Italie

18 September 2016: Ventimiglia Alto en omgeving

/ martin&miriam

Vanmorgen na het opstaan stond in het teken van allerlei hand- en spandiensten in en rondom de camper. Wel eerst even heerlijk koffie en ontbijtje in het zonnetje genomen en plannen gemaakt voor de dag. Vandaag willen we met de scooter naar Ventimiglia rijden en daar eens goed door de straatjes lopen. Het is zondag en vele families zijn met elkaar op pad. Een gezellige levendigheid rondom ons en het belooft ook een mooie zonnige dag te worden.

Nadat we ons lekker gedoucht hadden en de spullen gepakt voor de scooter, zijn we op pad gegaan en eerst een beetje rondgereden om te kijken wat er allemaal te doen en te zien is. We besluiten om eerst maar eens richting de franse grens te rijden, richting Menton. We komen langs een afslag Ventimiglia Alto, het oude gedeelte van dit stadje, gelegen op een heuvel, direct langs de kust. Mooie vergezichten over de Ligurische Zee, de zon schijnend en mooie dorpjes en haventjes als achtergrond maken het plaatje compleet. We parkeren onze scooter tussen allerlei ander scooters en slenteren door de poort naar binnen in het oude stadsdeel.

c360_2016-09-18-12-24-51-348

De stad ligt zeer dicht bij de grens met Frankrijk aan de monding van de rivier de Roia. De naam van de stad is ontleend aan de afstand tot de toenmalige grens met Frankrijk: 20 mijl (20.000 passen, waarbij dubbele passen worden bedoeld).

De stad dateert uit de Romeinse tijd of eerder. In de stad zijn resten gevonden van Romeinse thermen en een theater. In het thermale complex zijn enkele goed bewaarde mozaïeken te bezichtigen. Ventimiglia trekt veel toeristen. Wekelijks wordt er op vrijdag een belangrijke markt gehouden aan zee. We lopen door de smalle straatjes en verbazen ons over het feit dat er echt mensen wonen in dit gedeelte. Kleine kruip door, sluip door straatjes, ienieminie huisjes en kleine pleintjes kenmerken dit oude stadsdeel, waar in het seizoen vele toeristen doorheen slenteren. Wij zijn er nu alleen met wat lokale mensen die een baby ten doop aanbieden. Veel kabaal en chaos bij het maken van de familiefoto met de kleine prins, maar tja.. dit is italie! We lopen nog wat rond en Mir maakt weer prachtige foto’s van de omgeving.

c360_2016-09-18-12-34-52-680c360_2016-09-18-12-45-55-506c360_2016-09-18-12-51-25-611

Na een tijdje zoeken we onze scooter weer op en gaan verder. We rijden nog helemaal langs de kustweg naar Vallecrossia, richting San Remo. Zover komen we niet uiteindelijk, maar we krijgen wel een mooie indruk van alle kleine dorpjes langs de kust. We hebben heerlijk aan zee geluncht in een strandrestaurant, gevuld met alleen maar italianen. Gezellig en levendig zal ik maar zeggen..

Na de lunch hebben we nog stukje over de boulevard gelopen en zagen we een aziatische vrouw met haar vriend en schoonmoeder proberen een selfie te maken met de zee op de achtergrond. Meestal als ik dat zie, dan bieden we aan om die foto te maken voor ze, zodat ze er fatsoenlijk opstaan en dus ook nu weer. Ze waren er blij mee en we raakten aan de praat. Het waren Aussies die een paar maanden een trip door Europa maakten. Erg leuk gesprek en toen we wegreden met scooter werden we door hun gefilmd als herinnering. Wie zou er niet een stukje film met ons erop willen?? Logisch..

c360_2016-09-18-14-20-20-718

Tijdens het rondrijden, sloeg het weer om en begon het te regenen. Zonder een jas bij ons te hebben en de temperatuur die onderuit ging,  besloten we terug te gaan naar de camping.  Bij het binnenrijden van de camping, komen we langs een stacaravan en horen we: Heeey you!! Come have a drink with us!! Nou is dan natuurlijk niet tegen dovenmansoren gezegd, maar om nu opeens van je scooter afgetrokken te worden voor een drankje, dat is nou ook weer wat! Blijken het de Aussies te zijn! Ze logeren 2 nachten op onze camping in de stacaravan en vinden het leuk om een drankje te doen met elkaar. Hebben we dus gedaan en het is een gezellige middag geworden. Miriam was helemaal in haar nopjes, want dit echtpaar bleek een goudmijn te bezitten in Cairns en zoals Mir altijd kijkt naar National Geographic Yukon Gold Diggers, zo leven zij op hun stuk land waar ze dus naar goud graven. Geweldig om die verhalen te horen!

Nadat we de borrel hadden afgesloten, zijn we naar de camper gegaan en hebben even een verlaat siesta gehouden. De regen komt met bakken uit de lucht vallen en het waait behoorlijk. Binnen zitten is het enige wat voor de hand ligt. Om een uur of half 8 hebben we ons weer opgefrist om ergens te gaan eten. We gaan weer met de scooter op pad en rijden richting Dolceacqua. De weg is langer dan we verwachtten en na ruim 10 kilometer te rijden in de middle of nowhere komen we aan in een prachtig dorpje met een mooie boogbrug en een middeleeuws kasteel op de achtergrond.

c360_2016-09-18-19-55-52-124

Het is erg afgekoeld en aangezien ik ben vergeten om lange broeken mee te nemen, hangen de ijspegels tussen mijn knieen van de kou! Godzijdank wel een fleecevest meegenomen! Na de week in de ardennen, zijn we nogal chaotisch onze kleren snel gaan wassen en tegelijkertijd de camper in gaan pakken. We zijn zoveel zaken vergeten mee te nemen. Stom!

In ieder geval hebben we onze avond in gepaste sfeer doorgebracht en bleek het restaurant La Rampa niet zijn naam eer aan te doen. Het was heerlijk allemaal! Mooie traditionele gerechten gegeten en ook hier was het weer een kippenhok van jewelste met al die druktemakers. Ik dacht dat wij er wat van konden…

Op de terugweg hadden we het heeeeel koud, dus na terugkomst in camper nog even een Sambucca genomen om warm te worden en daarna lekker onder wol samen. Morgen blijven we bij camper en gaan lekker aan het strand liggen de hele dag. Beetje lezen, pootje baden, schelpjes zoeken (Mir dan he!) en misschien zwemmen in de zee. Het lijkt morgen een zonnige dag te worden, dus laten we het hopen!

c360_2016-09-18-14-34-57-696

17 September 2016: Montecatini Terme – Vallecrosia

/ martin&miriam

Deze week dus geen Toscane, blijkt na de weersverwachtingen. De afgelopen nacht heeft het niet geregend, maar gestort met hele emmers tegelijk!! Schotland in Wanlockhead was erg, maar dit sloeg alles!! Wat een water kan er naar beneden komen! We kijken enigzins beteuterd en de stemming wordt er ook niet beter op als we op weeronline.nl zien dat het de komende 3 a 4 dagen noodweer zal blijven. We besluiten om onze boel op te pakken en weer onderweg te gaan. De tafels, stoelen, voetenbankjes, scooter; alles is kletsnat en ziet er door de modder er als varkens uit. Smerig moeten we alles maar inladen en ergens anders laten drogen. Maar waar??

