Dit blog zal niet in het teken staan van hele verhalen van wat wij allemaal meemaken, want dat valt met deze hitte enorm mee. Dit blog zal zometeen vooral gewijd zijn aan de prachtige foto’s van Miriam in deze natuurrijke omgeving. We zijn inmiddels aangeland bij Staatsbosbeheer Natuurkampeerterrein camping De Kijl in Schoonoord, in Drenthe. Op deze camping zijn wij al eerder geweest met de camper met onze vrienden Kees en Jose een paar jaar geleden. Dat beviel goed en daarom nu maar hier neergestreken, aangezien de camping die wij geboekt haddden, totaal niet aan de verwachting voldeed bij aankomst. We hadden namelijk geboekt bij natuurcamping Vlintenholt in Odoorn. Op de website van deze camping stond vermeld dat de camping midden in de drentse natuur, de staatsbossen van Staatsbosbeheer, gesitueerd was. De website liet prachtige foto’s zien en ook de sfeer op de website sprak ons zeer aan. Echter bij aankomst, afgelopen zondag, viel ons een enorm hinderlijk geluid op. We liggen namelijk direct aan de N34, de doorgaande provinciale weg die dwars door Drenthe richting Ommen/Zwolle loopt. Een drukke weg op zondag, laat staan op werkdagen. Wij houden van de rust in de bossen en dit was alles behalve dat. Een mooie camping, maar niet midden in de natuur dus. We waren wat aan de vroege kant en de receptie was nog dicht. Wel stonden er 2 mobiele nummers die we konden bellen indien receptie gesloten. Deze namen niet op, dus wij dan maar rondje op camping lopen om zo ver mogelijk van de weg een plek te vinden. Wat opviel was dat de camping nagenoeg leeg was en wat er aan kampeerders stond, leken ons inwonende permanente kampeerders, zeg maar “scheidingsgevalletje en nog geen huis hebben types”. Ook achterin de camping was het verkeer nog luidrichtig te horen. We gingen dus echt vragen om de boeking ongedaan te maken.
De vrouw des huizes kwam om 14.00 uur aanlopen en in de receptie ontstond een bijzonder gesprek nadat wij vroegen of wij van de boeking af konden, met de onderbouwing van de redenen. De dame was verbolgen en zei dat ze niets hoefden terug te betalen gezien de RECRON voorwaarden. Daar had ze ook gelijk in, maar vragen mag toch? Ook zeker gezien het feit dat er nu niet echt drommen van mensen voor de poort stonden om hier de plek te bemachtigen. Overal lees je dat de campings vol zijn en hier alles leeg, dus meer mensen zouden last hebben van zo’n drukke weg. De repliek van de dame was dat je in een cabrio ook geluid om je heen hoort….huh??? Wat heeft de cabrio te maken met een rustige plek op een camping, waar je voor je rust komt. In mijn cabrio lees ik niet, slaap ik niet en is geen kampeermiddel. Nou….ze zou het aan haar man vragen want de geluiden zaten tussen onze oren. Dat klopt! Heel veel geluiden…. Haar man was redelijker en gaf aan dat als je je eraan stoort, dat je dan ook niets ander meer hoort en gaf aan dat hij het geld van de boeking zou terugstorten op onze rekening, minus administratiekosten a 15 euro. Prima en bedankt voor de coulance! Wij weg naar nu dus deze camping in Schoonoord en helemaal blij na aankomst. Wat een plek, wat een rust, wat een omgeving! Gewoon prachtig!
Daarom nu dan ook geen woorden meer, maar uitsluitend de mooie foto’s van Miriam, gemaakt tijdens onze wandelingen met Joep. De afgelopen dagen waren heerlijke relaxdagen. Vanaf morgen weer activiteiten met auto, fiets en op schoenen. We besluiten dan ook om tot het einde van deze vakantie hier te blijven. Deze vakantie staat dus volledig in het teken van Staatsbosbeheer en hun natuurkampeerterreinen.
Geniet mee met de foto’s hieronder!
Omgeving De Kijl in Schoonoord, DrentheOmgeving Staatsbossen SchoonoordStaatsbossen Schoonoord
Dinsdag was onze laatste volledige dag in Afferden en deze hebben we dan gebruikt om na alle ochtendrituelen een fietstocht te plannen met onze e-bikes. Miriam heeft een fietsknooppuntenroute gemaakt door Nationaal Park Maasduien. De route is ruim 28 kilometer lang en we hebben er zin in. De omgeving is hier prachtig en de route is dan ook geweldig om te doen. Onze conditie is top en ook Joep vindt eindelijk eens wat rust in zijn fietsmand, waardoor Miriam ook wat rustiger is en meer geniet van de omgeving. We rijden door oeroude bossen, komen langs prachtige meren en zandduinen. De route verloopt soepel totdat ik opeens Miriam vol in de remmen zie hangen. Joep is uit zijn mand gevallen en bungelt als een sleutelhanger aan de mand. Godzijdank komen zijn pootjes niet tussen de spaken en kan Miriam heel snel uit zijn benader positie halen. Miriam had zo hard geremd dat ze niet net over de kop sloeg met de fiets. Ik kon nog net de bagagedrager pakken om het te stoppen en Mir viel voorover met haar doos op de stang. We noemen het nu de zwarte doos en konden daardoor goed achterhalen wat er nu echt is gebeurd. Hartslag op 200 bij Joep en Mir, maar al snel kwispelde de veldheer er lustig op los en wilde weer in zijn mandje om de toer te hervatten. Na terugkomst van deze mooie rit, wilden we nog even op een terras een pilsje drinken en een borrelgarnituur bijj Bos Cafe, vlakbij de camping. Calorieen verbranden; okay! Maar ook weer aanvullen is ons motto.
De gezellige borrel veranderde al snel in een hoog irrriterend gehalte van ons buurtafeltje gezelschap. De mevrouw van dit stelletje zat ons af te vinken en lachtte hartelijk mee met de gesprekken tussen Mir en mij. Zo van….ik vind het zo leuk, praat met me!! De man, type Hagar de Verschikkelijke, maar dan zonder helm (en tanden) wilde niets van ons weten en keek onverschillig om zich heen. Totdat het moment kwam dat ie dacht; “ik moet ook wat kwijt” Op dat moment ontstond een monoloog van ongeveer 1,5 uur, waarbij de man aan het ratelen was, niet reageerde op onze antwoorden of vragen, maar al zijn vrienden aan ons voorstelde. Van Johan Derksen tot Arie, Jan, Marcel, Pieter en zo verder die allemaal heul heul belangrijk waren in de muziekscene. Oh ja…of we wilden afspreken volgend jaar in Tjechie, want daar moesten we heen. Hij zou wel een goed plekje regelen, want de campingbaas was zijn beste vriend, buiten Johan Derksen natuurlijk. We waren er klaar mee en zijn met stille trom vertrokken naar onze eigen oase van rust; de caravan op de camping.
De laatste avond lekker gegeten en rustig avondje gehad om de volgende ochtend alles weer op te ruimen en klaar te maken voor vertrek. Joep wilde rust om zich heen en besloot uit zichzelf maar om alvast in de auto te gaan zitten om zodoende ons niet te storen. Wat is ie lief he? Op tijd konden we vertrekken om de reisdag volgens planning te laten verlopen. We moesten immers wel zo’n 20 kilometer rijden tot het volgende adres, Camping De Vlagberg in St. Anthonis. We willen op tijd daar zijn om alvast ons kamp op te slaan, voordat onze vrienden Sonja en Enno met hun camper een nachtje bij ons komen logeren om hun ervaringen te delen over hun eerste camperreis. Leuk!
Bij aankomst in Sint Anthonis was er eerst een wegomleiding en liepen we wat vertraging op. Deze vertraging bleek later gevolgen te hebben, aangezien we later bij de camping aankwamen en nu dus opeens geconfronteerd werden met een tegenligger met caravan in een hele krappe, blinde bocht. We zagen elkaar niet tot in de bocht en konden we niet terug doordat achterliggers achter ons stonden. Stapvoets elkaar passeren moet lukken was onze inschatting. Dat ging eerst heel goed. Beiden reden zoveel mogelijk aan de buitenzijde van de weghelften, maar bij het indraaien van de bocht op het kraptste stuk ging het mis. Onze kont van de caravan raakte de wielkast van de andere caravan. Wij meteen stoppen want verderrijden of terugrijden ging niet lukken. Loskoppelen van onze caravan was het enige dat zou helpen. Zodoende konden we ook de schade bepalen. De tegenligger was een zeer correcte heer en we hebben voor de zekerheid gegevens uitgewisseld, ondanks dat we nu inschatten dat alleen het poetsen van de krassen de oplossing zou zijn. Geen verdere schade. Maar het eerste krasje deed wel pijn, nu met onze spiksplinternieuwe caravan. Straks maar een biertje nemen verzacht, denken we. Nu de laatste meters naar de camping en installeren.
Boem is ho!
