Lindau am Bodensee – Duitsland

16 september 20152 mei 2025 / martin&miriam

Vanmorgen vroeg inderdaad besloten om Camping Mario in Caldenazzo te gaan verlaten en door te rijden. We hebben op de navigatie gekeken en denken dat de Bodensee een leuke bestemming is voor nog 2 nachten. Het weer lijkt er nog goed te zijn en zodoende kunnen we het zomergevoel nog even verlengen voordat we weer echt huiswaarts gaan en de herfst tegemoet rijden, zoals we moeten geloven via verschillende betrouwbare bronnen.

Via de Navigatie zien we dat we om ongeveer 14.00 uur a 14.30 uur aankomen in Lindau am Bodensee. Lijkt ons een goed reisdoel en we gaan goedgemutst op pad. Eerst nog langs een grote supermarkt om de koelkast en voedselvoorraden weer aan te vullen. Binnen een uurtje waren we gepakt en gezakt weer op weg met alle lekkere dingen waar we van houden.

Toen nog even aftanken om zodoende meteen meters te kunnen maken. We kwamen erachter dat ik niet via self-service aan brandstof kon komen, aangezien de italiaanse banken van dit tankstation geen vreemde bankkaarten accepteerden. Dus door naar de pompbediende die ouderwets je auto afvult met brandstof. De krasse man was inmiddels 80 jaar oud, maar door alle corrupte italiaanse politici en de dure Europa regeling kon hij nog steeds niet met pensioen en moest ie nog steeds aan de pomp staan. Al meer hij aan het praten werd, hoe bozer hij werd. Hij verontschuldigde voor de dure brandstofprijzen en ook zijn kosten die hij in rekening moest brengen. Dat was nog even tanken anno jaren 70 uit de vorige eeuw…..een pompbediende. Hier heel normaal nog!

Het negatieve verhaal van de pompbediende ging de hele dag doorwerken op onze gebeurtenissen. Het zat ons vandaag niet mee. Niets ergs gebeurd, maar het was echt zo’n dag dat alles tegen zat en we ons gingen frustreren over een aantal zaken. Onderweg op de snelweg richting Oostenrijk liep alles nog op letterlijke rolletjes. Niets aan de hand. We volgden de borden Brennerpas en tot aan de Oostenrijkse grens ging alles lekker. Allereerst moesten we onze GO-box voor Oostenrijk weer opladen. Dit digitale boxje is gekoppeld aan jouw auto en je moet deze digitale kluis eerst vullen met saldo om je tol te betalen. Minimaal € 75,00. Dit bedrag waren we alleen al kwijt op de heenreis. Nog geen 200 kilometer gereden door dit land en al € 75,00 kwijt. Wij bij het tankstation, dat kastje opwaarderen voor weer 75 euro. Dit moest volgens ons wel voldoende zijn om Oostenrijk doorkomen. We wilden wegrijden uit de parkeerplaats langs de snelweg, toen we in een rij kwamen te staan met allemaal vrachtwagens. Deze werden gecontroleerd op asielzoekers bij de grens en zodoende stonden we een tijdje stil voordat we weer de snelweg op konden.

Na een 50 tal kilometers te hebben gereden hoorden we ineens 4 piepjes als we een tolpoortje passeerden. Normaal is het 1x piep en dat is het signaal dat de incassering van het geld prima is verlopen. Nu dus 4 piepjes. Wij opzoeken wat dat betekende en het bleek dat er geen geld meer geincasseerd kon worden van onze Go-Box. Je moet je dan melden bij het eerste tankstation om je Go-Box te laten uitlezen en je achterstallige betalingen uit te betalen. Wat bleek; de € 75,00 saldo was na 50 kilometer al op en ik moest nog eens 20,28 bijbetalen en ik moest nog de rest van Oostenrijk door (ca 70 km) en daarboven moest ik nog 130 euro opwaarderen. Reken even met mij mee: Dat is dus een doorrij-retourtje door het groene joedelahitee-Oostenrijk een totaalbedrag van ongeveer € 250,00 aan tol!! Wat betaal je dan als je met je personenauto er doorheen rijdt? Een € 10,00 biljet!! Omdat wij dus een camper hebben met een zwaarder gewicht als 3500 kg en een drie-asser betalen we zoveel. Dure hobby dat Oostenrijk! Een tegenvaller dus.

Bijgekomen van de schrik gaan we dus weer op pad en krijgen we meteen te maken met een wegomlegging en moeten we de Arlberg-pass nemen in plaats van de tunnel. Nou….dit was met ons oude bessie op 6 wielen en 110 PK geen feest kan ik jullie zeggen. De Lambortinki had het er druk mee en moest de gehele weg naar boven op de berg in zijn eerste versnelling rijden, met nogal wat toeren en zwarte rook uit de uitlaat. Ik had weinig vrienden achter mij rijden deze trip. Op een bepaald moment werden er steeds meer auto’s beperkt door ons campertje, dus ik dacht ik stop even op een passeerhaven om al die auto’s voorbij te laten. Heer en dame zoals wij zijn…

Had ik het maar niet gedaan, want de Lambortinki kon niet meer weg komen van zijn plek en veel rook, heel veel rook. Ik dacht dat de koppakking eruit lag of zo (klinkt wel technisch he zo’n technische diagnose…terwijl ik er geen bal verstand van heb!). We kwamen niet weg. Totdat er even geen auto’s meer aankwamen heb ik de camper met veel toeren in zijn eerste versnelling laten wegrijden en na een tijdje kwam ie meer en meer in beweging en kon ik zowaar nog iets versnellen. Toen na een paar bochten uiteindelijk de afdaling begon, ging het weer vanouds. Alleen hadden we het gevoel dat we de omleidingsborden hadden gemist. Toch maar gewoon deze pas blijven volgen en we zien wel! Uiteindelijk kwamen we weer op de oorspronkelijk weg uit en konden we in tempo door. Het voordeel van deze pas was wel dat ie werkelijk prachtig was om te zien. Wat een vergezichten met bergen en dorpjes en zelfs nog gletsjers gezien op een paar bergen.

Doorrijden tot Lindau duurde even wat langer dan vooraf was gepland, dus we waren al wat chagrijnig geworden aangezien we dit soort lange reisdagen niet echt als vakantie zien. Graag zijn we omstreeks 14 uur op een camping of plaats om dan in alle rust het dorpje of omgeving nog te kunnen bekijken. Dit gaat vandaag niet lukken. Toen we uiteindelijk in Lindau waren aangekomen, hadden we een camping gevonden die direct aan de Bodensee lag. Daar aangekomen bleek hij volgeboekt te zijn. Campers verdrongen zich om die camping, maar we moesten dus verder zoeken om plek te vinden. Ook de camperplaatsen waren tjokvol overal. Doorgereden naar een volgend dorp en daar op een vakantie-resort (lees: erg massaal!) te gaan staan voor een nacht. Ook hier breekt het slechte weer morgen door. Allebei zijn we gaar en bloedchagrijnig, dus we gaan maar even niet met elkaar in gesprek en geven elkaar even de tijd om bij te komen. Als Miriam dan om 16.30 uur onze lunch maakt, ziet het er niet naar uit dat we ’s avonds nog gaan eten. Wel nog even een biertje gepakt bij de Stube en toen weer terug naar ons huisje om de avond hopelijk nog gezellig af te sluiten. Morgen hopelijk een betere dag!