Fout
Deze video bestaat niet

Alle windrichtingen om ons heen is het slecht weer. Gekeken bij Garda Meer, Lago Maggiore, Lago Caldenazzo, Como Meer, Bodensee, Cote ‘d Azur en Ligurische Riviera. Deze laatste 2 bestemmingen zien er het beste uit en we besluiten om richting Ventemiglia te gaan. Na onze werkzaamheden in en rondom de camper, moeten we nog van onze plaats afkomen. Aangezien het nogal krap is en we op terrassen staan, bekijk ik of we de camper kunnen draaien op de plek om zodoende vooruit de plek af te kunnen rijden in plaats van achteruit. Gemeten dat het zou moeten kunnen, maar na een paar keer insteken en draaien, sta ik vast tussen een greppel en een hek met afgrondje erachter. Ook nu realiseer ik mij dat door de modder en vele regen, het draagvlak van het terras misschien niet sterk genoeg meer is om het gewicht van ruim 4000 kilo van camper te dragen. Wegwezen hier, dan maar achteruit. Zo gezegd zo gedaan; met aan beide kanten maar 20 centimeter ruimte rij ik op de spiegels achteruit en tegen een helling op. Ook dan moet ik nog 50 meter achteruit rijden om bij zijweg te komen om water te laden en vuil water te storten. Het gaat allemaal goed en met aangespannen bilspieren is de missie weer geslaagd. Was wel een mooie plek…die ene dag! Jammer om hier weg te gaan, maar we besluiten om volgend jaar weer een poging te doen.

c360_2016-09-17-13-32-24-881

De reis naar Ventimiglia bedraagt zo’n 325 kilometer over de snelweg. De reis verloopt voorspoedig en inderdaad het blijft slecht weer overal. Hoe meer we richting de zee rijden hoe beter het weer eruit ziet. Dat belooft in ieder geval een juiste keuze te zijn, voorlopig. Aangekomen in Ventimiglia, moeten we nog even een camping zoeken. We hadden via de ANWB-app een mooie camping gezien, een stukje landinwaarts, in Isolabona. Camping Delle Rose. De camping heeft een nederlandstalige receptioniste en met haar hadden wij een dag daarvoor al contact gehad of er een plek beschikbaar was. Dit was het geval, dus wij met goede moed erop af. Mooie rit landinwaarts waarbij we prachtige dorpjes passeerden tussen Ventimiglia en Isolabona. Aangekomen werd ons aangeraden om niet met onze kolos de camping op te rijden, maar buiten te parkeren. We waren wat vroeger dan was gepland, dus de nederlandse dame was nog niet aanwezig. Lekkere cappucino gedronken aan het mooie zwembad en we zagen het helemaal zitten hier. Met de scooter konden we hier mooie ritten maken en alle kanten uit. Tijdens het gesprek met de receptioniste liepen we over het terrein en konden we een plek uitzoeken die ons beviel. Dat viel nog niet mee; donkere plekken en bijna geen zon mogelijk, behalve rondom het zwembad en het restaurant. Ook kregen we weer gezeik over de ASCI kaart en lidmaatschap om zodoende korting te kunnen krijgen. Wij konden aantonen dat we lid waren, maar niet het fysieke papieren, nietszeggende kaartje bij ons hadden. Wel via pasNL-app het lidmaatschap konden aantonen, maar dit vond de dame niet genoeg. Toen ze ook nog zei dat we voor onze scooter achterop ook nog extra moesten betalen, was het bij ons “klaar ermee”. Wat betalen de mensen met fietsen achterop dan, was onze vraag? Niets. Waarom dan wel een scooter? Heeft ook 2 wielen en kun je ook mee rijden? Niets mee te maken, we moesten per dag extra betalen en ook geen korting. De camping bijna leeg, geen gasten, een bourgondisch stel die aangeeft blij te zijn met zwembad en restaurant op de camping om zodoende een paar dagen te vegeteren? Wat dom, wat dom om zo principieel te zijn als campingbaas. Dan wij ook maar principieel. Je hebt nu dus helemaal niets, want we gaan verder kijken en blijven niet hier. Toedeloe!!

Maar ja; principes hebben hun tol…waar nu dan heen? We waren een paar keer door Ventimiglia gereden en dat is een leuke levendige stad. We wisten niet dat het zo groot was en zoveel te doen.

c360_2016-09-17-13-16-08-381

Er is in dit stadje ook nog een camping, dus we besluiten daar maar eens heen te gaan. bij aankomst ziet het er gezellig uit en we besluiten om hier dan maar een paar nachten te verblijven. We waren jammer genoeg niet zo slim geweest om vooraf te plekken te bekijken, maar we wisten dat het een stadscamping was, dus ietwat lawaaiig mogelijk. We moesten vooraf betalen en gingen vervolgens met onze camper naar de geboekte plek. Erg blij worden we er niet van; We staan op een centrale parkeerplaats op grof grind en in een cirkel staan allemaal seizoensplaatsen om ons heen. Aapjes kijken dus voor hun. We stallen alles uit en gaan zitten met een drankje en hapje. Dan kijken we eens goed om ons heen en barsten in lachen uit. We staan midden in een verkeersader cq fly-over met heel druk verkeer en heel veel lawaai. Hoe is het mogelijk om hier te slapen. Het is verschikkelijk, wat een shit-plek. We besluiten om ons geld terug te vragen en met gierende banden de plek des onheils te verlaten. Eerlijk gezegd ben ik daarin niet zo’n held en voel mij dan opgelaten. Hadden we ons huiswerk maar goed moeten doen. Miriam daarentegen is er klaar mee en zegt dat ze het gaat proberen bij de receptie. Na een tijdje komt ze terug met de mededeling dat we NU moeten weggaan en dat we niet het volle bedrag van € 52,00 terugkrijgen, maar € 45,00. We vinden dit een beetje zielig om na 20 minuten aanwezig te zijn geweest om dit te vragen, maar het is het ons wel waard. Wij hebben nog nooit zo snel alles ingepakt en als de wind verdwenen. Echt, het was binnen 10 minuten! Komen we aan bij de receptie om ons geld te incasseren, werd ons verteld dat het te lang had geduurd en dat ze maar € 40,00 konden teruggeven. Hoe zielig kun je zijn? Wat een maffia-praktijken zijn dit? Nadat we nog even wat vriendelijke woorden uitgewisseld hebben, zijn we maar weer op zoek gegaan naar een andere camping, net buiten Ventimiglia.

Camping Bor La Mar was de gelukkige. hahahaha, daar zijn we ook niet gebleven, maar daar bleek de camping-baas erg vriendelijk en behulpzaam om een geschikte camping te zoeken voor ons. Hij snapte dat wij met onze camper niet terecht konden op zijn camping en maakte nog een grap dat zijn advies wel € 40,00 waard was, aangezien Mir onze escapades vertelde op de vorige camping. Mooie kerel!!

Uiteindelijk kwamen we aan op onze uiteindelijke bestemming, camping Vallecrosia in Vallecrosia. Een 2-sterren camping, maar met een erg vriendelijke uitstraling van de camping en erg schoon sanitair. Het sfeertje staat ons erg aan en we besluiten om hier ons kamp op te slaan voor de komende dagen. Toen we klaar waren met het installeren, samen met een biertje op het strand naar de zee gekeken en vervolgens nog in een strandtent nog een paar drankjes genuttigd. Het bleek een erg gezellige middag te worden met elkaar. Uren zitten praten op het terrasje aan zee, over de serieuze zaken waarmee we te maken hebben en gemijmerd hoe de komende jaren eruit gaan zien met alles wat we doen, gaan doen en nog willen doen. Strategische sessie LIP-GLOSS, na een themadag “hoe knullig campingbazen kunnen zijn”.

