Auteur: martin&miriam

18 September 2016: Ventimiglia Alto en omgeving

/ martin&miriam

Vanmorgen na het opstaan stond in het teken van allerlei hand- en spandiensten in en rondom de camper. Wel eerst even heerlijk koffie en ontbijtje in het zonnetje genomen en plannen gemaakt voor de dag. Vandaag willen we met de scooter naar Ventimiglia rijden en daar eens goed door de straatjes lopen. Het is zondag en vele families zijn met elkaar op pad. Een gezellige levendigheid rondom ons en het belooft ook een mooie zonnige dag te worden.

Nadat we ons lekker gedoucht hadden en de spullen gepakt voor de scooter, zijn we op pad gegaan en eerst een beetje rondgereden om te kijken wat er allemaal te doen en te zien is. We besluiten om eerst maar eens richting de franse grens te rijden, richting Menton. We komen langs een afslag Ventimiglia Alto, het oude gedeelte van dit stadje, gelegen op een heuvel, direct langs de kust. Mooie vergezichten over de Ligurische Zee, de zon schijnend en mooie dorpjes en haventjes als achtergrond maken het plaatje compleet. We parkeren onze scooter tussen allerlei ander scooters en slenteren door de poort naar binnen in het oude stadsdeel.

c360_2016-09-18-12-24-51-348

De stad ligt zeer dicht bij de grens met Frankrijk aan de monding van de rivier de Roia. De naam van de stad is ontleend aan de afstand tot de toenmalige grens met Frankrijk: 20 mijl (20.000 passen, waarbij dubbele passen worden bedoeld).

De stad dateert uit de Romeinse tijd of eerder. In de stad zijn resten gevonden van Romeinse thermen en een theater. In het thermale complex zijn enkele goed bewaarde mozaïeken te bezichtigen. Ventimiglia trekt veel toeristen. Wekelijks wordt er op vrijdag een belangrijke markt gehouden aan zee. We lopen door de smalle straatjes en verbazen ons over het feit dat er echt mensen wonen in dit gedeelte. Kleine kruip door, sluip door straatjes, ienieminie huisjes en kleine pleintjes kenmerken dit oude stadsdeel, waar in het seizoen vele toeristen doorheen slenteren. Wij zijn er nu alleen met wat lokale mensen die een baby ten doop aanbieden. Veel kabaal en chaos bij het maken van de familiefoto met de kleine prins, maar tja.. dit is italie! We lopen nog wat rond en Mir maakt weer prachtige foto’s van de omgeving.

c360_2016-09-18-12-34-52-680c360_2016-09-18-12-45-55-506c360_2016-09-18-12-51-25-611

Na een tijdje zoeken we onze scooter weer op en gaan verder. We rijden nog helemaal langs de kustweg naar Vallecrossia, richting San Remo. Zover komen we niet uiteindelijk, maar we krijgen wel een mooie indruk van alle kleine dorpjes langs de kust. We hebben heerlijk aan zee geluncht in een strandrestaurant, gevuld met alleen maar italianen. Gezellig en levendig zal ik maar zeggen..

Na de lunch hebben we nog stukje over de boulevard gelopen en zagen we een aziatische vrouw met haar vriend en schoonmoeder proberen een selfie te maken met de zee op de achtergrond. Meestal als ik dat zie, dan bieden we aan om die foto te maken voor ze, zodat ze er fatsoenlijk opstaan en dus ook nu weer. Ze waren er blij mee en we raakten aan de praat. Het waren Aussies die een paar maanden een trip door Europa maakten. Erg leuk gesprek en toen we wegreden met scooter werden we door hun gefilmd als herinnering. Wie zou er niet een stukje film met ons erop willen?? Logisch..

c360_2016-09-18-14-20-20-718

Tijdens het rondrijden, sloeg het weer om en begon het te regenen. Zonder een jas bij ons te hebben en de temperatuur die onderuit ging,  besloten we terug te gaan naar de camping.  Bij het binnenrijden van de camping, komen we langs een stacaravan en horen we: Heeey you!! Come have a drink with us!! Nou is dan natuurlijk niet tegen dovenmansoren gezegd, maar om nu opeens van je scooter afgetrokken te worden voor een drankje, dat is nou ook weer wat! Blijken het de Aussies te zijn! Ze logeren 2 nachten op onze camping in de stacaravan en vinden het leuk om een drankje te doen met elkaar. Hebben we dus gedaan en het is een gezellige middag geworden. Miriam was helemaal in haar nopjes, want dit echtpaar bleek een goudmijn te bezitten in Cairns en zoals Mir altijd kijkt naar National Geographic Yukon Gold Diggers, zo leven zij op hun stuk land waar ze dus naar goud graven. Geweldig om die verhalen te horen!

Nadat we de borrel hadden afgesloten, zijn we naar de camper gegaan en hebben even een verlaat siesta gehouden. De regen komt met bakken uit de lucht vallen en het waait behoorlijk. Binnen zitten is het enige wat voor de hand ligt. Om een uur of half 8 hebben we ons weer opgefrist om ergens te gaan eten. We gaan weer met de scooter op pad en rijden richting Dolceacqua. De weg is langer dan we verwachtten en na ruim 10 kilometer te rijden in de middle of nowhere komen we aan in een prachtig dorpje met een mooie boogbrug en een middeleeuws kasteel op de achtergrond.

c360_2016-09-18-19-55-52-124

Het is erg afgekoeld en aangezien ik ben vergeten om lange broeken mee te nemen, hangen de ijspegels tussen mijn knieen van de kou! Godzijdank wel een fleecevest meegenomen! Na de week in de ardennen, zijn we nogal chaotisch onze kleren snel gaan wassen en tegelijkertijd de camper in gaan pakken. We zijn zoveel zaken vergeten mee te nemen. Stom!

In ieder geval hebben we onze avond in gepaste sfeer doorgebracht en bleek het restaurant La Rampa niet zijn naam eer aan te doen. Het was heerlijk allemaal! Mooie traditionele gerechten gegeten en ook hier was het weer een kippenhok van jewelste met al die druktemakers. Ik dacht dat wij er wat van konden…

Op de terugweg hadden we het heeeeel koud, dus na terugkomst in camper nog even een Sambucca genomen om warm te worden en daarna lekker onder wol samen. Morgen blijven we bij camper en gaan lekker aan het strand liggen de hele dag. Beetje lezen, pootje baden, schelpjes zoeken (Mir dan he!) en misschien zwemmen in de zee. Het lijkt morgen een zonnige dag te worden, dus laten we het hopen!

c360_2016-09-18-14-34-57-696

17 September 2016: Montecatini Terme – Vallecrosia

/ martin&miriam

Deze week dus geen Toscane, blijkt na de weersverwachtingen. De afgelopen nacht heeft het niet geregend, maar gestort met hele emmers tegelijk!! Schotland in Wanlockhead was erg, maar dit sloeg alles!! Wat een water kan er naar beneden komen! We kijken enigzins beteuterd en de stemming wordt er ook niet beter op als we op weeronline.nl zien dat het de komende 3 a 4 dagen noodweer zal blijven. We besluiten om onze boel op te pakken en weer onderweg te gaan. De tafels, stoelen, voetenbankjes, scooter; alles is kletsnat en ziet er door de modder er als varkens uit. Smerig moeten we alles maar inladen en ergens anders laten drogen. Maar waar??