Daar eerst even alles weer opbouwen en gezellig maken. Daar is Mirreke een topper in. Lekker koelkastje gevuld voor het avondeten en drankjes natuurlijk. Maar ook Sonja zou lekkere dingen meenemen, dus dat komt zeker goed! De middag rustig op ze gewacht en omstreeks 14.00 uur kwamen ze aan met hun 8 meter lange gevaarte. Gezellig de middag doorgebracht, samen gewandeld en daarna bij ons onder luifel heerlijke Coq au Vin gegeten, welke Miriam op onze CampingGaz BBQ en wokpan gemaakt had. Het was weer erg lekker, het recept staat op onze KookInspiratie pagina op deze website. Daarna lekker koffie en nagepraat en ging een ieder terug naar zijn eigen luifel om vervolgens netjes op tijd en nog in goede staat zijn bed op te zoeken.
Gezelligheid samen met vrienden
Vanmorgen afscheid genomen van Sonja en Enno aangezien deze de camper moesten terugbrengen en daarmee hun vakantie beeindigd was. Wij gaan nog even door met onze supervakantie in eigen land! Wat zijjn we boffferds met dit weer en in deze omgeving. We besluiten om een lange wandeling te maken met Joep en de rest van de dag lekker niks te doen, behalve lezen, wandelen en lezen. De wandeling die we maken loopt door duinlandschap, heidevelden en mooie bossen, waar de najaarszon lekker doorschemert en wij de warmte op ons lijf voelen. Het is geweldig hier!
Onze wandeling in bossen van Sint Anthonis
Na de wandeling nog even wat praktische zaken doen zoals de afwas, water vullen, chemisch toilet legen en wat opruimen in en rondom de caravan. Daarna een siesta gehouden en nu vanavond na het eten nog een rondje met Joep en heerlijk in ruststand op de bank in de caravan. Morgen gaan we weer fietsen of zo….
We zijn inmidddels de acclimatisatie-periode voorbij en leven volgens vaste patronen de eerste ochtenden op ons vakantieverblijf. Eerst lekker wakker worden, 1e ronde met Joep, koffie, douchen en aankleden, lezen en vervolgens bepalen wat we gaan doen die dag. Niks spannends aan eigenlijk, maar zo lekker kneuterig samen in ons huis op wielen. Tussen de middag is het een grote ronde met Joep lopen en doen we de blauwe route, die we al eerder hebben gedaan. We lopen lekker en kiezen ervoor om het rustig aan te doen onderweg. Joep ruikt van alles in de bossen en als ie wat hoort in de bossen, staat ie op scherp en blijft stokstijf staan. Mooi om te zien!
Wat boffen we met het weer en daarom besluiten we maar om vandaag een cabriorit te plannen en morgen een fietstocht. We maken het rondje met Joep af en pakken de spullen voor een leuk autoritje langs de Maas. We programmeren de GPS op kortste afstand, geen snelwegen en veerdiensten toegestaan. De besluiten om langs de Maas richting Bergen, Arcen, Swolgen, Geijsteren en weer naar Affferden te rijden. Een rit van ongeveer 1,5 uur, waarbij we hopen nog ergens op leuk plekje te lunchen. Onderweg genieten we van rijden met de open kap. De omgeving is hier prachtig en we meanderen langs de Maas, kleine boerenweggetjes en kleine gehuchtjes als Well, Bitterswijck, Broekhuizen, om vervolgens bij Arcen met pontje over te steken. Het valt enorm op dat het enorm druk is overal. Op de terrassen, fietsers op de dijkjes, bij de Hertog Jan Brouwerij, echt overal is het beredruk. Na de overtocht met pontje, rijden we naar Swolgen, Tienray, Meerlo, Wanssum, Geijsteren weer terug naar de camping in Afferden. We gaan niet onderweg lunchen. We zoeken de Corona risico’s niet op aangezien Miriam met veel mensen in aanraking komt met haar werk en ik uiteindelijk ook. Waarom zouden we het risico nemen?
Open ritje met auto
Terug bij de caravan maakt daarom Miriam weer een heerlijk ovenbroodje met soort van Bruchetta klaar en aangezien het onze 29e trouwdag was, doen we eens gek: we drinken er een wijntje bij zo midden op de dag. Heerlijk samen gezeten en de rest van de middag avond in relaxstand voor de caravan. We vinden het fantastisch, dit leventje zo; in de bossen, super rustig om ons heen en de geluiden van alle dieren in de buurt..geweldig!
In de avond is boven verwachting de TV via 4G router goed te ontvangen, dus hebben de laatste uurtjes van de avond gezellig binnen gezeten en TV gekeken. Omstreeks koffietijd in de avond koelt het echt af en wordt de lucht vochtiger. Met alleen de vloerverwarming in caravan aan, is het al behaaglijk in de caravan en vermaken wij ons prima.
Totdat Miriam opeens ontdekt dat er water in de bestekla, onder de gootsteen ligt. Dat is even schrikken en we maken de boel weer droog en houden rekening met een kapotte sifon. Het is te donker om goed te bekijken dus morgenochtend maar even goed bekijken. Zo geschiedde en Miriam had voor de zekerheid ook even de Adria Caravan pagina op Facebook gevraagd of iemand ook ervaring had met hoe op te lossen als je geen reserve sifon bij je hebt. Fantastisch om te zien dat direct daarna onze eigen dealer Boer Caravans uit Wezep meteen contact opnam met ons om aan te bieden om nieuwe sifon naar ons toe te sturen, zodat wij einde middag deze konden ontvangen. Wat een topservice! Aangezien op onze camping geen receptie of iets dergelijks is en ook geen postbus op officieel adres, ging dit niet lukken. Daarom heeft Boer Caravans aangegeven bij welke dichtsbijzijnde Adria dealer er een sifon klaar kon liggen. Moest voor de zekerheid wel met deze dealer even foto’s sturen van onze sifon, zodat ik niet voor niets die kant op kwam. Het is namelijk toch nog ruim 35 kilometer rijden naar Herpen. Ook bij deze dealer alleen maar supergoede en vriendelijke medewerking mogen ontvangen. Na diverse mailtjes heen en weer sturen met foto’s, kwam het bericht dat ze nog 1 exemplaar op voorraad hadden liggen. Ik moest voor de zekerheid wel de oude meenemen. Tja, dat betekent dat ik het zelf moest doen een aangezien ik niet de handigste ben, voelde ik stress opkomen. En dan ook nog eens tijdens de vakantie! De stressboog werd nog hoger toen ik erachter kwam dat ik per ongeluk alleen maar kruiskopschroevendraaiers had meegenomen ipv mix met gewone schroevedraaiers. Stom! Maar een vriendelijke buurman met een enorme Hornbach-uitstraling (je kent het wel; kale kop, combatbroek, soldatenkistjes en t-shirt met daarin 6-pack lijf….net als ik maar ik heb fust ipv 6-pack!) benaderd om te vragen of hij wat had voor mij. Dat had hij! Top!
Ik dus helemaal zelf de sifon eraf gehaald en bij terugkomst ook de nieuwe er weer op gemonteerd. Nu zie ik jullie denken: dat zijn 2 handelingen!! 2 handelingen met 2 schroefjes!! Klopt! Maarrrr…je moet je successen in kleine klusjes zoeken als je 2 linker handen hebt. Miriam speelde het goed mee en prijsde mij de hemel in met zoveel technisch vernuft en inzicht om deze megaklus tot een goed en bloedeloos einde te brengen. Toen ook nog bleek dat de lekkage officieel hiermee ten einde was, hebben wij dit op gepaste wijze gevierd vanzelfsprekend.
Daarna weer grote ronde met Joep gelopen een andere richting door de bossen, afwasje gedaan en geborreld voor de caravan. Buren naast ons hebben ook een hondje, Mim, die lekker met Joep speelt binnen ons gaas-territorium, terwijl er stukje verderop een hond woont, die Joep elke keer wil aanvliegen als ie voorbij loopt. Geweldig om te zien dat die kleine veldheer gewoon van zich afbijt en zich het kaas niet van het brood laat eten. Zeker geen kaas!! Maar de eigenaar van deze nogal heftige hond Tjibbe, wil vanavond met haar man uit eten en vraagt aan ons of ze haar mobiele nummer mag afgeven, zodat we haar kunnen bellen als haar hond overlast veroorzaakt, wanneer deze alleen in caravan blijft tijdens hun restaurantbezoek. Dat willen we wel en het is prima verlopen allemaal. Tjibbe was de rust zelf!
Eerlijk gezegd is dat wat wij wel jammer vinden; het niet meer uit eten gaan als we Joep bij ons hebben. Alleen laten in caravan vinden we niet prettig en meenemen naar restaurant durven we niet aan, aangezien Joep vorig jaar tijdens de vakantie, sterlijk vervelend was tijdens een lunch in restaurant in Frankrijk. Voelt erg ongemakkelijk kan ik je zeggen. Ondanks dat we veel voor onze kleine man overhebben, is dit wel een dingetje.. Maar vanmiddag gaan we met hem fietsen en doen we weer een poging om ergens te kunnen lunchen op een terras. Kijken of dit weer eens gaat lukken. Jullie lezen het vast bij het volgende blog. Morgen breken we ons kamp hier op en verkassen wij naar Sint Antonis.