Toen de dag ten einde kwam, samen in de camper nog heerlijke maaltijd genuttigd en op tijd naar bed. Morgen gaan we op scooter de omgeving onveilig maken, maar mijn gevoel zegt dat we weer een hoop winkels gaan bezoeken. Ventimiglia blijkt een mooie winkelstad te zijn…..heb er nu al zin in!!

15 September 2016: Iseo – Montecatini Terme

/ martin&miriam / 3 reacties

Reisdag! Deze donderdag wordt heel slecht weer verwacht en aangezien dat we het Iseo Meer nu wel hebben gezien, besluiten we om door te rijden naar Toscane, om daar nog een paar dagen te verblijven. Onze timing deze morgen was als een zwitsers uurwerk; nadat we alle opruim- en inpakwerkzaamheden hadden gedaan, braken de eerste druppels door vanuit de wolken. Even afscheid genomen van Jos en Judith, een Haags sportief klimgeiten-duo. Ze fietsen vooral in de bergen en hebben een stamina om “U” tegen te zeggen. Erg leuk stel waar we de afgelopen dagen een paar leuke gesprekken mee hebben gevoerd.

Onderweg hadden we besloten dat we naar Camping Belsita in Montecatini Terme zouden gaan. Deze camping zag er op de ANWB camping App erg goed uit en ook strategisch op een mooie locatie tussen Lucca en Florence. Deze beide steden kunnen we dan bezoeken met de scooter en zodoende zo gezegd, zo gedaan! Florence was ikzelf al een keer geweest in verband met mijn werk, maar Mirreke nog nooit. Altijd pestte ik haar ermee dat het zo’n fantastische stad was om te zien; onvergetelijk. En als ze de afgelopen jaren dan eens voorstelde om erheen te gaan, zei ik steevast: nee, vind ik zonde, want daar ben ik al geweest. Woest werd ze dan…terwijl ze zelf altijd dit antwoord geeft als ik ergens voor een tweede keer heen wil. “Er is nog zoveel te zien, zonde om 2x te gaan”. Koekje van eigen deeg dus….

Maar goed; we gaan in deze dagen ook een poging doen om Florence te gaan zien samen. Leuk.

Onderweg vanuit Iseo naar Toscane reden we over een prachtige route. Vanuit Parma volgen we de A15. Een snelweg die dwars door de bergen slingert, met prachtige uitzichten op bergdorpjes, tegen bergwanden aan geplakt. Mir riep op een bepaald moment dat het wel leek op een modeltreinbaan-decor. Het weer werkt alleen niet echt mee, of beter gezegd; totaal niet mee! Het komt met bakken uit de lucht vallen en er is nagenoeg geen zicht op de weg. Onze Lambortinki houdt zicht echter kranig en het italiaanse dieseltje pruttelt lekker mee in het verkeer. Muziekje van Bee Gees meegalmen met elkaar en we hebben gewoon weer een gezellige reis! We vinden het echt geweldig om met onze camper op pad te zijn. Waar je ook naartoe gaat, je bent altijd thuis!

img_1183

Voordat we bij onze bestemming aankomen, moeten we nog wel even de koelkast vullen met boodschappen en zodoende stoppen we bij de eerste de beste supermarkt die we tegen komen in het dorp. Ook dit vinden we altijd een feestje om te doen. Verlekkerend naar alle verse producten kijken en mij vindt je dan ook altijd als eerste bij de vis- en vleesafdeling. Broodbeleg uitzoeken en zien hoe mooi alles is uitgestald. Mensen zullen bij mij wel denken waarom ik steeds met tissue mijn mond afveeg….het kwijl loopt mij uit de mondhoeken, lijk wel zo’n Deense Dog….!

Maar we hebben alles wat we nodig hebben en zijn tevens klaar voor de dag van morgen die ook in het teken staat van heul veul regen en onweer. Thuis blijven en lekker lezen, filmpje kijken en lekker eten en drinken staat op de agenda.

Maar dat is morgen! Nu eerst nog onze camping vinden en nadat we weer tegen een berg op rijden, vinden we al snel de Camping Belsita. Alleen hier hanteren ze nog de Siesta, dus we moeten nog een uurtje wachten voordat we ons kunnen inchecken. Daarom stallen we de camper maar ergens op het parkeerterrein en verkennen we de camping om een mooie plek te zoeken. Het is een terassencamping, met fraaie uitzichten en 2 zwembaden. Mir en ik lopen over de hele camping en zien dat het best nog wel vol is overal. Vooral grijze pensionada’s om ons heen en iedereen kijkt naar ons met de nonverbale uitdrukking: Niet naast ons!! We willen privacy!

Uiteindelijk vinden we een prachtige plek in een uithoek van de camping, waar je niet vanzelfsprekend naartoe rijdt als je over de camping gaat. Het is een zijstraatje die er nogal donker uitziet en er staat niemand. Die plek gaat het worden! Wij terug naar de receptie, die inmiddels open is en schrijven ons in. De plek is voor ons en na wat formaliteiten komt vanuit de receptie de vraag: zijn jullie lid van de ASCI? En hebben jullie je pas bij je? We antwoorden bevestigend, maar hebben niet de pas bij ons. Deze zit nog in het ASCI Campingboek 2016, waarin ie standaard is opgenomen als je hem in januari krijgt toegezonden. Deze boeken gebruiken wij nooit, want wij gebruiken de digitale App van de ASCI Campings. De lieve dame weigert in eerste instantie de korting (normaal € 33,00 en met korting € 18,00 per dag) toe te passen, maar nadat wij wel kunnen aantonen dat we lid zijn van ANWB, NKC, ASCI ID Card, NKE, Camper & Caravan Club UK en nog een paar andere camping zooi, vond de dame wel dat we voldoende hadden aangetoond dat we de ASCI kaart zouden moeten hebben. Vooral omdat dit lidmaatschap gekoppeld is aan de NKC (Nederlandse Kampeerauto Club). We vinden het allebei zo’n onzin al die lidmaatschapskaarten, maar het bespaart je wel gewoon geld. Maak het gewoon voor iedereen wat goedkoper, dan ben je van al die milieuverslindende plastic kaartjes af en een 30cm dikke portemonnee!

img_1178

Nadat we onze prachtige plek hebben ingericht zijn we er helemaal klaar voor de komende dagen. Scooter eraf en eerst nog even een verlate lunch voor de camper. Heerlijk vers brood, hammetjes, kaasjes, olijven en natuurlijk glaasje witte wijn erbij. De hele middag lekker chillen en we besluiten om in de avond uit eten te gaan naar Montecatini Terme en Montecatini Alto, het bergdorp dat tegenover onze camping ligt.

img_1174

De stad Montecatini Terme is gelegen in de provincie Pistoia. De plaats ligt in het dal van het riviertje de Nievole. Montecatini Terme is een van de belangrijkste thermaalbadplaatsen van Europa. Het water van de bronnen zou vooral een heilzame werking hebben op de lever en het spijsverteringsstelsel. Dat komt in ons geval erg goed uit, gezien onze bourgondische levensstijl!