Fout
Deze video bestaat niet

Alle windrichtingen om ons heen is het slecht weer. Gekeken bij Garda Meer, Lago Maggiore, Lago Caldenazzo, Como Meer, Bodensee, Cote ‘d Azur en Ligurische Riviera. Deze laatste 2 bestemmingen zien er het beste uit en we besluiten om richting Ventemiglia te gaan. Na onze werkzaamheden in en rondom de camper, moeten we nog van onze plaats afkomen. Aangezien het nogal krap is en we op terrassen staan, bekijk ik of we de camper kunnen draaien op de plek om zodoende vooruit de plek af te kunnen rijden in plaats van achteruit. Gemeten dat het zou moeten kunnen, maar na een paar keer insteken en draaien, sta ik vast tussen een greppel en een hek met afgrondje erachter. Ook nu realiseer ik mij dat door de modder en vele regen, het draagvlak van het terras misschien niet sterk genoeg meer is om het gewicht van ruim 4000 kilo van camper te dragen. Wegwezen hier, dan maar achteruit. Zo gezegd zo gedaan; met aan beide kanten maar 20 centimeter ruimte rij ik op de spiegels achteruit en tegen een helling op. Ook dan moet ik nog 50 meter achteruit rijden om bij zijweg te komen om water te laden en vuil water te storten. Het gaat allemaal goed en met aangespannen bilspieren is de missie weer geslaagd. Was wel een mooie plek…die ene dag! Jammer om hier weg te gaan, maar we besluiten om volgend jaar weer een poging te doen.

c360_2016-09-17-13-32-24-881

De reis naar Ventimiglia bedraagt zo’n 325 kilometer over de snelweg. De reis verloopt voorspoedig en inderdaad het blijft slecht weer overal. Hoe meer we richting de zee rijden hoe beter het weer eruit ziet. Dat belooft in ieder geval een juiste keuze te zijn, voorlopig. Aangekomen in Ventimiglia, moeten we nog even een camping zoeken. We hadden via de ANWB-app een mooie camping gezien, een stukje landinwaarts, in Isolabona. Camping Delle Rose. De camping heeft een nederlandstalige receptioniste en met haar hadden wij een dag daarvoor al contact gehad of er een plek beschikbaar was. Dit was het geval, dus wij met goede moed erop af. Mooie rit landinwaarts waarbij we prachtige dorpjes passeerden tussen Ventimiglia en Isolabona. Aangekomen werd ons aangeraden om niet met onze kolos de camping op te rijden, maar buiten te parkeren. We waren wat vroeger dan was gepland, dus de nederlandse dame was nog niet aanwezig. Lekkere cappucino gedronken aan het mooie zwembad en we zagen het helemaal zitten hier. Met de scooter konden we hier mooie ritten maken en alle kanten uit. Tijdens het gesprek met de receptioniste liepen we over het terrein en konden we een plek uitzoeken die ons beviel. Dat viel nog niet mee; donkere plekken en bijna geen zon mogelijk, behalve rondom het zwembad en het restaurant. Ook kregen we weer gezeik over de ASCI kaart en lidmaatschap om zodoende korting te kunnen krijgen. Wij konden aantonen dat we lid waren, maar niet het fysieke papieren, nietszeggende kaartje bij ons hadden. Wel via pasNL-app het lidmaatschap konden aantonen, maar dit vond de dame niet genoeg. Toen ze ook nog zei dat we voor onze scooter achterop ook nog extra moesten betalen, was het bij ons “klaar ermee”. Wat betalen de mensen met fietsen achterop dan, was onze vraag? Niets. Waarom dan wel een scooter? Heeft ook 2 wielen en kun je ook mee rijden? Niets mee te maken, we moesten per dag extra betalen en ook geen korting. De camping bijna leeg, geen gasten, een bourgondisch stel die aangeeft blij te zijn met zwembad en restaurant op de camping om zodoende een paar dagen te vegeteren? Wat dom, wat dom om zo principieel te zijn als campingbaas. Dan wij ook maar principieel. Je hebt nu dus helemaal niets, want we gaan verder kijken en blijven niet hier. Toedeloe!!

Maar ja; principes hebben hun tol…waar nu dan heen? We waren een paar keer door Ventimiglia gereden en dat is een leuke levendige stad. We wisten niet dat het zo groot was en zoveel te doen.

c360_2016-09-17-13-16-08-381

Er is in dit stadje ook nog een camping, dus we besluiten daar maar eens heen te gaan. bij aankomst ziet het er gezellig uit en we besluiten om hier dan maar een paar nachten te verblijven. We waren jammer genoeg niet zo slim geweest om vooraf te plekken te bekijken, maar we wisten dat het een stadscamping was, dus ietwat lawaaiig mogelijk. We moesten vooraf betalen en gingen vervolgens met onze camper naar de geboekte plek. Erg blij worden we er niet van; We staan op een centrale parkeerplaats op grof grind en in een cirkel staan allemaal seizoensplaatsen om ons heen. Aapjes kijken dus voor hun. We stallen alles uit en gaan zitten met een drankje en hapje. Dan kijken we eens goed om ons heen en barsten in lachen uit. We staan midden in een verkeersader cq fly-over met heel druk verkeer en heel veel lawaai. Hoe is het mogelijk om hier te slapen. Het is verschikkelijk, wat een shit-plek. We besluiten om ons geld terug te vragen en met gierende banden de plek des onheils te verlaten. Eerlijk gezegd ben ik daarin niet zo’n held en voel mij dan opgelaten. Hadden we ons huiswerk maar goed moeten doen. Miriam daarentegen is er klaar mee en zegt dat ze het gaat proberen bij de receptie. Na een tijdje komt ze terug met de mededeling dat we NU moeten weggaan en dat we niet het volle bedrag van € 52,00 terugkrijgen, maar € 45,00. We vinden dit een beetje zielig om na 20 minuten aanwezig te zijn geweest om dit te vragen, maar het is het ons wel waard. Wij hebben nog nooit zo snel alles ingepakt en als de wind verdwenen. Echt, het was binnen 10 minuten! Komen we aan bij de receptie om ons geld te incasseren, werd ons verteld dat het te lang had geduurd en dat ze maar € 40,00 konden teruggeven. Hoe zielig kun je zijn? Wat een maffia-praktijken zijn dit? Nadat we nog even wat vriendelijke woorden uitgewisseld hebben, zijn we maar weer op zoek gegaan naar een andere camping, net buiten Ventimiglia.

Camping Bor La Mar was de gelukkige. hahahaha, daar zijn we ook niet gebleven, maar daar bleek de camping-baas erg vriendelijk en behulpzaam om een geschikte camping te zoeken voor ons. Hij snapte dat wij met onze camper niet terecht konden op zijn camping en maakte nog een grap dat zijn advies wel € 40,00 waard was, aangezien Mir onze escapades vertelde op de vorige camping. Mooie kerel!!

Uiteindelijk kwamen we aan op onze uiteindelijke bestemming, camping Vallecrosia in Vallecrosia. Een 2-sterren camping, maar met een erg vriendelijke uitstraling van de camping en erg schoon sanitair. Het sfeertje staat ons erg aan en we besluiten om hier ons kamp op te slaan voor de komende dagen. Toen we klaar waren met het installeren, samen met een biertje op het strand naar de zee gekeken en vervolgens nog in een strandtent nog een paar drankjes genuttigd. Het bleek een erg gezellige middag te worden met elkaar. Uren zitten praten op het terrasje aan zee, over de serieuze zaken waarmee we te maken hebben en gemijmerd hoe de komende jaren eruit gaan zien met alles wat we doen, gaan doen en nog willen doen. Strategische sessie LIP-GLOSS, na een themadag “hoe knullig campingbazen kunnen zijn”.

Toen de dag ten einde kwam, samen in de camper nog heerlijke maaltijd genuttigd en op tijd naar bed. Morgen gaan we op scooter de omgeving onveilig maken, maar mijn gevoel zegt dat we weer een hoop winkels gaan bezoeken. Ventimiglia blijkt een mooie winkelstad te zijn…..heb er nu al zin in!!

