hebben bekeken, kwamen we uit op Campingplatz Bad Ems. Een redelijk vervallen camping, maar met een zeer vriendelijke eigenaar. Deze had nog plek en zorgde ervoor dat we snel stroom kregen, de bestelling voor verse broodjes in orde makend en een gezellig praatje. Nadat we de plek hadden ingericht met onze camper, besloten we even een borreltje en hapje te maken. Toen ging het licht uit!

We moesten nog wel wat eten, maar geen van beide had de puf om wat te maken. Oplossing lag op 2,5 kilometer. Een goed restaurant waar we buiten konden eten. Met onze scooter op pad en onderweg bleek dat Bad Ems een erg leuk stadje was met mooie panden. Viel ons niets tegen.

C360_2017-06-03-19-05-54-551C360_2017-06-03-16-03-30-576

Heerlijk gegeten en net op het moment dat we onze scooter pakten, brak een enorm onweer los, met veel regenval. Oeps… de daken van onze camper staan nog open. Wordt op een nat matras slapen was onze angst. Nou…dat bleek erg mee te vallen en toen we ook nog een afzakkertje buiten hadden genomen, kwam de regen weer met bakken uit de hemel vallen. We zijn maar naar binnen gegaan en zitten nu dus binnen dit blog te schrijven en Miriam zoekt wat foto’s uit, ter ondersteuning van dit artikel. Morgen doen we niet veel, maar bij onze volgende locatie melden we ons weer en zullen onze ervaringen in die regio met jullie delen. Alleen waar dit zal zijn, weten we nog niet. Fijne pinksterdagen iedereen en maak er wat moois van!