Afgelopen vrijdag was het onze laatste werkdag en hadden we het zo gepland dat we omstreeks 15.00 uur in de auto konden stappen en met de caravan op pad naar ons eerste vakantie-adres; De Cokse Heide in Afferden (L). Zoals jullie wellicht weten is dit 1 van onze favoriete natuurkampeerterreinen binnen de Staatsbosbeheer campings. We zijn er inmiddels 4x geweest en nog steeds worden we blij als we er weer heen mogen.
De laatste dag werken bestond voor Miriam nog gewoon open te zijn tot 14.00 uur met haar kapsalon om de laatste klanten te helpen. Voor mij stond hij in het teken van de laatste kantoorwerkzaamheden te doen, laatste belletjes en de boekhouding bijwerken voor beide bedrijfjes. Voor de rest had ik de taak om de caravan helemaal klaar te maken, dus wassen, inruimen, de buitenstoelen schoonmaken, grondzeil reinigen, BBQ repareren en nog wat ander subtiel opgedragen taken volbrengen. Toen we dan ook eindelijk mochten vertrekken, was de pijp alweer leeg, zal ik maar zeggen.
Op geplande tijd vertrokken en onderweg verliep alles van een leien dakje. Bij aankomst op de camping viel het ons op hoe knettervol deze nog stond met kampeerders. Door het rare jaar 2020 verschuiven de vakantieperioden wel, lijkt het. Veel wat oudere paren aanwezig, maar ook best nog wel jonge stellen. Allemaal genietend van al het moois dat deze omgeving te bieden heeft. De Cokse Heide heeft ook een nieuw sanitairgebouw gekregen, wat er super gelikt uitziet. Wat afwijkend van de andere nieuwere kampeerterreinen van Staatsbosbeheer. Strakker, frisser en lichter van binnen. Erg fraai. Vooraf ook duidelijke instructies gekregen over de coronamaatregelen. Er is maar 1 looproute rondom het sanitairgebouw en deze moet je volgen. Spookloplers worden niet getolereerd.
Het kampeerterrein ligt er prachtig bij! Het is 1 en al groen wat je ziet en je hoort een specht koppijn creeeren tegen een boom, vogel getjielp en de zon schijnt op onze plek. We hebben er zin in en ik zet met de auto nagenoeg de caravan in 1x achteruit in de kampeernis die voor ons gereserveerd stond. We kennen de plek goed en hij is nu nog rustiger aangezien de kampvuur-kuil niet gebruikt mag worden ivm Corona. Hier loop je zeker geen corona op, op deze camping; de plekken zijn dusdanig ruim dat je niemand hoeft te passeren.
Het opbouwen van ons kampement ging ook erg voorspoedig. We hebben inmiddels een goede routine opgebouwd hoe je snel en goed de boel operationeel maakt. Eerst met de mover de caravan neerzetten waar je wilt, waterpas stellen, stempels uitdraaien, elektrasnoer in caravan, Joep zijn net rondom de caravan spannen, luifel uit, afspannen van luifel en vervolgens de stoelen en tafel uit het onderluik, dan de buitenkast buiten neerzetten, Nespresso erop, oven erop, koelkastdeur open, biertje eruit en plop! Vakantie!
Cokse Heide, Plek 14
De middag verder in relax stand doorgebracht en klein rondje gelopen met de kleine Joep. Vervolgens het avondmaal klaargemaakt door Mirreke en na het eten nog een laatste ronde door bos gelopen. Toen weer een tijdje bezig geweest met de satelliet installatie om ook TV te kunnen kijken. De bosrijke omgeving maakte het niet mogelijk om op onze plek de satelliet goed te kunnen uitrichten. Maar….we hadden een nieuwe troef in het TV optiepakket. We hadden namelijk ook een 4G Wifi Router gekocht, de TP-Link TL-MR 6400. Mijn mobiele telefoon abonnement heeft onbeperkt data, dus als deze optie goed werkt, besluiten we om de satelliet schotel te verkopen. Wij staan vooral in bosrijke campings en het blijkt bij de eerste de beste twijg die voor het signaal zit, er geen verbinding mogelijk is met de satellieten. Wij denken dat 4G dan een betere oplossing is. We gaan het nu proberen en komen erachter dat hier op de camping nagenoeg geen 4G bereik is. Dan moeten we maar praten met elkaar….maar hiervoor hebben we beiden geen puf meer voor. Lekker buiten gezeten tot een uur of 10 ‘s avonds.
De avond was heerlijk zwoel en uiteindelijk rozig naar bed gegaan. Allebei niet lekker geslapen, maar mogelijk ook door de regen op het dak. De volgende dag beginnen we weer met goede zin en na heerlijk rustig buiten een bakkie koffie te hebben gedaan, gaat Miriam eerst boodschappen doen in Siebengewald. We zijn “leeg” vertrokken uit Lelystad. Ik bleef bij Joep en lekker gelezen onder de luifel. Na Mir terug was, lekker lunchen samen en vervolgens een grote wandeling gemaakt door de bossen en heidevelden rondom de camping. We kiezen voor een route van ongeveer 7 kilometer en Joep was helemaal in zijn nopjes.
Wandeling blauw/paars Cokse Heide
Hij ruikt van alles in het bos en loopt als Komissar Rex alle sporen na te trekken en wij lopen lekker door het heuvellandschap. Tjesus wat is het hier mooi en fijn zeggen we nog! Na ruim anderhalf uur komen we terug en douchen we, kleden ons om en beginnen we aan de zaterdagmiddagborrel. Joep is uitgeteld en ook wij doen een klein dutje. De rest van de dag is in chill modus en blijven we “thuis”, want zo voelt het in de caravan. Wel hebben we al wel de volgende camping geboekt voor over een paar dagen. Dan naar een andere favoriet van ons: De Vlagberg in Sint Anthonis, ook een Staatsbosbeheer camping. Na deze camping gaan we weer op zoek naar nieuwe campings.
De afgelopen dagen hebben we in een redelijk vast stramien geleefd. Zonder noemenswaardige gebeurtenissen. Nu zie ik jullie denken; het gaat nooit over noemenswaardige zaken. Klopt! Maar dat is juist het lekkere van vakantie vieren of weekendjes weg. Ondanks de rare wereld momenteel, merken we wel dat we enorm genieten van deze periode. Geldzaken zijn geldzaken en zijn ook belangrijk, maar nu je toch nagenoeg niets kunt doen en er ook niets aan kan veranderen, kun je maar beter er het beste van maken samen! Nou, dat is goed gelukt kan ik zeggen!
De afgelopen dagen waren erg relaxt. Overdag een aantal mooie wandelingen maken door de bossen die rondom ons heen liggen. De Wilderbergbossen. Deze bossen stammen al uit de bronstijd en er zijn zelfs grafheuvels uit die tijd waar je langs wandelt. Het labyrinth aan bospaden en veldjes met heide, poeltjes, vennetjes, maakt dat je elke keer als je er wandelt, het gevoel hebt dat je er voor het eerst loopt. Het is er niet druk en waar vandaan je ook komt, je komt altijd weer uit bij de camping. Joep is helemaal door het dolle heen tijdens de wandelingen en erg alert op wilde dieren. Vannacht liepen er reetjes rondom onze caravan en Joep sloeg aan midden in de nacht. Het is daarom niet verrassend dat de directe buren naast ons vanmorgen opeens verdwenen waren. Nee, hoor! Was gepland!
Ook het veldje waarop we staan is een gezellig veldje met leuke hartelijke mensen en kinderen. Op voorhand waren we niet zo blij dat we deze camping geboekt hadden, maar uiteindelijk hebben we het hier enorm naar onze zin. Het privesanitair is sober, maar voldoende om dagelijks je was, afwas, toilet en douche te pakken. Deze camping heeft uitsluitend privesanitair en geen sanitairgebouw of zo. Ook de prijs van de overnachtingen valt erg mee. Komen we hier nog een keer terug? Mogelijk wel! Maar dan vooral voor de omgeving, niet zozeer voor de camping. De directe buren zitten nogal verlegen om een praatje en dat hoeft voor ons niet altijd. Zeker als je lekker aan het lezen of dutten bent niet.
De dag van gisteren stond in het teken van werken. Miriam haar kapsalon mag weer open en nadat dit via de persconferentie duidelijk was gemaakt door Mark Rutte, ontplofte hier de mobiele telefoon van mijn Mirreke! Zoveel lieve berichtjes de afgelopen weken van haar klanten gehad en nu dan het verlossende woord kwam, liepen de app’s per tientallen binnen en schoot mijn lieverd helemaal vol van emoties. “wat een lieve klanten heb ik toch…moet je zien die reacties”. En als ik dan Mirreke zie tranen, dan ben ik solidair en doe dapper mee! Wat een mooie mensen die mensen die bij Gloss Haar Studio komen.
De hele dag bellers die afspraken willen plannen en binnen een dag zat Miriam de komende weken bommetje vol.