15 September 2016: Iseo – Montecatini Terme

/ martin&miriam / 3 reacties

Reisdag! Deze donderdag wordt heel slecht weer verwacht en aangezien dat we het Iseo Meer nu wel hebben gezien, besluiten we om door te rijden naar Toscane, om daar nog een paar dagen te verblijven. Onze timing deze morgen was als een zwitsers uurwerk; nadat we alle opruim- en inpakwerkzaamheden hadden gedaan, braken de eerste druppels door vanuit de wolken. Even afscheid genomen van Jos en Judith, een Haags sportief klimgeiten-duo. Ze fietsen vooral in de bergen en hebben een stamina om “U” tegen te zeggen. Erg leuk stel waar we de afgelopen dagen een paar leuke gesprekken mee hebben gevoerd.

Onderweg hadden we besloten dat we naar Camping Belsita in Montecatini Terme zouden gaan. Deze camping zag er op de ANWB camping App erg goed uit en ook strategisch op een mooie locatie tussen Lucca en Florence. Deze beide steden kunnen we dan bezoeken met de scooter en zodoende zo gezegd, zo gedaan! Florence was ikzelf al een keer geweest in verband met mijn werk, maar Mirreke nog nooit. Altijd pestte ik haar ermee dat het zo’n fantastische stad was om te zien; onvergetelijk. En als ze de afgelopen jaren dan eens voorstelde om erheen te gaan, zei ik steevast: nee, vind ik zonde, want daar ben ik al geweest. Woest werd ze dan…terwijl ze zelf altijd dit antwoord geeft als ik ergens voor een tweede keer heen wil. “Er is nog zoveel te zien, zonde om 2x te gaan”. Koekje van eigen deeg dus….

Maar goed; we gaan in deze dagen ook een poging doen om Florence te gaan zien samen. Leuk.

Onderweg vanuit Iseo naar Toscane reden we over een prachtige route. Vanuit Parma volgen we de A15. Een snelweg die dwars door de bergen slingert, met prachtige uitzichten op bergdorpjes, tegen bergwanden aan geplakt. Mir riep op een bepaald moment dat het wel leek op een modeltreinbaan-decor. Het weer werkt alleen niet echt mee, of beter gezegd; totaal niet mee! Het komt met bakken uit de lucht vallen en er is nagenoeg geen zicht op de weg. Onze Lambortinki houdt zicht echter kranig en het italiaanse dieseltje pruttelt lekker mee in het verkeer. Muziekje van Bee Gees meegalmen met elkaar en we hebben gewoon weer een gezellige reis! We vinden het echt geweldig om met onze camper op pad te zijn. Waar je ook naartoe gaat, je bent altijd thuis!

img_1183

Voordat we bij onze bestemming aankomen, moeten we nog wel even de koelkast vullen met boodschappen en zodoende stoppen we bij de eerste de beste supermarkt die we tegen komen in het dorp. Ook dit vinden we altijd een feestje om te doen. Verlekkerend naar alle verse producten kijken en mij vindt je dan ook altijd als eerste bij de vis- en vleesafdeling. Broodbeleg uitzoeken en zien hoe mooi alles is uitgestald. Mensen zullen bij mij wel denken waarom ik steeds met tissue mijn mond afveeg….het kwijl loopt mij uit de mondhoeken, lijk wel zo’n Deense Dog….!

Maar we hebben alles wat we nodig hebben en zijn tevens klaar voor de dag van morgen die ook in het teken staat van heul veul regen en onweer. Thuis blijven en lekker lezen, filmpje kijken en lekker eten en drinken staat op de agenda.

Maar dat is morgen! Nu eerst nog onze camping vinden en nadat we weer tegen een berg op rijden, vinden we al snel de Camping Belsita. Alleen hier hanteren ze nog de Siesta, dus we moeten nog een uurtje wachten voordat we ons kunnen inchecken. Daarom stallen we de camper maar ergens op het parkeerterrein en verkennen we de camping om een mooie plek te zoeken. Het is een terassencamping, met fraaie uitzichten en 2 zwembaden. Mir en ik lopen over de hele camping en zien dat het best nog wel vol is overal. Vooral grijze pensionada’s om ons heen en iedereen kijkt naar ons met de nonverbale uitdrukking: Niet naast ons!! We willen privacy!

Uiteindelijk vinden we een prachtige plek in een uithoek van de camping, waar je niet vanzelfsprekend naartoe rijdt als je over de camping gaat. Het is een zijstraatje die er nogal donker uitziet en er staat niemand. Die plek gaat het worden! Wij terug naar de receptie, die inmiddels open is en schrijven ons in. De plek is voor ons en na wat formaliteiten komt vanuit de receptie de vraag: zijn jullie lid van de ASCI? En hebben jullie je pas bij je? We antwoorden bevestigend, maar hebben niet de pas bij ons. Deze zit nog in het ASCI Campingboek 2016, waarin ie standaard is opgenomen als je hem in januari krijgt toegezonden. Deze boeken gebruiken wij nooit, want wij gebruiken de digitale App van de ASCI Campings. De lieve dame weigert in eerste instantie de korting (normaal € 33,00 en met korting € 18,00 per dag) toe te passen, maar nadat wij wel kunnen aantonen dat we lid zijn van ANWB, NKC, ASCI ID Card, NKE, Camper & Caravan Club UK en nog een paar andere camping zooi, vond de dame wel dat we voldoende hadden aangetoond dat we de ASCI kaart zouden moeten hebben. Vooral omdat dit lidmaatschap gekoppeld is aan de NKC (Nederlandse Kampeerauto Club). We vinden het allebei zo’n onzin al die lidmaatschapskaarten, maar het bespaart je wel gewoon geld. Maak het gewoon voor iedereen wat goedkoper, dan ben je van al die milieuverslindende plastic kaartjes af en een 30cm dikke portemonnee!

img_1178

Nadat we onze prachtige plek hebben ingericht zijn we er helemaal klaar voor de komende dagen. Scooter eraf en eerst nog even een verlate lunch voor de camper. Heerlijk vers brood, hammetjes, kaasjes, olijven en natuurlijk glaasje witte wijn erbij. De hele middag lekker chillen en we besluiten om in de avond uit eten te gaan naar Montecatini Terme en Montecatini Alto, het bergdorp dat tegenover onze camping ligt.

img_1174

De stad Montecatini Terme is gelegen in de provincie Pistoia. De plaats ligt in het dal van het riviertje de Nievole. Montecatini Terme is een van de belangrijkste thermaalbadplaatsen van Europa. Het water van de bronnen zou vooral een heilzame werking hebben op de lever en het spijsverteringsstelsel. Dat komt in ons geval erg goed uit, gezien onze bourgondische levensstijl!

Het Parco delle Terme verdeelt de stad in een modern en een ouder deel. Van de negen kuurinrichtingen is Tettuccio het bekendst. Dit weelderige gebouw is het symbool geworden van Montecatini Terme. De Terme Leopoldine uit 1926 hebben het uiterlijk van een antieke tempel. In de jaren twintig van de vorige eeuw was de stad op haar hoogtepunt. Montecatini had op sommige dagen zelfs 60.000 bezoekers. Daarna ging het letterlijk bergafwaarts. Na een moeilijke tijd lijkt de badplaats aan het begin van de eenentwintigste eeuw langzaam weer uit een dal te kruipen.

Vanuit Montecatini Terme loopt een kabelbaan naar het hoger gelegen Montecatini Alto. Dat is het oudste deel van de stad. Het is ontstaan rondom een gelijknamig kasteel.

Uiteindelijk belanden we hier dus voor een super gezellige avondmaaltijd. Op een mooi pleintje met restaurants en sfeervolle verlichting eten we een paar typisch toscaanse gerechten. Met scootertje einde van avond terug naar camper en daar nog een lekkere afzakker genomen. Heerlijk slapen en morgen waarschijnlijk een volle regendag, dus blog schrijven, lezen en filmpje kijken in de camper. Zaterdag willen we naar Florence, dus dan melden we ons weer…

13 September 2016: Iseo en Sarnice (IT)

/ martin&miriam / 3 reacties

We beginnen weer in onze normale doen te komen. We slapen erg goed in de camper en ook nemen we weer meer op van de omgeving en de schoonheid van de camping en zijn mensen. We waren erg moe van de afgelopen week en de reis. We nemen ons altijd voor om rustig aan te doen onderweg en geen langere afstanden dan ongeveer 300-400 km per dag af te leggen met de camper. Dit is dus weer niet gelukt. De eerste dag na aankomst hebben we niets gedaan en alleen maar gezwommen en gerelaxt voor de camper.