We hebben besloten dat we sowieso maar tot uiterlijk 14.00 uur gaan rijden en dat het niet uitmaakt hoe ver we dan zijn. Gewoon stoppen na 4 a 5 uurtjes rijden. Veel relaxter!! Gaan we doen dus! Morgen zakken we verder af vanuit zuiden naar het noorden, richting ons stenen huis.

Lago di Caldenazzo – Trentino Aldige

16 september 20152 mei 2025 / martin&miriam

De weg van San Marino naar het meer van Caldenazzo was er een om niets over te schrijven. Tenminste; de eerste paar uur over de snelweg was saai. Daarna kwamen de bergen en daarin voelen wij ons toch meer in ons element. Op het moment dat we de Tiroler Bergen zagen en we er doorheen reden, werden we weer energieker en viel er weer veel meer om ons heen te kijken. Prachtige grote kloosters en statige kerken in de zon tegen een bergwand opgebouwd, met daaronder het betreffende dorp met de verschillende kleuren huizen en daken. Daaromheen grote groene bergen en een blauwe lucht. De temperatuur was broeierig, maar voldoende zon om in onze gedachten straks aan het meer voor onze camper in de zon te liggen.

Het meer van Caldenazzo was ons bijgebleven door de verhalen van mijn broer Jos die er jaren met zijn gezin op vakantie ging. Hij zei al dat we daar eens langs moesten rijden en was ervan overtuigd dat het ons daar zou bevallen. Nou….hij heeft gelijk gehad! Dit is zeker een plek die we iedereen kunnen aanraden. Het heeft de sfeer van Tirol, het weer en het eten van Italie en allemaal kleinschaliger dan aan de echte toeristische plekken langs de bekende meren Garda en Maggiore.

Voordat we de camping gingen zoeken, wilden we nog even onze boodschappen doen in een supermarkt in Caldenazzo. Tegenvaller was dat anno 2015 nog gewoon een siesta wordt gehouden in dit dorp. Dan maar meteen naar de camping om in te checken en dan morgen maar boodschappen doen. Als alternatief zien we genoeg leuke restaurantjes om de avond door te komen. We besluiten om naar Camping Mario te gaan voor een nacht en misschien wel 2 nachten. Het ziet er erg gezellig uit allemaal en er is een mega groot zwembad en leuk terras aan het zwembad om wat te drinken. Nadat we onze Comfort Plus plek hadden gevonden en ons huis hadden gestald, meteen de routines afdraaien mbt het kwartier maken.

Direct zwemkleding aangedaan en heerlijk met Miriam gaan zwemmen in het 28 graden verwarmde bad. Heerlijke ligstoelen rondom het bad om te vegeteren, loeren en lekker te kunnen lezen. We waren nog maar net uit het water totdat we aan de praat kwamen met Koos, een driejarig ventje dat duidelijk om een praatje verlegen zat. Wat een prachtig kereltje was dit zeg. De kinderlogica werkt gewoon zo ontwapenend en aanstekelijk dat we een supergezellige middag hebben beleefd met Koos en zijn vader, die er niet tussen kwam bij al zijn verhalen. Jammer dat Koos zo introvert is, anders had ie toch wel wat meer te vertellen gehad en was hij was socialer geweest naar zijn omgeving….tsssss introvert…..echt niet!

Terug gekomen bij de camper waren onze buren, bij terugkomst van hun fietstocht ook verrast dat er een nogal grote en hoge camper pal voor hun uitzicht was gestald. Ik denk; ik breek het ijs en begin over zijn nieuwe auto die ik erg mooi vind: De nieuwe Nissan Quarsqai (ik weet bij god niet hoe je dat schrijft..). Al pratende over de auto begint hij over de Lambortinki. Ik leg hem ons verhaal uit en hij zegt; Lammertink? Lelystad? Ben jij een broer van Jos Lammertink van De Visser LPG Installaties?

Ja, zeg ik. Sterker nog; ooit was ik ook een onderdeel van de LPG de Visser Clan. Hij ging meteen helemaal los over LPG tankauto’s en kon de hele geschiedenis van De Visser BV. Hij was 46 jaar tankauto-chauffeur geweest bij OK Gas en kwam al jaaaaaren bij de Visser over de vloer. Al pratende bleken wij heel veel gemeenschappelijke relaties te hebben en ontstond dus een hele animerende middag met deze kwieke, kleine tankwagenchauffeur uit Markelo! Uit Markelo?? Maar dan ken je Renate van Santen ook wel, van Henk! Krijg nou wat; ken ie die ook?? Het werd een leuke middag.

Aangezien we geen boodschappen hadden gedaan, moesten we wel uit eten deze avond. Op aanraden van broer Jos, zijn we richting Ristorante Europa gelopen om daar een hapje te gaan eten. Daar aangekomen zagen we dat alles al dicht is en het toeristenseizoen op een einde is gekomen. Alle restaurantjes in die hoek van het dorp waren dicht, dus liepen we maar weer terug naar een weg waar nog een erg mooi terras bij restaurant open was. Daar maar een maaltijd nuttigen. Maar Koos, die we weer tegenkwamen, vond het maar raar dat we in zo’n huis met vreemden gingen eten als je ook thuis een keuken hebt met een koelkast en eten daarin. Tja…..de kleine man had weer gelijk!

De maaltijd aldaar viel erg tegen, ondanks de erg vriendelijke serveerster.

Thuis nog even een afzakkertje genomen en aangezien we erg moe waren, maar vroeg onder de wol. De avond temperatuur zakt al aardig richting najaar, dus dat vinden we fijner dat de warme drukkende nachten aan de kust en aan het lago Garda.

We weten nog niet wat we morgen gaan doen. Nog een dagje blijven of toch weer doorrijden naar een volgende bestemming? Het weer wordt morgen hier erg slecht, dus uiteindelijk kiezen we ervoor om morgenochtend meteen weer te gaan rijden naar onze volgende bestemming. Welke? We zien wel!

San Marino

14 september 20152 mei 2025 / martin&miriam

Gistermorgen zijn we in alle rust wakker geworden en hebben alle voorbereidingen getroffen om weer op pad te gaan. De bestemming van deze dag is San Marino. Dit dwergstaatje hebben wij nog nooit bezocht en het lijkt ons een leuke afwisseling ten opzichte van de laatste dagen aan de kust. We weten niet zoveel van dit staatje, behalve dat het een belastingparadijs is en dat er jaarlijks een Formule 1 Grand Prix wordt gehouden. Maar voor de rest? We gaan het beleven de komende dagen.