Doordat we samen de dag voor de caravan hadden doorgebracht en lekker hapje, drankje genuttigd hadden, besloten we morgen, vrijdag 8 mei, een mooie lange wandeling te gaan plannen in een ander natuurgebied in de buurt. De buurman van 2 plekken verder had met zijn gezin een prachtige wandeling gemaakt door Landgoed Warnborn en Vijverberg, net buiten Oosterbeek. Tijdens de BBQ in de avond samen de plannen gemaakt en relaxt samen de avond doorgebracht. Miriam ging nog even met een buurjongetje de laatste wandeling met Joep maken en ik deed de afwas bij de caravan. Ongelofelijk hoe snel de dagen voorbij glijen. We zijn druk met niets doen en toch voelt het alsof we goed zouden kunnen wennen aan ons pensioen. Ooit!
Vanmorgen rustig wakker geworden en eerst bakkie doen. Miriam wilde caravan van binnen even schoonmaken en ik liep met Joep een eerste grotere wandeling door het bos. De temperatuur was al lekkerder dan de dagen ervoor. Ook het licht dat door de bomen en op de grond liggende bladeren schijnt is fantastisch. De rust om ons heen, de paar wandelaars die we tegenkomen ook allemaal goed gemutst. Joep neemt zijn tijd om elke boom te besnuffelen en als hij een salamandertje hoort tussen de bladeren gaat hij op onderzoek uit.
Na de wandeling weer even een bakkie koffie, lekker douchen en omkleden om ons klaar te maken voor de grote wandeling door het Landgoed Warnsborn.
Zoals bij vele Gelderse kastelen en landhuizen, is ook bij Landgoed Groot Warnsborn de vroegste geschiedenis onbekend. De naam Warnsborn wordt voor het eerst genoemd in 1428 toen het als heidegebied door hertog Arnold van Gelre in erfpacht werd uitgegeven aan Johan van Postel.
De naam ‘Warnsborn’ is afkomstig van de woorden ‘born’ of bron en ‘warn’ staat voor zuiver. De naam ‘Warnsborn’ betekent dus ‘zuivere of heldere bron’ en is waarschijnlijk ontleend aan de op het landgoed aanwezige bronnen. De naam Warnsborn werd dus al gebruikt in de vijftiende eeuw en had toen betrekking op het Hoog Erf, dat in bezit was van het klooster Mariënborn. Het noordwestelijk daaraan grenzende Laag Erf was in bezit van het Agnietenconvent. In 1648 werden het Hoog Erf en het Laag Erf verkocht aan Everhard Everwijn, burgemeester van Arnhem. Vanaf die tijd wordt de naam Warnsborn gebruikt voor de twee erven samen.
In 1916 werd Warnsborn (het lage erf) verkocht aan de Amsterdamse koopman Marie Paul Voûte, die het in 1929 verkocht aan exploitatiemaatschappij Thorhem uit Doorn, die in het gebied villa’s wilde bouwen. Stichting Het Geldersch Landschap, opgericht in 1929, tekende hier verzet tegen aan wat er uiteindelijk toe leidde dat de stichting, met behulp van Rijk, provincie en gemeente, het Lage Erf, de Vijverbergh en Lichtenbeek (een aangrenzend landgoed) kon aankopen.
Toen in 1944 baronesse van Verschuer (vrouw van de wethouder) overleed werd het Hoog Erf nagelaten aan Het Geldersch Landschap waardoor de twee delen van Warnsborn weer verenigd werden.
Daar mogen we blij mee zijn, want wat is dit een prachtig landschap om in te verblijven. Prachtige tuinhuizen, luxe hotel met mooie terrassen, glooiende heuvels met kronkelende bospaadjes, kabbelende beekjes, vennetjes en poeltjes. Overal mooie zitbanken met mooie uitzichten over het landgoed. De wandeling die wij maken is 6 km en loopt door al netgenoemde omgevingen door heidelandschap tot slot.
Landgoed Warnsborn
Het is warm en we lopen in de brandende zon door de heidevelden. Joep heeft de tijd van zijn leven en ook wij zijn in onze nopjes. Vooral mijn fysieke conditie nadat wij Joep hebben gekregen is enorm vooruit gegaan. Door mijn zittend beroep, veel autokilometers en veel vergaderzalen en dito catering bewoog ik te weinig. En als ik bewoog met bijvoorbeeld een wandeling als vandaag, dan zweette ik al heel snel en moest tussendoor even rusten. Anno nu ben ik een aantal kilo’s kwijt, loop ik moeiteloos langere afstanden en zweet ik niet meer. Dus ook dat heeft Joep ons gebracht; een betere fysieke conditie.
Tijdens de wandeling maken we foto’s en nemen de tijd om ook om ons heen te kijken en alles goed in ons op te nemen. Nogmaals; we genieten enorm! Zeker ook nu omdat je weet dat er weer wat betere tijden aankomen met onze ondernemingen. Ook Joep geniet enorm!
Joep in zijn nopjes!
Na terugkomt op de camping maakt Miriam een lekkere lunch. Een meergranen afbakbroodje met tomaatjes, mozarella, pesto en parmaham in de oven. Biertje en wijntje erbij en we kunnen er weer tegenaan. Joep valt in een diepe coma en Miriam besluit om met de fiets even naar Oosterbeek te gaan om de laatste voorbereidingen te doen voor de opening van de kapsalon. Want ja…het gaat wel wat anders dan normaal. Volgens mij ging ze handschoentjes, ontsmettingsmiddel kopen. Al het andere is inmiddels door de kappersgroothandel thuis afgeleverd. Onze bevriende buurtjes waren deze weken postagentschap Waterland voor ons. We liggen helemaal in een deuk als we op afstand zien wat er in de hal, kapsalon en garage aan ingekochte spullen ligt. Ze zijn er maar druk mee.
Ik ben nu het blog in de zon aan het schrijven en er heerst een serene rust op de camping. Er zijn weer een aantal gasten weg. Benieuwd of de camping weer volloopt voor het weekend.
Wij gaan zondagochtend weer naar huis en kunnen terugkijken op een fijne vakantie waarin we kunnen stellen dat de caravan super bevalt en we inmiddels weer wat weekendjes gepland hebben om weg te gaan. Maar nu eerst samen de komende weken hard werken om alle klanten weer goed van dienst te zijn. Miriam in haar kapsalon en ik bij mijn opdrachtgevers. We hebben er weer zin in!
Afgelopen vrijdag na ons werk meteen de spullen ingepakt in de camper om het weekend er nog even uit te gaan om voor onze vakantie nog even alles goed te checken of het allemaal nog werkt. De afgelopen weken waren druk en geen gelegenheid gehad om weg te kunnen. Ook nu kiezen we weer voor dichtbij en aangezien Het Abbertbos zo vreselijk goed is bevallen, is dat de bestemming wederom. Het weer gaat er fantastisch goed uitzien en dus we hebben er zin in.
Bij aankomst op de NCC (Nederlandse Caravan Club) camping konden we meteen een plek uitzoeken en Miriam had bedacht dat we nog dieper achterin zouden staan op het verste veldje. Nou…meer een nisje, want de camping is op sommige plekken zo mooi ingericht dat we helemaal op ons zelf staan, half in de zon en half in de schaduw. Perfect.
Joep was ook direct weer op zijn plek en kwispelde er lustig op los en wilde alleen maar spelen. Geweldig om mee te maken dat dat beestje in een paar minuten alle stress uit je lichaam laat wegvloeien. Na aankomst en installatie van alle spullen, ook meteen een rondje door het bos met Joep en het zonnetje nog lekker schijnend door de bomen, realiseren we hoe mooi Flevoland is, zo dichtbij. We waarderen tekort hoe onze jongste provincie toch steeds meer ook in toeristisch gebied te bieden heeft. We zijn trots/fier om Flevolander te zijn.
Na een heerlijk rustig avondje voor de camper onder de luifel, lekker manden en zaterdagochtend samen na het wakker worden direct een lange wandeling maken. De geuren, kleuren en geluiden zijn aangenaam. Het barst hier van alle soorten vogels en die kakkelfonie in de ochtend is overweldigend. Door de hoeveelheid vogels in dit bos valt het ons op hoe weinig muggen en vliegen we ervaren. Voor de nachtrust is dat ook wel lekker. Meestal zoemen in de nacht die beestjes rondom je oren en irriteert dat mateloos. Dit weekend geen last van gehad!