Maar vandaag hebben we weer energie en zin om er met de scooter erop uit te trekken. We hebben voor de vakantie nog een GPS voor op de fiets/scooter gekocht om makkelijk onze weg te vinden in het italia van deze vakantie. Het werkt super goed en nadat we heerlijk rustig ontbeten hadden voor onze camper, spullen opruimen, douchen en op pad. We wilden het eerst naar Sarnice aan het Iseo meer. We hoorden dat dit een erg mooi dorpje was. Lekker samen rondslenteren door de straatjes, winkeltjes bekijken, cappucino drinken, mensen zien flaneren.

De rit ernaar toe was niet bijzonder, eerlijk gezegd. Sowieso vinden we de doorgaande wegen niet echt om over naar huis te schrijven. Het is rommelig, niet sfeervol en totaal niet druk op de weg. Voor italiaanse begrippen zeker! Uiteindelijk kwamen we aan in Sarnice en parkeerden we de scooter voor een restaurant op de speciale plekken daarvoor. Het haventje en boulevard van Sarnice beloven veel, maar nadat we er doorheen hadden gelopen hadden we het snel gezien. Terrasjes waren dicht, weinig mensen door de straat, winkels veel leeg en ook menig al dicht. Het toeristische seizoen zit er hier al op klaarblijkelijk. We hebben nog wel een paar fotos geschoten van een prachtige kerk en de haven en zijn toen weer op pad gegaan richting Iseo, om daar het stadje eens goed te bekijken.

Onderweg vonden we een andere weg naar Iseo en kwamen daar al snel aan. Centro aangehouden en daar bleek een markt te zijn. Nou…Miriam helemaal in haar nopjes natuurlijk. Aangezien ik veel kleding was vergeten mee te nemen in de camper, na de week in de Ardennen, moest ik nog een broekriem scoren (die moet namelijk flink aangehaald worden..) en eventueel nog wat shirts. Kansloos die shirts…de gemiddelde italiaan heeft mijn geboortegeweicht en qua omvang is hun middel mijn dijbeen….wel een broekriem gescoord bij een afrikaan die ons probeerde af te zetten. Prijskaartjes weghalen en de prijs verdubbelen. Aangezien ik hem al 10 euro had gegeven, vroeg ik mijn 10 euro terug en kon ie zijn broekriem lekker houden….ik kreeg hem toch voor die 10 euro, maar niet zonder dat ie tegen mij zei: kapitalist!! Wij lachen natuurlijk, samen met hem! Mooie vent!

Iseo vonden wij veel leuker dan Sarnice en bleven daarom nog een tijdje heerlijk door dit stadje lopen. Nog even terrasje gepakt en later nog even heerlijk geluncht op een pleintje. Was gezellig.

Maar toen kwam uit totale onverwachte hoek vanuit mijn zilveren bruid opeens een rare vraag (voor haar dan….): Is het net verstandig om toch een andere scooter te kopen. Een motorscooter van ongeveer 200CC?? Ik kreeg accuut een epileptische aanval, zweetuitbraak, droge mond (spoelen!!!!) en spanning op het kanaal…Mir die een verzoek doet voor een ander voertuig???? Ik denk; ik hap niet te snel en stel eerst eens een relevante vraag: Waarom wil je dat? (terwijl ik al meteen aan een Yamaha T-Max of Suzuki Burgman dacht..;-) )

Nou, zegt ze, we hebben daardoor een langere actieradius, meer vermogen om in verkeer mee te komen en meer vermogen om tegen de bergen op te komen. We moeten toch in het buitenland helmen op en dan kunnen we net zo goed ook met motorscooter gaan rijden.

Ik, schijnheiligheid ten top, zeg: maar we komen toch overal en kunnen overal tussendoor. Gaat prima zo. Laten we afspreken dat wanneer de scooter straks niet tegen de berg op komt en we moeten afstappen, dan ruilen we de scooter in, anders niet. Mooie deal, want ik wist hoe steil de terugrit zou worden naar de camping. Met mij er alleen op geen probleem, maar samen met Mir wordt het wel een probleem weten we.

Wel…..de scooter bracht ons zonder problemen terug naar de camping, zonder te moeten stoppen. Oke, we vielen wel een paar keer bijna stil, maar sportief zoals ik ben, bleef ik wel mijn best doen om hem rijdend te houden. Voorlopig toch geen andere scooter dus…

Teruggekomen op de camping hebben we daar nog lekker gezwommen en aan het einde van de middag een borrel gedronken op het uitzichtpunt over het meer vanaf onze berg. Lekker maaltje gekookt op de buiten-bbq en plannen gemaakt wat we de komende dagen gaan doen. We blijven nog een dag op deze camping vegeteren en trekken dan door naar Toscane.

Het humeur ging einde van de middag nog wel even naar beneden door alle perikelen rondom mijn gestrande motor in Belgie, die daar moest achterblijven. Verzekeraars zijn legale maffia. Wat voel je je onmachtig tegen deze reuzen. Walgelijk!!

Ik moet na mijn vakantie mijn motor weer zelf ophalen in Belgie, terwijl de afspraak was dat dit alleen maar het geval zou zijn als de motor binnen 48 uur cq 2 werkdagen gerepareerd kan worden. Uiteindelijk is de motor pas gisteren gerepareerd, terwijl ik afgelopen donderdag de melding van storing had gedaan vanaf mijn vakantie-adres in Belgie. Aangegeven dat het meer als 96 uur is in plaats van 48 uur en dat ik motor naar Nederland wil gerepatrieerd hebben. Nee, dus. Ze komen met allerlei klote-smoezen en verdraaien de waarheid om maar niet te hoeven betalen. Boeven en geen respect voor dit gajes! Zo….dat is eruit!

Nu maar weer verder met mijn vakantie….tot later!!!

11 September 2016: Mesnil-Saint Blaise (B) naar Lago ‘d Iseo (It)

/ martin&miriam / 1 reactie

De afgelopen week van 2 t/m 9 september stond in het teken van ons 25-jarig huwelijksfeest. We hadden in de Franse Ardennen bij Mesnil – Saint Blaise, nog net in Belgie, een prachtig groot huis afgehuurd om met familie en vrienden een week samen te vertoeven op onze kosten. Met een paar auto’s, motoren en een karrevracht aan drank, eten en versieringen hebben we ons prima vermaakt met elkaar. Wat een rijkdom om met deze mensen die wij liefhebben dit te mogen doen. We genieten nu nog na van alle lachsalvo’s, de humor, de uitstapjes met elkaar naar Dinant, Bastogne, Anseremme, Bouillon (8x…de motorrijders weten waarom) en Givet. Afgelopen vrijdag zijn we met zijn allen weer richting huis gegaan om daar de motor en auto te stallen en vervolgens eerst weer de camper te pakken voor onze 2 weken vakantie samen.

img_1110

Nadat we dat gedaan hadden eerst nog even langs mijn vader, die vandaag 84 jaar is geworden. Aangezien zowel mijn broer als mijn zus en zwager naar andere oorden in Europa zijn uitgevlogen, waren alleen mijn andere broer en ik met Miriam bij zijn verjaardag. Samen even gegeven om vervolgens omstreeks half acht ’s avonds de camper te pakken en alvast een stukje te gaan rijden richting Duitsland. Thuis kunnen we niet slapen aangezien onze badkamer verbouwd wordt, dus stoppen we na 1,5 uur rijden in Emmerich op de camperplaats aldaar. Nog net een plekje vrij om goed te kunnen staan. Daar nog even een afzakkertje genomen voordat we in ons bed stapten. Hondsmoe na een reis van 360 kilometer op de motor, camper pakken, verjaardagje bezoeken en vervolgens weer 1,5 uur rijden. We lagen in bed en we konden elkaar niet meer welterusten wensen…bij welte hoorde ik al het neusventiel van Mir ronken….(die van mij hoor ik natuurlijk nooit..)