Het Parco delle Terme verdeelt de stad in een modern en een ouder deel. Van de negen kuurinrichtingen is Tettuccio het bekendst. Dit weelderige gebouw is het symbool geworden van Montecatini Terme. De Terme Leopoldine uit 1926 hebben het uiterlijk van een antieke tempel. In de jaren twintig van de vorige eeuw was de stad op haar hoogtepunt. Montecatini had op sommige dagen zelfs 60.000 bezoekers. Daarna ging het letterlijk bergafwaarts. Na een moeilijke tijd lijkt de badplaats aan het begin van de eenentwintigste eeuw langzaam weer uit een dal te kruipen.

Vanuit Montecatini Terme loopt een kabelbaan naar het hoger gelegen Montecatini Alto. Dat is het oudste deel van de stad. Het is ontstaan rondom een gelijknamig kasteel.

Uiteindelijk belanden we hier dus voor een super gezellige avondmaaltijd. Op een mooi pleintje met restaurants en sfeervolle verlichting eten we een paar typisch toscaanse gerechten. Met scootertje einde van avond terug naar camper en daar nog een lekkere afzakker genomen. Heerlijk slapen en morgen waarschijnlijk een volle regendag, dus blog schrijven, lezen en filmpje kijken in de camper. Zaterdag willen we naar Florence, dus dan melden we ons weer…

13 September 2016: Iseo en Sarnice (IT)

/ martin&miriam / 3 reacties

We beginnen weer in onze normale doen te komen. We slapen erg goed in de camper en ook nemen we weer meer op van de omgeving en de schoonheid van de camping en zijn mensen. We waren erg moe van de afgelopen week en de reis. We nemen ons altijd voor om rustig aan te doen onderweg en geen langere afstanden dan ongeveer 300-400 km per dag af te leggen met de camper. Dit is dus weer niet gelukt. De eerste dag na aankomst hebben we niets gedaan en alleen maar gezwommen en gerelaxt voor de camper.

Maar vandaag hebben we weer energie en zin om er met de scooter erop uit te trekken. We hebben voor de vakantie nog een GPS voor op de fiets/scooter gekocht om makkelijk onze weg te vinden in het italia van deze vakantie. Het werkt super goed en nadat we heerlijk rustig ontbeten hadden voor onze camper, spullen opruimen, douchen en op pad. We wilden het eerst naar Sarnice aan het Iseo meer. We hoorden dat dit een erg mooi dorpje was. Lekker samen rondslenteren door de straatjes, winkeltjes bekijken, cappucino drinken, mensen zien flaneren.

De rit ernaar toe was niet bijzonder, eerlijk gezegd. Sowieso vinden we de doorgaande wegen niet echt om over naar huis te schrijven. Het is rommelig, niet sfeervol en totaal niet druk op de weg. Voor italiaanse begrippen zeker! Uiteindelijk kwamen we aan in Sarnice en parkeerden we de scooter voor een restaurant op de speciale plekken daarvoor. Het haventje en boulevard van Sarnice beloven veel, maar nadat we er doorheen hadden gelopen hadden we het snel gezien. Terrasjes waren dicht, weinig mensen door de straat, winkels veel leeg en ook menig al dicht. Het toeristische seizoen zit er hier al op klaarblijkelijk. We hebben nog wel een paar fotos geschoten van een prachtige kerk en de haven en zijn toen weer op pad gegaan richting Iseo, om daar het stadje eens goed te bekijken.

Onderweg vonden we een andere weg naar Iseo en kwamen daar al snel aan. Centro aangehouden en daar bleek een markt te zijn. Nou…Miriam helemaal in haar nopjes natuurlijk. Aangezien ik veel kleding was vergeten mee te nemen in de camper, na de week in de Ardennen, moest ik nog een broekriem scoren (die moet namelijk flink aangehaald worden..) en eventueel nog wat shirts. Kansloos die shirts…de gemiddelde italiaan heeft mijn geboortegeweicht en qua omvang is hun middel mijn dijbeen….wel een broekriem gescoord bij een afrikaan die ons probeerde af te zetten. Prijskaartjes weghalen en de prijs verdubbelen. Aangezien ik hem al 10 euro had gegeven, vroeg ik mijn 10 euro terug en kon ie zijn broekriem lekker houden….ik kreeg hem toch voor die 10 euro, maar niet zonder dat ie tegen mij zei: kapitalist!! Wij lachen natuurlijk, samen met hem! Mooie vent!

Iseo vonden wij veel leuker dan Sarnice en bleven daarom nog een tijdje heerlijk door dit stadje lopen. Nog even terrasje gepakt en later nog even heerlijk geluncht op een pleintje. Was gezellig.

Maar toen kwam uit totale onverwachte hoek vanuit mijn zilveren bruid opeens een rare vraag (voor haar dan….): Is het net verstandig om toch een andere scooter te kopen. Een motorscooter van ongeveer 200CC?? Ik kreeg accuut een epileptische aanval, zweetuitbraak, droge mond (spoelen!!!!) en spanning op het kanaal…Mir die een verzoek doet voor een ander voertuig???? Ik denk; ik hap niet te snel en stel eerst eens een relevante vraag: Waarom wil je dat? (terwijl ik al meteen aan een Yamaha T-Max of Suzuki Burgman dacht..;-) )

Nou, zegt ze, we hebben daardoor een langere actieradius, meer vermogen om in verkeer mee te komen en meer vermogen om tegen de bergen op te komen. We moeten toch in het buitenland helmen op en dan kunnen we net zo goed ook met motorscooter gaan rijden.

Ik, schijnheiligheid ten top, zeg: maar we komen toch overal en kunnen overal tussendoor. Gaat prima zo. Laten we afspreken dat wanneer de scooter straks niet tegen de berg op komt en we moeten afstappen, dan ruilen we de scooter in, anders niet. Mooie deal, want ik wist hoe steil de terugrit zou worden naar de camping. Met mij er alleen op geen probleem, maar samen met Mir wordt het wel een probleem weten we.

Wel…..de scooter bracht ons zonder problemen terug naar de camping, zonder te moeten stoppen. Oke, we vielen wel een paar keer bijna stil, maar sportief zoals ik ben, bleef ik wel mijn best doen om hem rijdend te houden. Voorlopig toch geen andere scooter dus…

Teruggekomen op de camping hebben we daar nog lekker gezwommen en aan het einde van de middag een borrel gedronken op het uitzichtpunt over het meer vanaf onze berg. Lekker maaltje gekookt op de buiten-bbq en plannen gemaakt wat we de komende dagen gaan doen. We blijven nog een dag op deze camping vegeteren en trekken dan door naar Toscane.

Het humeur ging einde van de middag nog wel even naar beneden door alle perikelen rondom mijn gestrande motor in Belgie, die daar moest achterblijven. Verzekeraars zijn legale maffia. Wat voel je je onmachtig tegen deze reuzen. Walgelijk!!

Ik moet na mijn vakantie mijn motor weer zelf ophalen in Belgie, terwijl de afspraak was dat dit alleen maar het geval zou zijn als de motor binnen 48 uur cq 2 werkdagen gerepareerd kan worden. Uiteindelijk is de motor pas gisteren gerepareerd, terwijl ik afgelopen donderdag de melding van storing had gedaan vanaf mijn vakantie-adres in Belgie. Aangegeven dat het meer als 96 uur is in plaats van 48 uur en dat ik motor naar Nederland wil gerepatrieerd hebben. Nee, dus. Ze komen met allerlei klote-smoezen en verdraaien de waarheid om maar niet te hoeven betalen. Boeven en geen respect voor dit gajes! Zo….dat is eruit!