Na terugkomst van de wandeling raak ik aan de praat met de beheerders van de camping. Deze camping is van de NCC en dat is een vereniging die in het verleden ruim 34.000 leden had en nu nog maar 1.600. Je kunt dus stellen dat het een sterfhuis is. Dat klopt ook wel gezien de gemiddelde leeftijd van de leden en het feit dat sowieso het verenigingsleven het moeilijk heeft om vrijwillige werkzaamheden te organiseren en binding te houden. Ook bij de oudere mensen dus. Het inmiddels stoffige imago werkt ook niet in het voordeel om jongere leden te werven en het na 50 jaar opeens heel anders te doen roept weer weerstand op bij de huidige leden die een gemiddelde leeftijd hebben van midden 70. Die willen geen verjonging, gezinnen, glamping en entertainment. Die willen gewoon nog steeds bingo, klootschieten, klaverjassen en in een kring met elkaar koffie drinken. De uiteindelijke conclusie is dus dat zij als vereniging de komende jaren deze camping gaan opgeven en dat ze hopen dat de bestemming als camping blijft bestaan. Miriam en ik werden meteen enthousiast om plannen te maken om de camping over te nemen. Beiden zouden dit wel willen doen als we besluiten om ons leven om te gooien. Jaaaa….impulsief zijn we zeker! De hele tijd samen over gehad wat we zouden doen en wat we anders zouden doen. DE camping heeft echt potentie om er wat van te maken. De bezetting is nu minimaal en marketing-technisch is er jaren niets aan gedaan om deze camping “op de kaart te zetten”. Wij meteen aan het rekenen en begroten gegaan om te kijken of het de moeite waard was om eraan te beginnen. Ik had nog oude begroting van camperpark van enige jaren geleden, dus daarmee aan de gang gegaan. Conclusie was dat we er niet van kunnen leven, dus er iets bij moeten blijven doen. Nou…gaat hem niet worden dus! We ploeteren maar weer verder in ons leven…was in ieder geval weer een ochtendvullend energieboost en gespreksstof.
Maar dan gebeurt er iets waar we enorm van balen. De bevestiging van de knikarm van de luifel breekt los en beschadigt onze nieuwe doek van de luifel. Best raar als je ogenschouw neemt dat het de hele tijd windstil is geweest. We schrikken enorm en proberen zonder al teveel schade de boel weer te bevestigen. Dat lukt dus niet en lichtelijk paniek hoe we dit dan gaan oplossen deze week, aangezien we volgende week op vakantie gaan.
De week is beredruk met de kapsalon en ik hele week in Schagen aan het werk. Op vakantie zonder luifel lijkt ons niks, dus we moeten wat regelen. Uiteindelijk lukt het ons om woensdagmiddag terecht te kunnen bij de Burstner dealer in Emmeloord. Pfffff…dat maakt ons alweer wat rustiger, ook omdat ik het kan regelen dat de camper kan brengen. Als het goed is, moet het door professionals snel op te lossen zijn, maar wij denken dat de luifelcassette bij vorige eigenaar een enorme klap heeft gehad, aangezien toen wij de camper gekocht hadden er een nieuw luifeldoek in moest. Hopelijk valt het inderdaad mee en hoeft er geen hele nieuwe luifel aangeschaft worden. Ook wel weer zonde van het nieuwe doek dat nu weer beschadigd is.
Dan aan het einde van de ochtend krijgen we ook nog een appje van onze buren dat ze in de middag langs willen komen om een bakkie te doen. Nu kan ik stellen dat dat bakkie doen in ons beiden geval nooit koffie is, maar een bakkie bier/wijn of ander soort sfeerverhogende drankjes. Gezellig! Ze blijven lekker eten om te BBQ-en dus het zal een middag- en avondvullend programma worden is de verwachting. Persoonlijk baalde ik wel dat ze kwamen want we hadden ook onze e-bikes meegenomen en zouden een route gaan rijden en door de komst van de buren kon dat dus niet doorgaan. Was wel een domper…..NOT!!
Zoals gewoonlijk bleek het weer een beregezellige middag en avond te worden met een hoop gelach en zelfspot. Joep en Kobus (broertje van Joep en dus ook buurjongen) vermaakten hun prima en wij dus ook.
Totdat we een telefoontje krijgen dat onze buren een aanrijding hebben gehad met een duitse toerist die opeens zonder te kijken met richtingaanwijzer naar rechts, opeens links afsloeg en buren geen kant op konden en dus geraakt werden. Gelukkig geen persoonlijk letsel, maar uitsluitend blikschade. Domper op een gezellige avond. (en nee….de BOB had niet gedronken!)
Nadat we zondagochtend wakker worden, ga ik meteen de afwas doen die er gisteren is blijven liggen en is Miriam de ochtendwandeling met Joep aan het doen. Na de afwas even heerlijk rustig lezen in onze nieuwe stoelen en in de middag nog een lange wandeling gemaakt met zijn drieen. Overige gedeelte van de dag luierend doorgebracht en na het avondeten rustig onze spullen ingepakt en weer richting huis gegaan. Dat ritje duurt dan 25 minuten…heerlijk toch? Zo dichtbij en toch heerlijk er helemaal uit in prachtige omgeving. Top weekend weer gehad en nu nog weekje werken en dan op vakantie. Waarheen weten we nog niet met het onbestendige weer. Tips zijn welkom!
Dit blog is niet het blog dat jullie in de regel van ons gewend zijn, maar dit wordt meer een reflecterende beschouwing op onze vakantie.
“Is dit onze
leukste vakantie?” vraagt Miriam aan mij afgelopen vrijdagavond in de Provence
tijdens onze etentje in het restaurant op de camping. “Nee” is mijn antwoord en
ook Mirreke beaamt dit. Jammer, maar het is niet anders. We komen goed met
elkaar in gesprek om de ware reden te benoemen waarom we dit beiden zo voelen.
Natuurlijk hebben we het enorm naar onze zin, maar zoals jullie wellicht ook is
opgevallen; we doen zo goed als niets deze vakantie!
We komen er
samen met een hele kernachtige analyse wel uit waar de schoen wringt….bij mijn
hielspoor in ieder geval! De laatste maanden heb ik enorm last van mijn
hielspoor en deze pijn is erg vervelend bij datgene dat we het liefst doen
tijdens onze vakanties. Wandelen en fietsen met Joep en lekker dat dan
combineren met een gezellige lunch of diner in een mooi dorpje (steden houden we
beiden niet zo van). Het wandelen gaat dus bij mij niet zo en het fietsen in de
bergen is niet te doen. Ook voor Miriam niet. En als je dan meestal midden in
de natuur zit en dus op afstand van vertier, kun je er dus ook niet echt
makkelijk komen.
Daarnaast zijn
de weersverwachtingen om ons heen altijd iets wat ons beiden onrustig maakt.
Bijna op de vlucht voor een regenbui of een paar mindere dagen. Allebei vinden
we droog weer en een temperatuur van 22 graden, liefst met een zonnetje, de optimale
mix. Maar aangezien het zo onrustig om ons heen is met het weer, zijn we gewoon
constant op zoek naar een betere plek. Dit maakte de afgelopen weken dat we eigenlijk
in Nederland het liefst onze vakantie zouden willen vieren, maar dat het weer
zo slecht was, zodat we toch maar besluiten om naar het zuiden van Frankrijk te
rijden. Deze ruim anderhalve week onderweg door verschillende gebieden en
departementen in dit prachtige franse land waren erg lekker, maar voor ons te
passief.
Vlak fietsen
door de bossen en wandelingen direct vanaf onze campings vinden we het leukst
en daarom besluiten we dan ook om de Provence te gaan verlaten en weer richting
Nederland te gaan. Of het regent of niet; we gaan richting Nederland! Punt! Niet
meer vluchten voor regen, maar gewoon lekker nog een week vakantie vieren in
eigen land.
En als we
dan nog even mogen evalueren; de Provence is echt niet ons gebied om te verblijven.
De campings zijn daar veelal te groot, en de plekjes te klein. Hutje, mutje
naast elkaar staan, vinden wij niks. Natuurlijk zijn we verwend omdat we in
Nederland bijna altijd op grote plekken, midden in de natuur staan. De andere
gebieden vonden we echt geweldig waar we waren, maar te bergachtig om te fietsen.
En dan ben je dus beperkt in je actieradius om dingen te gaan zien.
Mont VentouxMalemort du Comtat
We gaan dus
vrijdagochtend weer op pad en kijken wel waar we vandaag terecht kunnen komen.
Wel willen we nu de snelweg pakken om op te kunnen schieten richting Nederland.
De rit ging erg voorspoedig en aan einde van de dag kwamen we dan ook terecht
op een Municipal Camping in Selongey. Een klein dorpje tussen Dijon en Nancy,
een paar kilometer van de snelweg. Het dorpje was niet het bekijken waard, maar
de camping was prima. Mooi langwerpig veldje met mooie plaatsen, klein sanitairgebouwtje
en voor de rest niets. Vlak naast de camping lag een enorm sportcomplex met een
stadionnetje. Na aankomst en installeren lekker een borrel gedronken en plankje
met hapjes door Mir gemaakt. Daarna een wandeling met Joep door het dorp en langs
het sportcomplex. De plaatselijke voetbalclub speelde voor het kampioenschap en
behaalde dit ook deze middag. Dit zou een rumoerige avond worden, toen we bij
het borreltje naast de camper al auto’s toeterend voorbij kwamen. Dat dit
gelijktijdig ook in ons eigen Lelystad gebeurde nu mijn club SV Lelystad ’67 de
halve finale van nacompetitie had gewonnen van onze stadsgenoot Unicum, was een
heerlijke gedachte! Na een zeer problematisch seizoen toch nog kunnen
promoveren naar de 1e klasse is een mooie opsteker! Nu nog de finale
winnen en dan een 1e klasser! Lekker hoor! Maar eerlijk gezegd wordt
dan ook het volgende seizoen weer een moeilijk seizoen.