De volgende morgen zonder ontbijt, maar wel met kop koffie achter het stuur zo snel mogelijk richting Italia. Onderweg een paar uur file gehad zo druk is het overal op zaterdag. Ongelofelijk! Onze eerste stop voor de nacht was bij dezelfde camping als in juli in Bad Bellingen: Lug ins Land. Deze camping ligt ongeveer 15 km voor Basel en is een prima overnachtingsplaats voor 1 nacht. Heerlijk restaurant bij camping, waar we heerlijk in de avond buiten hebben gezeten met prachtig uitzicht en romantische zonsondergang. We hadden verwacht dat medio september overal makkelijk een plaatsje is te vinden op de campings, maar het is overal erg druk. De camping zat tjokvol en we kregen de laatste plaats die nog voorhanden was. Prima plekje overigens. Na een gezellige avond met elkaar viel de vermoeidheid ineens in en prompt lagen we om half 10 in ons mandje….en om 21.32 lagen we in coma.

De volgende ochtend besloten we om meteen weg te gaan en onderweg te ontbijten. Eerst langs de grens bij Basel (wederom autoritair gezeik gehad over ons vignet door Zoll-beambte; ik moest zelf datum invullen op formulier wanneer ik Zwiterland doorkruis en dat wist ik niet. Dat toontje van die Bromsnor….zou zo graag terug willen blaffen!), dan mooi onderweg om redelijk vroeg de Gotthard-tunnel te kunnen passeren. Eerst even de tanks nog lossen en laden, toilet legen en vervolgens met gierende banden het dorp uit en de snelweg op. Het verliep allemaal voorspoedig en onderweg geen files meer. Omstreeks 16.00 uur kwamen we aan bij het Iseo meer en konden we eerst nog even voor de komende dagen onze boodschappen doen om zodoende de eerste dagen niet meer van de camping te hoeven komen. Beetje energie bijtanken en lekker lezen en zonnen samen. Ook zwembadje op nog geen 25 meter afstand, dus ook even poedelen behoort tot de opties. Ook mijn buitendouche en BBQ aansluiting aan buitenzijde van de camper functioneren prima. Heb ik toch maar zelf even operationeel gemaakt als doe-het-liever-niet-zelfer! De Agricultura Camping La Tesa bij het Iseo meer is prachtig gelegen op de heuvel met uitkijk op het meer. Idyllische achtergronden bij de zonsondergang op de heuvels en wij lekker op terras bij restaurant om ervan te genieten.

img_1141

Het restaurant was erg goed en na een heerlijke traditionele italiaanse maaltijd met erg lekkere wijn, zijn we nu weer terug in de camper. We zijn moe, erg moe van de eerste fantastische week met familie en vrienden, maar kijken zo tevreden en gelukkig terug op deze dagen. We zien wel wat we de komende dagen in en rondom het Iseo meer gaan doen, maar het ziet er allemaal erg goed uit!

img_1142

We hebben onze scooter bij ons en zullen daarop weer als een tweetal hommels door het verkeer laveren om alle mooie dorpjes en steden te bezoeken hier. Het weer ziet er tot donderdag prima uit met 29-30 graden! Bring it on!!

img_1138

14 Augustus 2016: Lith, Oijen, Maasbommel, dijkje naar Dreumel

/ martin&miriam / 5 reacties

Wat n heerlijke omgeving is het Land van Maas en Waal om te vertoeven. Eerlijk; we kunnen het een ieder aanraden die met fiets of scooter door het prachtige land wil fietsen en rijden. Het Land van Maas en Waal is een aanrader! Al 28 jaar kom ik in die regio alleen voor verjaardagen, bruiloften en begrafenissen bij mijn schoonfamilie, maar altijd via de snelweg heen en terug. Niets spannends aan! Maar nu met onze scooter crossen we door de hele regio en kijken we onze ogen uit.

Vanmorgen eerst in alle rust ontwaken na een gezellige avond bij een nichtje van Mir. Ontbijtje klaar maken en even wat huishoudelijke klusjes doen in en rondom de camper, voordat we in onze luie stoelen lekker aan het lezen gaan. De zon schijnt volop en zonder al teveel woorden aan elkaar te spenderen, hebben wij het prima naar onze zin. Het hele weekend staat in het teken van memories van vroeger en terugzien van familieleden, gepland en ongepland en vandaag zou het weer gebeuren, maar daarover zometeen meer.

Eerst krijgen we nog visite van een oud-collega en zakenvriend van mij, Leo Rikken en zijn Jose. Al jaren zien we elkaar een paar keer per jaar en met onze vrouwen erbij is het ook altijd supergezellig om bij te kletsen. Zo dus nu wederom. Ze zagen dat we in Dreumel waren en zij moesten vandaag naar een bbq van hun zoon, die ook in Dreumel woont. Nou…even combineren met elkaar en het recept voor een gezellige middag is daar. Omstreeks 13.00 uur kwamen ze aanlopen en direct voelde het weer vanouds en genoeg elkaar te vertellen. Een rondleiding gegeven in onze Lambortinki en onze plannen voor de komende jaren toegelicht en ook zij plannen zat, dus was goed om effe bij te kletsen.

Toen zij vertrokken om 15.00 uur, hebben Miriam en ik ons omgekleed en op onze scooter gepakt om een rit richting Appeltern of Maasbommel te gaan en nog ergens een pontje te pakken om dan ineens in Noord Brabant terecht te komen. Via het dijkje in Dreumel rijden we naar de Oude Maasdijk om dan de Van Heemstraweg over te steken via de Griendweg de landerijen in te rijden, waar appels, peren en ander fruit wordt gekweekt. Geweldig hoe de afwisseling van landschap je direct verrast. We rijden door boomgaarden, slingerend op en naast dijkjes, kleine dorpjes en al doende komen we aan in Lith, door het pontje te pakken. Bleken we ineens Brabant te zitten.

image

Via Oijen naar Lithoijen, Macharen en Maasbommel. Prachtige rit en veel water om ons heen. De levendigheid van bootjes, terrasjes, havens, fietsers, motoren, de wandelaars; het doet allemaal heel gezellig aan. Iedereen groet elkaar en is in goede doen. Mooi land leven we toch in met zijn allen!!

image

Na weer even te gekeken waar we naartoe wilden, zagen we een mooi terras aan het water, Eeterij de Pont in Maasbommel. Even stoppen om een hapje en drankje te nuttigen. Net op het terras ons gesetteld, kijkt Miriam op en ziet ze Tante Nelly en Oom Geert zitten. Zij zien ons niet en dus tijgert en sluipt Mir naar ze toe om ze begroeten. Hilarisch dat we hier ook weer familie tegenkomen. We hebben ze bijna allemaal gehad. Al pratende daarover nodigde Nelly en Geert ons uit om ’s avonds even een bakske te komen doen, want dan zien we ook nog Tante Riet en Tante Tonny nog even. Die zijn daar ook.

Nou….dachten we; dan hebben we ze echt allemaal gehad en is wel gezellig ook! Al gezegd zo gedaan! Eerst nog even ons drankje opdrinken en na een gezellig uurtje op het terras maken we ons op voor de laatste etappe met de scooter weer terug naar Dreumel. Via de dijk kun je helemaal de route volgen en kom je langs allemaal dorpjes en mooie landschappen, dus we hebben ons kostelijk vermaakt in deze regio.

image

Terug in Dreumel aangekomen nog op aanraden van Geert gegeten bij Eten bij Jan, een leuke trendy brasserie. Jammer genoeg gingen er wel wat dingen mis, maar het eten was prima. Tot slot van deze avond rijden we nog even naar het huis van Geert en Nelly en zien we de andere tantes! Was erg gezellig om weer even oude koeien uit de sloot te halen en na een lekkere koffie en koek, besluiten we naar onze camper te gaan om nog even dit blog te schrijven en te lezen.