Onderweg vanuit de kust richting Rimini komen de eerste borden met San Marino op de bewegwijziging. We bedenken nog wel even dat we nog wat boodschappen moeten halen voor de komende dagen en zien een grote supermarkt aan onze linkerzijde opdoemen. Niet nadenken en meteen hiervan gebruik maken. Je weet immers nooit, met zo’n grote camper, of je in San Marino ergens makkelijk kunt parkeren. Zullen ook wel dwerg-parkeerplaatsen zijn denken we zo…

Voor ons is de boodschappen doen in een vreemde buitenlandse supermarkt ook altijd een hoogtepunt van de dag. Zoals jullie weten houden we van lekker eten en drinken en om weer nieuwe inspiratie op te doen in dit gedeelte van Italie is altijd leuk! Het opvallende van ons is dat Miriam altijd meteen naar de groente-afdeling loopt en ik loop te druppen van het kwijlen bij de vlees- en kaasafdeling. Maar goed…zo komen we beiden wel thuis met artikelen uit de schijf van vijf!

oh ja, Miriam kent ook nog een andere prioriteit van het boodschappen doen in dit soort grote supermarkten; de drankafdeling! Ongelooflijk voor welke prijs je hier een fles Sambucca en Limoncello in kan slaan! Aangezien Mir ook altijd in dozen wijn denkt, komt van deze beide likeurtjes dan ook minimaal 6 flessen van ieder in ons winkelwagentje te staan.

Ook ideaal van het boodschappen doen met de camper is dat alle boodschappen meteen in de koelkast komen te liggen en dat nadat alles op zijn plaats ligt, je meteen weer verder kan met de gedachte dat je na aankomst op de camping, niet meer op pad hoeft.

Aangekomen in San Marino zien we al heel snel een bordje staan met een camping erop, maar onze navigatie zegt dat we gewoon rechtdoor moeten. Er ontstaat een levendige discussie over wat te doen? Ik zeg: waarom koop je een navigatie als je toch stronteigenwijs bent om je eigen weg te volgen? Mir zegt: er is maar 1 camping in San Marino en dit bordje staat niet voor niets aan de kant van de weg. Raden wie gelijk heeft gekregen achteraf? Miriam natuurlijk!

Het volgen van de navigatie was OOK goed, maar hierdoor wel de berg op en aan de andere kant de berg af te hebben gereden en uiteindelijk op hetzelfde punt uitkomen waar het bord stond. Er leiden meer wegen naar Rome, zullen we maar zeggen nu we toch in Italie zijn…

Uiteindelijk melden we ons bij de receptie van de camping en werden we allerhartelijkst te woord gestaan door een nederlandse dame die al 28 jaar in San Marino woont. De sfeer op de camping, alsmede de plekken en aankleding van camping staan ons erg aan en we besluiten dan ook om hier een paar nachten te verblijven. Er is een prachtig zwembad en een goed restaurant op het park gesitueerd, dus de komende dagen vermaken we ons wel nu het weer nog zo superlekker is. Strakke blauwe lucht en 27 graden! Wat wil je nog meer!

Nadat we weer ons tuintje hebben ingericht, we hebben een extra grote plek genomen na onze claustofobische ervaringen op de campings aan het Garda Meer en de Adriatische kust, besluiten we om eerst maar even een frisse duik te nemen in het zwembad. Typisch italiaans is dat je dit alleen maar mag doen met een badmuts op. Jaaaaa, ze bestaan nog; badmutsen!! En er was maar 1 maat te verkrijgen, namelijk; te klein voor mij! Het heeft ons niet doen stoppen met ons initiatief om te gaan zwemmen. Dus met een blauw aangelopen hoofd en een zuurstofgebrek in mijn hersenen, ging ik met mijn afgebonden hoofd het water in. Het was met recht een frisse duik, maar toch erg lekker om even te zwemmen. Ook Miriam durfde het uiteindelijk aan om mij te vergezellen in het water.

Teruggekomen bij de camper, hebben we onze BBQ weer aan het werk gezet, Heerlijke maaltijd gegeten met kipfilet en een waanzinnige lekkere improvisatie van mijn keukenprinses. Ze had namelijk op de grill eerst met knoflook de bakplaat ingewreven om vervolgens daarop eerste aubergineplakken neer te leggen, dan daarop cherrytomaatjes en weer aubergine en zo verder totdat we toren hadden van deze lekkere groenten. Opgemaakt met zout, peper, knoflook en goede olijfolie. Tot slot met parmezaanse kaas nog even op grill geplaatst. Was echt een restaurantwaardige maaltijd, even op een grillplaatje in elkaar geflanst door Miriam Den Blijker!

Na het eten zoals gewoonlijk lekker tot laat buiten gezeten en gezellig gelezen, bebabbeld en een beetje van ons af kijken wanneer er weer nieuwe campers binnen komen rijden. Onze plek ligt op een perfecte locatie op een kruispunt. Altijd wat te doen!

De volgende morgen blijkt het weer niet al te best te zijn. Wel lekkere temperaturen, maar regenachtig en dus bewolkt. We gaan vandaag met het busje van de camping ons laten afzetten in centrum van San Marino. Deze service kost voor retourtje € 4,50 pp en je hebt geen sores. Hierdoor besluiten we ook om onze scooter niet van onze camper af te halen de komende dagen. Geeft ook nog eens extra rust.

Tjonge, tjonge, wat is San Marino een leuke plek om te vertoeven. Het overtreft onze verwachtingen! Mooie gebouwen en straatjes met heel veel winkeltjes en restaurantjes. Wel heel toeristisch, maar niet over the top! Lekker sfeertje en veelal super vriendelijke personeel overal. Al slenterend tegen de wel hele steile straatjes, met mooie uitkijkjes komen we verschillende leuke tentjes voorbij om even lekker een cappucino te drinken of even wat te eten. Het is een topdag!

Tijdens het winkelen zien we voor mij een paar hele mooie horloges van het merk Niko. Dit merk komt origineel van San Marino en het heeft echt prachtige horloges in hun assortiment. Ik heb niets met sieraden of kettingen, maar ik ben gek op horloges! We hebben dus een hele mooie voor mij gekocht in een opvallende kleur. Als een klein jongetje zo blij! Ik had er echter wel 8 kunnen kopen daar, zo moeilijk was het om een keuze te maken. Bij de volgende keer dat we de winkel weer passeerden, heb ik toch nog maar een ander opvallend exemplaar gekocht. Hebberig word ik ervan.

“Patser” zie ik jullie nu denken, maar de prijzen van deze horloges zijn echt heel schappelijk. Ook door het belastingvrije aspect van de dwergstaat.

Dat even later ook Miriam een heel mooi dameshorloge heeft uitgezocht was dan ook meer als logisch. Wel van een ander merk, maar ook een hele fraaie!

Teruggekomen van de dag San Marino bij onze camper, regent het inderdaad behoorlijk, maar door de lekkere temperatuur hebben we toch lekker buiten kunnen eten en hebben we nog tot in de avond buiten kunnen blijven. Nu toch maar de behaaglijkheid van de camper opgezocht en schrijf ik mijn blog en zit Miriam tegenover mij de Linda te lezen. Italiaanse radiozender met popmuziek op en wij vermaken ons wel.

Morgen wordt een rustdag en blijven we bij de camper en gaan we lekker zonnen bij het zwembad. De komende dagen worden er geen helse avonturen meer verwacht, maar meer “We zijn er bijna”-taferelen vanuit de MAX TV serie over camperaars. Beetje voor de tent hangen en slapen, lezen en vegeteren…..Heerlijk!!