Na een heerlijke
nachtrust en in alle rust wakker wordend, pakken we de spullen weer op voor een
lange dag reizen met de Lambortinki. Om vandaag in Nederland te kunnen staan,
moeten we wel even ruim 600 kilometer asfalt passeren. Ook deze rit verloopt
voorspoedig, maar we merken wel hoe druk het is als we willen tanken en een broodje
eten. Alle parkeerplaatsen zijn bomvol en de wegrestaurants daarmee ook. Tanken
en door dus!
Joep als toerist genietend van de rit!
Nadat we
Nederland binnen zijn gereden, bekijken we even waar we voor de komende dagen
ons kamp gaan opslaan. Het wordt Camping Op den Drul in Linden, vlakbij Cuijk
en Nijmegen. Deze camping ligt aan het water en godzijdank was er nog een mooie
plek beschikbaar doordat mensen eerder naar huis waren gegaan. Kamperen is
populair want vele campings staan bommetje vol deze pinksterdagen, dus we zijn
blij dat we ergens kunnen staan. Het is een prachtige plek en met uitkijk over
de Kraaijenbergse Plassen. Veel bootjes en SUB-boards op het water. Veel
gezelligheid, maar heel veel vaste staplekken met families. We blijven hier
maar een paar dagen staan en zien wel weer. Ook hier maken we een mooie wandeling
langs het water en maakt Mirreke een heerlijke pasta carbonara met een twist.
Door de
reacties van lezers van dit blog, besluiten we ook om op onze website
camperjoy.com een receptenpagina te gaan maken van de gerechten die we onderweg
in de camper prepareren. Inspiratie is voor vele kampeerders een grote wens
blijkt. Niet dat onze gerechten Michelin-waardig zullen zijn, maar juist
makkelijk te maken en niet teveel tijd kostend. Dat is wel fijn als je op de
camping staat. Hopelijk vinden de lezers het leuk en lekker. Mir gaat zich
hiermee bezig houden en ik zal het binnenkort op de site plaatsen.
Vanmorgen
hebben we eerst rustig ons bakkie koffie gedronken voor de camper en gaan we
met alle goede moed met onze elektrische fietsen een mooie rit maken. We hebben
er echt zin in en verheugen ons nu al op de dag. Mooie rit uitgezocht en veel
horeca onderweg, dus de lunch zullen we wel ergens in het Land van Cuijk nuttigen.
Het mocht
niet zo zijn! Na een paar kilometers kreeg Miriam opeens pech met haar e-bike.
De versnellingen lagen eruit en alleen de lichtste versnelling werkte nog. Wij dus
weer terug naar de camping. Hielarisch was het om Miriam met haar lange benen
350 omwentelingen per minuut te zien trappen terwijl ze maar 15 kilometer per
uur reed. Ik erachter aan en moest vreselijk lachen hoe het eruit ziet. Bij
aankomst camping de ANWB gebeld om het probleem op te laten lossen en zo
geschiedde! Topclub die ANWB! Ik ben, toen Miriam bij camper bleef om op de wegenwacht
te wachten, boodschappen gaan doen in Cuijk op de fiets. Een ritje van zo’n 12
kilometer vica versa en de koelkast was weer gevuld voor de komende dagen.
ANWB Wegenwacht Fiets-service
Het weer
slaat weer om en we gaan aan het einde van de middag weer naar binnen in de
camper met gezellig TV-tje aan, etentje aan de tafel in onze hele fijne camper.
Want daar zijn we wel zo blij mee! Het is een erg fijne camper om mee te
rijden, maar zeker ook om in te leven.
Morgen gaan we waarschijnlijk weer een deurtje verder
kijken
We zijn
eindelijk maandagochtend op pad gegaan met de camper, na enige vertraging door
onze trouwe viervoeter Joep. De afgelopen dagen stonden in het teken van het
herstel en welzijn van deze vriendelijke teckel. We zouden afgelopen zaterdagmorgen
op vakantie gaan, maar toen ik vrijdag godzijdank een uur eerder thuis was dan
gepland, trof ik Joep in zeer zieke toestand aan onder een boom in de tuin. Bij
thuiskomst vond ik al raar dat Joep mij niet uiterst enthousiast kwispelend
tegemoet liep. Toen ik ook zijn naam riep en geen Joep op mij afliep, liep ik
maar even de kapsalon van Miriam binnen om te vragen waar de eminentie was. “In
de kamer” zei Mir. Echt niet, riep ik!
Toen maar de
tuin ingelopen en zag ik Joep als een voddenpop onder de boom liggen. Hij keek
raar uit zijn ogen, kwam niet overeind en toen ik hem oppakte schrok ik hoe
slap hij was. Ook geen kwispelend staartje, helemaal niets. Dierenarts gebeld
en in allerijl naar de praktijk gegaan en daar heeft hij paar uur aan infuus
gelegen, bloedtesten gedaan en medicijnen gekregen. Oorzaak van al dit ongemak
is tot de dag van vandaag niet duidelijk. Gezien het feit dat Joep aan de prednison
zat en antibiotica kreeg, zei de dierenarts dat hij maandag nog meer testen
wilde doen. Nog niet op vakantie dus!
Het was
sowieso een rare week door alle drukke werkzaamheden en woensdags dat Miriam in
paniek gebeld werd met de melding dat haar vader op zijn fiets was aangereden
door een automobilist. Niet zijn schuld, maar hij lag mooi in de ambulance met
open wond bij oogkas (6 hechtingen), gekneusde ribben, scheurtje in schedelbasis
en overal bont en blauw. Miriam wilde die woensdag allerlei “vrouwendingetjes”
doen voor de vakantie, maar daar was dus niets van gekomen. Naar het ziekenhuis
om haar vader en moeder bij te staan. Nu dan ook nog eens Joep in de lappenmand,
dus we zeiden tegen elkaar; alle ellende komt in drieen, dus er gaat vast nog
wat gebeuren.
Uiteindelijk konden we in samenspraak met de dierenarts op vakantie maandagochtend. Omstreeks 9.30 uur gingen we dan ook op pad. We wisten niet waarheen we zouden gaan, ook omdat overal in Europa het weer zo onbestendig was. Dan kunnen we net zo lief in Nederland blijven was ons credo. Zo gezegd zo gedaan, want het zag ernaar uit dat er deze week een paar mindere dagen zouden komen, maar dat dan voor het komende weekend de weersverwachtingen erg goed zouden zijn. Wij dus op pad richting Schaik in Noord Brabant. Daar wilden we camping Hartje Groen gaan bezoeken. De website zag er erg uitnodigend uit en qua ligging zoals wij dat graag hebben; midden in de natuur. Toen we aankwamen herkenden we opeens deze camping van TV. “De leukste Camping van Nederland” heette het programma. Wat ons betreft hadden ze deze verkiezing wel mogen winnen, want wat was dit een leuke camping zeg! Alles wat je daar zag was met persoonlijke aandacht gedaan of gemaakt. Veel liefde zat in deze camping. Het ontvangst was keigaaf, om maar in brabantse sferen te komen… Er zat een erg leuk grand-cafe bij; de Boshut!, Waar je gezellig kon zitten en ook heerlijke biertjes op de tap en goed eten. Daar houden we van! Plus ook de plekken die er goed uitzien op de velden van de camping.
Direct naast de camper konden we een zwemvijver bekijken en aan de andere kant liepen we de bloementuin in, die Hartje Groen heeft aangelegd, samen met een bioloog. Bloemenvelden, kruiden, vijver, insecten en een meanderend paadje om langs alles te lopen. Joep gaat inmiddels veel beter en ging zowaar direct zwemmen in de vijver en kwispelt er weer lustig op los. Door de medicijnen is ie wat duffig, vinden wij, maar nu we weer in de natuur ronddarren is ie weer erg levendig en dankbaar voor dat ie mee mocht.
Lekker samen met Miriam wandeling gemaakt en heerlijk voor de camper gezeten en gelezen, drankje, hapje en likeurtje na afloop van een erg lekkere maaltijd. Altijd weer bijzonder hoe Mir uit dat kleine keukentje de lekkerste risotto, ratatouille en kip kan klaarmaken.
Alleen toen kwam opeens het derde stukje ellende waar we het eerder over hadden de kop op zetten. Een telefoontje van Miriam haar moeder. Het slechte nieuws was dat Oom Henk was overleden. Aangezien we mooie herinneringen aan Oom Henk en Tante Ria hebben, waren we beiden er verdrietig over. Mir heeft nog even met haar tante gebeld om haar te condoleren en te horen hoe e.e.a. toch kon gebeuren. Het komt er op neer dat Oom Henk eigenlijk plotseling is weggevallen. Een mooie dood voor Oom Henk, maar voor de gezins- en familieleden toch een beetje te snel.