Morgen rijden we weer terug naar huis, maar niet voordat we eerst nog het grootste gedeelte van de dag lekker voor de camper hebben gezeten, gelezen, getukt en de boel opruimen. We willen deze regio jaarlijks bezoeken met de camper, want zoals jullie hebben gelezen is het echt de moeite waard om hier te vertoeven. We hebben genoten van elkaar, de camper, de natuur, de familie en de memorie-lane van weleer! Over een paar weken mogen we voor het echie op vakantie. Dit was een super generale repetitie!!

12 – 15 Augustus 2016: Land van Maas en Waal

/ martin&miriam

Afgelopen vrijdag waren we allebei einde van de middag klaar met de werkzaamheden en konden we de Lambortinki aanslingeren om een weekend op pad te gaan. Miriam was in een sentimentele bui en wilde eigenlijk wel graag een trip door memory-lane en zodoende besloten we om een kleine, maar knusse camping te bezoeken in het land van Maas en Waal.

Het Land van Maas en Waal is een streek in de Nederlandse provincie Gelderland, gelegen tussen de rivieren de Maas en de Waal. Het gebied ligt ten westen van het Rijk van Nijmegen, ten zuiden van de Betuwe en ten noorden van de provincie Noord-Brabant. In het westen wordt het Kanaal van St. Andries als begrenzing opgevat.

Het gebied is pas laat in de twintigste eeuw ontsloten; daarvoor was het relatief geïsoleerd. Dit komt door de natuurlijke barrières die de Waal en de Maas vormen. Wie er niet moet zijn, trekt er ook niet doorheen. De bevolking is overwegend rooms-katholiek, hoewel in de tijd van de Republiek tevergeefs is geprobeerd de reformatie in te voeren. Het was een arm en achtergesteld gebied, van waaruit ook velen zijn weggetrokken. Dit had mede van doen met de overstromingen die hier regelmatig voorkwamen. De laatste overstromingen dateren alweer uit de jaren negentig van de vorige eeuw.

Camping de Rijskamp in Dreumel is onze uitvalsbasis voor een paar dagen op zoek naar jeugdsentiment van mijn lieftallige echtgenote. Bij aankomst begon het al goed; we stelden ons voor en Miriam vertelde aan de campingeigenaar dat ze Lamers van haar meisjesnaam heette. “Wah, zeite gij er ene van Bertus Lamers? Dah hek meej in de klas gezeteh”. Nou, we voelden ons direct thuis in dit warme bad van herkenning.

Vrijdagavond lekker voor de camper gezeten en op tijd naar bed, want morgen willen we op tijd met de scooter op pad om de dorpen, huizen en begraafplaatsen van oude tijden te bezoeken. We hebben heerlijk geslapen in onze kribbe en na het ontbijt buiten voor de camper, ons heerlijk gedoucht en scooter gepakt. Eerst zijn we naar de begraafplaats in Dreumel gegaan, waar de ouders liggen begraven van Miriam haar vader. Al lopend over de begraafplaats eindelijk het graf gevonden en er een moment rust gepakt uit respect en de mooie herinneringen aan deze mensen. Ik heb de opa nog gekend en dat was ook voor mij een erg prettige man. Mooi om zo nog even stil te staan aan deze mensen. Toen we weer terugliepen naar de scooter, buiten de begraafplaats, kwam er een vrouw op ons af lopen met de vraag: Benne gij dr ene van Lamers?? Ook toen weer even uiteengezet hoe het zat en de vrouw bleek de buurvrouw te zijn van een tante van Mir, Tante Riet! Erg leuk zo deze dorpse gezelligheid en ons kent ons mentaliteit.

image

Volgende etappe is de rit via de Waalbandijk naar Wamel, waar het geboortehuis van Mir staat. Over het dijkje rijden is fantastisch! Mooie vergezichten en de Waal als achtergrond, met daar tussen ook nog mooie groene uiterwaarden, waar vee op loopt te grazen. Watervennetjes met kroos en bomen eromheen, echt de moeite waard om eens over deze dijk te rijden.

image

Aangekomen in Wamel eerst zoeken naar het geboortehuis van Mir, de Kerkstraat 73. Een boerderij-achtige woning net achter de dijk en de uiteenzetting van Mir hoe de buren heetten en hoe het er allemaal uitzag in de begin jaren zeventig. Het grasveldje voor de deur, waar ze met haar zus Sylvia op een pony heeft gezeten, heeft plaats gemaakt voor een huis en geen uitzicht meer. Ook de huidige bewoners hebben niet het propere van mijn schoonmoeder….het huis ziet er niet meer in glorie uit. Even foto’s gemaakt en toen weer door naar het volgende bastion uit het familie-feuilleton van de Lamers – van Eldijk Clan: Beneden Leeuwen.
Bij binnenrijden over de dijk kwamen we als eerst langs de stoffenwinkel van Mir haar nicht. Even bijkletsen over de familiezaken en fysieke gesteldheid van ouders en het voorstel om even vanavond “un bakske” te komen doen. Nemen we in beraad, maar ons kennende gaan we vanavond even gezellig langs bij ze in Wamel.

Na afscheid te hebben genomen van haar en op de valreep ook nog even een paar coupons stof meegenomen voor onze lieve buurvrouw Mariska, was het tijd voor de lunch in het plaatselijke restaurant De 2 Linden in Benejen Eind (Beneden Leeuwen voor de gevordere Maas en Waal-ler!
Zitten we net op het terras komt er een prachtige blonde serveerster op ons af lopen en vliegt ons om de nek om te groeten. Nu heb ik dat gemiddeld wel een paar keer per week dat ik aangerand word door wellustige dames, maar met Mir erbij eigenlijk nooit. Bleek het achternichtje Nasasha te zijn die daar werkte. Ook haar broer Robbert is in dat restaurant chef-kok, dus ook hem in de keuken even verrast met onze koddige koppen. Erg leuk om ze te zien en te spreken. Jullie kunnen je voorstellen dat onze lunch tip top in orde was en heeeerlijk gegeten; bedankt Robbert en Natasha!

image

Nu we er toch zijn dan ook maar voorgenomen om bij Miriam haar lieve peettante en oom langs te gaan. Deze waren dan ook erg verrast om bezoek te krijgen uit Flevoland en waren ook trots op hun kleinkinderen dat ze zo goed voor ons gezorgd hadden bij De 2 Linden. Even bijgepraat en toen op zoek naar het graf van opa en oma van Eldijk bij de RK kerk. Ook deze bezocht en ook daar even stilgestaan bij het leven van deze mooie mensen. Opa van Eldijk is veel te vroeg gestorven, dus jammer genoeg hebben wij hem nooit mogen leren kennen.

Na deze trip langs memorabele mensen en dorpjes, wilden we nog even naar het huis in de Rozenstraat 11 kijken, waar mijn schoonfamilie heeft geresideerd. Toen we daar foto’s maakten van het huis, kwam meteen de eigenaar naar buiten lopen wat we aan het doen waren. Toen Mir e.e.a. uitlegde dat ze er vroeger gewoond had, zei de man meteen: dan benne gij er ene van van Eldijk! Klopt!! Blijft mooi zo’n dorp!

Op de terugweg nog even een stop gemaakt bij ’t Veerhuis in Wamel, waar mijn schoonvader in een ver verleden nog heeft gewerkt als ober. Vergane glorie en volgens ons is er na zijn vertrek niets veranderd aan interieur en menukaart….jammer, want zo bij het veer tussen Wamel en Tiel heb je prachtig uitizcht en veel passanten die langs komen.