Nu maar weer verder met mijn vakantie….tot later!!!

11 September 2016: Mesnil-Saint Blaise (B) naar Lago ‘d Iseo (It)

/ martin&miriam / 1 reactie

De afgelopen week van 2 t/m 9 september stond in het teken van ons 25-jarig huwelijksfeest. We hadden in de Franse Ardennen bij Mesnil – Saint Blaise, nog net in Belgie, een prachtig groot huis afgehuurd om met familie en vrienden een week samen te vertoeven op onze kosten. Met een paar auto’s, motoren en een karrevracht aan drank, eten en versieringen hebben we ons prima vermaakt met elkaar. Wat een rijkdom om met deze mensen die wij liefhebben dit te mogen doen. We genieten nu nog na van alle lachsalvo’s, de humor, de uitstapjes met elkaar naar Dinant, Bastogne, Anseremme, Bouillon (8x…de motorrijders weten waarom) en Givet. Afgelopen vrijdag zijn we met zijn allen weer richting huis gegaan om daar de motor en auto te stallen en vervolgens eerst weer de camper te pakken voor onze 2 weken vakantie samen.

img_1110

Nadat we dat gedaan hadden eerst nog even langs mijn vader, die vandaag 84 jaar is geworden. Aangezien zowel mijn broer als mijn zus en zwager naar andere oorden in Europa zijn uitgevlogen, waren alleen mijn andere broer en ik met Miriam bij zijn verjaardag. Samen even gegeven om vervolgens omstreeks half acht ’s avonds de camper te pakken en alvast een stukje te gaan rijden richting Duitsland. Thuis kunnen we niet slapen aangezien onze badkamer verbouwd wordt, dus stoppen we na 1,5 uur rijden in Emmerich op de camperplaats aldaar. Nog net een plekje vrij om goed te kunnen staan. Daar nog even een afzakkertje genomen voordat we in ons bed stapten. Hondsmoe na een reis van 360 kilometer op de motor, camper pakken, verjaardagje bezoeken en vervolgens weer 1,5 uur rijden. We lagen in bed en we konden elkaar niet meer welterusten wensen…bij welte hoorde ik al het neusventiel van Mir ronken….(die van mij hoor ik natuurlijk nooit..)

De volgende morgen zonder ontbijt, maar wel met kop koffie achter het stuur zo snel mogelijk richting Italia. Onderweg een paar uur file gehad zo druk is het overal op zaterdag. Ongelofelijk! Onze eerste stop voor de nacht was bij dezelfde camping als in juli in Bad Bellingen: Lug ins Land. Deze camping ligt ongeveer 15 km voor Basel en is een prima overnachtingsplaats voor 1 nacht. Heerlijk restaurant bij camping, waar we heerlijk in de avond buiten hebben gezeten met prachtig uitzicht en romantische zonsondergang. We hadden verwacht dat medio september overal makkelijk een plaatsje is te vinden op de campings, maar het is overal erg druk. De camping zat tjokvol en we kregen de laatste plaats die nog voorhanden was. Prima plekje overigens. Na een gezellige avond met elkaar viel de vermoeidheid ineens in en prompt lagen we om half 10 in ons mandje….en om 21.32 lagen we in coma.

De volgende ochtend besloten we om meteen weg te gaan en onderweg te ontbijten. Eerst langs de grens bij Basel (wederom autoritair gezeik gehad over ons vignet door Zoll-beambte; ik moest zelf datum invullen op formulier wanneer ik Zwiterland doorkruis en dat wist ik niet. Dat toontje van die Bromsnor….zou zo graag terug willen blaffen!), dan mooi onderweg om redelijk vroeg de Gotthard-tunnel te kunnen passeren. Eerst even de tanks nog lossen en laden, toilet legen en vervolgens met gierende banden het dorp uit en de snelweg op. Het verliep allemaal voorspoedig en onderweg geen files meer. Omstreeks 16.00 uur kwamen we aan bij het Iseo meer en konden we eerst nog even voor de komende dagen onze boodschappen doen om zodoende de eerste dagen niet meer van de camping te hoeven komen. Beetje energie bijtanken en lekker lezen en zonnen samen. Ook zwembadje op nog geen 25 meter afstand, dus ook even poedelen behoort tot de opties. Ook mijn buitendouche en BBQ aansluiting aan buitenzijde van de camper functioneren prima. Heb ik toch maar zelf even operationeel gemaakt als doe-het-liever-niet-zelfer! De Agricultura Camping La Tesa bij het Iseo meer is prachtig gelegen op de heuvel met uitkijk op het meer. Idyllische achtergronden bij de zonsondergang op de heuvels en wij lekker op terras bij restaurant om ervan te genieten.

img_1141

Het restaurant was erg goed en na een heerlijke traditionele italiaanse maaltijd met erg lekkere wijn, zijn we nu weer terug in de camper. We zijn moe, erg moe van de eerste fantastische week met familie en vrienden, maar kijken zo tevreden en gelukkig terug op deze dagen. We zien wel wat we de komende dagen in en rondom het Iseo meer gaan doen, maar het ziet er allemaal erg goed uit!

img_1142

We hebben onze scooter bij ons en zullen daarop weer als een tweetal hommels door het verkeer laveren om alle mooie dorpjes en steden te bezoeken hier. Het weer ziet er tot donderdag prima uit met 29-30 graden! Bring it on!!

img_1138

8 juli 2016: Alba (It) naar Bad Bellingen (D)

/ martin&miriam / 2 reacties

Ondanks dat we inmiddels al weer in Nederland aan het werk zijn en de vakantie er dus weer op zit, toch nog maar even ons blog cq dagboek bijwerken van de laatste 2 reisdagen terug naar huis.

We stonden afgelopen vrijdag toch maar redelijk vroeg op om ons klaar te maken voor de terugreis. We dubben nog hoe we terug gaan; over Frankrijk of Zwitserland en Duitsland. Als we door Zwitserland gaan, dan moeten we bij de douane aldaar in plaats van een vignet, een ander formulier kopen. Dit heeft te maken met het feit dat onze camper zwaarder is dan 3500 Kg. Dan worden we gezien als vrachtauto en dus een andere belasting die we moeten betalen. Maar aangezien die zwitsers doorgaan nou niet echt de grootste feestvierders en lachebekken zijn, had ik er eigenlijk niet zo’n zin in om via Zwitserland te gaan. Maar ja; het is de kortste, snelste en dus ook goedkoopste weg om te gaan en omdat het weer in Freiburg regio ook goed is, lijkt ons een paar dagen Duitsland ook nog wel even lekker. Daarom toch maar besloten om gewoon via Zwitserland te gaan reizen.

Eerst nog even alles opruimen rondom de camper, scooter er weer op vastmaken en luiken dicht en nog even betalen bij de camping. We hebben een erg warme nacht achter de rug en de verkoeling tijdens het rijden met open ramen is voor beiden een welkome remedie tegen de warmte. Eerst nog even tanken bij een nogal krap en druk tankstation. Ik liet mijn slang er weer eens lekker inhangen, maar alles wat er uit kwam; geen diesel! Bleek het weer zo’n vooraf betalen tankstation te zijn. Zo klantonvriendelijk vind ik dit! Ook de betaalterminal was alleen in het italiaans weergegeven. Nu kan ik mij redelijk redden in het italiaans, maar dit was even een brug te ver. De medewerkster (tenminste, dat denk  ik dat het was…) hielp mij uiteindelijk en zonder al teveel vertraging gingen we op pad.