Het weer
slaat ook om in Nederland en dan besluiten we om toch maar dinsdag (vandaag) de
rit naar het zuiden van Frankrijk te maken. Het weer is daar toch wat stabieler
en aangenamer dan hier. Ook omdat volgende week ook in Nederland het weer
slecht blijft. Dus vanmorgen alles weer ingepakt en weer op pad gegaan met de
Lambortinki 2.0.
De rit
verloopt voorspoedig en wat een wereld van verschil qua rijcomfort nu de camper
ook is ge-chiptuned.
We rijden de hele dag door en komen halverwege de middag aan in Epinal, de Vogezen. Aankomst bij Parc de Chateau zag er anders uit dan de naam deed vermoeden. Het is echt een doortrekcamping en zo staat alles er ook bij. Klaar om morgen ochtend weer te vertrekken. Ook wij besluiten om niets buiten neer te zetten en geen luifel uit te draaien. Het weer is erg slecht en regenachtig. Ook onderweg was het weer verschrikkelijk. We zijn beiden erg moe en besluiten toch maar om in namiddag nog een wandeling met Joep te maken naar het kasteel van Epinal. Wat een lamlendige wandeling was dit zeg. Tegen berg op en futloos komen we in park aan en loopt Miriam de hele ronde rondom het kasteel.
Ik ben niet in mijn nopjes. Moe van het rijden, maar al maanden last van jicht, hielspoor, rugklachten en stront verkouden. Het loopt daarom niet lekker. Na deze wandeling terug bij camper nu het blog schrijven en is Miriam aan het kijken welke richting we morgen op gaan rijden. Zoals het er nu uitziet gaan we richting de Cote d’ Azur, maar of we dit via de franse alpen gaan doen of in rechte lijn naar het zuiden. Jullie lezen het binnenkort. We willen in ieder geval zon en lekkere temperaturen!
We komen nu vanuit het restaurant van de camping en hebben daar eenvoudig, maar lekker gegeten. Ook gezellig met een aantal nederlandse kampeerders gesproken over van alles en nog wat. We zijn veruit de jongsten op de camping en onderling lachen we over het feit dat wij, Mir en ik nog wel tot ons 78e jaar moeten doorwerken en dat zij nu al kunnen genieten van hun pensioen. Wij genieten altijd, overal en met iedereen als het moet. Genieten zit hem in kleine dingen en zeker nu je ook weer door het ontvallen van Oom Henk weet dat het zomaar voorbij kan zijn. Pluk de dag!
Zoals Miriam het zo treffend vanavond zei: Als je glas half leeg is, gooi het dan in een kleiner glas!
Zaterdagochtend lekker vroeg wakker worden en beide direct uit bed om alles klaar te maken voor vertrek naar het Oosten waar de Wijzen vandaan komen. Aangezien ik ook uit datzelfde oosten vandaan kom, hoef ik mijn intellect niet verder te benadrukken. Maar goed…daar gaat het nu niet over, dom he?
Heerlijk met de kerstdagen een paar dagen weg na een drukke periode en nog verder wennen aan onze nieuwe camper. Allereerst zijn we allebei blij dat de automatische satellietschotel naar behoren werkt. Superblij zelfs nu we weten dat de komende dagen vooral regen en zeiknat aan ons voorbij zullen gaan. Miriam ging in de zeer vroege ochtend naar de plaatselijke Appie om de boodschappen te halen en ik zorgde ervoor dat alles in de camper geladen werd, zodat we na de boodschappen ook direct weg kunnen.
Op het laatst besluiten we toch nog maar even met mijn broer, zus en vader de enigszins vaste zaterdagochtendkoffie-moment bij Harrels door te brengen. Even iedereen fijne feestdagen wensen en afscheid nemen. Al zo geschiedde en wij dus omstreeks 11.00 uur op pad naar de geboekte camping Bij de Bronnen in Nutter.
Deze camping was al als alternatief gezocht, aangezien onze eerste optie (en geboekte) camping aangaf ons niet te kunnen ontvangen in de kampeertuin, maar wel een andere plek had op het erf. Dit zagen wij niet zitten, aangezien op dat erf ook allemaal auto’s geparkeerd zouden staan tijdens de lunch en diner in het bijbehorende restaurant. Jammer hoor, want deze boerderij had zijn eigen veestapel met specifieke runderen, groente- en kruidentuin, tiny-houses, B&B suites en zijn eigen restaurant waarin hij eten bereid vanuit zijn eigen bedrijf. Wij vonden dit een prachtig concept en ook de website zag er warm en uitnodigend uit, http://www.bossem.nl
Maar goed, het alternatief Bij de Bronnen zag er op website ook wel aardig uit en het grootste voordeel was dat we direct vanaf plek de bossen in konden lopen. Nu zijn we erg gek op de bossen en dan hoef ik Joep zijn voorkeur nog niet eens te benadrukken. Kortom; we hadden er enorme zin in!
Na een soepel verlopen rit in de regen, kwamen we aan bij de camping en moesten we ons melden in het eetcafe om onze plek te krijgen en ons te legitimeren. Bij binnenkomst in het eetcafe keken Miriam en ik elkaar aan in de zin van: “mwoah……niet echt de plek om romantisch te tafelen”. Aan de stamtafel zaten een 8-tal mensen en niemand groette ons en ook kwam niemand van achter de bar/keuken naar ons toe om ons welkom te heten. We stonden daar een paar minuten totdat iemand van de tafel opstond en vroeg wat we wilden….huh??? Beetje raar om je gasten te staan laten wachten vonden wij.
Vervolgens moesten we meelopen naar een grasveld en een plekje uitzoeken. De camping was totaal anders dan we hadden verwacht en zag er vooral op het campinggedeelte erg armoedig, rommelig en liefdeloos uit. De beste man wees naar het veld en riep dat we maar moesten kijken waar we wilden staan. We kozen een plek uit met kunstgras voor de deur om zodoende niet al te vies naar binnen te lopen. De enige die er zin in had, was Joep! Die liep al kwispelend ons aan te kijken zo van; “nou, ik ga het hier wel okay vinden hier hoor!!”. We kregen geen aanvullende informatie over de camping en omgeving, dus niet echt een welkom gevoel. Overal stonden seizoensplekken, voor de winter klaar gemaakt, dus met dekzeilen, troep voor de deur etc. Het sanitairgebouw was gesloten, wel was er nog een klein hokje open met 1 toilet en douche. Maar daaromheen afgetrapte tuinmeubilair, houtresten, dekzeilen en kapot gereedschap.
We vonden het niks, maar omdat we wel direct naast het bos stonden, besloten we om 1 dagje te blijven. Na kwartier te hebben gemaakt, zijn we ons klaar gaan maken voor een wandeling met Joep. Het was nog droog dus als we wat wilden, moesten we het toen doen. Mooie wandeling gemaakt en niet echt een uitgestippelde route, maar meer rondje rondom de camping. Het begon te regenen en dus wij weer terug in de camper. Miriam had lekker gekookt en samen wijntje/biertje gedaan. Aangezien ik altijd de afwas doe en er geen sanitairgebouw was, moesten we vragen waar we konden afwassen. Wel dat kon in het spoel- en afwasgebouw. Okay, wij erheen. Kom ik daar binnen staan er allemaal meubelstukken, tafels en ander spul. Het was naast een afwasgebouw ook nog eens een winteropslag van terras van eetcafe. We waren er klaar mee! Kijk; als je adverteert met winterkamperen en je vraagt er gewoon de volle mep voor, dan mag je toch ook wel verwachten dat het allemaal operationeel is, kerstsferen aanwezig zijn en de avondverlichting op het terrein aan. Niks van dit alles en dus besluiten we om 1 nachtje hier te blijven en morgen, zondag een andere plek te zoeken die wel warm en uitnodigend is.
Eerst hebben we in de avond nog lekker binnen in de camper in de relaxstand gezeten en TV gekeken. Anja en Monique Eisenberger waren op TV bij Ik Vertrek, dus dat hebben we ook nog even gekeken voordat we beiden in een diepe coma zijn geraakt. Tot de volgende ochtend 8 uur! Vlug nog even alles opgeruimd om vervolgens nog in de ochtend een fikse wandeling te maken door de prachtige omgeving van het Springendal in Twente. Want prachtig is het hier, zelfs in de natte grijze winterperiode.
We lopen de rode route langs mooie bospaden, weilanden, slingerpaadjes, heuveltjes en idyllische waterpartijen en watervalletjes. Ook komen we nog grafheuvels tegen waarin mensen liggen begraven van 700 jaar voor Christus. Al lopende komen we kaatsende mannen tegen. En je weet; wie kaatst, kan de bal verwachten! Joep zag de bal en overwoog om hem te pakken, maar uiteindelijk zag ie er vanaf. Dat scheelde ons weer een ontsnappingsren met 20 twentse leu achter ons aan.