Nu nog even boodschapjes doen en dan voor de camper even chillen en een maaltijdje bereiden. Daarna nog even naar Wamel om het sentimentele gevoel nog even vast te houden bij Mir haar nicht en man. Erg leuke dag gehad en deze regio is echt een aanrader om eens te bezoeken. Prachtig!

23 en 24 juli 2016: Gaanderen (Achterhoek)

/ martin&miriam / 2 reacties

Na onze vakantie hadden wij onze camper nog niet naar de stalling gebracht en stond het gevaarte nog bij ons op de oprit. Nu het weer zo goed is en ook nog even zo blijft besloten we om dit weekend met de camper naar Gaanderen te gaan. Mijn oudste broer Harry en zijn Joanne gaven voor de broers en zussen een BBQ in het kader van de “Lammezaterdagborrel”. Een initiatief dat ontstaan is ten tijde van de laatste levensfase van mijn lieve moedertje. Af en toe bij elkaar kruipen om gezellig te tafelen en de dilemma’s van het leven te bespreken. Om de beurt zijn we gastheer en dienen we ervoor te zorgen dat er ook iets culinairs op tafel komt, naast het reguliere natje. Omdat Harry en Joanne dus aan de beurt waren en in Gaanderen wonen, leek het ons dus een goed idee om er meteen maar een lekker weekend van de maken. Gewoon om het vakantiegevoel nog even vast te houden. Nu deed de gelegenheid zich ook voor dat Miriam en ik vrijdag middag op tijd klaar waren met het werk en ook direct om vijf uur op pad konden zijn.

Alle voorbereidingen hadden we de avond van te voren al gedaan en dus deur afsluiten en camper starten en op pad. Onderweg toch maar de snelste route gekozen om vanuit Lelystad naar Gaanderen, in de Achterhoek bij Doetinchem te rijden. Zodoende kunnen we om half 7 daar zijn en kunnen we nog redelijk op tijd ons avondeten tegemoet zien. Bij aankomst bij de “kamperen bij de boer” Camping Villa’s Weide, was de eigenaar niet aanwezig en zeiden de leden van de senioren single club, die ook daar stonden; pak maar een plekkie, niemand doet hier moeilijk!

Nou zo gezegd, zo gedaan en voordat die oudjes er onderling uit waren waar we vandaan kwamen, stonden we al uitgestald op een prachtig plekje voor het weekend.

Miriam  begon direct met het voorbereiden van het eten en ik zorgde ervoor dat alles buiten aangesloten was en het meubilair klaar stond. Om 19.00 uur aan het eerste biertje en wijntje van het weekend en de avond was zwoel en gezellig. Ongelofelijk hoe snel je in een andere sfeer kan zitten na je gewone werkweek! Waarom doen we dit niet vaker zeggen we tegen elkaar en we nemen ons voor om ook in de weekenden wat vaker even weg te gaan. Uiteindelijk moet je thuis ook eten en het plekje op de camping kost de kop ook niet, zeggen we nog. We zullen zien.

Het is ongelofelijk warm in De Achterhoek, maar vooral erg vochtig en drukkend. We vonden de vliegen in Italie erg vervelend, maar de muggen, horzels, wespen en bijen hier in ons eigen landje slaan alles. Tjonge wat een insecten hier! Lekker dan: in het veld achter ons, kweekt de boer fuchsia-planten, dus daarom zoveel insecten…..hmmmm volgende keer beter!

Slecht geslapen op de vrijdagavond en vanaf half 3 tot 5 uur achter muggen aangezeten in de camper. Ik word gek van het gezoem om mijn oor, maar die lieftallige van mij die slaapt overal dwars doorheen.

Zaterdagochtend even rustig wakker worden en scooter van het rek afhalen en buiten lekker ontbijten. Het is een rustige camping en op ons veld hebben wij het rijk alleen. Mooi uitzicht over weilanden en maisvelden. Na ons gedoucht te hebben, besluiten we om eerst weer naar een favoriet dorpje in deze regio te gaan; ’s Heerenberg. Mir is altijd blij om daar doorheen te slenteren en nadat ze natuurlijk weer wat kleding gescoord had, hebben we weer onze scooter gepakt en zijn we doorgereden naar Doetinchem. Daar ook nog even proberen om schoenen te kopen voor mij en eerst even een terrasje pakken. Naast het stadscafe op het kerkplein, stond een Play Fountain voor kleine kinderen opgesteld. Een grote dansvloer met heel veel waterfonteinen die op een ritme de kinderen verrassen met waar water uitkomt en hoeveel. Fantastisch om te zien hoe die kleine banjers het uitgillen van plezier. En wel gewoon zeiknat zijn. Mir en ik zaten op de eerste rij voor de vloer en kwamen niet meer bij van het plezier rondom ons heen. Even nog een broodje en wat gedronken en toen maar op schoenenjacht. Missie geslaagd uiteindelijk en gezien de warmte besloten om weer terug te gaan naar de camper om daar rustig in schaduw even bij te komen.

C360_2016-07-22-19-47-58-691

Inmiddels hadden we ook begrepen dat mijn broer Jos, zus Annette en zwager Kees ook een hotelletje in Zeddam hadden geboekt om zodoende ook echt in alle rust bij broer Harry een relaxte avond te gaan beleven. Erg leuk om te vernemen dat iedereen er dus een fijn weekend van maakt. De enige 2 die niet relaxt waren was Harry en Joanne, die aan het koken moesten voor de kritische familie. Stress van de bovenste plank en aangezien zij geen keukenwonders zijn, was het juist prachtig om te zien hoeveel werk ze er van hadden gemaakt en hoe heerlijk het was geworden. We begonnen met een vers gebakken Plukbrood (vloerbrood open gesneden en in de sneden allerlei lekkere kaas, salami en kruidenboter) met verse tomatensoep, aardappelschotel met een stuk geroosterd varkensvlees met heel veel smaak. Toetje was ook super: aardbeien met slagroom, gelaagd op laagjes eigengemaakte cake. Aangezien het geslacht Lammertink niet al te moeilijk doet over een calorietje meer of minder, hebben wij geen gewetensvragen gesteld hierover. Was gewoon super lekker en ook onderling erg gezellige avond!

Zondag besluiten we om de hele dag op de camping te blijven en lekker in onze luie stoelen te lezen en een beetje te vegeteren. Campingbaas deed niet moeilijk over een paar uur langer blijven. Die Achterhoekers zijn niet zo moeilijk! Aan het einde van de middag alles maar weer in de camper geladen en op huus an! Was een mooi weekend en we besluiten maar meteen om volgend weekend ook nog even op pad te gaan. Waarschijnlijk naar 1 van ons beiden geboortegrond-gebied, maar we weten het nog niet!

9 Juli 2016: Badische Weinstrasse – Bad Durkheim

/ martin&miriam / 2 reacties

Vroeg wakker, dus mooi ook weer vroeg op pad. Aangezien we niets hoefden los te koppelen of schoon te maken, konden we na ons te hebben gewassen, vroeg op pad. Aangezien we nog 2 dagen hebben om 700 kilometer te rijden, besluiten we om op de navigatie ” vermijden snelwegen” in te voeren. En dan naast de navigatie heb ik ook nog een kaartlezer naast mij zitten die nog correcties toepast op de navigatie. Op onze normale landkaart zien we precies hoe de mooie routes lopen en Miriam ziet de Badische Weinstrasse erop staan. Dwars door de wijngebieden van het Zwarte Woud nabij Freiburg, richting weer de bergen en dan dwars door de bergen door de wijnvelden en hele mooie pittoreske dorpjes rijden. Het schiet voor geen meter op, maar wat genieten we van al het moois om ons heen. Ook de berg op met de camper gaat soms toch moeizaam, terwijl je verwacht dat deze bergen niet zo hoog zijn. Ze zijn wel soms erg steil, maar ons italiaans raspaardje trekt het gewicht van 4000 Kg moeiteloos naar boven.

