Wat een nacht hebben wij achter de rug. In verschillende opzichten. Allereerst het weer was vannacht om bang van te worden. Stortregens op het dak en dat de hele nacht door! En als je dan in het dorp Blankenheim verblijft, wat in 2021 compleet was weggespoeld door enorme regenbuien, dan ben je wel alert over hoe je de camperplaats de volgende ochtend gaat aantreffen. Nou viel dat uiteindelijk wel mee. Een hoop plassen rondom de camper en het park. Het andere dat we achter de rug hebben is een totaal comateuze nacht die we beiden hebben beleefd. Om 7.30 uur werden we wakker. Iets dat eigenlijk nooit gebeurt, aangezien we normaliter altijd om omstreeks 6 uur wakker zijn. Onze smartwatches geven aan dat enorm veel energie hebben, diepe slaap hebben gehad en dus meer dan klaar voor deze dag. Heerlijk eerst een warme douche in onze camper genomen. Miriam verzorgt een lekker ontbijtje wanneer ik met Joep de eerste ronde wandel met hem. We lopen over de camperplaats en ik zie waar we straks water kunnen vullen en het chemisch toilet kunnen legen. Dat doe ik na de ronde met Joep aangezien ik toch al zeiknat ben geworden.
Tijdens het ontbijtje bepalen wat we gaan doen vandaag. In alle rust ook vooral. We zijn altijd zo gehaast als we ‘s morgen wakker zijn en we hadden ons voorgenomen om eens in alle rust de dingen te doen. We hadden bij het water tappen een meevaller; de vorige camperaar had 100 liter water gekocht en maar 30 liter afgenomen. Er stond dus nog saldo op het apparaat. Ruim genoeg voor ons om de komende dagen door te komen met onze watertank. We hebben zelfs nog 40 liter voor een andere camperaar achtergelaten, aangezien we genoeg zelf hadden. Wij zijn zo goed voor deze wereld….
Afin..Wij vertrokken om 9.15 uur van onze plek en gingen vol goede moed op pad. We besluiten om de eerste 100 km over de snelweg te gaan richting Trier om vervolgens als we Frankrijk inrijden over uitsluitend de Route National te gaan rijden. Je ziet veel meer dan wanneer je over de snelweg gaat en wij vinden het doorkruisen van dorpjes altijd ook erg leuk om te doen.
Maar het liep allemaal wat anders dan gepland. Wij denken dat Frankrijk ook een soort Prinsjesdag heeft gehad. Net zoals in Nederland, komen daarna alle budgetten vrij voor het verbeteren van de infrastructuur in den lande. Nou dat hebben we geweten! We hadden vandaag meer wegomleidingen, wegopbrekingen dan rotondes! En dat wil wat zeggen in Frankrijk! Tjonge, het schoot niet echt op. Zoals Miriam zo poëtisch memoreerde: “Wat is een omleiding nou eigenlijk als je geen bestemming hebt”. Ik schiet weer vol van zoiets treffends gezegd. Maar uiteindelijk kwamen we weer op het goede punt uit en passeerden we de franse grens bij Thionville. Vandaar uit direct de snelweg af en starten met de route op secondaire wegen. We passeren hele mooie dorpen, afgewisseld met waar je nog niet dood gevonden wil worden. Via Eifel plaatsnamen Dahlem, Pirensberg, Prüm, Rittersdorf, Luxemburg een stukje in om vervolgens via Düdelange Frankrijk in te gaan. Vandaar uit via Vivenge, Hayange, Jarny, komen we halverwege de middag aan bij Ville sur Yron. Een dorpje met ongeveer 300 inwoners. Geen hoogstaand toeristisch dorpje, alhoewel ze wel Village de Fleuris zijn. Dit betekent dat zij het welzijn van dorpsbewoners, bezoekers, toeristen hoog in vaandel hebben en gastvrijheid willen uitstralen. Nou, dat is gelukt!
Toen we aankwamen op de kleine gemeentelijke camperplaats in het dorp, vlakbij het gemeentehuis, moesten wij via een QR code inchecken. Dat lukte echter niet doordat de betalingskoppeling naar onze bank niet werkte. De camperplaats is een prima plek voor een nacht. Op een verharde plek, met elektra, water tappen kan, maar lozen niet. Het inloggen via de QR code is een simpele methode, aangezien wij hem begrepen. Soms maak je echt wel methodes mee, dat je denk: waarom heb ik mijn school niet afgemaakt… Maar de betaling lukte keer op keer niet, dus wij maar bellen naar het contactnummer. We kregen de burgemeester aan de lijn (dat denken we maar, omdat in zo’n klein dorp de enige gemeente-ambtenaar meteen de burgemeester is..) en deze gaf aan dat de overnachting voor ons gratis was. Inclusief elektriciteit. Tenminste; dat is de vertaling die Miriam mij gaf met haar steenkolen Frans. Miriam stamt af van de franse familienaam Mangér, Mangér betekent “eten”, dus eigenlijk een familienaam die beter bij mij past. Maar Miriam had het goed begrepen over elke zin het woord “graduite” dat de gemeente ambtenaar uitkraamde toen de totale paniek uitbrak dat ze een niet-franse toerist aan de lijn had. ZOals ik zei; het is niet het episch centrum van toerisme. Wel toeterisme…..ze toeteren hier wat af! Maar de gratis camperplek; Dat is een meevaller van 10 euro. Topplek! Wel naast een begraafplaats, maar daar zullen we niet veel overlast van hebben vannacht.
De rest van de middag wandelen we weer over de landerijen rondom het dorp en laven we weer een lekker drankje (0.0) gezellig rondom de tafel. Miriam leest een boek in haar nieuwe e-reader en ik schrijf ons blog voor deze dag. De avond zal gewoon zo zijn als altijd; knus met alles potdicht, TV-tje kijken en beetje lezen voordat we in onze kribbe in slaap vallen.