Milano Marittimo, Adriatische Kust

12 september 20152 mei 2025 / martin&miriam

Nadat we uit Ferrara waren vertrokken, hebben we op onze Campercontact-App en de ASCI Camping App gekeken wat onze volgende bestemming zou gaan worden. Uiteindelijk was de bestemming bepaald en gingen we dus op weg naar Milano Marittimo, een badplaats aan de Adriatische Kust en ongeveer 35 km van Rimini gelegen. We hadden de hoop dat dit plaatsje niet al te druk zou zijn en de camping had goede recentie’s gekregen op de ASCI app, dus dat moest goed komen.

We moesten vanaf Ferrara ongeveer 2 uur rijden over hoofdzakelijk provinciale wegen. We kunnen over de reis heel kort zijn; deze was niet echt om er iets over te schrijven. Het was vlak, rommelig, lelijke dorpjes en heel veel reclameborden en neonborden langs de wegen. Over de wegen gesproken; deze waren van een erbarmelijke kwaliteit. Het leek wel of er om de 10 meter bermbommen waren afgegaan, zo slecht was het wegdek. De camper geeft echter geen krimp en rijdt er comfortabel langs heen. Die dubbelasser van de Lambortinki bewijst nu zijn waarde qua vering en hobbels!

De sfeer van het oude Italie zoals we dit aan het GardaMeer proefden in Salo en Sirmeone was ver te zoeken. Maar aangezien we een paar dagen aan het strand wilden vertoeven, was de Adriatische Kust een doel op zich geworden. Toen we het dorpje Milano Marittimo in kwamen rijden werden we wel wat enthousiaster over dit plaatsje. Via een Veluwe-aandoenend boompalet kwamen we door een druk met vertier voorzienende hoofdstraat. Veel winkels, kroegen, restaurants, hotels en terrasjes waren er te zien. Helemaal aan het einde van de doorgaande weg, zagen we een groot neon-bord met de naam van onze camping erop. Villagio Pineta Campeggio reden we op en meldden ons bij de receptie. Hartelijk ontvangen en bij inchecken riepen we meteen dat we 3 nachten wilden blijven. Dat dit wat te voorbarend bleek, konden we toen nog niet weten. We mochten een plek uitzoeken, maar aangezien zij vonden dat onze camper erg groot was, waren er maar een tweetal plekken waar onze camper op paste. “Dat zullen we nog wel eens zien”, dachten wij beiden.

De plekken mochten we eerst wel per voet gaan verkennen, maar de camper moest bij de receptie blijven staan. Geen probleem; we lopen er wel even heen! De dame zei nog tegen ons dat de beide plekken wel aan zeezicht-zijde waren, dus mooie plekken!

Bij die gedachte zagen we ons al staan met de camper op het strand helemaal vooraan bij de camping met direct uitzicht en toegang op zee.

Aangekomen bij de voorgestelde plekken, vonden wij deze vreselijk! We stonden pal tegen een concentratiekamp-hek met prikkeldraad erover heen en aan andere kant van hek was meteen een strandtent met mogelijk late geluidsoverlast. Dit leek ons geen goed idee. Maar zoals bij zovele plekken in Italie staat alles hutje-mutje op elkaar en leek het wel dat onze camper nergens zou gaan passen. Wij zoeken naar een plek en uiteindelijk ook gevonden. Het paste precies, maar we moesten wel een beetje lepelen om goed te staan. Ook konden we maar net onder de bomen met de camper komen, dus het was niet royaal allemaal. Het feit dat er veel plekken inmiddels leeg waren en de camping al bezig was om alles op te ruimen aan het einde van het seizoen, kwam de algehele ambiance niet ten goede van de camping. Na uiteindelijk de plek te hebben geaccepteerd en onze camper te hebben opgehaald bij receptie konden we ons gaan installeren. Nadat we dit gedaan hadden, wilden we eerst gaan zwemmen in het zwembad van de camping. Gesloten! 28 graden en niet kunnen zwemmen. De zee was namelijk nogal wild en had code rood om in te zwemmen. Een no-go zone dus!

Dan maar eerst even op scooter het dorpje verkennen en een leuk restaurant uitzoeken om even te lunchen. Dit was een voltreffer! Wat een heerlijke gerechten hebben we daar gegeten en wat was het gezellige plek om te zitten. Miriam had als starter een Salade Caprese met Crudo ham en een beetje goede olijfolie. Daarna had ze risotto met Zeevruchten. Hier ging ze helemaal uit haar dak van, zo lekker vond ze het. Ik had tagliatella met een heerlijke rode saus en daarna gegrilde kipfillet met rucola en parmezaanse kaas. Jaaaa, ik hou van mager eten….

Daarna wilden we even wat boodschapjes doen in de minimarket van de camping. Gesloten, maar je kon nog wel de laatste aanwezige artikelen kopen. Een supermarkt in Eritrea is er een walhalla bij; wat een groot wit licht al die lege vitrines en niets te koop behalve schuursponsjes en een arsenaal aan tandenstokers en inlegkruisjes!

Wat een domper deze camping. Maar aangezien het strand er goed uitzag en uiteindelijk onze camper met de rug naar de andere caravans stond, hadden we wel alle privacy van de wereld, maar wel uitzicht op Colditz hekken!

Heerlijk geslapen daar en de volgende dag zijn we overdag naar het strand gegaan en hebben een superdag gehad. Heerlijk gelegen op onze eigen stoelen en tussen de middag een kleine lunch bij strandtent genoten. In de middag nog lekker een paar uur siesta gehouden op het strand om aan het einde van de middag voor onze camper een lekker drankje te hebben genuttigd. Voor Mirrreke een heerlijke Mojito gemaakt en vervolgens ons daarna gaan douchen om uit eten te gaan in het plaatsje.

Het restaurant wat we hadden uitgezocht zag er gezellig uit en er was ook nog eens live muziek. Een soort lokaal Trio Henk en Henk trad daar op en we hebben werkelijk in een deuk gelegen wat voor reportoire en de wijze waarop ze dit speelden aan ons voorschotelden. Echt….wat kun je dan weer verlangen naar je eigen Trio Henk en Henk!

Ook hier was het eten erg lekker. We kozen voor een arrangement met uitsluitend visgerechten. Was prima en ook een erg leuke avond gehad.

De laatste avond aan de Adriatische kust zit er op als we naar bed gaan. Morgen staat de rit naar San Marino op de planning. Allebei zijn we hier nog nooit geweest, dus we willen het een keer meemaken. Nog 1 nachtje slapen…

Ferrara, onbekende parel richting Adriatische Kust

9 september 20152 mei 2025 / martin&miriam

Vanmorgen zoals gewoonlijk op tijd wakker in ons kneuterig bedje. Eerst buiten even een bakkie koffie doen en rustig de camping zien ontwaken om ons heen. We zijn altijd vroeg wakker, meestal tussen 7 uur en half 8. De ochtenden zijn meestal bewolkt en voelt het buiten nog fris aan. Aangezien ik het nooit koud heb, vind ik het erg lekker in de vroegte van de dag. Nadat we onze koffie hebben gedronken zijn de taken weer verdeeld onder ons. Miriam doet alles aan de binnenzijde van de camper en ik buiten. Eerst de tafel en stoelen buiten onder in het ruim gelegd, toen de luifel ingedraaid en vervolgens de watertank vullen. De kraan zit op onze campingplek, dus in alle rust kon ik de tank vullen. Ik had voor de vakantie een prachtige “magic hose” uit China gekocht. Een hele lichte en flexibele slang die een rekbaarheid had van 5 meter, zijn originele lengte, naar 15 meter. Ideaal dacht ik toen ik hem kocht. Nou….die 15 meter die haalde hij wel tot aan mijn watervulaansluiting in onze camper, maar hij was zo opgerekt dat de straal water door een rietje beter en ruimer is dan de slang! Een weggooier dus…..zonde van die 5 euro, maar daardoor wel ontwikkelingswerk in China gedaan!