De rit door Italie verliep zonder files dus na een paar uur kwamen we in Chiasso, de zwitserse grensovergang aan en moest ik dus het bewuste formulier voor onze camper gaan kopen. Na 3 loketten te hebben afgelopen was ik er al weer klaar mee. Niemand die mij kon helpen aan het 10-daagse tol formulier dat “Schwerverkehr-angabe” heet. Chagrijnig werd ik ervan en dus liep ik maar even lopend op de douanier aan om hem te vragen. Doorrijden en niet hier lopen was zijn snauwige reactie. Krijg de pest dan maar, dacht ik en reed met de camper door de italiaanse grens naar de zwitserse. De douanier aldaar zag meteen dat ik geen vignet had en gaf met een arrogante armbeweging aan dat ik aan de kant moest parkeren. Lekker; worden we helemaal gecontroleerd was mijn eerste gedachte. Maar niets van dat alles! De douanier was erg vriendelijk en had gezien dat ik mijn best had gedaan om het formulier te bemachtigen. Hij was erg behulpzaam en gaf zelfs nog tips om langer dan 10 dagen met dit formulier te doen en zei nog dat het eigenlijk een koopje was in relatie met het normale vignet, dat 40 euro kost. Mijn formulier kostte 30 euro en binnen 5 minuten was ik weer op weg. Goed te doen dus en nu weet ik hoe het zit, kan ik ook weer andere camperaars op het camperforum aangegeven wat te doen. Het blijkt namelijk dat veel camperaars met deze onzekerheid zitten. Zo zie je maar weer; elk nadeel heb zijn voordeel!

C360_2016-07-08-13-29-29-767_resized[4]

Onderweg verliep alles prima. Geen files, alleen maar even 10 minuutjes bij de Gotthard Tunnel en verder niets. Met een comfortabele kruissnelheid van 100 kilometer per uur, reden we langs de mooiste vergezichten en kwamen we midden in de middag in Duitsland aan en gingen we op zoek naar een leuke camping.

C360_2016-07-08-13-19-05-063_resized[2]

Miriam had haar best gedaan om via de Apps en Google een goed alternatief te zoeken en ook gevonden. Vanavond slapen we op Camping Lug im Land in Bad Bellingen. Een grote, fraaie camping met verharde camperplaatsen. Mooi sanitair, leuk thermisch zwembad en een gezellig restaurant. Nadat we eerst nog even voor de camper een dutje hadden gedaan en wat gedronken, lekker gedoucht en toen in avond heerlijk gegeten bij het restaurant. Ongelofelijk als je 2 weken in italiaanse sferen bent geweest qua culinaire pasta’s en pizza’s, we allebei meteen weer terug grijpen op de degelijke wiener schnitzel met salade en frietjes/gebakken aardappeltjes. De schnitzels waren zo groot dat je er menig studentenkamer ermee zou kunnen bekleden. Maar was erg lekker.

Na terugkomst bij camper hadden we binnen no time weer mensen op bezoek die een praatje wilden maken. Erg leuk allemaal, maar je hebt er niet altijd even veel zin in. Deze mensen waren zo nieuwsgierig naar onze camper, dat bij grote uitzondering en verbazing Miriam ze mee naar binnen nam om de camper te laten zien. Heel raar….De camper is normaliter een onneembare vesting met die pitbull die er normaal voor ligt, maar ze had een milde bui denk ik….

Na afzakkertje heerlijk geslapen omdat het toch weer wat koeler was dan in Italie. Heeeerlijk! Ook weer een romantische zonsondergang gezien, dus die stemming zat er ook weer goed in.

C360_2016-07-08-21-41-00-573

Morgen willen we binnendoor verder richting huis en niet over snelweg. We hebben nog een 2-tal dagen om nog 700 kilometer te reizen. Moet lukken!

7 juli 2016: Alba (Piemonte, Italy)

/ martin&miriam / 3 reacties

Vandaag staat de rit naar Alba op de planning. Daar hebben we afgesproken met zus Annette en zwager Kees om gezellig in de middag lekker door Alba te slenteren en ’s avonds uit eten te gaan in dit fraaie wijnstadje en natuurlijk Nutella territorium vanuit de hazelnoten die in die regio daar uitsluitend voor Nutella worden verbouwd. Rondom Alba barst het van de wijnboeren met de lekkerste wijnen. We spreken daarom af dat wij naar Luigi Drocco, een wijnboer die wij daar kennen door Annette en Kees, om daar samen wijn in te kopen. We hebben dat al eens samen eerder gedaan en dat is goed bevallen zal ik maar zeggen. En zeg nou zelf, als iemand je vraagt “ga je mee naar de boer om de koeien te zien melken”  of “ga je mee naar een wijnboer om daar wijn te proeven”. Dan is de keuze niet zo moeilijk voor ons. De wijnboer, wij gaan graag mee!

Maar wij waren in de ochtend al in Alba aangekomen op Camping Alba Village en konden daardoor eerst nog even rustig onze camper stallen en nog even een frisse duik in het zwembad aldaar maken. Vervolgens gingen we ons douchen en omkleden om met scooter naar Luigi Drocco te rijden. A&K komen vanuit hun huis in Prunetto met de auto naar Luigi.

Aan het zwembad gelegen, kwamen we nog in gesprek met een deens gezin en hebben we zonder er erg in te hebben, ruim 2 uur met ze zitten ouwehoeren over van alles en nog wat. Was erg gezellig!

Na het zwemmen de scooter van de camper afgeladen en nu als geoefende ervaren camperaars is dat een fluitje van een cent. Gesoigneerd gingen we op pad, maar na nog geen 2 kilometer waren Mir en ik al weer als verzopen katten vermomd met vreselijke Bob en Annie de Rooij helmen zeiknat en roken we bijna als voor de douche…..camembert die al een paar uur op een bord ligt in de zon. Tenminste….zo voelen we het. Mensen kinders wat is het vreselijk warm in Alba en mede ook door de hoge luchtvochtigheid. Daar moest op gedronken worden, dus wij als een speer met onze scooter door het verkeer naar de wijnboerderij van Luigi Drocco. Meestal als we daar vandaan komen, dan zijn we zo lam als een kanarie, want de beste man weet dat we gaan kopen en dus biedt ie al zijn wijnen aan om te proeven. Wat ook mooi is dat ie ook al weet dat wij de wijnen proeven en opdrinken en niet uitspugen in een foelelijke beker. Doodzonde vinden wij van die mooie wijnen!!

Maar goed; wij dus na allerlei hapjes en wijntjes met gezamenlijk voor 900 euro aan wijn naar huis. Mir en ik waren niet eens de grootste bestellers….!

Alle dozen in Kees zijn auto geladen, want ja…op de scooter gaat dat niet lukken; ook goed geregeld dus. Kees neemt ze mee naar Nederland en brengt ze bij ons thuis. Die heeft wel wat uit te leggen bij de douane, denk ik.

Na de wijnexpeditie wij op pad naar het centrum van Alba en op zoek naar een mooie parkeerplaats voor onze scooter. Viel niet mee, maar als je goed naar de verdrijfvlakken op de weg kijkt, zie je daar zelf wel ieniemienie scooterparkeerplekken in. Gewoon gedaan en het kan gewoon in Italie.