C360_2016-07-09-11-49-29-462_resized

C360_2016-07-09-11-51-31-108_resized

Onderweg ook nog even samen geluncht op een parkeerplaats met mooi uitzicht en ook nog maar even gekeken naar mijn buitenspiegel van de camper. Deze is op duistere wijze ontzet en bungelt los tegen de zijwand van de camper. Hij kan er niet vanaf vallen, maar hij wiebelt wel enorm. In Nederland laten we bij onze camper-garage alles maar even nakijken.

C360_2016-07-09-12-06-49-125_resized

Al slingerend door het landschap reden we door dorpjes en landschappen en valt het ons elke keer weer op dat die duitsers niet echt buiten leven leven en dat de dorpjes eruit zien alsof ze een bezoek verwachten van de Daltons, Billy The Kid en Calamity Jane. Uiteindelijk kwamen we terecht bij de camperplaats van Bad Durkheim. Een groot grasveld met ongeveer 40 campers, zonder voorzieningen. Restaurants in de buurt, dus dat komt helemaal goed.

We zijn nog even het dorp ingelopen, maar daar werden we niet vrolijk van. Lekker uit eten en daarna naar bed.

Tijdens het eten in het restaurant kwamen we in gesprek met een drietal oudere mensen. Was erg gezellig. De oudste dame van 92 was de buurvrouw, en bevriend met Bondskanselier Helmut Kohl. Haar man was industrieel en bezat de Firma Kaen. Was een erg lieve vrouw en Miriam had haar volledige aandacht. Erg lijfelijk en handtastelijk bij haar (wat meestal altijd bij mij gebeurt….), dus die hadden leuke gesprekken.

Was een mooie afsluiting van de vakantie en morgen rustig via snelweg naar huis om nog op tijd Max Verstappen nog te zien op TV. Ook wel weer leuk om thuis te komen. Zoals ik al eerder eens hier heb gezegd; weggaan is mooi, maar thuiskomen ook! De volgende reis is in september, dus de komende weken is het blog in ruste. Hopelijk reizen jullie dan weer met ons mee.

8 juli 2016: Alba (It) naar Bad Bellingen (D)

/ martin&miriam / 2 reacties

Ondanks dat we inmiddels al weer in Nederland aan het werk zijn en de vakantie er dus weer op zit, toch nog maar even ons blog cq dagboek bijwerken van de laatste 2 reisdagen terug naar huis.

We stonden afgelopen vrijdag toch maar redelijk vroeg op om ons klaar te maken voor de terugreis. We dubben nog hoe we terug gaan; over Frankrijk of Zwitserland en Duitsland. Als we door Zwitserland gaan, dan moeten we bij de douane aldaar in plaats van een vignet, een ander formulier kopen. Dit heeft te maken met het feit dat onze camper zwaarder is dan 3500 Kg. Dan worden we gezien als vrachtauto en dus een andere belasting die we moeten betalen. Maar aangezien die zwitsers doorgaan nou niet echt de grootste feestvierders en lachebekken zijn, had ik er eigenlijk niet zo’n zin in om via Zwitserland te gaan. Maar ja; het is de kortste, snelste en dus ook goedkoopste weg om te gaan en omdat het weer in Freiburg regio ook goed is, lijkt ons een paar dagen Duitsland ook nog wel even lekker. Daarom toch maar besloten om gewoon via Zwitserland te gaan reizen.

Eerst nog even alles opruimen rondom de camper, scooter er weer op vastmaken en luiken dicht en nog even betalen bij de camping. We hebben een erg warme nacht achter de rug en de verkoeling tijdens het rijden met open ramen is voor beiden een welkome remedie tegen de warmte. Eerst nog even tanken bij een nogal krap en druk tankstation. Ik liet mijn slang er weer eens lekker inhangen, maar alles wat er uit kwam; geen diesel! Bleek het weer zo’n vooraf betalen tankstation te zijn. Zo klantonvriendelijk vind ik dit! Ook de betaalterminal was alleen in het italiaans weergegeven. Nu kan ik mij redelijk redden in het italiaans, maar dit was even een brug te ver. De medewerkster (tenminste, dat denk  ik dat het was…) hielp mij uiteindelijk en zonder al teveel vertraging gingen we op pad.

De rit door Italie verliep zonder files dus na een paar uur kwamen we in Chiasso, de zwitserse grensovergang aan en moest ik dus het bewuste formulier voor onze camper gaan kopen. Na 3 loketten te hebben afgelopen was ik er al weer klaar mee. Niemand die mij kon helpen aan het 10-daagse tol formulier dat “Schwerverkehr-angabe” heet. Chagrijnig werd ik ervan en dus liep ik maar even lopend op de douanier aan om hem te vragen. Doorrijden en niet hier lopen was zijn snauwige reactie. Krijg de pest dan maar, dacht ik en reed met de camper door de italiaanse grens naar de zwitserse. De douanier aldaar zag meteen dat ik geen vignet had en gaf met een arrogante armbeweging aan dat ik aan de kant moest parkeren. Lekker; worden we helemaal gecontroleerd was mijn eerste gedachte. Maar niets van dat alles! De douanier was erg vriendelijk en had gezien dat ik mijn best had gedaan om het formulier te bemachtigen. Hij was erg behulpzaam en gaf zelfs nog tips om langer dan 10 dagen met dit formulier te doen en zei nog dat het eigenlijk een koopje was in relatie met het normale vignet, dat 40 euro kost. Mijn formulier kostte 30 euro en binnen 5 minuten was ik weer op weg. Goed te doen dus en nu weet ik hoe het zit, kan ik ook weer andere camperaars op het camperforum aangegeven wat te doen. Het blijkt namelijk dat veel camperaars met deze onzekerheid zitten. Zo zie je maar weer; elk nadeel heb zijn voordeel!

C360_2016-07-08-13-29-29-767_resized[4]

Onderweg verliep alles prima. Geen files, alleen maar even 10 minuutjes bij de Gotthard Tunnel en verder niets. Met een comfortabele kruissnelheid van 100 kilometer per uur, reden we langs de mooiste vergezichten en kwamen we midden in de middag in Duitsland aan en gingen we op zoek naar een leuke camping.

C360_2016-07-08-13-19-05-063_resized[2]

Miriam had haar best gedaan om via de Apps en Google een goed alternatief te zoeken en ook gevonden. Vanavond slapen we op Camping Lug im Land in Bad Bellingen. Een grote, fraaie camping met verharde camperplaatsen. Mooi sanitair, leuk thermisch zwembad en een gezellig restaurant. Nadat we eerst nog even voor de camper een dutje hadden gedaan en wat gedronken, lekker gedoucht en toen in avond heerlijk gegeten bij het restaurant. Ongelofelijk als je 2 weken in italiaanse sferen bent geweest qua culinaire pasta’s en pizza’s, we allebei meteen weer terug grijpen op de degelijke wiener schnitzel met salade en frietjes/gebakken aardappeltjes. De schnitzels waren zo groot dat je er menig studentenkamer ermee zou kunnen bekleden. Maar was erg lekker.

Na terugkomst bij camper hadden we binnen no time weer mensen op bezoek die een praatje wilden maken. Erg leuk allemaal, maar je hebt er niet altijd even veel zin in. Deze mensen waren zo nieuwsgierig naar onze camper, dat bij grote uitzondering en verbazing Miriam ze mee naar binnen nam om de camper te laten zien. Heel raar….De camper is normaliter een onneembare vesting met die pitbull die er normaal voor ligt, maar ze had een milde bui denk ik….

Na afzakkertje heerlijk geslapen omdat het toch weer wat koeler was dan in Italie. Heeeerlijk! Ook weer een romantische zonsondergang gezien, dus die stemming zat er ook weer goed in.

C360_2016-07-08-21-41-00-573

Morgen willen we binnendoor verder richting huis en niet over snelweg. We hebben nog een 2-tal dagen om nog 700 kilometer te reizen. Moet lukken!