Nadat de tank vol was, moest nog even de blokken onder de wielen verwijderd worden en de pootjes ingedraaid worden. Miriam had zich inmiddels over deze taak ontfermt. Klaar om te vertrekken naar de waterlosplaats om daar het vuile water te lossen, maar eerst even onze buurtjes van de afgelopen dagen gedag zeggen. We hebben ons zeer ontoegankelijk opgesteld deze dagen, maar een goedemorgen en welterusten was alle 3 dagen wel over onze lippen gekomen. Soms vinden we het leuk om met nieuwe mensen te praten, maar op een of andere manier hadden we gewoon zin om te lezen en ons afzijdig te houden. Allebei praten we veel en vaak in ons werk, dus even rustig aan doen is ook even lekker.

Aangezien er op de camping veel auto’s stonden naast de plaatsen en dus ook in de hoeken bij afslagen om naar de receptie en afstortplaats te rijden, moesten we met onze camper toch goed uitkijken en manouvreren langs de veldjes. De camper is soms net even aan de grote kant, maar het lukt allemaal prima. Alleen bij de stortplaats openden we onze afsluiter van de vuilwatertank en kwam er niets uit. De camper stond teveel op afschot en dus kwam het water niet bij de leidingen. De camper moet altijd met de kont naar de hoge kant staan om het water goed weg te laten lopen. We waren nog even aan het hannessen en probeerden nog wat, maar doordat er niets uit liep dachten wij dat de afsluiter dicht was. Klaar om te gaan dus. En wat toen gebeurde is het meest asociale dat je kunt doen op een camping; tijdens het rijden naar de receptie liep al het vuile water uit de tank en viel op de weg voor verschillende caravans….balen!!

Direct vol in de ankers toen ik het zag en de afsluiter meteen dicht gedraaid. Ellende viel mee en niet al teveel boze gezichten. En eerlijk is eerlijk, ons water is niet vuil aangezien wij alleen maar gedoucht hebben onder dat water. Geen kookresten en kookvocht in onze vuilwatertank; dat koekt alleen maar aan en moet je dan vaak schoonmaken die tank.

Eindelijk klaar voor vertrek naar onze bestemming, Ferrara! We hebben toevallig in het Italia Magazine gelezen over dit stadje. Het staat bekend om de prachtige kathedraal (opnieuw opgebouwd na bombardement in 2e wereldoorlog en een aardbeving enige jaren geleden). Ook staat het bekend om het feit dat je daar door de winkelstraten mag fietsen en dat doen ze dan ook allemaal! Het is echt een mooie stad zoals later zal blijken.

Eerst moeten we nog ongeveer 200 kilometer rijden voordat we er zijn. We besluiten om toch de snelweg te nemen om snel daar te zijn en ook een nachtje in Ferrara te blijven in plaats dat we een japans-kwartiertje gaan doen in deze mooie stad. Onderweg nog even een camping in Ferrara gezocht en daar gaan we dus naar toe. Alle tijd dus!

Over de reis naar Ferrara kan ik kort zijn; nadat we het gardameer hadden verlaten reden we langs Verona de Po vlakte op en daar werden we nu niet echt vrolijk van. Zo plat als een pannenkoek en Flevoland, alleen is Flevoland veel mooier! De reis verloopt spoedig en onze camper is in tophumeur. Hij rijdt erg lekker en nadat we een aantal aanpassingen gedaan hebben mbt de binnenruimte qua rammeltjes en klapperen van de antenne, is de camper muisstil en snort hij lekker op een cruise-snelheid van 105 km p/uur lekker langs de vrachtauto’s die we inhalen. Na een voorspoedige reis komen we aan bij de camping, welke een paar kilometer buiten de stad is gelegen. Camper goed neergezet, scooter weer van de camper afgehaald en binnen een 25 minuutjes na aankomst zaten Bob en Annie de Rooij (bedankt voor deze vergelijking by the way!!) op het scootertje richting de stad Ferrara.

We vinden het waanzinnig leuk op onze scooter de stad in. We slingeren lekker met andere scooters door het verkeer en parkeren in het centrum op een speciaal scooter-parkeerplaats. Je weet wel; van die ienie-minie plaatsjes. Helmen af, scooter op alarm en groot slot erop geparkeerd en beginnen we aan het slenteren door de kleurrijke en prachtige typische straatjes. We komen nog langs het kasteel Enspense, waar een grote slotgracht omheen loopt en al slenterend komen we op prachtige piazza’s en het grote plein waar de Kathedraal van Ferrara staat. Beiden naar binnen geweest en daar even al die katholieke pracht en praal zitten bewonderen. Ook even stil gestaan bij al die dierbare mensen die inmiddels ons verlaten hebben; mijn moeder, mijn zwager, familieleden, vrienden, kinderen van vrienden en onlangs nog een zeer dierbare en lieve buurvrouw/vriendin Ingrid. Veel te jong van ons weggegaan! Mooi om in zo’n kathedraal even extra bij stil te staan bij al deze mooie mensen die ons leven met ervaringen gevuld hebben.

Winkelstraatjes, koffietentjes en gezellige restaurants heeft dit stadje. We hebben zoals te verwachten er een aantal geprobeerd. De lunch hebben we genoten bij Ristorante Pizzaria Woodpacker. Allebei een lekkere pizza gegeten en toen weer lopen door de stad. Aan het einde van de middag nog even op terras gezeten en daar een Hugo gedronken, de zomerhit qua cocktail in Italie. Prosecco, Vlierbloesemsiroop (wat dat dan ook mag zijn…), Limoen en Munt. Samen met Mir er eentje gedronken en mijn conclusie was: w..vendrankje! Gewoon bier weer de volgende keer!

Om 6 uur hebben we weer de scooter gepakt en zijn terug gereden naar onze camper om daar voor de deur ook nog even te chillen met boekje, drankje en hapje. Eten hoeven we vanavond niet, aangezien we nog vol zitten van de middag met alle hapjes.

De avond koelt af en we besluiten om naar binnen te gaan in de camper. Eerste avond dat we in de camper zitten en we zijn nog moe ook! Vroeg naar bed om morgen op tijd de laatste kilometers naar de Adriatische kust te gaan rijden. Daar gaan we op zoek naar een mooie camping aan het strand, zwembad ook en natuurlijk vertier binnen handbereik..of scooterbereik! We love it!!