Kees is jarig vandaag en mag kiezen waar die vanavond wil gaan eten. Eerst samen een terrasje pakken en een paar biertjes drinken in die verstikkende warmte. Goed spoelen is het credo!

image

 

’s Avonds heerlijk gegeten in Ristaurante Piazza Duomo. Was erg gezellig samen met zus en zwager. Bijzonder om je zusje en man ergens anders in europa te zien en af te spreken aldaar en even quality tijd door te brengen. In het normale leven altijd druk en nu alle tijd om lekker te ouwehoeren.

image

Einde van de avond afscheid genomen en bij thuiskomst (wat klinkt dat heerlijk als je over thuis praat en je hebt het over je eigen camper). Het voelt ook echt als thuis; je eigen spulletjes op je eigen plek, we kunnen het niet uitleggen wat het is, maar wij vinden het super! Miriam zegt het als volgt: ken je het gevoel dat je ergens bent en moet poepen, maar je het uit wil stellen tot je thuis bent. Dat gevoel!!

Nog even samen een afzakkertje genomen en proberen te gaan slapen. Het was niet te doen met de warmte om in de camper lekker te kunnen slapen. Alles stond open, geen dekens, dakluiken, ramen, maar het was niet draaglijk te krijgen. De hitte zat gewoon in ons lijf en door de matras werd die warmte alleen nog maar erger. Mir is blijven proberen en ik ben uiteindelijk eerst nog maar een uurtje buiten blijven slapen op een stoel, voordat ik uiteindelijk om 1.30 uur naar mijn bedje ging. Het was niet onze beste nachtrust deze vakantie. Morgen gaan we echt beginnen met de terugreis en gaan we richting Freiburg. We zien wel hoe ver we komen.

 

 

4 t/m 6 juli 2016: Agliano Terme – Piemonte (It)

/ martin&miriam / 3 reacties

Zoals we afgelopen zondag al gemeld hadden, is deze camping een prima plek om een aantal dagen te verblijven. Er valt dus ook niet zoveel te melden, maar om de dagboek-items wel up to date te houden schrijf ik toch maar even een blog alhier. Toen we zondag hier aankwamen was het erg druk op de camping en stond deze vooral vol met italianen en hun families. Een kakelfonie van geluid en boos lijkende gesprekken. Maar dit is gewoon standaard italiaanse communicatie. Als mensen in Nederland al denken dat Miriam en ik ruzie hebben, terwijl we gewoon in discussie zijn, dan moeten ze hier eens naartoe gaan…wat een herrie! Maar wat een rust kwam er over de camping toen zondagavond om 8 uur alle italianen vertrokken en alleen de toeristen overbleven. Heerlijk!!

C360_2016-07-06-10-11-27-836

Met zijn beide zondagavond de plannen gemaakt voor de komende dagen. We blijven hier een paar dagen om echt helemaal in chillmodus te komen. Het is te warm voor activiteiten, namelijk 32-34 graden en zon, veel zon. Je weet wel: wat jullie in Nederland nu even niet hebben…. 😉

Om toch nog wat te doen plannen we maandag een tocht met de scooter naar Acqui Terme, een stadje dat 30 kilometer verder ligt en waar we een aantal jaren geleden ook zijn geweest met vrienden. Nadat we in de ochtend eerst wakker werden en de camping zagen ontwaken, eerst ontbijtje en de scooter van het rek afhalen. Dat was even geen makkelijk klusje; de camper staat te hoog op zijn poten en een aflopend grasveld, dus de hellingshoek was te groot. De scooter bleef steken en kon niet meer van zijn plaats. We moesten hem over het dooie punt heen tillen, maar het probleem is dat ik al enige dagen een schouderontsteking of iets met de spieren aldaar heb. Bijna geen kracht in mijn armen, maar de scooter kon niet meer voor- of achteruit. Het ging uiteindelijk en met een behoorlijke snelheid rolde hij van de oprijplaat af en klaar voor gebruik. Omkleden en samen op pad.

Het was toch nog wel een aardige rit, waarvan we op een bepaald moment dachten dat we op de snelweg aan het rijden waren. Mag hier ook niet, dus wij kijken waar we ervan af konden. Ging prima, dus toen maar binnendoor door de wijnlanden van Piemonte naar Acqui Terme.

In onze beleving was het plaatsje veel groter toen. Maar maakt niet uit verder; wij naar centrum gereden en herkenden wij al diverse straatjes en gebouwen. In de middag daar heerlijk rondgedarteld, maar in Italie houden ze nog echt siësta, dus een beetje uitgestorven was het wel. We wilden rustig ergens gaan lunchen, maar ook zij gingen dicht om 14.00 uur, dus maar weer verder kijken. Uiteindelijk hebben we ergens anders maar even een broodjes gescoord en toen na een paar uur weer begonnen aan de terugweg. Voorspoedige reis gehad met onze scooter en we hebben echt veel plezier van dit voertuig. We komen overal en tegen de berg op is ook geen probleem. We blijven discussie houden of het toch misschien niet beter is om een 250 cc motorscooter te kopen, maar voorlopig houden we het bij onze prima 50cc Sym Fiddle II.

Bij terugkomst op camping lekker even gezwommen en toen ’s avonds heerlijk gegeten bij Fons Salutis, een hotel in het plaatsje met een prachtige tuin waarin we konden eten. Super italiaans simpel eten; puur natuur, geen poespas, maar pure smaken gecombineerd met elkaar. En..een erg lekkere wijn! Deze willen we proberen om hier om de hoek bij de wijnbouwer rechtstreeks te kopen om mee naar huis te nemen.

Dinsdag hebben de hele dag voor de camper gehangen en alleen maar gelezen, zwemmen, zonnen aan het zwembad en eigenlijk alleen maar vegeteren. Einde van de middag kwamen onze overburen even een drankje halen en gezellig met elkaar gesproken en kennisgemaakt.

C360_2016-07-05-10-53-31-791

Daarna ging Miriam koken op het scooterrek met onze buiten-kookplaat. Ze is de koningin van het risotto maken en toen ze daarmee bezig was sneed ze zich voor de vierde keer in 10 dagen in haar vinger. En niet een sneetje, maar zeg maar een spelonk! De bloedspetters zaten tegen de camper aan, het gutste eruit en er kwam geen eind aan.

En dan komt het; moeten zoeken naar een EHBO trommel! Je weet dat je hem hebt, maar waar is dat kreng. Met een huis-tuin-keuken pleister proberen de enorme gapende wond (ik heb soms wel de neiging om iets te overdrijven, maar maakt het verhaal wel smeuiger toch…?) te dichten. Het bleef door de pleisters komen en toch maar naar de receptie van de camping gegaan, waar de badmeester zich over Mir ontfermde. Menig boeket-reeks lezer voelt nu een romantisch/erotische spanning opkomen, maar dat bleek enorm tegen te vallen in dit geval. En Mir is verwend he….goddelijke adonus heeft ze zelf!