Na terugkomst hebben we de camper ingepakt en zijn we op pad gegaan naar de volgende verwachtingsvolle camping, Hoeve Springendal in Hezingen, vlakbij Tubbergen en tegen de duitse grens aan. We kunnen zeggen dat alles wat de camping Bij de Bronnen niet had, hebben zij wel! Wat een gave plek om te staan en het welkom was net zo warm als de open haard. Super omgeving en de hoeve heeft prachtig sanitair, gezellige huiskamer, mooie wandelroutes, schotse hooglanders, gezellig koffiehuis, die ook nog eens een lekker lokaal biertje schenkt. Bah! Kortom; hier vermaken we ons wel denken we!
Het enige dat nu totaal niet meewerkt is de hoeveelheid regen die er valt en de periode waarin. Namelijk de hele dag en daar wordt je met een klein hondje in de camper niet echt vrolijk van. Regenjassen nat, hondje nat is geen fijne combinatie in de camper. Echter de garage en douchecel blijken goed geschikt te zijn om te drogen. In beide ruimten zit verwarming, dus voor de volgende wandeling zijn ze hopelijk weer droog. Zometeen even koffie drinken in de huiskamer en naar de midwinterhoorns luisteren. Kijk….dat is nou in kerstsferen komen!
Een lekker lokaal biertje drinken en op de achtergrond naar een paar midwinterhoorn’s luisteren! Zo vier je de kerstdagen op een mooie en gezellige camping; Hoeve Springendal in Hezingen!
Dit weekend was voor ons het laatste weekend van dit jaar dat we op pad gaan met onze trouwe vriend, de Lambortinki. De komende weken komt het er niet meer van in verband met werkzaamheden aan ons huis en andere activiteiten op sociaal gebied. Dat dit werkelijk ons laatste weekend met onze camper “ever” zou zijn, was ook door ons niet verwacht. We hebben een paar weken geleden besloten om onze Eura Mobil Integra 680SB camper te koop te zetten op Marktplaats. Gedurende deze weken zijn er veel mensen geweest die de advertentie hadden gezien en ook best wel veel mensen die de advertentie als favoriet hadden opgeslagen. Het vermoeden was dan ook dat er wel binnenkort een potentieel geïnteresseerde zou komen kijken. Aangezien deze zich nog niet gemeld had voor dit weekend, hadden we nog wel zin om even weg te gaan door het mooie weer dat voorspeld was.
Vrijdag na het werk vlug wat kleren in de camper leggen, water vullen en de boodschappen voor dit weekend in de koelkast leggen. We besluiten om naar een wat grotere camping te gaan dan normaal, aangezien de natuurkampeerterreinen in de regio inmiddels zo vaak door ons bezocht zijn, dat het ons ook wel leuk lijkt om iets anders te gaan bezoeken. Dat is Camping de Scheepsbel in Doornspijk geworden. Lekker in de buurt, maar toch in een andere omgeving. Zoals jullie weten, het liefst in de bossen en deze camping voldoet daar ruimschoots aan. Direct in het bos lopen vanuit je camper en meteen de prachtige natuur in. De kleurschakeringen van de ontluikende herfst in de bladeren van de bomen, de geur van het bos en de mooie paden om over te lopen; Super!
Dat dit weekend werkelijk totaal anders zou verlopen als gepland hadden wij ook niet verwacht. Na een relaxte avond op vrijdag, ontvingen wij een appje van ons nichtje Denise dat ze de volgende dag wilde langskomen met haar vriend Daniel om wat afleiding te vinden in ons gezelschap. Deze week was een studie- en klasgenoot uit het leven gestapt en het verdriet dat er bij hun was, moest even een luisterend oor vinden om hun emoties te delen. Zaterdagochtend ben ik dus maar op de fiets naar het dorpje Doornspijk gereden om wat extra boodschappen te doen. In mijn eentje op pad met de e-bike en in de tussentijd ging Miriam met Joep wandelen in het bos. Aangezien ik geen GPS bij mij had, bleek achteraf dat ik nogal omgereden was om in Doornspijk te geraken.
Bij de Spar Supermarkt in Doornspijk even wat boodschappen gedaan en in ruil voor een YouTube filmpje opnemen voor een stroopwafelbakker in de winkel, kreeg ik 4 grote verse warme stroopwafels mee voor de visite. Was leuk om het filmpje te maken op verzoek van de bak-goeroe “Bakken met Niels”. Deze vrolijke koekenbakker vroeg of ik in een bepaald accent een video-opname zoud willen doen. Voor mij was een fransman die erg leuk en overdreven een filmpje liet opnemen. Daarna was ik aan de beurt. Aangezien ik uit Lelystad kwam, moest ik in het Amsterdams (hoezo vooroordelen?) zijn nieuwe boek aanprijzen en iets vertellen over de heerlijke stroopwafels. Nou…dat waren ze ook, dus ik hoefde niet eens te liegen…
Daarna vlug weer terug naar de camping fietsen en wachten op ons nichtje en vriend. Toen ze aankwamen hebben we hun heftige verhalen van deze week aangehoord en geprobeerd om ze op te beuren. Dinsdag 16 oktober is de uitvaart van hun klasgenoot en voor hun is het de eerste crematie zo triest en zo dichtbij, dus de impact is groot. We lunchen ondanks de emoties gezellig met elkaar en besluiten we om samen nog een wandeling te gaan maken en even nog met de drone te vliegen op de zandverstuivingen van De Haere natuurgebied in Doornspijk/Nunspeet.
Fout
Deze video bestaat niet
Vlak voordat Denise en Daniel bij ons waren, werden we opeens gebeld door een man uit Friesland, die interesse had in onze Lambortinki. Of hij woensdag kon langskomen om de camper te bekijken. Dat kwam ons niet uit ivm de werkzaamheden van ons beiden, dus gaven we aan of hij dan niet beter naar de camping kon komen. Dan kon hij de camper in vol ornaat zien staan. Zo gezegd zo gedaan en net nadat onze visite wegging, kwamen deze mensen naar de camper kijken. Erg leuk om te zien hoe enthousiast ze waren, onafhankelijk van elkaar. Mir liep met de dame door de camper, terwijl de man en ik rondom de camper liepen en ik van alles kon vertellen over het wel en wee van dit o zo geliefde voertuig. Het voelde wel een beetje dubbel; al die mooie herinneringen en reizen en nu dan besluiten om hem van de hand te doen.
Samen nog een koffie en thee gedronken en nog wat gesproken over wanneer ze besluiten wat ze gaan doen. Ze wilden er nog een paar dagen over nadenken en uiterlijk woensdag zouden ze het laten weten. Ook zij hadden heftige tijden meegemaakt en waren ook toe aan weer vertier en rustig vaarwater. Hun eerdere camper was voor hun neus afgebrand naast hun huis door een vuurpijl bij een evenement. Afschuwelijk! Twee weken geleden hebben ze hun huis in Spanje verkocht en weer naar Nederland verhuisd. Vervolgens een huis gekocht in Friesland en nu midden in de verhuizing. Afscheid genomen van elkaar met de afspraak dat we sowieso wat zouden horen, ook als ze onze camper niet wilden kopen.
Dat was namelijk voor ons belangrijk om te weten, aangezien we anders aanstaande zaterdag de camper te koop zouden zetten bij World Next Door, de campermakelaar in Lelystad. Een goed en betrouwbaar adres en daar kon dan de camper staan totdat hij verkocht zou worden.
Door alle opwinding van de zaterdag met deze bezoeken, hebben Miriam en ik samen de hele avond lekker buiten gezeten voor de camper en besproken wat we gaan doen als alles volgens plan verloopt. De zwoele temperatuur en de sambucca zorgde ervoor dat we warm en knus onder de luifel zaten te genieten van wellicht onze laatste avond samen met deze camper. Toch weemoedig…onze eerste eigen camper met al dat plezier dat we ermee hebben gehad! En nooit ons in de steek gelaten.
Tot 22.15 uur buiten gezeten en toen maar naar binnen gegaan voor de laatste nacht dit seizoen in de camper en dus ook misschien wel ooit in de Lambortinki. Raar.
Zondagochtend lekker rustig wakker geworden en alles opgeruimd om tijdig naar huis te gaan. Daar alles weer uitgepakt en de rest van de zondag lekker thuis gebleven.
Zoals jullie al misschien vernomen hebben op Facebook of Instagram, hebben we inderdaad de camper verkocht en komen de nieuwe eigenaren de EuraMobil aanstaande zaterdag ophalen en overschrijven. Dan zijn we even camperloos…ook raar!! De komende weken en maanden gaan we op zoek naar onze Lambortinki II. Dat deze naam ook aan de nieuwe camper wordt gegeven staat vast. Maar wat voor camper het gaat worden weten we nog niet precies. Zeer waarschijnlijk gaat het een iets lichtere camper worden met normaal B rijbewijs en een iets andere indeling dan de Lambortinki I.
We houden jullie op de hoogte van de vorderingen en zullen het nieuwere exemplaar in ons blog dan ook introduceren binnenkort. We gaan de EuraMobil missen en de nieuwe eigenaren zullen er hopelijk minstens net zoveel plezier mee beleven als dat wij gedaan hebben. Aan al het goede komt een eind….maar de story continues…