Salo en Sirmeone aan het Gardameer

8 september 20152 mei 2025 / martin&miriam

Vandaag even van 2 dagen het blog schrijven. De internetverbinding op de camping is dramatisch en via KPN even een paar foto’s plaatsen en je bent door je bundel heen. Maar goed; na de eerste dag waarin we ons beklag deden over onze baaldag, is het helemaal goed gekomen. Na een prima nachtrust zijn we gisteren geacclimatiseerd en in goede doen gekomen. Nadat we heerlijk rustig wakker waren geworden en buiten in ons “380Volt vinger in het stopcontact”-hoofd eerst koffie en ontbijtje te hebben genuttigd, hebben we onze scooter weer met beide banden op de grond gezet en was deze klaar voor zijn eerste buitenlandse tocht naar Salo.

Dit plaatsje zien we vanaf onze camping in de verte liggen en is over de weg ongeveer 20 kilometer rijden met de scooter. Aangezien het verkeer in Italie nogal chaotisch is en men links en rechts inhaalt, moeten we de eerste kilometers op de grote drukke weg eerst even wennen. Miriam zit heerlijk achterop en kan over mij heen kijken tijdens het rijden. Zij is hierdoor ook meer ontspannen dan thuis achterop de motor.

Eerst stoppen we even in ons eigen dorpje waar de camping ook is: Moniga del Garda met daarin ook een prachtige ruine van een kasteel. Samen even de scooter ergens neergezet en toen wandeling gemaakt door de ruine en langs de buitenkant van het kasteel. Er was een marktje op het dorpsplein en ook daar kon Miriam natuurlijk geen weerstand aan bieden. Beloning was echter wel een lekkere lunch in het dorp. Prima gegeten en ook vriendelijk bediend door een (b)aardige serveerster. Om nooit meer te vergeten….

We komen met onze scooter door mooie dorpjes te rijden en gaan eerst de bergen in om zodoende na een uurtje aan te komen in Salo. Wat een prachtig plaatsje is dit zeg! We zetten onze scooter tussen alle italiaanse scooters op een parkeerplaats op een pleintje en lopen door het dorpje naar de boulevard, langs het water van het prachtige azurkleurige GardaMeer. De drukte is ook hier aanzienlijk, maar het blijkt dat zowel de italianen alsmede de duitsers nog een week vakantie hebben. Dit hadden we niet verwacht, aangezien we niet van drukte houden.

Lopend door Salo zien we een heel mooi audenthiek stadje met prachtige gebouwen in oude stijl, mooie winkels en galerieen. Veel horeca, dus daar zijn we meteen maar even voor gaan zitten.

Nadat we Salo hebben bekeken op onze manier, rustig aan weer terug gegaan aan einde van de middag. We willen namelijk ook heel kneuterig voor onze camper zitten om te lezen en lekker hapje en drankje te nuttigen. Dan kan ik ook een biertje drinken, want met scooter in het verkeer moet ik rustig aan doen met alcohol.

Heerlijk geslapen na deze zwoele avond. De temperatuur is helemaal goed momenteel. Overdag 25 graden en in avond windstil en 19 graden. Heerlijk om voor de camper te vertoeven.

Vandaag zijn we wederom in alle rust aan de dag begonnen. Wel eerst even was gedaan en chemisch toilet gereinigd en nog andere kleine klusjes om de camper. Daarna heerlijk gedoucht en vervolgens weer de scooter gepakt om naar Sirmeone te gaan. Dit stadje is bekend om de ijsmakers aldaar. Je kunt daar ijs kiezen in wel 50 smaken. Ook is het oude stadje gesitueerd op een soort smal schiereilandje, midden in het Gardameer. Een heel mooi stadje zoals gezegd, maar retedruk! Zelfs buiten het seizoen. We wennen goed met de scooter in het italiaanse land. Als volleerde tifosi slalom ik links en rechts om de filerijdende auto’s en schieten we lekker op om in het centrum van Sirmeone onze scooter weer te parkeren tussen de tientallen scooters. Wat een prachtig stadje met een ommuurde kasteel en het pittoreske en audenthieke sfeertje van een bruisend italiaans leven. Het barst van de duitsers en daarom spreken ze hier allemaal net zo makkelijk duits als italiaans. Ik ook, dus het maakt eigenlijk niet uit!

Nadat we slenterend door het stadje lopen, willen we wel even rustig lunchen ergens. We lopen langs het kasteel en komen aan het einde van een doodlopend straatje bij het water, alwaar aan het einde een super mooi terras is gesitueerd met een heerlijke menukaart. Wij daar ons lekker laten verwennen door culinair uitziend eten. Elk bord dat we voorbij zien komen ziet er geweldig uit!

We kiezen beiden een voorgerecht en hoofdgerecht en beide keuzes waren heerlijk! Bijzondere smaken!

Na de lunch weer door stadje lopen en over de kinderkopjes lopend, maar nu echte!! Wat een drukte en wat nog veel kinderen zijn er (moeten die niet naar school ofzo….)!

Opeens krijgen we een berichtje binnen van een klant van de kapsalon van Miriam. Yvonne en Ton zijn toevallig ook in dit stadje en vragen aan ons of we ergens kunnen afspreken. Zo gezegd, zo gedaan! Op een terras samen een paar drankjes genuttigd en gezellig bijgekletst! Was erg leuk!

Teruglopend naar onze vervoersmiddelen, besloten Yvonne en Ton dat we zeker nog een ijsje moesten nuttigen. Of we even een paar smaken wilden uitzoeken. Wat een prachtige ijswinkel was het! Zelfs ik heb nog nooit zoiets gezien; bakken met allemaal koppen erop van ijs, zo vol! En kleurrijk! Werkelijk 50 smaken en wat je maar kon bedenken! Ook proeven voordat je bestelt is geen probleem. We besloten allemaal een ijsje te nemen met 2 bolletjes…..nou…..zeg maar bollen!!! Bollen?? Zeg maar kogels!!! Erg lekker!

Nadat we een soepele terugreis met onze scooter hebben gehad, zitten we nu weer lekker voor onze Lambortinki aan de borrel en lekkere kaasjes en hammetjes en salami! Niet een echte maaltijd, maar echt honger hebben we niet na de zware maaltijd van vanmiddag.

Na thuiskomst eerst weer onze scooter op de drager geplaatst. Ongelofelijk hoe snel we samen deze routine hebben opgebouwd. Binnen 10 minuutjes stond ie weer als een huis op de drager en kan ie geen kant op.

Welke kant wij morgen op gaan, weten we nog niet precies. Waarschijnlijk gaan we richting de kust in de buurt van Rimini en daarna nog naar San Marino. Maar…het zijn maar plannen! Kan zo anders worden bij ons….

Reisdag 2: Altenstadt naar Padengue (Garda Meer)

6 september 20152 mei 2025 / martin&miriam

De dag begon zoals de laatste dag van de vorige vakantie eindigde; regen, regen en nog eens regen. Het kletterde tegen ons dak, maar de camper werd er wel schoon van! Zo snel mogelijk alle spullen weer ingepakt en de camper gestart voor de tweede reisdag naar onze bestemming aan het Garda Meer.