Na de onderbreking van het koken…kwaaier kun je mij niet hebben….konden we eindelijk door met de maaltijd. Ik had alles goed op het vuur in de gaten gehouden en verder nog groenten gemaakt, heerlijk gegeten en gezellige avond gehad. Zelfs het afwassen was gezellig; we stonden met 4 nederlanders af te wassen in de ruimte en lekker slap zitten ouwehoeren met elkaar. Miriam zat bij de camper en hoorde van iedereen dat haar man voorlopig nog niet terug kwam met de vaat. Was veel te gezellig bij de afwasplaats. Ach…zolang ik nog niet op een afwerkplaats sta, dan maak je met Mir de pis niet lauw. Heerlijk met haar nog afzakkertje genomen en toen lekker in ons mandje. Vandaag doen we ook niets, want de temperaturen lopen vandaag op naar 34-35 graden. Lekker zwemmen, lezen, lunchen en vanavond gaan we uit eten in het dorp bij een Osteria La Milonghe. Moet goed zijn zeggen ze hier, dus we gaan het proberen! Morgen staat de rit naar Alba op de planning om zwager Kees te feliciteren met zijn verjaardag. Terrasje pakken en met zijn vieren lekker uit eten in Alba.

3 juli 2016: Agliano Terme, Valle di Asti (It)

/ martin&miriam / 1 reactie

Vanmorgen werden we voor ons doen erg laat wakker, namelijk om 8.30 uur. We zijn maar meteen begonnen met de camper weer klaar te maken voor de volgende etappe.  Vandaag staat de trip van Cuneo naar Agliano Terme op de planning. We hebben daar een camping gevonden via Miriam haar zus Sylvia. We vinden die massale campings met een hoop lawaai en groot en druk en onze plek die we toegewezen hebben gekregen niet fijn. Regelrecht tegenover de sanitairgebouwen en op route naar het zwembad, zodat we de hele dag mensen voor onze neus voorbij zien komen. We gaan nu voor klein, gezellig en knus.

Eerst nog even boodschappen doen bij de IperCoop om het koelkastje weer te vullen voor de komende dagen.  We vertrekken omstreeks 10.30 uur vanuit Cuneo.

Het was niet zo’n lange reis, namelijk 90 kilometer, maar dan wel door mooie gebieden. We gaan de wijngebieden in en komen langs de wijnranken rijden en met prachtig weer is het echt genieten onderweg. Al slingerend door de kleine weggetjes komen we meer in de stemming om in dit gebied een paar dagen te verblijven. We willen namelijk ook nog mijn zus Annette en zwager Kees ontmoeten in Alba. Zij hebben in die regio een huis en zijn deze week ook daar. De camping heeft maar ongeveer 50 plekken en een zwembad, cafe en restaurant. Lekker relaxen!

Aangekomen op de camping hadden we beiden het gevoel van “Ja”, dit gaat m worden. Prettige sfeer, vriendelijke ontvangst en mooie plekken. Het was nog wel even zoeken naar het beste plekje, want onze camper manouvreert niet zo makkelijk als een fiat 500. Maar eenmaal op de plek, direct omgekleedt en lekker gaan zwemmen in het drukke zwembad. Het is namelijk ruim 30 graden en het hele dorp zwemt vandaag hier. Tussendoor nog siesta gehouden en weer gezwommen.

Aan het einde van de middag lekker een borrel voor de camper toen we opeens verrast werden door mijn zus en zwager met een spontaan bezoekje. Ze kwamen net in Italie aan en reden langs ons dorp. Even samen een biertje gedronken en toen weer door naar hun eigen huis. Later deze week spreken we af om middag en avond met elkaar door te brengen. In ons geval gaat dat altijd gepaard met drank en gezellig uit eten.

IMG-20160703-WA0000

Na het eten dat Mir had bereidt, lekker gedoucht en nu op terrasje bij cafe bij camping afzakkertje pakken en blog schrijven en posten. We hebben zin in de komende dagen en morgen met scooter omgeving verkennen.

IMG-20160703-WA0006

2 juli 2016: Cuneo – Piemonte (It)

/ martin&miriam

Wat n aangename verrassing was dit vandaag! Cuneo! Een plaats die we vaak voorbij zagen komen op onze wegenkaart en GPS en ons nooit trok om erheen te gaan! Nu we er toch waren, moest  het er maar eens van komen en wat zijn wij blij dat we gegaan zijn!

De ochtend zag er niet naar uit dat we uberhaupt nog op pad zouden gaan, aangezien de regen en onweer met bakken en met lichtflitsen uit de lucht kwam. We zouden daarom maar wat langer “thuis” bij onze Lambortinki blijven om het betere weer af te wachten. Zoals jullie inmiddels weten ben ik ook de intelligente wereld van puzzelboekjes ingestapt en het is nu zelfs doorgetrokken naar ook boeken lezen. Jawel; ik lees boeken! Mijn leraren in de MAVO en HAVO draaien zichzelf om in hun graf of urn; Martin leest boeken. Op mijn eindexamen moest ik vanuit de lijsten boeken lezen, maar dat werd niets. Totdat mijn leraar Nederlands zei: wat vind je dan wel leuk om te lezen? Nou: Dik Trom, Kameleon en Old Shatterhand…dat was het wel zo’n beetje. Mijn leraar antwoordde toen dat ik dan die boeken moest gaan lezen. Heb ik gedaan en toch nog een 7 voor mijn nederlands gekregen. Maar goed; Miriam en ik lezen nu dus met volle overgave tijdens het slechte weer en we vinden het nog leuk ook. Er is nog hoop voor literair Nederland!!

Uiteindelijk nadat de wasjes waren gedaan, de afwas was gedaan en ook het weer was verbeterd besloten wij op onze scooter de camping te verlaten en de reis naar Cuneo aan te vangen. We reden vanaf de camping meteen richting Cuneo dus het kon niet missen om de stad te vinden. Als een volleerde italiaanse Vespa-danser slalomde ik door het verkeer naar het centrum van de stad. We hadden al wat informatie ingewonnen  via Wikipedia en wisten dus dat deze trip de moeite waard zou moeten zijn. Nou, mensen; als jullie eens in de buurt zijn en even een dagje lekker willen winkelen, terrasjes pakken, wijnbarretjes bezoeken of super lekker willen eten, terwijl je ook nog tussendoor naar prachtige gebouwen kunt kijken uit de romeinse tijd; Cuneo is the place to be!

Nadat we de scooter naast een hotel hadden geparkeerd liepen we de stad in, direct de grote hoofdstraat, gesierd met prachtige verlichte togen en overdekte promenades met mooi geklede mensen, straatartiesten en chique winkels van gerenommeerde modelabels. Niet dat ik er wat mee heb, maar in mijn reisgezelschap is er in ieder geval eentje die het kan waarderen. Ik werd nadat ik langer aan het lopen was alleen chagrijnig van het weer. Het was door de drukkende warmte niet te doen qua vochtregulatie. Soms voel ik mij ook dik (ja, ik ben het ook, dat weet ik), maar gisteren was zo’n dag. Zweet op mijn voorhoofd met verkeersbord rood hoofd en plakkerig over mijn hele lijf. Nou…dat is wat hoor!! Om af te koelen hebben we nadat we op terrasje even een Hugo Spritz hadden gedronken, even weer de scooter gepakt om een ander gedeelte van de stad te bekijken. Was leuke rit, maar het centrum is toch het gedeelte waar het gebeurt en ook wat wel het mooiste is.

Heerlijk nog de pleintjes bekeken en toen gezellig even snel even een pizzaatje gegeten om daarna terug naar camping te gaan om voetbal te kijken, Italie tegen Duitsland. Het bleef nog een lange tijd onrustig die avond op de camping. Besloten om morgen weg te gaan en op pad te gaan naar het wijngebied rondom Alba en Barolo.