De dag werd er een om snel te vergeten! Wat een pokkedag! Ik ben bang dat de lezers vandaag geen positieve benadering van het leven van ons zullen ervaren. Het was een dag waarin alles tegen zat.

Toen we weggingen vanaf Altenstadt, eerst nog even bij de bakker verse broodjes gescoord. Toen de snelweg weer op en op pad richting Kempten, Fussen en de Oostenrijkse grens. Voor de grens moesten we voor onze camper een Go-box kopen bij een tankstation. Deze Go-Box is een digitale tol-poort. Voor zwaardere voertuigen dan 3500 KG moet deze box in het voertuig zitten. Je moet de box kopen voor € 5,00 en minstens voor € 75,00 aan saldo tegenover stellen. Met onze zwitserse tolvignet ervaring dachten wij dat dat bedrag meer dan genoeg is om op 2 dagen heen en terug door Oostenrijk te rijden. Bij elk poortje dat je passeerde piepte de box en wist je dat je saldo aan het slinken was. Bij de eerste poortjes dachten we nog; wat een mooi en goed systeem. Ook was het zo dat als je saldo onder de € 35,00 was gekomen, dat het boxje 2 piepjes liet horen in plaats van 1 piepje. We moesten met de camper over de Fernpass en later nog een pas en de piepjes waren frequenter en frequenter te horen. Het was bijna een melodietje….

Toen we de Fernpass nog niet over waren hoorde we al de 2 piepjes bij elk poortje. Met andere woorden; we moesten nog een heel stuk door Oostenrijk rijden en we zaten al onder de € 35,00. En dan moeten we over 2 weken ook nog terug. Daar werden we niet vrolijk van, zo’n duur tol-land als Oostenrijk.

Het was beredruk op de weg en de ene file volgde de andere file op. De GPS gaf vanmorgen aan dat we om 14.00 uur in onze bestemming aan het Garda Meer zouden aankomen. Wel; het was al zeer snel duidelijk dat we dit niet gingen halen. Na weer een file te hebben gehad, misten we ook nog 2x een bepaalde afslag, waardoor we hierdoor 2x 25 minuten moesten omrijden.

Wederom balen, want bij de tweede maal omrijden was ook bijna de diesel op en zagen we nergens een tankstation voorbij komen. Ook op het laatste moment toch nog een tankstation tegengekomen. Daar was het wel even pret, want een oude italiaanse meneer, met een tot zijn oksels opgetrokken veel te wijde jeans uit de jaren dat John Wayne nog in Westerns speelde, kwam niet meer bij van de naam van onze camper, de Lambortinki! Zijn lach maakte de dag een beetje goed.

Toen we eindelijk waren aangekomen in het stadje dat we van plan waren onveilig te maken de komende dagen, Paschiera de Garda, zagen we dat dit niet ons type stadje en campings waren. Heel erg toeristisch, heel erg druk, heel veel duitsers en campings met hele kleine plekjes. Kortom; met gierende banden dit oord als een speer verlaten. Wel even de eerste boodschappen gedaan in een grote supermarkt. Koelkast lekker vol om de komende dagen niet meer op pad te moeten qua boodschappen etc.

Toen maar besloten om een paar dorpen verder te gaan kijken die er wat minder groot en ook minder toeristisch zouden zijn hopelijk. Onze eindbestemming, na weer een paar keer in de file te hebben gestaan, is uiteindelijk Padenque di Garda geworden. We hadden via de ACSI Camping App een mooie camping gevonden en daar wilden wij wel heen. Door hele smalle straatjes en nauwe dorpstraatjes was het ons weer gelukt om voor de poort te komen van de bewuste camping. Daar aangekomen en ons gemeld. Kregen we te horen dat de camping bommetje vol was en dus geen plek voor ons. Wij verschrikkelijk balen; buiten het seizoen op vakantie in de verwachting dat het lekker rustig zou zijn. Mooi niet dus. Overal is het beredruk! Ongelofelijk!

We konden niet keren dus tegen de heuvel op achteruit met de camper langs smalle straatjes tot we konden keren en toen maar de volgende voorkeurscamping bezocht. Om half 8 kwamen we daar aan. Godzijdank was er wel plek, maar wat een kleine plekken en wat vol overal. Omdat we helemaal gaar waren van de reis en de frustratie onderweg, besloten we om hier maar te blijven. De komende dagen gaan we in relax mode. Nadat we de camper hadden geinstalleerd, hebben we eerst lekker een drankje gedaan ivm onze 24e trouwdag. Ook voor de camper een heerlijk maaltje gekookt en gezellig met elkaar de dag even laten bezinken.

We zijn erachter dat we deze drukte en dit type campings niets vinden. Eigenlijk willen we morgen wel weer weg, maar we willen even een paar dagen bijkomen van de laatste enerverende reisdagen.

Dinsdag gaan we hier weer weg en zetten we richting Bologna om daar in regio te verblijven. Hopelijk vinden we een leuke kleine agricultura camping zonder al teveel faciliteiten. Lekker kneuterig en met onze scooter de omgeving aftuffen naar leuke traditionele dorpjes en mooie pleintjes en winkeltjes. We vermaken ons wel prima met elkaar, zoals altijd!

Reisdag: Lelystad naar Altenstadt

5 september 20152 mei 2025 / martin&miriam

Vanmorgen om half 7 werden we wakker en lagen te draaien in ons warme grote bed in huis. De laatste nacht voordat we op vakantie gaan zit erop. Eerst nog even lekker douchen en dan klaar maken voor de reisdag van vandaag. De bestemming is, zoals het er nu uitziet, richting Italie. Het Garda meer willen we eens gaan bezoeken. Na jaren aan het Lago Maggiore te hebben gebivakkeerd, leek ons deze reisbestemming ook eens de moeite waard.

Na de laatste zaakjes in de camper te hebben gelegd en de Navigatie in te hebben gesteld, gaan we om 7.45 uur op pad. Het is slecht en regenachtig weer, dus de komende weken zon om ons heen is welkom. Nadat we via Kootwijk de A1 op zijn gegaan richting Apeldoorn, om vervolgens af te slaan naar de A50 naar Arnhem en zo de A12 volgend naar de grensovergang naar Duitsland te rijden, zien we dat het erg druk is op de weg. Tot aan Frankfurt is het prima verlopen, maar toen de file in. Een half uur in gestaan en toen de weg vervolgd naar Karlsruhe, Stuttgart, richting Munchen om vervolgens vanavond te eindigen in Altenstadt.

Onderweg bij Karlsruhe viel bij ons beiden de ogen regelmatig dicht, dus toen maar op een parkeerplaats even een dutje gedaan. Een half uurtje slapen is voldoende om weer fris op pad te gaan. De camper gedraagt zich voorbeeldig; hij rijdt lekker, maakt niet teveel lawaai en met een kruissnelheid van 110 kilometer per uur, loopt het lekker door zo. Hoe zuidelijker we in Duitsland komen, hoe steiler de wegen tegen de bergen op worden. Hiermee heeft ons huis op wielen toch meer moeite. Met 115 PK en een zware camper als chassis is het motortje er druk mee. Maar…..vrachtwagens halen we nog zonder moeite in, dus het valt best mee.

Aangekomen in Altenstadt, had Miriam nog een camperplaats gevonden bij een restaurant. Aangezien we nog moesten eten en geen zin hadden om te koken, besloten we deze camperplaats maar te gaan bezoeken. Aangekomen aldaar bleek dat het gewoon een parkeerplaats was, pal voor het restaurant en geen privacy dus. Maar goed…prima voor alleen maar een overnachting.

Nadat we camper hadden geparkeerd, eerst samen een drankje genuttigd en veel contact gehad via WhatsApp met mijn familieleden en vriend die op de motor ook ergens aan het vakantie vieren waren. Erg leuk om te zien dat iedereen het naar de zin heeft en uiteindelijk probeert om nog ergens af te spreken om de avond samen door te brengen. De afstanden zijn te groot en dus iedereen in zijn eigen locatie naar het avondmaal. Wij ook.

Dit restaurant had op camperplaats goed recentie’s gekregen, maar we zijn er inmiddels achter dat dit alleen maar is omdat je er met je camper gratis mag staan en dus een goedkope overnachting hebt. Wel moet je er de maaltijd nuttigen. Wel; dat hebben we geweten!

Wat een ballentent!! De bediening was slecht, het merendeel op menukaart hadden ze niet en zelfs toen we eindelijk het voorgerecht hadden besteld, kwamen ze na 10 minuten om te vertellen dat dat er ook niet was. Wel; wat is er dan wel? Doe ons dat dan maar! Dat bleek een soepje te zijn met een tweetal pastasouffle’s daarin, met als vulling een soort spinazie of zo. Eerlijk is eerlijk, het was wel lekker.

Maar aangezien er een touringcar binnenkwam, schoot de stress bij de bediening volledig naar het verstand, want Miriam was nog met haar soep bezig, toen het hoofdgerecht al kwam en ze het bord van Mir meenamen. Ongelofelijk, maar wel hilarisch…

Daarna ging nog een paar dingen mis, maar bij het afrekenen konden we ook nog niet pinnen, wegens een storing. Toen besloot de bediening toch maar excuses te maken hoeveel er mis ging die avond. Toch netjes betaald en toen godzijdank weer terug in ons huisje op wielen.

Gordijnen dicht, lampjes aan, kopje thee, boekje erbij en zometeen lekker slapen in onze kribbe!

Morgen de laatste 500 kilometer naar het Gardameer! Dwars door Oostenrijk en ergens aan het meer een mooie plek zoeken waar we de komende 3 a 4 dagen vertoeven. Tot morgen en welterusten zometeen!

Klaar voor de start!

31 augustus 20152 mei 2025 / martin&miriam

De hele afgelopen week waren we in staat van opperste opwinding; we gingen onze camper weer uit de stalling halen en zodoende betekende dit dat de vakantie er aan zat te komen.

Het leuke van de camper weer voor de deur te hebben is dat je er in de avonduren, na het werk, lekker in kan klooien en de boel weer spic en span maken voor de volgende trip. Aangezien we deze week een drukke week voor de boeg hebben, was het afgelopen weekend de uitgelezen kans om alles weer aan kant te maken en na te lopen.

Miriam stortte zich meteen weer op de binnenkant van de camper om alles schoon te maken, het bed op te maken, de leesbak weer te vullen met nieuwe magazine en onze ” bibliotheek” met boeken weer aan te vullen. Mijn taak is de buitenkant van de camper en aangezien er een koplamp kapot was, moest ik werkelijk onder de motorkap wezen. Aangezien ik werkelijk technisch van een bedenkelijk niveau ben, begon ik toch met veel vertrouwen aan de klus. Niet eerder voordat ik nieuwe H4 lampen had gekocht om ze allebei te vervangen. Want…als de ene kapot is, dan zal de volgende wel niet lang op zich laten wachten. Regeren is vooruitzien toch?

Aangezien het onderstel van onze EuraMobil camper italiaans is, kunnen we per definitie vaststellen dat je nergens makkelijk bij komt, dus ik met mijn bovengemiddelde hoofdomvang en mijn ietwat opgezette vingerkootjes kon moeilijk mij de koplamp-units komen. Ook de motorkap die in mijn nek ligt, nodigt niet uit om lang onder die kap te vertoeven, dus ik dacht; ik pak een stoel uit Miriam haar kapsalon en kan zodoende onder de kap zitten en ook makkelijker bij de units komen om eraan te werken. Binnen 20 minuutjes had ik beide koplampen vervangen, oliepeil gecheckt, koelvloeistof en ruitensproeiervloeistof aangevuld. De kap kon weer dicht. Camper afgetankt en de bandenspanning op peil gebracht. Het voertuiggedeelte was hiermee klaar voor vertrek verklaard.

Mir was lekker binnen bezig en lekker even binnen gezeten met een bakkie koffie om weer het gevoel te krijgen…..we kunnen niet wachten!

Daarna zijn we de laadruimten onder de camper gaan leeghalen en nalopen of we alles nog hebben en of alles nog intact is. Stoelhoezen in de was gegooid, de ruimten weer van binnen stofgezogen en de cassettetoilet nogmaals een keer schoongemaakt, nadat we dit ook aan einde van vorige vakantie gedaan hadden; het kan maar beter schoon zijn!

Deze week hebben we beiden nog een drukke werkweek voor de boeg en is er ’s avonds niet veel tijd om te klooien. We hoeven alleen nog maar onze kleding in te laden, wat boodschappen te doen en de watertank te vullen, voordat we weg gaan. Waarheen we gaan weten we nog niet. Vrijdagavond kijken we naar de europese weersverwachting voor de komende 2 weken en zien wel waar het mooiste weer is. Daar gaan we naar toe. We denken dat het Oostenrijk en Italie gaat worden.

Jullie zullen dus vanaf volgende week wel zien waar we terecht komen. Mochten jullie absoluut geen zin hebben om iedere dag iets van onze belevenissen deze weken, dan kun je nog je instellingen op je scherm aanpassen voor deze periode. Wij houden in ieder geval ons reisdagboek bij en plaatsen dit. Wij vinden het erg leuk om te zien dat inmiddels ruim 1500 mensen ons blog volgen en ook steeds vaker reageren. Erg leuk om daardoor ideeën en inspiratie op te doen waar je heen kunt en gaan en wat je allemaal kunt zien overal.

Dus…deze week hebben jullie nog rust, maar de 2 weken daarna komt er een overkill aan camperjoy op jullie neer!

Videoverslag camper Schotland, Juni 2015

26 juli 20153 november 2025 / martin&miriam

De afgelopen weken is met name Miriam bezig geweest om van alle beelden die we gemaakt hebben een videoverslag te maken.

Door de slechte weersomstandigheden zijn er wat minder beelden als normaal en ook de activiteiten waren minder dan dat we gewenst hadden. Desondanks blijft Schotland fantastisch en hebben we toch enorm genoten van deze 2 weken in onze camper in het noorden van Schotland.

https://videopress.com/v/ND68W6ch?resizeToParent=true&cover=true&preloadContent=metadata&useAverageColor=true

Camperjoy: Over reizen met een camper…

Reisblog Martin, Miriam & Joep Lammertink

Auteur: martin&miriam